Charlotte - 11

Ik loop voor Eduard naar binnen en Lisette wordt meteen kwaad als ik binnen kom.

‘En jij durft hier nog binnen te komen, Peter!’

‘Zeg mij dan maar eens, wat ik verkeerd gedaan heb, Lisette. In mijn ogen heb ik niets fout gedaan.’

‘Als ik allemaal hoor, wat je met mijn dochter gedaan heb!’

‘O? Misschien heb je wat anders gehoord, dan mij bekend is. Vertel maar eens!’

Nu begint Lisette te blozen en zegt: ‘Nou ja, ik heb het van de overburen gehoord.’

‘En die vertrouw je? Werkelijk? Maar dan wil ik ook wel weten, wat ze verteld hebben.’

‘Je zou Lisa gedwongen seks met je te hebben, en ook geslagen!’

Ik kijk geschokt. ‘Ik heb wat? Wacht eens even, dit gaat me te ver! Als ze dat werkelijk tegen je gezegd hebben, dan moet ik eens een hartig woordje met ze praten! Dat is helemaal niet waar! Hoe komen ze erbij!’

‘Dat is wat ze me verteld hebben!’

Zowel Eduard als Lisa zijn perplex. Ik zeg tegen Lisette: ‘Kom, we gaan meteen die overburen eens opzoeken. En laat me raden, het is de familie Geerts.’

Ze knikt. Ik loop meteen de deur uit, en Lisette volgt me, op de voet gevolgd door Eduard en Lisa. In minder dan geen tijd sta ik al bij mijn overburen voor de deur. Ik druk niet eens op de bel, maar bons hard op de deur, zodat die al bijna uit zijn sponningen valt.

De overbuurman doet nogal boos open en zegt: ‘Hey, kan dat niet normaal!’

‘Ik zou heel normaal hebben aangeklopt, als jullie niet zo’n kwalijke praatjes over me liggen te verspreiden, Johan! Wat bezielt je in godsnaam om te vertellen, dat ik Lisa geslagen heb en haar gedwongen heb om seks met me te hebben! Weet je, dat ik je daarvoor kan aanklagen! Dat is gewoon pure laster!’

De man kijkt me bleek aan. Hij durft geen woord te zeggen, en dat is misschien maar goed ook, want ik kan me nog maar net beheersen, anders had ik hem zeker geslagen!

‘En nou wil ik ook weten, hoe je op dat idee komt!’

De man stamelt: ‘Uhm, we hoorden nogal geluiden vanuit je huis, en soms dachten we echt, dat je Lisa pijn deed!’

Ik ben compleet sprakeloos en begin dan hard te lachen. ‘Werkelijk? Is het dat? Dat meen je echt niet. En dus vertel je maar, dat ik haar dwing om seks met me te hebben en dat ik haar geslagen heb? Jezus, wat ben je een klootzak! Zulke praatjes, die jij verkoopt, kan mij mijn baan kosten, weet je dat! Maar je komt er nog wel achter, dat je zoiets niet zomaar alles tegen iedereen kunt vertellen, Johan. Ik weet dat je graag roddelt, maar nu ben je echt te ver gegaan! Ik zie me nu genoodzaakt om stappen tegen je te ondernemen, want dit kan echt niet! Wat heb ik jou in godsnaam gedaan, dat je zoiets over me durft te vertellen! Bah, je bent nog erger, dan ik gedacht had!’

Ik draai me om en loop kwaad weg. Wat denkt die kerel zich wel niet! Onderweg pak ik mijn telefoon en bel de politie op. Ik leg ze uit, wat er gebeurd is, en dat nemen ze gelukkig wel serieus op. Een uur later kan ik op het bureau langskomen, om daar alles uit te leggen. Ze zeggen me toe, om eens goed met mijn overburen te gaan praten. Ze maken wel een verbaal op, van mijn klacht, maar ze willen eerst kijken of ze wat kunnen bereiken om eens goed met die man te gaan praten. Daar ben ik het niet helemaal mee eens, maar veel meer kunnen ze nu niet voor me doen.

Als ik weer thuiskom, staat Lisa me weer op te wachten. Ze vraagt me: ‘Heb je nou echt aangifte gedaan tegen Geerts?’

‘Wat dacht je zelf, Lisa? Als hij nu had rondgebazuind, dat we luidruchtige seks hebben gehad, daar had ik nog wel mee kunnen leven, maar dit is wel even wat anders. Wat hij verteld heeft, zouden strafbare feiten kunnen zijn, en dat zou me zelfs mijn baan kunnen kosten, ook al is het niet waar! En dat laat ik niet op me zitten. De politie gaat nu met hem praten, al zie ik daar het nut niet van in.’

‘Nou ja, hoe dan ook, mam wilde toch nog even met je praten. Ze is best geschrokken.’

‘En met goede reden! Ze zou me toch onderhand wel beter moeten kennen, dat ik zoiets niet zou doen!’

‘Dat weet ik, maar doe het nou voor mij.’

Ik zucht eens diep en loop dan met haar mee. Als ik bij mijn buren binnenkom, loopt Lisette me meteen tegemoet. ‘Ik denk, dat ik je een verontschuldiging schuldig ben, Peter. Ik had beter moeten weten, dan Johan te geloven. Maar je hoort soms zulke rare dingen tegenwoordig, en mevrouw Scheepers bevestigde, dat ze ook ’s nachts geluiden heeft gehoord, en daardoor ging ik in het verhaal van Johan geloven.’

Ze kijkt me heel schuldig aan en zeg: ‘Oké, dat klinkt geloofwaardig, Lisette. Maar je zou toch wel beter moeten weten, na vijf jaar je buurman te zijn.’

‘Dat weet ik wel, maar laatst las ik op internet, dat een buurman zijn buurmeisje tot seks had gedwongen. En dan hoor je zo’n verhaal. Dan ga je zoiets geloven. Het spijt me echt, dat ik je verdacht van zoiets.’

‘Goed, zand erover. En wat betreft Geerts, die heeft het laatste nog niet van me gehoord. Wat denkt hij wel niet! Die pummel zou gewoon mijn toekomst kunnen bederven door zijn praatjes! Het wordt hoog tijd, dat hij eens leert zijn mond te houden! De politie gaat in ieder geval al een stevig gesprek met hem houden. En even voor de goede orde, ik hou van Lisa, en ik kan er niet aan denken om haar ook maar een haar te krenken.’

Lisa zegt dan tegen haar moeder: ‘Mam, dat zeg ik je toch al de hele tijd! Peter houdt echt van me, en ik van hem!’

‘Ja, dat is me nu wel duidelijk. Jezus, wat heb ik mezelf in de nesten gewerkt. Oh, Lisa, het spijt me ook echt voor jou. Ik heb jou en Peter verkeerd beoordeeld. Toen ik zag, hoe boos Peter werd, toen ik hem vertelde, wat ik gehoord had, en wat zijn reactie was, besefte ik me, dat ik een grote fout heb gemaakt. Willen jullie me het alsjeblieft vergeven?’

‘Maar waarom heb je niet meteen gezegd, wat je gehoord had?’

‘Ach, ik weet het niet meer. Misschien omdat ik het ook niet wilde geloven. Ik was gewoon bang, dat hij je tot dingen gedwongen heeft. Hij is ook zoveel ouder dan jij!’

‘Peter heeft me tot niets gedwongen. Alles wat ik gedaan heb, dat heb ik helemaal uit vrije wil gedaan. Maar je hebt me niet eens de kans gegeven om alles te vertellen over onze vakantie.’

