Ik ben Yvon en ik leid mijn eigen bedrijfje. Een agengy met vestigingen in Europa en de VS. Ik ben begonnen met een vestiging in Amsterdam en nu heb ik 25 kantoren in voornoemde landen. We bemiddelen voor artiesten, schrijvers, kunstenaars en zijn dus voortdurend op zoek naar nieuwe talenten die op het punt staan van doorbreken. Mijn rechterhand is Xandra, een Amerikaanse die voor de liefde naar Nederland is gekomen en is blijven hangen, ook na het einde van haar relatie. We hebben een kortstondige relatie gehad, maar uiteindelijk bleken we teveel op elkaar te lijken, waardoor het op gegeven moment niet meer liep. Ik werk keihard en eis van mijn mensen hetzelfde. Ik ben druk bezig met diverse projecten, een nieuwe vestiging in Japan en Australië en het vastleggen van Cynthia Hart, een singer/songwriter die onlangs een wereldhit had met Neverland. Dus druk, druk, tijd voor een sociaal leven heb ik niet. Ik ben 43, blond en gezegend met een goed figuur, al zeg ik het zelf.

Ons bedrijf heeft voortdurend nieuwe medewerkers en ik laat het aan Xandra over om alles in goede banen te leiden. Maar vandaag was ik wel aangenaam verrast door een nieuw gezicht, ene Lisa, als ik het goed onthouden heb. Het is een bijzonder knap meisje met een sterke uitstraling. Ik merk dat ik wat vaker langs haar bureau loop en me er op betrap er naar uit te kijken om haar te zien. Eigenlijk nogal dom, want ik kan me door alle drukte niet veroorloven om verliefd te worden. Nog afgezien van het feit dat al mijn relaties eindigen met een knallende ruzie en het vertrek van mijn geliefde. Maar toch, Lisa, wat is ze mooi en jong, ik schat haar begin twintig dus sowieso te jong voor mij, maar mijn god wat is er met me aan de hand? Geschrokken kijk ik naar de koffie die ik heb gemorst, over een heel belangrijk dossier. Ik pak een papieren zakdoekje en weet de schade te beperken. Ik zat te denken aan Lisa en gelijk viel de helft van de koffie uit mijn mok.

Xandra komt binnen. "Bericht uit Tokio, Miss Yakomoto wil volgende week langskomen om haar handtekening te zetten. Heb je al een hotel in gedachten?" "Doe het Okura maar," zeg ik, "we moeten haar een beetje pamperen, ze heeft zulke goede contacten in Azië, als zij onze vestiging daar gaat leiden, kunnen we veel geld verdienen." Xandra knikt. "Nog geen nieuws van Sidney?" vraag ik. "Nee," zegt ze, "maar Cynthia zit momenteel in het Grand, ze treed vanavond op in de Ziggodome. Ik heb die nieuwe op de rider gezet. Zal ik haar naar het hotel sturen? Dan kan ze nog even met haar de laatste wensen doorspreken." "Maar heeft Hart nu al getekend?" "Jaha," zegt Xandra ongeduldig. "Dat heb ik je vanmorgen al verteld." Helemaal door mijn hoofd geschoten. "Ja, sorry, en stuur dat meisje maar..oh wacht even, stuur haar eerst even hier dan kan ik haar even inlichten." "Okidokki baas" zegt Xandra.

De mooie Lisa komt aarzelend binnen. "Hoi..eh..Lisa." zeg ik en voel dat ik het meisje bijna uitkleed met mijn ogen. Ze is zo mooi en jong. Nee, niet verliefd worden, "Bevalt het je wel hier?" "Ja mevrouw," zegt Lisa. "Zeg maar Yvon hoor," zeg ik snel, "we zijn niet zo formeel hier, komt door al die artiesten. Hoe is je Engels?" Lisa zegt dat ze de taal goed spreekt. "Je gaat zo dadelijk naar het Grand Hotel, daar zit Cynthia Hart. Ken je die?" Lisa beaamt dat ze zangeres kent. "Goed, heb je de rider klaar?" Lisa overhandigt een vel papier. Op een rider, staan de wensen van de optredende artiest over haar wensen voor de kleedkamer, welke eten en drinken er moet zijn bijvoorbeeld. "Heb je een rijbewijs?" Lisa knikt. "Rij met een van onze bedrijfsauto's naar het Grand en bespreek de Rider met Hart. Daarna weer terug." Als het meisje mijn kamer verliefd weet ik het zeker. Ik ben halsoverkop verliefd op een meisje die mijn dochter zou kunnen zijn.

, "Bevalt het je wel hier?", vraagt Yvon. "Ja mevrouw," zeg ik stotterend, ze is zo intimiderend, een vrouw die zo beroemd is, zo groot is geworden, iedere artiest wenst bij haar te komen. "Zeg maar Yvon hoor," zegt Yvon, ze is alweer in haar computer aan het kijken. Multi tasken is haar uitvinding zo lijkt het wel. "we zijn niet zo formeel hier, komt door al die artiesten. Hoe is je Engels?" Ik spreek redelijk goed Engels, maar zeg goed, ik heb examen gedaan op Cambridge niveau, maar leren en spreken in de echte wereld is natuurlijk wel iets anders. "Je gaat zo dadelijk naar het Grand Hotel, daar zit Cynthia Hart. Ken je die?" Ik knik, Cynthia Hart, eigenlijk ken ik haar niet, maar ga straks gelijk googelen. "Goed, heb je de rider klaar?", vraagt ze, ze is zo aardig, anders dan vanmorgen. Ik geef haar een vel papier. "Heb je een rijbewijs?", ik knik, i’ heb een rijbewijs, maar rij eigenlijk alleen nog maar brommer, heb net mijn school af en mijn eerste baantje, ten minste als je vakkenvullen niet mee telt. In papa zijn auto heb ik een paar keer gereden. "Rij met een van onze bedrijfsauto's naar het Grand en bespreek de Rider met Hart. Daarna weer terug." Ik loop naar Xandra, ik vertel haar wat Yvon zei.ze gooit me een keycard toe. “Hmmm, jaaa, de roze, dat is echt een auto voor jou. Met de hartjes.”, lacht Xandra. Ik kijk uit het raam. “Dat is….dat is….”, zeg ik. “Ja, de lelijkste tesla. Nee ik plaag je, dat is de meest eye catching car in onze stal. Yvon zweert erbij, special wrapping, maar rijdt het fijnst. Adres is al voorgeprogrammeerd, maar een meid als jij weet dat wel. Nou, go. Her majesty hates waiting! Oja, terugweg, wip even bij Starbucks aan, twee koffie, jou en mij, pak de creditcard maar, zijvak. Dat kan wel van het budget af hoor. En neem ook van die koekjes mee, feels like home.”, zegt Xandra. Schoorvoetend loop ik naar de deur, ik treuzel, kijken of ik alles heb. Als ik bij de auto sta stap ik in. Ik heb nog nooit in zo’n auto gereden, papa rijdt een Volvo, dat is al groot, ik verzuip bijna in deze auto. “Nou ga je nog starten?”, hoor ik plots.

Xandra stapt naast me in. “Kijk zo start je, hier de route starten, dan krijg je de beste route, omzeil je alle gedoe. Rustig blijven.”, zegt ze. Ik kijk haar aan. “En de bazin?”, vraag ik. “Nee geen probleem, ik moet ook zaken regelen bij een andere klant, heb ik al gedaan hoor, maar zij denkt dat ik nog wat details moet regelen. Dus ga ik mee, ze houdt van efficiëntie. Dus gaan met die banaan!” Met zweet in de handen rij ik weg, maar de auto corrigeert waar nodig en ik krijg steeds meer plezier. We hebben heel wat bekijks, met grote letters staat achterop By Yvon. Als we aankomen gaat Xandra in de lobby zitten en ik ga naar Cynthia, ik ken haar echt niet, ik schaam me, maar ze is hartelijk en snel is alles geregeld. Ik kan weer terug en Xandra heeft net koffie besteld. Tijdens de koffie, ik kan eindelijk relaxen, verteld ze me alles over Yvon, hun relatie, dat Yvon best lief is, maar één nadeel. Werk gaat altijd voor, ze kan gewoonweg niet relaxen, een paar week, maar dan zijn de kriebels er weer, nog nooit heeft iemand “het ijskonijn” kunnen ontdooien of de tijger in haar kunnen temmen. “Ze is….lesbisch?”, vraag ik. Xandra lacht:”uitgevonden en verbeterd! Lesbischer dan haar vind je ze echt niet!”, ik kijk haar aan. “Oooh, story, privé, dat soort bladen, hihihihihihi, nee, haar privé is echt echt privé, niemand weet iets van haar privé af en die mannen? Allemaal uit haar vriendenkring, om de pers af te leiden. Bij events heeft ze steeds een andere vriend aan de arm, en als de pers dan bijna heeft uitgezocht wie het is er alweer een ander en is de interesse weer weg en gefocust op de zogenaamde nieuwe liefde. Vergeet niet, ze is conartist in deception. Of hoe zeggen jullie, afleiden?, ze heeft menig artiest zo weten te beschermen, ze gaat door het vuur voor haar artiesten. Maar kom, we gaan weer. Zal ik maar rijden?”, ik knik driftig. En eindelijk kan ik rustig zitten. We rijden door naar Starbucks. Halen koffie en rijden terug, daar ga ik naar Yvon. “Dit is alles wat ze wil? Echt? Hoe heb je dat klaargespeeld? Goed werk meid! Knap…euh knap gedaan!”, zegt Yvon, ze legt haar arm om mee heen haar hoofd drukt ze even tegen mijn hoofd, schrikt dan echter gelijk terug:”Ga het allemaal maar regelen, Xandra legt de betalingen wel uit, goed werk meid!”, als ik weg loop geeft ze me een tik tegen mijn billen. Even geef ik een gilletje, het voelde niet eens onaardig. Yvon had zich snel omgedraaid en loopt weer naar haar stoel. Ik kijk nu eens in haar kantoor, een prachtig kantoor, super modern ingericht en prachtige foto’s, van Yvon en zelfs een naakt foto van haar, wat je ondanks dat het naakt is niets ziet. Bij Xandra kijk ik weer wat ik kan doen en ben in gedachten kennelijk. “Ooh, de foto? Hihihihihihi, niet onder de indruk raken, een foto van Anton Corbijn, haar beste vriend.”. Ik schrik, ze is beroemder dan ik dacht en wist.

Een bevriende psychiater heeft me wel eens verteld, dat ik zo hard werk om mijn eenzaamheid te onderdrukken. Ik verlang onbewust naar een partner, een vriendin, omdat ik zo alleen ben en omdat ik door het harde werken iedereen afstoot, denkt iedereen dat ik een kreng ben en daardoor ben ik eenzaam en...een doorgaande catch 22, voortdurend bijt ik in mijn eigen staart. Die nieuwe is trouwens heel goed, snel heen, snel terug en de rider is heerlijk beknopt en bovendien redelijk goedkoop. Dat maak ik wel eens anders mee. Ik betrap me er op dat ik regelmatig even langs loop en snel een blik op haar werp. Ze is prachtig, en nog zo onschuldig, zo lief en jong. Ik zie Xandra spottend kijken, die heeft me allang door. Ze weet op wat voor types ik val. Ik roep haar binnen. "Hoe is die nieuwe hier binnen gekomen?" vraag ik plompverloren. Xandra kijkt me uitdagend aan en lacht dan fijntjes. "Ben je plotseling geïnteresseerd in de nieuwelingen?" zegt ze. "Geef antwoord op mijn vraag, schat," zeg ik, "anders mag je morgen een enkele reis Tokio boeken om in Japan eigenwijze vragen te gaan stellen." "Haar vader's accountant doet ook werk voor ons en die heeft Lisa ons onder de aandacht gebracht...Lisa, zo heet ze trouwens, niet 'nieuwe', chef." Weer kijkt ze me brutaal aan. Xandra is de enige die zulke dingen kan flikken. Ik zou verloren zijn zonder haar. "Maar waarvan al die belangstelling?" gaat mijn assistente genadeloos verder." "Ach...ik...oh...gewoon interesse..." stamel ik en ben woest op mezelf. Mijn personeel heeft niets met mijn gevoelens te maken. "Volgens mij ben je verliefd." zegt Xandra zachtjes.

De dag schiet voorbij en zoals gewoonlijk is het superlaat als ik aanstalten maak het kantoor te verlaten. Ik zie dat Lisa nog steeds aan haar bureautje zit. "Wat doe je nog hier?" zeg ik verontwaardigd, "het is veel te laat, schiet op, naar huis!" Ze schrikt en kijkt me aan met dat lieve koppie en ik krijg het gevoel dat ik opeens heel licht ben en elk ogenblik kan opstijgen. "Ik wilde even dit afmaken..." zegt ze en wijst op enkele dossiers. "Moest je van Xandra overwerken?" zeg ik streng. "Nee mevr..eh Yvon, ik was de tijd vergeten." Ik kijk haar aan en voel dat het helemaal mis gaat met me. "Wil je nog wat eten?" Ze knikt en we lopen samen naar de garage. Ik loop naar de metalic groene Aston Martin Valkyrie die bedrijfsklaar staat. "Stap in," zeg ik, "fasten your seatbelts", Even later scheuren we door de stille straten en ik rijd de garage in van Hotel L'Europe. "Ik ben helemaal niet gekleed voor zo'n duur hotel," zegt Lisa verschrikt. "Je bent met mij," zeg ik kortaf. Met de lift gaan we naar het restaurant waar ik een laat souper bestel. Voordeel van dit hotel er zijn nauwelijks paparazzi of andere persmuskieten. Lisa eet met kleine hapjes. "Vind je het niet lekker?" vraag ik. "Jawel hoor, maar ik hou meer van een hamburger en een cola," zegt ze.

Onderwijl praten we. "Je hebt een goede instelling," zeg ik, "een harde werker. Zit je nog op school?" Ze schudt haar hoofd. "Nee, ik heb net mijn eindexamen gedaan, misschien ga ik nog studeren." Ik bekijk hoe ze eet en eerlijk, ik ben halsoverkop verliefd op dit jonge meisje. Maar jezus, ze is nog zo jong, die ziet natuurlijk niets in zo'n oud wijf als ik. "Heb je een vriendje?" vraag ik. "Nee," zegt ze, "ik heb wel twee vriendinnetjes gehad, maar dat is over." Dus ze is lesbisch. Dat had Xandra natuurlijk ook al gezien. "Ik ga je een promotie geven," zeg ik plotseling. Ze kijkt me verbaasd aan. "Cynthia Hart heeft getekend voor onze Agency, ze wordt een wereldster. Maar we moeten een paar dingen aanpassen. Ze is momenteel nog een ruwe diamant, veel te springerig en te slecht gekleed. Ze heeft iemand nodig die haar een beetje bijslijpt. Je bent net zo jong als Cynthia, morgen ga je naar de Grand en praat je met haar samen met Xandra, jullie gaan haar aankleden en haar leren hoe ze de pers te woord staat, en komende week gaat ze een nieuwe song opnemen. Ik wil dat er een video van wordt gemaakt. Afgesproken?"

We eten bij een super duur en superluxe hotel, hotel L’Europe. Ik schrik voor de derde keer vanavond, eerste keer dat Yvon me overvalt op kantoor, ik was echt bang dat ze boos was. Maar Xandra is duidelijk, ze verwacht efficiëntie, tweede keer, met de auto, een super snelle, maar ook super coole auto, alleen is de vraag, welke is minder opvallend, deze of die roze monster. En nu de derde keer, hoe pas ik hier nu in. Ik ben toch geen rijke meid? Als ze Yvon zien gaan alle deuren open en krijgen we een tafeltje toegewezen, met veel privacy. En iedereen spreekt haar aan met Yvon, ze komt hier dus duidelijk niet voor het eerst. En ook haar drinken wordt gelijk geserveerd. “Wat mag het zijn?”, vraagt de ober. Ik doe stoer, ik moet duidelijk leren dat ik gewoon moet doen. “Doe maar een zoete rode wijn.”, gelijk komt er een fles aan en schenkt de ober een beetje in. Hij kijkt me aan. Ik moet dus eerst proeven, dat heb ik op tv vaak gezien. Ik proef en knik. Wat is dit smerig! denk ik gelijk. Maar ik moet me niet laten kennen, een late souper besteld Yvon voor ons. Wat het allemaal is ik weet het niet, ik eet een beetje, ik heb eigenlijk best wel trek, ik had twee plakjes brood bij me en verder nog niets gegeten. “Vind je het niet lekker?”, vraagt Yvon. “Jawel hoor, maar ik hou meer van hamburgers en cola”, zeg ik weer zonder nadenken, want ik heb stoer wijn besteld. We praten over school, mijn liefdesleven, ze heeft echt interesse in haar personeel. Geen baas die alleen maar om de inkomsten denkt, ik vind haar nu al super aardig, terwijl ik vanmorgen eigenlijk dacht wat een raar mens,

"Cynthia Hart heeft getekend voor onze Agency, ze wordt een wereldster. Maar we moeten een paar dingen aanpassen. Ze is momenteel nog een ruwe diamant, veel te springerig en te slecht gekleed. Ze heeft iemand nodig die haar een beetje bijslijpt. Je bent net zo jong als Cynthia, morgen ga je naar de Grand en praat je met haar samen met Xandra, jullie gaan haar aankleden en haar leren hoe ze de pers te woord staat, en komende week gaat ze een nieuwe song opnemen. Ik wil dat er een video van wordt gemaakt. Afgesproken?", zegt Yvon. Ik sta perplex, hoe moet ik haar nu advies geven over kleding? Gelukkig is die stoere Xandra erbij. Zij zal wel antwoordt weten. Ik merk dat ik die wijn niet goed verdraag, ik begin me steeds duizeliger te voelen en merk dat mijn woorden ook anders uit mijn mond komen dan ik wil. “Volgens mij is het tijd te stoppen, het is al bijna half één. Kom, ik breng je thuis. Morgen om 10 uur verwacht ik je weer op kantoor.”, Yvon staat op en ik kijk haar even aan. “Nee geen zorgen, i’ heb hier een lopende rekening, we worden niet aangehouden hoor!”, als ik naar de lift loop achter Yvon aan, strompel ik door die stomme drank, waarom deed ik dat ook, en in mijn val val ik tegen Yvon aan, die me opvangt. Haar gezicht is heel dicht bij mijn gezicht. Ze kijkt me aan, en even, Een gevoelsmatige minuut kijken we elkaar diep in de ogen. Dan helpt ze me weer recht op. “Ja, die stomme hakken ook altijd, ik heb daar soms ook ruzie mee hoor. Kom, ik breng je snel naar huis.”, zegt Yvon, maar haar arm blijft om mijn zij en zo lopen we naar de auto, ik stap in de auto, ze scheurt weer weg, over de snelweg waar ze zoals ik even snel kan zien de 200 aantikt. En al snel ben ik thuis. Ik moet steeds me inhouden niet te spugen. Als ik thuis ben stap ik uit:”tot morgen”, zegt Yvon en ze scheurt weer weg. Ik ga bij een bosje staan en begin te spugen. Ik ga snel naar binnen en duik in bed, zonder me om te kleden. Het is 9 uur als de wekker gaat. Ik voel me al beter. Ik duik onder de douche als mama klopt. “Er staat een dame voor de deur voor je”, zegt mama. Ik gok op Xandra, ze zal me wel oppikken. Ik droog me af en gooi de douche deur open en weer schrik ik. Naaktste ik voor Yvon, die niet onder de indruk van mijn naaktheid schijnt te zijn, ze kijkt me gewoon aan. “Ooooh sorry!”, roep ik snel en ren naar mijn slaapkamer, “Niets om sorry voor te zeggen of je voor te schamen hoor!”, zegt Yvon:”Ik kwam hier toch langs en met het ov ben je zolang onder weg. Dus ik dacht, waarom niet even haar oppikken.” Snel kleedt ik mee aan, ik weetniet waarom, maar ik schiet een jurkje aan, een strak lycra jurkje, kort, ik doe er laarsjes bij aan. Snel even lippenstift, Haar in een lage nonchalante staart en ik loop naar Yvon.

