Ze laat haar lippen op een haar na langs de mijne glijden, een spel van controle en verlangen. Mijn hart slaat sneller, en het kriebelende gevoel in mijn buik groeit uit tot iets vurigers. De kamer voelt plots kleiner, intiemer, alsof alleen wij tweeën nog bestaan. Haar adem strijkt over mijn huid en ik sluit mijn ogen, heel even, om het volledig te voelen.

Dan trekt ze zich weer terug, net genoeg om me te laten verlangen naar meer. "Handen op je rug," zegt ze zacht maar resoluut, haar vingers nog steeds in mijn haar. Die toon—zacht, doch onwrikbaar—laat geen ruimte voor discussie. En ik wil ook niet tegenspreken. Mijn handen glijden achter mijn rug, mijn rug bolt een beetje naar voren, mijn ademhaling wordt zwaarder.

Lila staat langzaam op, haar handen glijden kort over mijn schouders terwijl ze zich opricht. Haar silhouet is gracieus, krachtig, in het warme licht van de kamer. Ze pakt iets van de tafel—ik zie niet wat het is, maar het glanst even. Mijn huid voelt direct gevoeliger, mijn zintuigen scherper. Mijn lichaam weet: er komt iets.

"Je vertrouwt me, toch?" vraagt ze, terwijl ze zich achter me begeeft. Haar stem is vlak bij mijn oor, haar lippen raken even mijn huid. Ik knik langzaam, mijn adem stokt. Ik voel hoe ze mijn handen bij elkaar neemt, en iets koels—zijde of satijn—om mijn polsen bindt. Het is niet strak, niet pijnlijk, maar net genoeg om me bewust te maken van mijn overgave.

Ze loopt weer naar voren, haar blik op mij gericht, en ik voel me tegelijkertijd kwetsbaar en begeerd. De band om mijn nek, de lichte druk op mijn polsen, haar ogen—alles samen maakt dat ik me van binnen begin te trillen. Niet van angst, maar van het verlangen om te zien waar dit heen gaat.

"Mooi," zegt ze, terwijl ze mijn knieën zacht uit elkaar duwt met haar handen. Haar aanraking is langzaam, zorgvuldig, maar doelgericht. Ze knielt weer voor me, kijkt me recht aan en zegt: "Je doet het goed, Sylvia. En nu… nu mag ik spelen."

Haar vingers vinden langzaam hun weg omhoog langs mijn dijen, elke beweging een nieuwe golf spanning. Mijn wereld is haar handen, haar stem, de warmte tussen ons. Buiten is het nu echt donker, maar hierbinnen brandt een vuur dat alleen zij kan ontsteken.

Ik kijk naar Sylvia, haar ogen half gesloten, haar lippen licht geopend terwijl ze mijn aanraking volgt. Haar overgave is prachtig, een stille kracht die me tegelijkertijd opwindt en vertedert. Mijn vingers glijden nog even langs haar dijen, langzaam, om haar te laten voelen wie hier de leiding heeft. Haar ademhaling versnelt, en ik voel de warmte van haar huid onder mijn handen. Dit is ons moment, onze dans, en ik bepaal het ritme.

Ik leun iets achterover, nog steeds op mijn knieën voor haar, en laat mijn ogen over haar heen glijden. De leren band om haar nek glanst zacht in het warme licht, en de zijden stof om haar polsen houdt haar handen precies waar ik ze wil. Ze is van mij nu, volledig, en dat vertrouwen maakt mijn hart sneller kloppen. Ik hou van hoe ze zich aan me geeft, hoe ze trilt van verwachting zonder te weten wat ik ga doen.

"Je bent zo mooi zo," zeg ik, mijn stem zacht maar vast. Ik laat mijn vingers even rusten op haar knieën, net genoeg om haar te herinneren aan mijn aanwezigheid. Ze kijkt me aan, haar ogen groot en vol verlangen, en ik glimlach. "Blijf stil zitten, Sylvia. Laat me je voelen."

Ik sta op, mijn bewegingen langzaam en bewust, en loop naar de tafel achter haar. Mijn hakken tikken op de houten vloer, een geluid dat de spanning in de kamer lijkt te versterken. Ik pak een dunne, zwarte veer van de tafel—zacht, maar perfect om haar zintuigen te prikkelen. Ik draai me om en zie hoe ze haar hoofd een klein beetje draait, alsof ze probeert te raden wat ik doe. Dat maakt me aan het lachen, een zachte, speelse lach.

"Nieuwsgierig?" vraag ik, terwijl ik weer achter haar ga staan. Ik laat de veer langzaam over haar nek glijden, langs de rand van de leren band, en ik zie haar schouders lichtjes samentrekken. Haar adem stokt, en ik weet dat ze elk detail voelt. Ik leun voorover, mijn lippen vlak bij haar oor. "Je hoeft alleen maar te voelen," fluister ik, terwijl de veer verder glijdt, over haar sleutelbeen, langzaam naar beneden.

