Ik ben Yvon en ik leid mijn eigen bedrijfje. Een agengy met vestigingen in Europa en de VS. Ik ben begonnen met een vestiging in Amsterdam en nu heb ik 25 kantoren in voornoemde landen. We bemiddelen voor artiesten, schrijvers, kunstenaars en zijn dus voortdurend op zoek naar nieuwe talenten die op het punt staan van doorbreken. Mijn rechterhand is Xandra, een Amerikaanse die voor de liefde naar Nederland is gekomen en is blijven hangen, ook na het einde van haar relatie. We hebben een kortstondige relatie gehad, maar uiteindelijk bleken we teveel op elkaar te lijken, waardoor het op gegeven moment niet meer liep. Ik werk keihard en eis van mijn mensen hetzelfde. Ik ben druk bezig met diverse projecten, een nieuwe vestiging in Japan en Australië en het vastleggen van Cynthia Hart, een singer/songwriter die onlangs een wereldhit had met Neverland. Dus druk, druk, tijd voor een sociaal leven heb ik niet. Ik ben 43, blond en gezegend met een goed figuur, al zeg ik het zelf.

Ons bedrijf heeft voortdurend nieuwe medewerkers en ik laat het aan Xandra over om alles in goede banen te leiden. Maar vandaag was ik wel aangenaam verrast door een nieuw gezicht, ene Lisa, als ik het goed onthouden heb. Het is een bijzonder knap meisje met een sterke uitstraling. Ik merk dat ik wat vaker langs haar bureau loop en me er op betrap er naar uit te kijken om haar te zien. Eigenlijk nogal dom, want ik kan me door alle drukte niet veroorloven om verliefd te worden. Nog afgezien van het feit dat al mijn relaties eindigen met een knallende ruzie en het vertrek van mijn geliefde. Maar toch, Lisa, wat is ze mooi en jong, ik schat haar begin twintig dus sowieso te jong voor mij, maar mijn god wat is er met me aan de hand? Geschrokken kijk ik naar de koffie die ik heb gemorst, over een heel belangrijk dossier. Ik pak een papieren zakdoekje en weet de schade te beperken. Ik zat te denken aan Lisa en gelijk viel de helft van de koffie uit mijn mok.

Xandra komt binnen. "Bericht uit Tokio, Miss Yakomoto wil volgende week langskomen om haar handtekening te zetten. Heb je al een hotel in gedachten?" "Doe het Okura maar," zeg ik, "we moeten haar een beetje pamperen, ze heeft zulke goede contacten in Azië, als zij onze vestiging daar gaat leiden, kunnen we veel geld verdienen." Xandra knikt. "Nog geen nieuws van Sidney?" vraag ik. "Nee," zegt ze, "maar Cynthia zit momenteel in het Grand, ze treed vanavond op in de Ziggodome. Ik heb die nieuwe op de rider gezet. Zal ik haar naar het hotel sturen? Dan kan ze nog even met haar de laatste wensen doorspreken." "Maar heeft Hart nu al getekend?" "Jaha," zegt Xandra ongeduldig. "Dat heb ik je vanmorgen al verteld." Helemaal door mijn hoofd geschoten. "Ja, sorry, en stuur dat meisje maar..oh wacht even, stuur haar eerst even hier dan kan ik haar even inlichten." "Okidokki baas" zegt Xandra.

De mooie Lisa komt aarzelend binnen. "Hoi..eh..Lisa." zeg ik en voel dat ik het meisje bijna uitkleed met mijn ogen. Ze is zo mooi en jong. Nee, niet verliefd worden, "Bevalt het je wel hier?" "Ja mevrouw," zegt Lisa. "Zeg maar Yvon hoor," zeg ik snel, "we zijn niet zo formeel hier, komt door al die artiesten. Hoe is je Engels?" Lisa zegt dat ze de taal goed spreekt. "Je gaat zo dadelijk naar het Grand Hotel, daar zit Cynthia Hart. Ken je die?" Lisa beaamt dat ze zangeres kent. "Goed, heb je de rider klaar?" Lisa overhandigt een vel papier. Op een rider, staan de wensen van de optredende artiest over haar wensen voor de kleedkamer, welke eten en drinken er moet zijn bijvoorbeeld. "Heb je een rijbewijs?" Lisa knikt. "Rij met een van onze bedrijfsauto's naar het Grand en bespreek de Rider met Hart. Daarna weer terug." Als het meisje mijn kamer verliefd weet ik het zeker. Ik ben halsoverkop verliefd op een meisje die mijn dochter zou kunnen zijn.

, "Bevalt het je wel hier?", vraagt Yvon. "Ja mevrouw," zeg ik stotterend, ze is zo intimiderend, een vrouw die zo beroemd is, zo groot is geworden, iedere artiest wenst bij haar te komen. "Zeg maar Yvon hoor," zegt Yvon, ze is alweer in haar computer aan het kijken. Multi tasken is haar uitvinding zo lijkt het wel. "we zijn niet zo formeel hier, komt door al die artiesten. Hoe is je Engels?" Ik spreek redelijk goed Engels, maar zeg goed, ik heb examen gedaan op Cambridge niveau, maar leren en spreken in de echte wereld is natuurlijk wel iets anders. "Je gaat zo dadelijk naar het Grand Hotel, daar zit Cynthia Hart. Ken je die?" Ik knik, Cynthia Hart, eigenlijk ken ik haar niet, maar ga straks gelijk googelen. "Goed, heb je de rider klaar?", vraagt ze, ze is zo aardig, anders dan vanmorgen. Ik geef haar een vel papier. "Heb je een rijbewijs?", ik knik, i’ heb een rijbewijs, maar rij eigenlijk alleen nog maar brommer, heb net mijn school af en mijn eerste baantje, ten minste als je vakkenvullen niet mee telt. In papa zijn auto heb ik een paar keer gereden. "Rij met een van onze bedrijfsauto's naar het Grand en bespreek de Rider met Hart. Daarna weer terug." Ik loop naar Xandra, ik vertel haar wat Yvon zei.ze gooit me een keycard toe. “Hmmm, jaaa, de roze, dat is echt een auto voor jou. Met de hartjes.”, lacht Xandra. Ik kijk uit het raam. “Dat is….dat is….”, zeg ik. “Ja, de lelijkste tesla. Nee ik plaag je, dat is de meest eye catching car in onze stal. Yvon zweert erbij, special wrapping, maar rijdt het fijnst. Adres is al voorgeprogrammeerd, maar een meid als jij weet dat wel. Nou, go. Her majesty hates waiting! Oja, terugweg, wip even bij Starbucks aan, twee koffie, jou en mij, pak de creditcard maar, zijvak. Dat kan wel van het budget af hoor. En neem ook van die koekjes mee, feels like home.”, zegt Xandra. Schoorvoetend loop ik naar de deur, ik treuzel, kijken of ik alles heb. Als ik bij de auto sta stap ik in. Ik heb nog nooit in zo’n auto gereden, papa rijdt een Volvo, dat is al groot, ik verzuip bijna in deze auto. “Nou ga je nog starten?”, hoor ik plots.

Xandra stapt naast me in. “Kijk zo start je, hier de route starten, dan krijg je de beste route, omzeil je alle gedoe. Rustig blijven.”, zegt ze. Ik kijk haar aan. “En de bazin?”, vraag ik. “Nee geen probleem, ik moet ook zaken regelen bij een andere klant, heb ik al gedaan hoor, maar zij denkt dat ik nog wat details moet regelen. Dus ga ik mee, ze houdt van efficiëntie. Dus gaan met die banaan!” Met zweet in de handen rij ik weg, maar de auto corrigeert waar nodig en ik krijg steeds meer plezier. We hebben heel wat bekijks, met grote letters staat achterop By Yvon. Als we aankomen gaat Xandra in de lobby zitten en ik ga naar Cynthia, ik ken haar echt niet, ik schaam me, maar ze is hartelijk en snel is alles geregeld. Ik kan weer terug en Xandra heeft net koffie besteld. Tijdens de koffie, ik kan eindelijk relaxen, verteld ze me alles over Yvon, hun relatie, dat Yvon best lief is, maar één nadeel. Werk gaat altijd voor, ze kan gewoonweg niet relaxen, een paar week, maar dan zijn de kriebels er weer, nog nooit heeft iemand “het ijskonijn” kunnen ontdooien of de tijger in haar kunnen temmen. “Ze is….lesbisch?”, vraag ik. Xandra lacht:”uitgevonden en verbeterd! Lesbischer dan haar vind je ze echt niet!”, ik kijk haar aan. “Oooh, story, privé, dat soort bladen, hihihihihihi, nee, haar privé is echt echt privé, niemand weet iets van haar privé af en die mannen? Allemaal uit haar vriendenkring, om de pers af te leiden. Bij events heeft ze steeds een andere vriend aan de arm, en als de pers dan bijna heeft uitgezocht wie het is er alweer een ander en is de interesse weer weg en gefocust op de zogenaamde nieuwe liefde. Vergeet niet, ze is conartist in deception. Of hoe zeggen jullie, afleiden?, ze heeft menig artiest zo weten te beschermen, ze gaat door het vuur voor haar artiesten. Maar kom, we gaan weer. Zal ik maar rijden?”, ik knik driftig. En eindelijk kan ik rustig zitten. We rijden door naar Starbucks. Halen koffie en rijden terug, daar ga ik naar Yvon. “Dit is alles wat ze wil? Echt? Hoe heb je dat klaargespeeld? Goed werk meid! Knap…euh knap gedaan!”, zegt Yvon, ze legt haar arm om mee heen haar hoofd drukt ze even tegen mijn hoofd, schrikt dan echter gelijk terug:”Ga het allemaal maar regelen, Xandra legt de betalingen wel uit, goed werk meid!”, als ik weg loop geeft ze me een tik tegen mijn billen. Even geef ik een gilletje, het voelde niet eens onaardig. Yvon had zich snel omgedraaid en loopt weer naar haar stoel. Ik kijk nu eens in haar kantoor, een prachtig kantoor, super modern ingericht en prachtige foto’s, van Yvon en zelfs een naakt foto van haar, wat je ondanks dat het naakt is niets ziet. Bij Xandra kijk ik weer wat ik kan doen en ben in gedachten kennelijk. “Ooh, de foto? Hihihihihihi, niet onder de indruk raken, een foto van Anton Corbijn, haar beste vriend.”. Ik schrik, ze is beroemder dan ik dacht en wist.

Een bevriende psychiater heeft me wel eens verteld, dat ik zo hard werk om mijn eenzaamheid te onderdrukken. Ik verlang onbewust naar een partner, een vriendin, omdat ik zo alleen ben en omdat ik door het harde werken iedereen afstoot, denkt iedereen dat ik een kreng ben en daardoor ben ik eenzaam en...een doorgaande catch 22, voortdurend bijt ik in mijn eigen staart. Die nieuwe is trouwens heel goed, snel heen, snel terug en de rider is heerlijk beknopt en bovendien redelijk goedkoop. Dat maak ik wel eens anders mee. Ik betrap me er op dat ik regelmatig even langs loop en snel een blik op haar werp. Ze is prachtig, en nog zo onschuldig, zo lief en jong. Ik zie Xandra spottend kijken, die heeft me allang door. Ze weet op wat voor types ik val. Ik roep haar binnen. "Hoe is die nieuwe hier binnen gekomen?" vraag ik plompverloren. Xandra kijkt me uitdagend aan en lacht dan fijntjes. "Ben je plotseling geïnteresseerd in de nieuwelingen?" zegt ze. "Geef antwoord op mijn vraag, schat," zeg ik, "anders mag je morgen een enkele reis Tokio boeken om in Japan eigenwijze vragen te gaan stellen." "Haar vader's accountant doet ook werk voor ons en die heeft Lisa ons onder de aandacht gebracht...Lisa, zo heet ze trouwens, niet 'nieuwe', chef." Weer kijkt ze me brutaal aan. Xandra is de enige die zulke dingen kan flikken. Ik zou verloren zijn zonder haar. "Maar waarvan al die belangstelling?" gaat mijn assistente genadeloos verder." "Ach...ik...oh...gewoon interesse..." stamel ik en ben woest op mezelf. Mijn personeel heeft niets met mijn gevoelens te maken. "Volgens mij ben je verliefd." zegt Xandra zachtjes.

De dag schiet voorbij en zoals gewoonlijk is het superlaat als ik aanstalten maak het kantoor te verlaten. Ik zie dat Lisa nog steeds aan haar bureautje zit. "Wat doe je nog hier?" zeg ik verontwaardigd, "het is veel te laat, schiet op, naar huis!" Ze schrikt en kijkt me aan met dat lieve koppie en ik krijg het gevoel dat ik opeens heel licht ben en elk ogenblik kan opstijgen. "Ik wilde even dit afmaken..." zegt ze en wijst op enkele dossiers. "Moest je van Xandra overwerken?" zeg ik streng. "Nee mevr..eh Yvon, ik was de tijd vergeten." Ik kijk haar aan en voel dat het helemaal mis gaat met me. "Wil je nog wat eten?" Ze knikt en we lopen samen naar de garage. Ik loop naar de metalic groene Aston Martin Valkyrie die bedrijfsklaar staat. "Stap in," zeg ik, "fasten your seatbelts", Even later scheuren we door de stille straten en ik rijd de garage in van Hotel L'Europe. "Ik ben helemaal niet gekleed voor zo'n duur hotel," zegt Lisa verschrikt. "Je bent met mij," zeg ik kortaf. Met de lift gaan we naar het restaurant waar ik een laat souper bestel. Voordeel van dit hotel er zijn nauwelijks paparazzi of andere persmuskieten. Lisa eet met kleine hapjes. "Vind je het niet lekker?" vraag ik. "Jawel hoor, maar ik hou meer van een hamburger en een cola," zegt ze.

Onderwijl praten we. "Je hebt een goede instelling," zeg ik, "een harde werker. Zit je nog op school?" Ze schudt haar hoofd. "Nee, ik heb net mijn eindexamen gedaan, misschien ga ik nog studeren." Ik bekijk hoe ze eet en eerlijk, ik ben halsoverkop verliefd op dit jonge meisje. Maar jezus, ze is nog zo jong, die ziet natuurlijk niets in zo'n oud wijf als ik. "Heb je een vriendje?" vraag ik. "Nee," zegt ze, "ik heb wel twee vriendinnetjes gehad, maar dat is over." Dus ze is lesbisch. Dat had Xandra natuurlijk ook al gezien. "Ik ga je een promotie geven," zeg ik plotseling. Ze kijkt me verbaasd aan. "Cynthia Hart heeft getekend voor onze Agency, ze wordt een wereldster. Maar we moeten een paar dingen aanpassen. Ze is momenteel nog een ruwe diamant, veel te springerig en te slecht gekleed. Ze heeft iemand nodig die haar een beetje bijslijpt. Je bent net zo jong als Cynthia, morgen ga je naar de Grand en praat je met haar samen met Xandra, jullie gaan haar aankleden en haar leren hoe ze de pers te woord staat, en komende week gaat ze een nieuwe song opnemen. Ik wil dat er een video van wordt gemaakt. Afgesproken?"

We eten bij een super duur en superluxe hotel, hotel L’Europe. Ik schrik voor de derde keer vanavond, eerste keer dat Yvon me overvalt op kantoor, ik was echt bang dat ze boos was. Maar Xandra is duidelijk, ze verwacht efficiëntie, tweede keer, met de auto, een super snelle, maar ook super coole auto, alleen is de vraag, welke is minder opvallend, deze of die roze monster. En nu de derde keer, hoe pas ik hier nu in. Ik ben toch geen rijke meid? Als ze Yvon zien gaan alle deuren open en krijgen we een tafeltje toegewezen, met veel privacy. En iedereen spreekt haar aan met Yvon, ze komt hier dus duidelijk niet voor het eerst. En ook haar drinken wordt gelijk geserveerd. “Wat mag het zijn?”, vraagt de ober. Ik doe stoer, ik moet duidelijk leren dat ik gewoon moet doen. “Doe maar een zoete rode wijn.”, gelijk komt er een fles aan en schenkt de ober een beetje in. Hij kijkt me aan. Ik moet dus eerst proeven, dat heb ik op tv vaak gezien. Ik proef en knik. Wat is dit smerig! denk ik gelijk. Maar ik moet me niet laten kennen, een late souper besteld Yvon voor ons. Wat het allemaal is ik weet het niet, ik eet een beetje, ik heb eigenlijk best wel trek, ik had twee plakjes brood bij me en verder nog niets gegeten. “Vind je het niet lekker?”, vraagt Yvon. “Jawel hoor, maar ik hou meer van hamburgers en cola”, zeg ik weer zonder nadenken, want ik heb stoer wijn besteld. We praten over school, mijn liefdesleven, ze heeft echt interesse in haar personeel. Geen baas die alleen maar om de inkomsten denkt, ik vind haar nu al super aardig, terwijl ik vanmorgen eigenlijk dacht wat een raar mens,

"Cynthia Hart heeft getekend voor onze Agency, ze wordt een wereldster. Maar we moeten een paar dingen aanpassen. Ze is momenteel nog een ruwe diamant, veel te springerig en te slecht gekleed. Ze heeft iemand nodig die haar een beetje bijslijpt. Je bent net zo jong als Cynthia, morgen ga je naar de Grand en praat je met haar samen met Xandra, jullie gaan haar aankleden en haar leren hoe ze de pers te woord staat, en komende week gaat ze een nieuwe song opnemen. Ik wil dat er een video van wordt gemaakt. Afgesproken?", zegt Yvon. Ik sta perplex, hoe moet ik haar nu advies geven over kleding? Gelukkig is die stoere Xandra erbij. Zij zal wel antwoordt weten. Ik merk dat ik die wijn niet goed verdraag, ik begin me steeds duizeliger te voelen en merk dat mijn woorden ook anders uit mijn mond komen dan ik wil. “Volgens mij is het tijd te stoppen, het is al bijna half één. Kom, ik breng je thuis. Morgen om 10 uur verwacht ik je weer op kantoor.”, Yvon staat op en ik kijk haar even aan. “Nee geen zorgen, i’ heb hier een lopende rekening, we worden niet aangehouden hoor!”, als ik naar de lift loop achter Yvon aan, strompel ik door die stomme drank, waarom deed ik dat ook, en in mijn val val ik tegen Yvon aan, die me opvangt. Haar gezicht is heel dicht bij mijn gezicht. Ze kijkt me aan, en even, Een gevoelsmatige minuut kijken we elkaar diep in de ogen. Dan helpt ze me weer recht op. “Ja, die stomme hakken ook altijd, ik heb daar soms ook ruzie mee hoor. Kom, ik breng je snel naar huis.”, zegt Yvon, maar haar arm blijft om mijn zij en zo lopen we naar de auto, ik stap in de auto, ze scheurt weer weg, over de snelweg waar ze zoals ik even snel kan zien de 200 aantikt. En al snel ben ik thuis. Ik moet steeds me inhouden niet te spugen. Als ik thuis ben stap ik uit:”tot morgen”, zegt Yvon en ze scheurt weer weg. Ik ga bij een bosje staan en begin te spugen. Ik ga snel naar binnen en duik in bed, zonder me om te kleden. Het is 9 uur als de wekker gaat. Ik voel me al beter. Ik duik onder de douche als mama klopt. “Er staat een dame voor de deur voor je”, zegt mama. Ik gok op Xandra, ze zal me wel oppikken. Ik droog me af en gooi de douche deur open en weer schrik ik. Naaktste ik voor Yvon, die niet onder de indruk van mijn naaktheid schijnt te zijn, ze kijkt me gewoon aan. “Ooooh sorry!”, roep ik snel en ren naar mijn slaapkamer, “Niets om sorry voor te zeggen of je voor te schamen hoor!”, zegt Yvon:”Ik kwam hier toch langs en met het ov ben je zolang onder weg. Dus ik dacht, waarom niet even haar oppikken.” Snel kleedt ik mee aan, ik weetniet waarom, maar ik schiet een jurkje aan, een strak lycra jurkje, kort, ik doe er laarsjes bij aan. Snel even lippenstift, Haar in een lage nonchalante staart en ik loop naar Yvon.

We stappen in de auto. “Zo, ik breng je naar kantoor, Xandra wacht al op je, licht jij haar in?”, vraagt Yvon, ik knik bevestigend. Mijn maag begint te knorren. Yvon zet de auto stil.”heb je wel ontbeten?”, raagt ze zorgzaam. Ik schud mijn hoofd. “Ik eis wel van mijn personeel dat ze goed voor zichzelf zorgen. Denk daarom!”, zegt ze streng. Ze scheurt weer over een snelweg en rijdt dwars door de stad. “Ik denk dat ik weet wat jij wilt.”, en bij de Mac stopt ze. “Kom op.”, zegt ze, ik stap uit en mijn jurkje is iets opgeschoven, Yvon loopt achter me. Ik hoor haar aan de telefoon, maar ze iseven stil, om vervolgens het gesprek te vervolgen. “Nee, ik ben geloof ik duidelijk genoeg. Jij gaat, Lisa komt daar! Je wacht op haar, duidelijk? En nee, volgens mij staat nog steeds mijn naam op de gevel en niet de jouwe, dus wie moet aan wie verantwoording afleggen! En met Cynthia is geen tijd afgesproken toch? Dag Xandra, geen discussie meer!”, ze slaat haar arm om me heen. Ze gaat aan een tafel zitten, kijkt rond, wacht en let op andere mensen, staat dan op, loopt naar de bestelzuil. Drukt op de knoppen en kijkt weer rond, vraagt niets, maar komt even later terug, met een bordje, met nummer 69. Ik zie haar lachen en kijkt mij aan, bekijkt mij en dan weer naar het nummer. Ze kijkt even naar buiten. “Even over straks, je bent goed in je eerste klus bezig geweest, ik denk dat dit ook wel goed gaat komen.”, ze kijkt opzij en de serveerster komt bij ons. “Uw bestelling, twee McMuffin met bacon, twee met sausage, pannenkoeken, croissantjes, sap, melk, koffie, twee gewone McMuffin. De cheesecake en brownies komen er nog aan. Eet smakelijk.”, zegt de serveerster. Yvon pakt een kopje koffie. “Zo genoeg?”, vraagt ze. Ik kijk haar aan:”voor mij? Dat is……veel te veel!”, reageer ik. “Nou, dan eet ik maar met je mee.”, ze neemt een hapje van een McMuffin. “Hmm, niet eens zo slecht.”, zegt Yvon. “Is dit…..je eerste keer?”, vraag ik verbaasd. “Ja, eigenlijk wel.”, lacht Yvon. We eten en drinken, praten en lachen.we hebben nog heel veel over. Er komt een vrouw met dochtertje binnen, ze kijkt en wil wat bestellen. Yvon loopt naar haar toe. “Moeilijk kiezen of niet”, ze doet alsof ze besteld. “Ja, af en toe wil je iemand eens wat bijzonders geven, maar alles is altijd zo duur.”. Yvon loopt naar me toe. “Zat?”, vraagt ze. Ik knik. Ons onaangeraakt eten pakt ze op. “Kijk, ik denk dat u hier wel wat aan heeft.”, ze geeft het dienblad met de McMuffins, pannekoeken, drie porties en de vier croissantjes. Ze loopt naar de balie, praat met een serveerster en even later komt de manager. Ze fluistert wat en wijst naar de moeder met dochter. De manager knikt en loopt naar achter. Dan knikt ze weer. Yvon loopt naar de vrouw. “U mag bestellen wat u wilt, iedere week, kosteloos.”, de vrouw kijkt verbaasd. “Waarom?”, vraagt ze. “Gewoon, ik zie hoe u uw best doet, ik wil dat waarderen, via iets simpels.”, ze loopt naar me toe. “Zo, kom we gaan.”, zegt Yvon. “Wacht.”, ik loop naar de vrouw toe, praat even met haar. En loop dan weer naar Yvon. Ze kijkt me aan. “Wat deed je?”, vraagt ze. “Nou, ik vroeg waarom ze zo vergrijs, zag je haar ogen niet, ze huilt veel. En ook haar make-up is slecht, haar lippenstift is oud, daarom komt het heel ongelijk op haar lippen, ze wil doen geloven dat ze het kan missen, haar hakjes moeten vervangen worden en haar kousen hebben kapotte hakken, je ziet de ladder net niet, omdat ze de voeten verder naar voren trok. Ze is gescheiden, ze heeft haar trouwring niet meer om, dus gokte dat ze werkeloos is. Ik heb gevraagd of ze niet eens bij papa langs wil gaan, zij zoeken nog een baliemedewerker, van 9 tot 14, vijf dagen per week, haar dochter is 6, dus dat past perfect met schooltijden.”, Yvon kijkt me verbaasd aan. “Hoe…..?”

Wat is het toch een eersteklas bitch! Me zo voor schut zetten... Ze promoveert dat grietje die net komt kijken en ik mag mee om haar handje vast te houden. Terwijl ik naar mijn auto loop, kalmeer ik echter. Yvon en ik verschillen eigenlijk zo weinig. We zijn allebei keihard, maar hebben ook een klein hartje. Onze achtergronden verschillen weliswaar. Ik ben de dochter van een kolonel in de US Airforce, meerdere malen onderscheiden, en ben gewend aan het leven van het gezin van een legerofficier. Veel verhuizen en discipline. Later ben ik bij de Special Forces gegaan en heb gevochten in Afghanistan. Na een helikopterongeluk raakte ik gewond en moest de dienst verlaten. Toen ontmoette ik een lief meisje dat uit Nederland kwam en met haar ging ik naar Amsterdam. Maar daar ging het mis en ik verliet haar. Dat was het moment dat ik Yvon tegenkwam. Ze is de dochter van een Hollandse muziekuitgever en opgevoed als zakenvrouw. In onderhandelingen is ze keihard en niemand kent haar echt goed. Zelfs het feit dat ze lesbisch is, verbergt ze meer dan uitstekend, bang dat iemand het tegen haar zal gebruiken. Ze is eigenlijk net zo stoer als ik, maar behoorlijk rijker. Daarom is zij de baas en ben ik haar PA.

Ik kom aan bij het Grand. Yvon heeft zo haar ideetjes om haar artiestenstal te leiden. Die is gevuld met wereldsterren en sterren hebben de neiging om alle discipline te verliezen en over te gaan naar een leven vol seks, drank en drugs. Maar niet bij Yvon. Ze waardeert dat haar artiesten een eigen koers willen varen, maar niet dat ze hun talent verkwisten aan drank, drugs en seks. Nauwkeurig begeleidt ze iedereen en houdt scherp in de gaten wat iedereen doet of juist niet doet. Cynthia Hart is Amerikaans, na de dood van haar ouders bij een vliegtuigongeluk opgevoed door haar grootouders, twee voormalige hippies uit Californië en is bij wijze van spreken grootgebracht met LSD en marihuana. Ze barst van het talent, maar is grof in haar taalgebruik, kleedt zich als een dakloze en staat op het toneel als een zak zand. Yvon wil dat een beetje aanpassen. Als Amerikaanse ben ik de aangewezen persoon om een landgenote te begeleiden, maar nu heeft een verliefde Yvon plots een newbee er tussen geschoven. Een schoolmeisje zonder ervaring. Ze moet wel gek zijn op dat kind. Lisa zit in de lobby op me te wachten. Ik moet zeggen, ze is inderdaad prachtig en jong. Qua leeftijd zit ik tussen haar en Yvon in.

"Hallo," zeg ik als Lisa opstaat. Het meisje groet me schuchter. "Ik kon er niks aan doen," zegt ze timide, "Yvon promoveerde me ineens. Ik..." Ik lach. "Yvon heeft een goede intuïtie," zeg ik geruststellend, "ze leidt niet voor niets een international. Ze heeft alle touwtjes in handen." Ik ga naast haar zitten. "Cynthia slaapt altijd uit en ze heeft een vreselijk humeur als we haar voor elven storen, dus kom mee..." Ik loop naar het restaurant en bestel koffie voor ons tweetjes. "We kunnen alvast beter kennismaken," zeg ik, "wie is Lisa?" "Ik ben net klaar met school," zegt Lisa, "en wil misschien gaan studeren. Ik woon nog thuis bij mijn ouders en heb een jonger zusje." Ik knik, "en heb je een vriendje?" Ze bloost. "Nee, ik ben lesbisch, maar ik heb ook geen vast vriendinnetje." Aha ze is dus lesbisch, net zoals Yvon en ik. "En jij?" vraagt ze. "Ik ben 27 jaar en was, tot vier jaar geleden, sergeant bij de Navy Seals, dat zijn speciale marinecommando's van de VS, mijn vader was een luchtmachtkolonel en piloot. De helicopter die een deel van mijn peloton vervoerde in Afghanistan werd neergehaald en ik raakte gewond. Het was zo ernstig dat ik de dienst moest verlaten. Toen raakte ik verliefd op een verpleegster, ene Annie, die afkomstig was uit Nederland en we gingen samenwonen in Amsterdam. Daar betrapte ik haar met de buurvrouw en ging bij Annie weg. Toen ontmoette ik Yvon en die bood me aan haar PA te worden." "Waren jullie verliefd?" vraagt Lisa zacht. "Een paar maanden," zeg ik, "maar we zijn iets teveel hetzelfde, allebei strijdlustig en compromisloos en veel te veel een leider om genoegen te nemen met een gelijkwaardige relatie. Dus kregen we een reuze ruzie, stopten er mee om elkaars minnaressen te zijn en gingen professioneel verder."

Als het kwart over elf is, verschijnt Cynthia Hart. Ze ziet er uit als een vogelverschrikker en is zonder makeup. Ze draagt een gekreukte hippiejurk en is op blote voeten. "Damned," schreeuwt ze door het restaurant, "can I get a cup of coffee in this wretched place?" Ik wil opstaan, maar Lisa duwt me terug. "Ik doe het wel," zegt ze en loopt op Cynthia af. "Hello Cynthia," zegt ze onverschrokken, "Yvon has send me..." Cynthia stopt abrupt en kijkt haar aan. "Who are you, some errand girl from the great white chief?" "No, I am your friend," zegt Lisa, "here is your coffee. Ze overhandigt Hart een beker en die kijkt verrast op. Ze proeft en zegt, "how did you know? This is the right brew, black, no sugar and milk and the correct brand..." Ja, hoe kan Lisa dat allemaal weten? Maar ze troont Cynthia mee naar onze plaatsen en even later smult Hart van de Brownies die Lisa heeft laten aanrukken. Het is griezelig, alsof dit frele meisje kan gedachten lezen. Als ze Cynthia heeft overtuigd dat het slimmer is om schoenen aan te trekken, verdwijnt de artieste weer naar boven. "Hoe wist je dat van die koffie en de Brownies?" "Cynthia is een hippie diep in haar hart," zegt Lisa, "ze let op haar gezondheid, dus geen melk en suiker. Ik weet van haar rider, welke koffie ze wil en welk merk en welke Brownies ze graag wil." Eigenlijk simpel, maar dat is altijd achteraf. Als Cynthia terug is, gaan we shoppen. die twee ratelen onderweg als twee schoolvriendinnen en ik loop er achteraan als een werkeloze schooljuf met haar klasje. Ik wil naar een exclusieve boetiek, maar Lisa neemt Cynthia mee naar de Bijenkorf. "Waarom?" vraag ik, als de zangeres even later aan het passen is. "Cynthia is een vrije geest en opgevoed met het idee van vrijheid," zegt Lisa wijs, "ze haat conventies en dus ook de dictatuur van een dure exclusieve boetiek, maar ze wil wel keuze en kwaliteit en dus... de Bijenkorf." Ik besluit dit meisje haar gang te laten gaan, Yvon had het goed gezien om haar te promoveren.

Problemen in Sidney. Ik wil daar een agency overnemen dat niet alleen de Australische en Nieuwzeelandse gebieden bestrijkt maar ook Zuidoost Azië. De eigenaar is ene Ken McFarley, een selfmade miljonair die ook eigenaar is van diverse mijnen en supermarktketens. Zijn Agency is meer een hobby. Mijn overnamebod is ruim, maar kennelijk niet genoeg. McFarley wil het onderste uit de kan. Ik besluit het even te laten rusten. Morgen Japan, mevrouw Yoko Yakamoto is de dochter van de eigenaar van Nippon Agencies die ook vestigingen in Singapore en Maleisië heeft. Als Yoko morgen tekent hebben we Sidney misschien helemaal niet nodig en het kost ons vrijwel niets. De vader van Yoko wilde een partnership, een samenwerking, geen overname. Ik kijk op en zie dat Xandra is binnen gekomen. "Die chick is geweldig," zegt ze. "Vertel me eens wat nieuws," zeg ik, "gisteravond analyseerde ze een volkomen vreemde vrouw puur op haar uiterlijk als een soort Sherlock Holmes. Ze is een geboren analiste." Xandra glimlacht, "dat was je dus al opgevallen?" "Hoezo?" zeg ik. "Oh ze deed hetzelfde met Cynthia Hart, die twee zijn nu de grootste vrienden. Cynthia eet uit haar hand. "Ze gaat zich toch niet bemoeien met haar muziek?" schrik ik. "Nee, nee," zegt Xandra snel. "Ik weet wat je hebt gezegd, alleen een beetje polijsten, kleding, praten met de pers." "En?" Xandra haalt haar schouders op. "We zien het snel want vanavond praat Hart met Eva Jinnek in "Eva". Ik vertel Xandra over Sidney en ze is met me eens dat we ons moeten concentreren op Yakamoto Agencies. "Stuur Lisa, nog even naar me toe," zeg ik. "Oh je weet haar naam nog," zegt Xandra, "er is dus nog hoop..." Ik gooi een prop papier naar haar hoofd en ze vlucht giechelend het kantoor uit.

"Ik hoor alleen maar goede dingen over je van Xandra," zeg ik als Lisa voor me zit. Weer ben ik gelijk onder de indruk van haar verschijning, die combinatie van onschuld en schoonheid. Ze is echt fantastisch. "Morgen heb ik een afspraak met Yoko Yamamoto van Yamamoto Enterprises. Ze is de dochter van de eigenaar. Eigenlijk runt Yoko het bedrijf. Maar ik weet zo weinig van haar, kun je jouw talenten inzetten om me iets meer over die Japanse te vertellen?" Lisa schrikt. "Dat weet ik niet hoor?" "Morgen arriveert ze op Schiphol, ik stuur je met een limo en chauffeur er naar toe, ontvang haar en neem haar me naar het Okura, praat met haar en probeer haar een beetje uit te horen." Ik kijk weer op mijn computer en Lisa staat wat schutterig op. Als ze wegloopt, zeg ik opeens, "wil je vanavond bij mij thuis dineren? Kunnen we gelijk even over Yakamoto praten. Of heb je andere plannen?" Lisa schudt haar hoofd en ik werk weer door.

Waar ben ik in godsnaam mee bezig. Ik ben de CEO van een international bezig om de Aziatische markt in handen te krijgen en dan ga ik mijn tijd verspillen aan een etentje met de jongste bediende? Maar ik schud mijn hoofd als om de nare gedachten te verdrijven. Nee, dit meisje is goud, een superanaliste. Ja hoor het is werk, zegt het duiveltje in mij, je wilt dat kind helemaal niet versieren. Ik sta op en pak mijn jasje dan loop ik de werkvloer op die bijna geheel is verlaten. Lisa zit te bellen. "Yes, just be yourself," hoor ik haar zeggen, "but please remember she is a reporter, not a close friend or a relative, stay friendly but on a distance, tell them only what you want them to hear." Ze hangt op en kijkt me aan. "Wie was dat?" vraag ik. "Cynthia Hart," zegt Lisa, "ze wordt zo dadelijk geïnterviewd door Eva Jinek. Ik heb met Cyn doorgenomen hoe ze moet reageren en dat ze niet zo direct moet zijn. Ze moet meer geheimzinnig zijn." Klinkt goed, dit meisje is echt een supertalent. We lopen naar de Austin Martin. Even later rijden we naar mijn appartement. Het is op de penthouse van een wolkenkrabber in Rotterdam, exclusief voor de superrijken, 24/7 bewaking en voorzien van alle gemakken. De lift brengt ons van de ondergrondse parkeergarage naar de top van het gebouw. Binnen heeft een slimme binnenhuisarchitecte alles aangekleed. Ik zie dat Lisa diep onder de indruk is. Ik heb het personeel vrijaf gegeven en check of de maaltijden klaar staan in de twee magnetrons. Ik schakel ze in en schenk voor Lisa een cola light in. Zelf neem ik een wodka Martini, just shaken.

Lisa staart over het enorme uitzicht over de Maasstad. Ik kom bij haar staan. "Mooi hè" zeg ik, "Prachtig," zucht ze. Ik bekijk haar weer ze is zo geweldig mooi, nog veel mooier dan het uitzicht. "Vertel eens wat meer over jezelf..." zeg ik als we hebben plaatsgenomen in de twee peperdure exclusieve stoelen. Lisa kijkt me aan. "Er is niet zoveel te vertellen," zegt ze. "Kom, kom," zeg ik, "wat wil je bijvoorbeeld studeren en hoe zie je de rest van je leven?"

Ik sta voor een raam en kijk over het enorme uitzicht over de Maasstad. Yvon komt naast me staan:”Mooi hè" zegt ze, "Prachtig," zucht ik. De stilte wordt door Yvon verbroken:"Vertel eens wat meer over jezelf..." als we gaan zitten op, wat ongetwijfeld design stoelen zijn en waarschijnlijk ook peperduur kijk ik haar aan. "Er is niet zoveel te vertellen," zeg ik. "Kom, kom," reageert Yvon, ze neemt er geen genoegen mee, "wat wil je bijvoorbeeld studeren en hoe zie je de rest van je leven?". De festival mijn leven, eigenlijk zou dit een tijdelijke baan zijn, maar het is heel erg leuk om te doen. Veel leuker dan ik dacht. Ik wil graag bedrijfsleven management studeren, en ooit heel erg graag een huisje met veel grond, waar ik dan met paarden kan werken. Een boerderijtje, misschien wat kippen, schapen, dat soort dingen. Maar dat pas als ik ook dingen terug kan doen voor mijn ouders.”, “en je liefdesleven?”, vraagt Yvon. Waarom moet ze daar nu over beginnen, ik kan moeilijk zeggen dat ik wel wat voel voor oudere vrouwen, ten minste ouder dan mij, stukken ouder, dat zou wel heel erg raar zijn. “Zien wel wat er komt”, zeg ik nonchalant. We horen de ping van de magnetron. Yvon loopt naar de keuken en haalt de maaltijden op. “Hamburgers, aardappelen en groente. Simpel, niet die bijzondere dingen, hopelijk smaakt het.”, zegt Yvon. Ik neem schuchter een hapje, ik verwacht bijzondere smaken bij de hamburger, maar ik ben heel erg verrast. Het smaakt heerlijk! De beste hamburger die ik ooit heb gegeten. Ik eet snel, die smaak, even zucht ik. “Gaat het?”, ik heb mijn mond vol en begin te blozen. Zo hoor ik natuurlijk niet te eten, papa zou me waarschuwen. “Ja…sorry, het is….oooh zo lekkker!”, zeg ik zuchtend.

Yvon begint te lachen:”echt?”, “nee, lekker is niet het juiste woord, beter dan sex!”, zeg ik stom. Mijn school vriendin zegt dat altijd als iets superlekker is. “Oooh, is dat zo?”, vraagt Yvon. En neemt ook een hapje. “Nou, hij is inderdaad lekker, je hebt gelijk. Maar de sex? Mwah, daar valt over te discussiëren”, lacht ze. Als we klaar zijn. Haalt Yvon twee kopjes koffie. Ze zet hem bij me neer, wil weglopen, maar draait zich om. “Sorry, een vlekje”, met haar duim gaat ze over mijn onderlip en kin. Ze likt haar duim af. Even sluit ze haar ogen. “Ik heb een paar dingen al uitgezocht, qua kleding is Yoko verwesterd, maar ze is nog vrijgezel, haar vrienden werden afgewezen door haar vader. Dus is ze weer single, haar vader moet zijn goedkeuring geven, watdus duidelijk aangeeft dat ze tussen twee werelden leeft, traditioneel maar ze wil ook de tradities ontlopen, ik ben geen expert, snap ook niet veel dingen nog, ik ben gewoon heel erg jong, dus ik denk dat ze hier een tijd zou moeten blijven als u grip wil op zaak en haar ten volle wilt benutten, want zij kent inderdaad de markt daar, ze is sowieso super geliefd, bij iedere première is ze aanwezig, plus ze spreekt Engels, Frans, Duits, Japans, Grieks en ik geloof Italiaans, maar dat weet ik niet meer zeker, ik heb mijn aantekeningen nog op kantoor liggen, sorry.”, Yvon kijkt me aan. “Eeeuh u?”, ze weet even niets te zeggen. “Sorry, ik moet dat nog afleren.”, zeg ik.”én dit weet je al via internet?”, vraagt ze. Ik fronts even mijn wenkbrauwen:”nee, via ons gesprek?”, reageer ik verbaasd. “Heb je der al gebeurd?”, reageert Yvon dan weer verbaasd. “Ja? U..je weet toch dat Japaners het graag zien dat ze weten wat er gaat gebeuren als ze op reis zijn? Dus moest ik me wel voorstellen én laten weten dat alles gereed is én of ze nog speciale wensen heeft, op haar hotel staat Sanpin cha, groene thee met jasmijn. Vanwege vitale voordelen populair op Japans Okinawa. En Yoko zweert erbij. Ook heb ik geregeld dat voor haar speciale menu’s geregeld zijn. Een mengeling van rijst, groenten, tafelzuren en vis of vlees. De ober haalt een Japanse chef erbij voor de Miso soep.”, zeg ik. “Eeeuh wat?”, zegt Yvon. Nu schrik ik. Ik ben te er gegaan. Ik kijk naar beneden. Lloret, dit had ik niet moeten doen. Ik betaal de schade wel. Zal niet weer gebeuren hoor, ik dacht….”, zeg ik met trillende stem. “Nee, nee…ik bedoel, Miso soep?”, reageert ze:”ik….ik…ben sprakeloos.”, “dat was niet mijn bedoeling. Jij eet morgen met haar, ik ben daarvoor te jong, een ouder iemand is haar leidpunt. Ooh ja, als ik het goed herinner, Het uitspreken van dankbaarheid voor en na de maaltijd is een belangrijk aspect van Japans dineren. Voordat je begint met eten, kun je zeggen: “Itadakimasu”, wat betekent “Ik ontvang nederig”. Na de maaltijd zeg je u “Gochisousama deshita”, wat een bedankje is voor het eten en de gastvrijheid. Want het hotel zal zij zien als haar huis, waar jij te gast bent. Beetje raar, maar het is nu eenmaal zo, het isde gewoonte om schoenen uit te doen bij het betreden van een woonhuis of hotel, te buigen als begroeting, geen tips te geven bij het eten, slurp je noodles op, niet met taxi deuren gooien, geef eten of snacks als cadeau en draag vooral kimonos. Ik heb al een doos Luxe Matcha met Thee geregeld, dat kun je dan cadeau geven.”, en nu adem ik. Ik was weer te enthousiast en merk dat Yvon me aankijkt. “Sorry, dit is nog niet volledig natuurlijk, ik zal beter mijn best doen.”, Yvon staat op van de tafel, loopt naar me toe. Drukt een zoen op mijn hoofd. “Ik heb je een opdracht gegeven, maar jij bent verder gegaan dan de bedoeling was, wat heel goed is, maar een kimono heb ik……..niet……….je kijkt met een lachje…..”, de deurbel gaat en onderbreekt Yvon. Yvon loopt naar de deur, ze zegt iets en sluit de deur. “Oooh ze zijn vroeg, ik had verwacht dat je tot 22 uur zou werken, dus ze zouden jouw Kimono leveren tegen half elf vanavond.”, zeg ik. “Je laat me versteld staan., maar nu genoeg werk. Hier, dit ga je lekker vinden.”, ze komt met een glas warme chocomelk. Ik neem een slok. Het is inderdaad lekker. “Wat is het?”, vraag ik. “Warme chocolademelk, met een beetje Baileys. En slagroom uiteraard”.

