Charlotte - 10

De kilometers vliegen onder de wagen door, en ik heb er nu de voorkeur voor om nu in een keer door te rijden. Dat is wel vermoeiend, maar nu de vakantie voorbij is, wil ik alleen maar naar huis. We pakken geregeld pauzes, waar ik dan wat uitrust of eet, en gaan dan verder. Na dertienhonderd eindeloze kilometers zijn we weer terug thuis. De laatste kilometers lijken zelfs nog langer te duren, iedereen wil nu naar huis.

We zijn bijna thuis, als mijn telefoon gaat. Het is mijn oude decaan, waar ik mijn lerarenopleiding heb gedaan.

‘Mijnheer Bliksem!’

‘Je hebt nog steeds grapjes, Peter. Waarom noem je me toch altijd zo?’

‘Dat is mijn erenaam voor u. Ik vind Dontekop niet zo bij u passen. En ze noemden u altijd Donderkop, en dat vond ik dan weer niet kunnen.'

Ik hoor de man lachen. ‘Dan zal ik die naam met ere dragen, Peter. Maar ik bel je over die vriendin van je. Ze heeft geluk, er zijn nog plaatsen vrij. Ik had begrepen, dat ze al een hbo-opleiding gedaan heeft?’

‘Ja, dat klopt. Maar is het goed, als ik u dadelijk even terugbel? We zijn bijna thuis en ik ben eigenlijk best moe. Ik heb net dertienhonderd kilometer gereden!’

‘O, dat kan ook morgen, dat is geen probleem. Je zal wel moe zijn. Of weet je wat? Kunnen jullie morgen ook even langs komen? Dan kunnen we meteen alles in orde maken.’

‘Dat kan ook. Het liefste ’s middags, omdat ik toch wel even wil uitslapen.’

‘Uiteraard. Zo rond twee uur, schikt dat?’

‘Perfect, Lisa en ik zullen er zijn.’

Ik hang weer op en ik zeg tegen Lisa: ‘Was dat goed bericht of niet?’

Ze knikt blij. ‘Ja, dat is zelfs heel goed nieuws! Dus morgen om twee uur moeten we daar zijn?’

‘Ja, maar het is in Arnhem, dus we moeten wel op tijd weg. Het is maar een half uur rijden, maar ik wil al om een uur weg.’

‘Dat is goed. Dan zorg ik, dat ik bij jou ben! Moet ik verder nog iets meenemen?’

‘Ik weet het niet. Ik zou je diploma’s en certificaten ook meenemen. Alles waarmee je je opleidingen kunt aanduiden.’

‘Dat neem ik dan mee. Verder nog iets?’

‘Een pasfoto en goede zin.’

Een paar minuten later komen we dan eindelijk thuis aan. Ik zet mijn wagen stil op de oprit en stap vermoeid uit. Meteen komen Eduard en Lisette naar buiten, Lisa heeft ze al opgebeld, dat we er bijna waren. Ze begroeten ons hartelijk, en dit moment voelt wel even vreemd. Ik ben nu niet alleen hun buurman, maar ook meteen hun schoonzoon. Lisette omhelst me als een lang verloren familielid en zegt: ‘Dus ik kan je nu niet alleen mijn buurman noemen, maar ook mijn schoonzoon?’

Ik glimlach en zeg: ‘Tja, dat is inderdaad wel, wat er gebeurd is. Ik hoop niet, dat jullie het erg vinden?’

‘Ben je gek! We zijn er alleen maar heel erg blij om! Lisa is al zo lang verliefd op je, al wou ze het nooit echt toegeven. En ik kan alleen maar blij zijn, dat ze nu toch gekregen heeft, waar ze al jarenlang van droomt. Ik hoop alleen, dat je het ook serieus neemt, want ik zou het zonde vinden, als je haar hart zou breken.’

‘Voorlopig zeker nog niet, Lisette. Ik ben nu helemaal verliefd op haar en we zien wel hoe de toekomst gaat lopen. Maar ik denk dat ze nog wel meer nieuws voor jullie heeft.’

Lisette kijkt me geschrokken aan. ‘Ze is toch niet zwanger, hoop ik?’

Lisa lacht en zegt: ‘Nee, mam! Ik ben toch aan de pil! Maar Peter bedoelt, dat ik weer ga studeren. Ik wil lerares worden.’

‘O? En kun je nog wel ergens terecht? Ik bedoel, de scholen beginnen alweer bijna!’

‘Ja, dat heeft Peter voor me geregeld, via zijn oude decaan. Morgen moeten we ernaartoe om het allemaal te regelen.’

‘En waarom dat plotselinge besluit?’

‘Dat komt door de verhalen, die Peter me vertelde, over wat hij allemaal beleeft in de klas. En welke voldoening hij daaruit haalt. En dat staat me wel aan. Maar hij is wel fair genoeg geweest om me over alles te vertellen. Niet alleen de mooie dingen, ook de negatieve dingen. Maar zelfs dat houdt me nu niet tegen. Ik kon nog een plaatsje krijgen en daar ben ik erg blij om.’

‘En hoe ga je dat betalen, Lisa? Want je weet, nadat je van die opleiding af moest, gaan we je echt niet meer alles betalen!’

‘Dat weet ik, maar ik heb zelf ook nog wat geld. Je weet wel, waarvan.’

Lisette knikt. ‘Oké, daar kan ik me wel in vinden. Maar weet je zeker, dat je dit wilt doen?’

Lisa knikt. ‘Ja, dit weet ik heel zeker, en Peter heeft me ook al gezegd, me daarin te gaan steunen.’

‘Goed, dan moet je dat ook gaan doen. En we praten morgen wel verder over het hoe en wat.’

Dan loopt ze naar Ben, en omhelst hem. ‘En? Hoe was je vakantie?’

‘Heel erg goed. De beste vakantie ever!’

‘En dit is je nieuwe vriendinnetje?’

