De geur van latex vult mijn neusgaten terwijl ik verder de winkel in loop. Het is een bedwelmende mix van rubber, leer en iets ondefinieerbaars dat mijn hartslag versnelt. Mijn vingers glijden over een glanzende catsuit die aan een hanger bungelt. Het materiaal voelt glad en koel aan, maar tegelijkertijd warmt het op onder mijn aanraking, alsof het al weet wat ik ermee wil doen. Ik slik moeizaam en probeer mijn ademhaling onder controle te houden. Dit is waar ik al die jaren van heb gedroomd, en nu ik hier sta, voelt het bijna te groot, te echt.

Ik voel haar ogen nog steeds op me gericht. Het is geen verbeelding; ze kijkt echt. Af en toe hoor ik het zachte kraken van haar latex jurk als ze achter de toog beweegt, een geluid dat me kippenvel bezorgt. Ik durf niet om te kijken, bang dat ik rood word of dat ze dwars door me heen kan zien – dat ze precies weet wat er in mijn hoofd omgaat. Al die fantasieën die ik thuis in het geheim heb uitgeleefd met mijn geïmproviseerde speeltjes, lijken ineens zo kinderachtig vergeleken met wat hier allemaal mogelijk is.

“Zie je iets dat je bevalt?” Haar stem klinkt plots dichterbij, en ik schrik op. Ze staat nu achter me, zo dicht dat ik de warmte van haar lichaam bijna kan voelen. Ik draai me half om en zie haar glimlach – niet spottend, maar ook niet helemaal vriendelijk. Het is een glimlach die iets weet, iets wat ik nog niet begrijp. Haar ogen glijden over me heen, alsof ze me inschat, en ik voel mijn wangen branden.

“Ik… eh… ik weet het nog niet,” stamel ik, terwijl ik mijn handen nerveus langs een latex korset laat gaan. “Het is mijn eerste keer hier.”

Ze lacht zacht, een geluid dat zowel geruststellend als dreigend aanvoelt. “Dat zie ik. Maar maak je geen zorgen, iedereen begint ergens.” Ze reikt langs me heen en pakt een glanzend zwart masker van een plank. Het heeft een strakke, minimalistische vorm met kleine openingen voor de ogen en mond. “Dit zou je mooi staan,” zegt ze, terwijl ze het voor mijn gezicht houdt. “Probeer maar.”

Mijn adem stokt. Dit is het moment waarop ik heb gewacht, maar nu het zover is, voel ik een golf van twijfel. Wat als ik het niet goed doe? Wat als ze me belachelijk vindt? Maar haar blik laat geen ruimte voor aarzeling. Ze duwt het masker voorzichtig in mijn handen, en ik voel het gewicht ervan – zwaarder dan ik had verwacht. Mijn vingers trillen als ik het tegen mijn gezicht houd en de bandjes achter mijn hoofd vastmaak.

“Kom,” zegt ze, en ze gebaart naar een spiegel aan de andere kant van de winkel. Ik volg haar, mijn benen slap van de zenuwen en iets anders – opwinding, denk ik. In de spiegel zie ik mezelf, maar het is alsof ik naar een vreemde kijk. Het masker bedekt mijn gezicht gedeeltelijk, maar het verandert alles. Mijn ogen lijken groter, mijn ademhaling luider door de kleine opening bij mijn mond. Ik zie er… sterker uit. Gevaarlijker.

“Mooi,” zegt ze, en haar stem is nu lager, bijna fluisterend. Ze staat achter me, haar handen rusten licht op mijn schouders. Ik voel de warmte van haar vingers door mijn shirt heen, en mijn hele lichaam spant zich aan. “Maar weet je, het gaat niet alleen om hoe het eruitziet. Het gaat om wat je ermee doet. Wat je voelt.”

Ik slik weer, mijn keel droog. “Wat… wat bedoelt u?”