We stappen in de auto. “Zo, ik breng je naar kantoor, Xandra wacht al op je, licht jij haar in?”, vraagt Yvon, ik knik bevestigend. Mijn maag begint te knorren. Yvon zet de auto stil.”heb je wel ontbeten?”, raagt ze zorgzaam. Ik schud mijn hoofd. “Ik eis wel van mijn personeel dat ze goed voor zichzelf zorgen. Denk daarom!”, zegt ze streng. Ze scheurt weer over een snelweg en rijdt dwars door de stad. “Ik denk dat ik weet wat jij wilt.”, en bij de Mac stopt ze. “Kom op.”, zegt ze, ik stap uit en mijn jurkje is iets opgeschoven, Yvon loopt achter me. Ik hoor haar aan de telefoon, maar ze iseven stil, om vervolgens het gesprek te vervolgen. “Nee, ik ben geloof ik duidelijk genoeg. Jij gaat, Lisa komt daar! Je wacht op haar, duidelijk? En nee, volgens mij staat nog steeds mijn naam op de gevel en niet de jouwe, dus wie moet aan wie verantwoording afleggen! En met Cynthia is geen tijd afgesproken toch? Dag Xandra, geen discussie meer!”, ze slaat haar arm om me heen. Ze gaat aan een tafel zitten, kijkt rond, wacht en let op andere mensen, staat dan op, loopt naar de bestelzuil. Drukt op de knoppen en kijkt weer rond, vraagt niets, maar komt even later terug, met een bordje, met nummer 69. Ik zie haar lachen en kijkt mij aan, bekijkt mij en dan weer naar het nummer. Ze kijkt even naar buiten. “Even over straks, je bent goed in je eerste klus bezig geweest, ik denk dat dit ook wel goed gaat komen.”, ze kijkt opzij en de serveerster komt bij ons. “Uw bestelling, twee McMuffin met bacon, twee met sausage, pannenkoeken, croissantjes, sap, melk, koffie, twee gewone McMuffin. De cheesecake en brownies komen er nog aan. Eet smakelijk.”, zegt de serveerster. Yvon pakt een kopje koffie. “Zo genoeg?”, vraagt ze. Ik kijk haar aan:”voor mij? Dat is……veel te veel!”, reageer ik. “Nou, dan eet ik maar met je mee.”, ze neemt een hapje van een McMuffin. “Hmm, niet eens zo slecht.”, zegt Yvon. “Is dit…..je eerste keer?”, vraag ik verbaasd. “Ja, eigenlijk wel.”, lacht Yvon. We eten en drinken, praten en lachen.we hebben nog heel veel over. Er komt een vrouw met dochtertje binnen, ze kijkt en wil wat bestellen. Yvon loopt naar haar toe. “Moeilijk kiezen of niet”, ze doet alsof ze besteld. “Ja, af en toe wil je iemand eens wat bijzonders geven, maar alles is altijd zo duur.”. Yvon loopt naar me toe. “Zat?”, vraagt ze. Ik knik. Ons onaangeraakt eten pakt ze op. “Kijk, ik denk dat u hier wel wat aan heeft.”, ze geeft het dienblad met de McMuffins, pannekoeken, drie porties en de vier croissantjes. Ze loopt naar de balie, praat met een serveerster en even later komt de manager. Ze fluistert wat en wijst naar de moeder met dochter. De manager knikt en loopt naar achter. Dan knikt ze weer. Yvon loopt naar de vrouw. “U mag bestellen wat u wilt, iedere week, kosteloos.”, de vrouw kijkt verbaasd. “Waarom?”, vraagt ze. “Gewoon, ik zie hoe u uw best doet, ik wil dat waarderen, via iets simpels.”, ze loopt naar me toe. “Zo, kom we gaan.”, zegt Yvon. “Wacht.”, ik loop naar de vrouw toe, praat even met haar. En loop dan weer naar Yvon. Ze kijkt me aan. “Wat deed je?”, vraagt ze. “Nou, ik vroeg waarom ze zo vergrijs, zag je haar ogen niet, ze huilt veel. En ook haar make-up is slecht, haar lippenstift is oud, daarom komt het heel ongelijk op haar lippen, ze wil doen geloven dat ze het kan missen, haar hakjes moeten vervangen worden en haar kousen hebben kapotte hakken, je ziet de ladder net niet, omdat ze de voeten verder naar voren trok. Ze is gescheiden, ze heeft haar trouwring niet meer om, dus gokte dat ze werkeloos is. Ik heb gevraagd of ze niet eens bij papa langs wil gaan, zij zoeken nog een baliemedewerker, van 9 tot 14, vijf dagen per week, haar dochter is 6, dus dat past perfect met schooltijden.”, Yvon kijkt me verbaasd aan. “Hoe…..?”

Wat is het toch een eersteklas bitch! Me zo voor schut zetten... Ze promoveert dat grietje die net komt kijken en ik mag mee om haar handje vast te houden. Terwijl ik naar mijn auto loop, kalmeer ik echter. Yvon en ik verschillen eigenlijk zo weinig. We zijn allebei keihard, maar hebben ook een klein hartje. Onze achtergronden verschillen weliswaar. Ik ben de dochter van een kolonel in de US Airforce, meerdere malen onderscheiden, en ben gewend aan het leven van het gezin van een legerofficier. Veel verhuizen en discipline. Later ben ik bij de Special Forces gegaan en heb gevochten in Afghanistan. Na een helikopterongeluk raakte ik gewond en moest de dienst verlaten. Toen ontmoette ik een lief meisje dat uit Nederland kwam en met haar ging ik naar Amsterdam. Maar daar ging het mis en ik verliet haar. Dat was het moment dat ik Yvon tegenkwam. Ze is de dochter van een Hollandse muziekuitgever en opgevoed als zakenvrouw. In onderhandelingen is ze keihard en niemand kent haar echt goed. Zelfs het feit dat ze lesbisch is, verbergt ze meer dan uitstekend, bang dat iemand het tegen haar zal gebruiken. Ze is eigenlijk net zo stoer als ik, maar behoorlijk rijker. Daarom is zij de baas en ben ik haar PA.

Ik kom aan bij het Grand. Yvon heeft zo haar ideetjes om haar artiestenstal te leiden. Die is gevuld met wereldsterren en sterren hebben de neiging om alle discipline te verliezen en over te gaan naar een leven vol seks, drank en drugs. Maar niet bij Yvon. Ze waardeert dat haar artiesten een eigen koers willen varen, maar niet dat ze hun talent verkwisten aan drank, drugs en seks. Nauwkeurig begeleidt ze iedereen en houdt scherp in de gaten wat iedereen doet of juist niet doet. Cynthia Hart is Amerikaans, na de dood van haar ouders bij een vliegtuigongeluk opgevoed door haar grootouders, twee voormalige hippies uit Californië en is bij wijze van spreken grootgebracht met LSD en marihuana. Ze barst van het talent, maar is grof in haar taalgebruik, kleedt zich als een dakloze en staat op het toneel als een zak zand. Yvon wil dat een beetje aanpassen. Als Amerikaanse ben ik de aangewezen persoon om een landgenote te begeleiden, maar nu heeft een verliefde Yvon plots een newbee er tussen geschoven. Een schoolmeisje zonder ervaring. Ze moet wel gek zijn op dat kind. Lisa zit in de lobby op me te wachten. Ik moet zeggen, ze is inderdaad prachtig en jong. Qua leeftijd zit ik tussen haar en Yvon in.

"Hallo," zeg ik als Lisa opstaat. Het meisje groet me schuchter. "Ik kon er niks aan doen," zegt ze timide, "Yvon promoveerde me ineens. Ik..." Ik lach. "Yvon heeft een goede intuïtie," zeg ik geruststellend, "ze leidt niet voor niets een international. Ze heeft alle touwtjes in handen." Ik ga naast haar zitten. "Cynthia slaapt altijd uit en ze heeft een vreselijk humeur als we haar voor elven storen, dus kom mee..." Ik loop naar het restaurant en bestel koffie voor ons tweetjes. "We kunnen alvast beter kennismaken," zeg ik, "wie is Lisa?" "Ik ben net klaar met school," zegt Lisa, "en wil misschien gaan studeren. Ik woon nog thuis bij mijn ouders en heb een jonger zusje." Ik knik, "en heb je een vriendje?" Ze bloost. "Nee, ik ben lesbisch, maar ik heb ook geen vast vriendinnetje." Aha ze is dus lesbisch, net zoals Yvon en ik. "En jij?" vraagt ze. "Ik ben 27 jaar en was, tot vier jaar geleden, sergeant bij de Navy Seals, dat zijn speciale marinecommando's van de VS, mijn vader was een luchtmachtkolonel en piloot. De helicopter die een deel van mijn peloton vervoerde in Afghanistan werd neergehaald en ik raakte gewond. Het was zo ernstig dat ik de dienst moest verlaten. Toen raakte ik verliefd op een verpleegster, ene Annie, die afkomstig was uit Nederland en we gingen samenwonen in Amsterdam. Daar betrapte ik haar met de buurvrouw en ging bij Annie weg. Toen ontmoette ik Yvon en die bood me aan haar PA te worden." "Waren jullie verliefd?" vraagt Lisa zacht. "Een paar maanden," zeg ik, "maar we zijn iets teveel hetzelfde, allebei strijdlustig en compromisloos en veel te veel een leider om genoegen te nemen met een gelijkwaardige relatie. Dus kregen we een reuze ruzie, stopten er mee om elkaars minnaressen te zijn en gingen professioneel verder."

Als het kwart over elf is, verschijnt Cynthia Hart. Ze ziet er uit als een vogelverschrikker en is zonder makeup. Ze draagt een gekreukte hippiejurk en is op blote voeten. "Damned," schreeuwt ze door het restaurant, "can I get a cup of coffee in this wretched place?" Ik wil opstaan, maar Lisa duwt me terug. "Ik doe het wel," zegt ze en loopt op Cynthia af. "Hello Cynthia," zegt ze onverschrokken, "Yvon has send me..." Cynthia stopt abrupt en kijkt haar aan. "Who are you, some errand girl from the great white chief?" "No, I am your friend," zegt Lisa, "here is your coffee. Ze overhandigt Hart een beker en die kijkt verrast op. Ze proeft en zegt, "how did you know? This is the right brew, black, no sugar and milk and the correct brand..." Ja, hoe kan Lisa dat allemaal weten? Maar ze troont Cynthia mee naar onze plaatsen en even later smult Hart van de Brownies die Lisa heeft laten aanrukken. Het is griezelig, alsof dit frele meisje kan gedachten lezen. Als ze Cynthia heeft overtuigd dat het slimmer is om schoenen aan te trekken, verdwijnt de artieste weer naar boven. "Hoe wist je dat van die koffie en de Brownies?" "Cynthia is een hippie diep in haar hart," zegt Lisa, "ze let op haar gezondheid, dus geen melk en suiker. Ik weet van haar rider, welke koffie ze wil en welk merk en welke Brownies ze graag wil." Eigenlijk simpel, maar dat is altijd achteraf. Als Cynthia terug is, gaan we shoppen. die twee ratelen onderweg als twee schoolvriendinnen en ik loop er achteraan als een werkeloze schooljuf met haar klasje. Ik wil naar een exclusieve boetiek, maar Lisa neemt Cynthia mee naar de Bijenkorf. "Waarom?" vraag ik, als de zangeres even later aan het passen is. "Cynthia is een vrije geest en opgevoed met het idee van vrijheid," zegt Lisa wijs, "ze haat conventies en dus ook de dictatuur van een dure exclusieve boetiek, maar ze wil wel keuze en kwaliteit en dus... de Bijenkorf." Ik besluit dit meisje haar gang te laten gaan, Yvon had het goed gezien om haar te promoveren.

Problemen in Sidney. Ik wil daar een agency overnemen dat niet alleen de Australische en Nieuwzeelandse gebieden bestrijkt maar ook Zuidoost Azië. De eigenaar is ene Ken McFarley, een selfmade miljonair die ook eigenaar is van diverse mijnen en supermarktketens. Zijn Agency is meer een hobby. Mijn overnamebod is ruim, maar kennelijk niet genoeg. McFarley wil het onderste uit de kan. Ik besluit het even te laten rusten. Morgen Japan, mevrouw Yoko Yakamoto is de dochter van de eigenaar van Nippon Agencies die ook vestigingen in Singapore en Maleisië heeft. Als Yoko morgen tekent hebben we Sidney misschien helemaal niet nodig en het kost ons vrijwel niets. De vader van Yoko wilde een partnership, een samenwerking, geen overname. Ik kijk op en zie dat Xandra is binnen gekomen. "Die chick is geweldig," zegt ze. "Vertel me eens wat nieuws," zeg ik, "gisteravond analyseerde ze een volkomen vreemde vrouw puur op haar uiterlijk als een soort Sherlock Holmes. Ze is een geboren analiste." Xandra glimlacht, "dat was je dus al opgevallen?" "Hoezo?" zeg ik. "Oh ze deed hetzelfde met Cynthia Hart, die twee zijn nu de grootste vrienden. Cynthia eet uit haar hand. "Ze gaat zich toch niet bemoeien met haar muziek?" schrik ik. "Nee, nee," zegt Xandra snel. "Ik weet wat je hebt gezegd, alleen een beetje polijsten, kleding, praten met de pers." "En?" Xandra haalt haar schouders op. "We zien het snel want vanavond praat Hart met Eva Jinnek in "Eva". Ik vertel Xandra over Sidney en ze is met me eens dat we ons moeten concentreren op Yakamoto Agencies. "Stuur Lisa, nog even naar me toe," zeg ik. "Oh je weet haar naam nog," zegt Xandra, "er is dus nog hoop..." Ik gooi een prop papier naar haar hoofd en ze vlucht giechelend het kantoor uit.

"Ik hoor alleen maar goede dingen over je van Xandra," zeg ik als Lisa voor me zit. Weer ben ik gelijk onder de indruk van haar verschijning, die combinatie van onschuld en schoonheid. Ze is echt fantastisch. "Morgen heb ik een afspraak met Yoko Yamamoto van Yamamoto Enterprises. Ze is de dochter van de eigenaar. Eigenlijk runt Yoko het bedrijf. Maar ik weet zo weinig van haar, kun je jouw talenten inzetten om me iets meer over die Japanse te vertellen?" Lisa schrikt. "Dat weet ik niet hoor?" "Morgen arriveert ze op Schiphol, ik stuur je met een limo en chauffeur er naar toe, ontvang haar en neem haar me naar het Okura, praat met haar en probeer haar een beetje uit te horen." Ik kijk weer op mijn computer en Lisa staat wat schutterig op. Als ze wegloopt, zeg ik opeens, "wil je vanavond bij mij thuis dineren? Kunnen we gelijk even over Yakamoto praten. Of heb je andere plannen?" Lisa schudt haar hoofd en ik werk weer door.

Waar ben ik in godsnaam mee bezig. Ik ben de CEO van een international bezig om de Aziatische markt in handen te krijgen en dan ga ik mijn tijd verspillen aan een etentje met de jongste bediende? Maar ik schud mijn hoofd als om de nare gedachten te verdrijven. Nee, dit meisje is goud, een superanaliste. Ja hoor het is werk, zegt het duiveltje in mij, je wilt dat kind helemaal niet versieren. Ik sta op en pak mijn jasje dan loop ik de werkvloer op die bijna geheel is verlaten. Lisa zit te bellen. "Yes, just be yourself," hoor ik haar zeggen, "but please remember she is a reporter, not a close friend or a relative, stay friendly but on a distance, tell them only what you want them to hear." Ze hangt op en kijkt me aan. "Wie was dat?" vraag ik. "Cynthia Hart," zegt Lisa, "ze wordt zo dadelijk geïnterviewd door Eva Jinek. Ik heb met Cyn doorgenomen hoe ze moet reageren en dat ze niet zo direct moet zijn. Ze moet meer geheimzinnig zijn." Klinkt goed, dit meisje is echt een supertalent. We lopen naar de Austin Martin. Even later rijden we naar mijn appartement. Het is op de penthouse van een wolkenkrabber in Rotterdam, exclusief voor de superrijken, 24/7 bewaking en voorzien van alle gemakken. De lift brengt ons van de ondergrondse parkeergarage naar de top van het gebouw. Binnen heeft een slimme binnenhuisarchitecte alles aangekleed. Ik zie dat Lisa diep onder de indruk is. Ik heb het personeel vrijaf gegeven en check of de maaltijden klaar staan in de twee magnetrons. Ik schakel ze in en schenk voor Lisa een cola light in. Zelf neem ik een wodka Martini, just shaken.

Lisa staart over het enorme uitzicht over de Maasstad. Ik kom bij haar staan. "Mooi hè" zeg ik, "Prachtig," zucht ze. Ik bekijk haar weer ze is zo geweldig mooi, nog veel mooier dan het uitzicht. "Vertel eens wat meer over jezelf..." zeg ik als we hebben plaatsgenomen in de twee peperdure exclusieve stoelen. Lisa kijkt me aan. "Er is niet zoveel te vertellen," zegt ze. "Kom, kom," zeg ik, "wat wil je bijvoorbeeld studeren en hoe zie je de rest van je leven?"

Ik sta voor een raam en kijk over het enorme uitzicht over de Maasstad. Yvon komt naast me staan:”Mooi hè" zegt ze, "Prachtig," zucht ik. De stilte wordt door Yvon verbroken:"Vertel eens wat meer over jezelf..." als we gaan zitten op, wat ongetwijfeld design stoelen zijn en waarschijnlijk ook peperduur kijk ik haar aan. "Er is niet zoveel te vertellen," zeg ik. "Kom, kom," reageert Yvon, ze neemt er geen genoegen mee, "wat wil je bijvoorbeeld studeren en hoe zie je de rest van je leven?". De festival mijn leven, eigenlijk zou dit een tijdelijke baan zijn, maar het is heel erg leuk om te doen. Veel leuker dan ik dacht. Ik wil graag bedrijfsleven management studeren, en ooit heel erg graag een huisje met veel grond, waar ik dan met paarden kan werken. Een boerderijtje, misschien wat kippen, schapen, dat soort dingen. Maar dat pas als ik ook dingen terug kan doen voor mijn ouders.”, “en je liefdesleven?”, vraagt Yvon. Waarom moet ze daar nu over beginnen, ik kan moeilijk zeggen dat ik wel wat voel voor oudere vrouwen, ten minste ouder dan mij, stukken ouder, dat zou wel heel erg raar zijn. “Zien wel wat er komt”, zeg ik nonchalant. We horen de ping van de magnetron. Yvon loopt naar de keuken en haalt de maaltijden op. “Hamburgers, aardappelen en groente. Simpel, niet die bijzondere dingen, hopelijk smaakt het.”, zegt Yvon. Ik neem schuchter een hapje, ik verwacht bijzondere smaken bij de hamburger, maar ik ben heel erg verrast. Het smaakt heerlijk! De beste hamburger die ik ooit heb gegeten. Ik eet snel, die smaak, even zucht ik. “Gaat het?”, ik heb mijn mond vol en begin te blozen. Zo hoor ik natuurlijk niet te eten, papa zou me waarschuwen. “Ja…sorry, het is….oooh zo lekkker!”, zeg ik zuchtend.