Ben glimlacht breed. ‘Ja, dit is Charlotte.’

Hij kijkt zo trots als een pauw naar Charlotte, en zijn moeder ziet dat.

Ze loopt naar Charlotte en begroet haar met drie zoenen en zegt: ‘Hoi, ik ben Lisette, de moeder van Ben.’

Charlotte bloost lichtjes, en antwoordt: ‘Ik ben Charlotte, en Ben heeft me al veel over u en uw man verteld.’

Lisette kijkt even verbaasd om naar Ben. ‘Zo? Dan moet het wel serieus tussen jullie zijn! Normaal hoor ik hem alleen maar over ons zeuren.’

Ben mengt zich in het gesprek en zegt: ‘Dat kwam ook meestal, omdat je me stoorde terwijl ik die spelletjes aan het doen was.’

Lisette kijkt hem aan en zegt: ‘En? Ga je nu ook nog zo veel spelletjes spelen, nu je een vriendin hebt?’

Ben schudt zijn hoofd. ‘Ik denk het niet. In al die weken, dat ik weg ben geweest, heb ik mijn spelcomputer niet eens gemist. En Charlotte komt vlak bij ons te wonen, want haar ouders hebben het huis naast dat van Peter gekocht.’

Lisette kijkt even verbaasd. ‘Is het huis van Martin dan al verkocht? Aan haar ouders?’

Ik lach en zeg: ‘Ja, mijn zus en haar man hebben hun huis verkocht en meteen dat van Martin gekocht. Dus die komen nu langs me te wonen. Charlotte blijft nog zolang hier wonen, omdat ze thuis wat kleine probleempjes heeft met haar oma en die woont daar nog in dat huis. En die kan daar ook blijven wonen, want de zus van mijn schoonbroer heeft het huis van hun overgekocht.’

‘Ow, dat kan natuurlijk ook. Dus met andere woorden lijkt het erop, dat zowel Lisa als Ben wel vaak bij jou over de vloer komen?’

‘Die kans is wel heel erg groot. Al kan Charlotte natuurlijk ook bij jullie op bezoek komen en ik natuurlijk ook.’

‘Dat lijkt me een goed idee, want anders krijg ik nog het idee, dat ik allebei mijn kinderen opeens kwijt ben!’

Ben zegt meteen: ‘Ik ben nog echt niet van plan het huis uit te gaan, mam! Maar dat durf ik niet te zeggen van Lisa. Ze is nog erger verliefd, dan ik op Charlotte ben. Als je het mij vraagt, houdt ze het thuis nog geen week vol. Dan zit ze wel al bij Peter.’

Lisette trekt een wenkbrauw op en kijkt naar Lisa. ‘Zo? Dan moeten we straks maar eens goed met elkaar gaan praten, Lisa. Is het werkelijk al zo heftig tussen jullie?’

Lisa bloost flink en ik antwoord dan maar voor haar.

‘Het voelt in ieder geval al heel serieus tussen ons, Lisette. Ik had ook nooit verwacht, dat ik ooit zo verliefd op iemand zou worden, en toevallig is dat gebeurd met jullie dochter.’

‘Ik ben blij om te horen, dat je het oprecht lijkt te menen, Peter. Maar je zal wel heel erg moe zijn. En Lisa en wij hebben nog wel een en ander te bespreken.’

Ik knik en haal mijn koffer uit de auto. Eduard en Lisette helpen Ben en Lisa met het dragen van hun koffers, en ik help Charlotte met haar koffers. Dan gaan we naar binnen, waar we onze koffers snel dumpen, en we vermoeid ieder in ons eigen bed duiken. Ik ben zo moe, dat ik meteen in slaap val.

Maar midden in de nacht word ik wakker van een geluid, dat ik van onder meen te horen. Ik hoor duidelijk een deur opengaan en ik sta op. Ik wil naar onder lopen, als ik opeens Lisa naar boven zie komen. Ik lach en zeg: ‘Zeg me nou niet, dat je niet kon slapen!’

Ze glimlacht. ‘Toch wel, Peter. Ik kon maar niet wennen om zonder jou in bed te liggen. En ik had je sleutel nog, dus ben ik maar opgestaan en naar hier gegaan. Vind je het erg?’

‘Nee, maar wat gaan je ouders zeggen?’

‘Ik heb nog een goed gesprek met hun gehad. Ze vinden, dat we te snel gaan, maar ik kan niet ontkennen, wat ik voor je voel, Peter. Ik werd helemaal gek, zo alleen in bed. Ik wil bij je zijn! Ik kan het echt niet meer aan om een nacht zonder je te zijn. Ik mis je, mag ik bij je slapen?’

Ik glimlach en zeg: ‘Alleen slapen dan. En morgenvroeg ga je weer terug naar huis!’

Lisa knikt glimlachend, en ik laat haar voorbij. We stappen in bed, en gaan direct slapen. En ik moet toegeven, dit slaapt veel beter. De volgende morgen word ik rond negen uur wakker en Lisa is dan al op. Ik zoek haar nog beneden, maar onder vind ik alleen maar een briefje. ‘Ben weer naar huis, voordat pap en mam erachter komen, dat ik bij jou geslapen heb. Hou van je!’

Ik glimlach en maak mijn ontbijt. Charlotte staat ook op en zegt: ‘Goedemorgen!’

‘Morgen, goed geslapen?’

‘Als een os! Pff, ik was echt moe! En volgens mij sliep jij ook meteen. Want ik heb je nog geroepen, maar je sliep al.’

‘Hoezo, was er iets?’

‘Je buurman had gebeld, het ging over Lisa. Ik heb ze toen maar gezegd, dat je al sliep en dat je morgen wel terug zou bellen.’

‘Dat zal ik zo dan wel even doen, Lotje. Moet ik je ook een ontbijtje klaarmaken?’

