Mini - 27

Toen ze de deur uit waren, overigens in de Mini, want Ton had geen 2e helm bij zich, keek ik Joline even aan. Ze lachte. “Vanavond einde maagd 2.0, vrouwelijke versie?” Ik grinnikte. “Fysiek niet echt, dankzij wat batterijen, maar geestelijk: ja.”
Ze lachte breed. “Ook de mannelijke versie, hoor… Ik heb even met Ton gepraat, als ‘ervaren zus’ tegenover ‘best wel zenuwachtige broer’.” Ze knuffelde me lekker. “Die twee rooien het wel. Net als wij. En nu, lieve ridder, gooien we de deur in het slot, doen we de telefoons uit en zijn we voorlopig niet meer bereikbaar. Dit kasteel gaat op slot.”

“Oh? Wat is mijn heks van plan?” Ze gniffelde. “Deze heks wil op haar bezemsteel rijden. Heeft niet voor niets haar heksentenue aangetrokken. Haal de slotbrug op en zet je telefoon uit!’ Ik deed de deur op slot met het alarm erop en schakelde braaf mijn telefoon uit. Joline wenkte me in de slaapkamer.
“Kom eens bij me, meneer Jonkman. Wij moeten eens een appeltje met elkaar schillen.” Ze trok me aan m’n stropdas naar binnen en deed de deur achter me dicht. “Zo. En nu wij, meneer. U heeft dit weekend nogal wat vrouw-onvriendelijke opmerkingen geuit.
Van mijn broers ben ik dat gewend, van u niet. Ik wil daarom dat u mij héél lang en innig verwend als compensatie en boetedoening. Begin met m’n voeten, dan vertel ik u wel wanneer en waarmee u verder kunt gaan.”

Ze ging op bed liggen, haar benen netjes naast elkaar, haar rok netjes over haar knieën. “Mag ik uw schoenen losmaken, Freule?” Ze knikte. “Mits u mijn voeten en daarna mijn benen aan een intensieve massage onderwerpt. Daar ben ik wel aan toe na die verhuizing.”
Langzaam maakte ik haar schoentjes open en haalde ze één voor één van haar voeten. Daarna legde ik haar voeten op een kussen en begon haar rustig te masseren. Eerst haar tenen, boven- en onderzijde, toen de wreef van beide voeten en haar enkels. Haar eerste reactie kwam toen ik onder haar voeten begon te masseren: ze giechelde.
“Kietel ik u, Freule?” Ze knikte. “Iets steviger masseren meneer Jonkman!” Na een paar minuten: “Neem mijn tenen in uw mond en zuig erop!” Eerst likte ik aan haar tenen, en langzaam ging het likken over in zuigen. Tegelijk streelde ik haar onderbenen.
Ze begon te reageren: haar borsten gingen sneller op en neer en Joline begon een klein beetje met haar heupen te draaien. Ik wist ondertussen dat ze in haar knieholten heel gevoelig was,dus langzaam verplaatste ik mijn handen daarheen. Een diepe zucht was het gevolg toen mijn vingers in haar knieholten streelden.
Ze tilde haar hoofd op en keek me aan. “Dat doet u heerlijk, meneer Jonkman…” Ik intensiveerde de strelingen en merkte dat ze genoot. Ik zat met mijn hoofd tussen haar voeten en keek onder haar rok. “U heeft prachtige benen, Freule. Ik kijk nu onder uw rokje… Héél opwindend!”

Ze trok haar benen iets op; haar rokje gaf nu meer prijs en ik zag dat ze nylons droeg, geen panty. Langzaam streelde ik nu haar bovenbenen; ze hijgde nu duidelijk van opwinding. Ik kon haar tepels stijf tegen haar blouse zien staan en rook de lucht van haar opwinding.
“Kees… doe mijn rok omhoog en kus mijn poesje!” Ze liet haar rol van Freule los. “Kus mijn poesje, lik het en streel me… Laat me klaarkomen! Ik wil jouw vingers en je tong voelen!” Ik kroop verder omhoog tussen haar benen en trok haar rok ook omhoog.
Joline hielp mee door haar heupen op te tillen. Een klein, wit slipje van gladde stof zat strak om haar heupen. In het slipje zag ik al een nat plekje en terwijl ik keek breidde het vlekje zich uit. “Ohhhh, Kees, doé het!” Ik keek haar aan en zei: “Je bent nat, Jolientje… Verlang je er zó naar?”
Ze kreunde. “Plaag me niet zo! Ik wil lekker klaarkomen door jouw vingers!” “Uw wens is mijn bevel, mevrouw.” Ik streelde over haar slipje, langzaam van onder naar boven. Joline trok haar benen op en deed ze uit elkaar.