Ze draait me om, zodat ik haar aankijk. Haar ogen boren zich in de mijne, en voor het eerst voel ik geen schaamte meer, alleen een rauwe, bijna pijnlijke nieuwsgierigheid. “Kom mee,” zegt ze, en ze loopt naar een deur achterin de winkel. “Ik denk dat je klaar bent voor iets meer dan alleen kijken.”

Mijn hart bonkt in mijn borst terwijl ik achter haar aan loop. De deur sluit achter ons, en het geluid van de buitenwereld verdwijnt. Dit is het, denk ik. Dit is waar ik altijd naartoe heb gewerkt. En toch heb ik geen idee wat er nu gaat gebeuren – alleen dat ik het wil, meer dan wat ook.

Zoveel geluk heb ik ook niet elke dag. Ik heb dit meisje al wel vaker voor de winkel zien struinen maar ze durfde nooit naar binnen te komen. Nu weet ik ook waarom. Ze was geen 18. Tot vandaag zoals ik net op haar ID heb gezien.
Ik ben Renate, de eigenares van de BDSM winkel. Ik ben al 48 maar ik zie er nog steeds goed uit. Ik doe regelmatig aan sport om een beetje in conditie te blijven. Als ik mijn eigen spullen wil verkopen, dan moet ik het ook dragen. En met latex en leer kun je maar weinig overtollige pondjes verstoppen.
Ik ga naar het meisje en vraag of ik haar kan helpen. Ze staat al te kijken naar de catsuits maar het is duidelijk dat ze niet echt durft.
Ik besluit een truc te gebruiken die bijna altijd werkt. Ik begin met een masker. Dat heeft 2 voordelen. Ten eerste bedekt het je gezicht zodat de persoon die het draagt, zichzelf niet meteen herkent. En het geeft meteen een intens gevoel door de opening te moeten ademen.
Ook March, ze heet het meisje, is meteen verkocht.
Ik draai haar naar de spiegel en kom gelijk dicht achter haar staan. Ik leg mijn handen op haar schouders en zeg: “Mooi”. Het is duidelijk, dat ze zichzelf bijna niet herkent. En dus is het ook makkelijker te verklaren, dat mijn handen langzaam naar beneden zakken. Ik leg haar uit, dat het niet alleen om het uiterlijk gaat, maar ook om wat je ermee doet.
En voor ze kan protesteren, neem ik haar mee naar achteren. Ik sluit de deur van de zaak en haal een paar kleren uit het rek: een leren bloes en en bijpassende korte leren rok. “Hier” probeer dat eens?
Ze schaamt zich en verdwijnt in een paskamer. Na 2 minuten staat ze in haar nieuwe outfit voor me. Weer draai ik haar naar de spiegel en ga achter haar staan. Wat een verandering. Opnieuw leg ik mijn armen om haar schouders. “Wat zie je er mooi uit.” Fluister ik in haar oor. Maar we moeten je bh uitdoen. Die past niet bij dit outfit. Een halve minuut later, staat ze weer voor me.
“Wat ben je mooi!” zeg ik. Dit keer leg ik mijn handen op haar heupen en ik trek haar tegen me aan. Ze laat het gebeuren. Als ik mijn handen dan op haar borsten leg en door de stof met haar tepels speel, begint ze zachtjes te kreunen en met haar lichaam tegen me aan te rijden.
Ik draai haar om, maak het masker los en kijk diep in haar ogen. Ik neem haar hand en leg die op mijn door mijn latexjurkje bedekte borst.
Zonder er verder bij na te denken, begint ze mijn tepel te masseren.
Ik neem haar hoofd in mijn handen en trek haar gezicht naar me toe voor een eerste kus.

Ik voel mijn hart bonzen in mijn borstkas terwijl Renate mijn gezicht naar het hare trekt. Haar lippen raken de mijne, zacht maar vastberaden, en ik sluit mijn ogen. Het is mijn eerste kus – écht mijn eerste kus – en het voelt als een elektrische schok die door mijn hele lichaam trekt. Ik weet niet wat ik doe, maar ik laat me leiden door haar. Haar handen glijden van mijn wangen naar mijn nek, en ik voel hoe ze me steviger vasthoudt, alsof ze zeker wil weten dat ik niet wegloop. Maar weglopen is wel het laatste wat ik wil.