Yvon begint te lachen:”echt?”, “nee, lekker is niet het juiste woord, beter dan sex!”, zeg ik stom. Mijn school vriendin zegt dat altijd als iets superlekker is. “Oooh, is dat zo?”, vraagt Yvon. En neemt ook een hapje. “Nou, hij is inderdaad lekker, je hebt gelijk. Maar de sex? Mwah, daar valt over te discussiëren”, lacht ze. Als we klaar zijn. Haalt Yvon twee kopjes koffie. Ze zet hem bij me neer, wil weglopen, maar draait zich om. “Sorry, een vlekje”, met haar duim gaat ze over mijn onderlip en kin. Ze likt haar duim af. Even sluit ze haar ogen. “Ik heb een paar dingen al uitgezocht, qua kleding is Yoko verwesterd, maar ze is nog vrijgezel, haar vrienden werden afgewezen door haar vader. Dus is ze weer single, haar vader moet zijn goedkeuring geven, watdus duidelijk aangeeft dat ze tussen twee werelden leeft, traditioneel maar ze wil ook de tradities ontlopen, ik ben geen expert, snap ook niet veel dingen nog, ik ben gewoon heel erg jong, dus ik denk dat ze hier een tijd zou moeten blijven als u grip wil op zaak en haar ten volle wilt benutten, want zij kent inderdaad de markt daar, ze is sowieso super geliefd, bij iedere première is ze aanwezig, plus ze spreekt Engels, Frans, Duits, Japans, Grieks en ik geloof Italiaans, maar dat weet ik niet meer zeker, ik heb mijn aantekeningen nog op kantoor liggen, sorry.”, Yvon kijkt me aan. “Eeeuh u?”, ze weet even niets te zeggen. “Sorry, ik moet dat nog afleren.”, zeg ik.”én dit weet je al via internet?”, vraagt ze. Ik fronts even mijn wenkbrauwen:”nee, via ons gesprek?”, reageer ik verbaasd. “Heb je der al gebeurd?”, reageert Yvon dan weer verbaasd. “Ja? U..je weet toch dat Japaners het graag zien dat ze weten wat er gaat gebeuren als ze op reis zijn? Dus moest ik me wel voorstellen én laten weten dat alles gereed is én of ze nog speciale wensen heeft, op haar hotel staat Sanpin cha, groene thee met jasmijn. Vanwege vitale voordelen populair op Japans Okinawa. En Yoko zweert erbij. Ook heb ik geregeld dat voor haar speciale menu’s geregeld zijn. Een mengeling van rijst, groenten, tafelzuren en vis of vlees. De ober haalt een Japanse chef erbij voor de Miso soep.”, zeg ik. “Eeeuh wat?”, zegt Yvon. Nu schrik ik. Ik ben te er gegaan. Ik kijk naar beneden. Lloret, dit had ik niet moeten doen. Ik betaal de schade wel. Zal niet weer gebeuren hoor, ik dacht….”, zeg ik met trillende stem. “Nee, nee…ik bedoel, Miso soep?”, reageert ze:”ik….ik…ben sprakeloos.”, “dat was niet mijn bedoeling. Jij eet morgen met haar, ik ben daarvoor te jong, een ouder iemand is haar leidpunt. Ooh ja, als ik het goed herinner, Het uitspreken van dankbaarheid voor en na de maaltijd is een belangrijk aspect van Japans dineren. Voordat je begint met eten, kun je zeggen: “Itadakimasu”, wat betekent “Ik ontvang nederig”. Na de maaltijd zeg je u “Gochisousama deshita”, wat een bedankje is voor het eten en de gastvrijheid. Want het hotel zal zij zien als haar huis, waar jij te gast bent. Beetje raar, maar het is nu eenmaal zo, het isde gewoonte om schoenen uit te doen bij het betreden van een woonhuis of hotel, te buigen als begroeting, geen tips te geven bij het eten, slurp je noodles op, niet met taxi deuren gooien, geef eten of snacks als cadeau en draag vooral kimonos. Ik heb al een doos Luxe Matcha met Thee geregeld, dat kun je dan cadeau geven.”, en nu adem ik. Ik was weer te enthousiast en merk dat Yvon me aankijkt. “Sorry, dit is nog niet volledig natuurlijk, ik zal beter mijn best doen.”, Yvon staat op van de tafel, loopt naar me toe. Drukt een zoen op mijn hoofd. “Ik heb je een opdracht gegeven, maar jij bent verder gegaan dan de bedoeling was, wat heel goed is, maar een kimono heb ik……..niet……….je kijkt met een lachje…..”, de deurbel gaat en onderbreekt Yvon. Yvon loopt naar de deur, ze zegt iets en sluit de deur. “Oooh ze zijn vroeg, ik had verwacht dat je tot 22 uur zou werken, dus ze zouden jouw Kimono leveren tegen half elf vanavond.”, zeg ik. “Je laat me versteld staan., maar nu genoeg werk. Hier, dit ga je lekker vinden.”, ze komt met een glas warme chocomelk. Ik neem een slok. Het is inderdaad lekker. “Wat is het?”, vraag ik. “Warme chocolademelk, met een beetje Baileys. En slagroom uiteraard”.

“Je zei, tijdelijke baan, wil je hier niet vast werken?”, vraagt Yvon. “Ja……jawel? Denk ik wel. Ik kan heel veel leren hier, ooojaaah, ik moet nog zabuton of zaisu regelen, en een lage tafel en en en…ik heb nog zoveel te doen!”, zeg ik. Yvon komt naar me toe. “Rustig, hier, een bedrijfstelefoon. Hier staan alle nummers in die je nodig hebt. App maar naar Xandra als ik naar huis breng wat je nodig hebt, Xandra regelt het dan verder, je moet ook leren delegeren, daar heb je dat kantoor met hennen voor, anders blijven die toch maar kakelen.”, ze geeft me een iPhone 14 Pro Max. Ik schrik, die zijn ontzettend duur. “Maar, dit is een iPhone 14 Pro Max”, zeg ik. “Nee, de 16. Maar verder heb je het goed. Goed gereedschap…”, reageert Yvon, ze geeft me nog een chocolademelk. Het is al bijna 2 uur als een beetje uitgekletst zijn. Yvon zit naast me op een bank, we nemen nog wat papieren door, ik zie allemaal namen van grote sterren. Dan gaat de telefoon. “Wat? En waarom heb je mij niet gebeld? Waarom? You fucking fucking fucking idiot! You are fired! Now get lost!”, schreeuwt ze. “Lisa, snel! Bel Xandra en kom mee!”, moppert ze. Ik bel Xandra. “Ja?”, hoor ik slaperig. “Yvon wil je hebben”, zeg ik, ik snap er nog steeds niets van. “Owh her majesty called?, en ze legt op. Een paar minuten later, wij zijn al onderweg, gaat de telefoon van Yvon. “Ja!”, schreeuwt Yvon. “I warned you, but no, don’t listen!”, hoor ik Xandra zeggen. “Kom nou maar naar dat hotel, damage control!”, zegt Yvon. “Wat is er allemaal”, vraag ik. “Jij moet aan de bak, Cinthia is doorgeslagen, mijn mannetje die haar zou bewaken en uit de problemen zou houden dacht te kunnen flikflooien met een dame, intussen kreeg Cinthia drugs en precies de verkeerde, ze sloeg de kamer kort en klein en er is nu een arts bij haar, waarschijnlijk een overdosis, maar ze zijn er tijdig bij, je snapt dat dit buiten de pers moet blijven. En Cinthia mee moet werken. Dus, doe je best en doe alles wat nodig is.”

Terwijl ik me snel aankleed, bedenk ik dat Lisa bij Yvon in huis was. Zo, zo, dat gaat snel. Onze chef is in love... Intussen word ik via de telefoon ingelicht over Cinthia die compleet te schijnt doorgeslagen in het keurige Grand. Nu zijn ze daar wel popsterren gewend, maar toch... Terwijl ik naar mijn auto loop bel ik Yvon. "I warned you, but no, don't listen," zeg ik, "we hebben Lisa nodig, damage control." Ik rij in de nacht naar het Grand. Als ik aankom, brengt een receptionist me snel en discreet naar de kamer van Cinthia Hart. Ze ligt op bed met wijd open gesperde ogen. een vrouwelijke arts komt naar me toe. "Ze is compleet van de wereld, het is een nieuwe drug, synthetisch, ik heb haar een kalmeringsmiddel gegeven." "Wat voor drug is het?" "Ze noemen het Sweet Delight, als je het niet gewend bent, word je eerst compleet zen en daarna compleet agressief. Het werkt nog een paar uur, maar door het Kalmeringsmiddel zal ze voorlopig rustig blijven. Er moet iemand bij haar blijven, als ze nog meer krijgt, zal haar hart stoppen. Afschuwelijk spul, komt uit Nederland." "Wanneer is ze weer normaal?" "Morgenochtend, hoezo?" "Ze moet morgen optreden in de Ziggodome." De arts kijkt me aan en denkt na. "Dat gaat wel lukken, mits ze van die troep afblijft. Het lijkt op E. dezelfde soort pilletjes, alleen het effect is veel heftiger en het is enorm verslavend." Ecstacy, dus daar lijkt het op.

Als Yvon en Lisa binnenkomen is de dokter net weg. Ik sta de praten met de hotelmanager. De pers was gelukkig niet gewaarschuwd. De man is heel vriendelijk. Hij wil geen problemen en belooft de zaak in de doofpot te stoppen. Uiteraard betalen wij de schade aan de hotelkamer. Lisa zit al Cinthia. Ik neem Yvon apart. "Het is superbelangrijk dat Cinthia geen Sweet Delight meer krijgt, dat spul lijkt op E. zelfde soort pilletjes, dus ook beslist ook geen Xtacy," zeg ik. Yvon praat ook even met de hotelmanager. "Ziet er naar uit dat we net op tijd waren. Kun jij even bij Cinthia blijven met Lisa, ik zal zorgen voor een nieuwe bewaker en een verpleegster, in burger uiteraard. "En Lisa?" vraag ik. "Laat haar even op Cinthia inpraten, die twee zijn vriendinnen," zegt Yvon, daarna moet ze echt naar huis, anders mist ze teveel slaap." "Had je dat niet eerder kunnen bedenken?" zeg ik en hoor het verwijt in mijn stem. Yvon zegt niets en kijkt verliefd naar het mooie meisje. "Het is erg met je?" zeg ik. "Hoezo?" zegt ze vinnig. "Lieve Yvon, je bent verliefd op dat meisje en niet zo'n beetje ook." Yvon bloost, maar zegt niets.

Na een uurtje komt Lisa naar me toe. "Ik ben moe," zegt ze. "Er komt zo een bewaker en een verpleegster," zeg ik. Lisa knikt. "Ze heeft vreselijk veel spijt, wist niet wat haar overkwam." Ik vertel over Sweet Delight. "Wat een troep," zegt Lisa spontaan. "Jij moet naar bed," zeg ik. "Yvon brengt je zo weg." Even later slaapt Cinthia en wordt voortdurend bewaakt door de verpleegster. Twee bewakers houden afwisselend de wacht. Ik zie Lisa meelopen met Yvon. "Waar gaan je met haar naar toe." "Naar haar ouderlijk thuis natuurlijk," zegt ze. "Kan ik dat niet beter doen?" zeg ik, "als haar ouders die vliegende schotel die jij auto noemt, zien aankomen, denken ze dat Mars aanvalt." "Ik heb een beter idee," zegt Yvon. "De suite in het hotel staat leeg en we kunnen er met zijn drietjes in."

Cynthia roetig en heeft spijt van alles, maar het is nu eenmaal deel van haar leven, zo is ze opgegroeid en ik kan het haar ook niet kwalijk nemen, maar ben wel ontzettend moe, na een dag zo lang werken. En morgen staat weer een belangrijke afspraak in mijn agenda. “Ach lieverd, ik breng je zo naar huis, even wat afspreken met Xandra.”, zegt Yvon. Even later hoor ik haarachtige praten met Xandra, ik vang niet alles op, maar wel dat suite leeg staat. Dan komt Xandra bij me, “Yvon is nog bezig met de schikking over de schade, je mag met hem meelopen, we slapen in het hotel vannacht.” Ik loop mee en bij een riante kamer stopt hij. “Dit is de kamer mejuffrouw Lisa”, zegt de aardige meneer:”van mevrouw Yvon moet ik zorgen dat het u aan niets ontbreekt, u vindt op bed een nachthemd, maat S, een ochtendjas en slippers. In de badkamer tandenborstel en tandpasta en uiteraard een borstel, we wekken u morgen om 9:15. Mocht u iets nodig hebben, bel dan gerust.” Hij verlaat de kamer. Deze kamer is haast groter dan het huis van papa en mama. Ik spring onder de douche. Als ik terug kom ga ik in een stoel zitten om te wachten op Xandra en Yvon. Ik ben moe en doe even mijn ogen dicht. Langzaam aan dommel ik weg.

Ik weet niet of ik droom of nog wakker ben, alles is wazig. Ik zie Yvon en Xandra binnen komen, in balansrekening, ten minste is dat wat ik zie? Ik weet het niet. Maar wat ik wel weet is dat ik hun duidelijk hoor. “Ssssttt, maak niet zoveel lawaai!”, ze slaapt. Geef me die deken even!”, hoor ik Yvon zeggen. “Waarom stil zijn? Je wilt haar toch juist wakker hebben? Hoe wil je die meid anders neuken!”, zegt Xandra. “Ooowh wat kun jij weer plat zijn, ordinair zelfs!”, moppert Yvon. Ik voel en deken over me heen gaan. Het is dan stil. Ik hoor de douche lopen. Dan hoor ik wat gefluister. “Ik wil geen sex met haar, ze is gewoon ontzettend goed, alles is puur zakelijk!”, zegt Yvon:”ga nu maar slapen!”, ik hoor Xandra lachen. “Ja ja, puur platonisch uiteraard, je loopt de afgelopen dagen vaker ons kantoor binnen dan je de afgelopen vijf jaar bij elkaar bij ons kwam!”, ik hoor iets vallen op de grond, en de douche weer aangaan. “Maak jezelf maar eens nuttig en bestel voor die meid schone kleding voor morgen. Ik weet dat jij haar maten al weet. Dus regel het even wil je?”, zegt Yvon. “Puur platonisch hé?”, zegt Xandra:”waarom draag je dan je versier string? Je lucky string?…..daarom was ze bij je! Je wilde haar in je bed! Laat me raden, kaviaar? Champagne, oesters, aardbeien met room na?”, zegt Xandra, ik hoor het sarcasme erin doorklinken. “Als je het zo graag wilt weten, aardappelen, bloemkool met kaassaus, hamburger en cola. Als dessert crème brullee.” De douche gaat weer uit. “Nou bek dicht en slapen! Als Lisa wakker wordt is het jouw schuld!”. Plots voel ik twee armen onder me:”wat doe je! Leg haar neer! Laaat dat!”, moppert Yvon. Ik voel me warm worden, dan plots heel koud. “Waattt……”, zegt Yvon. “Ze is…..naakt…..”, zegt Xandra. Ik voel een dekbed over me heen geslagen worden. Ik hoor niet meer wat ze zeggen, ik val in een diepe slaap.

Aan twee kanten voel ik iemand tegen me aan liggen. Als ik wakker word klopt iemand aan de deur. “Room service.”, de deur gaat open. “Zet daar maar neer, maar stil, er slaapt nog iemand.”, hoor ik Yvon zeggen. “Zekers mevrouw, de kleding, zoals u had gevraagd. Voor u, voor uw medewerkers, en hier de schoenen.” Ik stap uit bed en doe mijn badjas snel aan. Ik zoek mijn kleding. “Zoek je iets?”, vraagt Xandra. “Ja. Mijn kleding! Ik heb straks een afspraak. Met Yoko”. Ze begint te lachen, je kleding is naar de stomerij, majesteit? Is de kleding er al?” “Schreeuw niet zo! Straks wordt ze wakker en ze mag wat langer liggen!”, hoor ik Yvon zeggen. Xandra doet een vinger op haar lippen. “Nou en! Ze moet toch werken.”, roept Xandra. “Hou op! Ik waarschuw je!”, zegt Yvon. “Ik ben al wakker hoor”, zeg ik snel, voor die twee ruzie krijgen. Yvon brengt de kleding, snel kleedt ik me aan, het is andere kleding dan mijn eigen en de lingerie is wel heel erg sexy. Alles past perfect. We gaan aan tafel, Yvon overlegt nog met de artsen. “Zo, dat is geregeld, Cynthia geeft voor het hotel een intiem concert. Als excuses”, zegt Yvon:”en Lisa, nog een beetje geslapen?”. Ik knik:”En vreemd gedroomd, dat jullie naast me lagen, bij mij in bed. En iets met een lucky string? I’ kan alles niet thuisbrengen, maar de droom was net werkelijkheid.”, ik zie Yvon zich bijna verslikken in de koffie en Xandra een rood hoofd krijgen. “Ja dromen zijn bedrog, toch?”, lacht Xandra.

Het is duidelijk. Xandra is ook verliefd op Lisa. Als stoere chick laat ze natuurlijk niks merken, maar ik ken haar langer dan vandaag. Xandra lijkt op mij en heeft dezelfde voorkeuren. Ze doet wel stoer, maar is in feite net zo romantisch als ik. Aan de andere kant, Xandra is echt een stoere meid, een paar geleden sprong ze uit vliegtuigen en helicopters, waadde door de branding om een of ander eiland te bestormen. Ze is een scherpschutter op geweer en pistool en een kei in martial arts. Na haar ongeluk is dat allemaal wat minder, maar zou Lisa, nog zo jong en onbedorven niet eerder vallen voor de stoere en jongere Xandra dan voor mij? Ik ben best sportief, rij rally's en heb een formule 1 bolide gereden, ik loop marathons, maar ik heb nog nooit uit vliegtuigen gesprongen, ik ben geen commando en in de ogen van Lisa moet ik stokoud lijken, ik zou haar moeder kunnen zijn. Toch kruipen Xan en ik ieder aan een kant van dit mooie meisje dat gewoon doorslaapt. Al blijkt later dat ze nog wel het een en ander heeft gehoord. Maar first things first, eerst het miss Yamamoto en dan Cynthia, einde van de middag, het gesprek met Eva Jinek en dan de Ziggodome. Xandra instrueert de twee bewakers. "Niemand in de kleedkamer en doorzoek die eerst, jullie zijn persoonlijk verantwoordelijk dat deze dame niet en ik herhaal, niet, in aanraking komt met welke drug dan ook. Als ze ook maar zoiets als een stickie rookt, kunnen jullie de rest van je leven een baantje gaan zoeken in de categorie 'putjesschepper', want dan zorg ik er voor dat jullie nergens meer aan het werk komen als bewaker, gesnopen?" De mannen knikken en zijn duidelijk onder de indruk. Als ex-Navy Seal was Xandra gewend om te werken met de top van de Special Forces, mannen die lachend de stranden bestormden of Halo-sprongen uit een vliegtuig maakten. Ik spreek de verpleegster toe. "Hou haar in de gaten, bekijk haar gedrag, als ze ook maar een moment vreemd gaat doen, haal de de arts er bij en mij, begrepen?" De vrouw knikt.

Ik rij Lisa naar het vliegveld in de Valkyrie. "Lijkt mijn auto echt op een vliegende schotel?" vraag ik. Lisa moet lachen. "Wie zegt dat?" "Xandra," zeg ik. "Een beetje wel," zegt ze, "maar het is een prachtige auto." Gerustgesteld parkeer ik bij Schiphol. "Dus volgens jou moet ik Yoko persoonlijk begroeten?" Lisa knikt met een ernstig gezicht. "Japanners hechten heel veel aan hiërarchie," zegt ze, "als ik alleen zou zijn of met Xandra, zal Yoko dat zien als respectloos, want jij bent de CEO. ten slotte is zij ook het gezicht van Yamamoto Agencies, ze is zelfs belangrijker dan haar vader. En spreek haar toe in het Japans, de rest van het gesprek kan in het Engels, ze zal de moeite die je doet, zeer waarderen." Mijn bewondering voor dit frele meisje stijgt met de minuut. Ze is een natuurtalent. Door gewoon te internetten en zaken te combineren weet ze Yamamoto te doorgronden en te analyseren. "Het hotel is geboekt," zeg ik, terwijl we naar de ontvangsthal lopen, "de suite, ik heb het eten en drinken in huis gehaald die jij hebt aangeraden, nog iets anders?" "We gaan naar het Rijksmuseum met haar," zegt Lisa beslist, "Japanners zijn gesteld op schoonheid en kunst. Haar meenemen naar onze grootste kunstschatten is een must." Ik knik, dat klinkt logisch. "En praat pas over zaken aan het diner," zegt Lisa, "ze moet tijd krijgen om gewend te raken aan Nederland. Wat niet iedereen weet is dat Japanners vinden dat wij een onaangename lucht verspreiden, daar moet ze aan wennen." Verrast kijk ik opzij, "ook als we net hebben gedoucht?"

Yoko Yamamoto is begin dertig, ze draagt een elegant mantelpakje en is knap om te zien. Haar gezelschap bestaat uit een aantal gespierde Japanners die haar omringen als een verdedigingshaag. Ik maak op advies van Lisa een buiging en zeg, "Oranda e yōkoso, Yamamoto-san, watashi wa ivu~ondesu" hetgeen zoiets betekent als 'welkom in Nederland, mevrouw Yamamoto, ik ben Yvon'. ten minste als ik het goed heb uitgesproken. Yoko maakt ook een buiging, en zegt "Yasashī o kotoba o arigatōgozaimasu, okusama, chichi nikawatte go aisatsu sa sete "
itadakimasu" Ik heb geen flauw idee wat ze zegt, maar het klinkt vriendelijk. Gelukkig kunnen we nu overgaan in het Engels. Ik stel Lisa voor en Yoko knikt haar vriendelijk toe. Met een limo rijden we naar het Okura hotel. In de auto stelt Lisa voor om in de middag naar het Rijksmuseum te gaan. Yoko zegt dat ze blij is om de Nachtwacht te zien. Tot nu toe loopt alles als een trein. Terwijl Lisa zich met de Japanse onderhoudt, neem ik een telefoontje van Xandra aan. "Alles goed hier," zegt ze. "Cynthia gedraagt zich voorbeeldig en is bezig met de repetitie voor vanavond. Ze heeft haar bassist ontslagen, want die had haar de drugs gegeven. Een Nederlandse bassist vervangt hem." Mooi nieuws allemaal. Het wordt tijd voor het Rijksmuseum. Ik bel met Taco Dibbits, de directeur. Hij is op de hoogte en zal Yoko persoonlijk ontvangen en naar de Nachtwacht brengen.