Ze fluisterde: “Kus me op mijn slipje, Kees. Heerlijk, die zachte stof over mijn poesje… Wrijf mijn slipje over mijn clitje…” Ik kroop nog iets naar boven en likte haar vochtige slipje. Ze reageerde door haar heupen op te tillen en zich tegen mijn mond te wrijven.
Toen voelde ik een hand op mijn achterhoofd. Ze drukte me tegen haar poesje aan en bevredigde zichzelf tegen mijn mond. Ik likte de contouren van haar lipjes en haar reactie bleef niet uit: haar slipje werd kletsnat toen ze haar eerste orgasme kreeg. Hijgend wreef ze zich tegen me aan. Ze sloeg haar benen op mijn rug over elkaar heen en klemde me vast.
“Lik me! Lik me, lekkere vent! Dit is zó lekker…” Ik bleef haar likken en streelde ondertussen haar benen en billen. Ik keek naar haar gezicht: Haar ogen gesloten, ze beet op haar onderlip en ze hijgde hevig. Toen ze iets rustiger werd pakte ik een van haar tepels en rolde die tussen duim en wijsvinger.
Ze deed haar ogen wijd open en keek me aan. “Ik kom wéér klaar als je daarmee doorgaat…” Als antwoord kneep ik iets harder in de tepel, die nu keihard op haar mooie borst voelbaar was.

Joline sloot haar ogen, begon te kreunen en met haar poesje te draaien. Ik legde mijn andere hand op haar slipje en drukte de stof tussen haar lipjes. Het slipje was nu zó nat geworden dat het bijna doorzichtig was. Langzaam streelde ik op en neer over haar drijfnatte slipje en bij elkaar beweging kreunde ze. Toen deed ze haar ogen open.
“Kees…” Ik keek haar aan. “Kleed je uit en kom in me! Ik ben er helemaal klaar voor!” Haar ogen glinsterden. “Ik ben van jou Joline!” Haar kledingstukken vlogen over het bed en een minuut later was ik ook uitgekleed. Naakt ging ik op bed naast haar zitten.
“En nu?” Ze schoof naar de rand van het bed en ging op haar knieën zitten. “Achterlangs… Jouw paal diep in me, jouw handen op mijn borsten… KOM!” Ik ging achter haar staan. Ze leidde mijn pik naar haar poesje en langzaam gleed ik er in. Ze duwde zichzelf heel rustig naar me toe; ik bleef staan.
“Langzaam, Kees…lang – zaam… Ik wil van elke millimeter genieten…” Toen ik helemaal in haar zat, ging ze weer naar voren. Net zo langzaam. “Staan blijven Kees… Niet bewegen… Ik bepaal hoe diep je mag en hoe snel…”
Gelukkig kneep ze niet met haar spiertjes, anders had ik het niet lang volgehouden. Joline genoot duidelijk. Kreuntjes wisselden af met goedkeurend gebrom. Tot ze na een paar minuten naar voren schoof en ik uit haar gleed. Ze draaide zich om, ging liggen en trok me naast zich.
“Dit was heerlijk, Kees… Zó lekker… En je hield het goed vol…” Ik keek in een paar pretoogjes. “En nu heb je lang genoeg geboet. Wat wil jij nu?” Ik kuste haar. “Wat jij wilt, lieverd. Ik ben nog steeds van jou. Helemaal.”

Ze gleed op me en ging op haar knieën zitten. “Dan wil ik jou nu berijden. En jij moet mijn klitje strelen als ik bezig ben. Dan voel ik je van binnen en van buiten…” Ze kwam iets overeind, pakte mijn paal en leidde die weer in haar warme grotje. Langzaam zakte ze naar beneden en de hele weg keek ze me aan.
Toen pakte ze mijn hand en legde die tussen ons in. “Streel m’n clitje… Laat me genieten!” Tergend langzaam ging ze weer omhoog. En omlaag. En toen bleef ze zitten.