Ik zeg tegen Lisa: ‘Misschien is het maar meteen beter, dat we haar het hele verhaal gaan vertellen. En daar kunnen Ben en Charlotte maar misschien beter bij zijn.’

Lisa knikt en zegt tegen haar moeder: ‘Ik ga Ben en Charlotte even halen, dan wordt het je wel duidelijk.’

Lisette stort dan nog wat verontschuldigingen naar me uit, die ik dan afdoe als gedane zaken. Nu ik weet waarom ze het geloofde, kan ik haar wel begrijpen. Ze heeft zich gewoon zorgen gemaakt over haar dochter. En dat is eigenlijk helemaal niet zo verkeerd.

Eduard zegt dan tegen mij: ‘Wil je me geloven, dat ik hier ook niets van wist? Ik stond net zo verbaasd te kijken, als jij, toen ik het hoorde. Want ik heb een heel ander verhaal van je gehoord.’

Lisette kijkt haar man verbaasd aan. ‘Je hebt al het hele verhaal gehoord?’

‘Niet alles, maar ik weet al een en ander. Bereid je maar eens goed voor, want ze hebben nogal een en ander meegemaakt. Niet iets dat erg is, hoewel ik daar in het begin wel anders over dacht. Maar nu ik erover nagedacht heb, is het eigenlijk alleen maar amusant.’

‘En waarom heb je me dan daar nog niets over verteld?’

‘Ik ken je wel beter, Lisette. Als je boos bent, ben je zo koppig, dat niets tot je doordringt. Je was alleen maar bezig om ruzie met Lisa te maken, en daar heb ik me maar buiten gehouden. Jij was degene, die niet wilde luisteren!’

‘Ik heb er een potje van gemaakt, of niet?’

‘Dat kun je wel stellen. Je mag blij zijn, dat Peter je zo gemakkelijk vergeeft. Maar voordat je hem weer je verontschuldigingen gaat aanbieden, luister eerst maar eens naar hun verhaal, en oordeel dan pas. Wel hun hele verhaal afluisteren, en niet halverwege oordelen!’

‘Oké, ik weet niet of me dat wel aanstaat, maar ik zal het proberen.’

Lisa komt al terug met Ben en Charlotte, en we gaan dan in de woonkamer zitten. En daar beginnen we te vertellen. Vanaf het allereerste begin, bij mij thuis. Ik vertel ze het hele verhaal, van begin tot einde. Lisette is geschokt, dit is echt een heel ander verhaal, als wat ze van anderen gehoord heeft. Als we haar vertellen, dat we daar in Frankrijk naakt hebben rondgelopen, is ze eerst boos, maar moet uiteindelijk wel lachen, als ze hoort, dat ik niet wist, dat er daar naturisten woonden. En uiteindelijk kan Lisa haar sieraden, die ze van me gekregen heeft, aan haar ouders laten zien.

Lisette kijkt geschokt en zegt: ‘Dat zijn zeker geen goedkope sieraden, Peter! Waarom heb je dat voor haar gekocht?’

‘Omdat ik van haar houd, Lisette. We waren samen aan het winkelen in Pamplona en op dat moment wist ik, dat ze de vrouw voor me is. Ik kan me geen moment voorstellen, zonder dat ze in mijn leven is. Dus heb ik dit gekocht en haar dit gegeven. Met de vraag of ze ook officieel mijn vriendin wil worden. Ben en Charlotte waren mijn getuigen.’

‘En natuurlijk heeft ze ja gezegd. Dat kan niet anders. Goed, je hebt me nu overtuigd, dat jullie de waarheid vertellen. En ik moet nogmaals mijn excuses aanbieden, vooral aan Lisa, want we hebben nogal flink ruzie gehad.’

‘Vind je het dan wel goed, dat ik nu met Peter omga? En bij hem blijf slapen?’

Lisette zucht even en zegt: ‘Ja, natuurlijk! Het zal wel even wennen zijn, dat je niet altijd hier zult zijn. Ik begon er eigenlijk weer net aan te wennen, dat je weer thuis woonde.’

‘Mam, Peter woont langs ons! Het is niet zo, dat ik ver weg moet gaan, om Peter te zien!’

‘Maar ik ken je, Lisa. In sommige opzichten lijk je erg veel op mij. Je kan je vol overgave ergens in storten, en dan heb je geen rem. Daarom was ik zo beschermend voor je. Het was gewoon moeilijk om te zien, dat je zo onder de invloed van Peter leek te zijn. Dat is ook wel zo, maar anders als ik dacht. Jullie zijn gewoon heel erg verliefd op elkaar, en na wat ik allemaal gehoord heb, ook nog wel meer dan dat.’

Ik lach en zeg: ‘Alleen zullen we proberen wat minder luidruchtig te zijn in bed.’

Lisette lacht. ‘Dat zou wel fijn zijn. Als ik de buren mag geloven, konden ze het nogal goed horen. En die roddels wil ik toch wel geloven.’

Lisa en ik lachen. ‘Nou ja, we ontkennen daarvan niets.’

Daarmee is alles weer bijgelegd. Lisa zegt dan tegen haar moeder: ‘Mam, ik blijf dan vannacht ook bij Peter slapen.’

‘Natuurlijk, waar zou je anders slapen? Maar ik zou het voortaan wel fijn vinden, als je me het van tevoren zegt, waar je bent. Ik vond afgelopen nacht een leeg bed, en met dat verhaal in mijn hoofd, ga je alles denken.’

‘Dat snap ik, maar ik kan gewoon niet goed slapen, als ik niet langs Peter lig. Ik mis hem dan zo, dat ik niet in slaap kan vallen.’

Haar moeder glimlacht en zegt: ‘Dus met andere woorden, je slaapt voortaan bij Peter? En kom je dan ook nog wel eens thuis?’

‘Natuurlijk! Het is maar hierlangs!’

Ze omhelzen elkaar, en Eduard slaakt een diepe zucht. Hij fluistert naar me: ‘Pff, ik had nooit gedacht, dat je haar zou kunnen overtuigen! Maar dit is een pak van mijn hart. Maar je hebt haar nog niet verteld over je nieuwe buren?’

Ik lach en zeg: ‘Misschien beter om het later te vertellen, denk je niet?’

‘Misschien wel. Dit is wel even genoeg voor vandaag!’

Lisette zegt tegen Eduard: ‘Wat zitten jullie daar te smiespelen?’

‘Ow, er is nog iets, wat je nog niet weet. En dat heeft te maken met de nieuwe buren van Peter.’

‘Ja, dat is toch zijn zus?’

‘Ja, dat klopt. Maar dat is niet alles. Of niet, Peter?’

Ik glimlach en zeg: ‘Dat klopt allemaal, maar ik had je toch verteld, dat ze op bezoek zijn gekomen? Nou, ze blijken dus fervente naturisten te zijn, en bijna niemand wist dat! Ik niet, Charlotte niet, en haar familie ook niet. Nou, mijn zus en haar man dromen ervan om de tuin met me te delen, en er een plek van te maken, waar ze dus naakt kunnen rondlopen.’

De mond van Lisette valt open. ‘O!’

Dan begint ze te lachen. Ze zegt tegen Eduard: ‘Volgens mij moeten we dan ook maar eens met Peter en Lisa naar Frankrijk gaan, om eens mee te krijgen, hoe dat is. Anders zijn we dadelijk de enigen, die hier nog met kleren aan lopen!’

Lisa proest het uit van het lachen, en ook Ben moet hard lachen. Lisette kijkt hun verbaasd aan en zegt: ‘Wat? Dachten jullie nou echt, dat we zoiets niet zouden durven?’

Ben hikt van het lachen en zegt: ‘Nee, dat denk ik echt niet!’