Ik stel voor om in de middag naar het Rijksmuseum te gaan. Yoko zegt dat ze blij is om de Nachtwacht te zien. Tot nu toe loopt alles als ik had gehoopt. Yvon neemt een telefoontje aan, Yoko kijkt naar Yvon. “We are sorry, but she has Some important phonecalls to attent to. She takes her responsability very serieus, we all work as efficiënt as possible just because she leads us so tight, I can asure you!”. We komen aan bij het Rijksmuseum. Yoko blijft argwanend, maar is wel blij het museum te zien. Yvon belt met Taco Dibbits, de directeur van het Rijksmuseum. Hij is op de hoogte en zal Yoko persoonlijk ontvangen en naar de Nachtwacht brengen. Yoko is echt onder de indruk, zeker als ze de Nachtwacht ijn levende lijve ziet. Ze blijft meer dan een uur staan kijken naar de nachtwacht. Yoko loopt naar haar assistent. “ Ivu~on ga denwa o oetara, osoraku shigoto ga dekirudeshou. Kanojo no chūi-ryoku wa utagawashīga.”, Yvon staat naast mij, ze herkend haar naam in wat Yoko zegt, “Don’t worry, don't worry, she will be completely focused and give you all the attention.“, haar assistent maakt een kleine buiging en loopt voor Yoko aan. “Please, show me your office.”, zegt Yoko, “versta je Japans?”, vraagt Yvon, “jazeker! Jij niet dan?”, lach ik. “Hier heb je een meesjie, geef haar die straks voor je je kantoor binnengaat met beide handen, dan weet zij hoe belangrijk je bent. Voorop staat het in het Engels, achterop in Japans. Heb ik snel laten drukken vanmorgen in het hotel.”, We rijden naar kantoor, Bij de deur van het kantoor van Yvon wacht ik. “Komop, jij gaat ook naar binnen”, zegt Yvon. “Nee dat kan niet, alleen jij en Yoko, paas als de zaken zo goed als rond zijn, de hoofdlijnen, dan komen wij erbij voor de uitwerking, niet eerder.”, zeg ik. De assistent van Yoko geeft een map aan Yoko, knikt en gaat voor de deur staan. Ik ga bij hem staan. Yoko en Yvon zijn ruim twee uur bezig, dan gaat de deur open. Yvon lijkt gespannen. “Hoe gaat het?”, vraag ik. “Het zit muurvast. Ik weet het even niet meer.”, zegt Yvon. “Ze laten nooit gelijk weten wat ze denken, er moet eerst overeenstemming zijn. Blijf rustig, toon geen emotie, dan klapt deze deal sowieso. Hier.”, ik geef Yvon een mand met allerlei kazen en typische Hollandse lekkernijen. “Dit kan het ijs een beetje breken.”, ze gaat weer naar binnen en een uur later komt ze weer naar buiten. Haar assistent en Xandra en ik mogen ook binnen komen. “Tomorrow we sign the deal. Thanx you.”, ze knikt en gaat naar buiten.

“Over een uur dineren we samen, jij gaat ook mee en jij ook!”, zegt Yvon tegen mij en Xandra. “Mar vertel me één ding, hoe kan het dat je al die talen praat.”, ik lach en laat een telefoon zien. “Met een oortje, Google translate, en voila”, ik maak een buiging door mijn knieën. Yvon lacht. Net als Xandra. “Ik kan je wel zoenen meid!”, lacht Yvon en ze wil haar lippen op mijn hoofd drukken, maar doordat ik weer ga staan zoent ze mij vol op mijn mond. De lippen beroeren elkaar langer dan de bedoeling is. “Jooh, hallo!”, zegt Xandra:”diner?”, ze loot al naar de deur. Ik had een kimono voor Yvon geregeld, niet voor ons. Maar die blijkt Yvon al geregeld te hebben, inclusief slippers. Het eten is heerlijk, ik heb in de auto uitgelegd hoe ze moeten eten, wachten tot alles op tafel staat, met stokjes tegen, niet wijzen met de stokjes en, heel belangrijk, niet de kopjes verschuiven met de stokjes en niet voor jezelf inschenken, dat doet een ander, je schenkt elkaar bij. En je zet alles terug na het eten zoals je begonnen bent. Het eten gaat perfect en Yoko ontdooit zelfs. “Tomorrow, we diner Dutch style.”, zeg ik. “Wat gaan we ete; dan?”, vraagt Yvon als we afscheid hebben genomen. “Bij jou! Wat je samen met mij at, ik weet zeker dat je punten gaat scoren en haar blij maakt, maar die assistent moet uit haar buurt, hij is de liaison tussen haar en haar vader.”, zeg ik. “Kom, kom mee”, zegt Yvon, “haal jij de auto Xandra, wij gaan het samen vieren”, even later zitten we in de auto op weg naar een club. Als we daar aankomen hebben we gewonnen kleren aan, kennelijk had Yvon hier al op geanticipeerd. “Alles goed gegaan bij Cynthia?”, vraagt Yvon via de telefoon. “Mooi, alles loopt super!”. Binnen is het druk, gezellig en warm. Yvon sleurt me gelijk de dansvloer op, we dansen en haar handen raken een paar keer mijn billen, we dansen steeds intiemer, dan komt Xandra, ze tikt op de schouder van Yvon, “oma, ga even rusten, straks krijg je nog een hartaanval.”, lacht Xandra. Ik zie aan Yvon dat ze het als een grap wil laten lijken, maar hier echt van baalt. Xandra en ik dansen even intiem als ik met Yvon danste. Na ruim een uur dansen met hun beide gaan we even zitten. We zweten alledrie, het is extreem warm in deze club. “Kom, we gaan even naar buiten. Buiten slaan beide vrouwen hun arm om me heen. “Taxi”, roept Yvon. De taxi stopt. “ Grand Hotel Karel V, en snel!”, als we daar aankomen kijk ik mijn ogen uit. Yvon loopt naar de balie:”de Empire Executive Driepersoonskamer, met champagne, cola en morgen ontbijt.”. De man kijkt:”ik weet niet…”, Yvon kijkt hem aan, geeft hem een kaart. Hij slikt even en zweetdruppels komen op zijn voorhoofd. “Natuurlijk, ik regel het.”, Yvon loopt voor ons aan. “Wat was dat?”, vraag ik zachtjes aan Xandra. “Even stoer doen en indruk maken op jo….eeuh ons. Dit hotel valt onder haar imperium.”

Voor de dag om is, ben ik ook stapelverliefd op Lisa, wat een meid! Dit is geen bleu schoolmeisje meer, maar een volwassen vrouw die weet wat ze wil. Maar Yvon is ook gek op haar, dus het wordt dringen. En Yvon kan natuurlijk lekker flashen met haar geld en bezittingen, die vrouw is schatrijk en ik ben maar een PA, een stoere vrouw weliswaar, die Yvon makkelijk met één vinger op de mat kan leggen, maar toch een PA. Lisa geeft geen enkele indicatie dat ze onze verliefdheid ziet of dat ze de voorkeur geeft aan Yvon of mij. Om gek van te worden. Hotel Karel V is echt grand, een parel in de hotelkroon. Napoleon zou er ooit gelogeerd hebben. De Empire executive driepersoonskamer biedt genoeg ruimte om half Ter Apel te huisvesten en is zeer superdeluxe ingericht. Lisa moet verplicht rusten van Yvon in haar slaapgedeelte en samen met mij zondert Yvon zich af in het kantoorgedeelte. Ze zet een fles wodka op tafel met twee glaasjes. "Is het zo laat?" zeg ik geïrriteerd. "Ik ben verliefd en jij bent verliefd," zegt Yvon afgemeten en schenkt de glaasjes vol. "Ad fundum" zegt ze en met één teug ledigen we ze. De wodka brandt in mijn maag. Sterk spul, echte Russische. "Hoe gaan we dit oplossen?' vraag ik. "We kunnen haar toch moeilijk delen?" "Nee," zegt Yvon terwijl ze de fles aan mij geeft. Ook ik schenk de glaasjes vol. "Het is aan Lisa," zegt Yvon, en ik kan je maar één ding zeggen, wil je me verslaan, dan moet je één ding doen: Be better bitch!" en ze zet het glaasje aan haar lippen. Ik doe hetzelfde en we gieten de inhoud naar binnen.

Een uur later zijn we allebei bijna laveloos. We praten met dubbele tong en een oplossing voor de liefde voor Lisa is nog kilometers ver weg. "Morgen," hikt Yvon en probeert op te staan. Ik zie de kamer draaien en val van mijn stoel. Yvon strompelt naar haar kamer en ik kruip naar de mijne. Het is kinderachtig, ik weet het, maar zo gaan Yvon en ik met elkaar om. We zijn erg op elkaar gesteld, maar dit mooie meisje heeft een wig tussen ons gedreven. Ze weet het niet, maar ze is de inzet van een duel op leven en dood. Yvon en ik zullen dan niet fysiek de degens kruisen, maar we zullen wel om de mooie Lisa vechten, geestelijk wel te verstaan.

Ik word wakker met een knetterende hoofdpijn en het gevoel dat er een kikker in mijn keel zit te kwaken. Als Yvon vrolijk de deur binnenstapt, gooi ik een kussen naar haar hoofd. "Gaat het schatje?' zegt ze hatelijk. "Hoe kom jij zo vrolijk?" vraag ik woest, "je hebt net zoveel gezopen als ik dus..." "Ik heb van te voren, een pond boter door mijn keel gewrongen," zegt Yvon, "oud trucje, geleerd van Ivan Kosolsky, een Russische ondernemer. In Rusland drinken ze altijd wodka bij de onderhandelingen. Met boter in je maag ben je beter bestand tegen de alcohol." "Bitch!" zeg ik hardgrondig, "vuile teef!" "Tut, tut, wat zijn dat voor woorden," zegt Yvon, "ga je mond met zeep wassen, onmiddellijk." "En wat ga jij doen?" vraag ik. "Even met Lisa de dag doornemen," zegt Yvon vrolijk, "het staat 1-0 liefje en moge de beste Bitch winnen." Ze vertrekt en ik zak kreunend in de kussens. Ik was even vergeten dat Yvon een doorgewinterde zakenvrouw is, die net zo gemakkelijk alcohol drinkt als geitenmelk. Ze heeft me er behoorlijk ingeluisd. Ze wist dat we 'shotje-shotje' zouden doen en heeft haar voorzorgsmaatregelen genomen. Ik ben de eerste uren niet in staat mijn bed uit te komen en Yvon zal zich gelijk gaan bezighouden met de mooie Lisa. Ze heeft zich wel vergist, ze staat niet 1-0 voor maar minstens 5-0...

Lisa zit uitgeslapen aan het ontbijt. Ik ga bij haar zitten. "Je was gisteren geweldig," zeg ik, "Yoko eet uit je hand, hoe gaan we het diner dutch style organiseren?" Lisa lacht geheimzinnig. "Ik wil haar meenemen naar mijn ouders, mijn moeder weet er van. Ze kan supergoed koken en het is altijd gezellig." Ik kijk haar aan. Wat is ze toch mooi. "Niet goed?" zegt ze aarzelend. "Hè," schrik ik, "nee, ja, natuurlijk is het goed, het is zelfs geniaal, een homecooked meal in een echt Nederlands huis. Geweldig! En wij betalen alle kosten." Lisa straalt. "Hoe is het met Xandra?" vraagt Lisa. "Oh die slaapt," zeg ik, "teveel in het glaasje gekeken, gisteravond..." Lisa staat op, "wil je niet even kennismaken met mijn moeder, mijn vader werkt momenteel." We nemen een van de bedrijfsauto's en rijden naar het ouderlijk huis van Lisa. "Hallo mam," zegt Lisa tegen de vrouw die de deur opendoet. "Dit is mijn baas, Yvon." Haar moeder glimlacht en neemt mijn uitgestoken hand aan. "Hartelijk dank dat u voor onze Japanse gaste wil koken, mevrouw," zeg ik. "Zeg maar Marianne, hoor," zegt Lisa's moeder. Het huis is nog niet zo oud en modern ingericht. Ik krijg koffie en een stuk zelfgebakken appeltaart.

"We zijn zo blij dat Lisa zo'n mooie vakantiebaan heeft." zegt Marianne als we in de huiskamer koffie drinken. "Ze is een geweldige aanwinst," zeg ik en vertel hoe Lisa nu al zelfstandig als analist optreedt. Haar moeder lacht. "We hebben haar goed opgevoed, geloof ik," zegt ze bescheiden. Ik bekijkt Marianne nog eens goed. Volgens mij verschillen we amper in leeftijd. Zou Lisa wel vallen voor iemand die haar moeder zou kunnen zijn? Als we weer in de auto zitten vraag ik onverwacht. "Als Yoko haar handtekening heeft gezet, wil ik het met je vieren. Ik heb kaartjes voor Ariane Grande die overmorgen optreedt in de Ziggo Dome, we doen al haar concerten in Nederland en Duitsland, dus we kunnen haar persoonlijk ontmoeten." Lisa reageert opgetogen. Ze blijkt een grote fan van de zangeres. "Oh graag," zegt ze, "alleen wij tweetjes?" "Ja," zeg ik aarzelend, "heb je daar problemen mee?" Ze schudt haar hoofd.

Yoko is nog altijd vol van het Rijksmuseum en die middag tekent ze het contract. Lisa heeft weer allemaal tips gegeven over Japan en de onderhandelingen met Japanners en alles verloopt gesmeerd. Ik krijg ook goed nieuws over Cynthia Hart. De Ziggodome was een succes en het interview met Eva Jinek is inmiddels al in alle journaals geweest en ook bij RTL en SBS. Dan wordt het tijd voor het diner bij de ouders van Lisa. We rijden er heen in een limousine en Yoko is verrukt als ze in een gewoon Hollands huis mag mee eten. De ouders van Lisa zijn geweldig en het eten is overheerlijk. Yoko kent het totaal niet en is wat onwennig met mes en vork. Maar ze is voortdurend vol lof over Marianne's kookkunst. Na het diner en de koffie rijd ik met de limo en Yoko terug naar het Okura. Lisa rijdt ook mee. Als we Yoko hebben afgeleverd, rijd ik naar mijn penthouse. "Ga je nog even mee?" vraag ik. Lisa knikt.

Boven schenk ik een wit wijntje in en praten Lisa en ik nog even de dag door. Halverwege het gesprek kan ik me niet meer inhouden. Ik buig me naar voren en druk mijn lippen op die van dit mooie meisje. Het is een lange gepassioneerde zoen en ik voel me zweven...

Het eten bij mama is een groot succes, ik let steeds op Yoko, ze is onwennig, maar ik leer haar het eten Nederlandse stijl, eerst is de smaak kennelijk wat bijzonder, maar uiteindelijk smaakt het haar goed, zo te zien. En als mama de zelfgemaakte vla op tafel zet zie ik dat dat haar het beste smaakt. Ik doe er wat kersencompote over. Ze kijkt verbaasd, maar neemt een tweede portie. Na het diner en de koffie met uiteraard weer appeltaart rijd ik met de limo met Yvon en Yoko terug naar het Okura. Als Yoko naar binnen gaat, rijden wij naar Yvon haar penthouse. "Ga je nog even mee?" vraagt Yvon. Ik kan Yvon als enige niet peilen, ze geeft gemengde signalen af, ik ben wel wat naïef, geef ik toe, maar ik kan best wel peilen als iemand interesse heeft in mij, maar Yvon? Nee, ze geeft me soms wel het gevoel, maar meestal niet, ik snap het ook wel, zij is rijk, succesvol en ouder, veel ouder, wat zou ze ook moeten zien in een onervaren, niet bijster werelds meisje, een meisje dat ne5 komt kijken op deze wereld, zoals papa altijd zegt, nog niets eens droog achter de oren. Wat dat ook mag betekenen. En qua sex heb ik nog weinig ervaring,

Boven schenkt Yvon een witte wijn in en praten wij de dag nog even door. Halverwege het gesprek buigt zij plotseling naar voren en drukt haar lippen op die van mij. De zoen duurt lang en ik schrik hiervan. Ze stopt even met zoenen. “Ik….i….ikkk….sorry sorry sorry, ik had dit niet moeten doen”, zegt ze, maar ik vond het juist fijn en trek haar naar mij toe. Nu neem ik het initiatief en druk mijn lippen op de hare. En dan gaat alles zo snel, ik voel haar handen onder mijn billen en dan plots de muur tegen mijn rug, mijn jurk ligt dan snel op de grond en ik voel haar lippen op mijn tepels. Mijn bh hangt halverwege mijn buik. Ze slinkt me steeds in de ogen aan. Ik kijk met verlangen naar haar en mijn benen zijn om haar middelgeklemd, mijn handen om haar nek. Plotseling stopt ze weer. “Di….dit…dit…kan niet, sorry!”, zegt ze. Ze zet me neer, ze is zeker twee koppen groter dan mij. Ik pak mijn jurkje op, doe hem snel aan. “Jij….jij….”, zegt ze, ik voel tranen opkomen bij mij. Ik Loo naar de deur. “Sorry, ik regel beneden wel een taxi.”, ik pak mijn handtasje. “Ik had dit ook niet mogen doen, een meid als ik, ik snap het, ik ben gewoon te jong en lang niet zo knap als jij…eeuh u…jij…excuses, ik ben gever gegaan, morgen breng ik de sleutels wel naar kantoor terug, met de pasjes.”, ik heb de deurkruk in handen als ik plots geschreeuw hoor. “Verdomme! Verdomme verdomme verdomme!”, ik draai me om. “Lisa, sukkel dat je bent! Het is niet jij dat het probleem is, maar ik…..vind je mij echt leuk?”, vraagt ze, ik zie tranen in haar ogen. “Eeeuh…..u bent echt mooi”, zeg ik. “Stop nu met dat u, jij, niet u….het is niet die rijkdom? De luxe, je vind echt mij leuk?”, vraagt ze nog eens. IKEA naar haar toe. Zoen haar op haar mond:”jaaa”, zeg ik en zoen haar nog eens, ik moet echt op mijn tenen staan om haar te kunnen zoenen. “Het was niet dat je je geïntimideerd voelde?”, vraagt ze nog eens. Ik schud mijn hoofd. “Nee, absoluut niet.”, en zoen haar wild en hou haar hoofd vast, ze tilt me op en brengt me naar haar bed. Op bed rollen we over en weer, steeds ligt een ander boven, terwijl onze lippen elkaar blijven beroeren. Als zijn boven ligt kijkt ze me aan, scheurt mijn jurk open. “Dat…dat was een dure jurk….”, kijk ik haar aan. “Ik koop de hele winkel voor je als je wilt, maar nu…nu wil ik jou!”, zegt ze hijgend. Haar tong gaat naar mijn buik en als ze daar is trekt ze met haar tong een spoor naar mij navel en van mijn navel naar mijn string. Ze zoent mijn kruis via mijn string, trekt hem opzij en likt over mijn schaamlippen. Als ik hard kreun en hijg duwt ze haar tong in mijn poes. Haar tong gaat op verkenning uit en voert het tempo steeds verder op en gillend kom ik klaar, voor het eerst in mijn leven. Yvon blijft likken, ik hoor haar slikken. Als mijnlichaam weer iets begint te ontspannen kruipt ze iets om hoog en zoent me. Nu is het mijn beurt, ik duw haar op haar rug. Ik probeer haar te imiteren en open har jurkje, ik wil hem niet kapot scheuren, haar jurk kost net zoveel als dertig van mijn jurkje ben ik bang. Ik kruip tussen haar benen en zie een poes, met piercing en prachtig geschoren. Ik duw mijn lippen op haar schaamlippen. De geur is aangenaam, als mijn tong begint te likken komen er gelijk sappen uit haar poes, het smaakt een beetje zoutig. Ik vind de smaak lekker en begin fanatieker te likken, dan lopen de sappen er sneller uit, ik ben zo gefocust dat ik niets meer hoor. Ik merk het lichaam van Yvon schokken, mijn hoofd drukt ze plotseling stevig in haar kruis en haar benen klemmen mijn gezicht vast. Haar billen gaan een stuk de lucht in. Als haar benen mijn gezicht los laten hoor ik haar hijgen. Maar ook de telefoon. Die gaat steeds maar door.