Haar ogen dicht, helemaal overgeleverd aan het gevoel in haar lichaam. “Je zit zo diep… Je vult me helemaal op… Lekker!” Ze kwam iets omhoog en plotseling schokte ze. “JA! Daar blijven, Kees! Heerlijk… mijn lekkerste plekje, je zit er precies op…” Met minime bewegingen neukte ze me nu; een millimeter omhoog en een millimeter omlaag.
Haar ademhaling versnelde en ze legde haar handen op haar tepels en begon ze tussen haar vingers te rollen. Ik streelde sneller over haar clit en plotseling barstte ze los: haar poesje kneep, ze begon te kreunen en even later begon ze hard op en neer te gaan.
Mijn paal vloog uit haar poesje, ze kreunde teleurgesteld en stopte hem er meteen weer in. “Nog even, Kees… hou het nog even tegen en… dan… samen… JAAA! Het komt, Kees! Oh, zó heerlijk!” Haar poesje verkrampte en een warme vloedgolf gleed over me heen. “Neuk me nu, Kees! Hard en diep!”
Ze liet zich op me vallen, omarmde me en probeerde om te draaien. “Jij bovenop nu!” Zonder uit haar te gaan draaide ik op haar. Ze trok mijn hoofd naar zich toe en begon me te tongen. Ze wist ondertussen wel dat ik daar heel gevoelig voor was en daar maakte ze gebruik van.

Ik begon op en neer te gaan; telkens als ik bijna uit haar was, ging ik weer diep in haar. Ze sloeg haar benen om me heen. “Dicht bij me blijven, Kees… Ik wil je helemaal tegen me aan voelen als jij klaarkomt!” Nu kon ik alleen maar kleine bewegingen maken, maar het was niet minder heerlijk. Joline hield me vast; met haar armen, met haar benen en met haar poesje. “Spuit me vol, lieverd… Spuit maar in je eigen geile vriendinnetje…” Die laatste zin deed het ‘m. Ik kon me niet meer inhouden.
“Jolien…!!!” Ik spoot hard in haar en ze schokte toen ze het voelde. “Ohh… Kom maar lekker, ik wil het allemaal hebben, diep in me…” Ze melkte mijn paal, en telkens als ik dacht dat ik er was, kwam er nog een beetje. Totdat ik uiteindelijk naast haar gleed en we lagen uit te hijgen. Na een paar minuten kwam Joline wat overeind en kuste me zachtjes.
“Dank je wel Kees… Dit was heerlijk. Het is altijd genieten met jou.” Ik keek haar aan. “En met jou ook, lieverd… Er is geen ander met wie ik dit zou willen doen dan met mijn eigen blonde heks.” Ze giechelde. “Je bedoelt toch ‘de blonde feeks van Gorinchem’ waar Frits het over had?” Ik moest lachen. “Ja, die.” Ze kroop tegen me aan. “Even lepeltje-lepeltje liggen. Dat is zo lekker na het vrijen…” Ik omarmde haar en streelde zachtjes haar schouders. Even later voelde ik aan haar ademhaling dat ze in slaap was gevallen… en ik ontspande me ook.

Ik werd wakker van kramp in m’n linkerarm. Toen ik op de wekker keek was het bijna drie uur. Joline lag nog vast te slapen. Héél voorzichtig haalde ik mijn arm onder haar vandaan, stond op en dekte haar toe. Ik ging maar even douchen, want we hadden er best wel een bende van gemaakt. Nét toen ik mezelf stond in te zepen, hoorde ik de stem van Joline. “Hé ridder… wat voel ik nou? Warm water?”
Ik deed m’n ogen open en zag haar naast de douche staan. “Ik geloof dat ik ook even moet poedelen.” Ze knipoogde naar me. “Wat een zootje hiernaast… Ben jij al lang wakker?” Ik schudde mijn hoofd. “Een minuut of tien, hooguit. Kreeg kramp in m’n arm omdat er een heks op geland was. Gelukkig had ik m’n bezemsteel nog.” Ze gniffelde en gaf me een zoen. “Ik had ‘m alleen maar even geleend… Mag ik erbij komen?”

