Max En Jos - 12

“Kom op man dat kan je niet maken, wat moet je chef wel niet zeggen”?
“Die zegt niets, want dat ben ik namelijk zelf, ik ben een zelfstandige taxi onderneming en ik weet zeker dat jullie contact met mij en mijn vrouw gaan opnemen daar vertrouw ik op jullie zijn toffe kerels die zich aan hun woord houden”.
“Dat gaan we zeker doen, voor nu alvast bedankt en je hoort nog van ons”.

Wij nemen afscheid van de chauffeur en vragen nog even of hij ons ook kan ophalen, maar helaas kon dat niet want zijn tijd zat er op. Hij gaf ons een ander kaartje van een collega eigenrijder die tevens zijn beste vriend was. Wij bedankte hem vriendelijk en liepen toen het restaurant binnen, daar werden we opgevangen door een verklede gastvrouw ze leek zo uit een oude film te komen ze was helemaal in een ouderwetse klederdracht uitgedost. Wij werden begeleid naar onze tafel voor deze avond deze bestond uit een lange tafel die in een U vorm was opgesteld en mooi was ingedekt, de burgemeester en zijn vrouw waren er nog niet. We werden natuurlijk door alle aanwezige mensen van het feestcomité begroet, ondertussen konden we er al veel van gezicht en een paar zelfs al van naam. Toen de burgemeester met zijn vrouw ook binnen kwamen namen we onze plaats in na de gebruikelijke begroetingen over en weer, voor iedereen stond een bordje met de naam bij hun plaats.
Eerst kwamen er een paar soepterrine met een lekker honing mosterd soep op tafel vergezeld van schalen met stukjes stok brood en kommetjes kruidenboter, hier werd rijkelijk van genoten. Na de soep was er even een interval en kwamen de gesprekken op gang.
Ik vroeg aan de vrouw van de burgemeester “dus U man heeft ook een homo in de”?
“Ja, de zoon van zijn broer woont al een hele tijd samen met zijn vriend, maar hij is thuis niet meer welkom door mijn zwager”.
“Dat had ik al vernomen van U man, dus die zwager heeft wat tegen homo’s”?
“O ja, hij is een echt homohater als ik dat zo mag zeggen, hij heeft zijn zoon van alles en nog wat naar zijn hoofd geslingerd, hij was een vieze poot een konteneuker en ga zo maar door op het laats heeft hij hem de huissleutel afgenomen en gezegd dat hij zijn spullen maar moest ophalen als hij zelf niet thuis was hij wilde hem Absoluut niet meer zien hij was niet meer zijn zoon punt uit”.
“Tjonge, tjonge dat is nogal wat, daar gaan we nog een flinke dobber aan krijgen, gelukkig komen er ook vrienden van ons die homo of lesbisch zijn op het feest van Inge en die gaan ons er vast en zeker bij helpen”.
Ondertussen werd het tweede gerecht op gediend, hele schalen met verschilde soorten vlees, frietjes, aardappelkroketjes groentes, voor de liefhebber was er ook rijst en pasta en natuurlijk de nodige sausjes voor bij het vlees. Opnieuw werd het stil aan de tafel en genoot iedereen van het lekkere eten wat werd geserveerd door het personeel zelfs de koks hielpen bij het uitserveren van het voortreffelijke eten, het zag er echt puik uit hoe de schalen waren opgemaakt.
Uiteraard kwam er weer een pauze tussen het hoofd gerecht en het nagerecht, in die pauze kwamen natuurlijk de gesprekken weer opgang.
“Max hoe willen jullie helpen”? vroeg de vrouw van de burgermeester die zich zelf voorstelde als Ingrid en hij zelf was Kees.
“kijk als die broer van Kees echt komt opdagen dan nemen Jos en ik hem even mee naar buiten en zetten hem dan goed op zijn nummer, we gaan zover dat we hem gaan aanklagen voor het gerecht van discriminatie”.
“Oei , gaat dat niet wat te ver”? zegt Ingrid.