Lisette zegt dan strijdvaardig tegen Eduard: ‘Wat denk je ervan, Eduard? Zullen we ze eens laten zien, dat hun ouwelui toch best nog wel wat lef in zich hebben?’

Lisa zegt tegen haar moeder: ‘Zou je dat echt durven?’

Lisette zegt dan glimlachend: ‘Ik geef toe, dat het een grote stap zou zijn, maar zo bang ben ik ook weer niet. Ik durf wel een uitdaging aan, maar natuurlijk is het aan Peter of hij ons wel mee wil nemen. Het is immers zijn huisje.’

Ik antwoord: ‘Eigenlijk had ik in de planning staan om alleen met Lisa te gaan, maar in dit geval wil ik wel over mijn hart strijken. En als ik jullie dan meeneem, dan vraag ik mijn zus en haar man ook mee. Mijn zus is eigenlijk nog mijn enige directe familie, en na de dood van mijn ouders is ze als mijn moeder geweest. Ze is dan ook een stuk ouder dan ik.’

‘Mag ik vragen, hoe oud ze is?’

‘Natuurlijk. Ze is tweeënveertig, maar in september wordt ze alweer drieënveertig.’

‘Dan is ze flink ouder dan jij!’

‘Ja, ik was eigenlijk niet gepland, toen mijn moeder zwanger van me was. Ze was achtenvijftig, toen ze me kreeg.’

‘O, dat is oud! Je hebt me wel eens verteld, dat ze kort na elkaar gestorven zijn, maar ik wist niet, dat ze al zo oud waren.’

‘Mijn vader was achtenzeventig toen hij stierf en mijn moeder is een paar maanden later gestorven. Ze konden niet zonder elkaar.’

‘Dat hoor je vaker. Maar dan was je achttien, toen je ouders stierven?’

‘Ja, dat was een grote schok. Ik zat net op de Pabo. Ik moest opeens alles alleen doen, terwijl ik nog thuis woonde. Daar was ik niet op voorbereid, en toen heeft mijn zus me flink geholpen. Zonder haar hulp zou ik nu niet zijn, waar ik nu ben. Ze heeft me geleerd om op mijn eigen benen te staan.’

‘Dan begrijp ik ook wel, dat je haar een beetje als je moeder ziet. Maar dan is ze niet veel jonger dan ons. Ik ben zesenveertig en Eduard eenenvijftig.’

‘Jochem is vijfenveertig. Dus ongeveer jullie leeftijd.’

‘Dat zou je niet zeggen, als je je zus en haar man ziet.’

‘Dat zit in de familie. Mijn ouders zagen er nog steeds niet oud uit, toen ze stierven. Alleen wat grijze haren, en wat meer rimpels, maar niet oud.’

‘Oké, Dus je zus en je schoonbroer zijn ook naturisten? Nou, als je ons mee wilt nemen, dan durf ik die uitdaging wel aan.’

Ik kijk Lisa aan en zeg: ‘Wil je ze meenemen?’

‘Het is jouw huisje, Peter.’

‘En het zijn jouw ouders. Ik heb er geen problemen mee.’

‘Vind je het echt niet erg, Peter? Ik zou het fijn vinden, als we ze eens meenamen. Misschien begrijpen ze het dan ook wat beter.’

‘Oké, dan is bij deze het huisje vol. Ik zal morgen Jessica en Jochem vragen, maar moeten we dan ook niet nog een oplossing zoeken voor Ben en Charlotte?’

Dat is inderdaad een probleem, waar we overheen gekeken hebben. Ben zegt dan: ‘Over ons hoef je je geen zorgen maken, we waren toch al van plan om in de herfstvakantie samen te gaan fietsen en dan ook samen te overnachten.’

Lisette kijkt meteen Ben aan en zegt: ‘O nee, jongeman! Je mag dan wel zeventien zijn, maar er is geen haar op mijn hoofd, die je zoiets samen met Charlotte laat ondernemen! Peter, is er echt geen mogelijkheid om ze mee te nemen?’

Ik heb daar maar drie slaapkamers, Lisette. En om ze een week op de bank te laten slapen, dat lijkt me ook niet ideaal.’

‘Nee, daar heb je gelijk in.’

Ben zegt dan: ‘Kunnen we dan niet met een tentje in de tuin slapen?’

‘Dat kan wel, het is dan alleen niet meer zo warm als in de zomer, en het kan wel wat meer regenen.’

‘We hebben ook regen gehad, toen we daar in de zomer waren, Peter. En ik weet dat we nog een goede tent hebben liggen op zolder. Die hebben we twee jaar geleden nog gebruikt op vakantie.’

‘Maar ’s nachts kan het toch best nog wel afkoelen, Ben. Maar als jullie denken, dat je dat wel kan overleven, mogen jullie ook best in een tent slapen. Voor mij geen probleem. Het is dan alleen wat problematisch met samen eten, want zoveel stoelen heb ik niet.’

‘Ach, we kunnen heus wel wat improviseren, Peter. Hoeveel graden is het daar nog in oktober?’

‘Tussen de twaalf en de tweeëntwintig graden, ’s nachts zou het dan daar afkoelen tot zo’n tien graden.’

Jessica rilt al bij de gedachten. ‘En gaan jullie bij die temperaturen nog naakt rondlopen?’

‘Niet bij twaalf graden, maar als het zo rond de twintig graden is, zeker wel! Alleen ’s morgens dan niet, als het nog wat koud is. Zo gek ben ik dan ook weer niet!’

Charlotte vraagt dan: ‘Kunnen we dan nog wel zwemmen?’

‘Dat weet ik niet, Lotje. Het zwembad is wel afgedekt, dus smerig zal het niet worden en James heeft gezegd, dat hij het zwembad regelmatig zal laten pompen. Het zal alleen wel wat koud zijn. Want zonlicht kan er niet zo goed meer aan.’

‘Dan neem ik mijn badpak ook nog mee.’

Ik zeg plagend: ‘Niet zonder kleren, Lotje?’

Ze lacht en zegt: ‘Dat is me dan misschien toch net te koud. Gewoon voor de zekerheid. Maar als het warm is, ga ik heel zeker geen kleren aantrekken!’

Lisette zegt dan tegen haar man: ‘Och God, waar hebben we ons nu weer op ingelaten, Eduard?’

‘Je eigen schuld, Lisette. Jij had toch een grote mond!’

Hij zegt dan tegen mij: ‘Je zei me, dat het echt niet verplicht was om daar naakt rond te lopen, dat klopt toch?’

‘Ja, helemaal. Heb je geen zin om naakt rond te lopen, dan zal niemand je daarover lastigvallen, en evenmin als je besluit het wel te doen.’

‘Dan willen we wel mee. Het is niet iedere dag, dat je een vakantie wordt aangeboden!’

‘Alleen de overnachtingen, Eduard. Ik moet flink geld sparen om het huisje verder op te knappen. Hoewel er op dit moment ook wel wat werk wordt gedaan, terwijl we weg zijn. Ik laat de bedrading, schakelaars en stopcontacten uit voorzorg vervangen, vooral de schakelaar waren erg oud. De bedrading was wel vervangen, maar de schakelaars en de stopcontacten niet. Nu wordt er alles uit gehaald, nieuwe leidingen en bedrading gelegd en gestukadoord. Straks moet je er bijna niets meer van zien, maar dan heb ik wel een moderne stroomverzorging. En de deuren en ramen worden vervangen. Dat was wel het duurste van alles. En ze worden ook nog geschilderd. We hadden het wel al gedaan, maar ze waren toch te slecht. En ik had het geld nog om het te laten doen.’