Ik maakte plaats onder de douche en even later stonden we elkaar in te zepen. Ik keek Joline schuin aan en ze onderschepte mijn blik. “Wat heb jij op je lever, Kees Jonkman?” Ik lachte haar toe. “Dat ‘appeltjes schillen’ van jou bevalt me wel. Moet je vaker doen.” Ze gniffelde. “Geloof ik graag. Maar het bed moet wel verschoond worden.”
“Niet zo nuchter, schoonheid… Kom, laat mij je eens inzepen want volgens mij heb je wat plekjes overgeslagen.” Ik begon met haar heupen en werkte langzaam naar boven. Eenmaal bij haar oksels aangekomen ging ik weer langzaam naar beneden, tot aan haar voeten. Joline stond, haar handen in haar nek, stil te genieten.
Ik pakte wat nieuw badschuim en zeepte toen de binnenkant van haar benen in. Langzaam ging ik naar boven, tot vlakbij haar poesje. “Daar moet je niet met een washandje wassen,” hoorde ik haar zeggen “Daar moet je me schoonlikken.” Ze zette haar benen iets verder uit elkaar en ik gaf een klein likje over haar poesje. Een huivering was het gevolg. “Is nog lang niet schoon, Kees… Daar moet je zeker nog tien minuten mee doorgaan.”

Ik keek omhoog en keek haar aan. Haar natte blonde haren omlijstten haar mooie gezicht. Een gezicht wat me lief lachend aankeek. “Doé het, Kees! Lik me wéér klaar… Ik kan er geen genoeg van krijgen. Jij kan toveren met je tong…”
Ze schokte toen ik haar poesje intensief bewerkte met mijn mond: Mijn lippen op haar ipjes, mijn tong likkend er tussen. “Ik moet even zitten, Kees… Dit hou ik niet vol. Als ik klaarkom val ik om!” Ze zakte langs de muur omlaag en ging op de douchevloer zitten, haar benen uit elkaar, haar poesje onder de straal van de douche.