“Dat valt wel mee, we zeggen dat maar hoeven dat niet echt te doen, toch”?
“Maar eest praten we op zijn geweten in, of hij er wel eens aan heeft gedacht dat hij ooit op het sterfbed komt te liggen en niemand hem zal willen zien, ook zijn eigen zoon die hij heeft verstoten samen met zijn vriend en de adoptie kinderen” meestal werkt zoiets heel goed.
“Dat zou wel eens kunnen, mijn broer is wat dat aangaat erg gevoelig” is het antwoord van Kees.
Opeens gaat het licht uit, vanuit de keuken komen er mensen met elk een grote schaal met ijs en vruchten binnen en in het ijs steken mooie vuurfonteinen en er word daarbij een mooi leid gespeeld door het huisorkestje. Iedereen is onder de indruk en geven ze dan ook een staande ovatie door op te staan en flink in de handen te klappen. Ik zelf raak er emotioneel van en druk Jos stevig tegen me aan en geef hem een kus vol op zijn mond, wat gretig door hem word beantwoord.
“Kijk zo moest het ook bij je broer thuis moeten zijn, dat de jongens hun gevoel kunnen tonen ook al is er iedereen bij”.
“Ja schat, ik hoop dat het deze twee prachtige jongens het kunnen waarmaken dat mijn broer en zijn zoon weer een worden, of levergezegd weer samen door een deur kunnen gaan in de toekomst”.
Jos en ik worden er zelfs rood van door deze mooie woorden van Kees, Ingrid geeft ons beide spontaan tegelijk een groepsknuffel, de mensen rond om ons keken wel een beetje vreemd maar niemand zei er iets van want vele wisten reeds dat wij een koppeltje waren en die gene die het niet wisten werden door de medegasten bij gepraat.
Na het eten praten wij, Jos, kees en Ingrid en ik zegt de gek zelf nog heerlijk door met elkaar.
“Dat met het aangeven is maar een knuppel achter de deur hoor, maar als hij niet bijgeeft gaan we dat zekerdoen” zegt Jos vast beraden.
“Wij hebben overal connecties, veel vrienden leren voor advocaat of zelfs voor rechter vaak hebben ze een rechtspraak wat ze echt voor een rechter moeten verklaren uiteraard met behulp van echte leerkrachten, deze uitspraak is dan ook bindend en door de rechter uitgesproken en rechtsgeldig”.
“Dat wij daar nooit eerder aan hebben gedacht schat, ik kan zoveel rechtskenners via de gemeente om hulp vragen, maar op dat idee ben ik helaas nooit gekomen” zegt hij tegen Ingrid.
“Is dat geen misbruik maken van je ambt”?
“Nee hoor, het is pas misbruik als ik op kosten van de gemeente ze het voor het gerecht laat uitvechten, om raad vragen kan ik altijd bij mijn vrienden, of zie ik dat verkeerd”?
“Nee U heeft volkomen gelijk Kees, een vriend om hulp vragen is legaal zolang er maar geen geld van de gemeente word gebruikt”.
Het werd al later en later, ik loop even naar buiten en bel de collega van onze nieuwe vriend uiteraard na overleg met Jos “over een goedkwartier ben ik, er na wie moet ik vragen”?
“Vraag maar naar Jos en Max”.
Kees was ook onder de indruk van de bloemenman, dat hij de bloemen na afloop niet weg wil gooide maar naar het K- kliniek breng en ze door leerlingen/stageren laten onderhouden. Ook had hij een enorme respect voor de bakker die gratis stokbroden wil leveren op die avond. En zo ging het maar door “Kees vertelde dat dit echt niet de enige keer zal zijn en hoopt op vaker ondersteuning, maar dan wel tegen betaling met de hoop op een schappelijke prijs”.
Iedereen of bijna iedereen zei dat ze zeker vaker hulp willen bieden tegen een schappelijke prijs, zeker als het om minder bedeelde mensen gaat, eentje opperde zelf om met de kerst ergens in de wijk een kerstdiner te willen proberen op te zetten voor de mensen die naar de voedselbank moeten gaan en dus bijna niet rond te kunnen komen.