‘Dat doe ik zelf wel. Ik wil niet, dat je alles voor me doet. Ik wil best meehelpen, omdat ik hier mag blijven.’

‘Oké, dan spreken we af, dat we voor de komende tijd de huishoudelijke taken gaan delen. Ik zorg voor het eten, dus ontbijt en avondeten, daar zorg ik voor. Jij ruimt de tafel af en zet alles in de afwasmachine. En ’s morgens ruim je die leeg.’

Charlotte knikt. ‘Dat is goed. Nog meer?’

‘Ja, je maakt je eigen kamer op. En twee keer per week mag je stofzuigen. Ik neem de stof af en als het nodig is, maak ik de ramen zuiver en boen de vloer. Het toilet en de badkamer neem ik ook wel voor mijn rekening.’

‘En de was?’

‘Die kunnen we om beurten doen. Net zoals we in Frankrijk deden.’

‘Goed, dat vind ik wel redelijk.’

Ze loopt naar het aanrecht om zich wat brood te smeren. Ze vraagt aan me: ‘Denk je dat Ben gelijk heeft over Lisa, dat ze het nog geen week thuis zou volhouden?’

Ik lach en zeg: ‘Dat weet ik wel heel zeker. Vannacht heeft ze alweer hier geslapen. Ze kon niet goed slapen zonder me, en is met de sleutel, die ik haar had gegeven, naar binnengekomen. Ik dacht eerst, dat ik een inbreker hoorde, maar het was dus Lisa.’

‘Ah, dan heb ik dat vannacht dus toch goed gehoord. Maar denk je, dat haar ouders dat wel goed vinden? Ik bedoel, jullie zijn nog maar een paar weken bij elkaar!’

‘Dat weet ik niet, Lotje. Ik kan alleen maar voor mezelf spreken, en zeggen dat ik heel erg veel om haar geef. Dat kunnen ze geloven, of niet. Daar heb ik geen invloed op. Maar ik ga Lisa niet vertellen, dat ze hier niet mag komen. Ik zou wel gek zijn, als ik dat deed. Ik hou van haar!’

‘Dat weet ik, maar ik denk niet, dat haar ouders dat al zo goed in de gaten hebben. Ik denk dat ze denken, dat het helemaal nog niet zo serieus is tussen jullie twee. Dat is op zich ook niet zo vreemd, maar ik weet dat jullie al een hele stap verder zijn. Als ik je iets mag zeggen, Peter? Ik stond er op vakantie van te kijken, toen je die ketting aan Lisa gaf, dat je haar nog niet vroeg om bij je in te trekken. Jullie horen gewoon bij elkaar!’

‘Dank je, Lotje. Misschien was dat wel het beste, maar ik wil ook weer niet te hard van stapel lopen. Haar ouders moeten nog wennen, dat ze nu een vriend heeft, die negen jaar ouders is. En natuurlijk proberen ze haar af te remmen. Ze willen haar beschermen. Dat klinkt voor mij heel logisch. Het is dan ook aan ons om ze te tonen, dat we het serieus met elkaar menen.’

Charlotte glimlacht en zegt: ‘Dan heb ik het wel wat gemakkelijker, Peter. Van ons wordt nog niet veel verwacht. Maar we zijn dan ook nog jong.’

‘Dat komt nog wel. Naar mate je ouder wordt, is alles meteen serieuzer. Maar ik vind het niet erg, als haar ouders ons wat dat betreft wat kritischer bekijken. Je mag toch wel verwachten, van een man van mijn leeftijd, dat ik niet met hun dochter speel. Dat doe ik ook niet, maar anderzijds had ik ook nooit verwacht ooit zo’n jonge vriendin te krijgen.’

‘Het scheelt, dat je er veel jonger uitziet, dan men je zou schatten. Ik weet dat je dertig bent, maar ik weet zeker, dat anderen je veel jonger schatten. Als ik je zo bekijk, zou ik denken, dat je maximaal vijfentwintig bent. Janine wilde me niet geloven, dat je al dertig was.’

‘Daar heeft ze me verder niets van gezegd. Maar wie weet vraagt ze het nog, ze willen nog eens op bezoek komen.’

‘Ik vond het leuke mensen, en ook James en Jenny vind ik heel aardig.’

We genieten dan nog even van het ontbijt, als even later de deurbel gaat. Tot mijn verbazing zie ik Eduard voor de deur staan.

‘Eduard? Wat brengt jou zo vroeg hier?’

‘Kan ik je even spreken? Het gaat over Lisa.’

‘O, ja natuurlijk. Maar Charlotte is hier. Zal ik die even naar jullie heen sturen? Dan kunnen we in alle rust met elkaar praten.’

‘Ja, dat lijkt me een goed idee.’

Ik vraag Charlotte of ze even naar Ben heen wil gaan, omdat Eduard even met me wil praten. Daar stemt ze mee in en is al meteen weg. Ik laat Eduard op de bank plaats nemen en zeg: ‘Nou, waar wil je het over hebben, Eduard?’

Eduard schraapt zijn keel en zegt: ‘Ik zal maar meteen de koe bij de hoorns pakken, Peter. Ik wil gewoon van je horen, hoe serieus het is tussen jou en Lisa. Lisette heeft haar vanmorgen betrapt, toen ze naar binnen wilde glippen. Nu is ze wel volwassen genoeg om haar eigen beslissingen te nemen, maar ze woont wel thuis, en daar gelden bepaalde regels. Nou ja, na een fikse ruzie gaf ze toe, dat ze niet goed kon slapen, zonder naast jou te liggen. En dat vind ik toch wel heel erg serieus, maar ik weet niet hoe dat voor jou ligt.’

Ik glimlach, ik begrijp de man helemaal. Hij is gewoon bezorgd over Lisa.