Haar lichaam reageert op elke aanraking, een kleine trilling, een zachte zucht. Ik hou ervan hoe ze zich overgeeft, hoe ze me laat spelen met haar grenzen. Ik kniel weer voor haar, de veer nog in mijn hand, en laat hem over haar dijen glijden, net licht genoeg om haar te plagen. "Goed zo," zeg ik, mijn stem warm maar met die ondertoon die haar vertelt dat ik nog niet klaar ben. "We zijn nog maar net begonnen."

De kamer voelt nu als een cocon, alleen wij tweeën, de wereld buiten vergeten. Ik leg de veer weg en laat mijn handen weer over haar knieën glijden, dit keer iets steviger, iets dwingender. Haar ogen vinden de mijne, en ik zie het vuur erin, hetzelfde vuur dat in mij brandt. Dit is ons spel, en ik ben nog lang niet klaar om te stoppen.

Ik voel haar aanwezigheid als een stroom elektriciteit, nog voor haar vingers me raken. Mijn huid tintelt van verwachting. Elke ademhaling lijkt zwaarder, dieper, als een echo van de spanning die zich als een koord om mijn lijf heeft gewikkeld. Ik zit stil, precies zoals ze me heeft opgedragen, mijn handen gebonden met zijde, mijn benen licht gespreid, en mijn hart bonkt in mijn borst.

De veer… god, die veer. Het is nauwelijks meer dan een streling, maar mijn hele lichaam reageert alsof ze me met vuur aanraakt. Mijn huid staat in brand, maar op de mooiste manier. Ze weet precies waar ze moet zijn, hoe lang ze moet wachten, hoe zacht ze moet zijn om me tot waanzin te drijven. Haar stem, warm en laag, nestelt zich in mijn buik en laat iets in mij opwellen wat ik nauwelijks kan beschrijven—honger, overgave, lust.

Wanneer ze voor me knielt, voel ik een zucht ontsnappen. Niet omdat ik moe ben—verre van dat—maar omdat het voelt alsof ik op het punt sta te breken, te smelten onder haar blik. Haar handen op mijn knieën zijn als ankers in deze draaikolk van verlangen. Mijn ogen vinden de hare, en ik weet dat ze het ziet: de gretigheid, het verlangen, de volledige overgave. Ze bezit me met haar blik alleen al.

Ik wil bewegen, haar aanraken, haar voelen, haar trekken tegen mijn lijf. Maar ik blijf zitten. Omdat ik weet dat ze dat wil. En omdat ik wil wat zij wil.

Ze legt de veer weg, en iets in mij juicht—en huivert tegelijk. Haar handen zijn nu steviger, haar vingers dwingender. Ze heeft me warm gestreeld, opgewonden tot aan de rand van mijn zelfbeheersing, en nu… nu begint het echte werk.

"Goed zo," zegt ze, en haar stem is mijn bevel.

Ik bijt op mijn lip, mijn ademhaling zwaar. Mijn dijen spannen zich onder haar aanraking, mijn hele lijf staat gespannen als een snaar. Ik weet dat ze me leest, elke rilling, elke kleine beweging. Ze kent me inmiddels beter dan ik mezelf ken.

"Mag ik iets zeggen?" fluister ik, mijn stem rauw van verlangen.

Ze knikt, een klein gebaar, maar krachtig.

"Ik ben van jou. Doe met me wat je wil."

Haar glimlach is langzaam, gevaarlijk, vol belofte. En op dat moment weet ik het zeker: ze gaat me niet sparen. En ik wil niets liever.

Sylvia’s woorden raken me als een warme golf, haar stem rauw en vol overgave. "Ik ben van jou. Doe met me wat je wil." Mijn hart slaat een slag over, niet alleen van verlangen, maar van de pure kracht van haar vertrouwen. Ze zit daar, haar handen gebonden, haar lichaam gespannen als een snaar, en toch is ze sterker dan ooit in haar overgave. Ik voel mijn eigen ademhaling versnellen, een spiegel van de hare, terwijl ik haar aankijk. Haar ogen zijn groot, glanzend van verwachting, en die glimlach van mij—langzaam, een tikkeltje gevaarlijk—komt vanzelf.

"Dat is mijn meisje," zeg ik, mijn stem laag en warm, maar met een randje dat haar laat weten dat ik haar woorden serieus neem. Mijn vingers rusten nog op haar dijen, stevig nu, en ik voel hoe haar spieren zich aanspannen onder mijn aanraking. Ze is zo gevoelig, zo open voor alles wat ik doe, en dat maakt me hongerig om verder te gaan.

Ik leun dichterbij, mijn lippen vlak bij de hare, maar ik raak haar nog niet. Niet helemaal. Ik wil dat ze het voelt, dat ze smacht naar dat moment dat ik haar eindelijk geef wat ze wil. Haar adem strijkt over mijn gezicht, en ik zie hoe ze op haar lip bijt, hoe haar borst sneller op en neer gaat. Ze is prachtig zo, helemaal van mij, en ik wil dit moment uitrekken, haar laten zweven in die spanning.

"Je bent zo goed voor me," fluister ik, terwijl ik een hand langzaam omhoog laat glijden, langs haar zij, tot mijn vingers de rand van de leren band om haar nek vinden. Ik haak een vinger onder de band en trek er zachtjes aan, net genoeg om haar te herinneren aan haar plek, aan onze regels. Haar ogen flikkeren, en ik weet dat ze het voelt, die mix van veiligheid en spanning die alleen ik haar kan geven.