Lisa zegt: ‘Heb je eigenlijk dat geld al overgemaakt naar die aannemer?’

‘Nog niet, dat meende ik eigenlijk te doen, maar door dit alles ben ik daar nog niet aan toe gekomen.’

Ben kijkt naar buiten en zegt: ‘Peter! Er staat nu een politieauto voor de deur bij Johan!’

‘Ah, dan houden ze ten minste wel woord. Ik ben benieuwd of het wat oplevert. Waarschijnlijk probeert hij met zijn roddels zich toch weer goed te praten.’

We praten dan nog wat verder over mijn huisje in Sare. Opeens zegt Ben: ‘Peter, dit moet je echt zien! De politie neemt Johan mee! Waarom doen ze dat?’

We lopen allemaal naar de voorraam en kijken toe hoe ze onze overbuurman in de politieauto zetten. De agenten stappen dan ook in, en rijden weg. Natuurlijk is dat ook opgevallen bij de rest van de buurt, en we zien een aantal mensen naar buiten komen. We lopen ook naar buiten en de buurman van Johan, Jeroen, loopt naar ons toe.

‘Peter, wat was dat vanmiddag met Johan? En weet jij waarom de politie hem heeft afgevoerd? Hij deed nogal lelijk, ze hebben hem zelfs moeten boeien.’

Ik kijk verbaasd. Dit had ik nu ook weer niet verwacht en zeg: ‘Nou, ik had alle reden om boos te zijn. Johan was praatjes aan het verspreiden, dat is Lisa gedwongen zou hebben tot seks, en ik zou haar ook nog geslagen hebben. Maar daar is niets van waar! Het enige wat waar is, dat Lisa nu mijn vriendin is. En tja, als je verliefd bent, kan er ook wel eens seks van komen. Maar ik heb haar echt niet gedwongen! En heel zeker niet geslagen!’

‘Ow, is Lisa nu je vriendin? Sinds wanneer dan?’

‘Sinds juni. Toen haar ouders op vakantie waren. Omdat ze thuis niet kan zonnen, vanwege die bomen, vroeg ze me of ze bij mij in de zon kon liggen. En toen is de vonk tussen ons overgeslagen. We waren meteen verliefd en we zijn enkele weken later samen op vakantie gegaan.’

‘Ah, ik dacht al, we hebben je een heel aantal weken niet gezien! En wie is dat meisje dan, dat daar staat?’

‘Oh, dat is Charlotte, mijn nichtje. Je zal haar nog wel meer gaan zien, ze komt naast me wonen in de woning van Martin. Haar ouders hebben het gekocht.’

‘Ow? Is het dan al verkocht? Ik wist dat het te koop zou gaan staan, maar dat het al verkocht was, dat wist ik niet. En je nichtje heeft een tijdje bij je gelogeerd.’

‘Ja, ze moest herexamen doen voor haar wiskunde. En daarna is ze samen met mij en Lisa en Ben naar Frankrijk gegaan. Daar is ze verliefd geworden op Ben, dus die twee zijn nu ook samen.’

‘Wow, dat zal wel even wennen zijn voor Lisette en Eduard!’

‘Ja, maar het was voor mij een nare verrassing toen ik voorgeschoteld kreeg, dat ik Lisa gedwongen had. Die vuile praatjes van Johan hadden me mijn baan kunnen kosten! Wat denkt hij zich wel niet! Ik heb daarom ook aangifte gedaan bij de politie, maar die hadden gezegd alleen met hem te gaan praten. Waarom ze hem nu hebben meegenomen, dat weet ik ook niet.’

‘Er zal toch wel iets zijn, Peter. Maar dat jij en Lisa samen zijn, dat is wel een verrassing!’

‘Ook weer niet, Jeroen. Lisa is altijd al verliefd op me geweest, al sinds ik naast hun kwam wonen. Dat heb ik wel opgemerkt, maar heb er geen aandacht aan besteed. Waarom ook? Ze was toen nog maar zestien! We verschillen nog steeds wel flink van leeftijd, maar nu ligt dat toch wel wat anders. Nu is Lisa volwassen, en toen was ze nog een kind.’

‘Ja, ze is de laatste jaren opgegroeid tot een mooie vrouw, daar mag je je wel gelukkig mee prijzen. Maar wel handig, dat ze zo naast je woont, of niet?’

‘Ook niet helemaal, Jeroen. Onze gevoelens voor elkaar zijn behoorlijk sterk, en slapen zonder elkaar, dat lukt al niet meer. Dat heeft al flinke herrie tussen Lisa en Lisette opgeleverd. Die had haar betrapt, toen ze ’s morgens weer naar binnen wilde glippen.’

‘Wisten ze dan nog niet, dat jullie samen waren?’

‘Jawel, maar Lisette was er niet zo van gediend, dat ze ’s nachts naar buiten sloop en bij mij in bed kwam liggen. Had ze het gezegd, was er waarschijnlijk geen probleem geweest. Dat had trouwens ook mede te maken met die roddels van Johan. Gelukkig is dat nu uitgepraat, dus we kunnen nu verder. En mijn naam is weer gezuiverd, dat vind ik ook wel belangrijk.’

Lisa komt langs me staan. Ze slaat een arm om me heen en zegt: ‘Kom je weer naar binnen?’

‘Ga maar vast, ik kom zo.’

Ze kijkt een beetje beteuterd en zegt: ‘Krijg ik dan geen kusje van je?’

Ik glimlach en geef haar, in het bijzijn van iedereen, een innige zoen. Iedereen, die buiten staat, kijken naar ons om, en als ze wegloopt, geef ik haar een zacht klapje op haar billen.

Jeroen zegt: ‘Nou, dat is dan ook meteen duidelijk voor iedereen. Jullie zijn nu een stelletje!’

‘Ja, dat zei ik toch al! Laat de buurt daar maar lekker over roddelen. En je zag het, ik sloeg haar!’

Jeroen lacht. ‘Pff, dat doe ik bij mijn vrouw ook. Nee, maak je maar geen zorgen over die roddels, ik denk dat ze nu wel zien, dat er helemaal niets van klopt.’

‘We zullen zien, Jeroen. Maar ik ga naar binnen. De vrouw roept!’

Ik zwaai even als afscheid en loop dan naar Eduard, die met zijn andere buurman aan het praten is. Ik ken de man goed, het is een vriendelijke oude man, wiens vrouw enkele jaren geleden overleden is.

Hij zegt meteen tegen me: ‘Zo, Eduard zei me net, dat je iets had met Lisa. En ik denk dat je zo de hele buurt wel hebt laten zien, dat er van die roddels van Johan helemaal niets waar was.’

‘Dat ga ik ook echt niet ontkennen. Iedereen mag het weten, dat ik verliefd op haar ben. Maar ik was wel enorm kwaad op Johan, maar ik had niet verwacht, dat ze hem zouden meenemen. Ze hadden me gezegd, dat ze enkel een goed gesprek met hem gingen houden.’

‘Je bent niet de enige, die last van zijn roddels heeft gehad, Peter. Bovendien moest hij zijn grote mond eens houden, want het sloeg echt nergens op. Ik geloofde zijn verhaal al helemaal niet. Trouwens, de enige, die iemand zijn vrouw sloeg, dat is hij zelf! Ik denk dat de politie daar zojuist zelf achter is gekomen. Of waarom denk je, dat Nienke nog maar amper buiten komt? Ik heb haar wel eens gezien, als ze de container aan de straat moest zetten. Dat deed ze altijd, als ze dacht dat er niemand meer thuis was. Maar ik ben de hele dag thuis, en zie haar dan ook regelmatig. Het is echt niet voor het eerst, dat ik haar met een blauw oog heb gezien.