‘Lisa is voor mij absoluut geen speeltje, als je dat bedoelt, Eduard. Het is allemaal wel wat snel gegaan, en absoluut gepassioneerd, maar we kunnen het niet helpen om heel erg verliefd op elkaar te zijn. En het is ook niet zo, dat ik haar aanmoedig om hier ’s nachts binnen te sluipen. Ik had haar een sleutel gegeven, zodat ze voor de vakantie hier de boel kon afsluiten. Ze moest immers ook voor Ben zorgen.

Afgelopen nacht schrok ik eigenlijk wel een beetje, ik hoorde onder lawaai en dacht aan inbrekers. Maar het bleek dus Lisa te zijn. En wat had ik moeten doen? Haar wegsturen? Nee, dat was echt het laatste waar ik aan dacht. En om eerlijk te zijn, ik miste haar ook langs me in bed. En even voor de goede orde, het gaat me echt niet om de seks, al hebben we die tijdens de vakantie wel gehad.

Maar Lisa maakt gevoelens bij me los, die ik nog niet kende. En al zijn we nog maar enkele weken bij elkaar, ik durf rustig te zeggen, dat ik van haar hou. Ik kan me haast geen leven meer voorstellen, zonder haar. Ze vult het gat in mijn leven, zoals ik haar aanvul. Dus als je me vraagt, hoe serieus mijn gevoelens voor haar zijn, dan zeg ik je, dat ze heel serieus zijn.’

Eduard haalt opgelucht adem. ‘Peter, je haalt een steen van mijn hart. Aan je woorden kan ik horen, dat je echt verliefd op haar bent. Dat had je ons ook al wel verteld, maar ik wilde het recht van man tot man horen. Alleen Lisette wil het nog niet helemaal geloven, maar ik zal mijn best doen om haar te overtuigen.’

‘Vraag dan Lisa maar eens, wat ik haar heb gegeven, en wat ik haar daarbij gevraagd heb. Dat zou meer dan genoeg antwoord moeten zijn om Lisette te overtuigen, dat ik het echt meen.’

‘Wat heb je haar dan gegeven?’

‘Dat moet je Lisa dan maar eens vragen. Als je het ziet, en haar antwoord hoort, dan begrijp je het wel.’

‘Je maakt me nu wel nieuwsgierig, Peter. Maar goed, ik geloof je al, dus wat mij betreft heb je mijn goedkeuring. In al die jaren, dat je naast ons woont, ken ik je als een man van je woord. En daar moet ik dan nu ook maar op vertrouwen.’

‘Dank je, en zo denk ik ook over jou. En ik kan ook wel Lisette begrijpen. Ik ben immers negen jaar ouder dan Lisa.’

‘Natuurlijk is ze wat extra bezorgd daarom. Maar ik heb haar ook gezegd, dat we zelf ook niet zo’n goed voorbeeld zijn, omdat ik en Lisette ook vijf jaar schelen. Natuurlijk is dat wat anders dan negen jaar, maar het had ook veel erger kunnen zijn. Je bent nog maar dertig, dat is nog steeds jong.’

‘Zeg maar tegen Lisette, dat ik Lisa niet zie als een jong groen blaadje. Ze is zoveel meer! Maar het laatste wat ik zou doen, is Lisa tegenhouden. Dat gaat altijd averechts werken, Lisa zal zich verzetten, en dan heb je pas echt problemen. Ik zie dat op school zo vaak. Wat verboden wordt, werkt als een magneet om het toch te doen. Ik zoek tegenwoordig meer in alternatieve straffen. Ik bekijk per leerling, wat zijn straf moet worden. Is een leerling slecht met wiskunde, dan zal ik hem extra leerstof geven. Dat lijkt dan wel straf, maar in werkelijkheid krijgt hij gewoon bijles. En zo leg ik dat ook uit naar de ouders. En in het geval een leerling geen hulp behoeft, laat ik die anderen helpen. Daar leren ze allemaal van.’

Eduard glimlacht en zegt: ‘Dat je een goede leraar bent, dat heb ik zowel van Lisa als Ben moeten horen, gisteravond. En ik ben ook wel blij, dat je Lisa geïnspireerd hebt om ook lerares te worden. Ik denk dat het haar meer zal passen, als waar ze eerst voor studeerde. En we hebben besloten toch bij te dragen aan haar studie. Niet alles, want we vinden wel, dat ze een bepaalde motivatie moet hebben. In ieder geval hebben we nu afgesproken, dat we driekwart van de opleiding betalen, maar dat ze het ons moet terugbetalen, als ze er weer mee stopt. En ze moet kostgeld gaan betalen, dat hoefde ze eerst niet. Maar daar hebben we het nog niet over gehad, omdat de tijd zo kort was, dat ze weer thuis ging wonen. Ze heeft immers verschillende jaren op zichzelf gewoond.’

‘Ja, dat kon ik wel merken, ze kan behoorlijk goed zelfstandig huishoudelijke taken op zich nemen. Nu hebben we op vakantie die taken wel goed verdeeld, zowel ik, Lisa, Ben en Charlotte hebben ieder een deel voor zijn of haar rekening genomen.’

‘Ah, daar ben ik wel blij om. En nu we het toch over jullie vakantie hebben, hoe heb jij het ervaren met Ben en Lisa?’

‘We hebben echt helemaal geen problemen gehad. Of ja, een klein probleempje, dat eigenlijk tussen Ben en Charlotte speelde. Maar dat hebben we netjes opgelost.’

‘Wat was er dan?’

‘Ach, Ben had zich wat te veel opgedrongen aan Charlotte, en daar was Charlotte ook terecht kwaad om. Dus hebben we met allebei gepraat en uiteindelijk is het ook weer goed gekomen.’

‘O? Dat is niet zo fraai! Maar nu is alles weer goed tussen hun?’

‘Kon niet beter, Eduard. Het was gewoon wat onervarenheid tussen die beiden. Je kent dat wel, je bent nog groen als gras en toch heel erg verliefd.’