Ik laat de band los en sta op, mijn bewegingen rustig maar doelbewust. Ik loop naar de tafel en pak een klein, zilveren kettinkje met een clip aan het einde—niets heftigs, maar precies genoeg om haar zintuigen verder te prikkelen. Ik draai me om en zie hoe ze naar me kijkt, haar ogen volgen mijn handen, haar ademhaling zwaar. Ze weet niet precies wat er komt, maar ze vertrouwt me. En dat vertrouwen maakt me sterker, zekerder.

Ik kniel weer voor haar, het kettinkje in mijn hand verborgen. "Ogen dicht," zeg ik, mijn stem zacht maar onverbiddelijk. Ze gehoorzaamt meteen, haar oogleden vallen dicht, en ik zie een kleine rilling over haar schouders gaan. Perfect. Ik laat het koele metaal van het kettinkje langzaam over haar sleutelbeen glijden, een koude streling die haar huid laat samentrekken. Haar adem stokt, en ik glimlach.

"Voel je dat?" vraag ik, terwijl ik het kettinkje lager laat glijden, over de rand van haar borst, net niet te ver. "Vertel me wat je voelt, Sylvia."

Haar lippen bewegen, haar stem is zacht, bijna een fluistering. "Het is koud… en warm. Het maakt me… ik weet niet… ik wil meer."

Ik lach zacht, tevreden. "Meer komt er, liefje. Maar alleen als je blijft doen wat ik zeg." Ik plaats de tepelklem om haar linkertepel. Een klein gilletje ontsnapt waar Sylvia zelf van schrikt dat ze het uitschreeuwde. Maar kort daarna een zucht van verlangen en verlichting, pijn en geilheid..

Mijn vingers vinden haar knieën weer, duwen ze iets verder uit elkaar, en ik voel hoe ze zich volledig aan me overgeeft. De kamer is stil, op onze ademhaling na, en het voelt alsof de wereld buiten niet meer bestaat. Ik duw 2 vingers gekromd tussen haar schaamlippen, tegen haar gspot aan. Ze kreunt en slaat haar hoofd in haar nek. 'Oh ja liefje, nog!'

Mijn hoofd bonkt van de intensiteit. Elke aanraking brandt zich in mijn huid, als vuur en fluweel tegelijk. Haar vingers—zacht en ruw, doordacht en genadeloos—spelen me als een instrument. Ik voel me geen seconde verloren, juist het tegenovergestelde. Alles aan mij is van haar nu. Elke ademhaling, elke trilling in mijn buik, elk sidderend randje van pijn en genot.

De tepelklem knijpt als een herinnering aan haar macht. Mijn huid is strak, warm, doordrenkt van haar geur, haar stem. Als ze die twee vingers in me kromt, precies daar, waar ik het bijna niet kan verdragen… schiet er iets door me heen. Een vonk, een golf, iets dat me breekt en heelt tegelijk.

"Nog," hoor ik mezelf smeken. Mijn stem klinkt als iemand anders, ruwer, lager, alsof ik in trance ben. En misschien ben ik dat ook.

Ze kust me niet. Nog steeds niet. Maar haar blik—die blik!—houdt me gevangen. Alles wat ze doet, zegt: je bent van mij. En ik wil niets liever.

Ik voel haar duim zachtjes tegen mijn clit drukken, niet bewegend, alleen aanwezig. Haar vingers binnenin me blijven ritmisch duwen, draaien net als ik denk dat ik eraan gewend raak. Ik kreun, mijn rug kromt zich vanzelf, mijn polsen trekken aan de bindingen, maar ik wil er niet uit. Nooit.

Ze buigt voorover, haar adem tegen mijn oor.

“Zeg het,” fluistert ze.

Ik weet meteen wat ze bedoelt. Mijn hele lijf zegt het al, maar ze wil het horen.

“Ik ben van jou,” hijg ik. “Alleen van jou.”

Ze gromt zacht, goedkeurend, haar duim begint te cirkelen—kleine, trage rondjes die me doen beven. Mijn hele lichaam pulseert, als een snaar die gespannen staat op het randje van breken.

"Laat los," zegt ze.

En ik doe het.

Mijn orgasme komt als een vloedgolf, wild en onstuitbaar. Mijn schreeuw vult de kamer, mijn benen trillen en mijn handen trekken aan de touwen, maar ik blijf daar, vast, open, van haar.

Als de golven wegebben, voel ik haar armen om me heen. Ze maakt me los, voorzichtig, haar vingers teder nu.

“Je was prachtig,” zegt ze zacht, haar lippen tegen mijn haarlijn.

Ik leun tegen haar aan, uitgeput, vervuld.

“Altijd voor jou,” fluister ik terug.

Sylvia’s hoofd rust nog tegen mijn schouder, haar ademhaling kalmer nu, maar die kleine trilling in haar lichaam verraadt haar nieuwsgierigheid, haar honger naar wat nog komt. Ik houd haar dicht tegen me aan, mijn vingers strijken zacht door haar haar, maar mijn gedachten zijn al bij het volgende moment. Ik wil haar verrassen, haar laten voelen hoe bijzonder ze voor me is, hoezeer ik geniet van onze dans. En ik weet precies wat ik haar ga geven.