Ik likte haar weer en hoorde haar boven me mompelen: “Ik weet niet wat lekkerder is… die warme straal op mijn poesje of jouw tong… Allebei is heerlijk!” Ik stond op, pakte de douche van de haak en richtte die op haar poesje terwijl ik haar likte. “Zo beter?”
Een grommend geluid was het antwoord en ze trok haar lipjes uit elkaar. “Op mijn klitje, Kees… Lekker hard die straal op mijn clitje…. Jaaahhhhh….” Ze schokte toen ik de straal op ‘masseren’ zette en keek me genietend aan. “Dit is zó lekker… Zo’n douche had ik in Ter Aar niet.”
Ik grinnikte. “Oh, dus dat is de reden dat je hierheen wilde komen?” Ze gaf me een tik op mijn billen. “Kees Jonkman, je bent af en toe een vreselijke etter. En nou je mond alleen maar gebruiken om me te likken!” Ik boog me naar haar toe. “Zeker Freule. U bent nog lang niet schoon zie ik wel.” Ik begon op haar tepels te zuigen, terwijl ik de straal op haar poesje gericht hield. Natuurlijk was ik tijdens deze acties ook opgewonden geworden: mijn paal stond hard vooruit.
“Je ziet er lekker uit, Kees… Ik ga die mooie pik van je eens verwennen. Heb jij er ook weer zin in?” Ik bromde, want ik had op dat moment net een van haar tepels in mijn mond en die wilde ik niet loslaten. Ik voelde een warme hand van Joline om mijn pik heen. “Lekker… Hard, maar tegelijk heerlijk om te strelen…”
Joline begon met zachtjes te masseren en als reactie liet ik de douchekop voor wat hij was en streelde haar poesje, om even later met twee vingers in haar poesje te voelen. Ze wipte iets op om me meer ruimte te geven en ze begon nu snel te ademen.
“Jaaahhhh…. Lekker mijn poes vingeren… Zoek mijn lekkere plekje weer eens op, Kees… Iets dieper en hoger… JA! Dáár strelen… Kéééés… Lekker!” Ze schokte hevig toen ze klaarkwam en een harde straal spoot uit haar poes, langs mijn vingers. Haar orgasme duurde even en toen ontspande ze.
Haar ogen gingen open. “Wat kun jij een vrouw heerlijk verwennen… Ik laat je nooit meer gaan! Kom hier, nu is het jouw beurt! Ik ga je lekker snel laten klaarkomen, want daar ben je wel aan toe, denk ik…” Ze keek me aan en ik knikte. “Lijkt me heerlijk, schat…” Ze kroop naar me toe en likte mijn paal, om ‘m daarna in haar mond te laten verdwijnen.
Terwijl ze me aankeek begon ze me heerlijk te zuigen. Haar tong gleed over alle gevoelige plekjes en ik voelde dat een orgasme héél snel dichterbij kwam. Ze liet me even los, kwam overeind, kuste me en zei: “Lekker klaarkomen bij uw eigen receptioniste, meneer Jonkman. Spuit maar lekker!”
Daarna boog ze zich weer voorover en voelde ik mijn pik weer in haar warme mond verdwijnen. Dat duurde niet lang… Joline voelde goed aan dat ik zó klaar zou komen. Ze keek me geil aan en bewoog haar tong intensief.
En toen kon ik het niet meer tegenhouden: wéér kwam ik klaar, maar nu in haar mond. Ze bleef zuigen en likken tot ik helemaal leeg was. Met een ondeugende blik deed ze haar mond open. “Kijk eens… Allemaal op! Krijg ik nu het toetje?”
Ik schoot in de lach. “Je lijkt een van m’n zusjes wel… Als die spruitjes moesten eten en ze hadden hun bord leeg, zeiden ze dat ook…” Joline lachte mee. “Weet je zeker dat het spruitjes waren?” Ik knikte. “Ja, ondeugend meisje van me. Dit soort dingen dáchten wij zelfs niet aan. Tot we ruim voorbij de twintig waren.” “In jouw geval bijna bij de dertig, zul je bedoelen.”
Ik trok haar overeind en gaf een tik op haar billen. “Foei. Ga je schamen. Denk eraan dat je een nette Freule bent.” Samen stonden we onder de douche nog even na te genieten. “Nu even geen koude douche, Kees. Dat kan ik nu niet op prijs stellen.” Ik moest lachen. “Lieverd, ik ook niet. Bovendien is het nog geen bedtijd…”

Na het aankleden en het verschonen van het bed zette ik koffie. Hadden we wel nodig. Tegen elkaar geleund zaten we lekker op de bank te lezen. Joline in haar boek over de familie Bach, ik met Tom Clancy. Een lekker muziekje op de achtergrond, terrasdeuren wijd open, even helemaal ontspannen.
Rond een uur of zes moest ik het licht aandoen, want het werd behoorlijk snel donker. Ik deed m’n telefoon aan, keek op Buienradar en zag een onweersbui boven België hangen die snel dichterbij kwam. De atmosfeer was broeierig.
“Ik denk dat het vanavond behoorlijk los gaat, meisje. Als je wilt kun je je ‘Ik-ben-zóóó-bang-voor-onweer’-act gaan voorbereiden; we krijgen het hier zo meteen aardig voor de kiezen.” Joline keek me aan. “Leuk! Dan maak ik dat ook een keertje mee. Bovendien mag het voor mij nu wel wat afkoelen; het is benauwd!”

Ik pakte mijn verrekijker van de kast en keek richting Vessem. Daar zag ik al een paar buien hangen. In de verte kon je het gerommel al horen. Ik liep het terras op en zette alle plantenbakken tegen het huis en maakte ze met staalkabels vast.
“Nu weet je meteen waarom daar ringen aan zitten: omdat ze op wieltjes staan, willen ze nog wel eens wegrijden, ondanks dat ze best zwaar zijn. En ik heb er geen zin in dat die dingen een eigen leven gaan leiden!” Joline keek zuinig. “Gaat het hier zó tekeer?”
Ik knikte. “Dan kan. Niet altijd, maar het kan. En zo te zien wordt dit een pittig buitje…”