Daar had Kees wel oor naar en zei “dat hij achter dit plan staat, des nood zou het in het gemeentehuis worden gehouden”.
Opeens werd er omgeroepen dat er een taxi voor de deur stond voor ene zekere Max en Jos, wij namen afscheid van de nog aanwezige mensen.
Tegen de Kees en Ingrid zei ik “regel dat je broer komt en jij Ingrid probeert de zoon over te halen om ook te komen met zijn vriend en kinderen”.
“Wij gaan zeker onze best doen, hopelijk lukt het ons en komen ze tot slot weer bij elkaar over de vloer en accepteert die dikkop van een broer dat ze er niets aan kunnen doen dat ze zo zijn en dat het ook niet zijn of zijn vrouw zijn schuld is”.
Nadat we elkaar een laatste hand hebben gegeven spoeden we ons naar de taxi die op ons stond te wachten.
“Doe maar rustig aan, de meter loopt nog niet omdat jullie twee, vrienden van mijn beste vriend zijn en die zijn dan weer ook mijn vrienden vooral omdat jullie hem gaan helpen met zijn zoon” lacht hij.
“Mooi zo, heb jij ook een zoon of dochter die in dubio staat met hun geaardheid”?
“Nee ik heb nog geen kinderen met problemen, daar zijn ze nog te jong voor met hun 4 en 6 jaar”.
“Pas maar op, voor je het weet is het zover, mijn vriend hier was er zeer vroeg bij al op zijn negende voelde hij dat er iets niet klopte met hem en op zijn elfde wist hij wat het was”.
“Zo vroeg al “? vraagt hij verbaasd.
“Trouwens ik was er ook al vroeg achter, op een gegeven moment zat ik met een vriendje in bad omdat hij een weekend bleef logeren en piemeltje kwam in opstand en richten zich op en zijn kopje kwam boven water om naar mijn vriendje te kijken, ik was toen een jaar of acht”.
“Ik wist niet dat je al op zo’n jonge leeftijd zulke gevoelens kon hebben”? zei de taxi chauffeur.
“O dat kan nog vroeger hoor, in een blad bij de huisarts las ik een stuk over zoiets er waren jongens die liever met popen speelde en meisje die gek waren op autootjes en later bleek dat ze in een verkeerd lichaam zaten, dit gelde natuurlijk niet voor elk kindje”.
“Tjonge zeg, dan moet ik ook gaan opletten want de oudste speelt ook liever met de auto’s van haar broertje”.
“Geen paniek hoor, er stond uitdrukkelijk bij dat het niet zo was dat alle kinderen die dit hadden later bleken transgenders te zijn”.
“Bedankt mannen, maar ik ga mijn dochtertje toch wel in de gaten houden ik wil niet dat ze er te verdrietig onder word en ga ook op latere leeftijd zeggen dat als ze ergens mee zit altijd bij Papa terecht kan”.
Ondertussen waren we bij ons appartement aangekomen, we rekende af met de taxichauffeur en gingen met de lift naar boven. Zo gauw ik de deur open maakte werden we ontvangen door Wim, Yvonne en de kinderen. Ze waren uiteraard alle in hun nakie behalve José want die lag al te slapen, Bern was nog klaar wakker en zat bij de rest een bordspel te doen.
“Gelukkig jullie voelen je al helemaal thuis, jij ook Remco”? vroeg Jos.
Hij zat er met rode wangen bij, voor het eerst bij wild vreemden in huis en dan ook nog eens in zijn blootje bij Wim en Yvonne was hij het wel al gewend maar opeens bij wild vreemde was toch wel even anders.
“Allee Max, het word tijd dat wij ook eens uit de kleren gaan, het is niet leuk voor onze gasten wanneer wij onze kleren aan houden” dit was dus echt typisch Jos.
Snel waren onze kleren uit en gingen we bij hun zitten om toe te kijken naar het verloop van het spel. Niet veel later was het gedaan met het spel, we zaten nog even gezellig na te praten.