“Je zei, tijdelijke baan, wil je hier niet vast werken?”, vraagt Yvon. “Ja……jawel? Denk ik wel. Ik kan heel veel leren hier, ooojaaah, ik moet nog zabuton of zaisu regelen, en een lage tafel en en en…ik heb nog zoveel te doen!”, zeg ik. Yvon komt naar me toe. “Rustig, hier, een bedrijfstelefoon. Hier staan alle nummers in die je nodig hebt. App maar naar Xandra als ik naar huis breng wat je nodig hebt, Xandra regelt het dan verder, je moet ook leren delegeren, daar heb je dat kantoor met hennen voor, anders blijven die toch maar kakelen.”, ze geeft me een iPhone 14 Pro Max. Ik schrik, die zijn ontzettend duur. “Maar, dit is een iPhone 14 Pro Max”, zeg ik. “Nee, de 16. Maar verder heb je het goed. Goed gereedschap…”, reageert Yvon, ze geeft me nog een chocolademelk. Het is al bijna 2 uur als een beetje uitgekletst zijn. Yvon zit naast me op een bank, we nemen nog wat papieren door, ik zie allemaal namen van grote sterren. Dan gaat de telefoon. “Wat? En waarom heb je mij niet gebeld? Waarom? You fucking fucking fucking idiot! You are fired! Now get lost!”, schreeuwt ze. “Lisa, snel! Bel Xandra en kom mee!”, moppert ze. Ik bel Xandra. “Ja?”, hoor ik slaperig. “Yvon wil je hebben”, zeg ik, ik snap er nog steeds niets van. “Owh her majesty called?, en ze legt op. Een paar minuten later, wij zijn al onderweg, gaat de telefoon van Yvon. “Ja!”, schreeuwt Yvon. “I warned you, but no, don’t listen!”, hoor ik Xandra zeggen. “Kom nou maar naar dat hotel, damage control!”, zegt Yvon. “Wat is er allemaal”, vraag ik. “Jij moet aan de bak, Cinthia is doorgeslagen, mijn mannetje die haar zou bewaken en uit de problemen zou houden dacht te kunnen flikflooien met een dame, intussen kreeg Cinthia drugs en precies de verkeerde, ze sloeg de kamer kort en klein en er is nu een arts bij haar, waarschijnlijk een overdosis, maar ze zijn er tijdig bij, je snapt dat dit buiten de pers moet blijven. En Cinthia mee moet werken. Dus, doe je best en doe alles wat nodig is.”

Terwijl ik me snel aankleed, bedenk ik dat Lisa bij Yvon in huis was. Zo, zo, dat gaat snel. Onze chef is in love... Intussen word ik via de telefoon ingelicht over Cinthia die compleet te schijnt doorgeslagen in het keurige Grand. Nu zijn ze daar wel popsterren gewend, maar toch... Terwijl ik naar mijn auto loop bel ik Yvon. "I warned you, but no, don't listen," zeg ik, "we hebben Lisa nodig, damage control." Ik rij in de nacht naar het Grand. Als ik aankom, brengt een receptionist me snel en discreet naar de kamer van Cinthia Hart. Ze ligt op bed met wijd open gesperde ogen. een vrouwelijke arts komt naar me toe. "Ze is compleet van de wereld, het is een nieuwe drug, synthetisch, ik heb haar een kalmeringsmiddel gegeven." "Wat voor drug is het?" "Ze noemen het Sweet Delight, als je het niet gewend bent, word je eerst compleet zen en daarna compleet agressief. Het werkt nog een paar uur, maar door het Kalmeringsmiddel zal ze voorlopig rustig blijven. Er moet iemand bij haar blijven, als ze nog meer krijgt, zal haar hart stoppen. Afschuwelijk spul, komt uit Nederland." "Wanneer is ze weer normaal?" "Morgenochtend, hoezo?" "Ze moet morgen optreden in de Ziggodome." De arts kijkt me aan en denkt na. "Dat gaat wel lukken, mits ze van die troep afblijft. Het lijkt op E. dezelfde soort pilletjes, alleen het effect is veel heftiger en het is enorm verslavend." Ecstacy, dus daar lijkt het op.

Als Yvon en Lisa binnenkomen is de dokter net weg. Ik sta de praten met de hotelmanager. De pers was gelukkig niet gewaarschuwd. De man is heel vriendelijk. Hij wil geen problemen en belooft de zaak in de doofpot te stoppen. Uiteraard betalen wij de schade aan de hotelkamer. Lisa zit al Cinthia. Ik neem Yvon apart. "Het is superbelangrijk dat Cinthia geen Sweet Delight meer krijgt, dat spul lijkt op E. zelfde soort pilletjes, dus ook beslist ook geen Xtacy," zeg ik. Yvon praat ook even met de hotelmanager. "Ziet er naar uit dat we net op tijd waren. Kun jij even bij Cinthia blijven met Lisa, ik zal zorgen voor een nieuwe bewaker en een verpleegster, in burger uiteraard. "En Lisa?" vraag ik. "Laat haar even op Cinthia inpraten, die twee zijn vriendinnen," zegt Yvon, daarna moet ze echt naar huis, anders mist ze teveel slaap." "Had je dat niet eerder kunnen bedenken?" zeg ik en hoor het verwijt in mijn stem. Yvon zegt niets en kijkt verliefd naar het mooie meisje. "Het is erg met je?" zeg ik. "Hoezo?" zegt ze vinnig. "Lieve Yvon, je bent verliefd op dat meisje en niet zo'n beetje ook." Yvon bloost, maar zegt niets.

Na een uurtje komt Lisa naar me toe. "Ik ben moe," zegt ze. "Er komt zo een bewaker en een verpleegster," zeg ik. Lisa knikt. "Ze heeft vreselijk veel spijt, wist niet wat haar overkwam." Ik vertel over Sweet Delight. "Wat een troep," zegt Lisa spontaan. "Jij moet naar bed," zeg ik. "Yvon brengt je zo weg." Even later slaapt Cinthia en wordt voortdurend bewaakt door de verpleegster. Twee bewakers houden afwisselend de wacht. Ik zie Lisa meelopen met Yvon. "Waar gaan je met haar naar toe." "Naar haar ouderlijk thuis natuurlijk," zegt ze. "Kan ik dat niet beter doen?" zeg ik, "als haar ouders die vliegende schotel die jij auto noemt, zien aankomen, denken ze dat Mars aanvalt." "Ik heb een beter idee," zegt Yvon. "De suite in het hotel staat leeg en we kunnen er met zijn drietjes in."

Cynthia roetig en heeft spijt van alles, maar het is nu eenmaal deel van haar leven, zo is ze opgegroeid en ik kan het haar ook niet kwalijk nemen, maar ben wel ontzettend moe, na een dag zo lang werken. En morgen staat weer een belangrijke afspraak in mijn agenda. “Ach lieverd, ik breng je zo naar huis, even wat afspreken met Xandra.”, zegt Yvon. Even later hoor ik haarachtige praten met Xandra, ik vang niet alles op, maar wel dat suite leeg staat. Dan komt Xandra bij me, “Yvon is nog bezig met de schikking over de schade, je mag met hem meelopen, we slapen in het hotel vannacht.” Ik loop mee en bij een riante kamer stopt hij. “Dit is de kamer mejuffrouw Lisa”, zegt de aardige meneer:”van mevrouw Yvon moet ik zorgen dat het u aan niets ontbreekt, u vindt op bed een nachthemd, maat S, een ochtendjas en slippers. In de badkamer tandenborstel en tandpasta en uiteraard een borstel, we wekken u morgen om 9:15. Mocht u iets nodig hebben, bel dan gerust.” Hij verlaat de kamer. Deze kamer is haast groter dan het huis van papa en mama. Ik spring onder de douche. Als ik terug kom ga ik in een stoel zitten om te wachten op Xandra en Yvon. Ik ben moe en doe even mijn ogen dicht. Langzaam aan dommel ik weg.

Ik weet niet of ik droom of nog wakker ben, alles is wazig. Ik zie Yvon en Xandra binnen komen, in balansrekening, ten minste is dat wat ik zie? Ik weet het niet. Maar wat ik wel weet is dat ik hun duidelijk hoor. “Ssssttt, maak niet zoveel lawaai!”, ze slaapt. Geef me die deken even!”, hoor ik Yvon zeggen. “Waarom stil zijn? Je wilt haar toch juist wakker hebben? Hoe wil je die meid anders neuken!”, zegt Xandra. “Ooowh wat kun jij weer plat zijn, ordinair zelfs!”, moppert Yvon. Ik voel en deken over me heen gaan. Het is dan stil. Ik hoor de douche lopen. Dan hoor ik wat gefluister. “Ik wil geen sex met haar, ze is gewoon ontzettend goed, alles is puur zakelijk!”, zegt Yvon:”ga nu maar slapen!”, ik hoor Xandra lachen. “Ja ja, puur platonisch uiteraard, je loopt de afgelopen dagen vaker ons kantoor binnen dan je de afgelopen vijf jaar bij elkaar bij ons kwam!”, ik hoor iets vallen op de grond, en de douche weer aangaan. “Maak jezelf maar eens nuttig en bestel voor die meid schone kleding voor morgen. Ik weet dat jij haar maten al weet. Dus regel het even wil je?”, zegt Yvon. “Puur platonisch hé?”, zegt Xandra:”waarom draag je dan je versier string? Je lucky string?…..daarom was ze bij je! Je wilde haar in je bed! Laat me raden, kaviaar? Champagne, oesters, aardbeien met room na?”, zegt Xandra, ik hoor het sarcasme erin doorklinken. “Als je het zo graag wilt weten, aardappelen, bloemkool met kaassaus, hamburger en cola. Als dessert crème brullee.” De douche gaat weer uit. “Nou bek dicht en slapen! Als Lisa wakker wordt is het jouw schuld!”. Plots voel ik twee armen onder me:”wat doe je! Leg haar neer! Laaat dat!”, moppert Yvon. Ik voel me warm worden, dan plots heel koud. “Waattt……”, zegt Yvon. “Ze is…..naakt…..”, zegt Xandra. Ik voel een dekbed over me heen geslagen worden. Ik hoor niet meer wat ze zeggen, ik val in een diepe slaap.

Aan twee kanten voel ik iemand tegen me aan liggen. Als ik wakker word klopt iemand aan de deur. “Room service.”, de deur gaat open. “Zet daar maar neer, maar stil, er slaapt nog iemand.”, hoor ik Yvon zeggen. “Zekers mevrouw, de kleding, zoals u had gevraagd. Voor u, voor uw medewerkers, en hier de schoenen.” Ik stap uit bed en doe mijn badjas snel aan. Ik zoek mijn kleding. “Zoek je iets?”, vraagt Xandra. “Ja. Mijn kleding! Ik heb straks een afspraak. Met Yoko”. Ze begint te lachen, je kleding is naar de stomerij, majesteit? Is de kleding er al?” “Schreeuw niet zo! Straks wordt ze wakker en ze mag wat langer liggen!”, hoor ik Yvon zeggen. Xandra doet een vinger op haar lippen. “Nou en! Ze moet toch werken.”, roept Xandra. “Hou op! Ik waarschuw je!”, zegt Yvon. “Ik ben al wakker hoor”, zeg ik snel, voor die twee ruzie krijgen. Yvon brengt de kleding, snel kleedt ik me aan, het is andere kleding dan mijn eigen en de lingerie is wel heel erg sexy. Alles past perfect. We gaan aan tafel, Yvon overlegt nog met de artsen. “Zo, dat is geregeld, Cynthia geeft voor het hotel een intiem concert. Als excuses”, zegt Yvon:”en Lisa, nog een beetje geslapen?”. Ik knik:”En vreemd gedroomd, dat jullie naast me lagen, bij mij in bed. En iets met een lucky string? I’ kan alles niet thuisbrengen, maar de droom was net werkelijkheid.”, ik zie Yvon zich bijna verslikken in de koffie en Xandra een rood hoofd krijgen. “Ja dromen zijn bedrog, toch?”, lacht Xandra.

Het is duidelijk. Xandra is ook verliefd op Lisa. Als stoere chick laat ze natuurlijk niks merken, maar ik ken haar langer dan vandaag. Xandra lijkt op mij en heeft dezelfde voorkeuren. Ze doet wel stoer, maar is in feite net zo romantisch als ik. Aan de andere kant, Xandra is echt een stoere meid, een paar geleden sprong ze uit vliegtuigen en helicopters, waadde door de branding om een of ander eiland te bestormen. Ze is een scherpschutter op geweer en pistool en een kei in martial arts. Na haar ongeluk is dat allemaal wat minder, maar zou Lisa, nog zo jong en onbedorven niet eerder vallen voor de stoere en jongere Xandra dan voor mij? Ik ben best sportief, rij rally's en heb een formule 1 bolide gereden, ik loop marathons, maar ik heb nog nooit uit vliegtuigen gesprongen, ik ben geen commando en in de ogen van Lisa moet ik stokoud lijken, ik zou haar moeder kunnen zijn. Toch kruipen Xan en ik ieder aan een kant van dit mooie meisje dat gewoon doorslaapt. Al blijkt later dat ze nog wel het een en ander heeft gehoord. Maar first things first, eerst het miss Yamamoto en dan Cynthia, einde van de middag, het gesprek met Eva Jinek en dan de Ziggodome. Xandra instrueert de twee bewakers. "Niemand in de kleedkamer en doorzoek die eerst, jullie zijn persoonlijk verantwoordelijk dat deze dame niet en ik herhaal, niet, in aanraking komt met welke drug dan ook. Als ze ook maar zoiets als een stickie rookt, kunnen jullie de rest van je leven een baantje gaan zoeken in de categorie 'putjesschepper', want dan zorg ik er voor dat jullie nergens meer aan het werk komen als bewaker, gesnopen?" De mannen knikken en zijn duidelijk onder de indruk. Als ex-Navy Seal was Xandra gewend om te werken met de top van de Special Forces, mannen die lachend de stranden bestormden of Halo-sprongen uit een vliegtuig maakten. Ik spreek de verpleegster toe. "Hou haar in de gaten, bekijk haar gedrag, als ze ook maar een moment vreemd gaat doen, haal de de arts er bij en mij, begrepen?" De vrouw knikt.

Ik rij Lisa naar het vliegveld in de Valkyrie. "Lijkt mijn auto echt op een vliegende schotel?" vraag ik. Lisa moet lachen. "Wie zegt dat?" "Xandra," zeg ik. "Een beetje wel," zegt ze, "maar het is een prachtige auto." Gerustgesteld parkeer ik bij Schiphol. "Dus volgens jou moet ik Yoko persoonlijk begroeten?" Lisa knikt met een ernstig gezicht. "Japanners hechten heel veel aan hiërarchie," zegt ze, "als ik alleen zou zijn of met Xandra, zal Yoko dat zien als respectloos, want jij bent de CEO. ten slotte is zij ook het gezicht van Yamamoto Agencies, ze is zelfs belangrijker dan haar vader. En spreek haar toe in het Japans, de rest van het gesprek kan in het Engels, ze zal de moeite die je doet, zeer waarderen." Mijn bewondering voor dit frele meisje stijgt met de minuut. Ze is een natuurtalent. Door gewoon te internetten en zaken te combineren weet ze Yamamoto te doorgronden en te analyseren. "Het hotel is geboekt," zeg ik, terwijl we naar de ontvangsthal lopen, "de suite, ik heb het eten en drinken in huis gehaald die jij hebt aangeraden, nog iets anders?" "We gaan naar het Rijksmuseum met haar," zegt Lisa beslist, "Japanners zijn gesteld op schoonheid en kunst. Haar meenemen naar onze grootste kunstschatten is een must." Ik knik, dat klinkt logisch. "En praat pas over zaken aan het diner," zegt Lisa, "ze moet tijd krijgen om gewend te raken aan Nederland. Wat niet iedereen weet is dat Japanners vinden dat wij een onaangename lucht verspreiden, daar moet ze aan wennen." Verrast kijk ik opzij, "ook als we net hebben gedoucht?"

Yoko Yamamoto is begin dertig, ze draagt een elegant mantelpakje en is knap om te zien. Haar gezelschap bestaat uit een aantal gespierde Japanners die haar omringen als een verdedigingshaag. Ik maak op advies van Lisa een buiging en zeg, "Oranda e yōkoso, Yamamoto-san, watashi wa ivu~ondesu" hetgeen zoiets betekent als 'welkom in Nederland, mevrouw Yamamoto, ik ben Yvon'. ten minste als ik het goed heb uitgesproken. Yoko maakt ook een buiging, en zegt "Yasashī o kotoba o arigatōgozaimasu, okusama, chichi nikawatte go aisatsu sa sete "
itadakimasu" Ik heb geen flauw idee wat ze zegt, maar het klinkt vriendelijk. Gelukkig kunnen we nu overgaan in het Engels. Ik stel Lisa voor en Yoko knikt haar vriendelijk toe. Met een limo rijden we naar het Okura hotel. In de auto stelt Lisa voor om in de middag naar het Rijksmuseum te gaan. Yoko zegt dat ze blij is om de Nachtwacht te zien. Tot nu toe loopt alles als een trein. Terwijl Lisa zich met de Japanse onderhoudt, neem ik een telefoontje van Xandra aan. "Alles goed hier," zegt ze. "Cynthia gedraagt zich voorbeeldig en is bezig met de repetitie voor vanavond. Ze heeft haar bassist ontslagen, want die had haar de drugs gegeven. Een Nederlandse bassist vervangt hem." Mooi nieuws allemaal. Het wordt tijd voor het Rijksmuseum. Ik bel met Taco Dibbits, de directeur. Hij is op de hoogte en zal Yoko persoonlijk ontvangen en naar de Nachtwacht brengen.

Ik stel voor om in de middag naar het Rijksmuseum te gaan. Yoko zegt dat ze blij is om de Nachtwacht te zien. Tot nu toe loopt alles als ik had gehoopt. Yvon neemt een telefoontje aan, Yoko kijkt naar Yvon. “We are sorry, but she has Some important phonecalls to attent to. She takes her responsability very serieus, we all work as efficiënt as possible just because she leads us so tight, I can asure you!”. We komen aan bij het Rijksmuseum. Yoko blijft argwanend, maar is wel blij het museum te zien. Yvon belt met Taco Dibbits, de directeur van het Rijksmuseum. Hij is op de hoogte en zal Yoko persoonlijk ontvangen en naar de Nachtwacht brengen. Yoko is echt onder de indruk, zeker als ze de Nachtwacht ijn levende lijve ziet. Ze blijft meer dan een uur staan kijken naar de nachtwacht. Yoko loopt naar haar assistent. “ Ivu~on ga denwa o oetara, osoraku shigoto ga dekirudeshou. Kanojo no chūi-ryoku wa utagawashīga.”, Yvon staat naast mij, ze herkend haar naam in wat Yoko zegt, “Don’t worry, don't worry, she will be completely focused and give you all the attention.“, haar assistent maakt een kleine buiging en loopt voor Yoko aan. “Please, show me your office.”, zegt Yoko, “versta je Japans?”, vraagt Yvon, “jazeker! Jij niet dan?”, lach ik. “Hier heb je een meesjie, geef haar die straks voor je je kantoor binnengaat met beide handen, dan weet zij hoe belangrijk je bent. Voorop staat het in het Engels, achterop in Japans. Heb ik snel laten drukken vanmorgen in het hotel.”, We rijden naar kantoor, Bij de deur van het kantoor van Yvon wacht ik. “Komop, jij gaat ook naar binnen”, zegt Yvon. “Nee dat kan niet, alleen jij en Yoko, paas als de zaken zo goed als rond zijn, de hoofdlijnen, dan komen wij erbij voor de uitwerking, niet eerder.”, zeg ik. De assistent van Yoko geeft een map aan Yoko, knikt en gaat voor de deur staan. Ik ga bij hem staan. Yoko en Yvon zijn ruim twee uur bezig, dan gaat de deur open. Yvon lijkt gespannen. “Hoe gaat het?”, vraag ik. “Het zit muurvast. Ik weet het even niet meer.”, zegt Yvon. “Ze laten nooit gelijk weten wat ze denken, er moet eerst overeenstemming zijn. Blijf rustig, toon geen emotie, dan klapt deze deal sowieso. Hier.”, ik geef Yvon een mand met allerlei kazen en typische Hollandse lekkernijen. “Dit kan het ijs een beetje breken.”, ze gaat weer naar binnen en een uur later komt ze weer naar buiten. Haar assistent en Xandra en ik mogen ook binnen komen. “Tomorrow we sign the deal. Thanx you.”, ze knikt en gaat naar buiten.

“Over een uur dineren we samen, jij gaat ook mee en jij ook!”, zegt Yvon tegen mij en Xandra. “Mar vertel me één ding, hoe kan het dat je al die talen praat.”, ik lach en laat een telefoon zien. “Met een oortje, Google translate, en voila”, ik maak een buiging door mijn knieën. Yvon lacht. Net als Xandra. “Ik kan je wel zoenen meid!”, lacht Yvon en ze wil haar lippen op mijn hoofd drukken, maar doordat ik weer ga staan zoent ze mij vol op mijn mond. De lippen beroeren elkaar langer dan de bedoeling is. “Jooh, hallo!”, zegt Xandra:”diner?”, ze loot al naar de deur. Ik had een kimono voor Yvon geregeld, niet voor ons. Maar die blijkt Yvon al geregeld te hebben, inclusief slippers. Het eten is heerlijk, ik heb in de auto uitgelegd hoe ze moeten eten, wachten tot alles op tafel staat, met stokjes tegen, niet wijzen met de stokjes en, heel belangrijk, niet de kopjes verschuiven met de stokjes en niet voor jezelf inschenken, dat doet een ander, je schenkt elkaar bij. En je zet alles terug na het eten zoals je begonnen bent. Het eten gaat perfect en Yoko ontdooit zelfs. “Tomorrow, we diner Dutch style.”, zeg ik. “Wat gaan we ete; dan?”, vraagt Yvon als we afscheid hebben genomen. “Bij jou! Wat je samen met mij at, ik weet zeker dat je punten gaat scoren en haar blij maakt, maar die assistent moet uit haar buurt, hij is de liaison tussen haar en haar vader.”, zeg ik. “Kom, kom mee”, zegt Yvon, “haal jij de auto Xandra, wij gaan het samen vieren”, even later zitten we in de auto op weg naar een club. Als we daar aankomen hebben we gewonnen kleren aan, kennelijk had Yvon hier al op geanticipeerd. “Alles goed gegaan bij Cynthia?”, vraagt Yvon via de telefoon. “Mooi, alles loopt super!”. Binnen is het druk, gezellig en warm. Yvon sleurt me gelijk de dansvloer op, we dansen en haar handen raken een paar keer mijn billen, we dansen steeds intiemer, dan komt Xandra, ze tikt op de schouder van Yvon, “oma, ga even rusten, straks krijg je nog een hartaanval.”, lacht Xandra. Ik zie aan Yvon dat ze het als een grap wil laten lijken, maar hier echt van baalt. Xandra en ik dansen even intiem als ik met Yvon danste. Na ruim een uur dansen met hun beide gaan we even zitten. We zweten alledrie, het is extreem warm in deze club. “Kom, we gaan even naar buiten. Buiten slaan beide vrouwen hun arm om me heen. “Taxi”, roept Yvon. De taxi stopt. “ Grand Hotel Karel V, en snel!”, als we daar aankomen kijk ik mijn ogen uit. Yvon loopt naar de balie:”de Empire Executive Driepersoonskamer, met champagne, cola en morgen ontbijt.”. De man kijkt:”ik weet niet…”, Yvon kijkt hem aan, geeft hem een kaart. Hij slikt even en zweetdruppels komen op zijn voorhoofd. “Natuurlijk, ik regel het.”, Yvon loopt voor ons aan. “Wat was dat?”, vraag ik zachtjes aan Xandra. “Even stoer doen en indruk maken op jo….eeuh ons. Dit hotel valt onder haar imperium.”

Voor de dag om is, ben ik ook stapelverliefd op Lisa, wat een meid! Dit is geen bleu schoolmeisje meer, maar een volwassen vrouw die weet wat ze wil. Maar Yvon is ook gek op haar, dus het wordt dringen. En Yvon kan natuurlijk lekker flashen met haar geld en bezittingen, die vrouw is schatrijk en ik ben maar een PA, een stoere vrouw weliswaar, die Yvon makkelijk met één vinger op de mat kan leggen, maar toch een PA. Lisa geeft geen enkele indicatie dat ze onze verliefdheid ziet of dat ze de voorkeur geeft aan Yvon of mij. Om gek van te worden. Hotel Karel V is echt grand, een parel in de hotelkroon. Napoleon zou er ooit gelogeerd hebben. De Empire executive driepersoonskamer biedt genoeg ruimte om half Ter Apel te huisvesten en is zeer superdeluxe ingericht. Lisa moet verplicht rusten van Yvon in haar slaapgedeelte en samen met mij zondert Yvon zich af in het kantoorgedeelte. Ze zet een fles wodka op tafel met twee glaasjes. "Is het zo laat?" zeg ik geïrriteerd. "Ik ben verliefd en jij bent verliefd," zegt Yvon afgemeten en schenkt de glaasjes vol. "Ad fundum" zegt ze en met één teug ledigen we ze. De wodka brandt in mijn maag. Sterk spul, echte Russische. "Hoe gaan we dit oplossen?' vraag ik. "We kunnen haar toch moeilijk delen?" "Nee," zegt Yvon terwijl ze de fles aan mij geeft. Ook ik schenk de glaasjes vol. "Het is aan Lisa," zegt Yvon, en ik kan je maar één ding zeggen, wil je me verslaan, dan moet je één ding doen: Be better bitch!" en ze zet het glaasje aan haar lippen. Ik doe hetzelfde en we gieten de inhoud naar binnen.

Een uur later zijn we allebei bijna laveloos. We praten met dubbele tong en een oplossing voor de liefde voor Lisa is nog kilometers ver weg. "Morgen," hikt Yvon en probeert op te staan. Ik zie de kamer draaien en val van mijn stoel. Yvon strompelt naar haar kamer en ik kruip naar de mijne. Het is kinderachtig, ik weet het, maar zo gaan Yvon en ik met elkaar om. We zijn erg op elkaar gesteld, maar dit mooie meisje heeft een wig tussen ons gedreven. Ze weet het niet, maar ze is de inzet van een duel op leven en dood. Yvon en ik zullen dan niet fysiek de degens kruisen, maar we zullen wel om de mooie Lisa vechten, geestelijk wel te verstaan.

Ik word wakker met een knetterende hoofdpijn en het gevoel dat er een kikker in mijn keel zit te kwaken. Als Yvon vrolijk de deur binnenstapt, gooi ik een kussen naar haar hoofd. "Gaat het schatje?' zegt ze hatelijk. "Hoe kom jij zo vrolijk?" vraag ik woest, "je hebt net zoveel gezopen als ik dus..." "Ik heb van te voren, een pond boter door mijn keel gewrongen," zegt Yvon, "oud trucje, geleerd van Ivan Kosolsky, een Russische ondernemer. In Rusland drinken ze altijd wodka bij de onderhandelingen. Met boter in je maag ben je beter bestand tegen de alcohol." "Bitch!" zeg ik hardgrondig, "vuile teef!" "Tut, tut, wat zijn dat voor woorden," zegt Yvon, "ga je mond met zeep wassen, onmiddellijk." "En wat ga jij doen?" vraag ik. "Even met Lisa de dag doornemen," zegt Yvon vrolijk, "het staat 1-0 liefje en moge de beste Bitch winnen." Ze vertrekt en ik zak kreunend in de kussens. Ik was even vergeten dat Yvon een doorgewinterde zakenvrouw is, die net zo gemakkelijk alcohol drinkt als geitenmelk. Ze heeft me er behoorlijk ingeluisd. Ze wist dat we 'shotje-shotje' zouden doen en heeft haar voorzorgsmaatregelen genomen. Ik ben de eerste uren niet in staat mijn bed uit te komen en Yvon zal zich gelijk gaan bezighouden met de mooie Lisa. Ze heeft zich wel vergist, ze staat niet 1-0 voor maar minstens 5-0...

Lisa zit uitgeslapen aan het ontbijt. Ik ga bij haar zitten. "Je was gisteren geweldig," zeg ik, "Yoko eet uit je hand, hoe gaan we het diner dutch style organiseren?" Lisa lacht geheimzinnig. "Ik wil haar meenemen naar mijn ouders, mijn moeder weet er van. Ze kan supergoed koken en het is altijd gezellig." Ik kijk haar aan. Wat is ze toch mooi. "Niet goed?" zegt ze aarzelend. "Hè," schrik ik, "nee, ja, natuurlijk is het goed, het is zelfs geniaal, een homecooked meal in een echt Nederlands huis. Geweldig! En wij betalen alle kosten." Lisa straalt. "Hoe is het met Xandra?" vraagt Lisa. "Oh die slaapt," zeg ik, "teveel in het glaasje gekeken, gisteravond..." Lisa staat op, "wil je niet even kennismaken met mijn moeder, mijn vader werkt momenteel." We nemen een van de bedrijfsauto's en rijden naar het ouderlijk huis van Lisa. "Hallo mam," zegt Lisa tegen de vrouw die de deur opendoet. "Dit is mijn baas, Yvon." Haar moeder glimlacht en neemt mijn uitgestoken hand aan. "Hartelijk dank dat u voor onze Japanse gaste wil koken, mevrouw," zeg ik. "Zeg maar Marianne, hoor," zegt Lisa's moeder. Het huis is nog niet zo oud en modern ingericht. Ik krijg koffie en een stuk zelfgebakken appeltaart.

"We zijn zo blij dat Lisa zo'n mooie vakantiebaan heeft." zegt Marianne als we in de huiskamer koffie drinken. "Ze is een geweldige aanwinst," zeg ik en vertel hoe Lisa nu al zelfstandig als analist optreedt. Haar moeder lacht. "We hebben haar goed opgevoed, geloof ik," zegt ze bescheiden. Ik bekijkt Marianne nog eens goed. Volgens mij verschillen we amper in leeftijd. Zou Lisa wel vallen voor iemand die haar moeder zou kunnen zijn? Als we weer in de auto zitten vraag ik onverwacht. "Als Yoko haar handtekening heeft gezet, wil ik het met je vieren. Ik heb kaartjes voor Ariane Grande die overmorgen optreedt in de Ziggo Dome, we doen al haar concerten in Nederland en Duitsland, dus we kunnen haar persoonlijk ontmoeten." Lisa reageert opgetogen. Ze blijkt een grote fan van de zangeres. "Oh graag," zegt ze, "alleen wij tweetjes?" "Ja," zeg ik aarzelend, "heb je daar problemen mee?" Ze schudt haar hoofd.

Yoko is nog altijd vol van het Rijksmuseum en die middag tekent ze het contract. Lisa heeft weer allemaal tips gegeven over Japan en de onderhandelingen met Japanners en alles verloopt gesmeerd. Ik krijg ook goed nieuws over Cynthia Hart. De Ziggodome was een succes en het interview met Eva Jinek is inmiddels al in alle journaals geweest en ook bij RTL en SBS. Dan wordt het tijd voor het diner bij de ouders van Lisa. We rijden er heen in een limousine en Yoko is verrukt als ze in een gewoon Hollands huis mag mee eten. De ouders van Lisa zijn geweldig en het eten is overheerlijk. Yoko kent het totaal niet en is wat onwennig met mes en vork. Maar ze is voortdurend vol lof over Marianne's kookkunst. Na het diner en de koffie rijd ik met de limo en Yoko terug naar het Okura. Lisa rijdt ook mee. Als we Yoko hebben afgeleverd, rijd ik naar mijn penthouse. "Ga je nog even mee?" vraag ik. Lisa knikt.

Boven schenk ik een wit wijntje in en praten Lisa en ik nog even de dag door. Halverwege het gesprek kan ik me niet meer inhouden. Ik buig me naar voren en druk mijn lippen op die van dit mooie meisje. Het is een lange gepassioneerde zoen en ik voel me zweven...

Het eten bij mama is een groot succes, ik let steeds op Yoko, ze is onwennig, maar ik leer haar het eten Nederlandse stijl, eerst is de smaak kennelijk wat bijzonder, maar uiteindelijk smaakt het haar goed, zo te zien. En als mama de zelfgemaakte vla op tafel zet zie ik dat dat haar het beste smaakt. Ik doe er wat kersencompote over. Ze kijkt verbaasd, maar neemt een tweede portie. Na het diner en de koffie met uiteraard weer appeltaart rijd ik met de limo met Yvon en Yoko terug naar het Okura. Als Yoko naar binnen gaat, rijden wij naar Yvon haar penthouse. "Ga je nog even mee?" vraagt Yvon. Ik kan Yvon als enige niet peilen, ze geeft gemengde signalen af, ik ben wel wat naïef, geef ik toe, maar ik kan best wel peilen als iemand interesse heeft in mij, maar Yvon? Nee, ze geeft me soms wel het gevoel, maar meestal niet, ik snap het ook wel, zij is rijk, succesvol en ouder, veel ouder, wat zou ze ook moeten zien in een onervaren, niet bijster werelds meisje, een meisje dat ne5 komt kijken op deze wereld, zoals papa altijd zegt, nog niets eens droog achter de oren. Wat dat ook mag betekenen. En qua sex heb ik nog weinig ervaring,

Boven schenkt Yvon een witte wijn in en praten wij de dag nog even door. Halverwege het gesprek buigt zij plotseling naar voren en drukt haar lippen op die van mij. De zoen duurt lang en ik schrik hiervan. Ze stopt even met zoenen. “Ik….i….ikkk….sorry sorry sorry, ik had dit niet moeten doen”, zegt ze, maar ik vond het juist fijn en trek haar naar mij toe. Nu neem ik het initiatief en druk mijn lippen op de hare. En dan gaat alles zo snel, ik voel haar handen onder mijn billen en dan plots de muur tegen mijn rug, mijn jurk ligt dan snel op de grond en ik voel haar lippen op mijn tepels. Mijn bh hangt halverwege mijn buik. Ze slinkt me steeds in de ogen aan. Ik kijk met verlangen naar haar en mijn benen zijn om haar middelgeklemd, mijn handen om haar nek. Plotseling stopt ze weer. “Di….dit…dit…kan niet, sorry!”, zegt ze. Ze zet me neer, ze is zeker twee koppen groter dan mij. Ik pak mijn jurkje op, doe hem snel aan. “Jij….jij….”, zegt ze, ik voel tranen opkomen bij mij. Ik Loo naar de deur. “Sorry, ik regel beneden wel een taxi.”, ik pak mijn handtasje. “Ik had dit ook niet mogen doen, een meid als ik, ik snap het, ik ben gewoon te jong en lang niet zo knap als jij…eeuh u…jij…excuses, ik ben gever gegaan, morgen breng ik de sleutels wel naar kantoor terug, met de pasjes.”, ik heb de deurkruk in handen als ik plots geschreeuw hoor. “Verdomme! Verdomme verdomme verdomme!”, ik draai me om. “Lisa, sukkel dat je bent! Het is niet jij dat het probleem is, maar ik…..vind je mij echt leuk?”, vraagt ze, ik zie tranen in haar ogen. “Eeeuh…..u bent echt mooi”, zeg ik. “Stop nu met dat u, jij, niet u….het is niet die rijkdom? De luxe, je vind echt mij leuk?”, vraagt ze nog eens. IKEA naar haar toe. Zoen haar op haar mond:”jaaa”, zeg ik en zoen haar nog eens, ik moet echt op mijn tenen staan om haar te kunnen zoenen. “Het was niet dat je je geïntimideerd voelde?”, vraagt ze nog eens. Ik schud mijn hoofd. “Nee, absoluut niet.”, en zoen haar wild en hou haar hoofd vast, ze tilt me op en brengt me naar haar bed. Op bed rollen we over en weer, steeds ligt een ander boven, terwijl onze lippen elkaar blijven beroeren. Als zijn boven ligt kijkt ze me aan, scheurt mijn jurk open. “Dat…dat was een dure jurk….”, kijk ik haar aan. “Ik koop de hele winkel voor je als je wilt, maar nu…nu wil ik jou!”, zegt ze hijgend. Haar tong gaat naar mijn buik en als ze daar is trekt ze met haar tong een spoor naar mij navel en van mijn navel naar mijn string. Ze zoent mijn kruis via mijn string, trekt hem opzij en likt over mijn schaamlippen. Als ik hard kreun en hijg duwt ze haar tong in mijn poes. Haar tong gaat op verkenning uit en voert het tempo steeds verder op en gillend kom ik klaar, voor het eerst in mijn leven. Yvon blijft likken, ik hoor haar slikken. Als mijnlichaam weer iets begint te ontspannen kruipt ze iets om hoog en zoent me. Nu is het mijn beurt, ik duw haar op haar rug. Ik probeer haar te imiteren en open har jurkje, ik wil hem niet kapot scheuren, haar jurk kost net zoveel als dertig van mijn jurkje ben ik bang. Ik kruip tussen haar benen en zie een poes, met piercing en prachtig geschoren. Ik duw mijn lippen op haar schaamlippen. De geur is aangenaam, als mijn tong begint te likken komen er gelijk sappen uit haar poes, het smaakt een beetje zoutig. Ik vind de smaak lekker en begin fanatieker te likken, dan lopen de sappen er sneller uit, ik ben zo gefocust dat ik niets meer hoor. Ik merk het lichaam van Yvon schokken, mijn hoofd drukt ze plotseling stevig in haar kruis en haar benen klemmen mijn gezicht vast. Haar billen gaan een stuk de lucht in. Als haar benen mijn gezicht los laten hoor ik haar hijgen. Maar ook de telefoon. Die gaat steeds maar door.

“Jaaa, wat moet je! Nee! Thuis natuurlijk, waar anders?”, moppert ze. Yvon neemt me in de armen. “Sorry, je jurkje….maar voor mij…ik zie je ook liever zonder hoor…”, zegt Yvon. Ik lig op haar borsten. Ze zoent me regelmatig op mijn hoofd en speelt met mijn lange haren. We genieten na. “Waar zijn jullie?”, hoor ik iemand schreeuwen. “Fuck! Nee hé”, moppert Yvon. Snel kleedt ze zich aan, als ze voorover bukt om haar pumps aan te doen zie ik dat ze geen slip draagt. Ze loopt naar de kamer en ik hoor hoe ze met iemand aan het ruziën is.

Pas laat in de dag avond word ik weer wakker. Ik voel me nog altijd niet senang, maar kom er toch uit en drink een aantal glazen water. Neem een asperientje en kleed me zelf aan. Ik hoor mijn telefoon gaan en neem op. Alles is goed gegaan met het interview van Cathy en ook de Ziggodome ging als een droom. Ik leg neer en krijg de beveiliging van Yvon aan de lijn. Hoewel Nederland niet Mexico is of de VS zijn er in het recente verleden belangrijke ondernemers of hun familie ontvoerd door criminelen. Freddy Heineken, Maup Caransa, Toos van der Valk en Gerrit Jan Heijn. Ik heb discreet de beveiliging van Yvon geregeld. 24/7 wordt ze bewaakt door het Security Detail (of SecDet), zeg maar onze Geheime Dienst. Ik hoor van Amy, de leidster van vandaag, dat Yvon met Lisa naar haar penthouse is vertrokken. Ik vloek hardgrondig als Amy heeft opgehangen. Yvon gaat seksen met Lisa... Ik pak mijn telefoon weer en bel de mobiel van Yvon. Het duurt lang voor ze opneemt. "Ja, wat moet je?" "Waar zit je," zeg ik, hoewel ik prima weet waar ze uithangt. "Ben je nog bij Yoko?" zeg ik overbodig. "Nee, thuis natuurlijk, waar anders?" antwoordt Yvon en hangt op. Ik blijf zitten met de in gesprek toon irritant in mijn oren.

Ik loop naar mijn auto en bel intussen Amy. "Ik kom naar de penthouse," zeg ik enkel. Als ik aan kom rijden, zie ik de auto's van het SecDet verspreid staan. Ik parkeer mijn eigen auto en loop naar de lift. Met mijn ID-kaart verschaf ik mezelf toegang en schiet naar de bovenste verdieping. Onderwijl probeer ik me te bedenken, wat ik ga aantreffen. Een naakte Lisa en Yvon? Of zou Lisa hem gesmeerd zijn? De lift komt aan en ik loop naar de deur, wil mijn pas gebruiken, bedenk me dat ik dan vermoedelijk ontslagen zal worden en roep "Waar zijn jullie?" voordat ik aanbel. Weer duurt het lang voor Yvon open doet. Ik zie gelijk dat ze zich snel heeft aangekleed en ziet er behoorlijk opgewonden uit. "Wat doe jij nou weer hier?" zegt Yvon weinig vriendelijk. "Je hebt met haar liggen seksen hè," zeg ik en voel hoe boos ik word. Het is altijd Yvon die het meisje krijgt. "Ja," zegt Yvon en kijkt me woest aan, "bezwaren?" "Weten haar moeder en vader dat jij met de employee van de maand de koffer in bent gedoken," zeg ik treiterend, want ik weet dat Yvon enige maanden geleden grote problemen heeft gehad toen ze met een tienersterretje lag te wippen die had gelogen over haar leeftijd en nog maar zestien bleek te zijn. De ouders stonden zelfs op het punt haar een proces aan te doen. "Ze is achttien..." zegt Yvon en houdt me tegen als ik langs haar wil glippen. "Weet je dat zeker?" zeg ik, "en je beantwoordt mijn vraag niet." "Ik hoef aan jou geen verantwoording af te leggen," zegt Yvon ijzig. "Sinds dat akkefietje met Elena, ben ik verantwoordelijk voor eventuele minderjarigen bij jou," zeg ik, "je hebt mezelf aangesteld..."

Yvon kijkt me nog eens aan, maar laat me dan mijn gang gaan. Als ik binnenkom zit Lisa in een kimono op de bank. "Alles goed met jou?" zeg ik. "Hoezo?' zegt Lisa. "Je bent toch echt achttien?" zeg ik. "Je hebt mezelf aangenomen," zegt Lisa, "en mijn ID-kaart gecheckt." Achter me hoor ik Yvon hatelijk lachen. "Was er nog iets anders?" zegt ze. Ik voel me ineens superstom. Natuurlijk weet ik de leeftijd van Lisa, ze is volwassen en mag zelf uitmaken met wie ze het bed deelt. Het was gewoon mijn jaloersheid die maakte dat ik nu voor gek sta. "Nee, ik zal jullie met rust laten." "Lisa blijft hier slapen," zegt Yvon, "morgen gaan eerst even een nieuw jurkje voor haar kopen. Kun je vragen of Sheila de Vries om elf uur even langskomt?" Ik hap naar adem. "Hoe laat ben je dan op het werk?" "Oh pas morgenmiddag laat," zegt Yvon luchtig, "ik moet eerst even met Lisa Yoko Yamamoto naar het vliegveld brengen." Ik loop naar de deur en bedenk dat Lisa een merkwaardige aantrekkingskracht moet hebben. Ze er in geslaagd om de machtigste vrouwelijke CEO van Nederland, de grootste vrijgezel van dit moment, stapeldol op haar te maken. Yvon die gewoon een hele morgen vrije tijd opneemt om haar vriendinnetje te kleden, dat is ongekend. Ze moet wel heel erg verliefd zijn.

Ik vind het vervelend om zo bitcherig te doen tegen Xandra, ze is zo lief, maar zo stom als ze mij vraagt of ik echt 18 ben, ze heeft notabene mij helemaal binnenste buiten gekeerd toen ze me aannam, ze heeft zelfs mijn grootouders nagetrokken. I’m zie Yvon lachen, maar vind het zielig voor Xandra. Ze loopt stampvoetend de deur uit. Als ze bij de deur is:”zeg, laat de volgende keer weten waar je zit! Ik zorg voor je beveiliging, dan moet ik weten waar je uithangt! En met wie! Plezierige avond!”, ze slaat de deur hard dicht. “Nog wat drinken, lieverd?”, vraagt Yvon. Met een glas cola komt ze bij me op de bank en omarmt me. Ik zit tegen haar aan. Dit voelt zo goed, dat ik er aan zou kunnen wennen. Dan gaat de telefoon. Yvon neemt op. “ gracias si no asi es ¿la semana que viene? Sí, eso funcionará, Xandra programará una cita”, ik pak mijn telefoon en stuur een appje naar Xandra. ”sorry, ik had niet zo raar moeten doen tegen je, dat spijt me. Dikke kus, Lisa”. Yvon hangt net op. Ze gaat weer achter me zitten, “wat ben je toch een heerlijk schatje”, ze zoent me. “Toevallig moet ik komende week naar Barcelona, voor een gesprek met ene Enrique, misschien ken je die wel, Iglesias?”, ik knik, “en of ik die ken!”. Yvon houdt me stevig vast. “Nou, ik ga daar heen, zou één dag op en neer vliegen, maar misschien kun je mij overhalen er laten we zeggen, een week vakantie van te maken? Met jouw ouders erbij?”, ik kijk haar aan. Meent ze dit nou chat of zit ze me te stangen. Barcelona, daar droomde ik als kind altijd al over, de Sagrada familia te zien. “Echt? Serieus? Weetje dat echt heel zeker? Ik doe alles echt alles voor je, zeg maar wat ik moet doen!”, ze wijst met haar vinger naar haar kin:”een kusje….”, zegt ze. Ik kijk haar aan:”je bent echt een bikkelharde onderhandelaarster. Dat is wel een hoge prijs hoor, maar goed, omdat papa en mamma ook meemogen!”,ik zoen haar, over haar hele gezicht, ik zit op haar schoot en zoen haar en zoen haar en zoen haar. “Ho maar ho maar….”, lacht Yvon. Ik weet niet waarom, ik floep het zo maar uit. “Ik hou van je.”, zeg ik. Yvon grijpt me bij mijn schouders. Ze is stil. Ik wist het, ik floep het eruit terwijl ik dat niet moest doen en verpest het.