Terwijl we spraken was er in de verte de eerste flits te zien. Ik liep een rondje door het huis: alle ramen dicht en vergrendeld, bovenlichten in de hal dicht, geen losse dingen op de balkons. Ik belde even naar de buren; geen gehoor. Die waren dus niet thuis.
Ik liep bij hen over de balkons en zette wat kleine dingetjes in hal van de lift. Die wederzijdse afspraak hadden we gemaakt: bij dreigend slecht weer elkaar even bellen en als de ander niet thuis was ook bij de buren een rondje over het terras lopen. “Als er een bloempot van negen hoog naar beneden komt, en je krijgt ‘m op je hoofd, ben je zo goed als dood”, verklaarde ik bij terugkomst aan Joline. Ze knikte.

Weer in onze eigen flat gingen we op de bank onder het raam liggen. Het duurde het niet lang of de eerste druppels vielen op de ramen. Die druppels gingen snel over in hagelstenen en behoorlijk grote ook. Joline keek wat schichtig omhoog.”Wát een herrie… En kun jij daarbij slapen?” Ik trok haar tegen me aan. “Was het verhaal van m’n zusjes afgelopen woensdag niet overtuigend genoeg? Ik slaap prima met dit weer, als ik ten minste eenmaal in slaap ben. Nu in slaap komen wordt inderdaad wat moeilijk.”

Het onweer kwam ook dichterbij. De tijd tussen de flits en de knal was verminderd tot drie seconden. “Niet schrikken, maar binnenkort slaat de bliksem hierboven in. Dat is ‘flits’ en ‘boem’ in één.” Joline keek me aan. “Kunnen we niet naar jouw studeerkamer gaan? Ik vind dit best eng!”
Ik trok haar tegen me aan. “Ooit gehoord van de kooi van Faraday?” Ze knikte. “Electriciteit blijft aan de buitenkant van een geleidende constructie, toch?” “Precies. Die geleidende constructie, daar zit je nu in. De spanten van de ramen: staal. In het beton: Betonijzer. Op het glas: aluminiumcoating. Lekker tegen de warmte, weet je nog? Maar ook onderdeel van de kooi van Faraday. En: een aantal bliksemafleiders op het hoogste punt. Heus, je zit hier net zo…”

Een flits onderbrak me, met twee-tiende van een seconde daarna een keiharde knal. “… veilig als in een bunker, tien meter onder de grond”, vervolgde ik m’n verhaal. Joline was behoorlijk geschrokken, en dat speelde ze niet. Ze was opgestaan en de keuken in gelopen.
“Even niet onder die ramen… Liever onder het beton!” Ik liep haar achterna. “Lieverd: theoretisch gezien ben je hier minder veilig dan op de bank. Tussen allerlei elektrische apparaten die stuk voor stuk electrisch geleidend kunnen zijn, onder een plafond met weliswaar betonijzer er in verwerkt, maar met een ruitgrootte van 10 x 10 centimeter… Terwijl je onder het raam onder 100% aluminiumcoating zit… Ik zal je later nog wat colleges elementaire natuurkunde geven… Naast de praktijk-colleges biologie natuurlijk.”

Ik grinnikte om haar wat benauwde gezicht. “Kom Freule… Als het hier niet veilig was, zou ik hier niet wonen!” Flits – Boem. Wéér op het lifthuisje. “Ik hoop dat dit niet tot vannacht doorgaat… Ik doe geen oog dicht!” Ze was écht ongerust. “Wil je naar de garagebox? Dat kan; dan zetten we daar een paar stoelen neer en wachten we daar de bui af.”
Ze keek me aan. “Kees, hoelang woon jij hier?” “Ruim anderhalf jaar.” “En hoeveel onweersbuien heb je hier meegemaakt?” Daar moest ik even over denken. “Als ik thuis was… Een stuk of tien, denk ik.” Joline haalde haar schouders op. “Wat ben ik soms een muts. Als jij er tien hebt overleefd, nou dan zal er weinig loos zijn. Ik ben af en toe een beetje te bang, denk ik. Niks garage; we zitten de bui hier uit.”
Ze liep naar de bank en ging er pontificaal op liggen: pal onder de ramen waar de hagel nu hard op neertrommelde. Ik lachte naar haar. “That’s my girl!” Nog vijf keer sloeg de bliksem in het lifthuisje en alle keren bleef Joline stoïcijns liggen. Nou ja, het hielp wellicht dat ik naast haar lag en dat we ondertussen lekker met elkaar knuffelden.