Ik leun iets achterover, til haar kin op zodat ze me aankijkt. Haar ogen glanzen nog van de roes van daarnet, maar er ligt een zachte, verwachtingsvolle glans in. "Je bent zo goed voor me geweest," zeg ik, mijn stem warm en laag, terwijl ik haar gezicht bestudeer. "En ik denk dat je een cadeautje verdient."

Haar wenkbrauwen gaan iets omhoog, een kleine glimlach speelt om haar lippen, en ik voel mijn eigen glimlach breder worden. Ik laat haar los, sta op en loop naar de kast in de hoek van de kamer. Mijn hakken tikken op de houten vloer, een geluid dat de spanning in de lucht lijkt te versterken. Ik open de kastdeur en haal er een zorgvuldig verpakte doos uit, omwikkeld met zwart zijdepapier en een dunne, rode strik. Het is iets speciaals, iets wat ik al weken voor haar heb bewaard, wachtend op het juiste moment.

Ik draai me om en zie hoe Sylvia naar me kijkt, haar ogen volgen mijn bewegingen, haar handen rusten nu losjes in haar schoot. De leren band om haar nek glanst nog steeds in het zachte licht, en ik voel een warme golf van trots. Ze is zo prachtig, zo volledig van mij, en dit cadeau zal haar nog mooier maken.

"Voor jou," zeg ik, terwijl ik de doos voor haar op de fluwelen bank leg. Ik kniel weer voor haar, mijn handen rusten lichtjes op haar knieën, en ik knik naar de doos. "Maak maar open."

Haar vingers trillen een beetje als ze het rode lint losmaakt en het zijdepapier opzij schuift. Ze opent de doos en haar adem stokt. Binnenin ligt een strak, glanzend latex jurkje, zwart als de nacht, met subtiele uitsneden langs de zijkanten die net genoeg laten zien om te verleiden. Het is gewaagd, maar elegant, precies zoals zij is als ze zich aan mij overgeeft.

"Lila…" fluistert ze, haar ogen groot terwijl ze het jurkje voorzichtig uit de doos haalt. Het latex glanst in het licht, soepel en uitnodigend, en ik zie een blos op haar wangen verschijnen.

"Ik wil je erin zien," zeg ik, mijn stem zacht maar met een ondertoon die geen tegenspraak duldt. "Maar eerst…" Ik leun dichterbij, mijn lippen vlak bij haar oor. "Eerst wil ik dat je je helemaal aan me toont, precies zoals je bent. Sta op."

Ze gehoorzaamt, haar bewegingen soepel maar met die lichte trilling van verwachting. Ze staat voor me, haar lichaam open en kwetsbaar, en ik laat mijn ogen over haar heen glijden, genietend van elk detail. "Goed zo," zeg ik, terwijl ik opsta en een stap naar haar toe zet. Ik neem het jurkje uit haar handen en houd het voor haar op. "Laten we dit aantrekken. Ik ga je helpen."

Ik help haar in het jurkje, mijn handen glijden over haar huid terwijl het latex zich om haar lichaam vormt, strak en glanzend. Het past perfect, accentueert elke ronding, en ik voel mijn hartslag versnellen. Ze ziet eruit als een kunstwerk, mijn kunstwerk. Als het jurkje eindelijk zit, stap ik achteruit en bekijk haar, mijn glimlach langzaam en goedkeurend.

"Draai voor me," zeg ik, mijn stem warm maar bevelend. Ze draait langzaam, het latex glanst bij elke beweging, en ik voel de spanning tussen ons weer oplaaien. "Perfect," fluister ik, terwijl ik dichterbij stap en een vinger langs de rand van het jurkje laat glijden, net waar het haar huid raakt. "Dit is hoe ik je wil zien, Sylvia. Van mij, voor mij."

Haar ogen vinden de mijne, en ik zie het vuur erin, dezelfde honger die in mij brandt. De kamer voelt weer kleiner, intiemer, en ik weet dat dit cadeau slechts het begin is van wat we vanavond nog gaan delen.

Mijn huid tintelt onder het koele, strakke latex. Iedere ademhaling voelt anders, zwaarder bijna, alsof de jurk me niet alleen omhelst maar ook temt. Lila’s ogen rusten op mij met een vurige intensiteit die me bijna doet wankelen. Haar blik is bezitterig, trots — en ik voel me mooier, begeerlijker dan ooit tevoren.

Wanneer ze dichterbij komt, vertraagt alles. Haar vingers volgen de lijnen van mijn lichaam, nauwelijks een aanraking, maar genoeg om mijn hartslag in mijn keel te jagen. "Zo mooi…" fluistert ze, haar stem een streling op mijn huid. Haar hand glijdt langs mijn heup, langzaam omhoog, tot ze de zachte uitsnede langs mijn zij bereikt. Haar nagels krassen speels over mijn huid, net hard genoeg om me te laten huiveren.