“………….ik…….wat?……….ik…..”, stommelt Yvon. “Ik heb het verpest hé, het moment…..sorry….”, zeg ik. De handen van Yvon houden me nog steeds vast. “Nee….niet verpest, maar je….ik sta even met een mond vol tanden, meen je dat? Wat je net zei?”, vraagt ze. Ik kijk haar aan, ik zoen haar vol op haar mond. De zoen is intiem, rustig, lang. “Geloof je me nu?”, vraag ik. “Eeeeuh….ik twijfel nog?”, lacht ze. Ik kijk haar aan. “Ja, weer die harde zakenvrouw, zal ik toch iets overtuigender moeten zijn.”, ik open haar jurkje. “Misschien moeten we nog wat zaken bespreken.”, ze tilt me op en we gaan naar de slaapkamer. Ze legt me op bed. “Jij! Jij moet één ogenblikje wachten. Even een appje sturen.”, ze stuurt een appje naar Xandra, ik lees even mee. “Graag regelen me E.I., Barca, komende week, vier personen, twee hotelkamers, 7 dagen, first class”. Ze gooit haar telefoon op de grond. Ze opent mijn kimono. Haar handen glijden over mijn billen. De telefoon gaat, maar Yvon reageert niet, haar tanden zet ze in mijn billen. Haar handen glijden over mijn heupen.

In het uiterst conservatieve Japan kan ik niet openlijk lesbisch zijn. Daarnaast moet ik altijd rekening gehouden met uchi-deshi. De leerling van mijn vader, mijn assistent, Minato. Hij is overal waar ik ben, af en toe kan ik even alleen zijn met een vrouw, maar nooit lang. En laat daar nu een mogelijkheid komen. Ik heb al gebeld met papa:”Ja vader, mijn eigen uchi-deshi. Ik wil met uw goedvinden, mijn eigen leerling voor de Europese tak. U weet, ze zijn gesteld op hun eigen cultuur, deze vrouw is hoog opgeleid en weet alles van de culturen. Ze is van een hoog aanzien. Ik heb kennis gemaakt, volgens onze regels. U zult trots zijn op haar.”, mijn vader geeft aan dat hij er over nadenkt. Tijd om Yvon te gaan praten. Ze komt me, met Lisa halen om naar het vliegveld te brengen.

“Ivu~on-san ik had aangegeven dat ik nog een laatste verzoek zou doen, u heeft me deze toegestaan. Ik wil deze nu graag inbrengen. Zaken doen met u zijn geen zaken, maar vriendschappen sluiten. Uw personeel, ik zou niet zeggen dat het personeel is, het zijn vrienden, loyaal, zeer loyaal. Risa-kun is kundig. U krijgt onbegrensde toegang tot onze filialen in Azië, ik ga u nu een bieding doen, alleen vandaag, dankzij Risa-kun. Onbegrensde toegang tot onze filialen, sterren wereldwijd. Enige wat ik van u verlang, Risa-kun wordt mijn leerling.” Even is Yvon stil. “Wilt u het contract openbreken? Nu al? Waarom, en Risa-kun?”, vraagt ze met een verbazing. Lisa zit er stil bij, haar raderen werken al als gekken, precies zoals ik graag heb. “Yoko, we hebben nog tijd genoeg, zou u ons toestaan dat wij een tussenstop maken? Ik heb voor u nog een rondvaart geregeld, door de grachten van Amsterdam, u weet wat ze zeggen, zonder een rondvaart heeft u Nederland niet gezien.” We stoppen en ik zie druk overleg tussen Yvon en Lisa. Waarbij Yvon duidelijk niet blij is, na de rondvaart kom ik terug, Lisa, slim als ze is, heeft een Japanse plek gevonden waar we traditionele thee drinken. “U wilt Lisa als leerling? Maar zij is net begonnen bij ons.”, zegt Yvon. “Als ze net is begonnen erkend u ook haar potentiële mogelijkheden. Risa-kun is ons laatste verzoek. Voor we vertrekken verwacht ik uw antwoord, maar hou er rekening mee, weigeren kan consequenties hebben, Risa-kun is voor ons het breekpunt. Ze is te waardevol. Mijn assistent zegt, u heeft haar enkel, hoe zeggen jullie het, een vakantiebaan gegeven. Ik zie dat als een slechte deal, alles van uw bedrijf was van een hoog standaard, maar deze fout laat zien, u wordt slordig, wij willen dat rechtzetten, we willen weer hoge standaarden. Na de thee rijden we naar Schiphol, ik hoor wel van u voor de boarding.” Ze kan me dit gewoon niet weigeren, niet als ze is zoals ze bekendstaat. Een ijzeren vrouw, bikkelhard, scrupuleuze zakenvrouw. In Japan wordt ze de enige zakenvrouw met ballen genoemd, de personificatie van Gaman, in de Japanse cultuur een diepgewortelde traditie, een waardevolle leidraad die de kracht van volharding en geduld belichaamt. Dus dit gaat geen probleem opleveren.

Kut! Net nu ik Lisa een weekje in Barcelona had, weliswaar met haar ouders, maar genoeg mogelijkheden om haar te laten zien hoeveel ik van haar hou en dan komt die Japanse tuttebol met een voorstel om mijn meisje te kapen, als leerling, een grote eer, vertelt Lisa me, het breekpunt, zegt Yoko. Ik haal diep adem. Ik hou van schaken, zet, tegenzet, soms een offer... "Is het de bedoeling dat Lisa meegaat naar Tokio?" vraag ik. "Ja," zegt Yoko, "ik wil haar opleiden en dan mag ze kiezen of ze bij ons bedrijf wil werken of bij het uwe..." Ik zucht, ik sta mat, maar niet schaakmat. Wat is de ware reden dat Miss Yamamoto Lisa zo graag bij haar wil hebben. Zou ze ook verliefd zijn? "Goed," zeg ik, "ik stem er mee in als Lisa dat ook wil en om te tonen hoeveel respect ik heb voor uw aanbod, ga ik mee naar Tokio, kan ik gelijk de filialen bezichtigen. Yoko slikt en dan knikt ze langzaam. Ik pak mijn telefoon en terwijl ik een nummer intoets, zeg ik in het Nederlands tegen Lisa, "wil je naar Tokio?" Lisa kijkt me taxerend aan. "En Barcelona dan?" vraagt ze. "Dat regel ik wel, jouw ouders mogen mee naar Tokio op mijn kosten, eerste klas..." Lisa kijkt even peinzend. "Goed," zegt ze uiteindelijk. Intussen heeft Xandra de telefoon aangenomen. "Wat nou weer?" snauwt ze, "ik ben nog bezig met Barcelona voor je liefje en..." "Vergeet Barcelona," zeg ik, "jij gaar naar Enrique en regel die concerten, boek voor mij, Lisa en haar ouders tickets voor een retour Amsterdam-Tokio en bespreek twee suites in het beste hotel van Tokio..." Het blijft even stil dan briest Xandra, "vuil loeder, jij lekker met je grietje pierewaaien in Japan en ik die saaie Spaanse uilenbal bewerken voor die concerten, wacht maar als je terugkomt za..." Ik heb de verbinding al verbroken. "Opgelost," zeg ik tegen Lisa. Ik kijk naar Yoko en hoewel haar gezicht onbewogen blijft, lees ik toch respect in haar ogen. "Ik begrijp dat Lisa ons aanbod heeft aangenomen?" zegt ze in haar uitstekende Engels. "Yes," zeg ik, "but her parents and I will accompany her to Tokio, if that is no problem...I pay for the costs for Lisa and her parents." Yoko neigt even met haar hoofd.

Ik ben natuurlijk totaal gek, als CEO kan ik amper een paar dagen weg, laat staan enige maanden en dan nog wel in Japan. Als ik niet zo verliefd zou zijn op Lisa zou ik dit nooit hebben gedaan. Als ik op mijn telefoon zie hoeveel dit grapje gaat kosten, slik ik even. Yoko drinkt glimlachend van haar thee. Ik weet het nu zeker die Japanse dame is net zo keihard als ik, onder dat porceleinen koppie schuilt een doorgewinterde zakenvrouw die weet wat ze wil. Ons schaakspel pauzeert even, ik heb een paar pionnen geofferd om mijn koninginnetje te beschermen tegen de oprukkende zwarte koningin. Yoko heeft ongetwijfeld voordeel. Helemaal als we in Japan zijn en ze Lisa als haar leerlinge gaat trainen, want één ding weet ik zeker, deze vrouw is tot in haar haarwortels verliefd op mijn meisje...

Mijn hele wereld staat nu helemaal op zijn kop. Zou ik eerst een vakantiebaantje hebben, word ik verliefd op mijn baas, ga ik naar Barcelona en zo sta ik op het punt opgeleide te worden tot zakenvrouw, weliswaar bij een hele goede zakenvrouw, maar ik ben nog zo jong, wil ik dit allemaal wel. Yvon schakelt heel snel, ik kan dat nog lang niet bijbenen. Ik weet wat er voor Yvon op het spel staat en ik ben honderd procent loyaal aan haar en ga dan ook wel akkoord, ze heeft zoveel tijd, geld en energie gestoken in deze overeenkomst dat ik gewoon niet anders kan. Op het vliegveld willen we afscheid nemen en ik heb dan nog een paar dagen alles klaar te maken. “Yoko, please accept my apologees, I have only one request to make. I need to do my work right, in order to do so, I need my best friend with me.” Ze knikt. “I need Xandra”, ik zie haar denken, maar ik zie ook Yvon heel verbaasd kijken. “As you wish”, zegt Yoko. Ze vertrekt en Yvon komt naar me toe. “Wat deed je nu?”, zegt Yvon. “Sorry, maar Xandra is heel belangrijk voor mij, ze maakt me overal wegwijs in.”, zeg ik. “Ja, dat zal, maar Yoko zal,je trainen, opleiden en overal wegwijs in maken, daar heb je Xandra echt niet meer voor nodig.”, zegt Yvon, best wel geïrriteerd. “Ben je…..ben je jaloers?”, vraag ik. Even denkt ze na, kijkt me aan:”verbaasd je dat? Ze is jonger dan jij, ik ben best wel ou..”, ik laat haar niet uitspreken. Ik zoen haar op haar mond. “Leeftijd is slecht een cijfer, ja, denk dat je moeite hebt mij te verzadigen…zo zeggen julllie boomers dat toch?”, lach ik. Yvon pakt mijn hand en sleept me mee, we komen bij een balie, Mercure hotel terminal. “Een kamer, douche, bad en minibar. Tv hoeft niet.”, zegt Yvon, “sorry, maar er is geen eigen badkamer”, zegt de man. Yvon neemt een sleutelkaart in ontvangst en sleept me mee. Als we op de kamer zijn zoent ze me, het zoenen gaat snel over in ontkleden en snel lig ik op bed. Ze draait me om, trekt mijn billen in de lucht. “Zo…..jaloers hé”, zegt ze en geeft me een klap op de billen. En nog één en nog één. Haar tong gaat over mijn bilspleet naar mijn poesje, haar tong tikt mijn lippen aan, ze gaat weer terug en haar handen slaan op mijn billen en schudden ze, “hmmm, lekker kontje, maar eeeuh, ik ben moe, deze boomer moet nu rusten”. Ik kijk haar aan. “Wat? Nu?…..maar……?”, zeg ik verbaasd. Yvon gaat liggen en draait zich van me af. Gedesillusioneerd en kwaad ga ik liggen naast haar. Ik ben nog steeds opgewonden van het voorspel zonet. Boos kijk ik dan ook maar naar de tv.

Pak mijn telefoon, geen appjes, Yoko is onderweg, Xandra reageert niet op appjes. En ik kan zien dat papa en mama thuis zijn. Ik bel mama. Als ik aan het praten ben met mama voel,ik een hand tussen mijn benen gaan. Yvon! Ik doe mijn hand voor de microfoon. “Niet doen! I’ bel met mama!”, zeg ik. Maar Yvon lacht alleen maar:”doe haar de groetjes van mij.”, zegt ze terwijl ze begint te likken. Ik probeer haar te stoppen, maar ze gaat gewoon door. Als ik mijn benen samenknijp draait ze me om en likt dan van achteren mijn kutje. Ik draai me weer en dan likt ze mijn borsten, ze zoekt iedere kans. “Is er iets? Je hijgt helemaal”, zegt mama. “Ja..neee..oooh..jaaa….Nee nee ik sport nu even….al dat zittend werk….”, zeg ik snel. Yvon kruipt naast me:”hmmm lekker poesje, lekker zoet.”, haar vingers die net in mijn kutje zaten drukt ze nu in mijn mond. “Wij komen straks even langs”, zeg ik hijgend. “ straks? Niks straks, morgen! Wij blijven vandaag hier”, flyistert Yvon. Ze duikt tussen mijn benen, duwt haar tong diep in mijn kutje. “ morgen kooomen wij…..…langs”, hijg 8k en druk de telefoon weg. “Zo! N7 wij!”, zegt Yvon. En ze likt mijn kutje weer!

Bijna had ik mijn telefoon tegen de muur geknald, maar ik realiseer me net op tijd, dat het mijn eigen toestel is. Ik geef een schop tegen een tafeltje dat luid protesterend tegen de muur aan stukken knalt. Die smerige teef! Wat voor rare spelletjes speelt ze nu weer? En dan ik naar Barcelona? Naar Enrique Iglesias? Een van de assistentes komt aangesneld en kijkt naar de troep bij de muur. "Wat gebeurt hier?" Het is Sylvia, een knap ding, we hebben wel eens geflirt, maar dat is verder niks geworden. Mijn telefoon piept, een appje van Lisa, wat wil die nu weer? Zeker inwrijven dat ze naar Japan gaat met de baas, ze begint zo langzamerhand mijn plaats in te nemen. Ik kijk weer naar Sylvia, misschien... Weer piept mijn telefoon. Lisa. Ik neem op. "Hoi," zegt ze. "nieuwe plannen, je gaat met me mee naar Japan, ik heb echt een vriendin nodig, Yoko en Yvon zijn net twee kung fu warriors die bezig zijn om over mij te vechten." "Ik moet naar Barcelona," zeg ik koel, "de chef heeft andere plannen." "Alsjeblieft..." smeekt Lisa, "Ik ben hartstikke bang om daar heen te gaan. Een vreemd land, ik ken die Yoko helemaal niet en de sfeer is hier om te snijden. Yoko en Yvon zitten nu thee te drinken, maar ik heb het gevoel dat ze elk ogenblik elkaar te lijf zullen gaan, geestelijk, niet fysiek, daar zijn ze weer te beschaafd voor. Kun je niet iemand anders naar Barcelona sturen." Ik denk na en kijk weer naar Sylvia, die bezig is mijn kantoor te verlaten. "Wacht even," zeg ik, Syl, wacht even.." Ze stopt en draait zich om. "Hallo Lisa," zeg ik, "ik ga met je mee, ik weet wel iemand voor Barcelona." "Oh wat gaaf," juicht Lisa, "dank je, dank je." Ik verbreek de verbinding en kijk naar Sylvia die me verbaasd staat aan te kijken. "Hoe is je Spaans?" vraag ik.

Als Sylvia terug is naar haar plek, verander ik een aantal reserveringen. Ik boek een extra plaats voor mij in het vliegtuig en zoek een suite in het Japanse hotel voor drie personen. Dan verander ik de ticket en hotelreservering voor Barcelona en zet die op naam van Sylvia. Het is een routineklusje met Enrique, zijn wensen voor de Europese tournee en wat puntjes over zijn repertoire. Dat kan Sylvia makkelijk aan, bovendien is ze een mooie blondine en daar houden Spanjaarden van, terwijl ze ook vloeiend Spaans spreekt. Mijn telefoon gaat. Yvon. "Ja?" zeg ik weinig vriendelijk. "Dus je gaat mee?" hoor ik Yvon zeggen. "Ja, ze heeft een vriendin nodig," zegt ze, "is het waar dat die Japanse ook achter haar aanzit?" Yvon zucht. "Ik vrees het wel, mooi verhaal dat ze vindt dat wij Lisa niet op haar waarde schatten doordat ze een veredeld vakantiebaantje heeft, en ik krijg onbeperkte toegang tot de filialen." Ik fluit tussen mijn tanden. "Dan is ze zeker gek op Lisa, je kunt dus overal bij in Azië?" "Ja, dat lijkt er op, dat betekent dat ik overal inzage heb, klantenbestand, financiën, organisatie." Mooie deal, bedenk ik. Tot nu toe waren de Japanners erg voorzichtig met hun informatie. We hadden inzage in de financiën van het hoofdkantoor, maar niet van alle filialen. "Dat betekent dat je in Azië ook veel moet reizen?" vraag ik hoopvol. "Ja, en jij mag dan op Lisa passen," zegt Yvon, "wat doe je met Barcelona?" "Sylvia gaat in mijn plaats, ze spreekt Spaans, ziet er leuk uit en kan goed praten. Het is toch een routineklusje, alleen wat toerneegedoe." "Het bevalt me niks dat straks de leiding in Tokio zit en ons kantoor in Amsterdam er alleen voor staat. "Sylvia is heel ervaren," zeg ik, "en Barcelona is maar twee dagen, ik had haar toch al wat meer verantwoordelijkheid willen geven." "Hum..." zegt Yvon, "het moet maar, heb je alles geboekt?"

Als ik die avond laat naar mijn flat loop, ben ik zo in gedachten dat ik niet in de gaten heb dat Lisa plotseling voor me staat. Ik schrik en neem bijna instinctmatig een karatehouding aan. "Lisa!" zeg ik, "wat doe jij nou weer hier?" "Mag ik vanavond bij je zijn?" vraagt Lisa, "Ik ben zo in de war..." Ik neem haar mee naar binnen en eenmaal op de bank, begint ze te huilen. "Wat is er, honey?" zeg ik, "heeft iemand je kwaad gedaan?" "Nee, nee," zegt Lisa, "maar Yvon doet zo vreemd, het ene moment hebben we seks, het andere moment negeert ze me volkomen. En Yoko draait maar me om me heen. Ze wil me beter leren kennen en mijn ouders zijn helemaal uit hun doen. Ze moeten ineens naar Japan en mijn vader heeft zijn werk en..." "Rustig," zeg ik, "easy does it. Je kunt hier blijven slapen, morgen zal ik met Yvon en je ouders praten en dan gaan we alles regelen. Yvon kan ook zo vreselijk doordrijven." "En Yoko?" zegt Lisa. "ik wil haar niet beledigen, ik weet hoe belangrijk die deal is voor Yvon. Maar ze is duidelijk verliefd op me en Yvon ook, en dat heb ik nog nooit meegemaakt, twee vrouwen die tegelijk verliefd op me zijn." Ik kijk haar aan en bedenk, maak er maar drie van, schatje...

Sinds die ene flirt kan ik nauwelijks ademen zonder aan Xandra te denken. Ik heb zelfs gedacht nog bloter naar het werk te gaan om in de gratie te vallen bij haar, maar iets in mij hield dat tegen. En nu is het te laat. Dat jonge huppelkutje, genaamd Lisa, verovert onder ieders ogen, Yvon en nu ook al Xandra. Beide zijn smoorverliefd op haar. Ik kan haar wel schieten. De stoerste knapste vrouw, Xandra, ziet mij nauwelijks meer staan terwijl ik alles van mij aan haar wil geven. Alles!

Ik denk erover om weg te gaan en ander werk te zoeken totdat Xandra mij tegenhield tijdens een gesprek met dat schepsel.

“Hoe is je Spaans”? Ik slik. Muy bien guapa.
Dan gaat alles heel rap. Ik mag De heer Iglesias in Spanje vergezellen en daarna het buro in Nederland leiden tot Yvon weer terug is. Mijn geluk kan niet op tot ik begrijp dat Xandra ook mee naar het oosten gaat. Babysitter van Lisa spelen. Ammehoela. Ze wil maar één ding. In het broekje van Lisa, net als mijn bazin en die Japanse dame.

Hoe houd ik Xandra hier. Fysiek gaat dat nooit lukken. Zij is zo sterk. Morgen trek ik mijn meest verleidelijke outfit aan en probeer ik haar te verleiden, “werk aan de winkel”!

Lisa is verdwenen. Ik was gebeld door het management van Cynthia Hart voor een bespreking en toen ik in de nacht terugkeerde was ze weg. Spoorloos. Ik ben in alle staten. Is ze ontvoerd? Ik sta op het punt de politie in te schakelen als mijn telefoon zoemt. Zonder op het display te kijken, neem ik op. "Waar zit je lieverd?" zeg ik, "ik kom je halen, ik..." "Rustig," hoor ik Xandra zeggen, "ze is hier, ze slaapt." Ik onderdruk een lelijk woord. "Maar, ma.. waarom?" "Kan ik niet zeggen, dat moet ze zelf maar doen, maar er verandert niets, ze gaat gewoon mee naar Japan, jij en ik gaan mee, ze wil alleen even afstand van jou en Yoko." Ik heb het gevoel dat de kamer een rondje draait. Waarom wil Lisa niet bij me zijn, ze zegt dat ze van me houdt en dan holt ze gelijk naar Xandra, mijn andere concurrente. "Hallo, ben je er nog..." hoor ik Xandra zeggen. "Ja, ik ben er nog," zeg ik. "Haar ouders heb ik inmiddels ook gebeld, die waren vreselijk ongerust. Had je ze vergeten? Kut, helemaal niet meer aan gedacht. "Haar vader kan niet zomaar weg van zijn werk, dus gaat haar moeder mee en komt papa later," meldt Xandra, "je hebt er wel een zooitje van gemaakt, dame." Ik voel me ineens diep triest, in mijn haast om Lisa voor me te behouden ben ik veel te snel gegaan. Niet gecheckt of de ouders van Lisa wel mee konden naar Japan. En mijn bedrijf... "Weet je zeker dat die Sylvia wel geschikt is om in onze afwezigheid het bedrijf te leiden. "Ja," zegt Xandra beslist, "ze werkt nu al vijf haar voor ons en is mijn plaatsvervangster en assistente. Bovendien zijn er na de fusie met Yamamoto geen grote zaken af te handelen. Ze moet alleen op de winkel passen," sust Xandra me. "Mag ik Lisa even spreken?" vraag ik op dringende toon. "Die slaapt schat en ik zal doorgeven dat je haar wil spreken, maar dat wordt morgen op zijn vroegst." Ik wil weer vloeken, maar zeg in plaats daarvan honingzoet, "bedankt voor al je hulp en tot morgen..." Als ik de verbinding heb verbroken, smijt ik een vaas tegen de muur. Het lucht nauwelijks op.

De volgende morgen ontbijt ik alleen. Ik heb amper geslapen en steeds maar gedacht aan Lisa, waarom vluchtte ze naar Xandra? Ging ik te snel? Ik check om de minuut mijn telefoon, maar niks van Lisa. Ik ben veel te vroeg op kantoor. Er is wel al iemand. Een blondine met grote borsten en een volle kont. Ze draagt een veel te kort jurkje met veel decolleté. "Eh..hallo Sylvia," zeg ik. "Dag Yvon," zegt ze, "ik ben bezig om me voor te bereiden voor de reis naar Barcelona. "Ja...eh...prima," zeg ik. Eigenlijk ken ik haar helemaal niet. Xandra was mijn office manager en via haar communiceerde ik met de rest van het personeel. "Gaat het wel lukken met Enrique?" "Oh ja," zegt Sylvia, "klusje van niks. Eigenlijk is het alleen belangstelling van onze kant. Hij is geweldig populair als zanger in de Latin hoek, brengt veel geld in het laatje. Even op en neer naar Barcelona en dan zal ik het bedrijf managen in jullie afwezigheid. Xandra zal dadelijk het personeel inlichten." Xandra...wat zou ik zonder haar moeten beginnen. "Denk je dat je het aankunt?" vraag ik nog. "Oh ja, ik ben door Xandra opgeleid en ingewerkt, ik ben al twee jaar haar plaatsvervangster." Ik glimlach en kijk haar na als ze wegloopt. Nu ik haar zo zie lopen, bedenk ik me dat Xandra en Sylvia kort iets met elkaar gehad hebben, een tijd terug...

Ik werk me door een stapel e-mails heen en pleeg zo nu en dan een telefoontje. Nog altijd niets van Lisa. Yoko belt. "Vanmiddag gaat onze vlucht, is Lisa er klaar voor?" Ik lieg dat alles in orde is want zeker weet ik het natuurlijk niet. "Ik zal Lisa alles leren over Japan, de taal, de cultuur, de gewoontes," babbelt Yoko door. Ik begin hoe langer hoe meer een hekel te krijgen aan de Japanse. Ze gaat mijn Lisa inpalmen. Als we de verbinding verbreken, bedenk ik me dat Lisa momenteel helemaal mijn Lisa niet is, ze is bij Xandra. Ik geef een schop tegen de prullenbak, die tegen de glazen wand van mijn kantoortje klettert. Oppassen nu. Die vaas in het hotel was al duur genoeg, een nieuwe glaswand zal helemaal in de papieren lopen. Ik check mijn telefoon. Niets van Lisa. Er druppelen steeds meer mensen binnen. Overal vormen zich groepjes. Kennelijk is het nieuws van onze Japanreis al uitgelekt. Dan zie ik plotseling Xandra binnenkomen en Lisa volgt gelijk. Sylvia dirigeert iedereen naar het vergaderzaaltje en Xandra loopt daar ook naar binnen. Ik verlaat mijn kantoor en loop naar Lisa. Ze kijkt me verlegen aan. "Wat is er gebeurt, schatje?" zeg ik, "waarom ging je nu weg uit het hotel?"

“Mag ik vanavond bij je zijn?" vraag ik aan Xandra , "Ik ben zo in de war..." we gaan naar binnen en als ik op de bank zit begin ik plotseling te huilen. Ik kan er niets aan doen, eigenlijk ben ik gelukkig, maar alles gaat ook zo snel. “Wat is er, honey?", vraagt Xandra, "heeft iemand je kwaad gedaan?", ze kijkt er boos bij. "Nee, nee," zeg ik snel: "maar Yvon doet zo vreemd, het ene moment hebben we seks, het andere moment negeert ze me volkomen. En Yoko draait maar me om me heen. Ze wil me beter leren kennen en mijn ouders zijn helemaal uit hun doen. Ze moeten ineens naar Japan en mijn vader heeft zijn werk en..." "Rustig," zegt Xandra. Ze legt haar arm om me heen. "ik wil haar niet beledigen, ik weet hoe belangrijk die deal is voor Yvon. Maar ze is duidelijk verliefd op me en Yvon ook, en dat heb ik nog nooit meegemaakt, twee vrouwen die tegelijk verliefd op me zijn.", zeg ik. Xandra kijkt de andere kant op. Dan geeft ze me een zoen op mijn hoofd. “Kom, eerst slapen nu.”, ze brengt me naar een slaapkamer, duidelijk haar slaapkamer, alles is strak, net zoals alles georganiseerd is, niets op de vloer, op haar nachtkastje een kistje, een foto, lamp en lader. Verder helemaal niets, aan de muur een foto van een typisch Amerikaans plaatsje en een oude foto van een man in cowboy kleding op een veranda, de man heeft een baard en tuurlijk een pijp. De foto is zeker uit 1800 zo te zien, de man heeft eens ter op zijn borst. Dus ik denk een sheriff of marshall. “Maar ik heb geen pyjama bij me…”, zeg ik. “Goh….en wat jij hebt heb ik echt nog nooit gezien, muts! Slaap je gewoon naakt en ander draag je maar een shirt van mij.”, zegt Xandra, ze loopt naar haar kast, doet de deur open en alles wat ik zie is geordend. Een stapel slipjes, een stapel bh’s, stapel sokken, stapel shirts, ik zie geen broeken, die zitten waarschijnlijk in de kast ernaast. En alles in het zwart. Ik kleed me uit, Xandra kletst gewoon door terwijl ik naakt naast haar sta. Een vriendin, dat is ze echt, Yoko had vast me al op bed gegooid, maar Xandra…..ze is lief, die kus van haar…haar knuffel…..het voelt, gewoon goed, niet vreemd, meer alsof het normaal is. Als ik in bed ga liggen, in haar strakke shirt, zit Xandra bij me op bed en we kletsen veel, over haar werk als militair. Het is één van de weinige vrouwen die de purple star mochten ontvangen. “Echt? Dat is toch heel bijzonder?”, zeg ik. Xandra kijkt me aan:”als mijn patrouille het had overleefd was ik trots geweest, nu was ik de enige die overleefde. Twee stierven uiteindelijk aan de verwondingen. Ik was te langzaam. Dus verdiende ik die ster niet……”, zegt Xandra met trillende stem. Het is echt iets wat haar raakt, nog steeds:”maar genoeg droevige zaken! Vertel! Hoeveel jongens huppelen achter jou kontje aan?”, terwijl ze dat vraagt begint ze me te kietelen en zo stoeien we wat. Het is al laat als ik in slaap val.


"Wat is er gebeurt, schatje?", vraagt Yvon, terecht: "waarom ging je nu weg uit het hotel?". Ik kijk haar aan. :”ik weet het, dat had ik niet moeten doen……maar…….”, zeg ik. “Maar wat?!”, zegt Yvon. Ik merk de irritatie. “Ja! Zo hoeft het voor mij niet!”, zeg ik boos terug, ik draai me om en sla de deur dicht. Ik loop terug naar Xandra, pak mijn fiets sleutel en fiets weg. Terug naar mijn ouders. Onderweg huil ik en door de regen zie ik nog minder, bij een bocht mis ik de draai en schiet pardoes in de bossen. “Nou is het genoeg! Jij ophouden en kom jij nou eens uit die bossen!”, hoor ik iemand schreeuwen:”both of you are idiots! Goddamn how stupid can you be! And you, you could have been killed!”, ik voel hoe iemand me helpt. Als ik kijk zie ik Xandra, ze is duidelijk behoorlijk boos. Op ons allebei. Ze helpt me in de auto. “Mijn fiets!”, zeg ik. “I buy you a New one, this one is junk.”, zo en nu luisteren, allebei!”, zegt ze en ze leest ons de les, Yvon en ik luisteren als twee betrapte leerlingen na de decaan. Als Yvon haar wil onderbreken kijkt ze opzij en is stil:”oooh mevrouw wil haar wafel optrekken? Net als tegen die meid? Wil je haar graag het ziekenhuis injagen? In jouw schoenen zou ik alles voor die meid overhebben! Alles! Je weet niet wat je laat lopen, idioot! Denk nu eens een keer met je verstand, die meid is net 18 en jij behandelt haar alsof ze al een heel leven achter zich heeft! En jij Lisa, flik me dit nooit weer, toen je de bossen inschoot sloeg mijn hart tien keer over! Je bezorgde mij een hartverlamming met je onbesuisde actie!”

Bij een café stopt Xandra:”meekomen!”, zegt ze kortaf. We lopen achter haar aan. Binnen loopt ze naar bar. “Three scotch. Make it doubles!”, de man komt met drie glazen aan. “She also? She is not even 15!”, zegt de man. Xandra grijpt hem bij de kraag:”call me a liar and you will meet your maker in three seconds”. Hij kijkt haar aan en draait zich om na de glazen te vullen. “Opdrinken!”, zegt Xandra. Ik kijk haar aan:”maar…”, reageer ik. “OP DRIN KEN”, zegt ze nog eens. We slaan alle drie de glazen achterover. “Zo! Nu ons probleem, ik zal voor Lisa praten, het gaat te snel! En ter verdediging van Yvon, die muts snapt niets van de moderne relaties, dus geef haar tijd. Ze moet alles leren. Maar praat met elkaar! Tot over een uur.”, ze wijst de barkeeper naar onze glazen dat ze bijgevuld moeten worden. De eerste glas Brande mijn slokdarm denk ik weg, het brandde als een gek. We praten samen, over dat alles zo snel ging. “Ik vergat jou….sorry lieverd….”, zegt Yvon. Ze knuffelt mij:”maar ik ben nog steeds gek op je, misschien om mezelf te beschermen deed ik zo koel, bang dat ik was dat je al klaar met me was…” ik zoen haar. “Jij bent geen spelletje voor mij hoor, je bent………mijn eerste echte vriendin…..”, zeg ik. Maar gisteren dacht ik dat Yvon en Yoko om mij vochten, intussen denk ik dat ik er maar drie van moet gaan maken. Zoals ze reageerde, de schrik, de kus, de knuffel, alles valt nu op zijn plek…naast Yvon, Yoko hoort ook de naam Xandra…….ik weet het nu allemaal even niet meer, ik ben verward.

Als Lisa en ik praten over mijn tijd bij de Seals maakt ze een begrijpelijke vergissing. Voor leken zijn al die onderscheidingen moeilijk uit elkaar te houden. Ik ontving zowel de Purple Heart, voor mijn verwondingen opgedaan op het strijdtoneel, als de Silver Star, de hoogste onderscheiding voor betoonde moed. Ik corrigeer haar dus maar niet en stuur haar naar Yvon. Maar daar loopt alles uit de hand en Lisa krijgt bijna een fataal fietsongeluk. Dan heb ik het even niet meer en val uit tegen het meisje waarop ik momenteel hevig verliefd op ben als tegen mijn baas en grote vriendin Yvon. Ik zie echter dat Lisa met haar vlijmscherpe geest me verward aankijkt en ik weet op dat moment dat ze me door heeft, en dat ik derde ben in dit bizarre liefdesdrama die op haar jaagt. Yvon ziet zoals gewoonlijk niets. Het is een prima meid en ik hou veel van haar, maar ze heeft net zoveel verstand van de liefde als een buldog van haringkaken. Ze denkt echt dat niemand ziet dat ze dolverliefd is op Lisa, en dat Yoko en ik dat ook zijn. Op het werk sta ik onder hoogspanning. Ik breng Sylvia naar het station en die zit overduidelijk met me te flirten. Ik hou de boot een beetje af en vraag of ze snel weer terug wil komen nadat ze met Enrique heeft gesproken. Een beetje smachtend zegt ze, "oh ja, zo snel mogelijk, zie ik je nog voor je vertrekt?"

Terug op kantoor heeft Yvon intussen met de moeder van Lisa gesproken. Die dame heeft ook wel door dat de baas van Lisa meer dan gewone belangstelling heeft voor haar dochter. Ze is ten slotte de moeder van ons meisje. De vader van Lisa is er ook. Hij is echt een man en die zijn zoals gewoonlijk stekenblind voor de liefde. Als Lisa ter plekke met Yvon zou staan te vrijen zou hij vermoedelijk nog niet zien dat Lisa en Yvon verliefd zijn. Maar hij kan voorlopig niet mee naar Japan, vanwege zijn werk. Ik beloof hem dat ik zal waken over Lisa en haar weer veilig zal afleveren bij hem en zijn vrouw. Dan gaan we op weg. Yoko wacht op ons op Schiphol en we vliegen met zijn allen naar Tokio. De moeder van Lisa, Elly, is heel nerveus, ze zegt dat ze nooit verder is geweest dan Ibiza. Ik probeer haar op haar gemak te stellen. Ondertussen zitten Yoko en Yvon met hun laptops op schoot met elkaar te overleggen. Ben ik nu de enige die ziet hoe zowel Yvon als Yoko tussen de onderhandelingen door steelse blikken op het meisje werpen? Het is Elly die me in vertrouwen neemt als we eenmaal in de lucht zijn. "Lisa kijkt heel erg tegen u op..." zegt ze, "en ik kan me het heel goed voorstellen, bent u echt militair geweest?" "Ja," zeg ik, "en zeg maar 'jij' hoor, ik heet Xandra." Elly begint aarzelend over de verliefdheid van Yvon, die ze als goede moeder allang heeft bespeurd. "Ik weet het niet," zegt ze, "Die Yvon is van mijn leeftijd, want moet die nou met een tienermeisje?" Ik haal mijn schouders op. "Volgens mij is Lisa eerder verliefd op u..eh..jij.." zegt ze. Ik zeg niets, maar zie hoe Yoko's blik weer naar Lisa afdwaalt.

Ik wil die meid apart hebben, dat dat loeder meegaat had ik niet gepland, Lisa wil Xandra er ook bij, dat is niet het probleem daar is ze niet verliefd op. Dus dat zit wel goed. Ik app druk met mijn kantoor. “Waar zijn openingen in ons personeel, waar kunnen we iets creëren, reactie tijd 10 minuten”, app ik naar Tokyo. “I have arranged a reception, you meet staff right away. We are efficient. You will apreciate it.” Ik leg uit dat de zaken doorgaan en ik daarom veel app, intussen leg ik ook ons bedrijfs structuur uit. We zetten de landing in, ik gluur regelmatig naar Lisa, het jurkje is voor mijn smaak te lang, ik zie liever een korter jurkje, ze kan het hebben, ik merk dat ik meer en meer naar haar verlang, haar moeder, daar heb ik al een compleet programma voor geregeld, die ben ik gewoon vijf dagen kwijt, maar Xandra, dat is een ander probleem. Ik krijg een appje terug, wat mijn hart doet overslaan. En ik denk gelijk na, juist! Dat is het! Ik app terug.

Als we landen stuur ik Mikato naar de balie om mijn Jetliner gereed te brengen, Lisa en ik zullen naar Kioto vliegen. Daar heb ik ook een kantoor en daar zijn problemen. Ik laat Xandra nakomen, 6 uur rijden, en ze kan pas rijden na allerlei papierkraam, want haar papieren zijn misgelopen. Ze komt niet door de douane. “Kom, we gaan, na het uitchecken moeten we naar Kioto, ik zou vereerd zijn als u, als mijn gast meegaat.”, zeg ik tegen Yvon, ik weet dat ze toch niet mee kan. We lopen naar de balie, Lisa eerst, mijn ogen glijden over het lichaam van deze Lotus bloem, ik smul nu al. Dan ik, Mikato, Xandra, haar moeder en dan komt Yvon, “sorry, English? Your visa is not valid. Can you step out the line please.”, zegt de douane. In Japans probeer ik nog wat te regelen, zo zeg ik tegen Yvon, maar ik zeg tegen de douane:”ja regels zijn regels, ik heb haar gewaarschuwd.”, de douanier geeft me gelijk, we praten over het weer, hij herkend me en we praten wat over Tsunoda, waar ik ook in investeer. “Sorry, i can not help. Please, as soon as you can, follow us to Kioto. Mikato will stay and help.”, hij kijkt me boos aan, maar knikt. Twee vliegen in één klap. Lisa haar moeder gaat ook mee en een uur later zitten we weer in de lucht, nu ver weg van Yvon. Die zit nog steeds bij de douane. In haar tas zitten folders van mij, die heb ik haar gegeven, leuk dat ze niet heeft gecontroleerd. Ze krijgt gedoe, want ze heeft drie pornobladen in die mappen zitten. En teveel parfum, dat zal allemaal extra oponthoud betekenen. En een forse boete. Wij zijn al in de lucht en ik zit naast Lisa: MIJN Lisa! Ik leg haar uit dat we hier problemen hebben en dat wij dat recht moeten zetten, ik heb gehoord van haar werk met Cinthia Hart. “I want her here, i hope you can help me with that, we will closely together. I want to see you work, observe you and help you to get better.” Alle gesprekken die ik heb worden door Xandra met argusogen bekeken. Ik zie meer dan beschermen in haar ogen. Ik leg een hand op de been van Lisa, het voelt heerlijk, zo jong, zo zacht. Maar ik zie gelijk ook de reactie van Xandra. Een andere concurrent! Voor mijn Lisa! MIJN LISA!

Verbijsterd zie ik hoe de douanier drie pornoblaadjes uit de folders haalt die in mijn tas zitten. Pornoblaadjes, ik wist niet eens dat die nog bestonden, met al die internetporno. Het is het ruige spul en ik weet hoe gevoelig ze in Japan zijn voor porno. Veel van hun pornofilmpjes zijn zelfs gecensureerd. Een beleefde vrouwelijke douanier (want beleefd zijn ze wel hier, op het irritante af) houdt me een tas voor waarin verschillende dure parfummerken zitten. De meeste gebruik ik echt niet. Mikato doet steeds het woord, want niet iedereen spreekt Engels en voor hetzelfde geld zegt hij meest vreselijke dingen, want ik spreek geen woord Japans. Ik voel me net Paul McCartney toen hij in januari 1980 op het vliegveld van Tokio werd gearresteerd voor het in bezit hebben van enkele grammen marihuana. Hij kwam in een politiecel terecht en kreeg te horen dat hem een gevangenisstraf van zeven jaar boven het hoofd hing. Ik begin te zweten. Het is weliswaar geen softdrug waarvoor ik nu dit oponthoud heb, maar evengoed betekent dit een enorme vertraging. Ik zie dat Mikato zijn best doet, maar nogmaals voor hetzelfde geld vertelt hij de douane dat ik pornoverslaafde smokkelaar van parfum ben. Op gegeven moment vraag ik of ik mag bellen en ik vraag aan Mikato het nummer van de Nederlandse ambassade. Niet veel later komt een bleke nerveuze jongen aan rennen. Hij blijkt Sanders te heten en is iets hoogs bij de ambassade. Hij spreekt vloeiend Japans en kan me uiteindelijk meedelen dat ik inderdaad wordt verdacht van smokkel van parfums en het in bezit hebben van porno. "Maar ik ben lesbisch," zeg ik tegen Sanders, "dit betreft huis-tuin-en-keukenporno voor hetero's..." Sanders schrikt. "Als ik u was zou ik niet zo te koop lopen met uw voorliefde voor vrouwen," zegt hij nerveus, "Japan is een heel traditioneel land en alles wat afwijkt van wat als normaal wordt gezien, daar zijn ze geen voorstander van." Ik zit de rest van de avond en de nacht in een soort holding tank op het vliegveld. Al mijn kleren en mijn bagage worden doorzocht. Sanders lult als Brugman, dreigt (volgens zijn eigen zeggen, want alweer ik versta geen jota van het Japans) dat hij actie zal ondernemen, maar stuit voortdurend op ondoorgrondelijke blikken. Er wordt veel geglimlacht en gebogen, maar men schijnt in de veronderstelling te verkeren dat ik minstens de leidster ben van een omvangrijke smokkelbende. Pas in de vroege morgen mag ik weg. Sanders staat nu ook te buigen en Mikato doet niet voor hem onder. Ze brengen me gezamenlijk naar het hotel met de vermaning daar even te blijven, omdat het onderzoek nog loopt.

Intussen zit mijn Lisa. MIJN LISA! Met die Japanse gluipdoos in Kioto. Zou ze dit hebben gepland? Heeft zij die parfum en pornobladen bij mijn spullen laten leggen? Het kan gemakkelijk, want ik ben een enorm warhoofd wat betreft mijn bagage. De suite is prachtig en ik besluit wat te slapen. Al snel droom ik over Lisa die door Yoko wordt verleid en net als ik mijn meisje heb meegenomen het vliegtuig naar Amsterdam in, word ik wakker van geklop op de deur. Ik sta slaapdronken op en doe open. Sanders staat voor de deur. De douane is klaar met het onderzoek. Ik krijg een boete voor de hoeveelheid parfum die ik bij me had en de porno is in beslag genomen. "Het spijt me vreselijk dat u dit moet doormaken, mevrouw," zegt Sanders. Hij vertrekt en Mikato komt binnen. Hij is duidelijk niet erg ingenomen met zijn opdracht van Yoko om bij mij te blijven en laat dat duidelijk merken. Ik vraag waar mijn reisgezelschap is en hij zegt dat ze in Kioto zijn. "Miss Yoko is interested in miss Cinthia Hart," zegt Mikato, "she is very popular in Japan, and miss Yoko wants her in Budokan Theatre. She knows miss Lisa is very close with miss Hart, it will be her first assignment." Ik knik. Budokan is wereldberoemd, het walhalla van Japan voor rocksterren. En Cinthia is inderdaad heel populair in Japan en de rest van Azië. Een toer door het continent kan heel winstgevend zijn.

Mijn gedwongen verblijf in de suite is duidelijk opgeheven, want Mikato wil me meenemen naar Itamae sushi, een bekend sushi restaurant. We nemen geparfumeerde bamboescheuten en spruitjes tempura en vervolgens hoikkado ginger tonijn nikki nikan. Mikato is een aardige jongen en hij kan onderhoudend vertellen over Japan en de cultuur. Hij vertelt me ook tussen neus en lippen door dat Yoko hetero is en absoluut geen belangstelling voor Lisa heeft, behalve dan als leerlinge. Hoewel ik hem voor geen centimeter geloof, begin ik de Japanse traditie al een beetje te begrijpen, dus lach ik veel, maak kleine neigingen met mijn hoofd en doe alsof ik elk woord dat uit zijn mond komt geloof. Ondertussen probeer ik wanhopig een plannetje op te stellen op Lisa en Xandra weer te zien of het nu hier is of in Kioto.

Als we aankomen in Japan gaat het weer snel, ik word hier droevig van, want we zitten voor ik het weet in het vliegtuig, een privé vliegtuig, naar Kioto, maar zonder Yvon, Xandra steunt me zo goed ze kan. Maar ik ben bang, zeg dat ook tegen Xandra , dat Yoko één voor één mijn vrienden afschud. “Geen zorgen, dat lukt haar met mij niet.”, zegt Xandra, maar in het vliegtuig verteld Yoko dat mijn moeder een rondreis krijgt door Japan, om de schoonheid van het land van de rijzende zon te ontdekken. “Maybe you can join her, so you can be a better judge for our clients and thier demands?”, vraagt Yoko. “Thank you, I have seen it, your habits and customs are well knows to me”. Zegt Xandra. Ik zie een teleurstelling in het gezicht, ze kan het goed verbergen, maar haar ogen en mondhoek vertrekken iets. Als we aankomen gaan we naar een privé residentie. Omgeven door heel veel bewaking en we storten ons op het dossier Cinthia. Alsmik met Cinthia bel en het plan uitleg is ze enthousiast. “But beware, no drugs! Otherwise you be in mail here and i cant help you to bail you out.” , zeg ik, Cinthia stemt in. Xandra staat dicht bij me. Dan weer een hand op mijn been, dit keer hoger dan de vorige keer, en ik let nu specifiek op Xandra. Haar ogen spuwen zowat vuur. Ik weet zeker dat als Yoko niet zo belangrijk was voor het bedrijf ze nu knock out op de grond zou liggen….voor de komende drie week.