Ik keek altijd naar de glanzende outfits, de maskers, de mysterieuze sfeer die de zaak uitstraalde, maar ik voelde me te klein, te onzeker. Nu sta ik hier, in een leren bloes en een korte rok die mijn benen langer laten lijken dan ze zijn, met Renates adem warm tegen mijn lippen. Alles voelt nieuw, overweldigend, maar ook... goed.

Ze laat mijn lippen even los en kijkt me aan, haar ogen glinsterend van iets wat ik niet helemaal kan plaatsen. "Vind je dit oké?" vraagt ze, haar stem laag en een beetje hees. Ik knik, te verlegen om iets te zeggen, maar mijn lichaam spreekt voor me. Mijn hand ligt nog steeds op haar borst, en ik voel de stevige stof van haar latexjurkje onder mijn vingers. Het is glad, bijna koel, maar daaronder voel ik de warmte van haar huid.

"Kom," zegt ze, en ze trekt me mee naar een bankje achterin de winkel, verscholen achter een rek met glanzende kleding. Ze gaat zitten en gebaart dat ik naast haar moet komen. Even aarzel ik, maar dan laat ik me zakken, mijn blote benen tegen de hare gedrukt. Ze legt een hand op mijn dij, haar vingers strijken licht over de rand van de leren rok. "Je hoeft niets te doen wat je niet wilt," zegt ze, en ik geloof haar. Toch wil ik meer. Ik weet niet waarom, maar ik vertrouw haar.

Ik leun naar voren en kus haar deze keer zelf, een beetje onhandig misschien, maar ze glimlacht tegen mijn lippen en kust me terug. Haar hand glijdt hoger, over mijn heup, en ik voel een rilling door me heen gaan. "Je bent prachtig, March," fluistert ze, en ik voel mijn wangen rood worden. Niemand heeft ooit zoiets tegen me gezegd, niet op deze manier.

Dan staat ze op en loopt naar een kast in de hoek. Ze komt terug met iets in haar handen: een dunne, glanzende ketting met een kleine hanger eraan. "Dit is een halsband," legt ze uit, terwijl ze hem voor me houdt. "Het hoeft niets te betekenen, maar het kan je een gevoel van kracht geven. Wil je hem proberen?" Ik slik, maar knik weer. Ze klikt hem voorzichtig om mijn nek, en de koele metalen aanraking tegen mijn huid maakt dat ik rechtop ga zitten. Ze heeft gelijk: het voelt alsof ik sterker ben, alsof ik meer durf.

Ze komt weer achter me staan, zoals eerder bij de spiegel, en haar handen glijden over mijn schouders, langs mijn armen. "Kijk eens naar jezelf," zegt ze, en ik draai mijn hoofd om in de spiegel te kijken. Ik herken mezelf nog steeds niet helemaal, maar dat maakt het juist spannend. Het meisje in de spiegel is iemand die ik wil zijn: zelfverzekerd, vrij, mooi.

"Wat wil je nu?" vraagt ze, haar stem zacht maar uitnodigend. Ik draai me om en kijk haar aan, mijn adem sneller dan normaal. "Ik weet het niet," zeg ik eerlijk, mijn stem trilt een beetje. "Maar ik wil... meer." Ze glimlacht, een glimlach die zowel warm als ondeugend is, en trekt me weer naar zich toe. "Dan gaan we samen ontdekken wat dat betekent," zegt ze, en ik weet dat dit nog maar het begin is.