Rond een uur of zeven trok het onweer langzaam weg. De regen hield op en ik gooide de deuren open. “En nu: ruiken! De lucht van schoongewassen natuur!” We stonden even op het balkon te genieten. Toen zei ik: “Ik loop nog even een rondje, ook bij de buren. Om te kijken of er niets loos is. Loop je mee?” Toen we in de hal bij de lift stonden, kwamen de buren juist eruit.
“Hallo Kees!” “Goeie avond samen… Ik wilde juist een rondje-na-de-bui bij jullie gaan doen, maar dat hoeft dus niet meer. Mag ik jullie voorstellen aan Joline? Mijn vriendin, met ingang van gisteren bij me ingetrokken.” Joline gaf een hand aan Fred en Annet Kamer. “Voordat jullie schrikken dat er plotselig een vreemd gezicht op de negende verdieping rondloopt… Prettig als je weet wie het is!”
Annet lachte. “Ja, dat wel zo fijn. Kom zo meteen een kop koffie drinken. Wij zijn net terug van de oudste kinderen in Friesland, dus een bak koffie gaat er na zo’n lange rit wel in. Vanaf Arnhem hebben we noodweer onderweg gehad!”
Ik knikte. “Is goed! Gezellig. Ehh, hier op de grond staan nog wat dingetjes die ik van jullie terras heb gevist; die heb ik maar hier neer gezet voordat ze vliegles zouden krijgen.” “Dank je wel. Over tien minuten is de koffie klaar!” “Dan komen we die zo meteen proeven… Tot zo!” We liepen terug.
“Fred en Annet zie ik niet zo veel; ze zijn in de winter sowieso weg en dan hou ik een oogje in het zeil op hun appartement. ’s Zomers drinken we af en toe bij elkaar een bakje koffie of iets anders, of zitten we bij elkaar op het terras. Ik heb bij hen de ramen gemodificeerd. Leuke lui.”
Even later zaten we bij de buren aan de koffie. Ze vertelden wat over hun kinderen en kleinkinderen en ze lieten Joline het uitzicht vanuit hun appartement zien. Zij keken uit over de stad Eindhoven. Een uitzicht wat ik minder mooi vond, maar zij waren er blij mee. Na een uurtje gingen we weer naar huis. Ik kookte en na het eten zaten we nog even lekker te lezen.
Ik zag op een gegeven moment dat Joline zat te peinzen. “Wat is er aan de hand, meisje?” Ze keek op. “Ik zit te denken hoe het straks met Angelique gaat. Zomers weg, stage niet afgemaakt… Dat kan haar zomaar een jaar kosten.”
Ik dacht even na. “Ze had haar stageopdracht toch bijna af? Dan kan de UVA haar daar toch nooit een onvoldoende voor geven? En ik zorg wel dat Zomers haar een fatsoenlijke beoordeling geeft. En anders…”
“… komt haar persoonlijke duivel in actie. En die is daar verdómd goed in!” Ze lachte. “Precies! Dan ga ik eens een appeltje met Zomers schillen.” Joline keek me ondeugend aan. “Als het maar een ander appeltje is dan vanmorgen, meneer Jonkman!” Ik gooide een kussen naar haar toe. “Jaloers kreng… Jij gunt een ander ook niks!”

Joline stond op en ging op mijn schoot zitten. “Dat klopt, Kees. Ik gun jou absoluut niet aan een ander. Zomers…? Laat die maar buiten beschouwing. Is geen concurrentie. Maar ik zou helemaal in paniek raken als jij met iemand anders…” Ik legde mijn vinger op haar mond.
“Joline Boogers, wil jij niet zulke rare gedachten hebben? Het is me bijna dertig jaar lang met weinig moeite gelukt om geen aandacht van het andere geslacht te krijgen, totdat ik jou ontmoette. Denk je nu écht dat er plotseing hordes dames staan te dringen om mij van jou los te weken?
Een citaat van Melissa: ‘Kees Jonkman, de overtreffende trap van nerdheid. Techniek, lopen en klassieke muziek, dat zijn zijn werelden’, weet je nog?”