“Please Xandra, would you do me a favour? This is important, this file needs to go to the courier. Is has to be sent tofay, very very important. Would you bring it?”, vraagt Yoko, persoonlijk gevraagd worden door de baas betekend dat je niet kunt weigeren. Ik zie dat Xandra oogcontact zoekt. Met mijn ogen zeg ik ja. Want zij wil gaan weigeren, dat betekend een rel van jewelste. “Can’t..”, wil ze zeggen en ik grijp in, ik wil dit contract niet in gevaar brengen voor Xandra. “Can’t she get a partner? She is not familiar with the streets here.”, zeg ik snel. “Ofcourse, how rude of me. Xin will arrange it.”, ik heb nog steeds een oortje in, ik wil alles horen. En dan snap ik gelijk haar plan. “Sluit de deur zodra ze weg is, zeg dat het een storing is en ze morgen hier weer kan komen, om 8 uur reset systeem zich en kan ze binnenkomen. Ik wil vannacht rust, en alleen zijn met Lisa, al het personeel is het vanaf nu verboden deze kamer in te komen! Regel dat!”, Dus dat was haar plan en Xandra stapt er met open ogen in, dankzij mij, Xandra vertrekt en een dame, bekleedt als een ouderwetse Geisha brengt ons thee en eten. “After diner and tea, they will take you to a bath. You will enjoy it Lisa. I am sure of it.” En inderdaad, na het eten neemt een geisha me mee. Er is een bad. Met een witte substantie. “What is it…..”, vraag ik. Plots hoor ik een stem achter me. “Donkeymilk, she will not speak, she is a servant, without permission to speak. Please”, zegt Yoko. Ik moet mijn armen zijwaarts strekken, de dame ontkleedt me, compleet en leidt me aan haar hand het bad in, wat warm is, de geur is bijzonder, de dame stapt ook in het bad. Naakt!, ze wast me helemaal, mijn haren, alles. Yoko zit goedkeurend op een stoel en let de hele tijd op me. “Cleopatra discovered the pleasures and benefits of these baths.”, ik stap uit het bad en krijg een gewaad aan, van Egyptisch katoen, in de spiegel zie ik dat er weinig verhuld wordt, het is doorschijnend. Ik mag mee met een dame, zij smeert me helemaal in, verzorgt mijn nagels, en scheert me! Ik durf niets te zeggen, bang dat het mesje uitschiet in mijn kruis. Mijn poes is nu helemaal kaal geschoren. Er wordt een zalf op aangebracht, dat brand iets, maar zorgt ook ervoor dat het me opwind.

Daarna is er weer het gewaad. Mijn haar wordt gedaan, een kapster die mijn haar perfect maakt. Dan nemen ze me mee, in een kamer staan van die Romeinse bankjes, Yoko ligt half op één, ik mag ook plaatsnemen, er is fruit in overvloed, en wijn, heel veel wijn. “We relax now, we don’t wanna have a jetlag. Relax Lisa, darling. Your Mother is well taken care of, she is bussy sightseeing”.

Die Yoko is wel een manipulator eerste klas. Ze heeft eerst Yvon op het vliegveld bijna laten arresteren in verband met haar visum dat niet in orde zou zijn en nu is ze bezig, de moeder van Lisa op weg te sturen voor een rondreis. Ik waak als een tijgerin over ons meisje, maar merk dat ze goed op zich zelf kan passen. Ze weet beter de weg in Japan dan ik en schijnt goed op de hoogte van allerlei beleefdheidscodes. Als ik bruut wil weigeren om als koerier dienst te houden, weerhoudt Lisa me door Yoko te vragen om een gids mee te sturen. Ik vraag me alleen af, kon Xin die documenten niet meenemen? Die spreekt overigens alleen Japans. Als ik de papieren heb afgeleverd en weer in de auto zit in de richting van de residentie van Yoko, bel ik Yvon. "Hoe is het met Lisa?" is het eerste wat mijn baas zegt. "Die is in orde, die Yoko is zwaar verliefd," zeg ik, "ze heeft haar moeder al op rondreis gestuurd en Lisa al op Cinthia gezet. Maar hoe is het met jou?" Yvon vertelt me dat haar visum uiteindelijk toch in orde bleek, maar dat ze veel problemen kreeg met porno en parfumflesjes. "Wat moet jij nou met porno?" zeg ik verbaasd. "Niks," zegt Yvon, "iemand heeft dat in mijn tas gestopt, net als die parfum..." "Yoko?" vraag ik. "Geen idee," zeg ik, "het kan, die Mikato zegt trouwens dat ze hetero is en niks om Lisa geeft." Ik begin te lachen. Yvon doet mee. "Het is volgens Sanders van de ambassade vrij link om homoseksueel in Japan te zijn. Japanners zijn heel traditioneel." "Wie is Sanders?" vraag ik. "Een of andere pief van de ambassade, hij heeft me uiteindelijk vrij gekregen." We komen aan in de residentie. "Pas je goed op Lisa?" smeekt Yvon nog voor ik ophang. Ik probeer zo snel mogelijk te komen.

Xin brengt me naar Yoko en Lisa. Althans dat dacht ik, maar de vertrekken waar ze zijn, zijn afgesloten. Op een tijdslot, krijg ik te horen. Dit heeft te maken met een computerstoring. Morgen om acht uur wordt het systeem gereset. Ik kijk de man die me dit meedeelt peinzend aan. Ze kunnen hier liegen zonder te verblikken of te blozen. Ik geloof er geen woord van. Yoko heeft zich met Lisa opgesloten in een soort bunker en ik kan niet bij ze. Xin brengt me naar mijn kamer, daar ligt een prachtige zijden kimono voor me klaar. Ik ga douchen en bel vervolgens Cinthia. "Hai," zegt ze, "Lisa already phoned me, can you imagine? Budokan! And then we will tour Japan, South Korea, Taiwan and later Australia and South East Asia." Ik luister naar haar. "No problems with drugs?" vraag ik. "What's the matter?" snibt Cinthia, "Lisa als warned me about drugs. I am clean, I was hoodwinked by that guy and..." "Allright," zeg ik, "Lisa is wright. Japan and most other countries on this side of the globe have a strict anti-drugs policy. Also Australia. Yvon had a few problems with the Japanese customs?" "With drugs?" vraagt Cinthia. "No, no," zeg ik, "with parfum, they suspected her of being a smuggler." Cinthia lacht. "I'll be in Japan next week," zegt ze vervolgens. Dan bel ik Sylvia. Die is inmiddels al op de terugweg naar Nederland. "Alles goed met Enrique?" vraag ik. "Ja," zegt Sylvia, "alleen zat hij voortdurend aan me, ik moest bijna worstelen om niet in bed te belanden, het leek wel een octopus, zoveel handen leek hij te hebben." "Nou je staat je vrouwtje wel," zeg ik. "Oh ja baas," giechelt Sylvia, "als jij het nu was geweest..." Ik zucht. Mijn hart zit voorlopig bij Lisa en niet bij mijn assistente. Ik bel af.

Een man in een zwart pak komt me halen, het eten is geserveerd. In mijn kimono, een echte, prachtig geborduurd en met mijn haar opgestoken, loop ik mee. Het zitten op mijn knieën achter de extreem lage tafel is even wennen, maar het eten is heerlijk. Er is saké en veel vis en rijst. Ik eet met stokjes. De man in zwarte pak stelt zich voor als Taro. Na de maaltijd neemt hij mee naar een karaokebar in het Pontochodistrct. Ik heb iets teveel saké op, anders had ik nooit heel vals Birds of a feather van Billie Eilish gezongen voor een bar vol Japanners. Iedereen applaudiseert beleefd, maar ik begrijp dat ik nog maar niet mijn baan moet opzeggen. We keren terug naar de residentie en ik ga slapen, morgen wil ik om acht uur klaar staan om Lisa weer te zien.

Nu Lisa geheel ontspannen is, is het tijd voor de volgende stap. “I like to show you something.”, zeg ik, alles is al voorbereid. Een reis naar
Miyajima, oftewel Het eiland der Goden beroemd vanwege de metershoge torii gate in het water, bijna 17 meter hoog en vanaf de Torii heb je zicht op de schitterende itsukushima schrijn. Op het eiland leven vele herten, en het eiland staat niet alleen bekend als het meest romantische eiland maar ook als het eiland der goden. En daar zal ik zeker het hart van Lisa weten te veroveren. Naast al dat leuks zal ik haar de boeddhistische tempel Daishõ-in met pagode. Het is één van de drie tempels die samen de Benzaiten vormen. Daarna zal ik haar via het Momijidanbi-park naar de top van de Misen bergen brengen. En bovenop de berg zullen wij de traditionele thee ceremonie uitvoeren, als ze dan nog niet voor me is gevallen, dan weet ik het ook niet. Gewillig loopt Lisa achter me aan. “We have to change clothes, here you go.”, zeg ik en geef haar een legging en top. Het staat haar heerlijk, ze heeft perfecte vormen. En schitterende borsten, groter dan de mijne, en veel steviger, ze draagt geen bh, maar haar borsten blijven perfect op hun plaats. Ze doet haar haren in een staart. We lopen naar een boot, meer een jacht, maar met veel power. Met zijn 70 knopen, ongeveer 130 km, kan hij ons snel brengen naar de plaats van bestemming.

Als we aankomen kijkt Lisa haar ogen uit, net als ik, ik kan mijn ogen niet van deze schat afhouden. Als ze gewillig meegaat naar boven en de thee ceremonie aanvaard weet ze vast en zeker dat we de liefde gaan bedrijven. Ze is slim, weet veel van onze ceremonies en gewoontes. Dus dat zal zij dat ook weten, de liefdesverklaring. Intussen zit Xandra in een karakter bar, dus die is geen gevaar, morgenvroeg zitten wij in Nagasaki en Yvon. Tokyo, Xandra in Kyoto en ben ik eindelijk verlost van de bemoeizuchtigen.

Eigenlijk wil ik zo snel mogelijk naar Kyoto om Lisa weer te zien, maar Mikato die als een schaduw om me heen hangt, weet steeds manieren te bedenken om me af te houden van een reis naar deze Japanse stad. Nu moet ik met hem mee naar Yamamoto het bedrijf van Yoko. Een beleefdheidsbezoek. Hij laat een limo komen en we rijden naar het kantoor. Onderwijl wijst hij me op allerlei monumenten en bezienswaardigheden. Heel mooi allemaal, maar ik wil naar mijn meisje. Yamamoto Kabushiki gaisha zit in een wolkenkrabber die is opgetrokken uit beton en glas. Mikato legt uit dat grond schaars is in Japan en dat er om die reden zo hoog wordt gebouwd. Met de lift zoeven we naar de veertiende verdieping. Er klinkt zacht Japanse traditionele muziek en aan de receptie zitten een aantal meisjes. Mikato neemt me mee het gebouw in en overal ontmoet ik Japanse managers, mannen en vrouwen. Er wordt veel geglimlacht en gebogen en het is dat Mikato als een soort vertaalcomputer alles vertaalt, want ik versta er geen woord van. Het kost me drie uur voor we weer weg gaan en dan heeft Mikato weer iets anders bedacht.

We gaan op bezoek in het Tokyo Dome, een immens sportstadion waar behalve een hotel en een pretpark ook winkels en restaurants zijn. Daar bezoeken we een sumo wedstrijd. Twee enorme en dikke Japanners gekleed in een soort luier worstelen met elkaar. Ik vind er niet veel aan, maar om mijn gastheer niet te beledigen doe ik net of ik enthousiast ben. Na drie gevechten, gaat Mikato me voor naar een restaurant waar we thee gaan drinken, volgens de aloude Japanse traditie, dat betekent weer twee uur tijdverlies. "Tomorrow we will travel to Kyoto," zegt Mikato als ik vraag wanneer we die kant op gaan, "we will use the company plane." Ik knik en besluit de avond door te brengen met een goed boek en een borrel. Ik heb even genoeg van Tokio hoe mooi en groot het ook is.

De volgende morgen laat Mikato lang op zich wachten. "Company plane has a technical problem," zegt hij bedroefd, "so sorry." Ik kreun. Ze zijn schaamteloos hier. Natuurlijk mankeert er niets aan het vliegtuig. "We'll take the bullet train!" Zeg ik vastbesloten. Ik vraag aan de receptie om een taxi, en Mikato zegt dat hij mijn bagage zal laten halen. Dat had ik niet moeten doen... Als ik in de receptie zit te wachten, komen er twee mannen in burger naar me toe, die zich voorstellen als rechercheurs van de politie van Tokio. Of ik Yvon ben? Als ik bevestigend antwoord word ik aangehouden. Op het bureau ligt mijn beautycase en een rechercheur peutert er enige zakjes met wit poeder uit. Even later zit ik in modern ogende cel en krijg later de kans een telefoontje te plegen. Ik bel onmiddellijk de ambassade en vraag naar Sanders. Die is er niet, maar men zal hem waarschuwen. Het duurt uren voor hij er is. "Oh wat vervelend nu," zegt hij, "ik hoor net dat de zakjes zijn onderzocht en het blijkt hoofdpijnpoeder te zijn. Het ziet er naar uit dat u in de maling wordt genomen. Enig idee wie dat kan zijn?" Ik schud mijn hoofd, maar weet zeker dat het Mikato is geweest. Door al die toestanden kan ik vandaag niet met de bullettrain mee. Morgen nog maar eens proberen.

Als ik om acht uur klaar sta voor de afgesloten ruimte is die al open. Als ik het niet dacht. Dat stelletje hoerenzonen staat te liegen tegen de klippen op en Yoko is the Queen of deceit. Ze blijkt al heel vroeg vertrokken met Lisa naar Miyajima, een of ander eiland, dat et meest romantische plekje is van de Japanse archipel, begrijp ik. Ik kan nu woedend worden, uitvallen, stampvoeten, maar dat is niks gedaan in dit beleefde land. Dus blijf ik kalm als een lotusbloem, glimlach en ga rechtstreeks naar een reisbureau. De aanwezige kracht smult bijna om me te vertellen hoe mooi het daar is. "Het eiland van de goden" glimlacht hij stralend. Ik boek een reis en haast me terug naar het hotel om te pakken. Dan wordt er op de deur geklopt. Ik doe open en zie Sylvia staan met Cinthia Hart. "Budakan, here I come," zegt ze, "I could not wait!" Ik glimlach tegen haar, en neem dan Sylvia apart. "Wat doe jij nou hier?" "Sorry boss," zegt het meisje, "Cinthia wilde eerder naar Japan en er was niemand beschikbaar om haar te begeleiden..." "En wie leidt het bedrijf nu?" vraag ik. "Erica," zegt Sylvia, "het kan echt. Yvon heeft alles zo geregeld dat alles op rolletjes loopt, een koe met twee koppen kan het bedrijf momenteel leiden." Ik beheers me, nu dit weer. Het is duidelijk dat Sylvia graag bij mij wil zijn. Ze loopt al maanden achter me aan.

Ik neem de twee dames mee ontbijten. Cinthia is vol van het Aziatische avontuur en klept aan een stuk door en Sylvia zit als een lovesick puppy me aan te staren. Ik kijk op mijn horloge. Ik moet over een uur weg. Haastig bel ik Yamamoto en charter een manager. Die komt al snel opdraven en neemt Cinthia mee naar haar hotel. "En ik?" vraagt Sylvia. "Jij gaat mee," zeg ik, "en schiet een beetje op, we moeten ons haasten.

Als ik me voorbereid op een treintocht naar Kyoto, gaat mijn telefoon. Xandra. "Waar zit je, schat?" Ik vertel over mijn vertraging. "Wel toevallig..." zegt Xandra. "Ja," zeg ik, "je zou bijna denken dat er een complot gaande is om ons tweetjes weg te houden van Yoko en Lisa." We lachen. "Sylvia is hier.." gaat Xan verder. "Sylvia? En wie leidt mijn bedrijf dan?" "Erica," zegt Xandra. Wie is in godsnaam nu weer Erica. Ik moet toch wat meer aandacht besteden aan mijn personeel. "Erica is die rooie met die grote tieten," zegt Xan weinig complimenteus. "Oh ja," zeg ik, "die saaie doos met haar mantelpakjes. Is ze een beetje bekwaam?" "Zeer," gaat Xandra verder, "ze is meer een boekhouder, maar dat betekent dat ze goed op de centen let. Maar wat doen we met Yoko en Lisa. "Boek drie plaatsen voor de reis naar Miyajima," zeg ik.

Ik weet Mikato te ontlopen en rij met een taxi naar het station. Daar staan Xandra en Sylvia te wachten. Ik zie dat de laatste wat dromerig naar Xandra kijkt. Nee hè, nog een kantoorromance? We stappen in de trein. Onderwijl vertelt Sylvia over haar avonturen met Enrique Iglesias. Weinig verheffend. Die stomme kerels ook. We komen aan bij Miyajima Ferry. De altijd efficiënte Xandra heeft al de tickets online besteld. Ik probeer ondertussen Lisa te bellen. Xandra belt met Cinthia Hart. Die staat klaar voor Budakan. Ik bel met Mikato en vraag hem om Cinthia vrij te houden van drugs en alcohol. Hij is niet blij met mijn ontsnapping, zeker niet als hij hoort dat we op de ferry zitten. Ik krijg Lisa noch Yoko te pakken. Intussen zit Sylvia openlijk te flirten met Xandra die net doet of ze haar niet ziet.

Dan komen we aan op Miyajima. Het romantische eiland. "Waar zou ze zitten?" vraag ik me hardop af. "Laten we ons opsplitsen," zegt Xandra die duidelijk een beetje afstand van Sylvia wil. Even later proberen we alle drie een spoor te vinden van Lisa en Yoko. Ik ga naar de Itsukushima Shrine, de bekendste tempel van het eiland. Het staat zelfs op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. De geschiedenis gaat terug naar de 6e eeuw, hoewel de huidige tempel stamt uit 1168. Het meest bekende bouwwerk van Miyajima (en Japan?) is de rode torii op het water. Volgens een gids kun je als het even meezit in de namiddag hier zelfs naartoe lopen. "Het levert in ieder geval een paar mooie foto’s op en het is meer dan de moeite waard." zegt hij nog. Ik vertrek gelijk.

We komen aan op een eiland, met de ferry voeren we langs een soort poort, een rode, volgens Yoko het bekendste icoon van Japan. Als we aankomen lopen we via een park naar de Omoto Shrine een klein rood gebouwtje, Yoko legt me alles uit wat er te vertellen valt over deze heiligdom. Na een half uur lopen we verder, we lopen naar een aquarium, het Miyajima aquarium. Zag ik daar nu werkelijk Xandra lopen? Nee, ik verbeeld het me vast. Xandra had volgens Yoko meer interessen de beveiliging en wilde perse een elite eenheid van de politie zien. Voor het eerst in mijnleven zie ik een echte inktvis, ik merk dat iedere mogelijkheid die ze krijgt ze ook aangrijpt om even haar handen op mijn lichaam te leggen, het jurkje, flinterdun, laat alle vormen zien en ik heb echt het idee dat ze daarom dit jurkje ook aan mij gaf en mijn eigen kleding niet echt vermist worden. Ik weet zeker dat mijn koffer mee ging vanuit Tokyo. Vanuit het aquarium gaan we als de zeeleeuwen show is afgelopen naar de Tahoto Pagoda, echt wel een prachtig bouwwerk. Ik dacht toch echt dat ik tijdens de show Yvon zag lopen! Maar dat kan niet, zij zit in Tokyoom daar zaken te doen, ten minste dat zei Yoko, ze had geen tijd om mee te gaan. Van daaruit gaan we naar de Awashima Shrine en weer krijg ik alles uitgelegd. Keizer Jingu zou hier geschuild hebben tijdens een storm. Als ze alles heeft uitgelegd lopen we via Momojihodo natuurpad naar de Misen, een wandeling van anderhalf uur, staat aan ten minste aangegeven, maar de wandeling duurt meer dan twee uur, telkens als er geen mensen te zien zijn is Yoko heel erg aanhankelijk slaat ze haar arm om mijn middel en is ze amicaal, zodra er mensen zijn, is ze licht afstandelijk. We komen aan op de top. Daar is een huisjes. Yoko doet open en daar komen twee dames in klederdracht uit. Ze nemen me mee en ik krijg ook een traditioneel kleed aan. De deur is extreem laag, we moeten bukken om binnen te kunnen komen.

Een Junihitoe, met Tabitha sokken en Geta’s, Japanse houten klompen. Ik moet plaats nemen op een rijstmat, ik ga op mijn knieën zitten, even later komt Yoko binnen, ook zij gaat zitten. “de wandeling door deze park is een heel speciale en mentale voorbereiding.”, zegt Yoko:”In het theehuis tref je normaal slechts rijstmatten op de vloer en nauwkeurig voorgeschreven theebenodigdheden.”, ze gaan beginnen. Nu moet ik heel goed uitkijken, ik weet dat als ik deze ceremonie doorzet, ik gekoppeld wordt aan Yoko. Ik zit in een heel lastig pakket nu. Accepteer ik, dan zijn wij samen een koppel, weiger ik, dan loopt Yvon de kans dat het contract ontbonden wordt. We moeten onze handen wassen. Boven de stookplaats hangt een ijzeren waterketel waarin het water zacht kookt. Yoko serveert een lichte maaltijd die uit meerdere gangen bestaat. Na de maaltijd legt ze op ceremoniële wijze nieuwe houtkooltjes op de stookplaats. Ik krijg iets zoets om de smaakpapillen op de thee voor te bereiden. We gaan even weer terug naar de tuin. Daar wachten we op het tweede deel van de ceremonie.

Met een slag op de gong worden we geroepen voor de start van het tweede deel van de ceremonie. In de nis waar net nog de papierrol hing, staat nu een vaas bloemen. Yoko brengt dan de andere benodigdheden één voor één binnen. Als alle benodigdheden aanwezig zijn, begint ze met handgebaren en bewegingen aan de voorbereiding van de thee. Ikluister naar de klanken in de stilte. Nu zet Yoko de kom met de dikke groene thee neer. Ik neem de kom op en neem op aanwijzingen van Yoko drie slokjes, veeg de rand schoon met een vochtige doek en geeft de kom aan Yoko, zij doet exact hetzelfde. Yoko sluit dan ook dit onderdeel af, zij reinigt al het theegerei en laat het aan mij zien, ze legt dan nog een keer kooltjes op het vuur.

Het volgende deel is kennelijk minder formeel. Er wordt nu rustig gepraat. Yoko serveert weer een klein zoet hapje. Ook het theegerei, een nieuwe theekom en een andere theesoort worden klaargezet. Zij bereidt voor haar en mij weer een kom met deze keer schuimig geklopte dunne thee. Ze begint een kort afscheidsgesprekje. Dan beëindigt zij de ceremonie, waarna ik naar de tuin wordt gebracht en Yoko alleen achterblijft in de theeruimte. Ik zie in de verte iemand lopen, is dat? Neee, dat kan niet, dat kan niet Yvon zijn!

Mikato geeft mee door dat Yvon zojuist de boot heeft genomen naar Miyajima. ‘U incompetente Gaijin. U heeft ons bedrijf ten schande gemaakt. Ik zal vader hierover informeren. Ik stel voor dat u de eer aan uw zelf houdt en hem ook zal informeren over uw vertrek!”. Snel bel ik met Lin Dei, mijn vertrouweling. “Regel de 8 daagse trip. Ik wil over een uur rijden.”, “Zag ik Yvon?”, vraagt Lisa. “Nee Lisa-san. Onmogelijk, Zij heeft nog meer afspraken geregeld in Tokyo. Ze heeft gevraagd aan mij jou kennis te laten maken met het land om onze cultuur beter te begrijpen. Ik hoop dat goed te doen, zoals jij mij jullie cultuur hebt laten zien. Volg me alsjeblieft”. Ze volgt me en een helikopter staat klaar. Ik voel me prettig zo vluchtend. In onze cultuur is lesbisch zijn openlijk voor een persoon van mijn status not done en ik ben gewend te vluchten. Met Lisa is het nog leuker, ze is ongrijpbaar en speelt of is hard to get! Ik vraag me af of ze al eens sex heeft gehad! Ik denk het haast niet.

Als we naar de helikopter lopen zie Xandra. Gelukkig kijkt ze de andere kant op. “Kom, ik weet een snellere route”, zeg ik tegen Lisa en we schieten een zijpad in. “Alleen dat loeder? Ik verwacht binnen een uur al je credits op mijn bureau! Al die Nederlanders zijn hier!! Je hebt gefaald, ik ben diep teleurgesteld. In Japan krijg jij geen baan meer!”, zeg ik tegen Mikato. “Ben je boos?”, vraagt Lisa. “Nee, nee, ik probeer alleen mijn personeel te bewegen meer dan het mogelijke te bereiken. En ik ben teleurgesteld in één van mijn naaste medewerkers, hij heeft zijn taak verzaakt. Daarom ben ik teleurgesteld”, reageer ik. “Wat is Gajun?”, vraagt Lisa. “Je wilt de taal leren? Gajin, niet jun, nou, hoe leg ik dat uit, wij gebruiken dat woord om buitenlanders en niet oorspronkelijke Japanse burgers aan te duiden, maar ook Japanse emigranten die geen Japans staatsburger meer zijn.”, leg ik het uit. “Oooh een soort scheldwoord.”, zegt de slimme meid. ‘Ja, zo zou je het kunnen zeggen, al is het meer een belediging dan scheldwoord. Iemand zo noemen betekend dat je hem diep beledigd door hem eigenlijk geen volwaardige Japanner te vinden.”.

Ik zie de helikopter, maar aan beide zijden staat iemand. Aan de ene kant Yvon, aan de andere kant Xandra. Lin ~Dei is zo slim geweest de bedrijfs heli te sturen. Nu weet iedereen dat we met de…..maar wacht eens, dan kunnen wij de boot pakken! Zij staan te wachten op ons en intussen gaan wij via een andere route, alleen zorgen dat Lisa hun niet ziet. Ik sla mijn arm om haar, wat overigens echt geen straf is, en we draaien om. “Maar..”, zegt Lisa. “Nee ik weet iets beters, kom gauw, we moeten snel zijn!”

Ik heb het gevoel dat ik het hele eiland heb afgelopen, maar geen spoor van Lisa, of van Yoko. Nu zal de laatste niet zo opvallen tussen al die Japanners, maar Lisa is een kop groter dan de meeste inwoners van het eiland. Dan zie ik plotseling de bedrijfshelikopter van Yamamoto staan. Ook Yvon heeft het ding gezien en we lopen er naar toe. "Ze zullen vanzelf hier naar toe komen," zegt Yvon, "Waar is Sylvia?" "Geen idee," zeg ik. In de verte zie ik twee vrouwen weglopen, de een heeft haar arm om de ander geslagen. Vreemd, wat volgens Sanders van de ambassade zijn openlijke homoseksuele uitingen in Japan 'not done'. Yvon en ik hebben ons verdekt opgesteld en zien na een uur hoe twee piloten naar de heli lopen en instappen. Even later stijgen ze op en vliegen weg. "Verdomme," zegt Yvon, "waar zouden ze zijn?" We gaan naar een restaurant waar we ook Sylvia tegenkomen. De telefoon van Yvon zoemt.

"Ja?" zegt Yvon, "...oh hallo Mikato...wat?...waarheen?...kennis maken met de Japanse cultuur?...ja...ja...goed, we komen er aan." Ze verbreekt de verbinding. "Dat was Mikato. Yoko heeft Lisa meegenomen voor een acht daagse reis door de Japanse archipel om haar te laten kennismaken met de Japanse cultuur. Hij weet hoe ze gaan reizen, maar wij worden verwacht bij de oude Yamamoto, de vader van Yoko. Hij is zeer ontstemd over zijn dochter en wil ons dringend spreken. We stappen weer op de ferry en komen in de avond aan in Tokio. Mikato wacht ons op en brengt ons eerst naar het hotel om ons op te frissen. Intussen moet ik Sylvia duidelijk maken dat het echt een vergissing is dat ze in mijn kamer kan slapen en Mikato haast zich om haar onder te brengen in een eigen kamer. Klokslag negen uur rijden we in een limo naar het kantoor van Yamamoto.

De oude Yamamoto is een kleine grijsharige man, hij draagt een donker kostuum en bril met hoornen randen. Hij buigt diep voor ons en gaat ons voor naar een kleine vergaderzaal. Mikato is de tolk want Yamamoto spreekt geen Engels en wij geen Japans. Aangezien Japanners niet zo direct zijn, lijkt het uren te duren voor hij tot de point komt. Hij blijkt zich zorgen te maken over Yoko die volgend hem veel te westers is en hij wil haar een tijdje uit Japan weg hebben. Zodat ze hem niet te schande kan maken bij zijn zakenrelaties. Eigenlijk had hij het idee haar naar New York te sturen. Maar nu wil hij liever dat ze naar Nederland gaat, naar zijn zakenpartner Yvon-san. Yvon die duidelijk heeft bijgeleerd, is al even omzichtig en zegt dat ze graag haar goede vriend Yamamoto wil helpen en dat ze Yoko onder haar hoede wil nemen. Heel slim, zo kan ze de Japanse goed in de gaten houden en tegelijk met Lisa verder gaan. Maar dat loopt anders. Yamamoto wil Lisa in Japan houden onder supervisie van haar moeder en Yoko naar Amsterdam zenden onder controle van Yvon. Ik begin te begrijpen dat die oude man heel goed in de gaten heeft dat zijn dochter lesbisch is en verliefd op Lisa en zo wil hij ze scheiden. "Ik weet waar Yoko is en ik zal Mikato vragen haar terug te halen van haar reisje" besluit Yamamoto de vergadering. Aarzelend stemt Yvon toe dat dit de beste oplossing is, maar ik zie dat haar lip trilt. Teken dat ze het helemaal niet eens is met deze beslissing.

Wat een land. Ik heb wel eens gelezen dat het een land van tegenstellingen is. Aan de ene kant zijn ze heel creatief, gericht op schoonheid, zoals bonsai en tuinen en anderzijds vlijmscherp en gewelddadig. Eer is heel belangrijk, denk maar aan de oude Samoerai met hun codes. Yamamoto is duidelijk behoorlijk pissig op zijn dochter, die iets teveel laat merken dat ze verliefd is op Lisa. Hij zou ook een goede schaker zijn, net als zijn dochter, denkt hij talloze zetten vooruit. Neem nu zijn voorstel, hij dumpt zijn dochter Yoko in Nederland en stuurt de onwelkome lesbische Lisa met haar moeder op reis. Zo scheidt hij de Yoko en Lisa, en ik kan niet weigeren omdat ik hem op die manier zou beledigen. Maar ik ben ziedend. Niet mijn Lisa... Als ik terugrijd met Xandra en Sylvia en de zwijgende Mikato, zeg ik ook niets. Volgens mij spreekt Mikato verrassend goed Nederlands, in ieder geval begrijpt hij onze taal. Bij het hotel neemt hij afscheid en zegt dat Yamamoto wil dat we over enkele dagen met Yoko terugvliegen naar Nederland. "And Cinthia Hart?" vraagt Xandra. "We will handle the tour of miss Hart," zegt Mikato, "she will start in Budokan as promised..." Dat is ten minste iets. "Kom nog even mee," zeg ik tegen Xandra als Sylvia naar haar kamer is gegaan.

In mijn kamer schenk ik voor ons allebei een glas whisky in. "Die Yamamoto is slimmer dan ik dacht," begin ik. Xandra knikt. "Ja, hij heeft je aardig schaakmat." "Maar ik laat Lisa niet hier," zeg ik ferm en sla de inhoud van het glas naar binnen. Xandra kijkt me vragend aan. Ik knipoog en pak mijn telefoon. Snel typ ik een berichtje en stuur het naar ons kantoor in Amsterdam. "Wat heb je gestuurd?" vraagt Xan nieuwsgierig. Ik laat het appje lezen. "Wat?" zegt Xandra, "de vader van Lisa is ziek en Lisa en haar moeder moeten onmiddellijk naar Nederland?" "Niet echt ziek," stel ik haar gerust. Ik heb de vader van Lisa al geappt en hem gevraagd om te zeggen dat hij geopereerd moet worden, maar dat hij Lisa en zijn vrouw niet kan bereiken. Ik heb Erica gevraagd om een dringend bericht naar Yamamoto te sturen dat Lisa en haar moeder in verband met de operatie van Lisa's vader meteen naar huis moeten. Wij weten zogenaamd van niets, dus reageer verbaasd als Yamamoto of Mikato iets vraagt. Pas sowieso op voor de laatste. Ik vermoed dat hij Nederlands spreekt of het begrijpt." Xandra glimlacht. "Ik heb altijd al gezegd dat je een sluw kreng bent."

Alles gaat in een sneltrein dat ik het bijna niet meer kan volgen. Wat ik wel voel is dat die Yoko een slimme tante is, Lisa afschermt van Yvon en Xandra haar benen onder haar kont uitloopt om Lisa te vinden. Het eten is heerlijk, ik word door mijn weelderige figuur constant aangesproken en of begiebelt, maar dat heimelijke etiquette gedoe hangt me nu al de keel uit. Cynthia is veilig opgeborgen in haar hotel en er wordt perfect voor haar gezorgd. Ze gaat hier toeren en wordt begeleid door Mikato. Over dubbele agenda’s gesproken. Ondertussen ziet Xandra mij niet staan. Ik ga denk ik maar mijn ontslagbrief opstellen als er na deze reis geen toenadering van Xandra is. Iedere keer als ik haar zie gedraag ik mij als een verliefde puppy ,wat ik haat, maar kan er niets aan doen.

Als ik nu Lisa kan vinden en haar op een presenteerblaadje aan Yvon kan overhandigen dan maak ik misschien nog kans. Yamamoto is degene die aan de touwtjes trekt en toevallig is zijn vrouw ineens fan van mij nadat ik het jongste zusje van Yoko in het gareel heb gekregen. Zij weet waar Yoko is.

Als Yvon naar Nederland moet zonder Lisa dan zijn de poppen aan het dansen. Ze is stapelverliefd opLisa, maar die Yoko heeft nu de beste kaarten in handen.

Ik wordt weer eens afgeserveerd door Xan en Yvon en terug op mijn kamer probeer ik een afspraak te maken met Yumi san, de moeder van Yoko. Zei praat wonderbaarlijk goed engels maar durft het niet te spreken. Bang om fouten te maken. We spreken af in een kleine onsen waar we privé zijn.

Yoko heeft een Ries georganiseerd voor ons, zo kan ik nog beter de gewoontes en geschiedenis van het land beter leren. En als we bijna bij de helicopter zijn bedenkt Yoko plots dat we een andere route gaan nemen. Weer zie ik iemand die lijkt op Yvon en iemand die lijkt op Xandra! Ik snap er nu even helemaal niets van. Via een andere route komen we bij een boot, we varen en tijdens ons reis land er een helikopter vlak bij ons. En wij stappen over op de helikopter. We zijn nog maar net in de lucht of er volgt een gesprek tussen Mikato en Yoko en het gaat er verhit aan toe. Er vallen onvriendelijke woorden, mijn vertaal app heeft moeite alles te vertalen, maar ik begrijp dat Yoko terug moet komen, iets over een wissel, ik hier, zij naar Nederland. En iets over mijn vader, maar dan loopt de vertaal app vast.

We zijn bij een eerste stop, Yoko doet nog steeds geheimzinnig, zeker als ik een telefoontje krijg, mama! Ik moet snel terug naar Nederland, papa moet met spoed geopereerd worden. Ik zit in een achtbaan van emoties! Ik weet niet wat er nu allemaal gebeurd. Papa, met spoed geopereerd. Ik wil snel naar huis, met mama, naar papa. Mama weet ook niet wat er met papa precies is, maar papa belde haar, dat hij moet worden geopereerd en wij dus terug moeten. Een uur later staan we op het vliegveld. Daar staat ook Yvon, Xandra en Sylvia. Sylvia die aan de amr hangt van Xandra. Yvon loopt naar me toe. “Hé lieverd, heerlijk jou eindelijk eer eens te zien.”. Ik kijk haar verbaasd aan. “Hoezo? Heb je nu niets meer te doen, mag ik weer je speeltje voor verloren uren zijn? Nu heb je tijd voor mij? Ik dacht dat je me leuk vond, maar waarom ging je dan niet met me mee? Ik hoorde dat het bedrijf voor jou interessanter was dan ik!”, ik loop naar Xandra, geef haar een zoen, knuffel en dan een tongzoen. Mama krijgt er een rode kleur van. Mikato moppert wat, Yvon kijkt verbaasd en Sylvia haar blikken kunnen mij wel doden. Ik denk dat ik nu iets heb ontketend wat meer losmaakt dan ik wilde. We lopen naar de incheckbalie, Yoko haar vader heeft een privé vliegtuig geregeld. Een Boeing nogwat, alleen voor ons. Als we aan boord zijn nemen we allemaal plaats, ik ga naast Xandra zitten, pak haar hand en zorg dat Yvon het duidelijk kan zien! Ook dat ik haar weer heftig tongzoen. Het is niet eerlijk, ik wist dat het werk voor Yvon belangrijk was, ook Xandra waarschuwde me, maar ik dacht…….misschien was ik te naïef te denken dat ik anders zou zijn,

Zelf op ruime afstand voel ik de giftige adem van Yvon in mijn nek. En die van Sylvia. Ik weet niet wat me overkomt, Lisa is ineens zo aanhalig. In het vliegtuig begint ze me zelfs te tongen. En ze had ruzie met Yvon. Ik zeg niets, maar geniet des te meer. Het vliegtuig is een Boeing BBJ 787 dreamliner. Gefabriceerd door Boeing Business Jets, een speciale divisie van Boeing die privévliegtuigen en bedrijfsvliegtuigen maakt. Er zijn zelfs aparte kamers aan boord. Yvon loopt op gegeven giftig kijkend naar zo'n kamer en slaat hard de deur dicht. Zo dit is pissig! "Ik maak me zorgen over papa," zegt Lisa ineens. "Oh maar dat hoeft niet..." zeg ik geheimzinnig. Lisa kijkt me verbaasd aan. "Ma..maar..." stamelt ze. "Yamamoto wilde jou in Japan houden en Yoko naar Nederland sturen," leg ik uit, 'zodat er complete oceanen tussen jou en zijn dochter zouden zijn. Volgens mij heeft hij het niet zo op lesbo's, zeker niet als het zijn dochter is. En toen bedacht Yvon een smoesje. Ze heeft het zo geregeld, met hulp van je vader, dat Yamamoto denkt dat je vader geopereerd moet worden. Dat was de enige manier dat hij je zou laten gaan, zonder gezichtsverlies te lijden." Lisa kijkt me verbluft aan. "Echt? Heeft Yvon dat voor mij gedaan?" "Ze is gek op je schatje..." zeg ik, "net als Yoko en ik." Ik bloos als ik het laatste er uit gooi.

Lisa kijkt nog altijd ongelovig. "Drie vrouwen verliefd op me? Ik ben maar een achttien jarig meisje. Net klaar met school en nu zitten er drie prachtige vrouwen achter me aan." Ik knik. "Waarom ga je niet even naar Yvon. Die is nu diep ongelukkig." Lisa denkt even na en zoent me dan nog een keer intens. Dan staat ze op en loopt naar de kamer in de Boeing en klopt aan. "Ik ben het, Lisa..." hoor ik haar zeggen. Ik hoor de stem van Yvon, maar hoor niet wat ze zegt. Even later gaat Lisa naar binnen. Ik sta op en kijk om me heen. Sylvia ligt te slapen onder een dekentje. De stewardess komt naar me toe. Ze is Japans en draagt een grijsblauw uniform. Ze zegt dat ze wel iets te eten kan klaarmaken. Ik knik. Ik heb inmiddels wel trek gekregen. Als ik even later geniet van een Japanse maaltijd kijk ik even op mijn horloge. Lisa is inmiddels wel erg lang bij Yvon...

De moeder van Yoko , een vrouw waarvan ik de leeftijd moeilijk kon schatten. Ze liep geruisloos naar de ruimte waar wij ons gingen omkleden. Zonder gene trok ik mijn kleren uit en stond naakt te kijken hoe rustig Yuki haar kleding supernetjes opvouwde en mijn glimlachend bekeek. Ze lachte met haar hand voor haar mond, zoals alle vrouw dat hier doen. Mijn kale spleetje kreeg de meeste aandacht nadat ze mijn borsten uitvoerig bekeken had. Eerst werd ik door haar uitvoerig gewassen, ook weer een traditie en mijn poes kreeg ook een zeer uitvoerige beurt. Ik liet het maar toe, we waren immers als vrouwen onder elkaar. Ik voelde dat ze erg lang bij mijn borsten draaide en telkens weer glimlachte. Dit ging niet om Yoko, dit ging om mij. Yoko’s moeder cirkel vastberaden om mijn tepels die bijna pijnlijk naar voor priemden. Ze kneep er beheerst in zoals ze vast vaker deed. Het voelde heerlijk. Ik was nat en voelde hoe mijn kutvocht mengde met het vele schuim. Toen kuste ze mij. Eerst zacht en verkennend daarna wilder en geiler. Onze handen gleden naar elkaar toe. Deze vrouw was verre van hetero net als haar dochter. Haar man wist nergens van. Het bleek dat hij vreemd ging, zoals vele mannen in zijn positie. Yuki spreide haar benen en liet mij toe. Haar grotje nat en kokend als een vulkaan, die klaar was om te ontploffen. Luttele seconde erna kwam haar eerste orgasme bij nummer 10 ben ik opgehouden met tellen. Uitgeput keek ze mij aan. Ik moet gaan, het vliegtuig staat klaar schijnbaar. Ze trok mij terug en fluisterde dat ze binnenkort naar Nederland kwam met haar dochter.

Nog een beetje verdoofd door Yuki rn de geiligheid nog in mijn lichaam ben ik radeloos en giftig hoe Lisa mijn vrouw kust. En hoe. Heftig tongend. Tot twee keer toe, telkens weer keek ze naar Yvon die radeloos en boos keek, zich terugtrok in haar kamertje. Wat een luxe. Xandra zat alweer dicht tegen Lisa aan , ze vermoede vast dat ik sliep. Geen oog kon ik sluiten. Toen ging Lisa naar het kamertje. Beheerst en bijna met tranen in haar ogen. Xan moet iets gezegd hebben. Dit was misschien mijn kans. Xandra keek naar Lisa en zuchtte. Een zucht die leek op berusting. Een zucht van verlies. Ik deed alsof ik ontwaakte. Mijn topje ver naar beneden geschoven en mijn legging strak tussen mijn billen. “Hoe lang is het nog”, en keek haar met een verliefde blik aan. Mijn drang naar haar wordt met de dag groter, zelfs als ik haar moest delen met Lisa.

Ik ben diep gegriefd als ik Lisa zo hatelijk tegen me hoor doen, en diep beledigd als ze openlijk met Xandra zit de flirten en te zoenen. Dus mevrouw heeft haar keuze gemaakt, ze wil verder met die Amerikaanse nitwit, niet met mij. Ik val op het bed en begin te huilen. Ik, de grote zakenvrouw, die nog nooit een knieval heeft gemaakt voor een vrouw, die dacht dat ze boven de simpele zielen stond die verliefd kunnen zijn. Ik huil om mijn verloren liefde. Ik zal Xandra ontslaan en terug sturen naar de VS, Lisa en haar moeder kunnen ook weer naar huis. Ik ga mijn bedrijf weer leiden en ik zal me nooit meer overgeven aan een vrouw, ook al lijkt ze op Lisa. Ik... Maar waarom doet het dan zo'n zeer? Lisa...ik houd van haar, ik wil met haar trouwen, mijn bedrijf met haar delen en haar meevoeren naar mijn bezittingen, mijn huizen. Ik wil met haar kinderen opvoeden, hoe we ze ook krijgen. Ze zal mijn medevennoot zijn. Ik...Ik...Weer vloeien mijn tranen. Mijn god, waar ben ik mee bezig? Ik ben Yvon, heerser over een klein zakenimperium dat miljoenen waard is...en...Er wordt op de deur geklopt. "Ik ben het, Lisa..." hoor ik.