Oh god, wat doe ik hier??? Gaat het door mijn hoofd. Ik kan niet meer normaal denken, ik laat me veel te veel leiden door, ja, door wat eigenlijk? Het is dat ik haar ID heb gezien. Daar stond het echt: ze is vandaag 18 geworden. Maar zo ziet ze er niet uit. Ook niet in dit outfit. En dan haar kus. Zo onzeker, onervaren. Het moet haar eerste zijn, dat kan niet anders.

Ik onderbreek onze kus verman me. Je bent 30 jaar ouder, je zou haar oma kunnen zijn, gaat door mijn hoofd.
Ik kijk haar aan en vraag of ze het OK vindt. Ze knikt slechts, durft volgends mij niets te zeggen. Haar hand ligt nog steeds op mijn borst. Normaal staan mijn tepels altijd al keihard als ik iets uit latex draag maar haar hand maakt het nog erger. Ik trek haar mee naar achteren waar een bank staat. Ik ga zitten en maak een gebaar naar haar dat ze naast me moet komen zitten. Ze twijfelt even maar komt dan toch en ik voel haar been tegen het mijne. Ik leg een hand op haar been en streel haar naakte huid to de rand van haar rokje. Ik kijk haar weer aan en verzeker haar nog een keer, dat ik haar tot niets wil dwingen.

Dit keer kust ze mij. Het is zo onhandig, stuntelig bijna maar ook zo lief. Ik weet niet hoe vaak ik heb gekust maar dit is zo bijzonder. Haar tong wil overal en nergens tegelijk zijn. Mijn hand streelt haar dijbeen en ze opent haar dijen zover het met het krappe rokje gaat, om plaats voor mijn hand te maken.
“Je bent zo mooi” fluister ik en March straalt over haar hele gezicht. Dan heb ik een idee. Ik sta op en haal een ketting uit mijn kluis. Het is geen dure ketting maar ik vertel March, dat het een halsband is waar ze kracht uit kan putten. Het is niet zo, dat het automatisch komt maar als je er in gelooft…
Dan neem ik haar weer mee naar de spiegel en ga weer achter haar staan. Ik doe de ketting om en bind het masker weer los.
Nu ziet ze zichzelf in de spiegel. Ja, ze is het maar tegelijk is het niet meer het schuchtere meisje dat hier vanochtend naar binnen liep. Ik vraag wat ze nu wil. Ze weet het niet, zegt ze. Ze wil iets, maar ze weet niet wat.
Ik sla van achteren mijn armen om haar heen. Zachtjes raak ik haar bosten aan terwijl ik haar in de spiegel aankijk. Ze ademt diep maar laat me begaan. Ik laat mijn handen onder haar bloesje gaan en voor het eerst streel ik haar borsten. Dan draait ze zich om en we vinden elkaar in een hartstochtelijke zoen. Ik vergeet alles om me heen, het feit dat ik 30 jaar ouder ben, dat March nauwelijks meerderjarig is en zo goed als geen ervaring heeft.
We zoenen als tieners, ook al ben dat al lang niet meer. Ik leg mijn hand op haar billen en begin haar te masseren. Met opzet trek ik haar rokje steeds verder omhoog totdat ik haar naakte billen in mijn handen heb. Ik kneed ze zachtjes, trek ze steeds een beetje uit elkaar.
March laat me begaan of merkt niet wat ik doe. Wel voel ik dat haar handen ook op onderzoek uitgaan. Ik onderbreek onze zoen en begin haar wangen te kussen en dan haar nek. Dat moet een zwak punt zijn want March kreunt zodra mijn lippen haar nek bereiken. Ik geniet ervan en geef haar reden te kreunen. Dan ga ik via haar sleutelbeen en haar arm in de richting van haar borsten. Ik maak de knoopjes van haar bloesje los en leg haar borsten vrij. Ik kus eerst de linker borst en dan de rechter. Ik pas op, dat ik niet te dicht bij haar tepeltjes kom. Ik blaas er tegenaan en zie dat ze nog harder worden.
Dan stop ik opeens, March opent haar ogen en kijkt me vragend aan. “Is dit wat je wilt?” Vraag ik nog eens?
Ze knikt slechts maar dat is voor mij meer dan genoeg. Er is geen weg terug en onverwacht neem ik haar linkertepel tussen mijn lippen es zuig erop.