“Jaaa, wat moet je! Nee! Thuis natuurlijk, waar anders?”, moppert ze. Yvon neemt me in de armen. “Sorry, je jurkje….maar voor mij…ik zie je ook liever zonder hoor…”, zegt Yvon. Ik lig op haar borsten. Ze zoent me regelmatig op mijn hoofd en speelt met mijn lange haren. We genieten na. “Waar zijn jullie?”, hoor ik iemand schreeuwen. “Fuck! Nee hé”, moppert Yvon. Snel kleedt ze zich aan, als ze voorover bukt om haar pumps aan te doen zie ik dat ze geen slip draagt. Ze loopt naar de kamer en ik hoor hoe ze met iemand aan het ruziën is.

Pas laat in de dag avond word ik weer wakker. Ik voel me nog altijd niet senang, maar kom er toch uit en drink een aantal glazen water. Neem een asperientje en kleed me zelf aan. Ik hoor mijn telefoon gaan en neem op. Alles is goed gegaan met het interview van Cathy en ook de Ziggodome ging als een droom. Ik leg neer en krijg de beveiliging van Yvon aan de lijn. Hoewel Nederland niet Mexico is of de VS zijn er in het recente verleden belangrijke ondernemers of hun familie ontvoerd door criminelen. Freddy Heineken, Maup Caransa, Toos van der Valk en Gerrit Jan Heijn. Ik heb discreet de beveiliging van Yvon geregeld. 24/7 wordt ze bewaakt door het Security Detail (of SecDet), zeg maar onze Geheime Dienst. Ik hoor van Amy, de leidster van vandaag, dat Yvon met Lisa naar haar penthouse is vertrokken. Ik vloek hardgrondig als Amy heeft opgehangen. Yvon gaat seksen met Lisa... Ik pak mijn telefoon weer en bel de mobiel van Yvon. Het duurt lang voor ze opneemt. "Ja, wat moet je?" "Waar zit je," zeg ik, hoewel ik prima weet waar ze uithangt. "Ben je nog bij Yoko?" zeg ik overbodig. "Nee, thuis natuurlijk, waar anders?" antwoordt Yvon en hangt op. Ik blijf zitten met de in gesprek toon irritant in mijn oren.

Ik loop naar mijn auto en bel intussen Amy. "Ik kom naar de penthouse," zeg ik enkel. Als ik aan kom rijden, zie ik de auto's van het SecDet verspreid staan. Ik parkeer mijn eigen auto en loop naar de lift. Met mijn ID-kaart verschaf ik mezelf toegang en schiet naar de bovenste verdieping. Onderwijl probeer ik me te bedenken, wat ik ga aantreffen. Een naakte Lisa en Yvon? Of zou Lisa hem gesmeerd zijn? De lift komt aan en ik loop naar de deur, wil mijn pas gebruiken, bedenk me dat ik dan vermoedelijk ontslagen zal worden en roep "Waar zijn jullie?" voordat ik aanbel. Weer duurt het lang voor Yvon open doet. Ik zie gelijk dat ze zich snel heeft aangekleed en ziet er behoorlijk opgewonden uit. "Wat doe jij nou weer hier?" zegt Yvon weinig vriendelijk. "Je hebt met haar liggen seksen hè," zeg ik en voel hoe boos ik word. Het is altijd Yvon die het meisje krijgt. "Ja," zegt Yvon en kijkt me woest aan, "bezwaren?" "Weten haar moeder en vader dat jij met de employee van de maand de koffer in bent gedoken," zeg ik treiterend, want ik weet dat Yvon enige maanden geleden grote problemen heeft gehad toen ze met een tienersterretje lag te wippen die had gelogen over haar leeftijd en nog maar zestien bleek te zijn. De ouders stonden zelfs op het punt haar een proces aan te doen. "Ze is achttien..." zegt Yvon en houdt me tegen als ik langs haar wil glippen. "Weet je dat zeker?" zeg ik, "en je beantwoordt mijn vraag niet." "Ik hoef aan jou geen verantwoording af te leggen," zegt Yvon ijzig. "Sinds dat akkefietje met Elena, ben ik verantwoordelijk voor eventuele minderjarigen bij jou," zeg ik, "je hebt mezelf aangesteld..."

Yvon kijkt me nog eens aan, maar laat me dan mijn gang gaan. Als ik binnenkom zit Lisa in een kimono op de bank. "Alles goed met jou?" zeg ik. "Hoezo?' zegt Lisa. "Je bent toch echt achttien?" zeg ik. "Je hebt mezelf aangenomen," zegt Lisa, "en mijn ID-kaart gecheckt." Achter me hoor ik Yvon hatelijk lachen. "Was er nog iets anders?" zegt ze. Ik voel me ineens superstom. Natuurlijk weet ik de leeftijd van Lisa, ze is volwassen en mag zelf uitmaken met wie ze het bed deelt. Het was gewoon mijn jaloersheid die maakte dat ik nu voor gek sta. "Nee, ik zal jullie met rust laten." "Lisa blijft hier slapen," zegt Yvon, "morgen gaan eerst even een nieuw jurkje voor haar kopen. Kun je vragen of Sheila de Vries om elf uur even langskomt?" Ik hap naar adem. "Hoe laat ben je dan op het werk?" "Oh pas morgenmiddag laat," zegt Yvon luchtig, "ik moet eerst even met Lisa Yoko Yamamoto naar het vliegveld brengen." Ik loop naar de deur en bedenk dat Lisa een merkwaardige aantrekkingskracht moet hebben. Ze er in geslaagd om de machtigste vrouwelijke CEO van Nederland, de grootste vrijgezel van dit moment, stapeldol op haar te maken. Yvon die gewoon een hele morgen vrije tijd opneemt om haar vriendinnetje te kleden, dat is ongekend. Ze moet wel heel erg verliefd zijn.

Ik vind het vervelend om zo bitcherig te doen tegen Xandra, ze is zo lief, maar zo stom als ze mij vraagt of ik echt 18 ben, ze heeft notabene mij helemaal binnenste buiten gekeerd toen ze me aannam, ze heeft zelfs mijn grootouders nagetrokken. I’m zie Yvon lachen, maar vind het zielig voor Xandra. Ze loopt stampvoetend de deur uit. Als ze bij de deur is:”zeg, laat de volgende keer weten waar je zit! Ik zorg voor je beveiliging, dan moet ik weten waar je uithangt! En met wie! Plezierige avond!”, ze slaat de deur hard dicht. “Nog wat drinken, lieverd?”, vraagt Yvon. Met een glas cola komt ze bij me op de bank en omarmt me. Ik zit tegen haar aan. Dit voelt zo goed, dat ik er aan zou kunnen wennen. Dan gaat de telefoon. Yvon neemt op. “ gracias si no asi es ¿la semana que viene? Sí, eso funcionará, Xandra programará una cita”, ik pak mijn telefoon en stuur een appje naar Xandra. ”sorry, ik had niet zo raar moeten doen tegen je, dat spijt me. Dikke kus, Lisa”. Yvon hangt net op. Ze gaat weer achter me zitten, “wat ben je toch een heerlijk schatje”, ze zoent me. “Toevallig moet ik komende week naar Barcelona, voor een gesprek met ene Enrique, misschien ken je die wel, Iglesias?”, ik knik, “en of ik die ken!”. Yvon houdt me stevig vast. “Nou, ik ga daar heen, zou één dag op en neer vliegen, maar misschien kun je mij overhalen er laten we zeggen, een week vakantie van te maken? Met jouw ouders erbij?”, ik kijk haar aan. Meent ze dit nou chat of zit ze me te stangen. Barcelona, daar droomde ik als kind altijd al over, de Sagrada familia te zien. “Echt? Serieus? Weetje dat echt heel zeker? Ik doe alles echt alles voor je, zeg maar wat ik moet doen!”, ze wijst met haar vinger naar haar kin:”een kusje….”, zegt ze. Ik kijk haar aan:”je bent echt een bikkelharde onderhandelaarster. Dat is wel een hoge prijs hoor, maar goed, omdat papa en mamma ook meemogen!”,ik zoen haar, over haar hele gezicht, ik zit op haar schoot en zoen haar en zoen haar en zoen haar. “Ho maar ho maar….”, lacht Yvon. Ik weet niet waarom, ik floep het zo maar uit. “Ik hou van je.”, zeg ik. Yvon grijpt me bij mijn schouders. Ze is stil. Ik wist het, ik floep het eruit terwijl ik dat niet moest doen en verpest het.

“………….ik…….wat?……….ik…..”, stommelt Yvon. “Ik heb het verpest hé, het moment…..sorry….”, zeg ik. De handen van Yvon houden me nog steeds vast. “Nee….niet verpest, maar je….ik sta even met een mond vol tanden, meen je dat? Wat je net zei?”, vraagt ze. Ik kijk haar aan, ik zoen haar vol op haar mond. De zoen is intiem, rustig, lang. “Geloof je me nu?”, vraag ik. “Eeeeuh….ik twijfel nog?”, lacht ze. Ik kijk haar aan. “Ja, weer die harde zakenvrouw, zal ik toch iets overtuigender moeten zijn.”, ik open haar jurkje. “Misschien moeten we nog wat zaken bespreken.”, ze tilt me op en we gaan naar de slaapkamer. Ze legt me op bed. “Jij! Jij moet één ogenblikje wachten. Even een appje sturen.”, ze stuurt een appje naar Xandra, ik lees even mee. “Graag regelen me E.I., Barca, komende week, vier personen, twee hotelkamers, 7 dagen, first class”. Ze gooit haar telefoon op de grond. Ze opent mijn kimono. Haar handen glijden over mijn billen. De telefoon gaat, maar Yvon reageert niet, haar tanden zet ze in mijn billen. Haar handen glijden over mijn heupen.

In het uiterst conservatieve Japan kan ik niet openlijk lesbisch zijn. Daarnaast moet ik altijd rekening gehouden met uchi-deshi. De leerling van mijn vader, mijn assistent, Minato. Hij is overal waar ik ben, af en toe kan ik even alleen zijn met een vrouw, maar nooit lang. En laat daar nu een mogelijkheid komen. Ik heb al gebeld met papa:”Ja vader, mijn eigen uchi-deshi. Ik wil met uw goedvinden, mijn eigen leerling voor de Europese tak. U weet, ze zijn gesteld op hun eigen cultuur, deze vrouw is hoog opgeleid en weet alles van de culturen. Ze is van een hoog aanzien. Ik heb kennis gemaakt, volgens onze regels. U zult trots zijn op haar.”, mijn vader geeft aan dat hij er over nadenkt. Tijd om Yvon te gaan praten. Ze komt me, met Lisa halen om naar het vliegveld te brengen.

“Ivu~on-san ik had aangegeven dat ik nog een laatste verzoek zou doen, u heeft me deze toegestaan. Ik wil deze nu graag inbrengen. Zaken doen met u zijn geen zaken, maar vriendschappen sluiten. Uw personeel, ik zou niet zeggen dat het personeel is, het zijn vrienden, loyaal, zeer loyaal. Risa-kun is kundig. U krijgt onbegrensde toegang tot onze filialen in Azië, ik ga u nu een bieding doen, alleen vandaag, dankzij Risa-kun. Onbegrensde toegang tot onze filialen, sterren wereldwijd. Enige wat ik van u verlang, Risa-kun wordt mijn leerling.” Even is Yvon stil. “Wilt u het contract openbreken? Nu al? Waarom, en Risa-kun?”, vraagt ze met een verbazing. Lisa zit er stil bij, haar raderen werken al als gekken, precies zoals ik graag heb. “Yoko, we hebben nog tijd genoeg, zou u ons toestaan dat wij een tussenstop maken? Ik heb voor u nog een rondvaart geregeld, door de grachten van Amsterdam, u weet wat ze zeggen, zonder een rondvaart heeft u Nederland niet gezien.” We stoppen en ik zie druk overleg tussen Yvon en Lisa. Waarbij Yvon duidelijk niet blij is, na de rondvaart kom ik terug, Lisa, slim als ze is, heeft een Japanse plek gevonden waar we traditionele thee drinken. “U wilt Lisa als leerling? Maar zij is net begonnen bij ons.”, zegt Yvon. “Als ze net is begonnen erkend u ook haar potentiële mogelijkheden. Risa-kun is ons laatste verzoek. Voor we vertrekken verwacht ik uw antwoord, maar hou er rekening mee, weigeren kan consequenties hebben, Risa-kun is voor ons het breekpunt. Ze is te waardevol. Mijn assistent zegt, u heeft haar enkel, hoe zeggen jullie het, een vakantiebaan gegeven. Ik zie dat als een slechte deal, alles van uw bedrijf was van een hoog standaard, maar deze fout laat zien, u wordt slordig, wij willen dat rechtzetten, we willen weer hoge standaarden. Na de thee rijden we naar Schiphol, ik hoor wel van u voor de boarding.” Ze kan me dit gewoon niet weigeren, niet als ze is zoals ze bekendstaat. Een ijzeren vrouw, bikkelhard, scrupuleuze zakenvrouw. In Japan wordt ze de enige zakenvrouw met ballen genoemd, de personificatie van Gaman, in de Japanse cultuur een diepgewortelde traditie, een waardevolle leidraad die de kracht van volharding en geduld belichaamt. Dus dit gaat geen probleem opleveren.

Kut! Net nu ik Lisa een weekje in Barcelona had, weliswaar met haar ouders, maar genoeg mogelijkheden om haar te laten zien hoeveel ik van haar hou en dan komt die Japanse tuttebol met een voorstel om mijn meisje te kapen, als leerling, een grote eer, vertelt Lisa me, het breekpunt, zegt Yoko. Ik haal diep adem. Ik hou van schaken, zet, tegenzet, soms een offer... "Is het de bedoeling dat Lisa meegaat naar Tokio?" vraag ik. "Ja," zegt Yoko, "ik wil haar opleiden en dan mag ze kiezen of ze bij ons bedrijf wil werken of bij het uwe..." Ik zucht, ik sta mat, maar niet schaakmat. Wat is de ware reden dat Miss Yamamoto Lisa zo graag bij haar wil hebben. Zou ze ook verliefd zijn? "Goed," zeg ik, "ik stem er mee in als Lisa dat ook wil en om te tonen hoeveel respect ik heb voor uw aanbod, ga ik mee naar Tokio, kan ik gelijk de filialen bezichtigen. Yoko slikt en dan knikt ze langzaam. Ik pak mijn telefoon en terwijl ik een nummer intoets, zeg ik in het Nederlands tegen Lisa, "wil je naar Tokio?" Lisa kijkt me taxerend aan. "En Barcelona dan?" vraagt ze. "Dat regel ik wel, jouw ouders mogen mee naar Tokio op mijn kosten, eerste klas..." Lisa kijkt even peinzend. "Goed," zegt ze uiteindelijk. Intussen heeft Xandra de telefoon aangenomen. "Wat nou weer?" snauwt ze, "ik ben nog bezig met Barcelona voor je liefje en..." "Vergeet Barcelona," zeg ik, "jij gaar naar Enrique en regel die concerten, boek voor mij, Lisa en haar ouders tickets voor een retour Amsterdam-Tokio en bespreek twee suites in het beste hotel van Tokio..." Het blijft even stil dan briest Xandra, "vuil loeder, jij lekker met je grietje pierewaaien in Japan en ik die saaie Spaanse uilenbal bewerken voor die concerten, wacht maar als je terugkomt za..." Ik heb de verbinding al verbroken. "Opgelost," zeg ik tegen Lisa. Ik kijk naar Yoko en hoewel haar gezicht onbewogen blijft, lees ik toch respect in haar ogen. "Ik begrijp dat Lisa ons aanbod heeft aangenomen?" zegt ze in haar uitstekende Engels. "Yes," zeg ik, "but her parents and I will accompany her to Tokio, if that is no problem...I pay for the costs for Lisa and her parents." Yoko neigt even met haar hoofd.

Ik ben natuurlijk totaal gek, als CEO kan ik amper een paar dagen weg, laat staan enige maanden en dan nog wel in Japan. Als ik niet zo verliefd zou zijn op Lisa zou ik dit nooit hebben gedaan. Als ik op mijn telefoon zie hoeveel dit grapje gaat kosten, slik ik even. Yoko drinkt glimlachend van haar thee. Ik weet het nu zeker die Japanse dame is net zo keihard als ik, onder dat porceleinen koppie schuilt een doorgewinterde zakenvrouw die weet wat ze wil. Ons schaakspel pauzeert even, ik heb een paar pionnen geofferd om mijn koninginnetje te beschermen tegen de oprukkende zwarte koningin. Yoko heeft ongetwijfeld voordeel. Helemaal als we in Japan zijn en ze Lisa als haar leerlinge gaat trainen, want één ding weet ik zeker, deze vrouw is tot in haar haarwortels verliefd op mijn meisje...

Mijn hele wereld staat nu helemaal op zijn kop. Zou ik eerst een vakantiebaantje hebben, word ik verliefd op mijn baas, ga ik naar Barcelona en zo sta ik op het punt opgeleide te worden tot zakenvrouw, weliswaar bij een hele goede zakenvrouw, maar ik ben nog zo jong, wil ik dit allemaal wel. Yvon schakelt heel snel, ik kan dat nog lang niet bijbenen. Ik weet wat er voor Yvon op het spel staat en ik ben honderd procent loyaal aan haar en ga dan ook wel akkoord, ze heeft zoveel tijd, geld en energie gestoken in deze overeenkomst dat ik gewoon niet anders kan. Op het vliegveld willen we afscheid nemen en ik heb dan nog een paar dagen alles klaar te maken. “Yoko, please accept my apologees, I have only one request to make. I need to do my work right, in order to do so, I need my best friend with me.” Ze knikt. “I need Xandra”, ik zie haar denken, maar ik zie ook Yvon heel verbaasd kijken. “As you wish”, zegt Yoko. Ze vertrekt en Yvon komt naar me toe. “Wat deed je nu?”, zegt Yvon. “Sorry, maar Xandra is heel belangrijk voor mij, ze maakt me overal wegwijs in.”, zeg ik. “Ja, dat zal, maar Yoko zal,je trainen, opleiden en overal wegwijs in maken, daar heb je Xandra echt niet meer voor nodig.”, zegt Yvon, best wel geïrriteerd. “Ben je…..ben je jaloers?”, vraag ik. Even denkt ze na, kijkt me aan:”verbaasd je dat? Ze is jonger dan jij, ik ben best wel ou..”, ik laat haar niet uitspreken. Ik zoen haar op haar mond. “Leeftijd is slecht een cijfer, ja, denk dat je moeite hebt mij te verzadigen…zo zeggen julllie boomers dat toch?”, lach ik. Yvon pakt mijn hand en sleept me mee, we komen bij een balie, Mercure hotel terminal. “Een kamer, douche, bad en minibar. Tv hoeft niet.”, zegt Yvon, “sorry, maar er is geen eigen badkamer”, zegt de man. Yvon neemt een sleutelkaart in ontvangst en sleept me mee. Als we op de kamer zijn zoent ze me, het zoenen gaat snel over in ontkleden en snel lig ik op bed. Ze draait me om, trekt mijn billen in de lucht. “Zo…..jaloers hé”, zegt ze en geeft me een klap op de billen. En nog één en nog één. Haar tong gaat over mijn bilspleet naar mijn poesje, haar tong tikt mijn lippen aan, ze gaat weer terug en haar handen slaan op mijn billen en schudden ze, “hmmm, lekker kontje, maar eeeuh, ik ben moe, deze boomer moet nu rusten”. Ik kijk haar aan. “Wat? Nu?…..maar……?”, zeg ik verbaasd. Yvon gaat liggen en draait zich van me af. Gedesillusioneerd en kwaad ga ik liggen naast haar. Ik ben nog steeds opgewonden van het voorspel zonet. Boos kijk ik dan ook maar naar de tv.