Ik adem scherp in wanneer haar handen krachtig mijn heupen omvatten en me dichter naar haar toe trekken. Onze lichamen raken elkaar niet echt, nog niet, maar de belofte hangt zwaar in de lucht. "Kijk naar mij," zegt ze. Haar stem duldt geen tegenspraak, en zoals altijd gehoorzaam ik zonder na te denken. Mijn blik haakt zich vast aan de hare, en ik verdwijn bijna in de donkerte die ik daarin zie.

Ze brengt haar mond naar mijn hals, haar adem warm, haar lippen zachter dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Een plagerige kus, een korte beet, net genoeg om me mijn evenwicht te doen verliezen. Mijn benen trillen onder me, en ik weet dat ze het voelt.

"Mijn lieve Sylvia," fluistert ze tegen mijn huid. "Altijd zo gretig. Zo gehoorzaam." Ze lacht zachtjes, een donker, hees geluid dat me nog natter maakt onder het strakke latex. Ik voel hoe mijn tepels stijf worden, schurend tegen de gladde stof.

Plots duwt ze me zachtjes achteruit. Mijn benen raken de rand van de bank, en zonder dat ze het hoeft te zeggen, zak ik neer. Mijn handen rusten op mijn dijen, trillend van opwinding en verlangen, mijn blik nog steeds op haar gericht.

Ze hurkt voor me, haar gezicht op gelijke hoogte met mijn buik. Haar vingers glijden naar de zoom van het jurkje, trekken het langzaam omhoog, centimeter voor centimeter, tot ze de gladde, vochtige binnenkant van mijn dijen blootlegt. Haar adem strijkt langs mijn huid, warm en dreigend.

"Je hebt geen slipje aan," zegt ze, haar stem doordrenkt van genot. Ik schud langzaam mijn hoofd, een rode blos verspreidt zich over mijn wangen. "Goed meisje."

Haar lippen raken mijn knie, een kus zo teder dat het me bijna breekt. Dan hoger, steeds hoger, elke kus een brandend spoor achterlatend op mijn huid. Tegen de binnenkant van mijn dij stopt ze, ademt diep in, als om zich te laven aan mijn geur, mijn pure overgave.

"Open voor mij," zegt ze zacht.

Mijn benen wijken zonder enige aarzeling, een automatische reactie op haar stem, haar wil. Ik voel hoe het koele lucht mijn natte huid kust, hoe kwetsbaar ik ben, hoe volledig ik mezelf aan haar heb gegeven.

En wanneer haar tong me eindelijk raakt, langzaam, onderzoekend, alsof ze me voor het eerst proeft, sluit ik mijn ogen en kreun haar naam, zacht maar wanhopig. Lila. Mijn wereld, mijn vuur.

Elke beweging van haar tong, elke zachte beet van haar lippen, elke grom die ze diep in haar keel laat horen terwijl ze me proeft — alles laat mijn lichaam golven en trillen. Ik grijp naar de rand van de bank, mijn knokkels wit van de spanning.

Ze kent me. Ze weet precies hoe ze me moet raken, precies hoe ze me moet breken en opnieuw moet opbouwen.

En ik wil alles voor haar geven. Alles wat ik ben. Alles wat ik ooit zal zijn.

Sylvia’s kreun vult de kamer, een zachte, wanhopige roep van mijn naam die mijn bloed sneller laat stromen. Haar smaak is bedwelmend, warm en zoet, en ik laat mijn tong langzaam over haar glijden, haar plagend, haar proevend, terwijl haar lichaam onder me trilt. Ze is zo open, zo volledig van mij, en ik voel de macht en het genot van haar overgave in elke vezel van mijn lijf. Mijn handen rusten op haar dijen, houden haar stevig vast, terwijl ik haar precies geef wat ze nodig heeft—en net een beetje minder dan wat ze wil, om haar hongerig te houden.

Ik kijk even omhoog, mijn lippen nog vlak bij haar, en zie hoe haar hoofd achterover leunt, haar ogen gesloten, haar mond licht geopend. Het latex jurkje glanst om haar heen, strak en perfect, en haar borsten rijzen en dalen snel onder de stof. Ze is een visie, mijn visie, en ik wil haar nog verder brengen, haar laten zweven op die rand van genot en overgave.

"Zo gretig," zeg ik, mijn stem laag en hees terwijl ik een zachte kus op haar binnenste dij druk, vlak voordat ik mijn tong weer over haar laat glijden, dit keer iets steviger, iets dwingender. Haar heupen schokken licht, een stille smeekbede om meer, en ik glimlach tegen haar huid. "Rustig, liefje. Ik bepaal het tempo."

Mijn vingers glijden langzaam omhoog, volgen de lijnen van het latex tot ze haar warmte vinden. Ik laat twee vingers voorzichtig in haar glijden, voel hoe ze me verwelkomt, hoe haar lichaam zich om me heen sluit. Haar kreun wordt luider, rauwer, en ik krom mijn vingers precies zoals ik weet dat ze het wil, op die plek die haar doet trillen. Haar handen grijpen de rand van de bank nog steviger vast, en ik voel de spanning in haar lichaam, de manier waarop ze balanceert op het randje.