Ze keek me aan. “Kees, ik denk daar toch anders over. Je bent een intelligente vent, je hebt een mooie baan, een prachtig huis, je hebt humor en wordt door je team op handen gedragen… En, zoals ik een paar dagen geleden al zei, toen je je voor het eerst uitkleedde in mijn gezelschap: je hebt een prima figuur, mooi getraind, een interessante kop, mooie ogen en…”
“een lekker kontje, ja ja, ik weet ‘t. Maar in die mooie ogen staat sinds twee weken de tekst ‘BEZET”. Met hele grote lichtgevende letters. En de eerste de beste vrouw die aan mijn ‘lekkere kontje’ zit mag je, met mijn toestemming, de ogen uitkrabben of haar aardappelen door een rietje laten eten. Of wat voor gevechtsmethoden vrouwen onderling ook maar gebruiken. En volgens mij hebben wij vandaag tot twee keer toe aan elkaar bewezen dat we van elkaar houden. Als dat je nog niet overtuigt… Of wilde je nóg een keer?” Ze kroop dicht tegen me aan en kuste me.
“Je bent lief. Een lieve, gekke mafkees. Met een lekker kontje. Het is dat je er nu op zit, anders had ik er een pets tegenaan gegeven.” “Wat jij niet kunt, mevrouw Boogers, kan ik wél…” Ik gaf haar een tik op haar billen. “Weet je dat jouw kontje er ook in een spijkerbroek nog steeds prachtig uitziet?” Ze keek me aan.
“Vast. Maar ik weet zeker dat je mijn kontje liever in een niet al te lange rok of jurk verpakt ziet. Dan kun je stiekem naar mijn benen gluren… Of nog verder naar boven.”

“Dát, lieve dame, is een wens die regelmatig in vervulling gaat. Je wilt niet weten hoe vaak ik naar jouw prachtige in panty verpakte benen gluur als je hier rondloopt. En niet eens stiekem. Op het werk trouwens ook, maar ja… Daar kun je niet zo frivool rondlopen als hier. Helaas.”

“Smeerlap. Naar onschuldige jonge meisjes kijken. Kun je wel? Tijd voor een ‘hashtag me too’ post op Facebook. Deed je dat ook bij je zussen? Je weet wel, die twee met dat onderstel waar Ferdinand Porsche en Enzio Ferrari alleen maar van konden dromen?”
Ik zat haar even aan te gapen. “Wéét jij dat nog? Wat voor geheugen heb jij? Je komt op de meest onverwachte momenten met walgelijke citaten van mij aanzetten… En nee, dat deed ik niet bij m’n zussen.” Ze gniffelde. “Ik zal het te zijner tijd eens navragen bij die draken. En over mijn geheugen: jouw toespraken van die eerste avond en onze eerste lunch staan in mijn geheugen gegrift. Totdat ik tachtig ben en in het bejaardentehuis aan de bingo zit…”
“Rotmeid. En me daar elke keer mee confronteren zeker?” Ze legde een vinger op mijn neus. “Kom, ridder, we gaan naar bed. Morgen is het weer vroeg dag; om zeven uur moeten we in Gorinchem zijn. Bovendien hebben we vandaag al genoeg lichaamsbeweging gehad. Zelfs zwemles. En nee, dat gaan we niet herhalen. We gaan lekker slapen.”
Ik kreunde. “Die heb ik eerder gehoord. En de volgende ochtend werd ik door een zekere receptioniste gesloopt. In m’n eigen bed.” Joline lachte liefjes. “Als je dat weer wilt, mag je de wekker een uurtje vroeger zetten. Half vijf of zo. Zo niet: mag je de wekker op half zes zetten. Dan heb je nog net voldoende tijd om me een kopje thee op bed te brengen voordat ik uit bed hoef te komen.”

Even later lagen we lekker in bed. Met de wekker om half zes. Joline kroop tegen m’n rug aan. “Even net doen of het onweert…”