Mijn hart bonst in mijn borstkas alsof het eruit wil springen. Wat gebeurt er met me? Haar lippen op mijn tepel sturen een schokgolf door mijn lijf, en ik hap naar adem. Het is intens, bijna te veel, maar toch wil ik meer. Ik weet niet eens wát ik wil, maar zij lijkt het te begrijpen, alsof ze dwars door me heen kan kijken. Mijn handen trillen terwijl ze op haar schouders rusten, en ik voel het latex onder mijn vingers – glad, koel, maar ook warm van haar lichaam. Het maakt me duizelig.

Ze laat mijn tepel los en kijkt me aan, haar ogen donker en doordringend. “Je mag me alles vragen, March,” zegt ze zacht, haar stem een fluwelen touw dat zich om mijn gedachten wikkelt. “Of je mag me laten beslissen. Wat wil je?”

Ik slik. Mijn keel is droog, mijn hoofd een chaos. Wat wil ik? Ik weet het niet. Ik weet alleen dat ik haar niet wil loslaten, dat ik wil dat ze doorgaat, dat ze me meeneemt naar plekken waar ik nog nooit ben geweest. “Ik… ik weet het niet,” stamel ik, mijn stem klein. “Misschien… kun jij kiezen?”

Er glijdt een glimlach over haar gezicht, een die zowel teder als gevaarlijk is. “Goed,” zegt ze, en ze pakt mijn pols vast, stevig maar niet ruw. Ze trekt me mee, terug naar de bank, en duwt me zachtjes neer. Ik val achterover, mijn rokje nog steeds opgestroopt, mijn benen bloot en onzeker gespreid. Ze torent boven me uit, en ineens voel ik me klein, kwetsbaar – maar niet bang. Niet echt.

Ze hurkt voor me neer en legt haar handen op mijn knieën. Langzaam duwt ze ze verder uit elkaar, en ik laat het toe, mijn adem stokend in mijn keel. “Je bent zo prachtig als je je overgeeft,” fluistert ze, en haar woorden doen iets met me. Het voelt alsof ik smélt onder haar blik, alsof ik wil dat ze alles met me doet wat ze maar wil.

Dan reikt ze naar de ketting om mijn nek – die halsband, zoals ze het noemde – en ze haakt een vinger achter het metaal. Ze trekt er lichtjes aan, net genoeg om me te laten voelen dat hij er zit. “Dit betekent dat je van mij bent, zolang je hem draagt,” zegt ze, haar stem laag en bezitterig. Mijn ogen worden groot, maar ik knik, bijna zonder dat ik het doorheb. Het idee dat ik van haar ben, al is het maar voor dit moment, maakt mijn wangen rood en mijn onderbuik warm.

Ze staat op en loopt naar een lade in de kamer. Ik volg haar met mijn ogen, mijn adem oppervlakkig. Als ze terugkomt, heeft ze iets in haar handen – een dun, zwart lint. “Mag ik?” vraagt ze, en ze houdt het lint omhoog. Ik begrijp niet meteen wat ze bedoelt, maar dan dringt het tot me door. Ze wil mijn handen vastbinden. Mijn hart slaat een slag over, maar ik knik weer, te nieuwsgierig, te betoverd om nee te zeggen.

Ze knielt weer voor me en pakt mijn polsen. Haar aanraking is vastberaden maar voorzichtig terwijl ze het lint om mijn handen wikkelt, een stevige knoop legt en het uiteinde kort aftrekt om te testen. Mijn armen liggen nu in mijn schoot, gebonden, en ineens voel ik me nog naakter dan ik al was. “Te strak?” vraagt ze. Ik schud mijn hoofd, niet in staat om woorden te vinden.