Eduard kijkt even geschokt en zegt: ‘Je wilt toch niet zeggen, dat ze al seks met elkaar gehad hebben?’

Ik lach en zeg: ‘Welkom in de eenentwintigste eeuw, Eduard. Dacht je nou werkelijk, dat een jongen van zeventien en een meisje van zestien geen seks met elkaar zouden hebben? Het is een normale leeftijd om elkaar te ontdekken, en het plezier van seks te ondervinden. Ik ga ze daarin echt niet tegenhouden. Waarom ook? Ik was zelfs nog vroeger dan Ben, toen ik voor het eerst seks had met een meisje. Hetzelfde met een pilsje. Hoe oud was jij, toen jij je eerste pilsje dronk?’

Eduard lacht. ‘Ik was dertien. En je hebt gelijk, ik was er ook al vroeg bij. Maar ik heb nooit een ander meisje, dan Lisette gehad. Weet je, dat we elkaar al kennen vanaf de kleuterklas? Ze is altijd wel mijn vriendin geweest, alleen werd het steeds serieuzer, naar mate we ouder werden. Maar ik had het gewoon nog niet verwacht, omdat Ben eigenlijk nooit echt interesse in meisjes heeft vertoond.’

‘Nou, die was er wel degelijk, maar hij wist gewoon niet hoe. En daarbij houdt hij ook niet van drukke gelegenheden.’

‘Dat is absoluut waar. Daar hebben we ons ook wel zorgen over gemaakt, maar we zijn nu wel blij, dat hij eindelijk eens een vriendinnetje heeft. Maar ik ken Charlotte niet zo goed. Ik heb haar wel een paar keer gezien, toen ze bij je op bezoek was, maar dat zegt zo weinig.’

‘Ze is een rustig meisje, met het hart op de juiste plaats. Maar ze heeft een paar moeilijke jaren achter de rug, en dat heeft vooral te maken, met de omgeving, waarin ze leefde. De schoonfamilie van mijn zus is namelijk nogal religieus. Daar is op zich niets mis mee, maar daardoor moest Charlotte in nogal degelijke kleding rondlopen en werd ze soms daarom wel uitgelachen. De jeugd kan erg hard zijn.

En daarbij had ze ook wat lichamelijke kwaaltjes, die eigenlijk heel gemakkelijk op te lossen zijn, maar vanwege haar religieuze achtergrond wat problematisch lagen. Gelukkig heb ik mijn zus en haar man kunnen overtuigen, om voor de toekomst van hun dochter te kiezen. En dat doen ze nu dan ook. Ze breken nogal met hun familie door te gaan verhuizen. Ze houden wat meer afstand van hun familie en met name de oma van Charlotte, die een nogal wat kwalijke invloed op haar had.

De Charlotte zoals je haar nu ziet, dat is hoe ze vroeger was. Een schril contrast met twee maanden geleden. Maar door haar achtergrond heeft ze wel bepaalde waarden en normen overgenomen, die helemaal niet zo slecht zijn, al is seks voor het huwelijk niet bepaald een ervan.’

Eduard lacht. ‘Oké, ieder mens heeft zo wel zijn zwakheden. Maar dat had ik zo niet achter haar gezocht. En is dat ook de reden, waarom je zus nu langs je komt te wonen?’

‘Ja, maar ook om andere redenen. Ik zal het je maar gelijk vertellen, want ik ben heel zeker, dat Ben en Lisa je dat nog niet verteld hebben. Ik heb namelijk een beetje een blunder gemaakt, toen ik dat huis kocht.’

‘Hoezo dat? Is het huis zo slecht dan?’

‘Nee, dat niet. Er is zeker nog een hoop werk aan, dat zal ik niet ontkennen, maar het ging zich meer om wat we daar in de omgeving aantroffen. In het dorp is een kleine enclave naturisten, en dat wist ik natuurlijk niet. Mijn huisje ligt dus midden in die enclave…’

Eduard kijkt geschokt. ‘Dat meen je niet! Wist je dat echt niet?’

‘Nee, ik ben daar in maart geweest, en toen was het daar vijftien graden. Zie je het al voor je, dat er dan naakte mensen rondlopen? Ik niet! En het is me ook niet verteld geworden, toen ik het huis kocht. Maar ja, toen we eenmaal over die schok heen waren, viel het ons op, dat we er eigenlijk heel snel aan gewend waren.

Eerst hebben we erover gelachen, en toen begonnen we elkaar uit te dagen. Of we het aandurfden om naakt rond te lopen. Eerst hebben Lisa en ik dat gedaan, terwijl we aan het wandelen waren. En vervolgens deden Ben en Charlotte het zelf ook. Met als gevolg, dat we een groot deel van de vakantie uiteindelijk zonder kleren hebben rondgelopen.’

‘Jullie hebben wat?’ Eduard kijkt boos.

‘Rustig, Eduard. Het heeft helemaal niets te maken met seksuele gevoelens! Het is eerder een gevoel van vrijheid, en bovendien was het deze zomer daar ook behoorlijk warm, dus het was wel aangenaam om geen kleren aan te hoeven. En het is echt niet zo, dat we helemaal geen kleren aan hebben gehad, in het dorp en daarbuiten was je gewoon gekleed en we zijn regelmatig weg geweest.’

Dat kalmeert Eduard weer wat. ‘Maar dan vind ik het helemaal niet zo vreemd, dat Ben van die rare gedachten kreeg, als hij de hele tijd tegen het naakte lichaam van Charlotte aan heeft moeten kijken!’

‘Daar heb je een punt, maar het is niet zo, dat ze de hele vakantie seks met elkaar hebben gehad. Ze weten het goed te doseren. Ik zie bij hun ook wel de eerste tekenen van echte liefde, echt niet alleen maar lust. Ze hebben wel seks gehad, maar echt niet iedere dag. Maar ze hebben natuurlijk wel regelmatig met elkaar zitten te kussen, welke tiener zou dat niet doen? Maar ze hebben ook veel met elkaar gepraat en zich de moeite genomen om elkaar te leren kennen.’