Maar wat doe je eraan? Ik heb het al eens tegen mijn huisarts verteld, maar die zei me, dat ik aangifte moest doen bij de politie. En toen ik jou zo boos naar Johan zag gaan, en ik wist meteen waarom, gaf me dat net het zetje, om ook aangifte tegen Johan te doen. Er moest iets gedaan worden, ik kon het niet meer langer aanzien!’

Eduard en ik kijken de oude man aan. ‘Heb jij ook aangifte tegen Johan gedaan, Michael?’

De man knikt. ‘En ik heb al veel te lang gewacht. Ik had het al veel eerder moeten doen, dus ik voel me nog wel wat schuldig. Maar zeg er nog maar niet te veel over. Ze roddelen toch al genoeg hier in de buurt.’

‘Dus daarom hebben ze hem meegenomen! O, maar dat verklaart dan ook wel een en ander. Maar goed, we zullen onze mond wel houden. Het laatste wat ik wil zijn, is net zo’n roddelkoning worden als Johan.’

De oude man zegt: ‘Eduard vertelde me, dat je een huisje hebt gekocht in Frankrijk? Waar ergens?’

‘In Sare, aan de rand van de Pyreneeën.’

'Ah, Sare! Dat ken ik! Daar ben ik met Tilly geweest. Je kunt daar met een houten trein een berg op, en daar kun je heel ver kijken!’

‘Dat klopt, maar daar zijn we nog niet geweest. We hebben vooral rond en om het huisje gehangen. Het moest namelijk nogal opgeknapt worden, maar we hebben ook wel gewandeld en gezwommen. Er is een zwembad bij het huis.’

‘Zo, zo! Niet mis, als ik dat zo hoor! Dus je bent ook nog niet naar de grotten geweest?’

‘Ik weet waar ze liggen, maar ik ben er nog niet geweest. Dat wil ik in oktober doen, dan is het daar ook niet zo druk.’

‘Dus je gaat nog een keer terug? Zou ik ook doen, als ik daar een huisje had.’

‘Lisette en Eduard gaan ook mee. En mijn zus en haar man. En natuurlijk nemen we dan Ben en mijn nichtje Charlotte ook mee.’

‘Die twee lijken ook wel verliefd te zijn, of heb ik dat mis?’

‘Dat heb je goed gezien. Ze hebben het ook al heftig te pakken.’

‘Dat is alleen maar goed voor Ben. Hij zat toch alleen maar boven met zijn spelcomputer te spelen. Het is veel gezonder voor hem om een vriendin te hebben, zoals een jongen van zijn leeftijd ook moet doen.’

Eduard knikt en zegt: ‘Ja, daar zijn we wel blij om, en Charlotte lijkt wel een net meisje te zijn.’

Ik lach en zeg: ‘Oordeel nog maar eens, als je ze wat langer samen ziet, Eduard.’

‘Daar maak ik me geen zorgen over, Peter. Ik zit nooit erg fout met mijn eerste indruk. En die was goed over haar. Maar ik geloof dat Lisa vol ongeduld op je zit te wachten. Michael, ik zie je morgen wel weer.’

We nemen afscheid van de man en lopen dan naar binnen. Nauwelijks ben ik binnen of Lisa sluit me in mijn armen en geeft me een stevig knuffel en een zoen.

‘Je vond het toch niet erg, dat ik je daar midden op de straat een zoen gaf, Peter?’

‘Nee, helemaal niet! Jij mag me overal, waar je maar wilt, een zoen geven. En ik wil niet eens verbergen, dat wij samen zijn. Dat mag rustig iedereen weten. En nu heeft de buurt ook weer eens echt iets om over te praten.’

Ze glimlacht en zegt: ‘Weet je al iets, waarom ze Johan hebben meegenomen?’

‘Ja, maar ik en Eduard hebben beloofd er voorlopig niets over te zeggen. Maar de reden waarom is al erg genoeg, niet voor Johan, maar voor iemand anders. Meer zeg ik er niet over.’

Lisette zegt dan: ‘Dan weet ik het wel. Hmm, net goed! Maar ik zal mijn mond ook wel houden. Ik heb nu wel geleerd om beter geen roddels te gaan verspreiden. En ook om ze niet meteen te geloven!’

Ben en Charlotte proberen dan toch nog om iets los van ons gepeuterd te krijgen, maar we houden allemaal onze mond stijf dicht. Ik zeg dan tegen Lisa: ‘Wat doe je, ga je met me mee of blijf je nog even?’

‘Ik ga met je mee, maar dan wil ik nog wel even wat kleine spullen pakken, zoals mijn toiletspullen en wat ondergoed.’

Lisette zegt dan: ‘Neem dan ook wat kleren mee, ik zie je nu wel meer tijd doorbrengen bij Peter, dan hier!’

‘Dan zal ik maar vast wat plaats in mijn kast gaan maken, Lisa. Dan kun je je kleren er al meteen in leggen.’

Ik ga dan al vast naar huis, en Charlotte loopt met me mee. Ze helpt me met plaats maken in mijn kledingkast, en als we daarmee klaar zijn, start ik mijn computer op, zodat ik het geld van het voorschot aan de aannemer kan betalen. Maar ik zoek me eerst nog wat informatie op, over voorschotten betalen in Frankrijk. Ik lees enkele verhalen over mensen, die in Frankrijk een voorschot hebben betaald en vervolgens lang moesten vechten om uiteindelijk waar voor hun geld te krijgen. Maar ook veel tevreden mensen, die de Fransen roemen om hun vakwerk. Uiteindelijk vind ik de informatie, die ik zoek. Het is gebruikelijk om veertig procent voorschot te betalen, en dat komt wel ongeveer overeen met het voorschot dat hij me gevraagd heeft. Ik maak het dan meteen over, en stuur de man een mail, dat ik het voorschot heb betaald.

Dan komt Lisa binnen, met een flinke koffer. Ze lacht en zegt: ‘Mam gooide meteen een hele koffer met kleren vol. Net alsof ze me nu al de deur uit wil hebben!’

‘Ze zal wel iets goed willen maken, Lisa. Het is maar goed, dat ik genoeg plaats heb gemaakt.’

Ik help haar met haar kleren, en we zijn al snel klaar. De kast zit meteen overvol en ik zeg lachend: ‘Misschien is het wel tijd voor een nieuwe kledingkast. Hoeveel kleding heb je nu nog thuis liggen?’

Ze bloost en zegt: ‘Nog bijna eens zo veel!’

Ik kijk geschokt en zeg: ‘O! Dat wordt straks dus een hele grote kledingkast! Dan moeten we gaan sparen, Lisa!’

‘Voor nu is dat wel genoeg, Peter. Ik ben al lang blij, dat mijn moeder niet meer zo moeilijk doet, dat ik hier wil blijven slapen.’

‘Ik denk dat ze zich ook wel heeft beseft, dat je eigenlijk al helemaal volwassen bent. En natuurlijk had ze ook recht van spreken, je woont nog thuis, dus moet je je ook aan de regels van thuis houden.’

‘En dan had je natuurlijk ook nog dat verhaal van Johan. Nu begrijp ik ook, waarom ze er zo op tegen was, maar ik begrijp dan weer niet, waarom ze dat verhaal niet verteld heeft.’

‘Ik denk, dat ze het niet wilde vertellen, voordat ze zelf had kunnen nagaan, of dat verhaal wel klopte. Je hebt haar anders ook geen kans gegeven om de waarheid te checken.’