“Goed meisje,” zegt ze, en die woorden raken me harder dan ik had verwacht. Ik voel een golf van trots, vermengd met iets anders, iets diepers. Ze leunt voorover en kust me weer, maar deze keer is het anders – dwingender, alsof ze de controle volledig in handen heeft. Mijn gebonden handen maken me hulpeloos, en toch voelt het… veilig. Haar tong danst met de mijne, en ik kan alleen maar volgen, me laten leiden.

Dan trekt ze zich terug en laat haar vingers over mijn borst glijden, naar beneden, tot milimeters van mijn blote dij. Ze stopt bij de rand van mijn rokje en duwt het nog iets verder omhoog. “Je vertrouwt me, toch, March?” vraagt ze, haar stem nu met een randje dat me kippenvel bezorgt. Ik knik, mijn lippen vaneen, mijn adem snel. “Zeg het,” beveelt ze, en haar toon is scherper, bijna streng.

“Ja,” fluister ik, mijn stem beverig maar oprecht. “Ik vertrouw je.”

Ze glimlacht weer, en deze keer is het een lach die me zowel geruststelt als opwindt. “Mooi,” zegt ze, en haar hand glijdt verder, hoger, tot ik een kreun niet kan onderdrukken.

Het is niet helemaal eerlijk want ze heeft geen schijn van kans. Ik zuig op haar keiharde tepeltje en ik voel dat helemaal in de brand staat.
En dan laat ik haar plotseling los en vraag haar, of wil dat ik de controle overneem. Natuurlijk wil ze dat. Alleen om de sensatie van mijn lippen om haar tepel weer te voelen.
Maar niet alleen dat. De hele omgeving van mijn winkel, mijn verschijning, mijn ervaring, haar handen op mijn met latex bedekte lichaam. Voor de vorm denkt ze er nog even over na maar de beslissing is al lang genomen. Eigenlijk al op het moment dat ze de winkel binnen kwam. “Misschien… kun jij kiezen?” Meer hoef ik niet te horen.
Ik glimlach en zeg dat alles goed is.
Ik neem haar weer mee naar achteren en duw haar op de bank. Hoe ze daar ligt: Op haar rug, haar bloes half open, het rokje al opgestroopt tot op haar dijen en haar benen al een stuk uit elkaar.
Alleen die rare onderbroek. Dat is een afknapper, maar dat gebeurt na vandaag nooit meer. Maar daar hebben we het later over.
Nog ben ik bezig haar helemaal in te palmen. „Wat ben je mooi, als je je overgeeft.“ fluister ik en ik zie dat ze verder smelt.
Dan pak ik haar halsband en laat haar voelen, hoe het voelt zich door mij te laten leiden: “Dit betekent dat je van mij bent, zolang je hem draagt,” Ze beseft waarschijnlijk niet, wat dat inhoudt maar dat maakt niet zo veel uit. Ze is van mij. Ik bind haar handen vast om haar bewegingsvrijheid een beetje in te perken.
“Goed meisje,” zeg ik en zoek haar lippen op voor een zoen. Maar dit keer ga ik er forser in, dwingender. Ik maak duidelijk dat ik in control ben en ze gaat er maar wat graag in mee.
Mijn hand dwaalt over haar lichaam. Van haar borsten to haar dijen en dan langzaam steeds hoger en hoger tot ik de rand van haar omhoog geschoven rokje bereik.
Ik voel hoe haar huid onder mijn hand brandt en ik zie dat ze haar benen graag nog een stuk verder zou spreiden. Het rokje verhindert dat. Ik geef haar nog één laatste kans, die eerlijk gezegd helemaal geen kans is. Ik dwing haar gewoon te zeggen, dat ze me vertrouwt
Ik heb nu vrijspel. Ik kijk haar diep in haar ogen en laat mijn hand dan onder haar rokje glijden. Ik voel de hitte die ze al uitstraalt, haar degelijke onderbroek is zeiknat. Ik besluit er niets over te zeggen. Ze zal straks bij mij kunnen zien, wat er van haar verwacht wordt. Geen katoen ondergoed met eendjes erop meer, maar strings of slipjes van zachte glimmende stof, waar je alles kunt zien, zelfs als de stof alles bedekt.
Ik wurm mijn hand achter het elastiek en trek dat ding van haar kont. Dan laat ik mijn hand weer over haar dijen glijden, steeds hoger. Ze kijkt me bijna angstig aan omdat ik geen aanstalten meer maak om te stoppen. Doel gericht zoek ik naar haar clit en als ik hem vind siddert haar lichaam en ze kan haar kreunen niet meer controlleren.
Ik trek m`n hand iets terug en kijk haar aan. Wat is dit een heerlijke meid, volledig onder mijn controle. Ze hijgt en ademt zwaar en ze probeert met haar bekken, mijn hand weer tussen haar benen te krijgen.
Maar ik controleer dit spel dus ik laat haar wachten.
Ze kijkt me hulpeloos aan, onzeker vragend met haar ogen, wetend dat er nog iets komt maar niet wetend wat.
En dan laat ik haar komen. Het is heel makkelijk, Ik druk met mijn duim op haar clit en duw een vinger diep in haar. Ze explodeert onder mijn vingers en verliest compleet controle over haar eigen lichaam. Het duurt minuten voor ze weer tot zich komt. Ze ligt met haar hoofd op mijn latex schoot en kijkt me met hele grote puppy ogen aan. Ze zegt helemaal niets.
Ik glimlach tegen haar en strijk door haar haar. „Was dat je eerste orgasme?“ vraag ik haar zachtjes. Ze knikt een beetje wezenloos. „En dan te bedenken, dat dit nog maar het begin is.“ vervolg ik. „Maar het gaat niet alleen om het nemen. Je zult ook moeten geven.“ Ik zie haar ogen oplichten. „Ben je bereid om te geven?“ vraag ik met een dwingende ondertoon. „En geven betekent dat je ook jezelf geeft, je lichaam, je lust, je eigen wil. Alles.“