Geschrokken kom ik omhoog op het bed. Lisa? "Een momentje," zeg ik, "ik kom er aan..." Snel ren ik naar het kleine badkamertje en kijk in de spiegel. Mijn make up is doorgelopen, ik zie er niet uit. Een ogenblik wil ik me opnieuw uitmaken, maar misschien is het beter als ze me ziet zoals ik nu ben, gebroken van verdriet. Ik ren weer terug en maak de deur open. Lisa kijkt me verbaasd aan. "Heb je gehuild?" vraagt ze verbaasd. Ik knik woordenloos en laat haar binnen. We gaan op het bed zitten. "Ben je verliefd op Xandra?" vraag ik. Ze kijkt me lang aan zonder iets te zeggen. "Ik ben verliefd op jou," zeg ik uiteindelijk, "ik kan je niet meer missen...je woorden hebben me diep gegriefd, ik..." "Het doet er niet of ik verliefd op Xandra ben," zegt Lisa eindelijk, "of op Yoko, of op jou...Ik ben maar een achttienjarig meisje, net van school en nu zit in Japan, neem beslissingen over rockacts alsof het mijn dagelijks werk is. Maak me zorgen over jou contracten met Japan, maar er is niemand die vraagt wat ik wil. Iedereen davert over me heen en ik voel een speelbal die door drie zeehonden in de rondte wordt gestuiterd en daar heb ik genoeg van." Ik kijk haar geschrokken aan. "Maar zo bedoelde ik het niet...ik..ik.." stamel ik. "Niemand bedoelt iets," zegt Lisa, "maar niemand vraagt zich af wat ik leuk vind, wat ik wil...misschien wil ik wel gaan studeren of met Xandra naar de VS reizen of met Yoko Japan leren kennen of met jou trouwen of misschien wil ik gewoon een kamer in Amsterdam en volgend jaar college volgen." Ik klap mijn mond dicht. Ze heeft honderd procent gelijk. Natuurlijk is het aan haar wat ze gaan doen. Het is egoïstisch van mij om haar zo in te palmen. Maar als ik kijk naar dat mooie gezichtje en als ik weer denk aan de potentie die ze heeft dat inzicht...dan wil ik nu met haar naar bed en dan plannen maken voor de toekomst. "Ik wil even rust," zegt Lisa, "van jou, van Yoko en van Xandra, als we dadelijk in Amsterdam zijn, ga ik weer naar papa en mama, ik neem mijn ontslag..."

"Ik wil even rust, van jou, van Yoko en van Xandra, als we dadelijk in Amsterdam zijn, ga ik weer naar papa en mama, ik neem mijn ontslag.", zeg ik, mijn tranen onderdrukkend. “Wat?”, zegt Yvon, ze kijkt me verbaasd aan, ik zie tranen in haar ogen. “Nee, ik accepteer je ontslag niet. Maar…….zeg het als ik teveel ga……je hebt gelijk, we bezorgen jou een zware last….echt, we dachten niet aan jou, maar…..sorry, sorry, jij bent gewoon, hoe zeggen jullie tieners dat? Fathot? Jij krijgt een vaste baan, maar…..je komt als je wilt, no strings atteched. En wil je studeren, whatever je wilt studeren, op kosten van het bedrijf, wij, Xandra en ik, voor Yoko kan ik niet praten, zullen je ruimte geven je te ontplooien en de bal om het zo maar te zeggen, die ligt bij jou!”, ik ben verbaasd en weet niet wat ik moet zeggen. “Maar dan blijf je wel controle houden over mij?”, ze pakt haar telefoon, “ja, met Yvon, hoi Rutger, ja ja, luister, nee luister! Lisa, ja, die nieuwe, ze krijgt vast contract, salaris met indexering, 10% loonsverhoging, vanaf vandaag, ja, daarna verzegel je het contract, niemand mag dat contract opzeggen, onder geen enkel beding. Doe het nu gewoon, zonder vragen stellen! Duidelijk!”, ze kijkt naar mij:”zo, nu kan ik niets meer, als we bij ons een contacten verzegelen is de enige die er iets aan kan wijzigen, de werknemer, jij dus. Ik heb geen zeggenschap nu over je, ik stuur je een lijstje, als je daarmee eens bent, je mag trouwens alles wijzigen, dan komt dat bij je contract, daarin zet ik ook dat jij kiest wat je doet. Jij bent zo belangrijk, ik zou het jammer vinden als je weg gaat, Cinthia…”, ik onderbreek haar. “Nu eerlijk, doe je dit voor je bedrijf of voor jezelf?”, ze kijkt me aan. “Voor………het bedrijf”, zegt Yvon, ik kijk haar aan, boos:”ik vroeg je eerlijk te zijn!”, ze kijkt naar beneden. :”mij……maar…”, “je bent ten minste eerlijk. Maar ik moet hier echt over nadenken”, ik ga op een stoel zitten, trek mijn benen op. Ik sla mijn armen om mijn benen en laat mijn hoofd er op rusten.

In gedachten laat ik àlles over mij heen komen en denk na. Yvon blijft op het bed zitten en naar mij staren, we staren dan naar elkaar, het lijkt een eeuwigheid, de tijd kijkt niet voorbij te gaan. Er wordt dan op de deur geklopt. “Sorry to disturb , but we landde three hours ago, we need to get ready to return to Japan.”, zegt een stewardess. “Hoe laat is het?”, vraag ik. Yvon kijkt op haar klok, “het is….shit…..eeuh, minus 7 uur, ja dan is het nu, ja, 8 over 11, ‘s avonds.”, dat is inderdaad al bijna vier uur na het landen. Als we uitstappen komen we in een logé, daar zit Xandra, Sylvia kijkt boos naar me, vraag me af waarom, wat heb ik haar nu weer aangedaan, zo langzamerhand raak ik moe van deze wespennest waarin beland ben. Mama neemt me mee, ze had papa gebeld, als ik wegga kijk ik over mijn schouder, ik zie Xandra, ze kijkt me na, net als Yvon, beide kijken zo droevig. En Sylvia, als blikken konden doden…..

Thuis heeft papa mijn lievelingseten gemaakt, zuurkool, spek en rookworst. Ik eet maar een beetje, daarna ga ik op bed. Ik slaap zo onrustig, woel en draai. Zo gaan mijn dagen voorbij, wat eten, piekeren en slapen. Maar het slapen zorgt er alleen maar voor dat ik nog moeër ben. Als ik de vierde dag weer om een uur of vijf uit bed stap, om wat te drinken hoor ik mama aan de telefoon. “Ja, dat zeg ik toch, ze schreeuwt de hele tijd Yvon en Xandra, ik weet niet wat er is gebeurd, maar ze slaapt zo slecht. Dit gaat nu al dagen zo, zo kan het niet langer, ik hoorde haar zojuist weer schreeuwen. Jullie lossen dit maar op! Ik wil mijn dochter terug, de flierefluiter, de losbol, de vrolijke meid. Ik vertrouw erop dat jij dit gaat oplossen!”, zachtjes sluip ik naar boven, met wie belde ze nu?

Is het Yvon nu gelukt? Is Lisa toch bij ons bedrijfje gebleven. Nadat zij na bijna vier uur wachten op Schiphol eindelijk van boord gingen, haalde de moeder van Lisa haar dochter op. Terug op ons hoofdkwartier praat ik er met mijn bazin over. "Wil ze nu terug of niet?" "Ze moet er over nadenken," zegt Yvon enkel. Ik voel de grond onder me vandaan zakken. Wil ze nu wel of niet? Die jonge grietjes ook... En over jonge grietjes gesproken. Sylvia is momenteel niet te genieten. Die merkt ook wel dat mijn hart naar Lisa uitgaat en ze gedraagt zich als een gekrenkte prima donna. Ik val uit tegen Yvon en die bitst terug en voor we het in de gaten hebben, is er ruzie in de tent. Die eindigt in gelijk spel als zowel Yvon als ik geen puf meer hebben om te schreeuwen. De volgende dag heeft Lisa nog altijd niet gereageerd. En ook de dagen daarna niet. Na vier dagen vind ik het welletjes en ,kijk naar Yvon. "Of jij belt of ik bel...kies maar!" Yvon schudt haar hoofd. Ik pak resoluut mijn telefoon en toets het nummer van Lisa in. De telefoon gaat lang over. Een vrouwenstem hoor ik als er eindelijk contact wordt gemaakt. "Met wie spreek ik?" vraag ik, "met de moeder van Lisa?" "Ja, en wie ben jij?" "Ik ben Xandra," zeg ik, "ik wil graag Lisa spreken..." Even is het stil, dan barst de moeder van Lisa los. "Ik weet niet wat jullie hebben uitgevreten, maar Lisa is compleet in de war. Het arme kind slaapt alleen nog maar." Ik zet de telefoon op luidspreker en Yvon luistert mee. "Ze heeft nachtmerries, schreeuwt om hulp en roept jullie namen, ik..." "Ze roept onze namen?" vraag ik. “Ja, dat zeg ik toch," roept Lisa's moeder ongeduldig," ze schreeuwt de hele tijd Yvon en Xandra, ik weet niet wat er is gebeurd, maar ze slaapt zo slecht. Dit gaat nu al dagen zo, zo kan het niet langer, ik hoorde haar zojuist weer schreeuwen. Jullie lossen dit maar op! Ik wil mijn dochter terug, de flierefluiter, de losbol, de vrolijke meid. Ik vertrouw erop dat jij dit gaat oplossen!” Gelijk wordt de verbinding verbroken.

Samen met Yvon rijd ik in een van de bedrijfsauto's naar het adres van Lisa. Ik heb gelukkig Yvon kunnen overtuigen niet met haar Austin Martin te gaan. Dat is echt zo'n opschepperige auto daar maak je geen vrienden mee. We zijn allebei nerveus. Wat wil je? Allebei verliefd op een achttienjarig meisje dat grote potentie heeft in onze business. "Waarom heeft ze al die tijd niks gezegd?" jammert Yvon. "Geen idee," zeg ik, "maar kennelijk is ze goed ziek van ons." We parkeren voor de deur en de moeder van Lisa opent de deur. Ze is weinig vriendelijk en kijkt ons boos aan. "Ze is in de kamer.." zegt ze weinig toeschietelijk. Als we binnenkomen zit Lisa op de bank. Ik schrik. Ze ziet er bleek uit, met kringen onder haar ogen en ze lijkt magerder." "Hallo," zegt ze weinig aanmoedigend. We gaan zitten en ik voel me als een aanbidster die haar eerste vriendinnetje komt versieren. "We missen je," zegt Yvon, "ik zal er niet om heen draaien. Ik ben verliefd op je en ik wil je graag bij me hebben...ook in het bedrijf." Lisa glimlacht en kijkt dan naar mij. "En jij?" "Ik ben ook verliefd op je," beken ik, "als je wil neem ik je mee naar de States en beginnen ons eigen bedrijfje. De moeder van Lisa vraagt of we koffie willen. We schudden van nee en kijken weer naar het frele meisje met haar bleke gezichtje. Ze kijkt ons één voor één aan. "Jullie zijn in ieder geval eerlijk, dat moet ik zeggen...mama vroeg jullie om het op te lossen, maar wat is wijsheid. Ik hou ook van jullie, maar ik vrees dat ik toch zal moeten kiezen. Sandra is stoer en direct en Yvon is mooi en intelligent. Los van elkaar zouden julllie perfect zijn om een relatie aan te gaan." Ze zwijgt weer en kijkt even naar haar moeder. "Dus heb ik besloten om met geen van jullie verder te gaan." Yvon wil iets zeggen, bedenkt zich en kijkt verslagen voor zich uit. "Ik kom wel bij het bedrijf werken," zegt Lisa, "dat zal moeilijk zijn, maar jullie zijn volwassen vrouw, dus deal er maar mee." Ze overhandigt ons ieder een setje papieren. "Hier staat op, wat ik wil doen, een zelfstandige functie met een eigen kamer, eigen mensen, medevennoot en afhankelijk van jullie. Jullie bemoeien je alleen professioneel met mij en we laten het relatiedeel even schieten. Mogelijk ooit in de toekomst, kan dat veranderen, maar ik beloof niets. En als jullie teveel beslag op me leggen, verkas ik naar één van de vestigingen in het buitenland en neem daar de leiding." Yvon en ik kijken elkaar aan. Dit was niet wat we verwacht hadden. "Eh...akkoord," zegt Yvon na lang zwijgen. Ik haast me omdat te beamen. "Nou dat is dan geregeld," zegt Lisa, "Ik begin morgen, zorg dat mijn kamer ingericht is en het personeel ingelicht..."

Xandra kijkt dwars door mij heen. Ik voel dat ik haar kwijt ben als ik haar al ooit heb gehad. Met verleiding kom ik er dus niet. Ik kijk het nog een werkje aan en mocht het niet veranderen vraag ik een overplaatsing aan. Misschien wel Japan, als ik terugdenk aan de moeder van Yoko. Yuki een begeerlijke vrouw.

Ik val in een onrustige slaap en wordt wakker gemaakt door de stewardess.

Op het werk zijn Yvon en Xandra niet te genieten nu Lisa weer thuis bij haar ouders is. Ruzie over en weer en ik heb mijn keuze gemaakt. Ik wil hier weg. Net op het moment dat ik aan Yvon wil vragen of er een mogelijkheid is in Japan te werken voor de firma stormen en Yvon en Xandra de deur uit.

“Later, roept Yvon nog”.

Verdomme!!

2 uur later komen de appjes binnen. Lisa komt schijnbaar terug met haar eigen afdeling. Ik zie mijn naam ertussen staan. He? Als manager?
Jeetje wil ik dat wel?

Ik app Yvon terug dat ik een afspraak met haar wil hebben!

“Niet nu”!! Krijg ik soort van geïrriteerd terug.
Verdomme…..

Het orakel heeft gesproken. Lisa is duidelijk geweest en ze heeft gelijk. Het was ook een onmogelijke situatie. Drie vrouwen verliefd op haar en alle drie veel ouder dan zij. Nu heeft ze haar terrein afgebakend en aangegeven waar haar grenzen liggen. Ander probleem: Yoko. De Japanse komt op hoge poten binnen gelopen en begint in keurig Engels en ingehouden mij te vertellen dat ze Lisa wil zien. Ik vertel dat Lisa geen behoefte heeft aan een relatie, niet met mij, niet met Xandra, en ook niet met haar. "And your father wants you in Holland and Lisa in Japan..." zeg ik. Yoko kijkt me verbluft aan. "But..but..." "Yes, Lisa is here now, her father needed an operation, so she went back to Amsterdam." Yoko is verbijsterd. "Your father send you here to be away of the female temptation," zeg ik, "he hates it that you are a lesbian..." Yoko buigt haar hoofd en knikt. "I know, but I cannot forget Lisa..." "Join the club," zeg ik en leg uit dat Xandra en ik ook verliefd zijn op het meisje. Yoko begint tot mijn verbazing te giechelen. "She's a princess," zegt ze, "a little goddess...but she wants to be on her own?" "Yes," zeg ik. "I stay here," zegt Yoko, "as my father asked me to, it's your responsibilty that Lisa is not in Japan, that we are not separated..."

Ik roep Xandra. "Problemen...Yoko is heel duidelijk, ze is ook verliefd op Lisa en blijft in Nederland. Maar haar vader zal woedend zijn als hij dit hoort, misschien verbreekt hij onze samenwerking wel, dat zou een financiële ramp zijn." Xandra knikt. "Ik had net contact met Cinthia Hart, Bodukan was een groot succes, drie avonden uitverkocht. Ze maakt zich nu op voor Australië en daarna Zuid-Oost Azië. We gaan goudgeld verdienen aan haar, tenzij Yamamoto roet in het eten gooit. Hij heeft alle contacten in Azië en Australië." Ze verdwijnt weer en ik zie Lisa haar intrek nemen in haar nieuwe kamer. Sylvia is benoemd tot haar persoonlijke assistente en die twee lijken het prima te kunnen vinden. Ik zie Lisa ten minste weer lachen en voel gelijk een steek van jaloezie. "Yamamoto," zegt Xandra en geeft me een telefoon. "Yes Yamamoto-san," zeg ik. "Madam, I hear that my daughter and Lisa are in the same city," hoor ik de oudere man zeggen, "I am very disapointed, I thought you were a woman of your word. I want you send Yoko back to Japan, now!" "But Yamamoto-san," protesteer ik, "Yoko is a free woman and you have send her here. She's not a piece of luggage. But I can also tell you that Lisa is not interested in a love affair, not with Yoko or any other woman..." Het blijft lang stil stil in Japan. "I will send Mikato to Amsterdam," zegt Yamamoto, "he will escort Yoko back to Tokyo..."

Yoko is in Nederland, Yvon, Xandra lopen achter me aan, mijn hele wereld staat op zijn kop. Maar ik mag mijn eigen gang gaan. Sylvia als assistent. Ik ga met lood in mijn schoenen naar het kantoor. Daar heb ik leuke mensen om me heen, behalve dan Sylvia. “Sylvia, aangenaam. Hier zijn dossier!”, zegt ze. Ik blader ze door. “Sylvia, zou je willen komen?”, zeg ik. Als ze binnenkomt ga ik aan de vergadertafel zitten. “Samen kijken wat we kunnen doen?” , vraag ik:”Pak ik deze stapel, jij die?”. Ondertussen pak ik koffie voor ons en een tompouce. “~Ik heb geen interesse in die dames, het hoeft even niet voor mij”, zeg ik nonchalant. “Die artiesten?”, vraagt Sylvia, best wel agressief. “Nee, op kantoor…”, Sylvia fleurt helemaal op, het komt de sfeer helemaal ten goed. En we werken allerlei plannen uit. Ik heb allerlei memo’s geplakt en we gaan aan de slag af en toe zie ik Yvon voorbij komen. Als het 18:27 is staat Sylvia op. “Wat ga je doen?”, vraag ik verbaasd. “Wat denk je? Ik ga naar huis”. Ik kijk nog een keer op mijn horloge. Ik knik. Maar ga zelf nog door. “Yes, i agree, i would be very happy if you succeed”, zeg ik. Zo weer een concert. Icons in concert. Klinkt we goed, denk ik. Ik krabbel wat op een papiertje, bel nog met Ahoy, of ik 7 dagen achter elkaar een optie kan krijgen, wat lukt, april 2026. Bruce Springsteen, Lionel Ritchie, Bruno Mars, John Travolta, Pharrell Williams, ik moet er nog twee scoren. Maar dat gaat ook wel lukken, Paul McCartney is nog onzeker.

Ik kijk nog even op de klok, het is alk bijna half twee, op mijn telefoon staan 28 gemiste oproepen, allemaal mama. Ik wil afsluiten en loop eerst nog langs Yvon, om mijn werk bij haar neer te leggen zodat zij het kan goedkeuren. Ik zie Xandra slapen, ze slaapt op haar bureau. Voorzichtig pak ik een deken en leg deze over haar heen. Ik geef haar een zoen op haar hoofd en doe de bureaulamp uit en ruim haar kopje en bordje op. Stilletjes loop ik naar Yvon, ook zij slaapt , op haar bank, bij haar doe ik hetzelfde. Als ik naar huis fiets, denk ik nog na. Ik duik onder de douche en pak schone kleding. Als om 6 uur de wekker afloopt, spring ik weer onderd e douche, ren naar de fiets en ga weer aan het werk, zo gaan mijn dagen, het is stil, ten minste rond Yvon en Xandra, zij slapen dagelijks op kantoor…..Op de gang hoor ik geregeld gemor, maar dat is meer rond Yoko, die Mikato steeds ontloopt en uit mijn buurt blijft, omdat die Mikato steeds rond mij hangt. Kennelijk in de hoop Yoko te vangen, maar ook vraagt hij steeds hoe het met papa is. Dit gaat nog lastig worden, maar Japan…nee, niet voor mij. Dan zou ik…..Ja, ik moet wel eerlijk tegen mezelf zijn, daar zou ik zijn…zonder…….Yvon…..EN Xandra……Sylvia is poeslief, “Hebben we al goedkeuring van Yvon?”, vraag ik. “Nee, maar ik heb zo een overleg met Xandra”, zegt ze, haar ogen glinsteren, nu snap ik waarom ze die 3 maten te kleine shirt draagt en het rokje met split tot boven haar heupen. Zeg had net zo goed zo in haar string kunnen komen. Als ze die al draagt. Als ze diep ademhaalt scheurt haar shirt acuut open ben ik bang, zo strak zit het shirtje om haar echt wel super grote en mooie borsten.

ik word wakker met een deken over me heen, terwijl ik toch zeker weet dat ik even ging rusten op de bank. Zeker in slaap gevallen en iemand heeft me toegedekt. Lisa? Ik sta op en loop het kantoor in. Het is laat, tegen enen. Zacht gesnurk klinkt op van een van de bureaus. Het is Xandra, ook onder een deken. Voorzichtig maak ik haar wakker. Slaapdronken kijkt ze me aan. "Heb jij me toegedekt?" Ik schud mijn hoofd. "Waar is iedereen?" gaat Xandra gelijk verder. "Naar huis, denk ik," zeg ik, "het is een uur in de nacht..." Xandra rekt zich uit en gaat ook staan. "Hoe ging het met Lisa?" vraag ik. "Ik neem aan, goed," zegt Xan, "goed idee van je om Sylvia naar haar over te plaatsen, die meid zit duidelijk achter me aan." Ik vraag Xandra of ze mee wil wat eten in een nachtcafé bij de snelweg. Even later scheuren we in de Austin Martin over de A10 en stoppen bij The Diner. Een eethuis dat 24/7 geopend is. We lopen naar binnen en worden begroet door Estelle, de dochter van de eigenaar. Ze is vierentwintig en een knappe vrouw. We zetten ons aan een tafeltje met uitzicht op de verlichte snelweg. een sprookjesachtig gezicht al die lichtjes. Xandra neemt een glas wijn en ik een glas Spa. Estelle komt de menukaart brengen. Ik kies een pasta van Tagiatelli met spinazie en stukjes ananas. Xandra wil liever een beefburger. Zwijgend eten we. "Hebben we het bedrijf weer een beetje op de rails?" vraagt Xan voorzichtig. "Wel als we Yamamoto aan boord kunnen houden," zeg ik. "De Aziatische markt is heel belangrijk. Volgens Mikato zijn er talloze Koreaanse en Japanse groepen die ook in Europa heel succesvol zijn. Allemaal boysbands en All girl bands." Dus een soort Spicegirls gemengd met Sushi," lacht Xandra. "Zo ongeveer," lach ik mee, "en Cinthia doet het geweldig in Japan." Mijn telefoon gaat. Mikato zie ik op het display.

"I can't locate miss Yoko anywhere," zegt de Japanner klagelijk, "she's not at her hotel, the manager says she is avoiding me. Mr. Yamamoto is very angry..." Ik kijk naar Xandra en druk op de speaker. "He says if you can't send Yoko back he will tereminate the contract with your company." "Where are you?" zeg ik. "I am at the Okura hotel," zegt Mikato. "Be with you asap..." zeg ik. Ik wenk Estelle en vraag om de rekening. Als ik heb afgerekend, rennen we naar de Austin Martin en racen weer terug naar Amsterdam. Mikato zit in de receptie te wachten. "Thank you for responding so quickley," zegt hij met een cynisch lachje. Ik zeg niets, maar ga naast hem zitten. Xandra vraagt waar Yoko nog meer is gezien. "She has been sightseeing." verzucht hij, "Rijksmuseum, Van Goghmuseum, she is very interested in art. In the beauty of the golden age, Rembrandt, Vermeer, Frans Hals." "Ik weet waar ze is..." zegt Xandra na enig nadenken. We lopen naar de auto en de japanner propt zich in de schaarse ruimte achter de twee stoelen voorin. "Waarheen?" vraag ik. "Haarlem..." zegt Xandra, "toen ze hier de vorige keer was, vond ze het jammer dat ze niet in Frans Hals museum is geweest..."

Ik heb Xandra naar Haarlem gestuurd. Ze is nu eenmaal het beste op het gebied van fysieke zaken. Zij moet Yoko achterhalen. Ik bestudeer de dossiers op mijn laptop. Lisa gaat als een trein. Haar unit heeft inmiddels drie festivals gescoord. Ze is bezig met een groot concert met grote namen en ze doet ook nog enige start ups. Ik lees wat reviews. Iedereen is onder de indruk. Dit onschuldige 18 jarige meisje dat onderhandelt als een oude rot in het vak, haar gesprekspartners door en door heeft bestudeerd en die elke beweging van hen doorziet als een schaaksgrootmeester. Kortom ze is geweldig. Kudo's voor mijn inzicht. Ik ben niet alleen verliefd, ik heb ook een talent om talent te ontdekken. Dat was al zo met Xandra, maar ook met Sylvia en Erica. Trouwens Sylvia koppelen aan Lisa bleek ook een gouden greep.

Een klop op mijn deur. "Binnen!" roep ik. Lisa komt binnen. Weer voel ik een steek in mijn hart dat sneller ging kloppen. Mijn mooie meisje, de prachtige Lisa. Nu zo onbereikbaar. "Hoi Lisa," zeg ik, "alles goed?" Ze knikt. "Ik kom vanwege Cinthia..." "Oh ja, de Aziatische markt," zeg ik. "Ze gaat morgen naar Australië en dan naar Singapore," zegt Lisa. "Haar nieuwe album komt volgende week uit. Haar nieuwste single is nu op Spotify." "Geweldig," zeg ik, "maar..." "...het heeft allemaal geen zin als Yamamoto de samenwerking opzegt." Lisa gaat zitten. "Ja, de man is een Japanner van de oude stempel. Eer is belangrijker dan geld. Hij weet dat hij goudgeld zal verdienen aan Cinthia. Maar toch zal hij de samenwerking opzeggen, als Yoko niet terugkomt met Mikato." "En Yoko?" vraag ik, "wat drijft haar?" "Ze is lesbisch," zegt Lisa, "ze wordt verscheurd door haar verliefdheid op mij en haar familie eer. Daarom is ze ondergedoken. Ze kan niet kiezen." "Ik heb Xandra en Mikato naar Haarlem gestuurd," zeg ik. "Waarom Haarlem?" zegt Lisa verbaasd. "Volgens Xandra is ze gek op schoonheid en ze is bijzonder gesteld op het werk van Frans Hals. Mijn telefoon zoemt. Xandra, zie ik op het display. "Hoi Xan," zeg ik. "Ik word gek van Mikato," begint Xandra zonder verdere introductie. Die jongen is vreselijk bang voor Yamamoto. Hij moet Yoko terugvinden anders..." "Pleegt hij Harikiri," zeg ik. "Natuurlijk niet," verzucht Xandra, "maar hij gaat dan in ballingschap, zal Japan en zijn familie nooit meer zien." "Oh," zeg ik, "en al iets gezien?" "Nee," zegt Xandra, "but it's wild goose chace, ze kan overal zijn, het barst hier van de Frans Hals zaken, musea, archieven. Ik heb versterking nodig." "Ik kom er aan," zeg ik.

"Ik ga naar Haarlem, Xandra helpen," zeg ik tegen Lisa. "Kan ik helpen?" vraagt Lisa. "Ik heb liever dat je hier doorgaat," zeg ik. "Je bent een verfrissende wind in dit kantoor. De zaken gaan knettergoed met jou. Ik kan best even gemist worden, maar jij niet." Ik zie Lisa peinzend kijken. "Nou ga maar gauw aan het werk, ik geef wel een seintje als we Yoko hebben gevonden." Lisa knikt en vertrekt weer. Ik zoek mijn autosleutels en dribbel naar de parkeerplaats. Ik neem een van de bedrijfsauto's. Haarlem is niet zo geschikt voor een racemonster als mijn Austin Martin. Ik zet er vaart achter en arriveer binnen een half uur bij het Frans Hals Museum. Binnen tref ik Xandra. "Waar is Mikato?" "Die is in de Lakenhal." zegt Xandra, "het leek me beter onze taken te verdelen." Xandra laat zien dat er ook gezocht moet in het Hof van Frans Hals. Ik ben al weg en via de routeplanner vind ik het museumpje. Geen Yoko uiteraard. Ik vraag naar de curator en toon een foto van Yoko. Hij bestudeert die uitgebreid en zegt dan peinzend. "Ik had hier laatst een kunsthistorica uit Osaka, ene Hana Mishima, die leek hier sprekend op. "Weet u waar ze is?" vraag ik. "Hum, ik heb geloof haar hotel en kamernummer," zegt de man, "ze vroeg wat kopieën uit het archief." Gewapend met deze informatie ren ik al bellend naar buiten. "Xan" zeg ik, "alarmeer Mikato, ik weet waar ze verblijft."

Yvon is veranderd. Ik heb haar nog nooit zo verliefd gezien en die kleine speelt met haar alsof ze een vriendinnetje van de Middelbare school is. Het is bijna griezelig die ontwikkeling. Een schoolmeisje van achttien runt samen met haar PA vrijwel het kantoor en ik ren samen met de eigenaresse door Haarlem om een Japanse mededingster naar de gunsten van Lisa te onderscheppen en terug te sturen naar Tokio. Als Von me belt ben ik net klaar met het Frans Hals Museum en op weg naar een volgende lokatie. Von zegt dat Yoko in een hotel in Haarlem verblijft. Ik bel Mikato en we rennen door de binnenstad naar het hotel. Daar staat Yvon te wachten. "Ik heb haar kamernummer..." zegt ze. Weer verdelen we de taken. Yvon en ik bewaken de receptie en de hotelingang en Mikato gaat naar boven. ten slotte is hij degene die Yoko moet terugbrengen. Na een kwartier komt hij terug. "Ze is er niet," zegt hij duidelijk teleurgesteld. "Ik heb de kamerdeur geopend en de kamer doorzocht. Haar koffers zijn daar nog, maar Yoko is er niet..." We besluiten het hotel in de gaten de houden vanuit een nabijgelegen café. Maar nadat we uren en tientallen kopjes koffie nog steeds geen Yoko naar binnen zien gaan, beginnen we te begrijpen dat de Japanse lont heeft geroken.

We overleggen wat we moeten doen als mijn telefoon gaat. Het is Sylvia. "Is Lisa al bij jullie?" zegt ze zonder verder introductie. "Lisa? Nee, die is toch in Amsterdam bij jou," zeg ik. "Ik dacht al dat er iets vreemds was," zegt Sylvia gejaagd. Twee uur geleden kreeg Lisa een telefoontje van de Haarlemse politie. Ze moest zo snel mogelijk naar Haarlem komen omdat jij en Yvon gearresteerd waren van wege een inbraak in een hotel. Lisa is gelijk vertrokken." Geschrokken vertel ik Yvon en Mikato wat er is gebeurt. "Lisa is duidelijk weggelokt," zegt Yvon. "Door Yoko?" vraag ik. "Nee, die spreekt geen Nederlands," zegt Von, "tenzij ze iemand heeft ingehuurd." Ik zeg Sylvia dat ze gelijk Schiphol moet bellen en checken of Lisa in een lijnvlucht zit. Samen met Mikato kruip ik in de Austin Martin van Von en we racen naar Schiphol. Onderweg belt Sylvia. "Noppes, ze zit niet op een lijnvlucht..." "Maybe she's on a privat plane," zegt Mikato. "The company's plane is on Schiphol in the privat area, and Yoko is al qualified pilot." Maar als we aankomen blijkt het privé vliegtuig van Yamamoto nog altijd op de grond te staan.

"De charters," zegt Von en we rennen naar de balie. Daar blijkt dat er verschillende privat jets zijn opgestegen. Allemaal gehuurd door vermogende zakenlieden. Mikato bestudeerd de lijst. Hij geeft een kreet en wijst op een naam 'Tanaka'. "That's the name of Yoko's grandmother." zegt hij, "she uses that name as an alias." Het blijkt dat het toestel een uur geleden is opgestegen voor een vlucht naar Florence. "Natuurlijk," zegt Von, "de kunststad van Europa, ik denk dat Yoko Lisa heeft ontvoerd in een poging om haar te versieren met een superdeluxe reisje naar de kunstschatten van de Renaissance. We lopen met Mikato mee naar het privé-vliegtuig van Yamamoto. Hij stuurt een appje naar zijn baas. Even later komt er bericht terug. We mogen naar Florence met de privat jet.

“Lisa, telefoon! Lijn 2? Iets met politie? Toch niets met Cinthia?”, zegt Sylvia. “Nee, niets als het Nederlandse politie is. Cinthia zit als het goed is in Japan en Australië. Ik pak hem wel.” “Lisa! Wat? Hoe……ik kom er aan!” “Wat is er?”, vraagt Sylvia. “Cancel al mijn afspraken, bel naar de balie, ik wil een auto, doe ook maar een chauffeur. Of nee, dat duurt te lang. Ik moet zo snel mogelijk naar Haarlem, Xandra en Yvon gearresteerd waren vanwege een inbraak in een hotel. Regel de allerbeste advocaat. Ik bel je straks wie dat is.”. Ik pak mijn jas, telefoon en ren naar de auto, ik wil de Tesla pakken, maar zie dan het monster van Yvon, de Austin Martin, ik denk na, die is echt het snelst. En ik moet daar super snel zijn. Ik stap ik, de motor ronkt als een wilde kat. I’m scheur weg, het zweet staat in mijn handen. Ik knal de snelweg op en tik als ik de pedaal amper indruk al de 120 aan. Als ik de stad uit ben knal ik naar de 270, ik zie alles voorbij vliegen. Dit gaat ons geld kosten denk ik als ik drie flitspalen voorbij scheur. Ik toets mijn telefoon aan als ik achter een vrachtwagen kom en niet harder dan 90 kan rijden. “Siri zoek advocaat.” Al snel komt er antwoord als ik doorvraag. “Bel Sylvia.”, intussen knal ik alweer met hoge snelheid over de snelweg, ik tik nu de 320 aan, ik krijg kramp in mijn handen van het vasthouden van het stuur, “hoi Sylvia, regel Matthijs Ariëns en ook Sharona Heeroma, biedt wat ze willen, met bonus van 25 % als ze binnen 2 uur op het bureau in Haarlem staan”. Ik hang gelijk weer op. Bij het bureau parkeer ik de auto. Mijn handen doen gewoon pijn, zo krampachtig heb ik gereden, ze zijn nat van het zweet. Ik pak mij jas. Ren naar binnen en hoor dan bij de deur een stem achter me. “You truely missed me?”. Ik ken die stem, dat accent. Yoko! “What are you doing here? You supposed to return to Japan.”, ze grijpt me vast. “When i can’t have you, nobody can!”, ik voel een mes tegen mijn rug. Alles gaat dan supersnel. En voor ik het weet zijn we op weg naar Florence.

“You are the one, the one i want to spent my life with!”, zegt Yoko. “You are making this only worse. Your Father…”, zeg i’ en Yoko onderbreekt me. “Father? Father, which Father Denise his daughter, his heire, his flesh and blood the only thing thats matters to her? WHO? A loving Father? I don’t think so! Everything he wants is money!”, briest ze. “So, now we ca. be together!” Lacht ze, haar lach is angstaanjagend. Een tweede vliegtuig dwaalt van ons af. Ik zie een bekend nummer, dat is hun privé jet. “Clever! You let everybody think you are going to Florence! Where do we go?”, voorzichtig toets ik de telefoon van Xandra in, geluid heb ik extra zacht. “We are going to Vienna, from there we will go to Hawaii.”, ik hoop dat Xandra dit mee heeft gekregen. En zullen ze snel naar me kunnen komen? “You know i do love Xandra en Yvon with all my heart? That i cant choose between them…… that it is tearing my heart apart?”, vraag ik. “You silly girl, thats whats makes my hearts beat faster, your cute humor. I know, you love me more than everything on earth”. Ze kijkt me aan, zet het toestel op autopilot, zoent me op mijn wang:”I only get you, as promised, no one else. If I cant have you, no one will!”. En ziet ze mijn telefoon. “Silly silly girl, you know, no phones on a plane.”, gelukkig had ik net het gesprek weg gedrukt. Ze pakt mijn telefoon en drukt hem uit. Ze legt hem op het instrumentenpaneel.

Ik moet Lisa uit handen houden van die claimende mieren, die dames verstikken die lieve meid, Mikato ben ik al gedeeltelijk kwijt, hoewel hij steeds om Lisa heen blijft hangen, mijn spoor in Haarlem is ook niet echt opgepakt, een iets minder subtiele hint hopelijk wel. Als ze eindelijk toehappen kan ik mijn vervolgplan in werking zetten. Sylvia is als was in mijn handen als ik beloof Lisa weg te halen bij Xandra, je moet wel blind zijn niet te zien dat die dame tot over haar oren verliefd is op Xandra. “ ik zorg ervoor dat Lisa verdwijnt uit het oog van Xandra, te hoeft niets te doen, alleen te zorgen dat ze naar Haarlem komt, het politiebureau. Koudenhorn 2, ik zorg dan voor de rest.”, ze hapt gelijk toe, we spreken wat af en zij zorgt voor de rest. Ik heb ruim drie kwartier, ik koop een kop thee, Genmaicha, mijn lievelings thee, het is een mengsel van sencha en gepofte rijst, met een nootachtige smaak. Voor degene die het niet weet, Sencha is een groen thee, hierbij worden theebladeren gestoomd en gerold, een aanrader. Maar terug naar het verhaal. Die Lisa is er echter sneller dan ik verwachte. Zo snel kan ze nooit hier arriveren. En ik krijg gelijk een appje van drie Sylvia, ze heeft spijt van haar actie en Xandra en Yvon verteld dat Lisa hierheen is gegaan. De Bitch! Nu moet ik sneller handelen. Mijn geplande voorsprong verdwijnt als sneeuw voor de zon. Afijn, deel twee van mijn plan moet nu sneller!

Ik pak een plastic mes. Duw hem in de rug van Lisa. You truely missed me?”. Verbaasd kijkt ze om. “What are you doing here? You supposed to return to Japan.”, ze grijpt me vast. “When i can’t have you, nobody can!”, ik duw haar richting mijn auto, we rijden naar Zestienhoven, waar ik twee vliegtuigen heb gereserveerd, de één onder naam van Tanaka, de naam van mijn grootmoeder. De ander onder de naam Jiyū, wat vrijheid betekent. We vliegen weg, onderweg leg ik haar mijn plan uit, zij volgen, als ze het goed doen, Xandra is slim, mij een beetje te slim , ik vind haar zelfs betweterig. Dus zij zal dingen snel doorzien, maar dit niet. Dat vliegtuig vliegt naar Florence, wij naar Wenen. Onderweg zie ik een telefoon, Lisa is slim, doortastend en bovenal vindingrijk. Dus snel moet ik haar toestel hebben. Zegeeft hem zonder tegen sputteren af, ik leg hem op de cockpit, wij buigen af. We praten over va; alles, maar ik merk dat ze smoorverliefd is op die monsters, die mijn meisje van mij willen afpakken. Zij gebruikten haar als slaafje, ik wil haar aanbidden, haar liefde geven.

Soepel zetten we de landing in, maar op de grond begint ze weer over die dames, het liefst zou ik ze nu laten afschieten. Helemaal als zij laat weten dat Xandra en Yvon alles als weten. Net als de irritante discussie over mijn vader die alleen maar geld wil verdienen, ik was ongewenst, net als mijn liefde voor vrouwen! Ik moest een jongen zijn, zoals Mikato, gehuwd, vader van twee zonen, volgzame traditionele vrouw, geen woord als ze op visite komen, alleen als een dummy knikken op commando. “I never can give you the love you need. I want to be honest”, zegt ze. Ik weet het, een kans bij haar maak ik niet, daar ben ik niet geschikt voor. Maar als ik haar niet krijgen kan, Dan NIEMAND! Het doet pijn, ik pak mijn mes, die ik altijd bij me draag. Ik steek haar in haar borst en zie haar neervallen. Ik heb geen tijd bij haat te blijven, nu moet ik zorgen weg te blijven uit de handen van Mikato en dus uit handen van mijn vader, maar ook zorgen dat ik niet in de buurt kom van Xandra, met haar achtergrond zie ik mijn schepper binnen een paar seconden, volgens mijn geloof, Shintoïsme zal mijn ziel verder leven, maar ik vrees de woede van Xandra, zij zal ook mijn ziel naar het hiernamaals zenden.

Nog niemand ziet wat ik heb gedaan, snel stap ik weer het vliegtuig. “OO Pim, for tower Vienna, i am ready for take of. Please advice”. “OO pro please wait, you can start to taxi to runway three.”, snel taxi ik naar baan 3, ik zie alles vrij en neem de gok, ik maak snelheid en negeer alles, mijn jetliner Cessna C525 CitationJet kan snel vliegen, top 360 knopen. Ik hoor een hoop geschreeuw en gescheld over de boord radio, maar ik ben in ieder geval weg. Als ik aankom in Rotterdam, stap ik uit. Nu moet ik slim zijn, er ingeënt weg terug. Ik zie marechaussee langs rijden. Instinctief doe ik mijn handen in de lucht. Als de agenten kijken gaat hun raam ook open. Gelijk schreeuw ik:”asylum asylum”, zo ben ik veilig voor vader, of ik ook veilig ben voor Xandra, dat is maar de vraag.

Lisa, ik ben groot fan van je verhaallijnen, dank dat ik daar deel van uit mag maken. Ik las het vaker in je verhalen, nu ondervind ik hetzelfde, wat maak je het ons moeilijk, je daagt ons echt uit ik hoop dat ik aan jouw, maar ook aan Xandra en Yvon hun verwachtingen kan voldoen. Dikke kus Milena

Het is één grote ellende. Lisa als een gek verdwenen en vervolgens spoorloos. Yvon en Xandra opgepakt en Mikato als slaafje van Yamamoto zijn stinkende best doet om nog onderdaniger te zijn. Als slag op de vuurpijl staat Yuki, de moeder van Yoko hier op de stoep.

Ik vertel haar het verhaal over Lisa, mijn onbereikbare liefde Xandra en hoe haar dochter zoek is.

Dan komen er ineens twee lijnen tegelijk. De ene is Yvon. Lisa is onderweg met Yoko naar Italy. Yuki schud haar hoofd. “Nee dat geloof ik niet, ze heeft helemaal niets met kunstgeschiedenis”. Ik lijk wel een papagaai als ik de ze informatie weer deel aan Yvon.

Ik neem de andere lijn. “De douane”! Mijn gezicht, nee mijn lichaam bevriest bijna. “Wattt Lisa zwaargewond naar het ziekenhuis en Een japanse vrouw genaamd Yoko opgepakt wegens poging tot moord.

Yvon hoort het mee en de ijzingwekkende schreeuw neee is het laatste wat ik hoor.

Yuki schud alleen maar met haar hoofd, en prevelt woordjes in het Japans.

Waar ik het vandaan haal weet ik niet, maar ik zet Yuki in een van de auto’s, bel Xandra, die uiterst kalm is. “AMC nu”! Xandra zegt dat ze Yvon meeneemt.

Ik ben er eerst als Xan en een verwilderde troostloze Yvon aankomen rennen. “Ze wordt geopereerd “, zeg ik met tranen in mijn ogen.

Neer gestoken, door Yoko, alles had ik verwacht, behalve dit. Dit had ik nooit verwacht, haar woorden als zij mij niet krijgt dan niemand klinken nog na. Weer gaat alles supersnel, ambulance, politie, gepraat over een Japanse dame met een Cessna, die alle regels overtrad. “Wer war der täter?”, vraagt de agent. “Ik weet het niet, niet gezien…”.zeg ik, ik houdt mijn mond stijf dicht verder. Ze zorgen dat ik stabiel ben en vervolgens ga ik naar het AMC. En het duurt allemaal heel lang daar ga ik wederom onder het mes, voor de tweede keer. Als ik bijkom zie ik Xandra en Yvon, met duizenden vragen. De belangrijkste stelt Xandra:”who did this?”, woede klinkt door, ze praat geen Nederlands. “Dat snap je zelf toch ook, Yoko wie anders.”,zegt Yvon. “Nee, ik weet het niet het gebeurde van achteren…..” zeg ik. Ik zie Xandra bijna exploderen, Yvon trekt haar mee.

“Ze weet wie het was, die wond kan nooit van achteren zijn, millimeters en ze was dood! Dood! Snap je dat! Moet ik het je spellen! Dood! Dan was er gen Lisa meer! Ze is voor mij, sushi maak ik van dat wijf!”, schreeuwt Xandra en Yvon probeert haar te kalmeren. “Van mij mag je, maar daar ligt iemand, die heeft jou en hopelijk mij nu nodig! Denk na! En blijf kalm, jij krijgt je kans, maar niet zo!”, zegt Yvonne, als ze terug komen doe ik alsof ik weer slaap. “Gelukkig, shes asleep”,zegt Xandra. “Zorg dat je je emoties onder controle hebt”, zegt Yvon,”voor haar! En zeker als haar ouders komen, want wij gaan dit op ons bordje krijgen!”

Ondanks de wijze woorden van Yvon, blijf ik kwaad. Ik ben nu eenmaal een simpele ziel. Een soldaat in hart en nieren. Gehoorzaam aan mijn baas, maar dit is te veel, Yoko heeft mijn grote liefde neergestoken. Ik ben er zeker van dat zij het was. Ik moet naar Wenen, en desnoods blaas ik de gevangenis op met de Japanse er bij. Wraak! Yvon die me beter dan wie dan ook kent, is veel te veel bezig met Lisa en haar conditie. Ik niet. Ik ken Lisa die komt hier door heen, mijn eerste prioriteit is nu Yoko, die moet dood! "Ofcourse," zeg ik desondanks tegen Yvon, "you are wright, Lisa comes first." Gerustgesteld loopt Yvon naar de zaalarts. Ze begint een gesprek en ik check in mezelf af wat ik moet doen. Geen wapens, ik moet een vliegtuig in, door de douane, dat komt wel in Wenen. Na een blik op Yvon, die nog in gesprek is, pak ik mijn telefoon en app Cruckshank. Al Crukshank ken ik nog uit mijn tijd bij de Special Forces. Hij was de staff sergeant, keihard en meedogenloos. Na zijn diensttijd trouwde hij een Weense, verkaste naar Oostenrijk, waar hij een sportschool opende met zijn vrouw. Ik app dat ik kom met een missie, dan weet hij genoeg. Ik vraag ook in code om een wapen. Ik zie later het vinkje groen worden. "De ouders van Lisa, komen," zegt Yvon even later. "Ik zal ze opvangen. Wil jij even bij de politie navraag doen over Yoko..." IK knik, dit is mijn kans. Ik rijd naar de politie en krijg alles te horen. Yoko is gearresteerd en zit momenteel in het huis van bewaring in Wenen. Ik rij gelijk door naar Schiphol en boek een plaats onder mijn eigen naam. Niet veel later vlieg ik hoog boven Europa.