‘Daar zit iets in, maar we hadden echt flinke ruzie. Ik stond echt op het punt mijn spullen te pakken en weg te lopen. Gelukkig moest ik weg, vanwege mijn inschrijving op de school, maar anders had het nogal een flink staartje kunnen geven.’

Ik schud mijn hoofd en moet lachen. ‘En dat allemaal om mij. Niet te geloven!’

‘Voor mij was je dat waard, Peter. Je moest eens weten, hoe vaak ik droomde over jou, dat we eindelijk samen zouden zijn. En nu ik je eenmaal heb, is er echt geen haar op mijn hoofd, die eraan denkt om je op te geven!’

Ik glimlach. Ze heeft me al eens eerder verteld, dat er echt een droom voor haar uitgekomen is, toen ze mij kon verleiden. Ik zeg tegen haar: ‘En wat bracht je opeens op het idee, me toen in mijn eigen tuin te verleiden?’

‘Het was eigenlijk niet eens voorop bedacht, Peter. Natuurlijk ik droomde er wel eens over, maar ik had nooit gedacht, dat ik het ook echt eens zou doen. Het kwam eigenlijk door het moment. Ben was er niet, mijn ouders niet, en jij was helemaal alleen. Dat komt normaal nooit voor! Dus ik heb toen mijn stoute schoenen aangetrokken, en je gevraagd of ik bij je in de tuin mocht komen zonnen. En tja, toen heb ik maar meteen mijn meest sexy outfit aangetrokken! Je weet immers maar nooit!’

‘Je had wel geluk, dat ik al even droog stond, Lisa. Ik was al behoorlijk geil, en je kwam precies op het goede moment!’

Lisa grijnst. ‘Soms moet je ook wel een beetje geluk hebben, Peter. Maar over geil gesproken, ik zou wel weer eens een lekkere beurt kunnen gebruiken! Ik raak nog verslaafd aan jouw lekkere pik!’

En ze neemt het zelf in eigen hand, door mijn broek al meteen los te knopen. Ik schud mijn hoofd en denk bij mezelf, dat ik nog nooit eerder zo’n geile vriendin heb gehad. Mijn vroegere vriendinnen deden wel graag aan seks, maar Lisa lijkt er echt wel soep van te lusten! En daarbij is ze veruit een van de mooiste vrouwen, met wie ik seks heb gehad. Dubbel geluk voor mij!

En Lisa heeft al snel geleerd, dat ik het veel langer kan volhouden, als ik al een keer ben klaargekomen. Bovendien vindt ze het helemaal niet erg om me te pijpen en mijn zaad te slikken. Bovendien kan ze het ook nog heel erg goed! Ze gebruikt haar hele mond en haar tong om me zo veel mogelijk te laten genieten. Ze voert me naar een snel hoogtepunt en ik spuit een flinke lading zaad in haar mondje, die ze maar net binnensmonds kan houden. Maar daarna zuigt ze ook nog de laatste restjes zaad uit mijn pik, zodat er zeker niets verspild wordt. Maar daarna begint ze meteen mijn ballen en mijn pik te likken, zodat mijn pik snel weer opzwelt.

Zodra ze merkt, dat mijn pik weer stijf is, houdt ze op en gaat ze op bed liggen. Ik hoef haar niet uit te kleden, dat doet ze zelf wel. Ze wil maar een ding, en dat is geneukt worden. En ik voldoe dan ook maar wat graag aan haar verzoek. Ze spreidt haar benen en ik zie al wat geil tussen haar schaamlippen lekker. Toch voel ik eerst in haar natte gleufje, en ze kromt haar rug al van verwachting. Dan leid ik mijn pik naar haar schaamlippen en druk hem ertussen. Ik laat mijn eikel over haar gleufje schuren, wat haar nog geiler maakt. Ze smeekt me zelfs om mijn pik in haar te duwen, terwijl ze zelf haar bekken heft, om mijn pik maar in haar kutje te krijgen. Glimlachend duw ik mijn pik dan in haar kutje. En wat is ze nog heerlijk strak en nauw. Met lange langzame halen begin ik haar te neuken. Steeds dieper dring ik in haar, tot ik echt niet meer dieper in haar kan. Op die manier kan ik echt heerlijk genieten van haar kutje.

Lisa kronkelt van genot onder me. Ze laat zich weer helemaal gaan, en het duurt dan ook niet lang, of ze komt voor de eerste keer. Als haar orgasme voorbij is, is dat voor mij het teken om het tempo op te voeren. Ik ram mijn pik nu hard en ruw in haar, en ze kermt het bijna uit van genot. Het is maar goed, dat nu de ramen gesloten zijn, anders zouden er al snel weer nieuwe roddels ontstaan…

Door het opgevoerde tempo voel ik dan toch vrij snel mijn orgasme opkomen. Maar ik ben er nog niet helemaal, maar Lisa is wel al heel kort bij haar tweede orgasme. Ik zet nog eens extra aan, en dan komt Lisa klaar. Een paar stoten later volg ik, en ik laat mijn zaad weer diep in haar kutje tegen haar baarmoeder spuiten. Uitgeput vlij ik me op haar neer, terwijl ze me omarmd. We zijn allebei uitgeput, en Lisa fluistert in mijn oor: ‘Peter, ik hou van je!’

Ik geef haar een zoen en zeg: ‘Ik hou ook van jou, Lisa!’

Haar glimlach straalt werkelijk van haar gezicht. Na een paar minuten kom ik weer wat op adem en rol van haar af. Ze zegt: ‘Je was weer fantastisch!’

‘Was? Ik ben nog niet klaar, Lisa! Of wil je al niet meer?’

Lisa knikt snel, geil als ze is. Ik geef haar dan een heerlijke tongzoen, die lekker lang duurt, terwijl onze tongen heerlijk in elkaar verstrengeld zijn. Het geeft me de tijd om weer even wat krachten op te doen. Als ik voel, dat mijn pik alweer wat stijver begint te worden, draai ik haar om en begin haar dan lekker van achteren te nemen. Ik zet mijn pik weer tegen haar schaamlippen en begin haar dan weer lekker te neuken. Mijn pik is nog wel niet helemaal stijf, maar ik kan gewoon niet meer langer wachten. En omdat ze nog steeds nat is, van al het geil en het zaad, is het ook niet echt een probleem om bij haar binnen te dringen. Ik kijk dan tegen haar kontje, en zie daar haar anus.

Ik heb geen idee, hoe ze zal reageren, als ik daar eens een vinger naar binnen zal duwen. Ik probeer het gewoon uit, door eerst haar kringspier te strelen. Ze kijkt eerst wel verbaasd om, maar zegt er niets van. Ondertussen blijf ik haar gewoon neuken. Ik laat dan mijn wijsvinger langs haar schaamlippen glijden om zo wat geil als smeermiddel te gebruiken. Ik zet mijn vinger tegen haar gaatje, en duw dan mijn vinger er een beetje in. Ik voel meteen dat ze hier mogelijk nog strakker is, waarschijnlijk heeft ze dit ook nog nooit gedaan.

Maar ik wil haar nog niet te ver provoceren, eerst eens zien hoe ze hierop reageert.

Maar ze lijkt het helemaal niet erg te vinden, ze kreunt er zelfs nog harder door. Dat geeft me de moed om mijn vinger nog dieper in haar kontje te duwen. Nu krijgt ze pas goed in de gaten, wat ik aan het doen ben. Ze kermt dan uit: ‘Niet doen, Peter. Daar ben ik nog niet aan toe!’