Pak mijn telefoon, geen appjes, Yoko is onderweg, Xandra reageert niet op appjes. En ik kan zien dat papa en mama thuis zijn. Ik bel mama. Als ik aan het praten ben met mama voel,ik een hand tussen mijn benen gaan. Yvon! Ik doe mijn hand voor de microfoon. “Niet doen! I’ bel met mama!”, zeg ik. Maar Yvon lacht alleen maar:”doe haar de groetjes van mij.”, zegt ze terwijl ze begint te likken. Ik probeer haar te stoppen, maar ze gaat gewoon door. Als ik mijn benen samenknijp draait ze me om en likt dan van achteren mijn kutje. Ik draai me weer en dan likt ze mijn borsten, ze zoekt iedere kans. “Is er iets? Je hijgt helemaal”, zegt mama. “Ja..neee..oooh..jaaa….Nee nee ik sport nu even….al dat zittend werk….”, zeg ik snel. Yvon kruipt naast me:”hmmm lekker poesje, lekker zoet.”, haar vingers die net in mijn kutje zaten drukt ze nu in mijn mond. “Wij komen straks even langs”, zeg ik hijgend. “ straks? Niks straks, morgen! Wij blijven vandaag hier”, flyistert Yvon. Ze duikt tussen mijn benen, duwt haar tong diep in mijn kutje. “ morgen kooomen wij…..…langs”, hijg 8k en druk de telefoon weg. “Zo! N7 wij!”, zegt Yvon. En ze likt mijn kutje weer!

Bijna had ik mijn telefoon tegen de muur geknald, maar ik realiseer me net op tijd, dat het mijn eigen toestel is. Ik geef een schop tegen een tafeltje dat luid protesterend tegen de muur aan stukken knalt. Die smerige teef! Wat voor rare spelletjes speelt ze nu weer? En dan ik naar Barcelona? Naar Enrique Iglesias? Een van de assistentes komt aangesneld en kijkt naar de troep bij de muur. "Wat gebeurt hier?" Het is Sylvia, een knap ding, we hebben wel eens geflirt, maar dat is verder niks geworden. Mijn telefoon piept, een appje van Lisa, wat wil die nu weer? Zeker inwrijven dat ze naar Japan gaat met de baas, ze begint zo langzamerhand mijn plaats in te nemen. Ik kijk weer naar Sylvia, misschien... Weer piept mijn telefoon. Lisa. Ik neem op. "Hoi," zegt ze. "nieuwe plannen, je gaat met me mee naar Japan, ik heb echt een vriendin nodig, Yoko en Yvon zijn net twee kung fu warriors die bezig zijn om over mij te vechten." "Ik moet naar Barcelona," zeg ik koel, "de chef heeft andere plannen." "Alsjeblieft..." smeekt Lisa, "Ik ben hartstikke bang om daar heen te gaan. Een vreemd land, ik ken die Yoko helemaal niet en de sfeer is hier om te snijden. Yoko en Yvon zitten nu thee te drinken, maar ik heb het gevoel dat ze elk ogenblik elkaar te lijf zullen gaan, geestelijk, niet fysiek, daar zijn ze weer te beschaafd voor. Kun je niet iemand anders naar Barcelona sturen." Ik denk na en kijk weer naar Sylvia, die bezig is mijn kantoor te verlaten. "Wacht even," zeg ik, Syl, wacht even.." Ze stopt en draait zich om. "Hallo Lisa," zeg ik, "ik ga met je mee, ik weet wel iemand voor Barcelona." "Oh wat gaaf," juicht Lisa, "dank je, dank je." Ik verbreek de verbinding en kijk naar Sylvia die me verbaasd staat aan te kijken. "Hoe is je Spaans?" vraag ik.

Als Sylvia terug is naar haar plek, verander ik een aantal reserveringen. Ik boek een extra plaats voor mij in het vliegtuig en zoek een suite in het Japanse hotel voor drie personen. Dan verander ik de ticket en hotelreservering voor Barcelona en zet die op naam van Sylvia. Het is een routineklusje met Enrique, zijn wensen voor de Europese tournee en wat puntjes over zijn repertoire. Dat kan Sylvia makkelijk aan, bovendien is ze een mooie blondine en daar houden Spanjaarden van, terwijl ze ook vloeiend Spaans spreekt. Mijn telefoon gaat. Yvon. "Ja?" zeg ik weinig vriendelijk. "Dus je gaat mee?" hoor ik Yvon zeggen. "Ja, ze heeft een vriendin nodig," zegt ze, "is het waar dat die Japanse ook achter haar aanzit?" Yvon zucht. "Ik vrees het wel, mooi verhaal dat ze vindt dat wij Lisa niet op haar waarde schatten doordat ze een veredeld vakantiebaantje heeft, en ik krijg onbeperkte toegang tot de filialen." Ik fluit tussen mijn tanden. "Dan is ze zeker gek op Lisa, je kunt dus overal bij in Azië?" "Ja, dat lijkt er op, dat betekent dat ik overal inzage heb, klantenbestand, financiën, organisatie." Mooie deal, bedenk ik. Tot nu toe waren de Japanners erg voorzichtig met hun informatie. We hadden inzage in de financiën van het hoofdkantoor, maar niet van alle filialen. "Dat betekent dat je in Azië ook veel moet reizen?" vraag ik hoopvol. "Ja, en jij mag dan op Lisa passen," zegt Yvon, "wat doe je met Barcelona?" "Sylvia gaat in mijn plaats, ze spreekt Spaans, ziet er leuk uit en kan goed praten. Het is toch een routineklusje, alleen wat toerneegedoe." "Het bevalt me niks dat straks de leiding in Tokio zit en ons kantoor in Amsterdam er alleen voor staat. "Sylvia is heel ervaren," zeg ik, "en Barcelona is maar twee dagen, ik had haar toch al wat meer verantwoordelijkheid willen geven." "Hum..." zegt Yvon, "het moet maar, heb je alles geboekt?"

Als ik die avond laat naar mijn flat loop, ben ik zo in gedachten dat ik niet in de gaten heb dat Lisa plotseling voor me staat. Ik schrik en neem bijna instinctmatig een karatehouding aan. "Lisa!" zeg ik, "wat doe jij nou weer hier?" "Mag ik vanavond bij je zijn?" vraagt Lisa, "Ik ben zo in de war..." Ik neem haar mee naar binnen en eenmaal op de bank, begint ze te huilen. "Wat is er, honey?" zeg ik, "heeft iemand je kwaad gedaan?" "Nee, nee," zegt Lisa, "maar Yvon doet zo vreemd, het ene moment hebben we seks, het andere moment negeert ze me volkomen. En Yoko draait maar me om me heen. Ze wil me beter leren kennen en mijn ouders zijn helemaal uit hun doen. Ze moeten ineens naar Japan en mijn vader heeft zijn werk en..." "Rustig," zeg ik, "easy does it. Je kunt hier blijven slapen, morgen zal ik met Yvon en je ouders praten en dan gaan we alles regelen. Yvon kan ook zo vreselijk doordrijven." "En Yoko?" zegt Lisa. "ik wil haar niet beledigen, ik weet hoe belangrijk die deal is voor Yvon. Maar ze is duidelijk verliefd op me en Yvon ook, en dat heb ik nog nooit meegemaakt, twee vrouwen die tegelijk verliefd op me zijn." Ik kijk haar aan en bedenk, maak er maar drie van, schatje...

Sinds die ene flirt kan ik nauwelijks ademen zonder aan Xandra te denken. Ik heb zelfs gedacht nog bloter naar het werk te gaan om in de gratie te vallen bij haar, maar iets in mij hield dat tegen. En nu is het te laat. Dat jonge huppelkutje, genaamd Lisa, verovert onder ieders ogen, Yvon en nu ook al Xandra. Beide zijn smoorverliefd op haar. Ik kan haar wel schieten. De stoerste knapste vrouw, Xandra, ziet mij nauwelijks meer staan terwijl ik alles van mij aan haar wil geven. Alles!

Ik denk erover om weg te gaan en ander werk te zoeken totdat Xandra mij tegenhield tijdens een gesprek met dat schepsel.

“Hoe is je Spaans”? Ik slik. Muy bien guapa.
Dan gaat alles heel rap. Ik mag De heer Iglesias in Spanje vergezellen en daarna het buro in Nederland leiden tot Yvon weer terug is. Mijn geluk kan niet op tot ik begrijp dat Xandra ook mee naar het oosten gaat. Babysitter van Lisa spelen. Ammehoela. Ze wil maar één ding. In het broekje van Lisa, net als mijn bazin en die Japanse dame.

Hoe houd ik Xandra hier. Fysiek gaat dat nooit lukken. Zij is zo sterk. Morgen trek ik mijn meest verleidelijke outfit aan en probeer ik haar te verleiden, “werk aan de winkel”!

Lisa is verdwenen. Ik was gebeld door het management van Cynthia Hart voor een bespreking en toen ik in de nacht terugkeerde was ze weg. Spoorloos. Ik ben in alle staten. Is ze ontvoerd? Ik sta op het punt de politie in te schakelen als mijn telefoon zoemt. Zonder op het display te kijken, neem ik op. "Waar zit je lieverd?" zeg ik, "ik kom je halen, ik..." "Rustig," hoor ik Xandra zeggen, "ze is hier, ze slaapt." Ik onderdruk een lelijk woord. "Maar, ma.. waarom?" "Kan ik niet zeggen, dat moet ze zelf maar doen, maar er verandert niets, ze gaat gewoon mee naar Japan, jij en ik gaan mee, ze wil alleen even afstand van jou en Yoko." Ik heb het gevoel dat de kamer een rondje draait. Waarom wil Lisa niet bij me zijn, ze zegt dat ze van me houdt en dan holt ze gelijk naar Xandra, mijn andere concurrente. "Hallo, ben je er nog..." hoor ik Xandra zeggen. "Ja, ik ben er nog," zeg ik. "Haar ouders heb ik inmiddels ook gebeld, die waren vreselijk ongerust. Had je ze vergeten? Kut, helemaal niet meer aan gedacht. "Haar vader kan niet zomaar weg van zijn werk, dus gaat haar moeder mee en komt papa later," meldt Xandra, "je hebt er wel een zooitje van gemaakt, dame." Ik voel me ineens diep triest, in mijn haast om Lisa voor me te behouden ben ik veel te snel gegaan. Niet gecheckt of de ouders van Lisa wel mee konden naar Japan. En mijn bedrijf... "Weet je zeker dat die Sylvia wel geschikt is om in onze afwezigheid het bedrijf te leiden. "Ja," zegt Xandra beslist, "ze werkt nu al vijf haar voor ons en is mijn plaatsvervangster en assistente. Bovendien zijn er na de fusie met Yamamoto geen grote zaken af te handelen. Ze moet alleen op de winkel passen," sust Xandra me. "Mag ik Lisa even spreken?" vraag ik op dringende toon. "Die slaapt schat en ik zal doorgeven dat je haar wil spreken, maar dat wordt morgen op zijn vroegst." Ik wil weer vloeken, maar zeg in plaats daarvan honingzoet, "bedankt voor al je hulp en tot morgen..." Als ik de verbinding heb verbroken, smijt ik een vaas tegen de muur. Het lucht nauwelijks op.

De volgende morgen ontbijt ik alleen. Ik heb amper geslapen en steeds maar gedacht aan Lisa, waarom vluchtte ze naar Xandra? Ging ik te snel? Ik check om de minuut mijn telefoon, maar niks van Lisa. Ik ben veel te vroeg op kantoor. Er is wel al iemand. Een blondine met grote borsten en een volle kont. Ze draagt een veel te kort jurkje met veel decolleté. "Eh..hallo Sylvia," zeg ik. "Dag Yvon," zegt ze, "ik ben bezig om me voor te bereiden voor de reis naar Barcelona. "Ja...eh...prima," zeg ik. Eigenlijk ken ik haar helemaal niet. Xandra was mijn office manager en via haar communiceerde ik met de rest van het personeel. "Gaat het wel lukken met Enrique?" "Oh ja," zegt Sylvia, "klusje van niks. Eigenlijk is het alleen belangstelling van onze kant. Hij is geweldig populair als zanger in de Latin hoek, brengt veel geld in het laatje. Even op en neer naar Barcelona en dan zal ik het bedrijf managen in jullie afwezigheid. Xandra zal dadelijk het personeel inlichten." Xandra...wat zou ik zonder haar moeten beginnen. "Denk je dat je het aankunt?" vraag ik nog. "Oh ja, ik ben door Xandra opgeleid en ingewerkt, ik ben al twee jaar haar plaatsvervangster." Ik glimlach en kijk haar na als ze wegloopt. Nu ik haar zo zie lopen, bedenk ik me dat Xandra en Sylvia kort iets met elkaar gehad hebben, een tijd terug...

Ik werk me door een stapel e-mails heen en pleeg zo nu en dan een telefoontje. Nog altijd niets van Lisa. Yoko belt. "Vanmiddag gaat onze vlucht, is Lisa er klaar voor?" Ik lieg dat alles in orde is want zeker weet ik het natuurlijk niet. "Ik zal Lisa alles leren over Japan, de taal, de cultuur, de gewoontes," babbelt Yoko door. Ik begin hoe langer hoe meer een hekel te krijgen aan de Japanse. Ze gaat mijn Lisa inpalmen. Als we de verbinding verbreken, bedenk ik me dat Lisa momenteel helemaal mijn Lisa niet is, ze is bij Xandra. Ik geef een schop tegen de prullenbak, die tegen de glazen wand van mijn kantoortje klettert. Oppassen nu. Die vaas in het hotel was al duur genoeg, een nieuwe glaswand zal helemaal in de papieren lopen. Ik check mijn telefoon. Niets van Lisa. Er druppelen steeds meer mensen binnen. Overal vormen zich groepjes. Kennelijk is het nieuws van onze Japanreis al uitgelekt. Dan zie ik plotseling Xandra binnenkomen en Lisa volgt gelijk. Sylvia dirigeert iedereen naar het vergaderzaaltje en Xandra loopt daar ook naar binnen. Ik verlaat mijn kantoor en loop naar Lisa. Ze kijkt me verlegen aan. "Wat is er gebeurt, schatje?" zeg ik, "waarom ging je nu weg uit het hotel?"

“Mag ik vanavond bij je zijn?" vraag ik aan Xandra , "Ik ben zo in de war..." we gaan naar binnen en als ik op de bank zit begin ik plotseling te huilen. Ik kan er niets aan doen, eigenlijk ben ik gelukkig, maar alles gaat ook zo snel. “Wat is er, honey?", vraagt Xandra, "heeft iemand je kwaad gedaan?", ze kijkt er boos bij. "Nee, nee," zeg ik snel: "maar Yvon doet zo vreemd, het ene moment hebben we seks, het andere moment negeert ze me volkomen. En Yoko draait maar me om me heen. Ze wil me beter leren kennen en mijn ouders zijn helemaal uit hun doen. Ze moeten ineens naar Japan en mijn vader heeft zijn werk en..." "Rustig," zegt Xandra. Ze legt haar arm om me heen. "ik wil haar niet beledigen, ik weet hoe belangrijk die deal is voor Yvon. Maar ze is duidelijk verliefd op me en Yvon ook, en dat heb ik nog nooit meegemaakt, twee vrouwen die tegelijk verliefd op me zijn.", zeg ik. Xandra kijkt de andere kant op. Dan geeft ze me een zoen op mijn hoofd. “Kom, eerst slapen nu.”, ze brengt me naar een slaapkamer, duidelijk haar slaapkamer, alles is strak, net zoals alles georganiseerd is, niets op de vloer, op haar nachtkastje een kistje, een foto, lamp en lader. Verder helemaal niets, aan de muur een foto van een typisch Amerikaans plaatsje en een oude foto van een man in cowboy kleding op een veranda, de man heeft een baard en tuurlijk een pijp. De foto is zeker uit 1800 zo te zien, de man heeft eens ter op zijn borst. Dus ik denk een sheriff of marshall. “Maar ik heb geen pyjama bij me…”, zeg ik. “Goh….en wat jij hebt heb ik echt nog nooit gezien, muts! Slaap je gewoon naakt en ander draag je maar een shirt van mij.”, zegt Xandra, ze loopt naar haar kast, doet de deur open en alles wat ik zie is geordend. Een stapel slipjes, een stapel bh’s, stapel sokken, stapel shirts, ik zie geen broeken, die zitten waarschijnlijk in de kast ernaast. En alles in het zwart. Ik kleed me uit, Xandra kletst gewoon door terwijl ik naakt naast haar sta. Een vriendin, dat is ze echt, Yoko had vast me al op bed gegooid, maar Xandra…..ze is lief, die kus van haar…haar knuffel…..het voelt, gewoon goed, niet vreemd, meer alsof het normaal is. Als ik in bed ga liggen, in haar strakke shirt, zit Xandra bij me op bed en we kletsen veel, over haar werk als militair. Het is één van de weinige vrouwen die de purple star mochten ontvangen. “Echt? Dat is toch heel bijzonder?”, zeg ik. Xandra kijkt me aan:”als mijn patrouille het had overleefd was ik trots geweest, nu was ik de enige die overleefde. Twee stierven uiteindelijk aan de verwondingen. Ik was te langzaam. Dus verdiende ik die ster niet……”, zegt Xandra met trillende stem. Het is echt iets wat haar raakt, nog steeds:”maar genoeg droevige zaken! Vertel! Hoeveel jongens huppelen achter jou kontje aan?”, terwijl ze dat vraagt begint ze me te kietelen en zo stoeien we wat. Het is al laat als ik in slaap val.


"Wat is er gebeurt, schatje?", vraagt Yvon, terecht: "waarom ging je nu weg uit het hotel?". Ik kijk haar aan. :”ik weet het, dat had ik niet moeten doen……maar…….”, zeg ik. “Maar wat?!”, zegt Yvon. Ik merk de irritatie. “Ja! Zo hoeft het voor mij niet!”, zeg ik boos terug, ik draai me om en sla de deur dicht. Ik loop terug naar Xandra, pak mijn fiets sleutel en fiets weg. Terug naar mijn ouders. Onderweg huil ik en door de regen zie ik nog minder, bij een bocht mis ik de draai en schiet pardoes in de bossen. “Nou is het genoeg! Jij ophouden en kom jij nou eens uit die bossen!”, hoor ik iemand schreeuwen:”both of you are idiots! Goddamn how stupid can you be! And you, you could have been killed!”, ik voel hoe iemand me helpt. Als ik kijk zie ik Xandra, ze is duidelijk behoorlijk boos. Op ons allebei. Ze helpt me in de auto. “Mijn fiets!”, zeg ik. “I buy you a New one, this one is junk.”, zo en nu luisteren, allebei!”, zegt ze en ze leest ons de les, Yvon en ik luisteren als twee betrapte leerlingen na de decaan. Als Yvon haar wil onderbreken kijkt ze opzij en is stil:”oooh mevrouw wil haar wafel optrekken? Net als tegen die meid? Wil je haar graag het ziekenhuis injagen? In jouw schoenen zou ik alles voor die meid overhebben! Alles! Je weet niet wat je laat lopen, idioot! Denk nu eens een keer met je verstand, die meid is net 18 en jij behandelt haar alsof ze al een heel leven achter zich heeft! En jij Lisa, flik me dit nooit weer, toen je de bossen inschoot sloeg mijn hart tien keer over! Je bezorgde mij een hartverlamming met je onbesuisde actie!”

Bij een café stopt Xandra:”meekomen!”, zegt ze kortaf. We lopen achter haar aan. Binnen loopt ze naar bar. “Three scotch. Make it doubles!”, de man komt met drie glazen aan. “She also? She is not even 15!”, zegt de man. Xandra grijpt hem bij de kraag:”call me a liar and you will meet your maker in three seconds”. Hij kijkt haar aan en draait zich om na de glazen te vullen. “Opdrinken!”, zegt Xandra. Ik kijk haar aan:”maar…”, reageer ik. “OP DRIN KEN”, zegt ze nog eens. We slaan alle drie de glazen achterover. “Zo! Nu ons probleem, ik zal voor Lisa praten, het gaat te snel! En ter verdediging van Yvon, die muts snapt niets van de moderne relaties, dus geef haar tijd. Ze moet alles leren. Maar praat met elkaar! Tot over een uur.”, ze wijst de barkeeper naar onze glazen dat ze bijgevuld moeten worden. De eerste glas Brande mijn slokdarm denk ik weg, het brandde als een gek. We praten samen, over dat alles zo snel ging. “Ik vergat jou….sorry lieverd….”, zegt Yvon. Ze knuffelt mij:”maar ik ben nog steeds gek op je, misschien om mezelf te beschermen deed ik zo koel, bang dat ik was dat je al klaar met me was…” ik zoen haar. “Jij bent geen spelletje voor mij hoor, je bent………mijn eerste echte vriendin…..”, zeg ik. Maar gisteren dacht ik dat Yvon en Yoko om mij vochten, intussen denk ik dat ik er maar drie van moet gaan maken. Zoals ze reageerde, de schrik, de kus, de knuffel, alles valt nu op zijn plek…naast Yvon, Yoko hoort ook de naam Xandra…….ik weet het nu allemaal even niet meer, ik ben verward.