De houding van Eduard ontspant zich even. ‘Dat is natuurlijk wel wat anders, maar ik weet nog niet of ik er zo heel erg blij mee moet zijn.’

‘Eigenlijk zou je gewoon eens mee moeten gaan, om te zien hoe zoiets echt is. Er is echt geen verplichting om naakt rond te lopen. Maar ik ben bang, dat je er hoe dan ook nog wel wat meer mee te maken krijgt. Want mijn nieuwe buren blijken dus ook fervente naturisten te zijn. Alleen wist ik dat zelf ook niet, tot veertien dagen geleden. Mijn zus en haar man Jochem kwamen nog even langs, ze hadden nog enkele dagen vrij, en wilden wel eens zien, waar we woonden. En tja, toen kon ik ze natuurlijk niet verbergen, dat we daar intussen naturisten geworden waren. Ik was echt geschokt en verbaasd, toen ze me vertelden, dat ze zelf al jaren naturisten waren. Dat hebben ze heel goed verborgen gehouden, zelfs voor hun dochter! Die wist ook van niets.’

‘Ow, en je denkt dus, dat ze dus thuis ook wel naakt gaan lopen?’

‘Dat weet ik wel zeker. Jochem had het er al over om onze tuinen bij elkaar te trekken, zodat we een grote tuin krijgen. Ze kunnen dan ook zonnen, en het liefste dan natuurlijk zonder kleren.’

Eduard schudt lachend zijn hoofd. ‘Dus met andere woorden, je hebt niet alleen het hart van mijn dochter gestolen, maar je hebt haar ook nog een naturist gemaakt? En mijn zoon is nu ook een naaktloper? En mijn buren zijn dus nu opeens ook naturisten? Het wordt steeds gekker!’

‘Als je het zo bekijkt, ja. Maar ik ga over die tuin nog eens goed praten met Jochem. Als ik het al goedkeur, dan wil ik wel wat aanpassingen, het moet nou ook weer niet zo zijn, dat er iemand aanstoot aan neemt door onze voorkeuren.’

‘Maar wat is er dan zo leuk om naakt rond te lopen?’

‘De vrijheid, die je ervaart. Het is echt even wennen, vooral in het begin. Je voelt je eerst bekeken, maar dan merk je, dat er niet bewust naar je gekeken wordt. Natuurlijk zie je elkaars naaktheid, maar dat staat los van seksuele gevoelens. Zoals ik er nu tegenaan kijk, is het net alsof ze kleren aan hebben. Natuurlijk is het wel wat anders, als ik naar Lisa kijk, maar van haar houd ik. Dat is niet hetzelfde als ik naar Charlotte of Ben zou kijken. Je moet het zien, alsof je je kinderen wast. Dat roept bij jou toch ook geen seksuele gevoelens op, of wel?’

Eduard begint het te begrijpen. ‘Als je het zo uitlegt, dan begrijp ik het een beetje. Maar voelt het echt dan zo anders?’

‘Je moet het ervaren om het te begrijpen. Wij zijn niet uit overtuiging naturist geworden, maar omdat het zo gewoon leek. En dat is het eigenlijk ook.

Al zijn er natuurlijk ook wel, die het heel extreem uitoefenen, zoals mijn buurman, daar in Frankrijk. Dat was een Engelsman, die het liefste het hele jaar door naakt zou willen lopen. Dat komt deels door een allergie voor kleurstoffen in kleding, en anderzijds doordat hij zich daardoor gewoon lekker voelt. En als je hem gezien hebt, dan is er echt niets meer gek aan een naakt lichaam. Want hij heeft echt de grootste pik, die ik ooit bij een man heb gezien! Maar na hem een paar keer gezien te hebben, let je daar niet meer eens op. Je let meer op zijn enorme krulsnor, wat absoluut zijn trots is.’

‘Je let dus wat meer op de mens, zoals hij werkelijk is?’

Eduard verrast me met die opmerking. ‘Ja, dat is een heel goede omschrijving. Hoe staat het ook weer in de bijbel? Voor God zijn we allen gelijk. Dat geldt dus ook met of zonder kleren.’

‘Dat laatste staat er niet in, Peter, maar je hebt gelijk. Nou ja, ik heb er geen problemen mee, als jij en Lisa zo willen zijn. Ik zie mezelf dan nog niet zo meteen naakt rondlopen. Maar ik denk niet, dat ik dit al meteen aan Lisette ga vertellen. Ze moet eerst maar eens kunnen verkroppen, dat jij en Lisa een koppel zijn, daar ben ik nu wel van overtuigd. Dan zal ik haar wel eens vertellen, hoe jullie daar in Frankrijk hebben rondgelopen. Maar wel even een vraag, jullie hebben toch geen foto’s gemaakt, dat jullie naakt zijn?’

‘Maar een paar, Eduard, en hoofdzakelijk van mij en Lisa. De rest van de foto’s zijn netjes met kleren aan. We waren ons wel bewust dat we die foto’s zonder kleren maar beter niet aan iedereen konden laten zien.’

‘Dat is dan ook wel een opluchting. Maar ik ga weer op huis aan, en ga dan maar eens aan Lisa vragen, wat je haar gegeven hebt.’

‘Dat moet je zeker doen. Ik denk dan ook, dat het probleem tussen haar en Lisette wel wat minder zullen worden.’

‘Ik hoop het. Bedankt, dat je zo openhartig was. Dat heeft me heel wat zorgen bespaard.’