Ik kijk haar aan terwijl ze langzaam weer bij zinnen komt, haar ademhaling nog steeds onregelmatig, haar ogen glanzend van een mengeling van verwondering en overgave. Renate glimlacht naar me, een glimlach die zowel teder als gevaarlijk is, en staat op van de bank. Ze steekt haar hand naar me uit. “Kom,” zegt ze, haar stem laag en vastberaden. “Dit was nog maar een voorproefje. Ik neem je mee naar waar het echt begint.”

Mijn benen trillen nog een beetje als ik opsta, mijn rokje verkreukeld en mijn bloes nog steeds half open. De halsband om mijn nek voelt zwaarder nu, alsof hij me niet alleen fysiek, maar ook mentaal aan haar bindt. Ik pak haar hand, en ze leidt me zonder aarzeling naar de achterdeur van de winkel. Buiten staat haar auto al klaar, een glanzend zwarte wagen die net zo mysterieus en krachtig oogt als zijzelf. Ze opent de passagiersdeur voor me, en ik stap in, mijn hart bonzend van spanning en nieuwsgierigheid.

De rit is stil, maar de lucht tussen ons is geladen. Haar hand rust af en toe op mijn dij, een stille herinnering aan wie hier de touwtjes in handen heeft. Ik kijk naar haar terwijl ze rijdt, haar strakke kaaklijn, de zelfverzekerde manier waarop ze het stuur vasthoudt. Alles aan haar schreeuwt controle, en ik voel hoe ik steeds dieper in haar web verstrikt raak.

Na een halfuur stoppen we voor een groot, oud huis aan de rand van de stad. Het ziet er statig uit, bijna intimiderend, met donkere ramen die niets prijsgeven van wat er binnen gebeurt. Ze stapt uit en gebaart dat ik haar moet volgen. Binnen ruikt het naar leer en een vleugje vanille, een vreemde maar opwindende combinatie. Ze leidt me meteen naar een smalle trap achterin de hal. “Naar boven,” zegt ze, en ik gehoorzaam, mijn stappen onzeker maar vastbesloten.