Als Lisa en ik praten over mijn tijd bij de Seals maakt ze een begrijpelijke vergissing. Voor leken zijn al die onderscheidingen moeilijk uit elkaar te houden. Ik ontving zowel de Purple Heart, voor mijn verwondingen opgedaan op het strijdtoneel, als de Silver Star, de hoogste onderscheiding voor betoonde moed. Ik corrigeer haar dus maar niet en stuur haar naar Yvon. Maar daar loopt alles uit de hand en Lisa krijgt bijna een fataal fietsongeluk. Dan heb ik het even niet meer en val uit tegen het meisje waarop ik momenteel hevig verliefd op ben als tegen mijn baas en grote vriendin Yvon. Ik zie echter dat Lisa met haar vlijmscherpe geest me verward aankijkt en ik weet op dat moment dat ze me door heeft, en dat ik derde ben in dit bizarre liefdesdrama die op haar jaagt. Yvon ziet zoals gewoonlijk niets. Het is een prima meid en ik hou veel van haar, maar ze heeft net zoveel verstand van de liefde als een buldog van haringkaken. Ze denkt echt dat niemand ziet dat ze dolverliefd is op Lisa, en dat Yoko en ik dat ook zijn. Op het werk sta ik onder hoogspanning. Ik breng Sylvia naar het station en die zit overduidelijk met me te flirten. Ik hou de boot een beetje af en vraag of ze snel weer terug wil komen nadat ze met Enrique heeft gesproken. Een beetje smachtend zegt ze, "oh ja, zo snel mogelijk, zie ik je nog voor je vertrekt?"

Terug op kantoor heeft Yvon intussen met de moeder van Lisa gesproken. Die dame heeft ook wel door dat de baas van Lisa meer dan gewone belangstelling heeft voor haar dochter. Ze is ten slotte de moeder van ons meisje. De vader van Lisa is er ook. Hij is echt een man en die zijn zoals gewoonlijk stekenblind voor de liefde. Als Lisa ter plekke met Yvon zou staan te vrijen zou hij vermoedelijk nog niet zien dat Lisa en Yvon verliefd zijn. Maar hij kan voorlopig niet mee naar Japan, vanwege zijn werk. Ik beloof hem dat ik zal waken over Lisa en haar weer veilig zal afleveren bij hem en zijn vrouw. Dan gaan we op weg. Yoko wacht op ons op Schiphol en we vliegen met zijn allen naar Tokio. De moeder van Lisa, Elly, is heel nerveus, ze zegt dat ze nooit verder is geweest dan Ibiza. Ik probeer haar op haar gemak te stellen. Ondertussen zitten Yoko en Yvon met hun laptops op schoot met elkaar te overleggen. Ben ik nu de enige die ziet hoe zowel Yvon als Yoko tussen de onderhandelingen door steelse blikken op het meisje werpen? Het is Elly die me in vertrouwen neemt als we eenmaal in de lucht zijn. "Lisa kijkt heel erg tegen u op..." zegt ze, "en ik kan me het heel goed voorstellen, bent u echt militair geweest?" "Ja," zeg ik, "en zeg maar 'jij' hoor, ik heet Xandra." Elly begint aarzelend over de verliefdheid van Yvon, die ze als goede moeder allang heeft bespeurd. "Ik weet het niet," zegt ze, "Die Yvon is van mijn leeftijd, want moet die nou met een tienermeisje?" Ik haal mijn schouders op. "Volgens mij is Lisa eerder verliefd op u..eh..jij.." zegt ze. Ik zeg niets, maar zie hoe Yoko's blik weer naar Lisa afdwaalt.

Ik wil die meid apart hebben, dat dat loeder meegaat had ik niet gepland, Lisa wil Xandra er ook bij, dat is niet het probleem daar is ze niet verliefd op. Dus dat zit wel goed. Ik app druk met mijn kantoor. “Waar zijn openingen in ons personeel, waar kunnen we iets creëren, reactie tijd 10 minuten”, app ik naar Tokyo. “I have arranged a reception, you meet staff right away. We are efficient. You will apreciate it.” Ik leg uit dat de zaken doorgaan en ik daarom veel app, intussen leg ik ook ons bedrijfs structuur uit. We zetten de landing in, ik gluur regelmatig naar Lisa, het jurkje is voor mijn smaak te lang, ik zie liever een korter jurkje, ze kan het hebben, ik merk dat ik meer en meer naar haar verlang, haar moeder, daar heb ik al een compleet programma voor geregeld, die ben ik gewoon vijf dagen kwijt, maar Xandra, dat is een ander probleem. Ik krijg een appje terug, wat mijn hart doet overslaan. En ik denk gelijk na, juist! Dat is het! Ik app terug.

Als we landen stuur ik Mikato naar de balie om mijn Jetliner gereed te brengen, Lisa en ik zullen naar Kioto vliegen. Daar heb ik ook een kantoor en daar zijn problemen. Ik laat Xandra nakomen, 6 uur rijden, en ze kan pas rijden na allerlei papierkraam, want haar papieren zijn misgelopen. Ze komt niet door de douane. “Kom, we gaan, na het uitchecken moeten we naar Kioto, ik zou vereerd zijn als u, als mijn gast meegaat.”, zeg ik tegen Yvon, ik weet dat ze toch niet mee kan. We lopen naar de balie, Lisa eerst, mijn ogen glijden over het lichaam van deze Lotus bloem, ik smul nu al. Dan ik, Mikato, Xandra, haar moeder en dan komt Yvon, “sorry, English? Your visa is not valid. Can you step out the line please.”, zegt de douane. In Japans probeer ik nog wat te regelen, zo zeg ik tegen Yvon, maar ik zeg tegen de douane:”ja regels zijn regels, ik heb haar gewaarschuwd.”, de douanier geeft me gelijk, we praten over het weer, hij herkend me en we praten wat over Tsunoda, waar ik ook in investeer. “Sorry, i can not help. Please, as soon as you can, follow us to Kioto. Mikato will stay and help.”, hij kijkt me boos aan, maar knikt. Twee vliegen in één klap. Lisa haar moeder gaat ook mee en een uur later zitten we weer in de lucht, nu ver weg van Yvon. Die zit nog steeds bij de douane. In haar tas zitten folders van mij, die heb ik haar gegeven, leuk dat ze niet heeft gecontroleerd. Ze krijgt gedoe, want ze heeft drie pornobladen in die mappen zitten. En teveel parfum, dat zal allemaal extra oponthoud betekenen. En een forse boete. Wij zijn al in de lucht en ik zit naast Lisa: MIJN Lisa! Ik leg haar uit dat we hier problemen hebben en dat wij dat recht moeten zetten, ik heb gehoord van haar werk met Cinthia Hart. “I want her here, i hope you can help me with that, we will closely together. I want to see you work, observe you and help you to get better.” Alle gesprekken die ik heb worden door Xandra met argusogen bekeken. Ik zie meer dan beschermen in haar ogen. Ik leg een hand op de been van Lisa, het voelt heerlijk, zo jong, zo zacht. Maar ik zie gelijk ook de reactie van Xandra. Een andere concurrent! Voor mijn Lisa! MIJN LISA!

Verbijsterd zie ik hoe de douanier drie pornoblaadjes uit de folders haalt die in mijn tas zitten. Pornoblaadjes, ik wist niet eens dat die nog bestonden, met al die internetporno. Het is het ruige spul en ik weet hoe gevoelig ze in Japan zijn voor porno. Veel van hun pornofilmpjes zijn zelfs gecensureerd. Een beleefde vrouwelijke douanier (want beleefd zijn ze wel hier, op het irritante af) houdt me een tas voor waarin verschillende dure parfummerken zitten. De meeste gebruik ik echt niet. Mikato doet steeds het woord, want niet iedereen spreekt Engels en voor hetzelfde geld zegt hij meest vreselijke dingen, want ik spreek geen woord Japans. Ik voel me net Paul McCartney toen hij in januari 1980 op het vliegveld van Tokio werd gearresteerd voor het in bezit hebben van enkele grammen marihuana. Hij kwam in een politiecel terecht en kreeg te horen dat hem een gevangenisstraf van zeven jaar boven het hoofd hing. Ik begin te zweten. Het is weliswaar geen softdrug waarvoor ik nu dit oponthoud heb, maar evengoed betekent dit een enorme vertraging. Ik zie dat Mikato zijn best doet, maar nogmaals voor hetzelfde geld vertelt hij de douane dat ik pornoverslaafde smokkelaar van parfum ben. Op gegeven moment vraag ik of ik mag bellen en ik vraag aan Mikato het nummer van de Nederlandse ambassade. Niet veel later komt een bleke nerveuze jongen aan rennen. Hij blijkt Sanders te heten en is iets hoogs bij de ambassade. Hij spreekt vloeiend Japans en kan me uiteindelijk meedelen dat ik inderdaad wordt verdacht van smokkel van parfums en het in bezit hebben van porno. "Maar ik ben lesbisch," zeg ik tegen Sanders, "dit betreft huis-tuin-en-keukenporno voor hetero's..." Sanders schrikt. "Als ik u was zou ik niet zo te koop lopen met uw voorliefde voor vrouwen," zegt hij nerveus, "Japan is een heel traditioneel land en alles wat afwijkt van wat als normaal wordt gezien, daar zijn ze geen voorstander van." Ik zit de rest van de avond en de nacht in een soort holding tank op het vliegveld. Al mijn kleren en mijn bagage worden doorzocht. Sanders lult als Brugman, dreigt (volgens zijn eigen zeggen, want alweer ik versta geen jota van het Japans) dat hij actie zal ondernemen, maar stuit voortdurend op ondoorgrondelijke blikken. Er wordt veel geglimlacht en gebogen, maar men schijnt in de veronderstelling te verkeren dat ik minstens de leidster ben van een omvangrijke smokkelbende. Pas in de vroege morgen mag ik weg. Sanders staat nu ook te buigen en Mikato doet niet voor hem onder. Ze brengen me gezamenlijk naar het hotel met de vermaning daar even te blijven, omdat het onderzoek nog loopt.

Intussen zit mijn Lisa. MIJN LISA! Met die Japanse gluipdoos in Kioto. Zou ze dit hebben gepland? Heeft zij die parfum en pornobladen bij mijn spullen laten leggen? Het kan gemakkelijk, want ik ben een enorm warhoofd wat betreft mijn bagage. De suite is prachtig en ik besluit wat te slapen. Al snel droom ik over Lisa die door Yoko wordt verleid en net als ik mijn meisje heb meegenomen het vliegtuig naar Amsterdam in, word ik wakker van geklop op de deur. Ik sta slaapdronken op en doe open. Sanders staat voor de deur. De douane is klaar met het onderzoek. Ik krijg een boete voor de hoeveelheid parfum die ik bij me had en de porno is in beslag genomen. "Het spijt me vreselijk dat u dit moet doormaken, mevrouw," zegt Sanders. Hij vertrekt en Mikato komt binnen. Hij is duidelijk niet erg ingenomen met zijn opdracht van Yoko om bij mij te blijven en laat dat duidelijk merken. Ik vraag waar mijn reisgezelschap is en hij zegt dat ze in Kioto zijn. "Miss Yoko is interested in miss Cinthia Hart," zegt Mikato, "she is very popular in Japan, and miss Yoko wants her in Budokan Theatre. She knows miss Lisa is very close with miss Hart, it will be her first assignment." Ik knik. Budokan is wereldberoemd, het walhalla van Japan voor rocksterren. En Cinthia is inderdaad heel populair in Japan en de rest van Azië. Een toer door het continent kan heel winstgevend zijn.

Mijn gedwongen verblijf in de suite is duidelijk opgeheven, want Mikato wil me meenemen naar Itamae sushi, een bekend sushi restaurant. We nemen geparfumeerde bamboescheuten en spruitjes tempura en vervolgens hoikkado ginger tonijn nikki nikan. Mikato is een aardige jongen en hij kan onderhoudend vertellen over Japan en de cultuur. Hij vertelt me ook tussen neus en lippen door dat Yoko hetero is en absoluut geen belangstelling voor Lisa heeft, behalve dan als leerlinge. Hoewel ik hem voor geen centimeter geloof, begin ik de Japanse traditie al een beetje te begrijpen, dus lach ik veel, maak kleine neigingen met mijn hoofd en doe alsof ik elk woord dat uit zijn mond komt geloof. Ondertussen probeer ik wanhopig een plannetje op te stellen op Lisa en Xandra weer te zien of het nu hier is of in Kioto.

Als we aankomen in Japan gaat het weer snel, ik word hier droevig van, want we zitten voor ik het weet in het vliegtuig, een privé vliegtuig, naar Kioto, maar zonder Yvon, Xandra steunt me zo goed ze kan. Maar ik ben bang, zeg dat ook tegen Xandra , dat Yoko één voor één mijn vrienden afschud. “Geen zorgen, dat lukt haar met mij niet.”, zegt Xandra, maar in het vliegtuig verteld Yoko dat mijn moeder een rondreis krijgt door Japan, om de schoonheid van het land van de rijzende zon te ontdekken. “Maybe you can join her, so you can be a better judge for our clients and thier demands?”, vraagt Yoko. “Thank you, I have seen it, your habits and customs are well knows to me”. Zegt Xandra. Ik zie een teleurstelling in het gezicht, ze kan het goed verbergen, maar haar ogen en mondhoek vertrekken iets. Als we aankomen gaan we naar een privé residentie. Omgeven door heel veel bewaking en we storten ons op het dossier Cinthia. Alsmik met Cinthia bel en het plan uitleg is ze enthousiast. “But beware, no drugs! Otherwise you be in mail here and i cant help you to bail you out.” , zeg ik, Cinthia stemt in. Xandra staat dicht bij me. Dan weer een hand op mijn been, dit keer hoger dan de vorige keer, en ik let nu specifiek op Xandra. Haar ogen spuwen zowat vuur. Ik weet zeker dat als Yoko niet zo belangrijk was voor het bedrijf ze nu knock out op de grond zou liggen….voor de komende drie week.

“Please Xandra, would you do me a favour? This is important, this file needs to go to the courier. Is has to be sent tofay, very very important. Would you bring it?”, vraagt Yoko, persoonlijk gevraagd worden door de baas betekend dat je niet kunt weigeren. Ik zie dat Xandra oogcontact zoekt. Met mijn ogen zeg ik ja. Want zij wil gaan weigeren, dat betekend een rel van jewelste. “Can’t..”, wil ze zeggen en ik grijp in, ik wil dit contract niet in gevaar brengen voor Xandra. “Can’t she get a partner? She is not familiar with the streets here.”, zeg ik snel. “Ofcourse, how rude of me. Xin will arrange it.”, ik heb nog steeds een oortje in, ik wil alles horen. En dan snap ik gelijk haar plan. “Sluit de deur zodra ze weg is, zeg dat het een storing is en ze morgen hier weer kan komen, om 8 uur reset systeem zich en kan ze binnenkomen. Ik wil vannacht rust, en alleen zijn met Lisa, al het personeel is het vanaf nu verboden deze kamer in te komen! Regel dat!”, Dus dat was haar plan en Xandra stapt er met open ogen in, dankzij mij, Xandra vertrekt en een dame, bekleedt als een ouderwetse Geisha brengt ons thee en eten. “After diner and tea, they will take you to a bath. You will enjoy it Lisa. I am sure of it.” En inderdaad, na het eten neemt een geisha me mee. Er is een bad. Met een witte substantie. “What is it…..”, vraag ik. Plots hoor ik een stem achter me. “Donkeymilk, she will not speak, she is a servant, without permission to speak. Please”, zegt Yoko. Ik moet mijn armen zijwaarts strekken, de dame ontkleedt me, compleet en leidt me aan haar hand het bad in, wat warm is, de geur is bijzonder, de dame stapt ook in het bad. Naakt!, ze wast me helemaal, mijn haren, alles. Yoko zit goedkeurend op een stoel en let de hele tijd op me. “Cleopatra discovered the pleasures and benefits of these baths.”, ik stap uit het bad en krijg een gewaad aan, van Egyptisch katoen, in de spiegel zie ik dat er weinig verhuld wordt, het is doorschijnend. Ik mag mee met een dame, zij smeert me helemaal in, verzorgt mijn nagels, en scheert me! Ik durf niets te zeggen, bang dat het mesje uitschiet in mijn kruis. Mijn poes is nu helemaal kaal geschoren. Er wordt een zalf op aangebracht, dat brand iets, maar zorgt ook ervoor dat het me opwind.

Daarna is er weer het gewaad. Mijn haar wordt gedaan, een kapster die mijn haar perfect maakt. Dan nemen ze me mee, in een kamer staan van die Romeinse bankjes, Yoko ligt half op één, ik mag ook plaatsnemen, er is fruit in overvloed, en wijn, heel veel wijn. “We relax now, we don’t wanna have a jetlag. Relax Lisa, darling. Your Mother is well taken care of, she is bussy sightseeing”.

Die Yoko is wel een manipulator eerste klas. Ze heeft eerst Yvon op het vliegveld bijna laten arresteren in verband met haar visum dat niet in orde zou zijn en nu is ze bezig, de moeder van Lisa op weg te sturen voor een rondreis. Ik waak als een tijgerin over ons meisje, maar merk dat ze goed op zich zelf kan passen. Ze weet beter de weg in Japan dan ik en schijnt goed op de hoogte van allerlei beleefdheidscodes. Als ik bruut wil weigeren om als koerier dienst te houden, weerhoudt Lisa me door Yoko te vragen om een gids mee te sturen. Ik vraag me alleen af, kon Xin die documenten niet meenemen? Die spreekt overigens alleen Japans. Als ik de papieren heb afgeleverd en weer in de auto zit in de richting van de residentie van Yoko, bel ik Yvon. "Hoe is het met Lisa?" is het eerste wat mijn baas zegt. "Die is in orde, die Yoko is zwaar verliefd," zeg ik, "ze heeft haar moeder al op rondreis gestuurd en Lisa al op Cinthia gezet. Maar hoe is het met jou?" Yvon vertelt me dat haar visum uiteindelijk toch in orde bleek, maar dat ze veel problemen kreeg met porno en parfumflesjes. "Wat moet jij nou met porno?" zeg ik verbaasd. "Niks," zegt Yvon, "iemand heeft dat in mijn tas gestopt, net als die parfum..." "Yoko?" vraag ik. "Geen idee," zeg ik, "het kan, die Mikato zegt trouwens dat ze hetero is en niks om Lisa geeft." Ik begin te lachen. Yvon doet mee. "Het is volgens Sanders van de ambassade vrij link om homoseksueel in Japan te zijn. Japanners zijn heel traditioneel." "Wie is Sanders?" vraag ik. "Een of andere pief van de ambassade, hij heeft me uiteindelijk vrij gekregen." We komen aan in de residentie. "Pas je goed op Lisa?" smeekt Yvon nog voor ik ophang. Ik probeer zo snel mogelijk te komen.