"Goed zo," fluister ik, mijn lippen strijken over haar terwijl mijn tong en vingers samenwerken, een ritme dat haar ademhaling versnelt, haar laat hijgen. Ik voel haar pulseren, haar warmte, haar behoefte, en ik weet dat ze dichtbij is. Maar ik wil meer. Ik wil haar niet één keer laten breken, maar steeds opnieuw, tot ze niets anders meer is dan gevoel, dan mij.

Ik leun even achteruit, mijn vingers nog in haar, en reik met mijn vrije hand naar de tafel naast de bank. Daar ligt een klein, discreet speeltje—een slanke, zwarte vibrator, perfect voor wat ik in gedachten heb. Ik zet hem aan, een zachte zoem vult de ruimte, en Sylvia’s ogen vliegen open, haar blik vindt de mijne. Er ligt een mix van verrassing en honger in haar ogen, en ik glimlach, langzaam, veelbelovend.

"Vertrouw je me?" vraag ik, mijn stem zacht maar met die ondertoon die ze zo goed kent. Ze knikt, haar ademhaling zwaar, en ik leun weer naar haar toe. "Mooi."

Ik laat de vibrator langzaam over haar dij glijden, het zachte gezoem plaagt haar huid terwijl mijn vingers blijven bewegen, haar warm en open houden. Dan breng ik het speeltje naar haar, laat het voorzichtig tegen haar clit rusten, en haar hele lichaam schokt. Haar kreun is bijna een schreeuw, en ik voel hoe ze zich om mijn vingers spant, hoe dicht ze is. Ik beweeg de vibrator in kleine, trage cirkels, terwijl mijn vingers dieper gaan, sneller, en haar heupen beginnen te schokken, haar ademhaling wordt een serie hijgende kreunen.

"Laat los, Sylvia," zeg ik, mijn stem vast, bevelend. "Geef het aan mij."

En dat doet ze. Haar orgasme komt als een vloedgolf, haar lichaam spant zich, haar rug kromt, en haar kreun vult de kamer. Ik blijf bewegen, de vibrator en mijn vingers werken samen om haar door de golven heen te dragen, haar te laten rijden op die golf van genot. Maar ik stop niet. Nog niet. Ik verlaag de snelheid van de vibrator, laat mijn vingers rustiger bewegen, en geef haar net genoeg om haar te laten ademen, maar niet genoeg om haar te laten landen.

"Nog een keer," zeg ik, mijn stem donker en vol belofte. Haar ogen vinden de mijne, glanzend, bijna smekend, maar ze knikt, haar lichaam alweer hongerig. Ik breng mijn lippen weer naar haar, mijn tong vindt haar terwijl de vibrator zijn werk doet, en mijn vingers blijven haar vullen. Dit keer is het sneller, intenser, haar tweede orgasme bouwt zich op als een storm. Haar handen rukken aan de bank, haar benen trillen, en als ze opnieuw breekt, is haar schreeuw rauwer, dieper, en ik voel mijn eigen lichaam reageren, mijn eigen verlangen oplaaien.

Ik laat haar langzaam terugkomen, de vibrator uitgezet, mijn vingers stil nu, terwijl ik zachte kussen op haar dijen druk. Ze leunt achterover, hijgend, haar lichaam slap maar stralend. Ik kom omhoog, ga naast haar zitten en trek haar tegen me aan, mijn armen om haar heen, het latex warm onder mijn handen.

"Je bent ongelooflijk," fluister ik, mijn lippen tegen haar voorhoofd. "Mijn perfecte meisje."

Ze nestelt zich tegen me aan, haar ademhaling kalmer nu, maar ik voel nog steeds die kleine trilling in haar, die honger die nooit helemaal verdwijnt. En ik weet dat we nog niet klaar zijn.

Ik kan mezelf nauwelijks voelen, alsof ik alleen nog maar besta uit gloeiende restjes huid en zinderende ademhaling. Lila’s armen omsluiten me, stevig maar teder, en ik nestel me tegen haar aan alsof ik zonder haar zou verdwijnen. Mijn hart bonkt nog steeds wild, de latex op mijn huid plakt, nat van zweet en van haar genadeloze liefde.

Ik voel haar hand, traag, verkennend, langs mijn zij glijden, alsof ze me opnieuw in bezit neemt, vingertop na vingertop. Haar aanraking is niet gehaast; nee, ze is beheerst, doordacht, zoals altijd. Ze kent me beter dan ik mezelf ooit heb durven kennen.

"Liefje," murmelt ze tegen mijn slaap, haar stem zo diep dat hij mijn ruggengraat raakt. "We zijn nog niet klaar."

Een siddering gaat door me heen. Geen angst — nooit angst bij haar — alleen die heerlijke mengeling van verwachting en overgave. Mijn spieren zijn loom, uitgeput, maar mijn verlangen ontwaakt alweer, opgejaagd door haar woorden alleen.

Ze duwt me zachtjes achterover. Ik laat het gebeuren. Mijn rug raakt de bank, de koelte van het leer prikt tegen mijn warme huid. Boven me torent ze uit, mijn meesteres, mijn muze, haar ogen donker en hongerig.

Met trage, tedere bewegingen begint ze het latex jurkje van mijn lichaam te pellen. De stof plakt aan mijn bezwete huid en maakt kleine, obscene geluidjes terwijl ze het langzaam omhoogschuift. Bij elke centimeter voel ik me meer bloot, meer onthuld. Alsof ze niet alleen mijn lichaam maar ook mijn ziel uitkleedt.