Op de luchthaven staat Al. Hij is weinig veranderd. Hooguit wat dikker geworden. "Where is Heidi?" vraag ik. "Heidi and I separated three months ago," zegt hij wat triest. Onderweg naar zijn auto leg ik alles uit. Hij weet het meeste al, de steekpartij is ook in Oostenrijk groot nieuws. "What do you want to do?" zegt hij. "Kill the bitch," zeg ik enkel. Al zegt niets, maar wijst op dashboardkastje. Ik open het en pak een Glock 17 9 mm pistool. Ik check het wapen en controleer vooral het magazijn in de kolf. "There is one extra," zegt Al en wijst op het kastje. Ik pak het extra magazijn. "What are you going to do?" zegt hij, "storm the prison and shoot everybody?" Hij klinkt sarcastisch. "No," zeg ik, "will she be moved?" Hij knikt. "They will escort her to the police station tomorrow morning, she will be interrogated by the police detectives." Ik knik. Dat wordt het dan, Damn the consequencies, die Japanse hoer heeft haar laatste dagen op deze aardbol rondgebracht. We rijden naar het huis van Cruckshank. Daar schenkt hij een whisky in. "Are you sure?" zegt hij, "revenge is a dish better served cold. And the girl..eh Lisa is not dead..." "That Japanese slut deserves to die," schreeuw ik, "nobody stabs the girl I love..." Al zegt niets en vraagt of ik wil rusten. Dan voel ik hoe moe ik ben. In de logeerkamer stap ik geheel gekleed onder een laken en ben weg voor mijn hoofd het kussen raakt.

De volgende morgen sta ik op, neem een ijskoude douche, droog me af en kleed me aan. Als ik het pistool wil pakken, zie ik dat het weg is. Verdomme! Ik loop naar beneden en hoor stemmen. Al en...? Als ik beneden ben zie ik Sylvia zitten en Yvon. Ik begin te vloeken tegen Cruckshank. "You damn traitor, you son of a bitch, you betrayed me!" Ik sla hem met een klap buiten westen en barst dan in snikken uit. Yvon staat bij me. "Cruckshank heeft je leven gered, Xan. Hij belde me gisteravond. Je was van plan om Yoko te vermoorden en voor wat? Ze is alleen gewond, ze zal herstellen. Als je zou zijn geslaagd, zou je voor de rest van je leven in de bak zitten." Ze zet me op de bank. Ik kijk toe hoe Sylvia Al bij brengt. Ik tril als een espenblad. "Yamamoto is in Wenen," zegt Yvon, "hij is woedend op zijn dochter. Hij wil haar onterven en verstoten. Ik moet nog met hem praten. Als jij nu ook nog Yoko gaat vermoorden is het een grote bende. Lisa wil je laten weten, dat ze het je nooit zou vergeven als je Yoko dood maakt." Ik kijk haar aan, plotseling voel ik me weer doodmoe.

Volgens Sylvia is Yuki, de moeder van Yoko in Nederland. Ik voel een hoofdpijn opkomen. Jetlag. Ik heb de laatste tijd alleen maar gevlogen. Wat doet de moeder van Yoko nu in Europa? En haar man zit hier in Wenen. En dat terwijl ik terug moet naar Amsterdam. Naar de ouders van Lisa en natuurlijk naar Lisa. Eerst Yamamoto maar. Ik spreek hem in zijn hotel. Hij houdt zich groot. Uiterlijk is er niets aan hem te merken. Waardig staat hij in zijn suite en kijkt me aan met een gezicht waarop geen emotie is te lezen. Hij wil zijn dochter verstoten, waarom is hij dan hier, en waarom is zijn vrouw in Amsterdam? Hij informeert naar Lisa, ik zeg dat ze buiten levensgevaar is. Hij zegt dat hem dat oplucht. "And Yoko?" waag ik te vragen. "Yoko is no longer my daughter," zegt hij kort, "but I am here to get her out of the hands of the police. Than she is on her own. She can stay in Europe, I don't care. Her mother asked me to release her from prison..." Geen uitleg waarom. Toch heb ik het gevoel dat het hem meer doet dan hij voorgeeft. Yoko is zijn enige dochter, zijn erfgenaam. En dan dit. Ze heeft hem ten schande gemaakt, door haar lesbische gedrag en dan de steekpartij. In hem woelen twee gevoelens, zijn eergevoel en zijn liefde voor zijn dochter. Ik heb met hem te doen. Aarzelend vraag ik of dit incident van invloed is op onze samenwerking. Er valt een lange stilte. "No Yvon san," zegt hij uiteindelijk. "I cannot blame you for the sins of my daughter, we will work together. My wife, Yuki, is in Amsterdam. She says she is very fond of the woman Sylvia-san, who wants to work in Tokio for your office." Ik schrik. Dat is nieuw voor me. Sylvia wil naar Japan en ze is beste maatjes met Yuki? We nemen afscheid en een taxi brengt me naar het hotel.

Xandra is er nog. Al Cruckshank heeft haar in de gaten gehouden. De man is een echte ijzervreter en veteraan. Hij wist aanvankelijk niet wat Xandra wilde, maar kreeg argwaan toen hij een pistool voor haar moest versieren. Toen bleek dat Xan een moord wilde plegen, heeft hij mij ingelicht, gelukkig, en niet de politie. Ik bedank hem uitvoerig en betaal hem voor zijn moeite. Dan verdwijnt hij weer. Ik pak de telefoon en reserveer drie plaatsen op het vliegtuig naar Schiphol. Ik maak Xandra wakker. "We gaan naar huis," zeg ik. "En Yamamoto?" vraagt ze. Ik vertel kort wat ik met Yoko's vader heb besproken. In het vliegtuig praat ik met Sylvia. "Wat is tussen jou en Yuki?" vraag ik. Ze bloost even. "Oh niks, we hadden een goed contact in Tokio en ze wilde graag Europa een keer zien. Die Yamamoto houdt haar altijd erg kort. Ze heeft weinig gereisd in haar leven." Ik knik en voel dat er allemaal dingen worden geregeld zonder dat ik er grip op heb. Xandra die Yoko wil vermoorden, Sylvia die de vrouw van Yamamoto probeert te emanciperen. Ik glimlach naar de stewardess die vraagt of ik iets wil drinken.

In Amsterdam gaan we gelijk door naar het AMC. De ouders van Lisa zijn bij haar. "Gaan jullie even met Yvon praten," zegt Lisa als we binnenkomen, "ik moet Xandra even spreken." Ik loop met Lisa's ouders naar een wachtkamer. Ze zijn niet erg blij met de ontwikkelingen rond hun dochter. "Lisa vertelde ons dat er drie vrouwen verliefd op haar zijn," zegt haar vader, "en dat ze een belangrijke positie heeft in uw bedrijf. Maar ze is pas achttien, ze wilde gaan studeren...ik begrijp hier niets van." "En die Japanse vrouw heeft haar gestoken, die is ook verliefd..." doet haar moeder een duit in het zakje, "echt mevrouw, dit kan niet. We willen dat Lisa ontslag neemt en weer bij ons komt wonen en dat ze naar de universiteit gaat." Ik kan ze geen ongelijk geven. Ik zou als moeder ook op tilt zijn geslagen. En dan weten ze niet eens dat Xandra bijna een moord heeft gepleegd. "Ik zal met Lisa praten," zeg ik. Haar vader knikt. "Doe dat. Want ze wil niet weg. Ze zegt dat ze prima in staat is om haar werk te doen, dat ze juist afstand heeft genomen van haar drie aanbidsters en dat ze heel succesvol is bij uw bedrijf. Ik knik en zeg dat dat allemaal waar is. Dan horen we ineens schreeuwen en zien we Xandra opvallend bleek wegrennen uit Lisa's kamer. Op de voet gevolgd door Lisa's ouders ren ik er naar toe. Als ik de kamer binnenkom zit Lisa in bed en kijkt boos. "Wat is er gebeurt?" vraag ik. "Oh, ik heb Xandra even gezegd wat ik er van denk dat ze naar Wenen ging om Yoko een lesje te leren en dat ze niet moet denken dat ik als een verliefde puber om haar nek ga hangen omdat ze zo stoer is." Ik kijk naar Lisa's vader die rood aanloopt van woede en sist, "een lesje leren, wat is dat? Bedoel je dat met afstand nemen?" Hij duwt me de kamer uit en slaat de deur dicht. Ik loop naar beneden en zie Xandra huilend bij de receptie staan. "Ze heeft me er uit gegooid," snikt ze, "ze wil niets meer met me te maken hebben..." "Haar vader heeft net mij er uit gegooid," zeg ik, "en ik kan hem geen ongelijk geven." Mijn telefoon zoemt. "Hello Yvon san, this is Yamamoto speaking...Yoko was released from prison and told not to leave Vienna. But she has left her hotel and we found out she on her way to Amsterdam to see her mother. Could you please notify the Dutch police and send her back..."

Xandra en ik hebben een knallende ruzie. Ze denkt dat ze alles voor me moet oplossen, ik ben 18! Kan heus wel voor mezelf zorgen, net als papa en mama nu willen beslissen dat ik naar school moet. IK heb aait met Yvon, IK heb besloten dit werk te doen! Niemand anders. Xandra rent mijn kamer uit, even later wordt Yvon weggestuurd door papa. Ik hoor dat Yoko in Wenen zit en is gearresteerd, haar moeder zit hier, haar vader in Wenen, die wil geen vader meer zijn. Het is één grote zooi, Sylvia vertrekt als vervanger voor mij naar Japan, kan het nog erger? Ja. Yoko staat op het punt aangeklaagd te worden voor poging tot doodslag, dan wel poging tot moord, ontvoering en vrijheidsberoving. Lekker dan! Papa ziet dat ik huil, maar legt de link anders, “je stopt met werken, k9m weer terug bij ons, dit is niks voor jou…”, zegt papa. Dan barst de bom ook daar en vertrekt papa boos met mama.

Ik denk na, verpleegster komen en gaan, ik mag bewegen, van bed af, er zijn geen vitale functies geraakt, het is allemaal, zoals de arts zegt met chirurgische precisie gedaan, alle vitale delen en spieren zijn ontweken, alsof een chirurg een operatie uit heeft gevoerd. Ik wacht tot iedereen weer weg is, pak mijn kleding, met veel bloed, ik zie op de gang een jas liggen, deze doe ik ook aan en loop naar buiten. Buiten pak ik een taxi en laat me naar het kantoor brengen. Sylvia ziet me geeneens. Zo druk is ze bezig. Ik duik mijn kantoor in, draai de super op slot en blokkeer hem met een stoel, geleerd van een vriendin als ze weer eens met een vriendje boven was. “Xandra! Luister, je kunt alles goed maken. Een simpele opdracht, jij zorgt ervoor dat Yoko naar Den Haag kan, naar de Amerikaanse ambassade, daar kan haar vader haar niet krijgen, plus ze kan niet opgesloten worden. Nee! Ik weet echt nie5 wie me heeft gestoken, het gebeurde van achteren. Maar Yoko in ieder geval niet! Ja, nee dat is wel simpel, voor jou wel! Jij kan toch alles? Nou dan! Nee? Mooi, dan wens ik je veel plezier, mij zie je dan niet weer!”

Ik leg op. Nu wachten. Iemand probeert mijn kantoor binnen te komen, Yvon. “Syl! Waarom is de kamer van Lisa op slot? En waarom krijg ik hem niet open? Wil je even een monteur bellen?”, dan gaat haar telefoon. “Wat moet mijn weer? Ja, ik probeer de boel weer op gang te brengen aangezien Lisa weg moet. Ik weet bij god niet waar 8k het eerst en waar ik het….wat? Wat voor plan? Hooo adem in adem uit, en praat verdomme Nederlands! Ik kom naar je toe!”, kennelijk is Xandra aan het bellen met Yvon. Ik moet nu maken dat ik weg kom. Ik bel Sylvia, via een interne lijn en vraag haar het dossier van Icons naar Yvon te brengen, ik verdraai mijn stem, dat het net Yvon is die belt. Daarheen lopen kost haar minstens tien minuten, tijd genoeg voor mij om weg te glippen. Als ik Sylvia weg hoor lopen sluip ik weg en sluip naar een flex kantoor, waar nooit iemand zit.

Ik zit thuis te mokken. Door een kind van achttien op mijn nummer gezet. Goed, het was niet slim om met een pistool in Wenen te gaan rondlopen om Yoko dood te schieten. Maar om me nu zo toe te spreken? De telefoon gaat. Een onbekend nummer. Ik neem op. "Xandra..." " “Xandra! Luister, je kunt alles goed maken." hoor ik, "een simpele opdracht, jij zorgt ervoor dat Yoko naar Den Haag kan, naar de Amerikaanse ambassade, daar kan haar vader haar niet krijgen, plus ze kan niet opgesloten worden." Ik vraag waarom als Yoko haar gestoken heeft. "Nee!" zegt Lisa, want die is het, "Ik weet echt niet wie me heeft gestoken, het gebeurde van achteren. Maar Yoko in ieder geval niet!" "Ja maar Lisa," protesteer ik, "dat kan toch niet," zeg ik, ze is gearresteerd, dat is niet zo simpel allemaal." "Ja, nee, dat is wel simpel," hoor ik, "voor jou wel! Jij kan toch alles? Nou dan!" "Lisa," zeg ik, "nou moet je goed luisteren. Dit is onmogelijk, ik ben James Bond niet. Ze zit in een Weense gevangenis, verdacht van doodslag, ik kan nie..." Lisa onderbreekt me gelijk. "Nee?" zegt ze. "Mooi, dan wens ik je veel plezier, mij zie je dan niet weer!” Ze verbreekt de verbinding. Als verdoofd blijf ik zitten, want verbeeld dat kind zich wel dat ze mij orders kan geven...ik pak mijn telefoon en toets het nummer van Yvon in. “Wat moet je nou weer?" zegt Yvon gelijk, "Heb je het zo druk?" vraag ik. "Ja," zegt Yvon, "ik probeer de boel weer op gang te brengen aangezien Lisa weg moet. Ik weet bij god niet waar ik het eerst.. en waar ik het…" Lisa phoned me," zeg ik, "She has a plan to free Yoko and to keep her safe at the US embassy." "wat?" schreeuwt Yvon, "Wat voor plan?" Ik begin te hyperventileren van de zenuwen. "Hooo, adem in adem uit," zegt Yvon, "en praat verdomme Nederlands! Ik kom naar je toe!”

Ze is binnen een kwartier bij me. "Lisa is ontsnapt uit het ziekenhuis," zegt Yvon. "Haar ouders zijn in alle staten. Ze hebben een advocatenkantoor ingeschakeld. En wat is dat nou voor een plan?" "Lisa wil dat ik Yoko uit de gevangenis in Wenen haal en naar de Amerikaanse ambassade breng om asiel aan te vragen..." "Dat ben je toch niet serieus van plan?" vraagt Yvon geschokt. "Yamamoto zal uit zijn vel springen." "Kun je niet even een seconde aan wat anders denken dan aan dat samenwerkingsverband met die ouwe Jap," zeg ik verontwaardigd. "Waar is Lisa?" Weer gaat mijn telefoon. "Hoi met Syl," hoor ik, "wat doet Lisa nu op kantoor?" "Wat?" zeg ik, "Lisa? Waar? Hoe? Ik..." Yvon kijkt ook geschokt. "We komen er aan," zeg ik, en tegen Yvon. "Lisa zit op kantoor te werken." "Wat," zegt ze en haar ouders denken dat ze zelfmoord heeft gepleegd of zo iets. Kom op, naar kantoor, even horen wat ze te zeggen heeft en dan gaat ze weer terug naar het ziekenhuis. Ik rijd, dus bel jij even met haar ouders onderweg.."

Daar staan ze, met zijn allen, voor de deur van het flexkantoor waar ik druk bezig ben met mijn werk, in gedachten in het geheim, maar kennelijk ben ik toch gezien! Als i’ net weer een mail heb evrstuurd gaat de deur open, een horde mensen komt binnen, Yvon voorop. “Wat doe jij hier?”, vraagt Yvon. Ik kan het niet laten sarcastisch te doen:”eieren bakken, nou goed? Je betaald me om te werken, dus wat denk je dat ik doe?”, reageer ik. Mama kijkt me boos aan, net als pap. Dan, uit het niets, totaal onverwacht klinkt er een boze stem.:”you little spoiled bratt! Enough! If you think you can destroy yourself, go ahead, but i want have a part in it! Now, get your butt over here, you are going back to the hospital, the easy way or the hard way, either way, you are going! Now move!”, papa kijkt Xandra aan, wil wat zeggen, maar Xabpndra reageert vooraf al:”try me, oooh please, try me!” en voor ik het weet heeft ze me over haar schouder geworpen:”Laat me los!”, protesteer ik, ondertussen sla ik wild op haar rug “you can fight all you want, you are going back and stay there until I say you can go! And now! Zipp it!” ik word in de auto gezet, ik schreeuw erop los, maar ze geeft geen krimp.

In het ziekenhuis is iedereen in rep en roer en de dokter onderzoekt me. “Vier hechtingen zijn geknapt, ik zal opnieuw moeten hechten, verder is alles nog goed, ondanks het bloedverlies. Gelukkig is alles binnen de perken gebleven.” Als ik naar de kamer gebracht wordt zie ik Xandra staan. Op de kamer zie ik ramen, met sloten. “Wat is dat?”, vraag ik verbaasd. “Your room! A room where you will be staying, without a possibility to leave.”, is haar antwoord. “Ja ja…geloof maar in sprookjes”, reageer ik boos. “Better believe it, because, I am the door!” Ze zet een stoel neer, kop koffie en ze lacht. “Wanna bet?”, zegt Xandra, zelfs Yvon is verbaasd. “Wat…..”, zeg ik verbaasd. “Ik geloof dat je beter in bed kunt gaan, ze meent het serieus…”, zegt Yvon. “I am deadly serious!”, zegt Xandra en neemt een slok koffie:”now every one out! She needs sleep!”, niemand durft haar tegen te spreken. Ik ga maar proberen te slapen, al snel val ik in slaap, een paar uur later kijk ik naar Xandra, ze is in slaap gevallen. Onbedoeld, het kopje met koffie ligt op de grond, ik maak het schoon, pak een deken, leg deze over haar heen, ik zie dat ze een schouder holster draagt, met pistool en een magazijn. Onder een jasje. Ik bekijk haar, zie weer hoe knap ze is, zo stoer….ik zoen haar, ze wordt bijna wakker en snel ren ik naar bed en doe alsof ik slaap. Ik merk op bed dat er iemand over me heen buigt. “Good, you are sleeping, finally”. hoor ik haar zeggen.

Als Lisa langzaam in slaap sukkelt, ga ik bij haar zitten en kijk verliefd naar dit mooie meisje. Ik moest haar even laten merken dat ze niet zomaar haar gang kon gaan. Ik heb dat in Afghanistan ook meegemaakt. Jonge luitenantjes, net droog achter hun oren, die wel even het peloton zouden leiden, doof voor hun sergeants en vol van zichzelf. Lisa gedroeg zich ook zo, ze kreeg zoveel veren in haar, overigens niet onaantrekkelijke, kontje, dat ze naast haar schoenen ging lopen. Zij bepaalde wel wanneer ze weer ging werken, zij zou mij wel even naar Wenen sturen met een onmogelijke opdracht en als ik niet snel haar bevelen opvolgde, wilde ze niet meer zien. Inderdaad, een verwend krengetje. Maar nu is ze weer in goede handen. Haar hechtingen zijn hersteld, het bloed aangevuld. Dat domme kind ook. Aan de andere kant. ik geef het je te doen. Je bent achttien, net van school en plotseling werpen zich drie oudere vrouwen zich aan je voeten, prijzen je de hemel in en doen vreemde dingen om maar je liefde te krijgen. Ik schud mijn hoofd. Het liefst zou ik haar trouwen en dan meenemen naar de States. Mijn broer heeft een ranch in Montana, daar kunnen we zelf een huis bouwen en ik kan voor mijn broer werken. Misschien niet goed genoeg voor mevrouw. Ik voel dat ik moe word, het koffiekopje rol uit mijn vingers en langzaam sukkel ik weg...

Ik schrik wakker van een zoen op mijn mond, slaapdronken probeer ik overeind te komen. Ik zie nog net Lisa onder de dekens kruipen. De kleine smiecht, die dacht mij te kunnen besluipen. Ik sta op en zie dat ze een Oscar winnende presentatie geeft van een meisje dat slaapt, compleet met snurkjes en rustige ademhaling. “Good, you are sleeping, finally” zeg ik met opzet te hard en doe dan of ik wegloop. Plotseling opent Lisa haar ogen en kijkt me recht aan. "Betrapt..." zegt ze. Ik ga naast haar zitten. Ze slaat de dekens op en klopt op het laken naast haar. "Kom even bij me zitten, liefje," zegt ze. Ik schop mijn schoenen uit en kruip naast haar. Bijna automatisch glijden we in elkaars armen. Onze lippen vinden elkaar en we vrijen geruisloos. Onze tongen maken contact en ik voel alsof ik even in de hemel mag logeren en een engel mag zoenen. Mijn handen gaan naar haar borsten onder de dunne nachtjapon. Ze kreunt als ik met haar tepel speel. We blijven vrijen. Dan stop ik plotseling. Lisa kijkt me angstig aan. "Waarom stop je?" Ik kijk haar aan. "Ik hou van je," zeg ik, "trouw met me en ga met me mee naar de VS, mijn broer heeft een ranch in Montana. We kunnen daar een huis bouwen en samen leven, terwijl ik de kost verdien. En jij kunt gaan studeren..." Lisa kijkt me lachend aan. "Doe je me nu een aanzoek?"

"Ja," zeg ik serieus, "Ik weet dat er nog twee vrouwen verliefd op je zijn, rijker en invloedrijker dan ik, maar ik denk dat ik je toch het meeste kan bieden. Montana is zo mooi, we kunnen kinderen adopteren en jij kan heel geleerd worden en aan de universiteit gaan werken." Weer zoenen we en nu kruipen de handen van Lisa onder mijn t-shirt en kneden mijn borsten. "Je bent zo stoer en sterk," fluistert Lisa, "ik ben al verliefd op je vanaf het eerste moment dat ik je zag. En toen je me over je schouder legde, voelde ik me zo beschermd en veilig." Weer kussen we. We trekken mijn shirtje en haar nachtpon uit en even later zuigen we op elkaars tepels. "Ik wil ook met je trouwen," zegt Lisa tussendoor, "en kinderen met je krijgen, het maakt me niet uit waar we gaan wonen, als ik maar kan studeren. Je hebt gelijk, ik moet niet voor directeur gaan spelen als achttienjarige schoolverlater, ik hoef niet het grote geld, noch invloed. Ik wil alleen jou. " Ik druk mijn mond op haar schaamlippen en penetreer haar vagina. Ze kronkelt van genot. Mijn jeans en slipje gaan ook uit en even later liggen we in een standje 69 en bevredigen elkaar. We komen vrijwel tegelijk klaar in fonteinen kutsap.

In het smalle bed liggen we naast elkaar en zoenen zo nu en dan. Lisa streelt mijn gezicht. "Waarom was je zo streng tegen je?" "Omdat je echt een verwend nest bent," zeg ik grinnikend, "je had zoveel kapsones dat je bezig was een kleine tiran te worden. Je was zelf onaardig tegen je vader die je alleen maar wilde beschermen. En ook tegen Yvon die ook alleen maar het beste met je wil." Lisa knikt. "Ik zal mijn excuses maken bij Yvon als ik mijn ontslag indien." Ik kus haar lippen. "En wanneer gaan we trouwen?" zegt ze, "mag ik dan een witte jurk en bloemen in mijn haar?" Ik lach. "Natuurlijk, en we trouwen als je helemaal hersteld bent. "Ik zal ook mijn ontslag bij Yvon indienen. Als jij besluit hier naar de uni te gaan, dan neem ik wel een baantje in Nederland als body guard of zoiets. Als we maar samen zijn." Lisa streelt mijn buik. "Oh god, wat een spieren...ga je mij ook trainen?"

Met Lisa in het ziekenhuis, Xandra bij haar als haar body guard, en Sylvia die zich opmaakt om naar Japan te gaan, heb ik zoveel te doen, dat mijn kop overloopt. Ondertussen heb ik nog de politie gebeld om Yoko op Schiphol te onderscheppen. Mijn deal met Yamamoto hangt er van af. De telefoon stoort me en wrevelig neem ik op. "Met Lisa..." hoor ik. "Lisa!" zeg ik blij, "alles goed?" "Ja hoor, best," zegt Lisa onverschillig. "Kun je even naar het ziekenhuis komen, ik moet je wat vertellen." Er valt een stilte. "Wat is er?" vraag ik angstig. "Dat hoor je zo dadelijk," klinkt het in mijn oor. De verbinding wordt verbroken en even zit ik sprakeloos voor me uit te staren. Lisa mag dan een achttienjarig voormalig schoonmeisje zijn, ze is behoorlijk arrogant aan het worden. Ik heb eigenlijk geen tijd om naar het ziekenhuis te gaan. Desondanks pak ik mijn autosleutels en roep tegen Erica. "Ik ben even naar het ziekenhuis, naar Lisa..."

Als ik aankom, ligt Lisa netjes in bed en ziet er wat beter uit dan gisteren. Ik heb bloemen meegenomen die door een ijverige zuster worden overgenomen. "Wat is er lieverd?" vraag ik. "Ik heb eigenlijk geen tijd, ik moet zoveel regelen en..." "Ik neem ontslag," zegt Lisa. Het ligt op mijn tong om te zeggen, "alweer?" Maar ik beheers me en kijk haar strak aan. "Zomaar?" "Nee," zegt Lisa, "ik ga trouwen en dan studeren en misschien kinderen adopteren." Ze ziet er beheerst uit. "Maar..maar..waarom?" stamel ik, "en trouwen? Met wie?" "Met Xandra," zegt Lisa en kijkt me even strak aan als ik haar daarnet, "we houden van elkaar en..." "Xandra!" bries ik, "als ze denkt dat ze dan voor mij blijft werken, ik..ik..." "Xandra neemt ook ontslag," zegt Lisa meedogenloos, "ze zoekt werk als bodyguard en we gaan hier wonen of in de States." Verbluft zak ik op een stoel. De zuster komt binnen met een vaas met daarin de bloemen van mij. "Ik dacht...ik..dat...dat je verliefd was op mij," weet ik uit te brengen. Ik zie de zuster met haar wenkbrouwen fronsen. "Ik ben ook wel verliefd op je," zegt Lisa zacht, "en ook op Yoko, maar ik hou van Xandra, ze is zo stoer en sterk, ze zal me altijd beschermen." Ik voel me duizelig worden alsof zo juist de grond onder me is weg geslagen. "Maar je werk bij mij, ik bedoel, je bent zo geschikt en.." Lisa lacht. "Natuurlijk, ik ben voor jou een perfecte kracht. Maar ik wil dit niet. Ik wil studeren en met Xandra samenwonen en samen willen we kinderen adopteren. "Jij bent veel te gecompliceerd voor me, je houdt te veel van je kleine imperium en in je hart is nooit genoeg ruimte voor mij. Hetzelfde geldt trouwens voor Yoko. Jullie zijn veel te veel met je zelf bezig. Allebei vrouwen die willen heersen, en ik wil ruimte voor me zelf. Xandra geeft me die." Ik ben weer op gestaan. Ik voel hoe razend ik word. Ik kan Xandra wel wurgen. Die godverdomde teef! De zuster komt bezorgd dichterbij en checkt de pols van Lisa. "U moet nu echt gaan, mevrouw," zegt ze, "Lisa moet rusten..."

Ik weet niet hoe ik de weg terug heb kunnen afleggen zonder ongelukken te veroorzaken. Gelukkig ben ik niet staande gehouden door de politie, want ik ben niet in staat tot een rationeel gesprek. Mijn kop barst, ik huil en schreeuw en rij veel harder dan toegestaan. Ik parkeer de Austin Martin en ren blind door de stroom tranen die over mijn gezicht loopt naar mijn kantoor. Ik heb de neiging om met van alles te smijten, de prullenbak, mijn laptop, mijn..." "Kan ik even spreken?" Xandra. Ze staat in mijn kamer en kijkt al even bezorgd als de zuster. "Vuile doortrapte lesbo hoer," sis ik tussen mijn tanden, "Judas! Achter mijn rug met Lisa aanpappen, smerige teef! Ik haat je!" Tot mijn verbijstering reageert ze niet. Ze blijft daar maar staan, tot ik mijn woede voel wegebben en op mijn bureaustoel plof. "Ik neem aan dat je Lisa hebt gesproken?" zegt Xandra. Ik knik. "Dat zal dit je niet verbazen," zegt ze, "Ik neem mijn ontslag. Ik weet dat ik opzegtermijn heb, maar daar ga ik me niet aan houden. Ik wil zo snel mogelijk met Lisa trouwen en dan zoeken we een huis en ik ik neem een baan als bodyguard. Vanmiddag heb ik een gesprek met Iris Doubleday, de Britse rockstar die in Nederland woont. Ze wil me graag aannemen, tegen een goed salaris." Ik zeg niets. Na het gesprek met Lisa ben ik volkomen lam geslagen. "Heb je me verstaan?" zegt Xandra. Weer knik ik. "Er uit!" zeg ik dan, "ik wil je nooit meer zien!" Xandra haalt haar schouders. "Wat je wilt darling, wat jij wilt." Ze loopt mijn kantoor uit en ik laat mijn hoofd op mijn armen zakken en begin heel hard te huilen.

Ik voel me wel een beetje schuldig als ik het kantoor van Yvon verlaat, ten slotte zijn Yvon en ik al die tijd samen geweest bij het Agency en ze is altijd goed voor me geweest. Maar mijn liefde voor Lisa is sterker. Als ik net mijn auto wil starten, gaat mijn telefoon. Lisa. "En hoe ging het?" vraagt ze. "Ze was bijzonder pissig," zeg ik, "zei dat ik een lesbo hoer ben en een Judas, maar ik heb mijn poot stijf gehouden." "En nu?" zegt ze, "ga je gelijk door naar Iris Doubleday?" "Ja," beaam ik, "hoezo?" "Ze wil mij ook spreken." zegt Lisa, "ze komt naar het ziekenhuis, ze zal je nog wel bellen." We giechelen nog wat samen als twee verliefde vrouwen en dan verbreken we de verbinding. Gelijk gaat mijn telefoon weer. Anoniem nummer. "Xandra..." zeg ik bars. "Iris Doubleday here," hoor ik. Het Britse accent is onmiskenbaar. De grote Iris Doubleday, al tien jaar een wereldster, de ene hit na de andere, succesvolle albums. Na wat optredens in Nederland is ze verliefd geworden op dit kleine landje aan de Noordzee en heeft hier een villa laten bouwen. Zeg maar een onneembaar fort. "Is it possible to meet me at the hospital, since I know that you two are a couple, I have an interesting offer for the both of you." Ik lach in gedachten. Zo dat is snel. Iris moet beschikken over de beste inlichtingendienst na de CIA en de Mossad. "I'll be there," zeg ik enkel.

Als ik aankom zit Iris als een vorstin naast het bed van Lisa. Een man en een vrouw in kostuum bewaken de kamer. Ik weet dat Doubleday een eigen bewakingsdienst heeft, sinds er vijf jaar geleden op haar geschoten is door een gek geworden fan. Ik heb gesolliciteerd naar de functie van hoofd van die dienst. Lisa lijkt geïmponeerd door de verschijning van Iris. Ik loop naar haar toe en zoen mijn meisje op haar mond. Pas daarna wend ik me tot Doubleday. "Nice to meet you," zegt Iris. "First of all you are hired, no need for a conversation. I checked your credentials and your background and you are perfect voor the job." Ik bedank haar. Maar dan wendt Iris zich tot Lisa. "I know my Agency is part of the organisation of Yvon. I decided to invest in a new company: Doubleday Productions. It will run my management and other artists. I will break with Yvon and hire you, Lisa, to run Doubleday Productions. I know you want to study but I have heard of your talents. I have spoken to your parents and told them that I am not a lesbian, and not interested in a relation with you. They have given their permission..." Ik kijk naar Lisa, die wat verward naar mij kijkt. "But...but...Xandra and I want to get married, and I want to study...we want children..." "Yes, yes," zegt Doubleday, "but you are still young, honey, and I want the best for my company. You can get children later. And about the wedding. Please, marry my head of security ASAP. I will dance on your wedding, give a free concert at the reception and be your maid of honor I you want to. I even buy you two a house." Lisa glimlacht en kijkt weer naar mij. "Wat denk je?" zegt ze. "Dat moet jij zeggen," zeg ik, "jij wil studeren." Lisa denkt na. "Weet je," zegt ze na een tijdje. "Eigenlijk wil ik mezelf graag bewijzen, en studeren kan altijd nog, net als kinderen..." Ze kijkt naar Iris en zegt dan, "I will do it, but I have an additional request. Could you appoint Yoko as the executive in charge for Asia?" "But she is under arrest," zegt Doubleday verbaasd for stabbing you." "That is not proven," zegt Lisa, "and I never accused her, the police will have to let her go..." Iris knikt. "If that is the case I am fine with it." Lisa en Doubleday schudden handen. Ik vraag me af hoe Yvon hierover denkt. Doubleday Productions kon wel eens een stevige concurrente worden voor haar Agency. En hoe zal Yamamoto reageren op de promotie van Yoko?

Ik ben eigenlijk a meisje uit Liverpool. De stad die wereldwijd bekend werd als de geboorteplaats van The Beatles. Die zijn van ver voor mijn tijd uiteraard, maar ik ben wel beroemd inmiddels in Europa, de VS, Australië en Azië. Ik sta tegenwoordig alleen nog in enorme zalen of stadions en mijn albums zijn al een hit voor ze goed en wel op spotify staan. Geld heb ik in overvloed en van mijn vader heb ik geleerd dat je geld niet moet oppotten, maar moet beleggen. Mijn goed Zweedse vrienden die ooit de band Abba vormden, hebben me geleerd hoe je moet beleggen en ook dat doet ik succesvol. Mijn volgende stap is een imperium opbouwen. Ik wil niet alleen muzikaal bezig zijn, maar ook anderen produceren en hun belangen behartigen, een platenmaatschappij opzetten en muziekvideo's opnemen. Het enige wat me tot nu toe ontbreekt is goede talentvolle en jonge zakenvrouw die mijn management kan doen en dat van anderen. De markt in Azië lokt, maar ik heb daar geen ingang. Lisa is een lotje uit de loterij. Achttien jaar, geen ervaring in de muziekbusiness, maar wel het talent. Alleen ze werkte voor Yvon, mijn voormalige management begeleider. Tot ik hoorde dat ze ontslag had genomen. Dat was mijn kans. Twee vliegen in één klap: haar toekomstige vrouw heb ik aangenomen als het hoofd van mijn beveiliging. Ex-Special forces wat wil je nog meer? En Lisa liet me gelijk Yoko Yamamoto benoemen als executive in charge for Asia. Haar vader is de big cheese van Yamamoto Enterprises in Tokio, ze weet alles van de lucratieve Aziatische markt.

In mijn villa op het schattige Nederlandse platteland zit ik in mijn privé studio te werken aan mijn nieuwe album dat volgende maand moet uitkomen. Sinds enkele jaren doe ik alles in eigen beheer: productie, opname, distributie en promotie. Delegeren schat, is mijn devies. Overal goede mensen voor vinden. Xandra komt binnen. Wat een pracht meid is het toch. Toen ik tegen Lisa's ouders zei dat ik niet lesbisch was, heb ik een tikkie gelogen. Ik ben bi-seksueel,,, "Lisa says that Yoko is released from prison. She was arrested by the Dutch police, but the district attorney has dropped the charges. Lisa will speak with Yoko and hire her as chief-executive for Asia." Ik kijk haar aan. "Fine, fine, but remember honey, never disturb me again as I am recording..." Xandra kijkt me koel aan en vertrekt weer. Ik zucht. Al die egootjes ook. Nee, dan Lisa, die is nu een week aan het werk en ze heeft al gelijk mijn Amerikaanse tournee geregeld, heeft al plannen gemaakt voor Japan en Maleisië met een optie voor Australië en heeft twee nieuwe sensationele rockacts aan onze stal toegevoegd. Ik kijk naar de opnametechnicus. "Eddy, once again, from the top." De muziek komt door mijn koptelefoon en ik begin gelijk te zingen in de microfoon.

Na de klap die Lisa en Xandra uitdeelden, kwam de derde klap gelijk er achter aan. Joyce O'Rourke de PA van Iris Doubleday deelde me formeel mee dat Iris toch afzag van de verlenging van haar contract bij mijn agency. Iris ging haar management zelf doen. Dat had ik niet verwacht. Ik wist dat het er aan zat te komen om te onderhandelen over verlenging, maar had nooit gedacht dat Iris bij me weg zou gaan. Net toen ik oplegde kwam Sylvia opgewonden binnen. "Weet je wat er net binnen is gekomen via de tamtam?" "Dat Iris Doubleday bij me weg gaat. Ze gaat voortaan zelf haar management doen," zeg ik. "Ja maar weet je wie het gaat doen?" roept Syl opgewonden. "Ze gaat het zelf doen, dat zeg ik toch," zeg ik geïrriteerd. "Iris heeft een eigen bedrijf opgezet, ja," gaat Sylvia verder, "en drie keer raden wie het gaat leiden?" "Ik ben niet zo in de stemming voor raadseltjes," zeg ik afgemeten. "Lisa," zegt Sylvia triomfantelijk. "Wat?" val ik uit. "Het schijnt dat Iris Doubleday Xandra heeft aangetrokken om hoofd van haar beveiliging te worden en in een moeite door heeft ze Lisa overgehaald om Doubleday Productions te leiden, ze gaat ook andere bands managen en nieuw talent aantrekken." Ik zucht. Houdt het dan nooit op? "En er is nog iets," zegt Sylvia, en dit is geen gerucht, het was op het nieuws. Yoko is op Schiphol gearresteerd, maar inmiddels weer vrijgelaten. Lisa heeft geen aanklacht ingediend." Gelijk gaat mijn telefoon. "Het is Yamamoto," hoor ik Erica zeggen, "en hij klinkt niet vrolijk..."

"Hello Yvon-san, have you heard the news on Yoko," de stem van Yamamoto klinkt op de speaker. "She is free to go," zeg ik. "Yes," zegt Yamamoto and she is hired by Lisa-san to be the chief executive in charge of Asia for Doubleday Productions." Ik knijp de hoorn bijna fijn. Jezus, ook dat nog. "But mr. Yamamoto as long as we work together both our companies are more powerfull than Doubleday," improviseer ik. "Maybe you are Yvon-san," zegt Yamamoto en hij klinkt vermoeid, "but I am an old man, I have no connection with the modern youth of Japan, that was the task of my daughter. Without her Yamamoto Agencies is powerless on the new markets in Asia and Australia." Ik slik, daar kon hij wel eens gelijk in hebben. "I will send Sylvia-san to Japan," zeg ik haastig. "she is young and knows a lot of the market for young people in Asia." "But does she know Japan?" zucht Yamamoto. Ik voel me plotseling heel moe worden. Nee natuurlijk, wat weet Sylvia nu van Japan?"

Ik rij naar huis in mijn Austin Martin. Het regent en ik heb een knallende hoofdpijn. Ik parkeer bij mijn flat en loop in de stromende regen naar binnen. Eenmaal boven ga ik geheel gekleed op bed liggen met een pijnstiller. God, hoe moet ik dit nu allemaal oplossen. Vandaag verloor ik mijn grote liefde, mijn beste vriendin en lijfwacht. Mijn belangrijkste act wil niet meer met mij werken en als klap op de vuurpijl, kaapt Lisa mijn Japanse troef weg, zodat de samenwerking met Yamamoto een lege huls geworden. Ik krijg er een concurrent bij op de Europese en Amerikaanse markt als Lisa net zo presteert als ze bij mij deed en ik raak de lucratieve Aziatische en Australische markt kwijt aan dezelfde Lisa. Ik pak de afstandsbediening en zap langs de tv-kanalen van de enorme breedbeeld televisie aan de wand. Quizzen, talkshows, fragmenten van films schieten voorbij. Ik zie het nauwelijks. Net op het moment dat ik de tv uitgooi, gaat mijn telefoon. Ik neem op zonder te checken wie er belt. "Heb je even tijd?" hoor ik een bekende stem zeggen. "Lisa!" zeg ik, "natuurlijk heb ik tijd..."

Zelden heb ik Yvon in deze staat gezien. Bijna gelaten neemt ze het nieuws tot zich wat haar met enige voorzichtigheid vertel. Dat ik Xandra heb verloren is bij mij ook nog niet volledig ingedaald, ten minste gevoelsmatig. Rationeel ben ik haar kwijt. Kwijt aan Lisa. Yvon is Lisa ook kwijt al wil ze dat ook niet toegeven. En als het zo doorgaat raskt ze nog veel meer kwijt. Die Yamamoto voelt haarfijn aan dat zijn dochter de toekomst is, en heeft zich al min of meer erbij neergelegd dat zijn dochter lesbisch is. Yuki zijn vrouw belde mij op dat ik bij hen in huis kom naar mijn trip naar Japan.

Yvon kijkt mij met lede ogen aan als ze zegt Ja wat weet Sylvia nu van Japan. Een diepe zucht als ze neerlegt. Nu weet ik best veel van Japan en de moeder van Yoko is verliefd op mij, en ik ook een beetje op haar wat mij verwondert. Ik neem haar in mijn armen voor een liefdevolle omhelzing zonder bijbedoelingen. Ik fluister in haar oor dat ik misschien wel ervoor kan zorgen dat Yoko weer voor haar vader gaat werken. Yuki geilt op mijn borsten en stuurt iedere dag de meest sexy fotos van haar zelf. Ze kan niet wachten tot ik er ben.

Yvon nestelt zich als een meisje bijna in mijn riante voorgevel. Ik weet dat ze van jong, slank en dun houd maar mijn warmte en zachte boezem lijkt haar te kalmeren. Ze richt zich op kijkt mij met een gebroken hart aan ik kus haar voorhoofd haar wangen en haar mond als ze die naar mij toe draait. Twee vrouwen die hún geliefden kwijt zijn.

Dan gaat de telefoon weer Lisa. Yvon is weer Yvon. Yvon mijn bazin. Als ik wegloop pakt ze mijn hand. Ik moet blijven. Lisa wil met haar afspreken om alles uit te leggen. Yvon knikt en stemt overal mee in.

Yvon! Waarom laat jij je zo sturen door die jonge tiener. Dat Xandra dit doet a la, maar Lisa kan morgen besluiten om weer thuis te gaan wonen, besluit druiven te gaan plukken in Frankrijk. Ze weet niet wat ze wil! Yvon knikt moedeloos. Geen enkel woord lijkt tot haar door te dringen tot ik mij omdraai en weg wil lopen.

“Blijf aub” zegt Yvon zacht en bijna lief. Ik draai naar haar toe en ze kust mij nu vol op mijn lippen, verbaasd laat ik het toe en haar kus wordt intenser. Onze tongen worstelen in gevecht van emotie en verbazing maar lijken elkaar gemist te hebben. Hongerig streel ik haar hals en Sonja bespeeld mijn grote zware borsten. “Wat een lekkere tieten” zegt ze hees en met mix van intense geilheid en verdriet. Verdriet dat ze Lisa waarschijnlijk kwijt is. Als haar vingers in mijn tepels knijpen ga ik voor de bijl. Mijn kutje begint grondig te lekken. Er is een direct lijntje tussen mijn kut en mijn tepels. Sonja merkt het op als mijn legging doorweekt raakt. Mijn borsten uit de kanten bh en met tepels waar ik deuken kan maken. Zo hard zijn ze al even niet meer geweest.

Dan gaat de telefoon weer. Xandra….