Ik laat Eduard uit en besluit dan maar meteen wat boodschappen te doen, want dat moet ook nog gebeuren. Ik stap in mijn wagen en rijd weg. Een uur later ben ik weer terug, en laad mijn boodschappen uit. Charlotte is alweer terug en komt me helpen. Terwijl ze de zware tassen meezeult zegt ze: ‘Ik ben maar weer snel naar hier gekomen. Bij Ben en Lisa heerst nu even geen prettige stemming. De moeder van Ben was echt woest op Lisa, en toen ik zag, dat je wegreed, ben ik maar snel naar huis gegaan.’

‘Ik heb een goed gesprek met hun vader gehad. Ik heb hem uitgelegd, dat ik veel om Lisa geef. We hebben het ook nog even over jou en Ben gehad, maar ook hoe we daar hebben rondgelopen.’

Charlotte kijkt me geschokt aan. ‘O, ik denk dat Ben en Lisa dat nog niet gedaan hebben. Hoe reageerde hij erop?’

‘Eerst boos natuurlijk, maar ik heb het hem uitgelegd. Toen begreep hij het al wat beter. Eduard is geen man, die onverstandige dingen doet. In de vijf jaar, dat ik nu naast hem woon, ken ik hem wel een beetje. Het was meer de angst voor het onbekende. Het is een wereld, die hij nog niet kent, en dat was tot voor kort voor ons ook nog zo. Maar toen ik hem zei, dat het helemaal niets met seks te maken heeft, was het al helemaal niet meer zo’n probleem.’

Charlotte lacht en zegt: ‘Nou ja, ik vond het anders helemaal niet erg om jou en Ben naakt te zien.’

‘Maar mij bekijk je toch wel iets anders, dan Ben, of niet dan?’

‘Ja, dat is ook weer zo. Maar met kijken is toch ook niets mis mee. Je bent een knappe man om te zien, maar ik ben verliefd op Ben.’

‘Zo heb ik het hem ook uitgelegd. Ik mag nog steeds graag kijken naar een mooie vrouw, maar dat verandert niets aan mijn gevoelens voor Lisa. En jij bent zowel met kleren aan, als uit, een mooi meisje. Maar je bent mijn nichtje, en niet meer dan dat.’

‘Behalve op dat moment, dat je me ontmaagd hebt.’

‘Natuurlijk, maar dat hoeft verder niemand te weten, of wel?’

Lisa glimlacht. ‘Nee, dat is ons speciaal geheim. Alleen jij, ik, Lisa en Ben weten dat. Dat is meer dan genoeg.’

Ze staat op en zegt: ‘Ik ga mijn kleren uit de koffers halen, en nog wassen wat er gewassen moet worden. Heb jij ook al alles aan de kant?’

‘Nee, moet ik ook nog doen. Daar begin ik aan, zodra ik de boodschappen heb ingeruimd.’

Ze helpt me dan nog vlug mee met de boodschappen opruimen en dan halen we onze koffers leeg. Charlotte houdt zich keurig aan de gemaakte afspraken en wast mijn vuile kleren ook mee. En dat is vandaag maar goed ook, want ik moet me alweer klaarmaken om met Lisa naar Arnhem te gaan. Ik heb nog net genoeg tijd om wat te eten, als Lisa binnenkomt. Haar gezicht staat op onweer, en dat voorspelt geen goed nieuws.

‘Nog steeds ruzie met je moeder, Lisa?’

Ze knikt. ‘Ze is gek aan het worden, Peter. Ik zweer het je. Pap heeft er zich al bij neergelegd, nadat hij terug was van jou. Maar met mam valt nu niet te praten. Echt, thuis is het nu geen pretje.’

‘Kun je het haar echt kwalijk nemen, Lisa? Ze probeert je alleen maar te beschermen.’

‘Neem je het nu ook nog op voor haar?’

‘Dat zeg ik niet, Lisa. Maar ik heb wel begrip voor haar. Dat is een verschil.’

‘Dan moet jij maar eens met haar praten. Al betwijfel ik of ze je wel binnen zal laten!’

‘Misschien moest ik dat toch maar eens doen, Lisa. Misschien zou het de problemen tussen jou en je moeder oplossen.’

‘Doe je best maar. Maar nu wil ik eerst naar Arnhem. Ik ga die opleiding doen, wat ze er ook van zegt. Gisteren was alles nog koek en ei, en wilden ze me ook nog wel een deel betalen. En nu wil ze daarvan terugkomen. Het is me helemaal egaal, ik heb mijn besluit genomen. Al moet ik het helemaal zelf betalen, dit ga ik doen. Ik ben verdomme eenentwintig! Ik zal toch zelf nog wel mijn beslissingen kunnen nemen!’

Het is me al duidelijk, dat Lisa best boos is. We stappen maar snel in de auto en onderweg vertelt ze me, wat haar problemen met haar moeder zijn. Het wordt me al snel duidelijk, dat het probleem toch wel iets dieper ligt. Het blijkt niet alleen te zijn, omdat ik nu iets met Lisa heb, al is het nu wel een deel van de problemen. Het is ook haar keuze van de nieuwe opleiding, haar vorige opleiding en dat ze het huis uit was geslopen om bij mij te komen slapen. En daarbij blijken ze al langer wat meningsverschillen te hebben, waar ik dus helemaal niet van op de hoogte was.

We komen dan al snel aan bij mijn oude school, waar ik het vak heb geleerd. Ik meld me bij de conciërge, die me zelfs nog herkent. ‘Mijnheer Hoogmans! Dat is even geleden, dat ik u hier heb gezien?’

‘Mijnheer Uilenwaarts! U bent nog steeds niet met pensioen?’

‘Nog een jaar, dan is het zover. Maar tot die tijd zal ik nog moeten werken. Maar dat zal ik ook nog wel redden. Vanaf de pinkstervakantie ben ik met pensioen.’

‘Dat is u wel gegund. Maar ik ben hier niet om u te komen bezoeken, ik kom voor Bliksem.’

‘Noem je hem nog steeds zo? Maar hij had me al verteld, dat er iemand zou komen. Maar ik had nooit gedacht dat jij het zou zijn. Je komt toch niet weer studeren?’