Als het jurkje boven mijn hoofd is verdwenen, voel ik me huiveringwekkend naakt, kwetsbaar onder haar blik. Ik probeer me te verstoppen, draai mijn hoofd een beetje weg, maar haar hand grijpt zacht maar dwingend mijn kaak en draait mijn gezicht weer naar haar toe.

"Nee," zegt ze zacht. "Ik wil alles zien."

Mijn adem stokt.

Ze laat haar vingers over mijn borst glijden, langs de lijnen van mijn ribben, over mijn buik, waar mijn huid nog steeds trilt van de nasleep. Haar aanraking is een streling en een bevel tegelijk. Mijn tepels zijn gevoelig, schuren pijnlijk tegen de koelte van de lucht, en ik kreun zachtjes wanneer haar duim erover cirkelt.

"Je lichaam spreekt voor je," fluistert ze. "Zo eerlijk. Zo mooi."

Ze strijkt haar hand tussen mijn benen, over mijn nog steeds vochtige warmte, zonder me echt te raken. Mijn heupen kantelen instinctief omhoog, smekend om meer, maar ze lacht zachtjes, plagerig.

"Nog niet," zegt ze. "Eerst wil ik iets zien."

Ze schuift naar beneden, haar mond een spoor van kussen achterlatend langs mijn buik, mijn heupen, mijn dijen. Dan zit ze op haar knieën tussen mijn gespreide benen, haar blik volledig op mij gericht.

"Raak jezelf aan, Sylvia," gebiedt ze, haar stem donker van verlangen. "Laat me zien hoe mooi je bent als je alleen voor mij speelt."

Mijn gezicht wordt rood van schaamte — maar ook van opwinding. Haar ogen zijn een veilige haard, en ik weet: wat ze vraagt, vraagt ze uit pure eerbied, pure aanbidding.

Mijn hand beweegt aarzelend naar beneden, mijn vingers trillend. Ik raak mezelf aan onder haar blik — langzaam, verkennend. Mijn eigen aanraking is anders dan de hare; minder zeker, maar het feit dat zij kijkt, dat zij me ziet, maakt alles duizend keer intenser.

Lila gromt zacht, een rauw geluid diep in haar keel, en haar hand glijdt over haar eigen dij, alsof ze zichzelf in bedwang moet houden.

"Mooi meisje," fluistert ze. "Mijn mooie Sylvia."

Mijn vingers cirkelen over mijn clit, langzaam, zoals ze me geleerd heeft. Mijn ademhaling versnelt, mijn benen spannen zich. Alles in mij richt zich op haar, op haar blik, op haar stem die me zachtjes verder gidst.

"Diep in jezelf, liefje. Voel jezelf."

Ik volg haar bevel, glijd langzaam twee vingers in mezelf, voel hoe warm en nat ik nog steeds ben. Mijn hoofd valt achterover, mijn lippen fluisteren haar naam. Alles in mij smeekt om haar — maar ik wil ook haar trots verdienen. Haar goedkeuring.

Als ik bijna breek, bijna vergeef onder mijn eigen hand, voel ik haar plotseling boven me. Haar hand glijdt over de mijne, drukt mijn vingers dieper in mij, en haar mond sluit zich om mijn borst.

Mijn wereld explodeert.

Ik kreun haar naam, verward en wanhopig, terwijl mijn lichaam zich spant, terwijl ik loslaat, alles loslaat, helemaal voor haar.

Ze vangt me op, zoals altijd. Haar armen stevig om me heen, haar adem tegen mijn huid.

"Je bent perfect," fluistert ze tegen mijn oor. "En je bent van mij."

En ik, nog trillend, nog hijgend, nog brandend van liefde, weet dat er geen waarheid groter is dan dat.

Sylvia’s lichaam trilt nog na onder mijn armen, haar ademhaling snel en onregelmatig terwijl ze tegen me aan leunt. Haar overgave, de manier waarop ze zichzelf voor mij heeft laten zien, maakt mijn eigen verlangen bijna ondraaglijk. Ik voel haar warmte, haar zweet, de zachte trilling van haar huid, en het maakt me hongerig om haar nog verder te brengen, om haar te geven wat alleen ik kan. Ze is van mij, volledig, en ik wil dat ze dat voelt in elke vezel van haar lijf.

"Je bent perfect," fluister ik nog eens tegen haar oor, mijn stem laag en warm, terwijl mijn lippen zachtjes langs haar kaak strijken. Haar zachte kreun is mijn beloning, een teken dat ze nog steeds bij me is, nog steeds open voor wat ik voor haar heb gepland. Ik laat mijn handen over haar rug glijden, teder maar met een doel, en voel hoe haar spieren zich ontspannen onder mijn aanraking. Maar we zijn nog niet klaar—verre van dat.

Ik leun iets achteruit, kijk haar aan. Haar ogen zijn glanzend, haar wangen rood, en er ligt een mix van uitputting en honger in haar blik. "Blijf liggen, liefje," zeg ik, mijn stem zacht maar bevelend. "Ik heb nog iets voor je."