Xin brengt me naar Yoko en Lisa. Althans dat dacht ik, maar de vertrekken waar ze zijn, zijn afgesloten. Op een tijdslot, krijg ik te horen. Dit heeft te maken met een computerstoring. Morgen om acht uur wordt het systeem gereset. Ik kijk de man die me dit meedeelt peinzend aan. Ze kunnen hier liegen zonder te verblikken of te blozen. Ik geloof er geen woord van. Yoko heeft zich met Lisa opgesloten in een soort bunker en ik kan niet bij ze. Xin brengt me naar mijn kamer, daar ligt een prachtige zijden kimono voor me klaar. Ik ga douchen en bel vervolgens Cinthia. "Hai," zegt ze, "Lisa already phoned me, can you imagine? Budokan! And then we will tour Japan, South Korea, Taiwan and later Australia and South East Asia." Ik luister naar haar. "No problems with drugs?" vraag ik. "What's the matter?" snibt Cinthia, "Lisa als warned me about drugs. I am clean, I was hoodwinked by that guy and..." "Allright," zeg ik, "Lisa is wright. Japan and most other countries on this side of the globe have a strict anti-drugs policy. Also Australia. Yvon had a few problems with the Japanese customs?" "With drugs?" vraagt Cinthia. "No, no," zeg ik, "with parfum, they suspected her of being a smuggler." Cinthia lacht. "I'll be in Japan next week," zegt ze vervolgens. Dan bel ik Sylvia. Die is inmiddels al op de terugweg naar Nederland. "Alles goed met Enrique?" vraag ik. "Ja," zegt Sylvia, "alleen zat hij voortdurend aan me, ik moest bijna worstelen om niet in bed te belanden, het leek wel een octopus, zoveel handen leek hij te hebben." "Nou je staat je vrouwtje wel," zeg ik. "Oh ja baas," giechelt Sylvia, "als jij het nu was geweest..." Ik zucht. Mijn hart zit voorlopig bij Lisa en niet bij mijn assistente. Ik bel af.

Een man in een zwart pak komt me halen, het eten is geserveerd. In mijn kimono, een echte, prachtig geborduurd en met mijn haar opgestoken, loop ik mee. Het zitten op mijn knieën achter de extreem lage tafel is even wennen, maar het eten is heerlijk. Er is saké en veel vis en rijst. Ik eet met stokjes. De man in zwarte pak stelt zich voor als Taro. Na de maaltijd neemt hij mee naar een karaokebar in het Pontochodistrct. Ik heb iets teveel saké op, anders had ik nooit heel vals Birds of a feather van Billie Eilish gezongen voor een bar vol Japanners. Iedereen applaudiseert beleefd, maar ik begrijp dat ik nog maar niet mijn baan moet opzeggen. We keren terug naar de residentie en ik ga slapen, morgen wil ik om acht uur klaar staan om Lisa weer te zien.

Nu Lisa geheel ontspannen is, is het tijd voor de volgende stap. “I like to show you something.”, zeg ik, alles is al voorbereid. Een reis naar
Miyajima, oftewel Het eiland der Goden beroemd vanwege de metershoge torii gate in het water, bijna 17 meter hoog en vanaf de Torii heb je zicht op de schitterende itsukushima schrijn. Op het eiland leven vele herten, en het eiland staat niet alleen bekend als het meest romantische eiland maar ook als het eiland der goden. En daar zal ik zeker het hart van Lisa weten te veroveren. Naast al dat leuks zal ik haar de boeddhistische tempel Daishõ-in met pagode. Het is één van de drie tempels die samen de Benzaiten vormen. Daarna zal ik haar via het Momijidanbi-park naar de top van de Misen bergen brengen. En bovenop de berg zullen wij de traditionele thee ceremonie uitvoeren, als ze dan nog niet voor me is gevallen, dan weet ik het ook niet. Gewillig loopt Lisa achter me aan. “We have to change clothes, here you go.”, zeg ik en geef haar een legging en top. Het staat haar heerlijk, ze heeft perfecte vormen. En schitterende borsten, groter dan de mijne, en veel steviger, ze draagt geen bh, maar haar borsten blijven perfect op hun plaats. Ze doet haar haren in een staart. We lopen naar een boot, meer een jacht, maar met veel power. Met zijn 70 knopen, ongeveer 130 km, kan hij ons snel brengen naar de plaats van bestemming.

Als we aankomen kijkt Lisa haar ogen uit, net als ik, ik kan mijn ogen niet van deze schat afhouden. Als ze gewillig meegaat naar boven en de thee ceremonie aanvaard weet ze vast en zeker dat we de liefde gaan bedrijven. Ze is slim, weet veel van onze ceremonies en gewoontes. Dus dat zal zij dat ook weten, de liefdesverklaring. Intussen zit Xandra in een karakter bar, dus die is geen gevaar, morgenvroeg zitten wij in Nagasaki en Yvon. Tokyo, Xandra in Kyoto en ben ik eindelijk verlost van de bemoeizuchtigen.

Eigenlijk wil ik zo snel mogelijk naar Kyoto om Lisa weer te zien, maar Mikato die als een schaduw om me heen hangt, weet steeds manieren te bedenken om me af te houden van een reis naar deze Japanse stad. Nu moet ik met hem mee naar Yamamoto het bedrijf van Yoko. Een beleefdheidsbezoek. Hij laat een limo komen en we rijden naar het kantoor. Onderwijl wijst hij me op allerlei monumenten en bezienswaardigheden. Heel mooi allemaal, maar ik wil naar mijn meisje. Yamamoto Kabushiki gaisha zit in een wolkenkrabber die is opgetrokken uit beton en glas. Mikato legt uit dat grond schaars is in Japan en dat er om die reden zo hoog wordt gebouwd. Met de lift zoeven we naar de veertiende verdieping. Er klinkt zacht Japanse traditionele muziek en aan de receptie zitten een aantal meisjes. Mikato neemt me mee het gebouw in en overal ontmoet ik Japanse managers, mannen en vrouwen. Er wordt veel geglimlacht en gebogen en het is dat Mikato als een soort vertaalcomputer alles vertaalt, want ik versta er geen woord van. Het kost me drie uur voor we weer weg gaan en dan heeft Mikato weer iets anders bedacht.

We gaan op bezoek in het Tokyo Dome, een immens sportstadion waar behalve een hotel en een pretpark ook winkels en restaurants zijn. Daar bezoeken we een sumo wedstrijd. Twee enorme en dikke Japanners gekleed in een soort luier worstelen met elkaar. Ik vind er niet veel aan, maar om mijn gastheer niet te beledigen doe ik net of ik enthousiast ben. Na drie gevechten, gaat Mikato me voor naar een restaurant waar we thee gaan drinken, volgens de aloude Japanse traditie, dat betekent weer twee uur tijdverlies. "Tomorrow we will travel to Kyoto," zegt Mikato als ik vraag wanneer we die kant op gaan, "we will use the company plane." Ik knik en besluit de avond door te brengen met een goed boek en een borrel. Ik heb even genoeg van Tokio hoe mooi en groot het ook is.

De volgende morgen laat Mikato lang op zich wachten. "Company plane has a technical problem," zegt hij bedroefd, "so sorry." Ik kreun. Ze zijn schaamteloos hier. Natuurlijk mankeert er niets aan het vliegtuig. "We'll take the bullet train!" Zeg ik vastbesloten. Ik vraag aan de receptie om een taxi, en Mikato zegt dat hij mijn bagage zal laten halen. Dat had ik niet moeten doen... Als ik in de receptie zit te wachten, komen er twee mannen in burger naar me toe, die zich voorstellen als rechercheurs van de politie van Tokio. Of ik Yvon ben? Als ik bevestigend antwoord word ik aangehouden. Op het bureau ligt mijn beautycase en een rechercheur peutert er enige zakjes met wit poeder uit. Even later zit ik in modern ogende cel en krijg later de kans een telefoontje te plegen. Ik bel onmiddellijk de ambassade en vraag naar Sanders. Die is er niet, maar men zal hem waarschuwen. Het duurt uren voor hij er is. "Oh wat vervelend nu," zegt hij, "ik hoor net dat de zakjes zijn onderzocht en het blijkt hoofdpijnpoeder te zijn. Het ziet er naar uit dat u in de maling wordt genomen. Enig idee wie dat kan zijn?" Ik schud mijn hoofd, maar weet zeker dat het Mikato is geweest. Door al die toestanden kan ik vandaag niet met de bullettrain mee. Morgen nog maar eens proberen.

Als ik om acht uur klaar sta voor de afgesloten ruimte is die al open. Als ik het niet dacht. Dat stelletje hoerenzonen staat te liegen tegen de klippen op en Yoko is the Queen of deceit. Ze blijkt al heel vroeg vertrokken met Lisa naar Miyajima, een of ander eiland, dat et meest romantische plekje is van de Japanse archipel, begrijp ik. Ik kan nu woedend worden, uitvallen, stampvoeten, maar dat is niks gedaan in dit beleefde land. Dus blijf ik kalm als een lotusbloem, glimlach en ga rechtstreeks naar een reisbureau. De aanwezige kracht smult bijna om me te vertellen hoe mooi het daar is. "Het eiland van de goden" glimlacht hij stralend. Ik boek een reis en haast me terug naar het hotel om te pakken. Dan wordt er op de deur geklopt. Ik doe open en zie Sylvia staan met Cinthia Hart. "Budakan, here I come," zegt ze, "I could not wait!" Ik glimlach tegen haar, en neem dan Sylvia apart. "Wat doe jij nou hier?" "Sorry boss," zegt het meisje, "Cinthia wilde eerder naar Japan en er was niemand beschikbaar om haar te begeleiden..." "En wie leidt het bedrijf nu?" vraag ik. "Erica," zegt Sylvia, "het kan echt. Yvon heeft alles zo geregeld dat alles op rolletjes loopt, een koe met twee koppen kan het bedrijf momenteel leiden." Ik beheers me, nu dit weer. Het is duidelijk dat Sylvia graag bij mij wil zijn. Ze loopt al maanden achter me aan.

Ik neem de twee dames mee ontbijten. Cinthia is vol van het Aziatische avontuur en klept aan een stuk door en Sylvia zit als een lovesick puppy me aan te staren. Ik kijk op mijn horloge. Ik moet over een uur weg. Haastig bel ik Yamamoto en charter een manager. Die komt al snel opdraven en neemt Cinthia mee naar haar hotel. "En ik?" vraagt Sylvia. "Jij gaat mee," zeg ik, "en schiet een beetje op, we moeten ons haasten.

Als ik me voorbereid op een treintocht naar Kyoto, gaat mijn telefoon. Xandra. "Waar zit je, schat?" Ik vertel over mijn vertraging. "Wel toevallig..." zegt Xandra. "Ja," zeg ik, "je zou bijna denken dat er een complot gaande is om ons tweetjes weg te houden van Yoko en Lisa." We lachen. "Sylvia is hier.." gaat Xan verder. "Sylvia? En wie leidt mijn bedrijf dan?" "Erica," zegt Xandra. Wie is in godsnaam nu weer Erica. Ik moet toch wat meer aandacht besteden aan mijn personeel. "Erica is die rooie met die grote tieten," zegt Xan weinig complimenteus. "Oh ja," zeg ik, "die saaie doos met haar mantelpakjes. Is ze een beetje bekwaam?" "Zeer," gaat Xandra verder, "ze is meer een boekhouder, maar dat betekent dat ze goed op de centen let. Maar wat doen we met Yoko en Lisa. "Boek drie plaatsen voor de reis naar Miyajima," zeg ik.

Ik weet Mikato te ontlopen en rij met een taxi naar het station. Daar staan Xandra en Sylvia te wachten. Ik zie dat de laatste wat dromerig naar Xandra kijkt. Nee hè, nog een kantoorromance? We stappen in de trein. Onderwijl vertelt Sylvia over haar avonturen met Enrique Iglesias. Weinig verheffend. Die stomme kerels ook. We komen aan bij Miyajima Ferry. De altijd efficiënte Xandra heeft al de tickets online besteld. Ik probeer ondertussen Lisa te bellen. Xandra belt met Cinthia Hart. Die staat klaar voor Budakan. Ik bel met Mikato en vraag hem om Cinthia vrij te houden van drugs en alcohol. Hij is niet blij met mijn ontsnapping, zeker niet als hij hoort dat we op de ferry zitten. Ik krijg Lisa noch Yoko te pakken. Intussen zit Sylvia openlijk te flirten met Xandra die net doet of ze haar niet ziet.

Dan komen we aan op Miyajima. Het romantische eiland. "Waar zou ze zitten?" vraag ik me hardop af. "Laten we ons opsplitsen," zegt Xandra die duidelijk een beetje afstand van Sylvia wil. Even later proberen we alle drie een spoor te vinden van Lisa en Yoko. Ik ga naar de Itsukushima Shrine, de bekendste tempel van het eiland. Het staat zelfs op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. De geschiedenis gaat terug naar de 6e eeuw, hoewel de huidige tempel stamt uit 1168. Het meest bekende bouwwerk van Miyajima (en Japan?) is de rode torii op het water. Volgens een gids kun je als het even meezit in de namiddag hier zelfs naartoe lopen. "Het levert in ieder geval een paar mooie foto’s op en het is meer dan de moeite waard." zegt hij nog. Ik vertrek gelijk.

We komen aan op een eiland, met de ferry voeren we langs een soort poort, een rode, volgens Yoko het bekendste icoon van Japan. Als we aankomen lopen we via een park naar de Omoto Shrine een klein rood gebouwtje, Yoko legt me alles uit wat er te vertellen valt over deze heiligdom. Na een half uur lopen we verder, we lopen naar een aquarium, het Miyajima aquarium. Zag ik daar nu werkelijk Xandra lopen? Nee, ik verbeeld het me vast. Xandra had volgens Yoko meer interessen de beveiliging en wilde perse een elite eenheid van de politie zien. Voor het eerst in mijnleven zie ik een echte inktvis, ik merk dat iedere mogelijkheid die ze krijgt ze ook aangrijpt om even haar handen op mijn lichaam te leggen, het jurkje, flinterdun, laat alle vormen zien en ik heb echt het idee dat ze daarom dit jurkje ook aan mij gaf en mijn eigen kleding niet echt vermist worden. Ik weet zeker dat mijn koffer mee ging vanuit Tokyo. Vanuit het aquarium gaan we als de zeeleeuwen show is afgelopen naar de Tahoto Pagoda, echt wel een prachtig bouwwerk. Ik dacht toch echt dat ik tijdens de show Yvon zag lopen! Maar dat kan niet, zij zit in Tokyoom daar zaken te doen, ten minste dat zei Yoko, ze had geen tijd om mee te gaan. Van daaruit gaan we naar de Awashima Shrine en weer krijg ik alles uitgelegd. Keizer Jingu zou hier geschuild hebben tijdens een storm. Als ze alles heeft uitgelegd lopen we via Momojihodo natuurpad naar de Misen, een wandeling van anderhalf uur, staat aan ten minste aangegeven, maar de wandeling duurt meer dan twee uur, telkens als er geen mensen te zien zijn is Yoko heel erg aanhankelijk slaat ze haar arm om mijn middel en is ze amicaal, zodra er mensen zijn, is ze licht afstandelijk. We komen aan op de top. Daar is een huisjes. Yoko doet open en daar komen twee dames in klederdracht uit. Ze nemen me mee en ik krijg ook een traditioneel kleed aan. De deur is extreem laag, we moeten bukken om binnen te kunnen komen.

Een Junihitoe, met Tabitha sokken en Geta’s, Japanse houten klompen. Ik moet plaats nemen op een rijstmat, ik ga op mijn knieën zitten, even later komt Yoko binnen, ook zij gaat zitten. “de wandeling door deze park is een heel speciale en mentale voorbereiding.”, zegt Yoko:”In het theehuis tref je normaal slechts rijstmatten op de vloer en nauwkeurig voorgeschreven theebenodigdheden.”, ze gaan beginnen. Nu moet ik heel goed uitkijken, ik weet dat als ik deze ceremonie doorzet, ik gekoppeld wordt aan Yoko. Ik zit in een heel lastig pakket nu. Accepteer ik, dan zijn wij samen een koppel, weiger ik, dan loopt Yvon de kans dat het contract ontbonden wordt. We moeten onze handen wassen. Boven de stookplaats hangt een ijzeren waterketel waarin het water zacht kookt. Yoko serveert een lichte maaltijd die uit meerdere gangen bestaat. Na de maaltijd legt ze op ceremoniële wijze nieuwe houtkooltjes op de stookplaats. Ik krijg iets zoets om de smaakpapillen op de thee voor te bereiden. We gaan even weer terug naar de tuin. Daar wachten we op het tweede deel van de ceremonie.

Met een slag op de gong worden we geroepen voor de start van het tweede deel van de ceremonie. In de nis waar net nog de papierrol hing, staat nu een vaas bloemen. Yoko brengt dan de andere benodigdheden één voor één binnen. Als alle benodigdheden aanwezig zijn, begint ze met handgebaren en bewegingen aan de voorbereiding van de thee. Ikluister naar de klanken in de stilte. Nu zet Yoko de kom met de dikke groene thee neer. Ik neem de kom op en neem op aanwijzingen van Yoko drie slokjes, veeg de rand schoon met een vochtige doek en geeft de kom aan Yoko, zij doet exact hetzelfde. Yoko sluit dan ook dit onderdeel af, zij reinigt al het theegerei en laat het aan mij zien, ze legt dan nog een keer kooltjes op het vuur.

Het volgende deel is kennelijk minder formeel. Er wordt nu rustig gepraat. Yoko serveert weer een klein zoet hapje. Ook het theegerei, een nieuwe theekom en een andere theesoort worden klaargezet. Zij bereidt voor haar en mij weer een kom met deze keer schuimig geklopte dunne thee. Ze begint een kort afscheidsgesprekje. Dan beëindigt zij de ceremonie, waarna ik naar de tuin wordt gebracht en Yoko alleen achterblijft in de theeruimte. Ik zie in de verte iemand lopen, is dat? Neee, dat kan niet, dat kan niet Yvon zijn!

Mikato geeft mee door dat Yvon zojuist de boot heeft genomen naar Miyajima. ‘U incompetente Gaijin. U heeft ons bedrijf ten schande gemaakt. Ik zal vader hierover informeren. Ik stel voor dat u de eer aan uw zelf houdt en hem ook zal informeren over uw vertrek!”. Snel bel ik met Lin Dei, mijn vertrouweling. “Regel de 8 daagse trip. Ik wil over een uur rijden.”, “Zag ik Yvon?”, vraagt Lisa. “Nee Lisa-san. Onmogelijk, Zij heeft nog meer afspraken geregeld in Tokyo. Ze heeft gevraagd aan mij jou kennis te laten maken met het land om onze cultuur beter te begrijpen. Ik hoop dat goed te doen, zoals jij mij jullie cultuur hebt laten zien. Volg me alsjeblieft”. Ze volgt me en een helikopter staat klaar. Ik voel me prettig zo vluchtend. In onze cultuur is lesbisch zijn openlijk voor een persoon van mijn status not done en ik ben gewend te vluchten. Met Lisa is het nog leuker, ze is ongrijpbaar en speelt of is hard to get! Ik vraag me af of ze al eens sex heeft gehad! Ik denk het haast niet.

Als we naar de helikopter lopen zie Xandra. Gelukkig kijkt ze de andere kant op. “Kom, ik weet een snellere route”, zeg ik tegen Lisa en we schieten een zijpad in. “Alleen dat loeder? Ik verwacht binnen een uur al je credits op mijn bureau! Al die Nederlanders zijn hier!! Je hebt gefaald, ik ben diep teleurgesteld. In Japan krijg jij geen baan meer!”, zeg ik tegen Mikato. “Ben je boos?”, vraagt Lisa. “Nee, nee, ik probeer alleen mijn personeel te bewegen meer dan het mogelijke te bereiken. En ik ben teleurgesteld in één van mijn naaste medewerkers, hij heeft zijn taak verzaakt. Daarom ben ik teleurgesteld”, reageer ik. “Wat is Gajun?”, vraagt Lisa. “Je wilt de taal leren? Gajin, niet jun, nou, hoe leg ik dat uit, wij gebruiken dat woord om buitenlanders en niet oorspronkelijke Japanse burgers aan te duiden, maar ook Japanse emigranten die geen Japans staatsburger meer zijn.”, leg ik het uit. “Oooh een soort scheldwoord.”, zegt de slimme meid. ‘Ja, zo zou je het kunnen zeggen, al is het meer een belediging dan scheldwoord. Iemand zo noemen betekend dat je hem diep beledigd door hem eigenlijk geen volwaardige Japanner te vinden.”.

Ik zie de helikopter, maar aan beide zijden staat iemand. Aan de ene kant Yvon, aan de andere kant Xandra. Lin ~Dei is zo slim geweest de bedrijfs heli te sturen. Nu weet iedereen dat we met de…..maar wacht eens, dan kunnen wij de boot pakken! Zij staan te wachten op ons en intussen gaan wij via een andere route, alleen zorgen dat Lisa hun niet ziet. Ik sla mijn arm om haar, wat overigens echt geen straf is, en we draaien om. “Maar..”, zegt Lisa. “Nee ik weet iets beters, kom gauw, we moeten snel zijn!”