Ik haal dan mijn vinger uit haar gaatje. Natuurlijk had ik gehoopt, dat ze zou toehappen, maar ik snap best dat ze het nog niet wil. Maar ze heeft nog steeds een heerlijk kutje, dus ik hoef me echt niet te beklagen. Even later komt Lisa weer klaar. Maar ik geef haar een extra zetje, door mijn duim op haar kontgaatje te zetten, maar niet door te drukken. Ze komt dan met een harde schreeuw klaar, en ik voel haar kutje heerlijk verkrampen. Lisa is dan al helemaal uitgeput, ze kan nog maar amper op haar knieën zitten. Ik haal mijn pik uit haar kutje, en draai haar om. Ik ga naast haar liggen en dring dan schrijlings bij haar binnen, zodat ik mijn derde orgasme kan bereiken. Dat duurt nog wel even, en als ik dan klaarkom, ben ik dan ook echt helemaal leeg.

Volledig uitgeteld liggen we naast elkaar en na enkele minuten zegt Lisa: ‘Wow, gaan we dit nu iedere dag doen?’

Ik lach en zeg: ‘Nou, ik denk dat we morgen wel eens een flinke spierkater zouden kunnen krijgen. Volgens mij zijn we allebei diep gegaan!’ Lisa glimlacht en nestelt zich dan lekker tegen me aan. We vallen dan in een diepe slaap.

De volgende morgen ben ik vroeg wakker, omdat ik naar de wc moet. Glimlachend wurm ik me onder Lisa vandaan, en merk dan, dat ik inderdaad een spierkater heb. Geen hele zware, maar ik voel hem wel. Terwijl ik op de wc zit, kijk ik naar buiten. Ik zie dat de tuin heel dringend onderhoud nodig heeft, het gras is behoorlijk lang, en ik zie in de borders flink wat onkruid groeien. Dan weet ik al, wat me de komende dagen te doen staat.

Terug op de slaapkamer zie ik dat Lisa nog steeds slaapt. Ik kijk op mijn wekker en zie dat het zeven uur is. Ik trek me wat kleren aan en sluip naar beneden. Daar zet ik de koffie op, dat doe ik nog steeds met een ouderwetse fluitketel en een filter, dat is voor mij nog steeds de lekkerste koffie! Ik zet de filterhouder op de koffiekan en doe er een nieuwe filter in. Een paar scheppen versgemalen koffie, waar ik een hele oude koffiemolen voor gebruik, en als ik daarmee klaar ben, kookt het water alweer.

Heerlijke koffiearoma’s gaan dan door het huis. De koffie is net doorgelopen, als ik de eerste beweging van boven ontdek. Charlotte is wakker geworden en loopt in haar ochtendjas de keuken in.

‘Goedemorgen, Lotje! Heb je koffie geroken?’

Ze heeft haar haren nog wild zitten en antwoordt: ‘Ja, dat kan ik wel gebruiken! Jezus, wat kunnen jullie een herrie maken! Het was maar goed, dat jullie al vroeg begonnen, want ik kon echt niet slapen!’

‘Dat moest je onderhand toch wel al gewoon zijn, Lotje! Je hebt immers al verschillende weken met ons doorgebracht!’

‘Dat weet ik wel, maar het bed staat recht tegen de wand, waar jullie bed staat. Het is net alsof ik erbij ben!’

‘Ow, misschien moeten we je bed dan naar de andere kant van de slaapkamer verplaatsen.’

‘Dat zou misschien wel fijn zijn. Maar nu lust ik eerst koffie! Ik hoop dat hij weer lekker sterk is, zoals je hem normaal ’s morgens zet?’

‘Natuurlijk! Wil je een grote mok?’

Ze knikt. Ik vraag haar dan: ‘En, wat ga je vandaag doen?’

‘Ik weet het nog niet. Kan ik je ergens bij helpen?’

‘O, in de tuin is nog genoeg werk, Lisa. Het gras moet gemaaid worden, onkruid gewied worden, schoffelen, harken, de ramen wassen, binnen moet nog alles gepoetst worden. Dus er is nog werk zat!’

‘Dan was ik wel de ramen, Peter. Dat moest ik thuis ook altijd van mam. En daarna kom ik je wel helpen in de tuin.’

‘Ah, dat zou fijn zijn. Dan ga ik zo meteen beginnen met grasmaaien. Nu is het gras nog lekker nat, dat maait veel beter.’

We drinken samen de koffie op, en Charlotte zegt: ‘Ik ben wel blij, dat Lisa die ruzie met haar moeder heeft opgelost. Wat erg, dat die man zoiets loopt te vertellen over jullie!’

‘Ja, dat was ook heel erg, maar die man is ook niet goed bij zijn hoofd. Ik heb hem al eens vaker betrapt, dat hij verhalen aan het vertellen was, die niet waar waren. Ik denk dat hij voorlopig wel een paar toontjes lager zingt.’

Als ik mijn koffie op heb, loop ik naar het tuinhuisje, en haal daar mijn grasmaaier uit. Ik heb niet zo’n heel groot gazon, dus ik ben al snel klaar. Ik ben al het gras bij elkaar aan het harken, als Lisa naar buiten komt.

‘Zo, je bent al vroeg aan het werk!’

Glimlachend draai ik me om, en zie dat ze een shirt van me aan heeft getrokken.

‘Goedemorgen, Lisa! En wat is dat toch, dat jullie vrouwen het liefste in een shirt van een man rondlopen? En zeker dat, het was helemaal bezweet!’

‘Hmm, het ruikt lekker naar je, Peter. En dat geeft me een lekker gevoel, als ik wakker ben.’

Ik geef haar een zoen om haar te begroeten. Ik glimlach als ik zie, dat ze toch wat spierpijn heeft. En terwijl ik haar beet pak, om haar te kussen, voel ik, dat het geile ding onder het shirt helemaal niets aanheeft. Ik geef haar dan een tikje op haar billen en zeg: ‘Trek je eens wat kleren aan, Lisa. Je moet trouwens straks ook nog even met je ouders praten over je opleiding. Ze zullen de kosten wel willen weten. En bovendien moet je ook nog wat administratief werk doen, voor je studietoelage.’

Ze zucht en zegt: ‘Bah, wat ben jij een spelbreker! Moet ik dat echt thuis doen? Waarom kan ik niet al meteen bij je intrekken?’

Ik kijk even verbaasd op en ik zeg: ‘Nou ja, natuurlijk kan dat ook, maar dan moeten we evengoed nog even met je ouders praten, Lisa. Maar ben je daar echt al aan toe?’

‘Wil je me dan niet?’

‘Je weet wel beter, Lisa. Natuurlijk wil ik, dat je de hele tijd hier bent. Maar we zijn nog maar nauwelijks een paar maanden bij elkaar.’

‘Ik heb nu ook al bijna mijn hele spullen hier liggen, Peter. Maakt het dan zoveel uit, als de rest er ook nog bij komt?’

‘Ja, Lisa! Dat maakt heel erg veel uit! Want dan wonen we samen, en dat schept verplichtingen. En ik wil niet hebben, dat we ergens ruzie over krijgen, omdat we geen goede afspraken hebben gemaakt.’

‘Dan gaan we er toch over praten, Peter?’

‘Maar nu nog even niet, Lisa. Ik heb een tuin, die gedaan moet worden. En binnen moet ook nog gepoetst worden, dus vandaag heb ik het behoorlijk druk. Er is hier niemand, die het even voor me doet!’

Ik zie dat Lisa wat teleurgesteld is, en ik zeg tegen haar: ‘Hey, samenwonen is niet alleen maar romantisch, Lisa. Je kunt dan niet altijd doen, waar je zin in hebt. Het is geen vakantie!’