Ik sta op, mijn bewegingen rustig maar zelfverzekerd, en loop naar de kast waar ik eerder het latex jurkje vandaan haalde. Dit keer haal ik een ander speeltje tevoorschijn—een voorbinddildo, slank en glanzend zwart, met een zachte, fluwelen textuur die ik weet dat ze zal voelen op een manier die haar zal doen smelten. Ik bevestig hem zorgvuldig, mijn ogen af en toe op Sylvia gericht, die me volgt met een mengeling van nieuwsgierigheid en verwachting. Haar lippen gaan iets uiteen, en ik zie hoe haar ademhaling versnelt, hoe haar lichaam alweer reageert.

Ik loop terug naar de bank, de dildo stevig op zijn plaats, en kniel tussen haar gespreide benen. Haar huid glanst van zweet, haar borsten rijzen en dalen snel, en ik laat mijn handen over haar dijen glijden, langzaam, om haar te laten wennen aan mijn aanwezigheid. "Je bent zo mooi zo," zeg ik, mijn stem donker van verlangen. "En ik ga je helemaal vullen."

Ze kreunt zacht, haar heupen kantelen al omhoog, smekend, en ik glimlach. Ik leun voorover, laat mijn lippen over haar buik glijden, mijn tong plaagt haar navel voordat ik lager ga. Mijn mond vindt haar weer, warm en nat, en ik laat mijn tong langzaam over haar clit cirkelen, haar proevend, haar voorbereidend. Haar handen grijpen de bank, haar rug kromt, en ik voel hoe ze zich opent, hoe ze me nodig heeft.

Ik pak een kleine vibrator van de tafel naast de bank, dezelfde die ik eerder gebruikte, en zet hem op een lage stand. Het zachte gezoem vult de ruimte, en ik laat het speeltje over haar dijen glijden, plagend, voordat ik het tegen haar clit druk, precies terwijl mijn tong haar blijft liefkozen. Haar kreun is luider nu, rauw, en ik voel hoe haar lichaam samentrekt, hoe dicht ze alweer is.

"Nog niet," fluister ik tegen haar huid, mijn stem een bevel. Ik trek mijn mond terug, laat de vibrator zijn werk doen, en positioneer mezelf tussen haar benen. De dildo rust tegen haar, niet dringend, maar aanwezig, en ik kijk haar aan, mijn ogen vasthoudend aan de hare. "Zeg me dat je dit wilt, Sylvia."

"Ik wil het," hijgt ze, haar stem wanhopig, haar ogen smekend. "Alsjeblieft, Lila."

Dat is alles wat ik nodig heb. Ik laat de dildo langzaam in haar glijden, voorzichtig, haar warmte voelend, haar reactie in elke kleine beweging. Ze kreunt, haar hoofd valt achterover, en ik begin te bewegen, langzaam, diep, terwijl de vibrator nog steeds zachte cirkels maakt tegen haar clit. Haar lichaam reageert onmiddellijk, haar heupen bewegen mee, haar ademhaling wordt een serie hijgende kreunen.

"Goed zo," zeg ik, mijn stem warm maar vast, terwijl ik het tempo opvoer, mijn eigen lichaam reagerend op haar geluiden, haar bewegingen. Ik leun voorover, mijn lippen vinden haar borst, mijn tong plaagt haar tepel terwijl ik blijf bewegen, de dildo diep in haar, de vibrator een constante prikkel. Haar kreunen worden schreeuwen, haar lichaam spant zich, en ik weet dat ze er bijna is.

"Laat los," beveel ik, mijn stem donker en dringend. "Geef het aan mij, Sylvia."

Haar orgasme komt als een storm, haar lichaam schokt, haar schreeuw vult de kamer, en ik blijf bewegen, de vibrator stevig op zijn plaats, om haar door elke golf heen te dragen. Maar ik stop niet. Ik verlaag de snelheid van de vibrator, laat de dildo rustiger bewegen, en geef haar net genoeg om haar te laten ademen. Haar ogen vinden de mijne, glanzend, uitgeput maar hongerig, en ik glimlach.

"Nog een keer," zeg ik, mijn stem vol belofte. Ik laat de dildo weer dieper gaan, sneller, terwijl mijn vrije hand haar borst kneedt, mijn duim over haar tepel strijkt. De vibrator gaat een standje hoger, en haar lichaam reageert meteen, haar heupen schokken, haar kreunen worden wanhopiger. Dit keer is het sneller, intenser, en als ze opnieuw breekt, is haar schreeuw rauwer, haar lichaam volledig overgeleverd aan mij.

Ik laat haar langzaam terugkomen, de vibrator uit, de dildo stil, terwijl ik zachte kussen op haar buik druk. Ze hijgt, haar lichaam slap maar stralend, en ik trek haar tegen me aan, mijn armen stevig om haar heen. Het latex jurkje ligt vergeten op de grond, maar haar naakte huid tegen de mijne voelt als het enige dat ertoe doet.

"Je bent ongelooflijk," fluister ik, mijn lippen tegen haar voorhoofd. "Mijn alles. Ik wil dat jij mij nu neukt hiermee" zeg ik standvastig en stap uit het harnas van de dildo die ik vervolgens bij haar omgespt.