‘Nee, dat is niet meer nodig. Ik kom hier voor mijn vriendin, die wil lerares worden, en die beslissing is wat laat genomen, maar Mijnheer Dontekop kon misschien nog wat voor haar regelen.’

‘Zo? Is dat je vriendin? Jullie schelen nogal in leeftijd, of heb ik het mis?’

‘Negen jaar, maar dat houdt ons niet tegen.’

‘Leeftijd is maar betrekkelijk, zolang je maar gelukkig bent. Maar het is leuk om je weer eens te zien.’

‘Dat is insgelijks! En als ik u niet meer zie, wens ik u een voorspoedig pensioen toe!’

‘Dank je. En succes met je vriendin!’

‘Dat zal wel goedkomen!’

We groeten elkaar en ik loop door naar het kantoor van de decaan. Lisa zegt: ‘Je kon die man nogal goed?’

Ik glimlach en zeg: ‘Ik was op school niet altijd een lieverdje, Lisa. Ik heb nogal wat tijd bij de conciërge doorgebracht. Van hem heb ik veel geleerd. Die man mag wel geen leraar zijn, maar hij wist je altijd op een goede manier wat te leren. Van hem heb ik geleerd hoe je een leerling kunt straffen, zonder hem echte straf te geven.’

We komen dan aan bij het kantoor van de decaan en de deur staat open. Hij heeft ons al aan horen komen en staat al te wachten bij de deur.

‘Hey, Hoog mannetje!’

‘Hey, Bliksem!’

We lachen en geven elkaar een hand.

‘U ziet er goed uit, mijnheer Dontekop.’

‘Alsjeblieft, ik ben niet meer je decaan, Peter! Je kent mijn voornaam nog wel.’

‘Oké, Je ziet er nog goed uit, Willem!’

‘Dat is al beter. Maar dank je, en ik weet wel beter. Ik ben ouder en grijzer geworden.’

‘Dat hoort bij ouder worden.’

‘Dat klopt, maar dat ik ook nog haren begin te verliezen, dat vind ik minder leuk.’

‘Dat hoort er ook bij. Het misstaat u anders niet.’

‘Maar jullie zijn hier niet om mij, maar om je vriendin. Ik neem aan, dat ze alles heeft meegenomen?’

Ik knik. ‘Ja, alles wat je me gevraagd had. En ik weet, dat je je nek voor haar uitgestoken hebt.’

De man glimlacht. ‘Wat je al niet doet, voor een van je beste studenten. Je brengt nogal wat te weeg in onze wereld, wist je dat?’

‘Je bedoelt met mijn onderwijsmethode?’

‘Ja, je wordt nauwlettend gevolgd en je resultaten lijken erg voorspoedig! En als die de komende jaren zo blijven, kon het wel eens zo zijn, dat je methode als officiële methode wordt bestempeld.’

‘Ja, daar heeft mijnheer van den Boogaerd wel iets over verteld, maar dat het hier ook al bekend was, dat wist ik niet.’

‘Natuurlijk weten we dat. Hij belt me regelmatig op over je vorderingen.’

‘En dan bel ik u ook nog eens regelmatig. Waar haalt u nog de vrije tijd vandaan?’

‘Ik heb gewoon passie voor mijn beroep, Peter. En ik help graag een veelbelovende oud-student. Maar goed, we zijn hier nu om Lisa. Ik wil wel eens horen, wat haar beweegredenen zijn om lerares te worden.’

Lisa begint dan een goed gesprek met de man, en nog dezelfde dag regelen we haar inschrijving op de school, en krijgt ze al meteen haar lesrooster. Over een week mag ze al meteen aan de slag. Natuurlijk moeten er nog wel wat formaliteiten geregeld worden, maar dat is ook nog wel te doen.

Als we terugrijden, zegt Lisa: ‘Ik ben toch zo blij, dat ik het doorgezet heb, Peter. Maar het gaan wel weer vier lange jaren worden. En ik zal zesentwintig zijn, als ik ben afgestudeerd!’

‘Ja, je wordt in oktober tweeëntwintig! Heb je al een idee, wat je dan van me wilt hebben?’

‘Daar moet ik nog over nadenken, Peter. Maar ik heb nog wel een andere vraag. Mag ik vannacht weer bij jou slapen?’

‘Denk je, dat het verstandig is om dat te doen, zeker nu je zo’n ruzie hebt met je moeder?’

‘Juist daarom, Peter! Ik houd het thuis zo echt niet lang meer uit.’

‘Dan ga ik straks meteen met je moeder praten, Lisa. Het is echt niet, dat ik niet wil, dat je bij me blijft slapen, maar ik wil ook niet, dat je moeder mij ook nog aanziet als aanstichter van de ruzie met jou.’

‘Dat ben je niet, geloof me nou maar.’

‘Ik geloof je wel, maar ik ga toch met haar praten.’

‘Doe wat je niet laten kunt, maar mag ik dan bij je slapen? Alsjeblieft?’

Het is moeilijk om haar verzoek te negeren en ik zeg: ‘Dat zeg ik je pas, als ik met je moeder gesproken heb.’

Ze kijkt teleurgesteld, maar heeft geen enkele keus, dan wat mokkend te gaan zitten. We komen dan toch al snel weer thuis aan, en ik loop meteen naar het huis van mijn buren en bel aan. Eduard doet open en kijkt verbaasd. Dan glimlacht hij en zegt: ‘Ik neem aan, dat je al een en ander van Lisa hebt gehoord?’

‘Ja, en daar wil ik dus nu ook wat aan gaan doen.’

‘Daar zal je nog een hele klus aan hebben. Lisette kan heel erg koppig zijn!’

‘Dat treft, ik ook. Dus wat dat betreft zitten we al op een lijn!’

Eduard moet hard lachen. ‘En bang ben je ook niet. Nou, doe je best!’