Na een harde dag op kantoor, waar ik als IT specialiste werk, reed ik nog snel naar de supermarkt om wat te eten halen voor deze avond. Het was de eerste warme lentedag, en ik was dan ook super happy dat ik eindelijk terug een zomerjurkje kon dragen. Deze ochtend was het nog wat fris aan de billen, maar deze middag is het heerlijk warm. Ik koos dan ook een fris slaatje uit de versafdeling en een grote fles vers geperst sinaasappelsap. Het geluk kon me vandaag blijkbaar niet op, want toen ik aan de kassa's kwam, opende er net een nieuwe en ik kon onmiddellijk afrekenen.

Goed gezind liep ik terug naar m'n auto waar ik ik onmiddellijk iets achter mijn ruitenwisser zag zitten. Mijn eerste idee was dat het terug zo'n kaartje van auto opkopers was. Je kent ze wel, die irritante kaartjes in flashy kleurtjes. Maar het was niet zo'n kaartje. Het was een stukje papier gescheurd uit een schriftje of agenda, met daarop een gsm nummer. Ik kijk rond me om te zien of iemand van iets weet, maar ik zie niets. Ik verfrommel het papiertje en smijt het op de passagiersstoel van mijn Fiat 500.

Op weg naar huis blijf ik nadenken van wie dit zou kunnen zijn. Het is sowieso een nummer dat ik niet ken, en van de meeste vrienden en familie ken ik het nummer van buiten. Eénmaal thuis neem ik mijn slaatje en de fles drank, en loop onmiddellijk naar m'n kleine tuin waar ik de tuinstoel en het klaptafeltje neem. Ik geniet volop van de eenvoudige maar voedzame maaltijd en na het afwassen neem ik een verdiende douche. Het is al na zevenen als ik terug in de woonkamer kom gekleed in een makkelijke short en shirt. Plotseling denk ik terug aan het papiertje. De nieuwsgierigheid overwint. Ik ga het halen in m'n auto en loop vervolgens naar m'n bureel. Het is nooit slim om zomaar naar een onbekend nummer te sturen, maar gelukkig werk ik in IT en ken ik wel een veilige methode. Ik start m'n privé pc op die verdoken zit achter een VPN en met een simulatie app stuur ik een bericht naar het nummer dat neergeschreven is. "Wie ben jij?", stuur ik...

Ik keek heel de namiddag gespannen naar mijn gsm maar tot men grote spijt kwam er geen reactie. Wat dacht ik ook zo een knappe vrouw die even naar me kijkt wrs wat het voor haar eerder per ongeluk.

Als ik men moed dan echt had laten hangen kreeg ik iets na 7 toch een berichtje van een onbekende nummer.

Wie ben je staat er kort en bondig. Hmm wat moet ik hier nu op antwoorden onmiddellijk mijn naam etc. Ik denk even na en besluit vriendelijk te antwoorden.

“Ik ben de man waarmee je oogcontact had aan de supermarkt vanmiddag als jij de vrouw bent waar ik oog contact mee had vanmiddag? Ik wens je alvast een fijne avond en weekend.”

Aan de vele taalfouten, de zinsopbouw en het gebruik van sms-taal (mega irritant trouwens) te zien ben jij niet de Staf die dit verhaal begonnen is. Ik haak dan ook af. Sorry hiervoor. Maar ik vind het belangrijk dat personages door één en dezelfde persoon geschreven worden. Anders is alles zo onsamenhangend.

2 voorgaande schakels gaan we gewoon negeren Emma.

"Hey! Ik ben Staf, een 33-jarige man. We hadden oogcontact bij de supermarkt en ik kon me niet bedwingen om mijn nummer achter te laten bij jouw auto. Ik hoop dat je hiermee kunt leven en dat je net zo nieuwsgierig bent als ik. Wie ben jij en wat doe je in het leven?" Was mijn antwoord nu maar in spanning afwachten of er een reactie terug zou komen.

Amper 5 minuten later krijg ik al een antwoord binnen op de smartphone simulatie app op mijn privé pc. Ik moet het driemaal lezen alvorens ik het kan vatten. Heb ik oogcontact gehad met iemand bij de supermarkt? Ik kan het me alvast niet herinneren. Of haalt iemand hier een grap met me uit. Zou het Saskia kunnen zijn? Vorige maand hebben we op kantoor een grapje met haar uitgehaald, en misschien wil ze me nu terugpakken? Dat zal het zijn.

"Saskia, ben jij dit?" Stuur ik terug naar het onbekende nummer. Terwijl ik het zend vraag ik me toch af of het haar wel is. Hoe zou zijn weten dat ik naar de supermarkt geweest ben. Ze woont in een andere stad dan ik. Ik word met de minuut nieuwsgieriger.

Ik ben niet Saskia. Ik ben Staf, zoals ik al zei. We hebben vanmiddag even oogcontact gehad bij de supermarkt, maar ik merk dat u zich dit niet kunt herinneren. Vergeet het maar. Bij mezelf denk ik wel dat het jammer is; het had spannend kunnen zijn om een totaal onbekende vrouw te leren kennen.