Lisa klinkt koel als ze afspreekt dat ze alles uit wil leggen. Ik weet het nu zeker, ik ben haar kwijt. Als ik de telefoon neerleg zie ik Sylvia zich omdraaien om weg te lopen. "Blijf aub," fluister ik bijna. Plotseling heb ik zo'n behoefte aan tederheid en liefde. Ik sta op en trek Sylvia naar mij toe. In een opwelling kus ik haar en onze tongen dringen bij elkaar naar binnen. Wat is dit? Wat doe ik? Sylvia heb ik indertijd zelf aangenomen. Een mooie vrouw met een prompte boezem. Ze trok me aan, maar echt verliefd was ik nooit. Nu sta ik haar te zoenen alsof ik een tiener ben op mijn eerste afspraakje. Mijn vingers spelen met haar forse borsten, knijpen in de hard geworden tepels. Sylvia kreunt van genot. "Wat een lekkere tieten," zeg ik zuchtend, nog altijd worstelend met mijn liefde voor Lisa. Als mijn hand over haar vagina gaat. voel ik hoe doorweekt haar legging is. Klaarblijkelijk doet het haar wel iets dat ik me zo gedraag. Wat zei ze net nu? Dat ze Yoko wel zou kan bewerken om voor mij te werken. Wat lief. Ik wil doorgaan met vrijen, maar mijn telefoon gaat weer.

Met moeite ruk ik me los uit de omhelzing en zie dat het Xandra is die belt. Wat moet die nu weer? "Ja?" zeg ik korzelig. "Oh hallo Xandra." Ik zie hoe Sylvia op de tafel in mijn kantoor gaat zitten. "Ja die belde net," zeg ik als Xan naar Lisa vraagt, "ze wil afspreken om alles uit te leggen." "Geen goed idee," zegt Xandra. Ik voel me boos worden, waar bemoeit ze zich mee? "Lisa is nog jong," zegt Xandra, "en gelooft nog heilig in vriendschap. Ze wil je vriendin zijn, maar ze is mijn geliefde. Ze houdt alleen van mij...dus hou op met dat kinderachtige gedoe. Lisa heeft duidelijkheid nodig. Als zij en jij weer bij elkaar komen, ga je haar bepraten en kan ik weer van voren af aan beginnen. Hou op!" " Zo spreekt de sergeant-majoor," zeg ik spottend, "maar lieve schat, Lisa en ik zijn volwassen en ze mag zelf beslissen." "Lisa is nog maar net achttien," zegt Xandra kwaad. "Pech," zeg ik, "ik ga haar toch ontmoeten." Snel verbreek in de verbinding. "Xandra wil me verbieden om met Lisa af te spreken, wat zien jullie toch in die mislukte generaal?" Sylvia kijkt me aan. "En ga je met Lisa afspreken?" Ik knik. "Weet je wel zeker"?" zegt ze.

Weer voel ik de vlammen bij me uitslaan. Waar bemoeit iedereen zich mee? Ik heb in een zwak moment Sylvia gekust, Xandra ziet zichzelf als de grote liefde van Lisa en iedereen weet gelijk hoe de wereld in elkaar steekt. "Ja, ik weet het zeker," zeg ik. "Lisa heeft gekozen," gaat Sylvia verder, "voor Xandra en nu voelt ze zich schuldig, vandaar dat ze alles wil uitleggen. Maar het enige wat je bereikt is dat ze zich zelf en jou meer verdriet doet." Ik kijk haar geïrriteerd en verbaasd aan. Gek genoeg heeft ze gelijk. Lisa moet doet door een hel zijn gegaan. Twee vrouwen die zwaar verliefd zijn op haar en uiteindelijk maakt ze een keuze. Maar zoals vaker met keuzes, je weet nooit of je de verliezer heb gekwetst. En Lisa is een lief, gevoelig meisje, natuurlijk voelt ze zich schuldig. "Je hebt eigenlijk gelijk," zucht ik, "beter een snelle breuk dan langzaam stikken." Sylvia knikt. "God wat doet het pijn," zucht ik weer, met tranen in mijn ogen. Dan zeg ik. "Ik ga naar huis, ik weet dat je morgen naar Japan gaat, wil je vannacht bij me blijven?"

Het loopt nog niet helemaal geweldig tussen Lisa en mij. Ze is jong en onervaren en kan zich nog moeilijk concentreren op zowel werk als liefde. Iris Doubleday is wel tevreden. Lisa werkt hard en heeft al het nodige gedaan. Ze is bezig met de organisatie van de tweede 'World Tour: Doubleday in Concert en dat loopt als een trein. Ik heb intussen de security gecontroleerd en wat extra mensen aangenomen. Ook over mij is Iris tevreden. Het is echt een leuke meid al heeft ze wat slechte gewoontes. Ze snuift coke alsof het waspoeder is en neukt iedere mannelijke groupie die er een beetje goed uitziet. Lisa is er niet blij mee. Ik vraag haar naar de afspraak die ze met Yvon gaat maken. "Ja, ik moet bellen," ontwijkt ze de vraag. "Je moet het zelf weten," zeg ik, "alleen maar omdat je je schuldig voelt, hoef je nog nie..." "Hou op !" zegt Lisa, "ik heb haar pijn gedaan en..." "Ze is een grote meid, hoor," smaal ik, "je bent echt niet de eerste..." Lisa steekt haar tong uit en we vrijen een tijdje. "Wat ga je zeggen?" vraag ik als we naast elkaar op mijn bed liggen. "Ik wil haar vragen, mijn getuige te zijn," zegt ze. "Wat?" schreeuw ik, "zonder overleg met mij?" "Ik ben een grote meid anders," zegt Lisa spottend, "ik kan wel alleen beslissingen nemen, vanmiddag heb ik twee acts geboekt die Iris miljoenen gaan opleveren."

Als we weer aan het werk gaan, zie ik Lisa overleggen met Yoko. De Japanse is bezig met de Aziatische markt, maar krijgt veel tegenwerking van haar vader. Ik zie dat die twee een beetje woorden hebben, maar ik zie ook nog altijd de liefde van Yoko voor Lisa in haar hele manier van doen. Het heeft iets wanhopigs. Clint O'Dell komt naar me toen. Hij is een van mijn security mensen, een oud-marinier. "Lisa wil morgen afspreken met die Yvon, en ze wil mij er niet bi hebben." Ik glimlach, Typisch Lisa, Ik heb speciaal Clint op Lisa gezet als body guard en mijn meisje is weer eens eigenwijs. "Volg haar discreet," zeg ik, "heb je meer mensen nodig?" Hij schudt zijn hoofd. "Ik zal Lisa met een tracker volgen," zegt hij, "ze zal er niets van merken." Gerustgesteld loop ik naar kantoorsuite van Iris. In de gang hoor ik al aan het gekreun dat ze het druk heeft. Ik doe zachtjes de deur open en zie Doubleday op het bed liggen, terwijl ze een jongen van amper achttien pijpt en zijn kameraad haar kutje aflebbert. "Hoi Xandra, join us," zegt Iris kreunend, "oh no you are an lesbian, well this is fucking great honey, these are Ken en Paddy two of my fans." De jongens gaan gewoon door en ik bekijk het tafereeltje hoofdschuddend. Ik zie dat het imposante bureau lijkt ondergesneeuwd onder een vette laag coke en bel een van mijn mensen. "I need a cleaner ASAP, to remove some snow from the desk from number one." Number one is de code voor Iris, zoals number two Lisa is. Iris komt schreeuwend klaar en zegt tegen haar groupies. "And now fuck off, kids, mama needs her beauty sleep." De jongen druipen teleurgesteld af en ik zie een schoonmaker binnenkomen die gelijk begint het bureau schoon te wrijven. Iris heeft zich omgedraaid en snurkt als een bazuin van het Laatste Oordeel. Ik verdwijn nu ook maar,

Yvon is even niet mijn bazin, maar mijn geliefde. Voor zolang het duurt, want in haar telefoongesprek met Xandra valt ze al weer snel in haar oude rol. Het is duidelijk wie de baas is en wat ze wil.

Ik zit afwachtend op het bureau voor haar en zie hoe giftig ze reageert. Een moeder die haar welp bij zich wil houden terwijl dat welpje haar bijna ontgroeid is.

Ondertussen mijmer ik nog hoe snel Yvon mij zo geil heeft gekregen. Een donkere natte vlek tekent zich duidelijk af en als ik nu mijn benen sluit, wordt de druk op mijn clitje te groot en kom ik spontaan klaar.

Yvon is alleen bezig haar woede aan het afreageren naar Xandra en zo haar nog meer Lisa in de kaart speelt.
Met een klap drukt ze Xandra weg. “Wat zien jullie toch in die mislukte generaal”? Eerst zou dit een diepe steek in mijn hart zijn. Ik ben nog steeds verliefd op Xandra maar ze is weg. Weg van mij, en weg van Yvon.

Ik zucht en zeg niets. Laat Yvon uitrazen tot ze moe is en zelf de juiste antwoorden formuleert. De diepere emotie komt later. Ik wil aanstalten maken om weg te gaan want nu onze hartstochtelijke vrijpartij abrupt werd onderbroken zal ze wel alleen willen zijn.Ik hoor de woorden zacht uit haar mond “wil je vannacht bij me blijven”?
Ik had veel verwacht maar dit niet. Ik kijk haar nog eens aan en zeg op mijn meest liefdevolle manier JA. Ook al is het maar voor één nacht. We hebben het beide nodig. Ik zorg voor een upgrade naar first-class als je morgen naar Japan gaat en onze lippen vinden elkaar weer. Ontdekkend en gulzig. Mijn vagina plakt bijna aan de dunne legging en ik lek er bijna doorheen als Yvon mij daar streelt.

“Niet hier hijg ik net op tijd”.

Yvon verbreekt alle snelheidsrecords en eenmaal in haar prachtige huis verslinden we elkaar lippen en zijn beide naakt als we nauwelijks achter de voordeur zijn. Als een meisje word ik aan de hand geleid naar haar slaapkamer. Groot en luxueus met een enorm bed. Mijn grote borsten schommelen parmantig mee met iedere stap die ik zet en Yvon is duidelijk de baas. Met een licht duwtje val ik op het zachte bed. Mijn benen licht uit elkaar. Grommend kruipt Yvon naar mijn brandende oventje. “Kus me aub” en spreid mijn benen uitnodigend voor haar. Mijn kutje stroomt letterlijk als de druppels richting mijn andere gaatje rollen. Daar voel ik als eerste de kronkelende tong van Yvon. Oohhh kreun ik krols. “Niet stoppen aub”

Hallo Lisa en Yoko doen jullie nog mee? Of zijn jullie afgehaakt? Zou jammer zijn, net nu het verhaal zo'n aparte wending neemt. In alle Lisa verhaallijnen is er nog nooit zo duidelijk door Xandra en Lisa gekozen. Ik wacht maar af...

Waarom doe ik dit? Waarom lig ik in mijn bed en bef Sylvia. Komt het omdat ik Lisa kwijt ben en eigenlijk ook Xandra. Sylvia is verliefd op Xandra. We hebben allebei onze grote liefdes verloren. Proberen we nu dit te verwerken door met een ander te seksen. "Niet stoppen aub," kreunt Sylvia als mijn tong over haar vulva gaat. Haar schaamlippen zijn rood en opgezwollen en haar clitje is gegroeid. Ik neem de tijd om alles goed te likken en te zoenen en voel mijn eigen opwinding groeien. Even voel ik me schuldig, maar ik duw die gedachte weg. Lisa heeft voor een ander gekozen, ik ben vrij om naar bed te gaan met wie ik wil. Sylvia kreunt en hijgt als ik haar naar een hoogtepunt bef. Ze klemt mijn hoofd tussen haar dijen en duwt me als het ware op haar erogene zone. Ze komt klaar en haar kutsap stroomt over mijn gezicht. Nu is het haar beurt.

Sylvia duwt twee vingers in mijn kutje en kust mijn clitje, dan likt en vingert ze me en ik voel hoe mijn opwinding stijgt. Ik ben normaal genomen een gepassioneerde zakenvrouw. IJskonijn noemde Xandra me soms, seks had ik zo min mogelijk, maar diep in mijn hart ben ik slapende vulkaan die in alle hevigheid uit kan barsten. Sylvia kust me en ik proef mijn eigen kutsap. Een prikkelende smaak die me nog heter maakt. We vingeren nu elkaar en blijven elkaar zoenen. Dan duwt Sylvia me op mijn buik, spreidt mijn benen en duwt haar tong in mijn bilspleet. Ik kreun als ze mijn aarsje rimt, er gaat een rilling door me heen. Als ze even later mijn vagina van achteren met haar tong penetreert voel ik een tweede golf aankomen. Ik kom hijgend en kreunend klaar. Weer vrijen we, lange zoenen met veel tong. Ik ben even alles vergeten. De vernedering, de pijn van het verlies van de liefde van mijn leven. Dit is genot en ik geniet met volle teugen. We duwen onze vagina's tegen elkaar tot we allebei klaarkomen en de lakens doornat zijn. Uitgeput schuift Sylvia tegen me aan. We praten zachtjes, bijna fluisterend en langzaam vallen onze ogen dicht.

Ik word wakker met een protesterend blaas en ontworstel me aan de omhelzing van Sylvia die half over me heen ligt te slapen. Op het toilet laat ik mijn urine in de wc pot kletteren en denk na. Ondanks mijn schuldgevoel heeft de vrijpartij met Sylvia me goed gedaan. Het was zonder verplichtingen. Ik hunkerende naar een beetje aandacht en liefde en die heeft Sylvia me ruimschoots gegeven. Ik herinner me mijn belofte en bel de vliegtuigmaatschappij om Sylvia een upgrade te geven naar de eerste klas. Dan sta ik op en trek door. We ontbijten samen en eten van de broodjes en koffie die ik heb laten bezorgen. "Je hebt me nog steeds niks verteld over je plannen hoe je Yoko weer gaat losweken van Doubleday Productions," zeg ik tegen Sylvia. Die kijkt me geheimzinnig aan. "Ik heb inderdaad een plan," zegt ze, "wacht maar af..."

Ik ben het helemaal met Yvon eens. De 'Yvon-verhalen' gaan altijd over de driehoek Lisa-Yvon en Xandra. Dus Lisa als jij en Yoko afhaken, is het allemaal niet zo leuk. Dat haak ik ook af. Ik hoop dus dat jullie weer mee gaan doen. Laat ons ook weten of jullie gestopt zijn.

Lisa en ik hebben ruzie. En we zijn nog niet eens getrouwd. Ik maak me zorgen om haar. Ze werkt als een trein en slaapt amper. Nu is Iris Doubleday wel een slavendrijver die elk ogenblik met nieuwe ideeën komt. Ze ziet daardoor niet dat Lisa nog meer werk op haar bordje krijgt en aangezien ze praktisch alles alleen doet, begint ze er steeds slechter uit te zien. Ik probeer haar af te remmen en daarom kregen we ruzie. We hebben inmiddels een flat voor ons tweetjes (dankzij Iris die overal huizen lijkt te hebben) en ik maak schoon en kook voor ons tweetjes, maar uiteraard heb ik ook een baan en ik kan niet alles alleen doen. Onze trouwplannen zijn uitgesteld en hoewel we gisteren hebben liggen zoenen om het weer goed te maken, heb ik toch het idee dat Lisa teveel hooi op haar vork heeft genomen.

Vandaag moet ik met Iris Doubleday mee naar de Ziggo Dome. Ze geeft daar drie concerten en ik doe de beveiliging. We beschikken over een team van tien mannen en vrouw, waarvan er steeds vijf actief zijn. We hebben allemaal een wapenvergunning en iedereen is getraind in vechtsporten. In het kantoor van Iris is een enorme sportzaal waar mijn bazin zelf ook regelmatig te vinden is. Iris zit in haar kleedkamer en ik bel met Lisa. "Hallo schatje," zeg ik, "alles goed?" "Nee," zegt ze korzelig, "ik heb het druk, wat is er?" "Niets," zeg ik, "ik wil gewoon je stem even horen." "Oh," zegt Lisa en verbreekt de verbinding. Verbouwereerd kijk ik naar mijn telefoon. Iris is opgestaan en loopt naar de deur. "Girl trouble?" zegt ze. Ik knik. Buiten staan twee van mijn mensen. Met zijn drietjes escorteren we Iris naar de zaal. De drie anderen van het tea,m staan verspreid door de Ziggo Dome. Ik weet best dat als iemand iets wil flikken vijf man niet genoeg is, maar hoeveel dan?" Iris loopt het toneel op en krijgt van een roadie een gitaar omgehangen. Er klinkt luid gejoel en applaus en Iris steekt haar armen in de lucht. "Hello Amsterdam!" schreeuwt ze boven het geluid van de band uit die net "Sometime in New York City" inzet. De laatste hit van Iris. De zaal is uitgelaten en ik zie mijn teamleden voortdurend het publiek in de gaten houden.

Halverwege het concert, onder het nummer "Time will forget us", stormt een fan het podium op. Hij wordt onderschept en hardhandig weer teruggezet in de zaal. Iris zingt onverstoorbaar door. Het publiek staat overal te dansen. Iris wisselt weer van gitaar en zet een rustiger nummer in, de ballad "Since you were gone". Mijn telefoon gaat. Lisa. "Sorry", zegt ze. "Het geeft niet," zeg ik, "je hebt het druk..." "Ja," zegt Lisa, "Ik wil straks met je praten als je klaar bent." Dat klinkt niet goed. "OK," zeg ik. "Kus," zegt Lisa en hangt weer op. Intussen is Iris aan haar tweede toegift bezig. Ik geef een teken, als het nummer is afgelopen, moeten we haar snel de limo in loodsen. Dan stopt de muziek, Iris loopt naar achteren en geeft haar gitaar aan haar gitaarroadie. Samen met miijn medewerkers neem ik haar mee en snel lopen we naar de parkeergarage. Terwijl de band blijft spelen, vertrekken wij snel uit de Ziggo dome. Een uurtje later stop ik mijn sleutel in het slot van de flat van Lisa en mij. "Ben je het?" hoor ik haar zeggen. "Ja," roep ik. Lisa zit op de bank met de afstandsbediening in haar hand. Ze zet de tv uit en spring op. We kussen elkaar. "Ik moet je wat zeggen," zegt ze.

sorry, beetje teveel hooi op de vork gehad, maar tuurlijk schrijf ik door. Thanx voor het opvullen van het gat. Ik werk me helemaal kapot om het Iris naar haar zin te maken, als Xandra dan weer belt, zo lief om mijn stem te horen reageer ik bot, te bot. Ik verbreek de lijn dan ook en stort me weer op mijn werk. Op de achtergrond heb ik de tv aan. Hot News, Yvon heeft aangekondigd haar kantoor in Nederland te sluiten, zij zal binnen afzienbare tijd haar kantoor in London dusdanig uitbreiden om vandaar uit haar concern te gaan leiden. Patty, jij weet daar wat meer vanaf. Waarom stapt ze over? Ik zet de tv iets harder Nou ik hoor natuurlijk wel eens wat, we weten dat er een jonge ster aan het firmament was, die even snel verdween als ze kwam, er gaan geruchten dat het zelfs om een liefdesrelatie ging, maar daar weet ik dan weer te weinig van. Ik weet wel dat er gevaar dreigde voor de samenwerken met de Aziatische partners. Dit is bijgelegd, maar die jonge ster zou wel de reden zijn dat ze verdwijnt uit Nederland. ik kijk naar de tv en zie Yvon, met zonnebril op, ze is moe dat zie je zo, Sylvia huppelt achter haar aan. Ja, en dan natuurlijk die nieuwe liefde, Sylvia, een mooi portret, ze houdt Yvon zorgvuldig uit de publiciteit. Je vroeg me over de relatie met Yoko, die relatie is bevestigd door mijn bron, ze zou echt een intieme relatie hebben met Yoko. Maar Yoko mag Engeland niet 8n, we weten dat ze wacht op een rechtszaak, oom daar zou die jonge ster bij betrokken zijn. er komt een foto op tv, waar ik op sta. En wie is dit Patty?, de camera’s zoomen in op Patty Brard. Geen idee, dit zou die jonge ster zijn, maar we komen niet verder dan deze foto, genomen van opzij, je ziet echt een jongedame, maar we konden geen naam achterhalen, maar we weten wel dat Yvon behoorlijk terug getrokken leeft nu en dat… ik druk de tv uit. Ik pak nog een paar dossier en werk verder, ik kijk op de klok, 22:47. Ik pak mijn telefoon. Ik bel Xandra. “Sorry", is het eerste wat ik zeg. "Het geeft niet," zegt Xandra:”je hebt het druk..." "Ja," zeg ik kort, "Ik wil straks met je praten als je klaar bent.", zeg ik kort, want het huilen kan ik nauwelijks onderdrukken. "OK," zeg Xandra. "Kus," zegt ik snel en hang nog sneller weer op.

Het duurt een tijdje en dan hoor ik de deur open gaan:”Ben jij het?”, vraag ik. Ik keek de aflevering keer en keer opnieuw, ik zit op bank. I’ zet de tv uit en spring op. “Ik moet je wat zeggen.”, ik zie Xandra kijken, alsof ze weet wat ik ga zeggen. “Ik wil naar Londen. Ons huwelijk moeten we uitstellen.”, zeg ik. “Oowh, wanneer ga je?”, vraagt Xandra koel, emotieloos, alsof het haar niets kan schelen. “Ik?…..ik dacht……wij…..”, vraag ik verbaasd. Xandra kijkt me aan. “ ik heb hier een baan, die kan ik niet…”, zegt Xandra, bot. “Ooowh…..ja…tuurlijk. Ik mocht mijn baan opzeggen bij Yvon, maar goed, wie ben ik, een puber die lekker in bed is en zolang ik je kut lik ben ik prima, maar k moet geen eigen ideeën hebben. Nee dat staat Miss Bodybuilder niet aan!”, reageer ik steeds harder schreeuwend. “Lisa, dat is niet waar! Dat weet je best!”, zeg5 ze furieus. “Ooowh nou lieg ik ook nog! Nee t is goed met je, ik ga wel alleen, ik heb je helemaal niet nodig”, zeg ik of beter schreeuw ik. Xandra komt naar me toe en van het één komt het ander, ik duw haar weg, zij geeft me ongewild een klap in het gezicht. We kijken elkaar aan. “Sorry!”, zegt Xandra, ze staat verkrampt tegenover mij. Ik kan ook niets uitbrengen, loop naar de slaapkamer, pak wat kleding, stop het in een koffer, loop langs Xandra, kijken elkaar aan en ik loop de kamer uit. Ik loop naar het busstation. Xandra belt me, nu al voor de 27ste keer. I’ zet mij telefoon uit, Yvon heeft recht om mijn verhaal te horen, ik stap in de bus, lijn 14. De chauffeur is een vrouw, ze lacht naar me. Ik ga zitten en besluit even mijn ogen dicht te doen. “Hé, meid, wakker worden”, hoor ik iemand zeggen. Ik open mijn ogen. “Waar waar waar ben ik.”, raag i’ verbaasd, ik ben o0 een slaapkamer. “Geen zorgen meid, ik ben Eline, deze kamer is voor de chauffeurs, als je laat engelen opeenvolgend hebt kun je hier bij vertraging ook pitten, je was in slaap gevallen in de bus, ik weet niet waar je uit moest, dus ik heb je hierheen getild.”, zegt Eline:”maar je kunt gewoon weg hoor, niet dat je denkt….”, zegt ze:”wat denkt?”, vraag ik. “Nou ja…je weet wel, ontvoerd”,ik lach:”liever u dan een enge man hihihihihihi”.

Oh wat fijn dat je terug bent Lisa, het verhaal kan niet zonder jouw inbreng...

Nu ik Lisa kwijt ben en ook Xandra en de belangrijkste speler van mijn agency: Iris Doubleday, is mijn wereld ingestort. Ik vind troost bij Sylvia, maar dat is geen liefde, maar lust. Bovendien vertrekt die ook, naar Japan. Maar Sylvia is realistisch. Ze weet dat ik niet van haar hou. Ze bekent me dat ze ook niet van mij houdt. "De seks is gewoon lekker... Maar ik kan je helpen om Lisa terug te krijgen, dan is Xandra ook weer vrij en kan ik proberen haar voor me te winnen." Ik knik, dat klinkt logisch, maar aan de andere kant onhaalbaar. Lisa en Xandra hebben voor elkaar gekozen. "We gaan Lisa gek maken," zegt Sylvia, "gek van verlangen naar jou.. Bovendien kunnen we dan gelijk Yoko losweken van Doubleday." Ze stelt voor om het kantoor in Amsterdam te sluiten en het kantoor in Londen te upgraden naar hoofdkantoor. "Waarom?" vraag ik verbaasd. "Lisa moet denken dat je een nieuwe start wilt maken, alles wil vergeten. Bovendien weet ik dat Yoko graag in Londen werkt, ze heeft daar contacten met de kunstwereld." Sylvia pakt haar laptop en toont me een foto. "Dit is Lilly Doubleday, het jongere zusje van Iris. Lilly is inmiddels naam aan het maken in Engeland en ze staat bij ons onder contract. Nu heb ik het gerucht in de wereld geholpen dat jij en Lilly een verhouding hebben en dat je daarom naar Londen gaat verhuizen. Yamamoto is ook geïnteresseerd, want Lilly schijnt de nieuwe komeet aan het firmament te zijn." Ik kijk haar vol bewondering aan. "Dat is knap bedacht..."

Het duurt niet lang voor de media gonzen van de geruchten. Hoewel ik helemaal niet van plan ben naar Londen te verhuizen, zijn de media al helemaal op en de meest wilde verhalen verschijnen in de pers. Yoko heeft in een talkshow toegegeven dat ze graag Lilly Doubleday in Azië wil lanceren en desnoods weer voor Yvon Agengy wil werken. Ik hoor nog niks van Lisa, maar Sylvia heeft al een reis voor mij naar Londen geboekt en een paar afspraken met Lilly Doubleday geboekt, zakelijke afspraken, maar maak dat de pers maar wijs. Hoewel Lilly bijna dagelijks ontkent dat er iets speelt tussen mij en haar is dat alleen maar brandstof voor nieuwe geruchten. Sylvia gaat zo op in haar eigen geruchten dat ze haar reis naar Japan heeft uitgesteld. Ik zit in een privéjet richting Heathrow als mijn telefoon gaat. "Hoi met Sylvia," hoor ik. "Lisa is verdwenen..." Ik schrik, "wat?" "Xandra belde, helemaal in tranen. Ze kreeg ruzie met Lisa en die is met een gepakte koffer verdwenen. Ze is het laatst gezien bij een busstation." Ik maak een gebaar naar de stewardess. "Ik kom terug," zeg ik en verbreek de verbinding. Ik meld de stewardess dat we terug gaan en even later land ik weer op Schiphol. Als ik terugkom op het kantoor, zie ik Erica en Sylvia staan en...Xandra. "Ze is weg..." huilt de normaal zo stoere Xan, "we kregen een domme ruzie...wat doe je trouwens hier, ik dacht dat je in Londen zou zitten met die jonge meid...?" Hum, de geruchten die Sylvia heeft ontworpen zijn bijzonder krachtig, ik was nog helemaal niet in Londen en Lilly wist nog van niks. "Nee dus," zeg ik droog, "maar first things first..waar is Lisa?"

Daar zit ik dan, bijna zonder geld, pinnen kan niet want Xandra is zo sluw en slim, zodra ik pin weet ze waar ik uithang. Mijn telefoon heb ik ook uitgezet. Xandra en ik hebben elkaar toestemming gegeven de locatie te delen, dus als ik hem aanzet weet ze waar ik ben. Eline is lief, ze begeleidt me nu naar het treinstation, na bij haar te hebben gedoucht en gegeten. “Waar wil je eigenlijk heen?”, vraagt Eline. “Naar Londen”, reageer ik. “Zonder geld? Dat gaat je echt niet lukken lieverd.”, zegt ze. “Maar dat moet, daar woont en werkt Yvon nu, ik moet naar haar toe, als het moet ga ik lopend daarheen, maar ik moet naar haar toe!”, zeg ik. “Zo, vastberaden dametje of niet. Wat nou als…….misschien denk je wat moet dat gek mens wel niet, maar luister, als ik je nu eens breng, ik ben naast lijndienst chauffeur ook chauffeur voor reizen, vooral…ja ja London, daar reed ik altijd heen, nu nog alleen in het hoogseizoen. Ik ben daar dus wel een beetje bekend. Waar moet je precies zijn lieverd.”, vraagt Eline. “Nou, volgens mij heeft ze een kantoor in Soho.”, zeg ik. “Wacht even, Soho? Yvon? Je bedoelt…………die vrouw die een jonge vriendin heeft, waar iedere kletsprogramma het momenteel over heeft, die Yvon? Met al die schandalen? Steekpartij, vreemdgaan, iets met China, die?”, vraagt Eline. Ze is lief, knap, stuk ouder dan mij, maar nog steeds een hele knappe vrouw. En nog grappig ook. “Eeuh, ja…die…en China was Japan, prachtig land trouwens.”, zeg ik. Ze kijkt me aan. “Een broekie als jou? In Japan geweest? Je verbaasd me steeds weer meissie.”, lacht ze, ze neemt de afslag Brussel. “Wat doe je?”, vraag ik. “Nou, kennelijk gaan we naar London, want daar zit jouw liefje.”, lacht Eline.

Ze rijdt de grens over en uren later rijden we Frankrijk binnen. Daar jaagt Eline naar Lille, waar we stoppen. “We gaan hier wat eten, ik pin even en tank de auto weer vol, dan jagen we door naar Calais, ik ken nog wel wat bij de tunnel, dus ik krijg de auto wel op de trein, dan kunnen we even slapen en in Engeland kunnen we dan weer doorjagen naar London.”, zegt Eline. Zij tankt en ik bestel eten. Als ik afgerekend heb komt Eline ook net binnen. “Oooh dat ziet er goed uit.”, zegt Elien. “dankje, ik dacht dat lust je wel.”, zeg ik. “Ooh, ja het eten ziet er ook goed uit”, lacht Eline, ze stoot me aan en we beginnen te eten, ze verteld nog meer mopjes en we lachen constant. Dan gaan we weer verder, na anderhalf uur rijden stoppen we weer even. “Ik zal even bellen met een paar mensen. En jij! Jij gaat je even wassen, omkleden en zorgen dat je er goed uitziet voor je lief!”, zegt Eline. Ik stap uit, Elien is druk, aan het bellen, ze zwaait naar me. Ik ben druk bezig me te wassen als ik me iets bedenk. “Shit shit shit shit shit!”, schreeuw ik. Ik smijt de handdoek door het toilet. “Hoe kan je nou zo dom zijn! Stomme stomme stomme trut dat je bent!”, zeg ik. Op dat moment komt Elien ook net binnen:”hé meid, kijk eens, een oude vriendin en collega kom ik net tegen. Hé, wat is er meissie?”, vraagt ze. Ik leg haar alles uit. “Nou, daar kan ik wel iets aan doen hoor meid!”, zegt Laura, Eline haar vriendin. “Hoe bedoel je?”, vraag ik. Ze legt dan snel,uit:”luister, je kunt niet pinnen toch? Die Sandra die kan je dan vinden en dat wil je dus niet, ooit heb ik een vriendin, ik noem geen namen, hé Eline, geholpen van haar ex af te komen, ik heb toen een dwaalspoor gelegd, zo kon Eline…eeeuh vriendin ontkomen hihihihihihi”, en zo regelen we het, zij neemt mijn pinpas en geeft mij € 300,00 wat zij weer gaat pinnen van mijn rekening. Nu hopen dat Xandra er in trapt. Het baseball petje wat i’ droeg geef ik aan haar, net als mij shirt ie ik droeg, hopelijk trapt Xandra erin, het is nu alles of niets.

Sorry dat ik zo uitviel, lieve Lisa, maar ik dacht echt dat je was gestopt...maar gelukkig we kunnen weer verder. Zonder jou is het veel te voorspelbaar!

Het is me ook wat. Het blijkt dat Yvon en Sylvia een spelletje spelen om Lisa terug te krijgen en het gerucht de wereld in hebben gebracht dat Yvon verliefd is op Lilly Doubleday, het jongere zusje van Iris, en volgens de pers tien keer zoveel meer talentvol. De zusjes kunnen elkaar overigens niet luchten of zien, en dus is Lilly wel bij Yvon gebleven. Maar uiteraard weet ze niks van het slimme plannetje en blijft ontkennen dat Yvon haar geliefde is, wat natuurlijk ook zo is. De pers is echter zo gewend aan celebs die liegen dat ze gelijk het omgekeerde afdrukken. En nu is Lisa verdwenen, voor het laatst gezien bij een busstation. "Ik denk dat ze naar Londen is," zeg ik tegen Yvon. "ze wilde naar jou toe..." "Waarom?" zeg ik. "Vanwege het gerucht," zegt Sylvia triomfantelijk. "Ik heb de passagierslijsten van Schiphol en andere vliegveld laten monitoren," zeg ik, "niks, noppes, nada,hetzelfde geldt voor de veerboten en de kanaaltunnel." "Dus ze is nog aan deze kant van het Kanaal," zegt Yvon hoopvol. "Tenzij ze is gaan zwemmen..." moet Sylvia weer opmerken. Ik zie wel hoe ze probeert mij te verleiden en het maakt me kregel.

Ik bel met Iris om te zeggen dat ik op zoek ben naar mijn verloofde en die heeft alle begrip. Ik mag zelfs de creditcardgegevens en de telefoon van Lisa laten controleren. Ook die leveren niks op. "Ze is slim, die kleine," zeg ik bewonderend. "Of ze ligt ergens dood in de greppel," zegt Yvon somber, "doden telefoneren ook niet." Dan krijgen we een spoor! Ergens in België is met de pinpas van Lisa driehonderd euro gepind. "Bingo!" zeg ik. Maar Yvon twijfelt nog. "Stel ze is overvallen en iemand heeft haar pas ingepikt of ze is die card verloren..." Evengoed gaat ze samen met mij en Sylvia mee in de snelle Austin Martin. Sylvia is teleurgesteld, die had kennelijk gehoopt dat ze alleen met mij achter Lisa aan kon. Onderweg checkt Sylvia haar telefoon en begint te grinniken. "Wat is er?" vraagt Yvon. "Oh de pers," glimlacht Syl, "ze denken nu dat Yvon Lilly in de steek heeft gelaten omdat ze niet is komen opdagen op de afspraak." "Shit, vergeten te bellen," zegt Yvon. We komen aan bij de plek waar de pintransactie is geweest. Het is een truckerscafé annex benzinestation. "Wat moet ze hier nu?" zegt Sylvia verbaasd. "Meegelift met een trucker?" opper ik. "Of haar moordenaar," blijft Yvon volharden in haar doemscenario, "hoe kon je haar zo maar laten gaan, ze is nog maar achttien..." "Nou ja," zeg ik, "alsof Lisa zich laten tegenhouden door mij..."

We stappen uit en lopen naar het truckerscafé. Het wordt gelijk stil als we binnen lopen. Overal zitten ruige types, bijna allemaal mannen, tattoo's, veel borst- en baardhaar en allemaal voorzien van baseballpetjes. De tabaksrook hangt in een blauwe walm door het café. Als we naar de tap lopen, beginnen de gesprekken weer. Een roodharige kauwgom kauwende vrouw van een jaar of veertig kijkt ons afwachtend aan. "Wat mag het zijn, ...eh dames?" Ik bestel drie cola light die de roodharige snel over de tap duwt. "Een beetje verdwaald meiden?" zegt ze terwijl ze doorgaat met het tapen van bier en het over de toonbank schuifen van tosti's, broodjes hamburger en bakjes friet. "We zoeken een vriendin van ons," zeg ik, "een meisje nog, blond, een jaar of achttien met een honkbalpetje en een t-shirt van Justin Bieber." De vrouw denkt diep na. "Nee...ik geloof het niet, er komen hier weinig jonge meisjes..." "Ho, ho, niet zo snel, Sjaan," zegt een enorme trucker met een bierbuik en een petje waarop staat 'Make America great again', "er heeft een meisje gepind dat er zo uitzag." Hij wist op een pinautomaat achter hem. "Wat?" zegt Sjaan, "ach je lult uit je nek, Hank, die was zeker dertig, je moet je ogen laten nakijken." "Was het een baseballpetje met daarop Coca Cola," vraag ik. "Ja," zegt de trucker, "een knappe meid, ik wist niet dat ze zo jong was..." "Dat was ze ook niet," lacht Sjaan schamper, "het was een truck lady, en nogmaals ze was zeker dertig." Een Truck lady blijkt een vrouwelijke vrachtwagenchauffeur te zijn. Hank vraagt het na bij zijn kameraden en het blijkt dat de vrouw een zwartgespoten Mann Truck reed, ze is vertrokken in de richting van Duitsland. "Wat doen we?" zegt Yvon, "no way dat Lisa een Mann truck kan besturen en volgens die Sjaan was die vrouw zeker dertig." "Het is ons enige spoor," zeg ik. En even later rijden we in de Austin Martin in de aangewezen richting.

Lieve lieve Xandra, je mag altijd alles zeggen wat op je hart ligt, zonder excuses aan te hoeven bieden hoor, ik had ook gewoon even een kort stukje kunnen schrijven om het uit te leggen. Jij, maar ook Yvon zijn altijd zo lief voor me en zo langzamerhand mis ik jullie zo enorm als ik een tijdje niet schrijf, alsof ik vriendinnen laat “liggen”. Dikke kus Lisa.

We zijn bij de tunnel, Eline kijkt me aan, “luister, je doet exact wat ik zeg, niet praten, niet kijken, kijk gewoon stijf voor je uit, wat er ook gebeurd, niet kijken, praten, vertrouw op me.”, zegt Eline. We komen bij de tunnel, in vloeiend Frans spreekt Eline met de douane beambte, hij kijkt even naar ons nummerbord. “Qiu! Marcel, MARCEL”, schreeuwt de man, ik wil kijken, “niet bewegen, voor je kijken!”, sist Eline me toe, ik hoor een man aankomen, verstard kijk ik vooruit. “ oui c'est quoi ? qu'est-ce que tu veux ? oooh salut Eline, non pas de problème, laisse-la passer, à bientôt Eline”, snel rijdt Eline weg. “Wat ben jij goed meid! Echt goed!”, ze slaat haar arm om me heen en zoent me vol op de mond, even langer dan nodig is. “Oowh…sorry, sorry, dat was niet….de….bedoeling…”, ze kleurt. “Wat…”, vraag ik. “Ik heb gezegd dat jij een trauma hebt, angstig en agressief bij het zien van uniformen en dat een arts in London je direct wil zien. En Marcel hihihihihihi die ken ik ietsjes beter dan je een agent zou willen kennen hihihihihihi”, lacht ze blozend. Eigenlijk wilde ik weten waarom ze me zoende. “Ben je….”, vraag ik. “Ik ben hete….ro…..denk ik…dacht ik….weet ik….sorry, maar jij….jij verward me zo erg……”, zegt ze, ze zit duidelijk te denken. “Sorry, je mag me ook uitzetten hier hoor. Ik wil je..”, zeg ik. Ze onderbreekt me gelijk en kijkt boos naar me:”ben jij nou helemaal! Ik laat een meid van zestien hier echt niet achter, helemaal alleen, wat voor vrouw zou ik dan zijn! Wie weet wat die mannen allemaal met je willen doen!”, zegt ze boos.

“Mannen interesseren me niet! En ik wil je niet tot last zijn. Echt niet, je bent al zo lief!”, zegt ik. Eline glimlacht even. “Alleen lief?”, kennelijk worstelt ze me haar gedachten. Dat herken ik van mezelf, toen ik ontdekte dat ik lesbisch was. “Trouwens ik ben al 18 hoor.”, zeg ik nog even. “Zo, mevrouw is al 18, nee, dan kan ik je wel achterlaten”, reageert Eline:”doe normaal meid! Al was je dertig dan nog liet ik je niet achter”,.

ik weet niet of jullie het goedvinden, maar ik zou graag meedoen aan jullie verhaal, ik lees jullie verhalen graag, de strubbelingen, de onderlinge rivaliteit, maar ook duidelijke genegenheid naar elkaar toe, de puberale (sorry Lisa, het is echt niet kwaad bedoeld hoor) van een jonge meid met plots volwassen issues en verwachtingen, het is heerlijk te lezen, zeker omdat het om veel meer gaat dan alleen sex.

Na mijn scheiding heb ik totaal geen sex meer gehad, dank aan Laura, zij sleepte me erdoor, een stoere trucker, van het vrouwelijke geslacht, maar niet minder stoer dan welke man dan ook. Wij rijden inmiddels in de tunnel met de LeShuttle, we babbelen veel, ik leer meer en meer over deze meid. Ik heb Marcel en zijn collega wijs gemaakt dat alleen een arts in London Lisa kan helpen, maar dat we daar binnen 12 uur moeten zijn, wat krap gaat worden als ze alles checken, en gelukkig waren Marcel en ik even voor de scheiding behoorlijk intiem. Inde tunnel merk ik het opstandige gedrag van Lisa kennen. Ze bokst op tegen de hele wereld, ze wil zich zo graag profileren als volwassene, maar wenst diep in haar hart het zorgeloos leventje, vandaar dat ze zich zo prettig voelde bij die Yvonne. “Sorry, je mag me ook uitzetten hier hoor. Ik wil je..”, zegt Lisa als we doe krijgen. Ik onderbreek haar en kijk boos:”ben jij nou helemaal! Ik laat een meid van zestien hier echt niet achter, helemaal alleen, wat voor vrouw zou ik dan zijn! Wie weet wat die mannen allemaal met je willen doen!”, zeg ik behoorlijk pissig, misschien te boos.

“Mannen interesseren me niet! En ik wil je niet tot last zijn. Echt niet, je bent al zo lief!”, zegt Lisa, ze laat me even Eline glimlachen. “Alleen lief?”, vraag ik met een hese stem. “Trouwens ik ben al 18 hoor.”, zegt Lisa, ze breekt mijn gedachten even. “Zo, mevrouw is al 18, nee, dan kan ik je wel achterlaten”, antwoord ik:”doe normaal meid! Al was je dertig dan nog liet ik je niet achter”, ze heeft mijn hart best wel gestolen, niet dat ik lesbisch ben of verliefd, maar op de één of andere manier weet ze me te raken, we rijden door, stoppen her en der, ik heb inmiddels contact met Laura, ze moet richting Keulen en dan naar Bremen, ze merkt dat er een dure meiden wagen achter haar aanrijdt. Een Austin:”zo’n wagen waar wannabee mannen in jagen.”, zegt ze:”ik weet alleen niet hoelang ik ze van me af kan houden. Ik he/ in de buurt van Keulen nog een McDonalds bezocht, dat eten is niet weg te krijgen, hoe lust die meid die troep, vraag haar eens hoe ze dat door haar strot krijgt.”, Lisa moet lachen, de Lisa die me zo dierbaar is. Misschien is het ook geen liefde, maar moeder instinct. Wij rijden Dover in, het is dan ongeveer nog een uur en driekwartier rijden met de auto, dan staan we in London, dan moeten we het kantoor van Yvonne vinden.

Welkom Eline, heel leuk dat je aansluit. En je hebt gelijk dit is een geweldig avontuur, waarin seks een rol speelt, maar niet ten koste gaat van de dramatiek...

We racen door de nacht over de Belgische snelweg in de richting van Keulen. Het is eigenlijk bespottelijk, Xandra zou bij Iris Doubleday moeten zijn, Sylvia in Japan en ik zou mijn bedrijf moeten leiden. Maar in plaats daarvan zitten we achter een vrouwelijke trucker aan, die in nog geen miljoen jaar Lisa kan zijn. Maar zoals Xandra zei, ze is ons enige spoor. "Hou je nu echt van Lisa?" vraag ik Xandra, terwijl ik zie hoe de snelheidsmeter de tweehonderd kilometer per uur aantikt. "Ja," zegt Xandra kortaf, "ze wordt mijn vrouw, wen er maar aan..." "Oh ja," zeg ik, "waarom is ze dan verdwenen?" Hier weet Xandra geen antwoord op en we zwijgen weer. Ik zie in de achteruitkijkspiegel hoe Sylvia als een lovesick puppy naar de stoere Xandra zit te kijken. Hopeloos... In de buurt van Keulen spotten we een zwarte Mann truck , die rijdt net weg bij een McDonalds. Het duurt even voor we het spoor weer oppikken, want Sylvia moet nodig plassen en dat duurt even. In de voorsteden van Keulen zien we de Mann truck geparkeerd staan, bij een gammel motel. "Wat nu?" zeg ik. "Laat mij maar..." zegt Xandra, "blijven jullie maar hier."

Na tien minuten is ze terug. "Ze heet Laura en is een vrije rijder," zegt Xandra, "een Nederlandse. Het is inderdaad Lisa niet, maar een vrouw van een jaar of dertig. Ze zit in appartement 18." Appartement is een wel heel erg weidse benaming voor een gammel gebouwtje dat naast nog twintig andere huisjes staat. "Hoe kom je aan die info?" vraag ik aan Xandra. Die toont een identiteitsbewijs van het Amerikaanse leger, compleet met badge. "Overgehouden uit mijn Special Forcestijd," zegt ze, "volkomen echt, maar verlopen. In Duitsland zijn ze gek op het leger, zeker op het Amerikaanse." We lopen naar de voordeur van nummer 18. Xandra pakt de deurknop en ramt even later met haar schouder tegen de deur. Die vliegt open en met getrokken pistool loopt ze naar binnen. Een blonde vrouw ligt op het bed, de lakens tot haar kin opgetrokken en staart ons angstig aan. "Wie..wie...zijn jullie," zegt ze geschrokken. "Military police, US Army," zegt Xandra en toont snel haar badge. "We are looking for Lisa... de achternaam gaat verloren in de kreet van verontwaardiging in het bed. Sylvia heeft intussen een t-shirt en een petje opgeraapt. Ik check, het zijn de spullen van Lisa. "Where is Lisa?" zegt Xandra autoritair, "have you stolen her belongings?"