Boven opent ze een zware houten deur, en mijn adem stokt. De zolder is een wereld op zich. Donkere muren, een laag plafond met zichtbare balken waaraan haken en kettingen hangen, een groot bed met zwarte satijnen lakens, en overal instrumenten die ik alleen uit films ken: zwepen, touwen, boeien, een kruis tegen de muur. Het is een BDSM-paradijs, en ik voel een rilling over mijn rug lopen – niet van angst, maar van anticipatie.

Renate draait zich naar me om en laat haar ogen over me heen glijden, alsof ze me opnieuw taxeert. “Dit is mijn domein,” zegt ze, haar stem als fluweel met een scherpe rand. “Hier ben jij van mij, volledig. Geen halve overgave, geen terughoudendheid. Begrijp je dat?” Ik knik, mijn keel droog. Ze stapt dichterbij en tilt mijn kin op met haar vingers, dwingt me haar aan te kijken. “Gebruik je woorden, March.”

“Ja,” fluister ik. “Ik begrijp het.”

“Goed.” Ze laat me los en wijst naar het bed. “Ga zitten.” Ik doe wat ze zegt, mijn handen nerveus in mijn schoot. Ze loopt naar een kast en haalt er iets uit – een dunne, glanzende ketting met een kleine sluiting. Ze komt terug en knielt voor me neer, haar ogen op gelijke hoogte met de mijne. “Dit is voor jou,” zegt ze, terwijl ze de ketting aan de halsband vastmaakt. “Een symbool dat je je aan mij hebt gegeven. Zolang je hier bent, ben je mijn verantwoordelijkheid – en mijn genot.”

Ze trekt me overeind en leidt me naar het kruis tegen de muur. Mijn polsen worden vastgebonden met zachte maar stevige leren boeien, mijn armen gespreid. Ik voel de koele lucht op mijn huid als ze mijn bloes volledig openscheurt en mijn rokje van me af trekt. Die onderbroek met eendjes is allang verdwenen, en ik sta naakt voor haar, kwetsbaar en blootgelegd. Ze glimlacht goedkeurend. “Veel beter zo.”

Haar vingers glijden over mijn lichaam, plagend en onderzoekend, terwijl ze fluistert: “Hier leer je wat het betekent om te geven. Om alles te geven.” Ze pakt een zweep van de muur, een dunne leren streng met een klein handvat, en laat hem zachtjes over mijn borst glijden. “We beginnen langzaam,” zegt ze. “Maar je zult smeken om meer.”

De eerste tik is licht, een prikkelende sensatie op mijn dij. Ik hap naar adem, en ze lacht zacht. “Goed zo, meisje. Laat je gaan.” De tweede tik is harder, en ik voel mijn lichaam reageren, een mengeling van pijn en genot dat me overweldigt. Ze weet precies wat ze doet, bouwt het op, laat me hangen tussen verlangen en overgave.

Na een paar slagen legt ze de zweep weg en komt dicht tegen me aan staan. Haar lippen vinden de mijne, en deze kus is anders – wilder, hongeriger. Haar handen dwalen weer, en ik voel hoe ze me opnieuw naar die rand brengt. “Je bent van mij,” fluistert ze tegen mijn lippen. “En vanavond ga je dat echt begrijpen.”

Ze maakt mijn boeien los, maar alleen om me naar het bed te leiden. Daar duwt ze me op mijn rug, mijn handen weer vastgebonden aan de spijlen. Ze klimt bovenop me, haar latex outfit glanzend in het zachte licht, en ik weet dat dit nog maar het begin is van wat ze voor me in petto heeft. “Geef je aan me over, March,” zegt ze, haar stem dwingend en verleidelijk tegelijk. “Laat me je alles leren.”

En dat doe ik. Volledig.