‘Dat weet ik wel, maar dit had ik me even wat anders voorgesteld, Peter.’

‘Welkom in de echte wereld, Lisa. Maar als we klaar zijn, wil ik best wel even met je praten, wat ik versta onder samenwonen. En die mening kan best verschillen met die van jou, maar dan moet je wel begrijpen, dat ik negen jaar ouder ben, dan jij. Ik heb wat meer levenservaring.’

Lisa denkt even na en zegt dan: ‘Maar zou je het wel willen, dat ik helemaal bij je intrek?’

‘Ja, maar alleen als we het eens kunnen worden over de onderlinge afspraken, Lisa. Want anders gaat het op de lange termijn niet werken. Ik wil dolgraag met je in een huis wonen, maar ik wil wel duidelijkheid hebben over bepaalde zaken.’

Lisa knikt en zegt: ‘Dan zal ik me maar even aankleden en je gaan meehelpen. Je zei, dat je het huis ook nog moest poetsen? Zal ik daar dan maar vast mee beginnen?’

‘Dat zou fijn zijn. De ramen zou Charlotte al doen, dus daar hoef je je niet om te bekommeren.’

Lisa lacht. ‘O ja, ik was haar al bijna vergeten. Ik heb haar niet gezien, toen ik naar beneden kwam.’

‘Ze was zich aan het omkleden. Daar komt ze al aan. Jij bent de enige, die eigenlijk nog wat ongepast rondloopt!’

Lisa kijkt me aan en zegt: ‘Daar heb je anders de afgelopen weken in Frankrijk niets over gezegd!’

‘Maar dat was een heel andere situatie, Lisa! Hier kunnen je ouders meekijken, en ook de achterburen kunnen meekijken. Daar hadden we veel meer privacy.’

Ik geef haar dan nog een zoen, en weer een licht tikje op haar achterwerk. Daarop loopt ze naar binnen en ik ga weer verder met mijn werk. Het begint dan al warm te worden, en ik trek mijn shirt uit. Het is al heerlijk zonnig weer en het duurt niet lang, voordat ik het gras opgeharkt heb, en in de groencontainer heb gedaan. Ik pak me dan mijn hark en schoffel en begin aan de rest van de tuin. Daar komt ook nog een berg afval vandaan, maar het schiet goed op. De achtertuin is nu wel klaar, nu de voortuin nog. Daar ga ik verder en als ik daar bezig ben, komt Lisette naar buiten.

‘Goedemorgen, Peter! Alweer druk bezig, zie ik?’

‘Ja, het is hard nodig. Er staat weer een hoop onkruid.’

‘En het is er ook nog prachtig weer voor, vind je niet?’

‘Absoluut. Het is alleen weer even wennen, om nu met kleren aan te moeten werken.’

‘Is Lisa binnen?’

‘Ja, ik heb haar aan het werk gezet. Ik vind het niet erg, dat ze hier ’s nachts blijft, en wat mij betreft de rest van de dag ook, maar er zijn ook huishoudelijke taken, die gedaan moeten worden.’

Lisette glimlacht. ‘Dat doe je goed. Ik heb het idee, dat ze er wat te gemakkelijk tegenaan kijkt, ze heeft nog steeds die roze bril op.’

‘Dat weet ik. Zelf heb ik dat ook nog wel een beetje, maar ik ben het al veel langer gewend om hier te wonen. Lisa moet nog leren, dat het ook verplichtingen met zich meebrengt.’

‘Hoe ging dat dan op vakantie?’

‘Eigenlijk heel goed. Ik hoefde haar niet te vragen om bepaalde dingen te doen. Maar ik denk dat ze door die hele toestanden hier daar even niet meer aan heeft gedacht.’

‘Dat kan. Maar even serieus, Peter. Ze heeft nu al een flinke koffer spullen naar je huis gebracht. Ze wilde per se al een en ander naar je huis brengen. Maar ben je er zelf ook al aan toe?’

‘Dat is moeilijk te zeggen. Ik vind het heerlijk, als ze hier is. En ze had het er al over, om alles naar hier te halen. Op zich vind ik dat niet erg, maar ik heb haar wel gezegd, dat we daar dan hele goede afspraken over moeten maken. Want als ze alles naar hier haalt, is dat hetzelfde als samenwonen. En dan wil ik wel goede afspraken met haar hebben.’

Lisette glimlacht. ‘Wat dat betreft ben ik wel blij, dat je een stuk ouder bent, dan Lisa. Jij weet al min of meer wat er op je afkomt, als ze bij je in zou trekken.’

‘Ook niet helemaal, Lisette. Dit is mijn eerste keer, dat ik zou gaan samenwonen. Dat klinkt gek voor een man van dertig… Maar hoe sta jij er tegenover?’

‘Dat is ook een lastige vraag. Vanaf het moment, dat ik jullie samen terug zag komen van vakantie, wist ik al, dat het heel erg serieus was tussen jullie. Dat kon je gewoon zien. Maar ik had natuurlijk ook dat verhaal van Johan gehoord. Daar wilde ik nog niets over zeggen, omdat ik wel zekerheid wilde hebben, of dat verhaal wel waar was. Want ik kon me niet voorstellen, dat jij Lisa zou slaan, laat staan, dat je haar zou dwingen. Maar het verhaal, dat Johan me vertelde, was zo overtuigend, dat ik toch echt aan het twijfelen was.

En zo vaak komen we nu ook weer niet bij elkaar over de vloer. Maar ik ben wel blij, dat die twijfel ongegrond was, en dat het probleem nu wel uit de wereld is. Daarna kon ik er wel vrede mee hebben, dat Lisa haar hart aan jou verloren heeft. Dat heeft ze al zolang, als je haar kent, dus op zich was dat geen hele grote verrassing, al waren we natuurlijk wel verrast, dat het ook echt gebeurde. En je weet, dat je haar toch een keer moet loslaten. Dat is nog wel even moeilijk. Maar aan de andere kant, ik hoef maar een paar meter te lopen, en ik ben bij haar.’

‘Je kan altijd bij ons binnenlopen, Lisette. Dat vind ik echt niet erg.’

‘Dank je. Dat maakt het ook wat minder erg. Als ik mijn vriendin hoor, met haar zoon, dan mag ik best wel van geluk spreken. Haar zoon woont nu ook samen, maar dan bijna honderd kilometer verderop. Ze moeten echt bij elkaar op bezoek gaan en afspreken om elkaar te zien. Ik hoef alleen maar een deur verder te gaan. Is dan wel een behoorlijke luxe!’

‘Als je het zo bekijkt, dan wel. En wat vind je van haar nieuwe studiekeuze?’

‘Ja, dat is ook weer zoiets. Ze is ook heel enthousiast aan die andere studie begonnen, maar ze kon het uiteindelijk toch niet goed halen. Dat is natuurlijk jammer, maar nu is het afwachten, wat ze hiervan gaat maken. Gelukkig is deze opleiding niet zo duur, als haar vorige opleiding.’

‘Dat wel, maar we moeten nog wel even voor een oplossing zoeken, zodat ze iedere morgen naar Arnhem kan. Anders is ze zo anderhalf uur met de bus onderweg, terwijl je met de auto amper drie kwartier onderweg bent.’

‘Ze heeft haar rijbewijs, maar ik ga haar geen auto kopen. We hebben afgesproken een groot deel van haar studie te betalen, maar verder gaan we echt niet!’

‘Laat ze daar maar eens lekker zelf voor werken, Lisette. Laat mij dat maar eens opknappen.’

Lisette zegt dan: ‘Ik ga dan maar eens kijken, wat ze dan bij jou aan het doen is.’