De vrouw is duidelijk geschokt. Stamelend zegt ze dat ze alles gekregen heeft van Lisa. Als Xandra streng vraagt waar, zwijgt de vrouw die Laura blijkt te heten. Nu wordt Xandra pas echt pissig. Ze sleurt de vrouw uit het bed en haalt uit. "Niet doen!" zeg ik, en grijp haar hand. Maar Laura is duidelijk geïmponeerd. "Nee, nee, niet doen," zegt ze, "ik kreeg het petje en t-shirt van Lisa in Dover, alsjeblieft niet slaan." "Dover?" zeg ik, "ja ze wil naar Londen," zegt Laura snel, "waarschijnlijk is ze daar al..." Nadat we bij de receptie de deur hebben vergoed, lopen we weer naar de Austin Martin. "Wat nu?" zegt Xandra. "Ik rijd naar het vliegveld," zeg ik, "daar huren we een privé-jet naar Heathrow..ik denk dat Lisa op weg is naar mijn kantoor in Londen. Bel jij vast met Londen en vraag of de beveiliging Lisa wil aanhouden en vasthouden tot we er zijn." Terwijl ik door de straten van Keulen rijdt, belt Xandra met ons kantoor in Londen. Misschien zijn we nog op tijd...

Wat leuk dat je meeschrijft, ook bedankt voor je compliment, lief van je. Dikke kus, Lisa

We zijn zo goed als in London, we hebben het reuze gezellig, Eline is duidelijk in haar woorden, ze is zorgzaam. Nu ze duidelijk heeft gemaakt hoe ze over alles denkt is het alleen nog maar gezelliger geworden. “Zo, even kijken, google maar even haar kantoor. Daar? Ooh dat weet ik wel te vinden, daar reden we met de bus ook altijd langs, even showen waar Hollands Glorie werkzaam is, die Yvonne was best wel bekend.”, zegt Eline en zonder problemen rijdt ze ons er heen. Als ik rondkijk of ik iets van Yvon zie, wat Eline steeds weer als Yvonne uitspreekt, voel ik plots twee handen op mijn polsen en voor ik het weet lig ik in houdgreep. “Don’t move, we only here to help you, don’t make it harder then necessary.”, zegt een man. Als ik opzij kijk zie ik Eline in gevecht met een andere man, net als de man die mij in bedwang houdt strammen het pak, oortjes in, strak geschoren en bijna kaal hoofd. “Neee laat haar met rust, doe haar niets! Doe haar geen pijn!”, schreeuw ik, wat de mensen in de buurt trekt, net als de vechtpartij van Eline en de vreemde mannen. “Harm her? She is hurting the man! You stupid fool!”, schreeuwt de man achter me. “Dispatch, call Yvon tell her we have the package!”. De man tilt me op, sleept me naar binnen, terwijl Eline bezig is de mannen van zich af te slaan, binnen word ik naar een gesloten kamer gebracht, er is geen deur kruk te vinden, ook geen knopjes.

Plots gaat de deur open. “Oowh, hebben ze geen licht aangedaan?”, zegt de keurig geklede dame. Ze klapt 8n haar handen, “light, 30 percent, music, Adèle, volume 5”, zegt ze:”zo, dus jij bent Lisa, de gezichtsherkenning pikte je al op. Mevrouw Yvon komt zo binnen.”, ze werkt wat op haar tablet. “Hoe lang heeft ze hier haar kantoor al. En een relatie?”, vraag ik. “Ooh al 17 jaar denk ik, een relatie heeft ze niet bij mijn weten”, is haar reactie. “Nee, het hoofdkantoor.”, reageer ik. “Ooh die heeft ze al 22 misschien 23 jaar?”, zegt ze:”in Amsterdam, dit isgewoon een bijkantoor”, zegt ze. “Maar dit is toch haar nieuwe hoofdkantoor?”, reageer ik verbaasd. “Nee joh, dat is voor de pers, hihihihihi.”, op dat moment gaat de deur open. Yvon stormt naar binnen net als Xandra, Sylvia kijkt nijdig naar mij. “Lisa! Eindelijk! Wat ben ik blij dat ik….wat is er? Wat kijk je boos!”, zegt Yvon, ze zoent me op de wangen, mond, overal, net als Xandra. “Boos? Ik? Waarom zou ik. Misschien dat je alles bij elkaar liegt? Relatie, gelogen, verhuizen, gelogen!Alles één grote leugen, Xandra die me zoekt om me weer in een kooi te sluiten! Om me te vertellen wat ik wel wat ik niet mag! De enige die eerlijk is, oprecht, dat is degene waar ik mee trouw!”, ze kijken elkaar aan, op dat moment staat Eline a heter hun. “Zij! Zij is ten minste oprecht en eerlijk! Eline is degene waar ik mee ga trouwen, we hebben al besloten samen te gaan wonen en zij laat me vrij in mijn keuzes.” Ik hoop dat Eline dit spelletje mee gaat spelen. Xandra en Yvon kijken verbaasd, Sylvia kan haar superbrede glimlach niet onderdrukken.

Woest kijk ik naar de vrouw die Lisa Eline noemde. Nog een concurrente, alsof ik niet genoeg had aan Yvon en Yoko. Die kleine dondersteen weet handig uit te buiten hoe populair ze is. "Is dat waar?" vraag ik bars aan Eline. Die kijkt eerst schichtig naar Lisa, maar dan recht ze haar rug. "Ja, dat klopt," zegt Eline, "we zijn verliefd geworden onderweg hier naar toe. Ik ben biseksueel en werd tot over mijn oren verliefd op Lisa, ik wil met haar trouwen, maar zij moet zelf uitmaken wanneer, voorlopig gaan we in mijn huis samenwonen." Yvon rolt met haar ogen. "Ach kom nou, het is geen romcom, mensen worden niet zo snel verliefd, dit..." "Wat weet jij nou van liefde?" sneert Lisa, "de ijskoningin. en wat zijn dat voor spelletjes? Jij verliefd op Lilly Doubleday en op weg naar je nieuwe kantoor in Londen. Ik ben speciaal naar je toe gegaan om het met je uit te praten, maar toen ontmoette ik Eline en nu gaan we samenwonen..." Ik zie ondertussen hoe Sylvia met een enorme glimlach staat toe te kijken, die ziet zichzelf al met mij naar het altaar schrijden. Yvon is verbijsterd en ik ook. Daarbij komt dat ik het meeste kwijt ben. Ik zou met Lisa trouwen en dan smeert ze hem na de eerste de beste ruzie om weer naar Yvon te gaan en nu gaat ze samenwonen met ene Eline.

De vrouw van het Londense kantoor mengt zich in het gesprek. "We kunnen Lisa en Eline niet vasthouden, dat zou wederrechtelijke vrijheidsberoving zijn, ze worden niet gezocht , hebben geen misdrijf gepleegd en zijn vrij om te gaan of te staan waarheen ze maar willen. Ik kijk naar Yvon. Hier is ze goed in. En inderdaad. Yvon denkt even na. "Wat zijn we emotioneel," zegt ze. "Mijn excuses Lisa, het was een fabeltje voor de pers, een plannetje om je weer terug te krijgen, niet aardig van me, maar laten we even een time out nemen. Ik bied jou en Eline een overnachting aan in het beste hotel van Londen. Xan, Sylvia en ik logeren daar ook. Morgen ontbijten we samen en dan vliegen we terug naar Nederland. Onderweg kunnen we nog eens rustig praten over de toekomst en als jij voortaan bij Eline wil blijven, moet jij dat weten. Maar laten we niet op de zaken vooruit lopen. "Jane?" De vrouw komt aanlopen en Yvon geeft instructies. Niet veel later beschikken Lisa en Eline over een suite en hebben Yvon, Sylvia en ik allemaal onze eigen kamer in een eersteklas hotel. Als we gaan slapen overdenk ik alles nog een keer. Ik kan niet geloven dat Lisa me zo maar in de steek laat voor een of andere vreemde vrouw, en met die gedachte val ik in slaap.

Verbaasd over de reactie van Lisa krijg ik twee pittige dames tegenover me, een andere dame komt bijna klaar op de gedachte dat Lisa uit beeld verdwijnt, ze heeft een grijns van oor tot oor. Ik moet even schakelen, de stoere is Xandra, de dame is Yvonne, de opgewonden oversekste sletterig geklede blondine moet dan Sylvia zijn. Ik speel mee, want wij kletsen veel, ik weet hoe de kaarten liggen, maar Lisa is moeilijk te doorgronden in haar motieven en zeker in de route die ze volgt. Als me de vraag gesteld wordt moet ik even snel schakelen:” "Ja, dat klopt,we zijn verliefd geworden onderweg hier naar toe. Ik ben biseksueel en werd tot over mijn oren verliefd op Lisa, ik wil met haar trouwen, maar zij moet zelf uitmaken wanneer, voorlopig gaan we in mijn huis samenwonen." Yvonne kijkt verbaasd, boos maar ook geïrriteerd:”Ach kom nou, het is geen romcom, mensen worden niet zo snel verliefd, dit...", ze wordt direct onderbroken door Lisa:”Wat weet jij nou van liefde?" sneert Lisa, "de ijskoningin. en wat zijn dat voor spelletjes? Jij verliefd op Lilly Doubleday en op weg naar je nieuwe kantoor in Londen. Ik ben speciaal naar je toe gegaan om het met je uit te praten, maar toen ontmoette ik Eline en nu gaan we samenwonen.". Yvonne laat de boze Lisa even uitrazen, maar de-escaleerd daarna supersnel, ik bewonder deze dame, ze verliest momenteel haar liefde, maar schakelt alsof het een zakelijke deal is. En Lisa is kennelijk gevoelig voor deze werkwijze, Xandra zit anders in elkaar, zij is bezig als een commando haar opties en de gevolgen af te zetten tegenover haar bevel, het hart van Lisa, dan hebben we nog de bimbo, blondie, die al in gedachten de benen van Xandra om haar nek heeft geslagen. Ik heb de neiging een dweil te pakken om het gekwijl van die meid op te wissen, zo zit ze te geilen op Xandra. Ik weet bij God niet hoe ik hier ook al weer in verzeild ben geraakt, maar het is zeker nog leuker dan GTST. Drie mensen die vechten om elkaars hart, maar niet door hebben dat ze het zichzelf zo moeilijk maken om dat geen van drieën toe wil geven dat ze smoorverliefd zijn, maar hun zogenaamde trots laten prevaleren boven hun hart en zeker willemook willen dat hun liefde gelukkig wordt en zelf kiest voor de ander.

Als we op de kamer komen kijk ik mijn ogen uit, als internationaal buschauffeur had ik goede kamers, maar dit slaat alles, alles is luxer dan luxe. “Kom snel!”, zegt Lisa. We gaan op bed en die duivelse meid heeft een nog duivelser plan. “Sssst…ze slapen hiernaast, ze gaan zeker luisteren”, fluistert ze. Dan zegt ze luid:”oooh Eline wat ben je mooi, oooh ooowh jaaa, oooh nee nee, stil nee oooh jaaa ooowh jaaa wat oooh jaaa oooh ga door gaaa. Jaaa jaaa sneller sneller ja iii kkk kkkooommm jaaa”, zo gaat ze wild en luid door, zeker een uur lang, ondertussen drinkt ze af en toe wat en ik speel het spelletje mee. Maar ze weet niet dat ikmondertussen bloedgeil,geworden ben, ze ligt naakt in bed en 8k weet nu maar al te goed waarom die dames zo gekmakend op haar, haar figuur, haar gezicht, alles is perfect, maar bovenal, zij is ook innerlijk perfect! Die meid is een drom, op de universiteit heb ik een tijdje iets gehad met mijn lerares Frans, daarna nooit weer, maar Lisa….ik wilde me niet mengen in de strijd, maar zoals Wilders zei, de handschoenen gaan uit. Die meid is gewoon waard om voor te knokken, daarnaast, ik zie haar kutje, eerlijk is eerlijk, daar wil ik maar wat graag mijn tong in laten gl8jden.

Gelukkig speelt Eline het spelletje mee, ze is zelfs overtuigend in haar verhaal. Yvon weet me, zij het met grote tegenzin, te overtuigen de nacht in een hotel door te brengen. "Mijn excuses Lisa, het was een fabeltje voor de pers, een plannetje om je weer terug te krijgen, niet aardig van me, maar laten we even een time out nemen. Ik bied jou en Eline een overnachting aan in het beste hotel van Londen. Xan, Sylvia en ik logeren daar ook. Morgen ontbijten we samen en dan vliegen we terug naar Nederland. Onderweg kunnen we nog eens rustig praten over de toekomst en als jij voortaan bij Eline wil blijven, moet jij dat weten. Maar laten we niet op de zaken vooruit lopen“, ze is overtuigend en we doen het ook. Ik heb al gelijk een idee, een idee om hun terug te pakken, Yvon was zo gemeen te liegen, Xandra is zo oneerlijk, ze wil mijn leven bepalen. Op de kamer gooi ik mijn kleren uit, ik heb het al een paar dagen aan, mijn slip was ik met zeep van het hotel, mijn kleren laat ik door het hotel wassen.

Naakt ga ik op bed liggen. “Kom snel!”, zeg Ik. Eline komt bij me. d:”oooh Eline wat ben je mooi, oooh ooowh jaaa, oooh nee nee, stil nee oooh jaaa ooowh jaaa wat oooh jaaa oooh ga door gaaa. Jaaa jaaa sneller sneller ja iii kkk kkkooommm jaaa”, zo gaan we door, zeker een uur lang, ondertussen drink ik af en toe wat wijn, Eline speelt het spelletje weer gewoon mee. Ze kreunt net zo luid en we hebben dikke lol. Ik weet zeker dat Xandra en Yvon, zij slapen direct naast onze kamer en naast de kamer van Yvon slaapt Sylvia. Zij baalde dat Xandra de kamer rechts van ons nam, zo kan zij niet stiekem via de binnendeur bij Xandra naar binnen sluipen. Het is al laat als we beginnen na te denken over slapen. “Ik slaap wel op de bank”, fluistert Eline. “Ben je gek of zo? Slaap gewoon in bed! Ik ben niet bang voor jou hoor. Kom!”, klop ik op het bed. Ze doet haar broek en shirt uit en kruipt naast me in bed. “Wat is dat voor litteken?”, vraag ik zachtjes. “Ooh dat? Ja ik ben ooit overvallen toen ik met een touring car terug kwam, ik had een dikke fooi gekregen, een lief meisje lag op de weg, ik stap uit en het bleek een overval, ze hebben mijn fooi, ik denk zeker 300,00 euro gestolen. Daarna ben ik op zelfverdediging gegaan. Want ik probeerde hun tegen te houden, maar zij staken drie keer in mijn zij en één keer in mijn been.”, zegt ze zacht, ze streelt wat door mijn haar. Ik ga op haar buik liggen. Mijn hoofd half op haar borst. Ze heeft mooie stevige borsten, ik hoor haar hartslag. Als ik mijn arm om haar heen sla en haar buik even zoen hoor ik haar hartslag versnellen. “Je bent lief, vind je het erg als ik zo lig? Val jij trouwens op vrouwen? Als je dit niet leuk vind moet je het zeggen hoor, ik wil niet dat je je ongemakkelijk voelt.”, zeg ik. “Nee hoor, ik val op mannen, niet….op vrouwen.”, zegt Eline, maar ik merk een aarzeling. En als ze naast me ligt laat ik mijn hand iets lager glijden, naar haar kruis, als ik dichter bij haar kruis kom merk ik dat ze zwaarder begint te ademen, maar ook dat haar hart sneller begint te slaan.

Het hotel wat Yvon heeft verzorgd is niet anders dan verwacht super de luxe.

Het enige probleem is dat ik moederziel alleen op een prachtige kamer zit zonder vrouw. Zonder Xandra zonder Yvon. Yvon heeft zonder veel omwegen duidelijk verteld dat het lekker was met mij die ene nacht en sluit niet uit dat ze mij vaker wil maar alleen voor, nou ja, alleen voor sex. Stomende sex.

Ik weet zelf ook wel dat ik een sletje ben en steek dat zeker niet onder stoelen of banken en laat het ook misschien iets teveel zien in mijn kleding.
Zo ben ik nu eenmaal.

Xandra is altijd grkleed in zwarte leggings en superstrakke topjes truitjes en kan direct in actie komen als het nodig is. Oh god als ik aan haar billen denk dan stroomt mijn grotje al.

Nu is Eline ineens de favoriet van Lisa. Die jongedsme moest eens goed bij gepoetst worden. Yvon deed het al een beetje en erg netjes naar mijn mening. Te netjes. Maar ja. Het is ook geen lief poesje en als haar klauwen uitstaan dan kan je maar beter opletten. De dagen dat ik met haar werkte merkte ik dat wel.

Maar ja nu zit ik hier. Geen vrouw. Geen Xandra. Geen geile Yvon. God wat is zij een hete tante, alleen is ze smoorverliefd op Lisa, net als Xandra, nog steeds. Helaas.

Ik heb bij Yvon voorzichtig gepolst dat Xandra wel weer terug mag komen als ze wil. Yvon geeft meer om mensen als je zou denken en is, als ze haarzelf echt is, een hele lieve vrouw, die je alles geeft.
Mijn slipje loopt al weer vol wanneer ik denk aan onze nacht.

Wanneer ik bijna indut wordt er ineens op de deur geklopt. Tis geen Sinterklaas, droom ik half.

Ik strompel half slaapdronken naar de deur en open deze, in enkel mijn slipje en topje wat nauwelijks mijn wulpse vormen kan bedekken.

Jij???

Als ik wakker wordt ligt Lisa nog heerlijk te dromen, haar hand kwam gevaarlijk dichtbij mijn kutje. En hoewel ik dolgraag met haar zou vrijen, wat hemels zou zijn, weerhoudt mijn innerlijke mij daarvan. Een klote relatie, waar Laura me uit redde wil ik niet nog eens mee maken. Die Xandra, die boezemt me angst in, ik heb de zevende Dan, of ook wel zwarte band van Yoshinkan Aikido. Loodzwaar. Maar het heeft me meer dan eens gered. Maar die Xandra, daar leg ik me niet graag mee aan. Ik heb goed geluisterd naar Lisa, ze is gekwetst, diep gekwetst. Xandra bedoeld het goed, ze is beschermend en kennelijk te beschermend. Xandra probeert uit alle macht een bescherm cirkel rond Lisa te leggen, zodat ze zelf rust heeft als ze haar alleen laat. Maar Lisa zit in de leeftijd dat ze denkt alles aan te kunnen, eerlijk is eerlijk, het is een dametje die haar mannetje echt wel staat, maar de gevaren ziet ze niet, soms is ze zelfs naïef, of ze kan mensen perfect lezen, zonder morren en bedenkingen ging ze ook met mij mee, terwijl ze mij niet of nauwelijks kende.

Dan de hopeloos op Lisa verliefde stoere en rijke jetset lady, ze vindt het heerlijk vrouwen in de watten te leggen, maar dat is juist wat Lisa niet wil, ze wil op eigen benen staan, als iemand haar het hof maakt geniet ze, maar het is een meid van stamppot, MacDonalds, geen dame voor Librije en dat soort zaken, geen kaviaar en champagne, maar cola, vaak zero, en MacChicken met friet, en Netflix in plaats van opera. Ze is niet opgegroeid met decadente zaken, maar met aardappelen en spinazie.

Stilletjes kleedt ik me aan, sluip naar buiten, uit de kamer van Sylvia zie ik een schim komen, ik kan niet herkennen wie het is. Ja, die is er ook nog. Je kunt zeggen wat je wilt, ze is een doorzetter, ze blijft jagen op één van de dames, maar ik ken al langer verliefde dames, ze jaagt op de oudere, maar als je goed let op de kleine dringends ze niet alleen gek op de dames, maar ook een beetje jaloers, je ziet dat ze ook het bed wil delen met Lisa. Geen wonder dat die meid er gek van wordt, dan ken ik die Yoko nog geen eens. De deur van de kamer van Xandra gaat open. Als blikken konden doden zat ik hier nu niet meer. Ze heeft een humeur als een oorwurm. Waar ben ik in godsnaam in terechtgekomen. “Morning, a wonder you are awake already, I thought you would be sleeping al day after last night.”, zegt ze cynisch. Wat Lisa probeerde te bereiken weet ik niet, maar duidelijk is wel dat zeeen gevoelige snaar heeft geraakt bij Xandra. Ze klopt op de deur van Yvon. “Moet je nou weer!”, is de eerste reactie. Als de deur opengaat komt er een vrouw uit, met diepe groeven en wallen onder haar ogen, duidelijk is er weinig geslapen, wel veel gehuild. De deur staat een stukje open en kennelijk is er behoorlijk gegooid met kussens en minder breekbare spullen. Als ik Xandra beteer zie is daar ook sprake van wallen en rode ogen, ook zij heeft duidelijk gehuild. Ik denk dat onze dametje haar punt duidelijk heeft gemaakt. “Morgen lieve vrouw to be!”, hoor ik plots achter me, ik draai me om en een naakte Lisa springt in mijn armen en begint me wild te zoenen. Sylvia komt op dat moment ook naar buiten. “Fuck! Alweer!”, moppert ze. In tegenstelling tot Xandra en Yvon is zij wel opgewekt en gezien haar haar, twee kleuren lippenstift op haar gezicht is zij afgelopen nacht niet alleen geweest en het waren niet Yvon en Xandra. Yvon draagt altijd bloedrode lippenstift, Chanel Rouge rencontre, een dame die ik reed in mijn korte tijd als privé chauffeur droeg dezelfde kostbare lippenstift. Xandra is altijd au naturel. Dus het is iemand. “Gaan jullie maar vast ontbijten, wij ontbijten hihihihihi nog even op bed!”, lacht Lisa. Ze sleurt me mee. “Ooooh schat kun je niet wachten….oooh ja, de vloer hebben we nog niet gehad vannacht jaaa jaaa”, schreeuwt ze terwijl ze naar de minibar loopt en cola pakt, ze laat een fles zien, die ze me aanbiedt. Deze dame gooit er nog een schepje bovenop. Op de gang hoor ik gemopper en Xandra het hardst. “I kick in the door and slap that childish ass of hees! She is just provocation us! Shownieuws she can get anyone she wants!”, “Ja, maar hebben we dat niet een beetje te danken aan ons zelf?”, zegt Yvon:”En jij bent gewoon jaloers, je wilt haar niet slaan, je wilt zelf die sex die Eline nu mag genieten.”, “look who’s talking!”, zegt Xandra. Dan horen we de lift. Als we de lift niet meer horen begint Lisa te lachen.

Als ik uit de kamer kom zie ik een vrouw die mij niet wil aankijken maar wel gezien heeft. Eline. Die trut heeft de hele nacht met Lisa op één kamer geslapen. Alleen niet de hele nacht. Lisa kwam midden in de nacht gefrustreerd naar mij toe. Vertelde openlijk hoe ze Yvon en Xandra de loef af wilde steken door een wilde sexnacht met veel gekreun en neporgasmes. Ondanks dat wilde ze eigenlijk wel en kwam haar hart luchten bij mij.

Ze weet het allemaal niet meer wat ze nu eigenlijk wil, wat ik wel begrijp. Ik vertelde dat ik smoorverliefd was op Xandra en het nu van haar kant moet komen maar zie dat nog niet gebeuren. Ook vertelde ik over mijn wilde sexnacht met Yvon. En hoe verliefd zij nog steeds op haar is. Lisa kroop steeds dichter tegen me aan en kuste mij vol op de mond. Verslond mijn tong en dwong bijna hongerig mijn vingers en hoofd naar haar grotje. 3 geile hete orgasmes later, ging ik eerst uit mijn kamer om te kijken of de kust veilig was. Niet dus. Haar geheim veilig bij mij

Na een tijdje een show op leren gaan we naar beneden. “Wat heb ik een honger! Ik kan we, een heel brood op!”, zeg ik. “Why don’t you do it, it seems you do all you want anyway!”, zegt Xandra boos. “Nou en! Beter dan dat jullie bepalen wat ik eet, drink, doe. Zoals slapen met Sylvia, na Eline!”, Eline verslikt zich in haar koffie. “Laat mij er even buiten!”, zegt ze geschokt. Xandra heeft zich nu niet meer onder controle, ze staat op, loopt naar Sylvia en geeft haar een harde linkse. “Vuile bitch!”, zegt ze en loopt weg, Sylvia met een.oedneus achterlatend, dan staat Yvon op:”Lisa! Trut!”, ze rent achter Xandra aan. Eline staat ook op. :”dat was meer dan onhandig meid, ik snap je maar dit was ech5 niet de juiste manier, je hebt mensen gebruikt, maar ook misbruikt en diep gekwetst. Echt heel diep, ik keur hun gedrag niet goed, maar ze waren gedaan met de juiste bedoelingen, jij zag het anders en dat mag, maar jouw reactie….sorry meid, maar dat was niet goed!”, Sylvia heeft een theedoek en loopt ook weg, de mensen in de eetzaal kijken allemaal naar mij.

Ik pak een glas sinaasappelsap, toast en ei, maar krijg geen hap door mijn keel. “Wat heb ik gedaan, ik wilde hun een lesje leren, misschien, nee ik ben ZEKER te ver gegaan. Stilletjes sluip ik naar onze kamer, ik hoor Xandra woedend schelden en slaan tegen de muur, Yvon sust haar een beetje, Eline praat alles wat ik deed goed. Ik sluip stiekem naar de kamer en pak mijn spullen, ze zullen me niet meer willen zien of spreken. Als ik alles heb zie ik een vrouw de trap opkomen, YOKO! Ze loopt naar de kamer van Sylvia. Ik sluip erheen. “High! Everything went Well? She will not be together with Xandra or Yvon?”, vraagt Yoko. “Nope! I made sure of that! I slept with her, so they have her now! How are you?”, vraagt Sylvia, ze legt uit hoe ze aan een bloedneus komt. “Being vice president Will compensate that, alone with the 100 k. Thanx!”, zegt Yoko:”now only dumping the whores. Get rid of them, i never want to cross them again. You get 100 k each.”, zegt Yoko. Ik glip naar de deur van Yvon, ik klop, “wie is dat?”, vraagt Yvon. Ik wil antwoord geven, maar besluit toch te verdwijnen, ze zullen me nooit geloven. Ik moet Yoko tegenhouden. Maar hoe?

Lisa flapt er alles uit op exact het juiste moment. In het bijzijn van iedereen in de eetzaal verkondigt ze dat ze en met Eline heeft geslapen en met mij. Het was ook helemaal niet verkeerd en voel mijn kutje nog tintelen.

Wat ik niet verwacht had maar wel gehoopt is dat Xandra haar zelfbeheersing verliest en mij een bloedneus slaat. Ik ben al lang blij dat ze niet verder ging want ze was bloedlink.

Lisa wordt nog even goed de les gelezen door Yvon en Eline waarnaar ik de aftocht blaas. Plan gelukt. Mij rest enkel nog dat Yoko haar woord houd en met mij mee terug naar Japan gaat. Yuki haar moeder is de grote strateeg achter dit complot. Papa is enkel een marionet. En mama geilt op mij gelukkig.

Terug op mijn kamer komt Yoko al snel om te vragen of alles gelukt is. Een top functie, met meer dan voldoende geld en macht, om het bedrijf van Yvon vleugellam te maken. In ieder geval in het oosten. “Now you have to dump these whores”. Ik slik dat had ik niet verwacht of zien aankomen. Ik wil ver gaan maar zo ver als dit?

Er is nog een andere mogelijkheid. Als Yvon mij benoemd tot haar opvolgster, zwart op wit uiteraard dan vang ik twee vliegen in één klap. Yoko en Lisa terug naar Japan en Yuki de bazin van Europa, de VS en het Oosten. Als Yvon wil, mag ze directrice blijven spelen en met mij in bed kruipen. Ze is een lekker geil sexbeest wat ik nooit verwacht had. Maar hoe haal ik haar over?

Ik vraag mij af of ze over Lisa heen is. Eerst moet Xandra weg zijn. Iris kan vast helpen om haar uit dat hotel te krijgen en begin te bellen.

Even later zie ik een woeste Xandra vertrekken. De kust is vrij en ga naar Yvon toe.

Met nog steeds de theedoek in de aanslag incl wat bloed klop ik aan en wordt met open armen ontvangen.

Soms voel ik me net een kleuterleidster van een chaotisch kleuterklasje. Onderling gekibbel, seks (nou ja, dat zal je niet zo snel bij kleuters aantreffen) en voortdurend verdwijnen er mensen. Nu is Lisa weer zoek. Ik krijg er een punthoofd van. Dan wordt Xandra gebeld door Iris Doubleday, ze is nodig in Scandinavië voor haar Europese tour. Ik zit in mijn kamer en probeer een knetterende hoofdpijn de baas te worden. Dan wordt er op de deur geklopt. Wie nou weer? "Ik ben het, Sylvia..." Nou ja, een beetje seks is best lekker, misschien wel omdat het meer lust dan liefde is. Ik open de deur en Sylvia komt binnen. "Nee, geen spoor..." zegt ze als ik informeer naar Lisa. Sylvia begint zich uit te kleden, en begint daarna aan mijn jurkje te trekken. Wat lusteloos doe ik mee, ik mis Lisa. Maar Sylvia weet op de juiste knoppen te drukken en al snel liggen we uitgebreid te vrijen. Ze kan heerlijk beffen en we liggen heel lang in een intens standje 69 waarbij we allebei meervoudige orgasmes krijgen. Uitgeput liggen we op het bed en Sylvia streelt mijn borsten. "Ik zei toch dat ik een oplossing heb voor het probleem met Azië," zegt ze ineens.

Ongeïnteresseerd kijk ik haar aan. Oh ja, Azië, de samenwerking met Yamamoto. "Weet je Yvon. die Yamamoto zit helemaal onder de plak bij Yuki. zijn vrouw. Ze lijkt zo'n breekbaar gehoorzaam vrouwtje, maar zij leidt eigenlijk het concern. Maar in zo'n macholand als Japan kan dat eigenlijk niet. Vandaar dat Yamamoto schijnbaar de baas is." Ik kijk haar ongelovig aan. Wat is dit nu weer? "Ik heb contact met Yuki," zegt Sylvia geheimzinnig. Ze is eigenlijk net zo lesbisch als haar dochter en verliefd op mij. Yuki wil dat haar dochter en Lisa terug komen naar Japan en daar de Azië campagne gaan leiden. Jij moet in Nederland blijven en Europa en de VS regelen, maar als onderdirecteur van Yuki." "Waarom?" zeg ik. "Omdat Yamamoto Agencies tien keer zoveel waard is als jouw agentschap en veel invloedrijker. De jeugd in Korea, China, Japan en India wordt steeds rijker en popmuziek is daar nog populairder dan hier." Ik knik, dat is bekend. "Maar waarom geen partners?" "Dat was een idee van de oude Yamamoto," zegt Sylvia, "die was bang voor een overname. Maar Yuki is veel slimmer. Ze ziet grote mogelijkheden voor haar dochter in Azië, maar die komt alleen naar Japan als Lisa ook mee gaat... en er is nog iets, je moet mij als je opvolgster benoemen. Ik heb bewezen dat ik ons bedrijf kan leiden. Voorlopig moet jij directrice blijven en word ik je minnares..."

Mijn mond valt open. Dit noemen ze vijandelijke overname. Yuki is inderdaad een stuk slimmer dan haar man. Yoko en Lisa vormen een onoverwinnelijk stel dat de Aziatische markt binnen enkele maanden zal veroveren en als ik die twee kwijt ben, rest me niet veel meer dan inderdaad mijn eigen bedrijfje leiden en profiteren van de winst van Yamamoto Agency. Maar dan realiseer ik me dat Lisa nog niet is gevonden. "En waar is Lisa? En waar is Yoko?" zeg ik. Sylvia schrikt. "Een kwestie van weken, Yuki heeft een uitgelezen netwerk detectives op die twee gezet, nee, die zitten binnen enkele weken in Japan, goedschiks of kwaadschiks..." Ik sta op. "Er uit!" zeg ik tegen Sylvia, "donder op! Ik eet nog liever droog brood dan dat ik met Yuki ga samenwerken en jij bent ontslagen..." Ik duw Sylvia de gang op en gooi haar jurkje en ondergoed achter haar aan. Dan realiseer ik me dat ik de hulp van Xandra nodig heb. Ik bel haar. "Ja, wat moet je nou weer?" hoor ik. Ik vertel Xan het verhaal en ze zegt, "wacht aub. ik stel Iris op de hoogte en kom dan naar je toe.Samen zullen we die Japanse mafia een toontje later laten zingen, maar eerst moeten we Lisa vinden."

Geen Yvon, geen Xandra, geen Eline…..ik voel me eenzaam, van Laura heb ik nog ongeveer € 18,00 over. Het cadeau, een knuffel met de naam Lisa die ik voor Eline had gekocht kostte best veel. Zonde van het geld, want ik denk dat die knuffel zodra ze hem vindt in de prullenbak belandt. Terecht. Ik heb er echt een hele grote puinhoop van gemaakt, ze zullen me nooit geloven als ik vertel wat ik heb gehoord aan de deur. Zullen zeggen dat ik lieg. Iris Doubleday start een groot concert reeks, aftrap in Kopenhagen! Maar ze heeft een prijs ter beschikking in samenwerking met haar Agency By Yvon loven ze een grote prijs uit, hoe je die kunt winnen blijf kijken en luister naar alle grote stations!, hoor ik bij de Mac waar ik een hamburger koop. Ik moet echt heel zuinig doen. Ik zie mensen weglopen, hun beker met drinken staat nog op de tafel. Ik kijk om me heen, niemand te zien, ik sluip er heen, de beker is nog halfvol. Snel pak ik een ander rietje en drink het snel op. Zo, de eerste maaltijd gered. Als ik wegloop hoor ik de prijsvraag, misschien kan ik meedoen, afhankelijk van de prijs. De prijsvraag is simpel, maar niet zo simpel om op te lossen. Het is een beetje het jachtseizoen, op alle websites van alle tv zenders en grote radiozenders, dus natuurlijk ook bij ons, Radio538, staat een foto van een, mag ik het zeggen, ik zeg het gewoon, hele leuke knappe jongedame, zij is degene die je moet vinden, vindt je haar en is By Yvon medewerker Xandra, klopt dat,ja Xandra er als jager snel genoeg en vangt ze haar, dan krijg je, serieus! Dit is echt een grote prijs, ja het muziek mag wel even harder, ja ja, drie weken, geheel verzorgd, als crewmember mee met……..jaaa Iris Doubleday!. Xandra? Nee dat kan niet! En zoeken iemand? Nee, nee, nee, nee, nee, dat kunnen ze echt niet maken! Nee, nee, nee, nee, als ze dat doen ben ik echt echt echt in de problemen! Ik loop naar een jongen, denk een jaar of 25, ik zie dat hij een telefoon heeft. Ik druk hem op zijn stoel en pak zijn telefoon:”wat the…”, ik onderbreek hem gelijk:”sttt, je krijgt hem zo terug!”, ik open het internet en zoek…”nou ja zeg! He..”, ik kijk hem aan. “Zei ik niet sttt, wees dan ook stil!”, oo de site staan denk ik wel vijftien foto’s van mij. “Waarom?”, vraag ik hard op. De jongen kijkt me aan, zijn vriendin komt net weer terug. “Volg me en ik doe je wat!”, snel denk ik na. “Nou, morgen dan? Zelfde plek? Super lieverd!”, zeg ik luid en duidelijk en geef de jongen een zoen, de meid was sowieso veel te knap voor hem, voor ik bij de deur ben brandt de ruzie alin alle hevigheid los. Ik heb nu kans een voorsprong te pakken. “Wat hebben die twee, misschien wel drie nu weer bedacht? Nu ben ik gejaagd wild! Iedereen zoekt nu naar me. Overal waar ik loop en een tv te zien is zie ik de actie van Iris. Er is maar één mogelijkheid, ik moet maken dat ik weg kom, ik moet naar…..ja waarheen? Overal waar ik loop loop ik kans te worden gejaagd.

Ik loop langs een hotel. “Excusez-moi, je suis de France, je m'appelle Lisa, puis-je vous appeler ? Je dois appeler ma mère, mon fils est malade et je n'ai pas de téléphone portable avec moi.”, de baliemedewerker wijst de telefoon aan. “ appuyez d'abord sur un zéro”, zegt de man. “Merci”, zeg ik en draai het nummer. “Wie is dit?”, zegt Xandra als ze opneemt. “Volg me niet! Stop die actie!”, zeg ik boos. “Je loopt gevaar! Daarom doen we dit!”, zegt Xandra, ik hoor angst in haar stem. “ ja ja, dat zal, jullie lopen gevaar niet ik, maar als ik vertel wat ik hoorde geloven jullie me toch niet, jullie geloven me nooit weer, ik heb alles verprutst, maar pas op voor Sylvia en Yoko, zij willen jullie kwijt! Heel veel geluk en liefde in jullie leven.”, snel hang ik op. “Merci, qu'est-ce que je te dois ?“, de man schudt zijn hoofd:” rien, de la maison, passe une bonne journée”, lacht hij. “Merci, merci, merci”, zeg ik en geef hem een kus. Een lieve oudere man.

Dan kijk ik, oké richting Duitsland, richting België, richting Luxemburg. Wat gaan we doen?

Iris Doubleday was niet blij. En dat is zacht uitgedrukt. Ze werd zelfs kwaad. "You are my chief body guard!" schreeuwt ze, "Lisa is gone and now you are leaving me as well..." "I quit," zeg ik kortaf. Ik laat Iris Doubleday, haar geld en het lucratieve baantje zitten en hou een taxi aan. Niet veel later vlieg ik naar Heathrow. Yvon staat me op te wachten. Onze begroeting is koel, we zijn nog niet verzoend, we hebben alleen een gemeenschappelijk doel, Lisa vinden. In de taxi naar het hotel vertelt Yvon alles over het complot van Sylvia. Yoko en Yuki. Ik luister met toenemende verbijstering. Dat had ik niet achter Sylvia gezocht. En ik maar denken dat ze gek op mij was terwijl ze in werkelijkheid uit was op een coup in Agengy by Yvon. Ik vertel dat ik ontslag heb genomen bij Iris Doubleday. "Wil je bij mij terug?" vraagt Yvon. Ik knik. "Graag...we praten nog wel over de details, maar eerst Lisa..." "Ja," zegt Yvon, "ik heb een ideetje."

In het hotel vertelt ze over. Ze wil een prijsvraag uitschrijven in samenwerking met Radio 538 en Iris Doubleday. Die belt ze en als ze klaar is, kijkt ze me aan. "Nou die is niet erg blij met jou..." Ik knik. "Klopt, ik was nogal kort van stof en ze is nu mij en Lisa kwijt, maar ze wil toch helpen?" "Ja," zegt Yvon, "maar alleen als we Lisa eerlijk laten kiezen als we haar gevonden hebben, wat ze wil doen. Met jou verder of met mij, of ze bij Doubleday wil werken, naar school terug of toch weer bij mij." "Lijkt me prima," zeg ik. De actie wordt gelijk over de radio uitgezonden en via de socials. Ik ben de jager, al bevalt me dat niet erg. Lisa kan dat wel eens verkeerd opvatten. Aanvankelijk komt er allerlei onzin binnen, Lisa is gezien in vrijwel elke plaats in Nederland, Engeland, België of Duitsland. Maar geen enkel gesprek levert een aanwijzing op. Dan ineens krijgen we een belletje van radio 538. Een jong stelletje heeft Lisa gezien in een MacDonald in Wallonië, het Franstalig deel van België. We besluiten er heen te gaan met een privéjet. Op het laatste moment gaat Eline ook mee. Ze zegt dat ze dat deel van België goed kent. Ik vind het maar niks, Eline is duidelijk nu al de vierde concurrente die dingt naar de hand van Lisa.

We landen in Brussel en stappen over op een helicopter die ons brengt naar Saint Marie du Roches, een dorpje in de Waalse Ardennen. "Hoe is ze hier in godsnaam gekomen?" vraagt Eline. Ik haal mijn schouders op. We komen bij de MacDonalds en ik ondervraag het stelletje. Ze beschrijven Lisa perfect en ze bekeek op de telefoon van de jongen, de site met allerlei foto's van Lisa. Alles wordt nog eens extra bevestigd door een oudere man achter een hotelreceptie. Hij beschrijft het gesprek dat Lisa met mij voerde. Hij is Waals, maar spreekt ook Vlaams en kon zo het gesprek volgen. De vertegenwoordiger van 538 mag nu uitzoeken wie de prijs krijgt, het stelletje of de receptionist of misschien allebei... Yvon huurt een auto en we volgen de weg die Lisa volgend de oudere man nam. Maar na een tijdje zeg ik. "Volgens mij is ze hier niet heen gegaan..." Yvon zucht. "je kon wel eens gelijk hebben." "Wacht," zegt Eline, "ik weet wat. Even terug is een truckerscafé, misschien is ze daar geweest." Even later rijden we terug.

“Waar zijn die sletten?”, vraag ik aan Sylvia die huilt. “Ooh die zijn op zoek…..naar….”, fluistert ze. “Wat? Spreek toch wat duidelijker mens!”, reageer ik geïrriteerd. “Lisa”, zegt Sylvia nu. Ze praat wat harder. “Lisa? Is dit een legpuzzel? Moet ik dingen raden? Zeg nu eens wat er aan de hand is?”, vraag ik nu duidelijk chagrijnig. “Xandra, Yvon en Eline zijn op zoek, op zoek naar Lisa.”, komt er dan eindelijk uit. “Oké, maar jij weet waar Lisa is?”, ik kijk haar aan en ze wendt haar gezicht af. “Toch? Je weet waar ze is!”, vraag ik haar, ze blijft van me wegkijken:”dat was de deal, jij zou Lisa bij je houden!…….Je weet niet waar ze is…..jij…..laat maar, ik kan haar via haar telefoon vinden.”, zeg ik, maar dan gaat de hand van Sylvia naar haar tas. “Deze?”, zegt ze. “Hoe……oooh God, je bent haar compleet kwijt!”, mijn hoofd begint te bonken, nooit werkte ik met zulk incompetente werknemers, zij denkt kennelijk alleen met haar kut! “Oké, bereidt de reis van Yvon maar voor, zij gaat naar de VS……wat? Wat kijk je me stom aan? Dat kun je toch wel regelen?”, vraag ik. “Nee….sorry…”, zegt Sylvia. “Wat nee? Hoezo nee!”, vraag ik haar, mijn hoofd bonkt als een gek. Ik ga zitten bij de minibar en schenk een glas whisky in, die sla ik in één keer achterover, het brandt in mijn slokdarm, maar het werkt in ieder iets rustgevends. “Ik…..ben ontslagen…..”, zegt ze terwijl ze naar de grond kijkt. “Wat heb ik nu aan je als je er alleen maar een puinhoop van kunt maken. Ik stel voor dat je een beetje opwindend kleed en Yvon in je bed lukt en de zaken recht zet! Anders is er voor jou dezelfde uitgang als voor Yvon en Xandra….de kist! Duidelijk! Ik wil die slet uit de weg hebben, verbannen van Europa en Azië, ik wil haar niet zien, ruiken, horen, ik wil zelfs haar naam nergens lezen! Lisa is van mij! Van niemand anders!”, ik loop weg. Als ik naar beneden loop telefoneer ik met mijn “klusjesman”, Yumi Tanaka. In de onderwereld gevreesd, bij het horen van zijn naam beginnen de meest stille criminelen spontaan complete dichtbundels op te zeggen. En bij weigering van bepaalde speciale diensten, zoals chantage, bedreigingen enzo is het tonen van zijn foto meer dan voldoende om een compleet gedetailleerd plan binnen tien minuten in je mail te krijgen. Het is een icoon voor de bōryokudan, en helemaal voor de Yakuza.

“Ik heb een klus voor je, je hebt op je mail een foto, ik wil nooit meer iets van haar merken!”, ik hang op. Nu op zoek naar Lisa. Ik schakel hiervoor ok mijn connecties in, ik zie dat Yvon in Saint Marie du Roches is, dat zal mijn eerste aanknopingspunt dus zijn.

Trouwens, sorry voor mijn afwezigheid, ik moet ook nog even wennen aan mijn nieuwe rol.

Van schuchtere Japanse wannabee lesbienne naar keiharde manipulatieve zakenvrouw die geweld kennelijk niet schijnt te schuwen, dat wordt even wennen, hoop dat ik dat goed doe. En, Lisa, mijn complimenten voor weer een prachtige verhaallijn, met ook een open hart van jouw zijde, zelfreflectie, dat maakt jouw verhaallijnen zo leuk, complimenten ook voor Xandra en Yvon, het is niet eenvoudig de lijnen van Lisa vooraf in te zien, maar jullie maken er steeds weer een schitterend en opwindend geheel van.