Ik sta opeens op en kijk naar de lege glazen “wil er nog iemand een afzakkertje voor het slapen gaan”.
Zonder af te wachten haal ik een fles wijn uit de keuken en zet alles samen met twee nieuwe glazen voor Jos en mij op tafel, dan loop ik terug en pak twee blikje bier uit de koeler en zet deze bij de jongens voor hun neus neer die keken verwonderd naar mij.
“Niets tegen jullie ouders zeggen hoor, ik zal ook niets zeggen maar jullie zijn nu bijna 16 jaar dus ik vindt dat het moet kunne, straks zullen jullie er nog veel meer van gaan genieten in jullie nieuw appartement, maar hou wel rekening ermee dat wij en ook Inn jullie goed in de gaten houden maar vanavond moet het kunnen” toch zeg ik en kijk naar Yvonne en Wim met een knipoogje.
Yvonne kijkt Wim aan en moet lachen om mijn opmerking, ze knikt ja en de jongens zijn helemaal uit hun doen enkel Bern kijkt sip naar ons want hij had niets te drinken.
“Kom op Bern, in de keuken vinden we vast wel iets voor jou” en samen lopen we naar de keuken .
In de keuken pak ik een flesje alcoholvrij bier uit de koelkast en schenk een glas vol het ziet eruit alsof het een glas echt bier is. Als we terug in de woonkamer komen kijkt Yvonne verschrikt naar ons, ze wil wat zeggen maar ik ben haar voor.
“Rustig maar Yvonne, het is echt alcoholvrij bier hoor want voor echt bier daar is hij echt nog te jong voor maar zo hoort hij er voor vanavond ook bij”.
En Bern, je weet nu waar je de juiste blikjes bier voor jou staan, Jos had die stiekem voor jou meegenomen uit de winkel ik wist hier echt niets van. Hij staat op en geeft Jos een vette knuffel, ik kijk blij naar Yvonne en Wim en geef ze een knipoog.
Na het slaapmutsje gaan we dan ook eindelijk allemaal naar onze slaapplek, Yvonne en Wim gaan naar de slaapkamer van ons. De jonge Bern ik wil niet zeggen de (kleine) gaat op de bank liggen en valt al snel in slaap, Remco kijkt me aan alsof hij wil zeggen en waar moet ik dan slapen?
“O, ja Remco Max wilde je bij de katten laten slapen, maar gelukkig was er een aanbieding in de supermarkt en heb ik nog gauw even een tweepersoons luchtbed op de kop kunnen tikken dus jij mag samen met ons op het balkon slapen”.
Die twee keken opgelucht naar elkaar, ze bedankte ons allebei “Nee daar moet je echt voor bij Jos zij, zoals gezegd ik wist ook hier niets van, maar zouden jullie beiden nog plannen hebben voor vanavond doe het wel rustig want de deuren blijven natuurlijk wel open” knipoog ik naar de beide jongens.
“Geld dit ook voor jullie bieden, want ook wij willen van de rust genieten” hierop pak ik hem vast een geef hem een paar flinke tikken op zij ronde billen.
“Pas maar op want Remco heeft de witte band bij karate, die pakt jou meteen terug hoor”.
“Nou daar ben ik niet bang voor, als karatemeester weet ik dat de witte banden voor beginners zijn maar ik kan jou natuurlijk altijd wel extra gratis lessen geven als Max dat goed vind want mijn lessen zijn altijd naakt net als in het oude Griekenland waar de Olympische spelen zijn begonnen”.
Hier werd Claus toch even stil van en vraagt “dus jij bedoelt dat alle sporters bloot waren en de vrouwen keken toe”?
“Nee, in die tijd mochten geen vrouwen in het stadion, dit was enkel voor het mannelijk geslacht”.
“Was dat nu nog maar, ik weet zeker dat ik elke wedstrijd zou gaan bekijken” zucht Claus met een diepe zucht .
“Maar dan zou ik je een halsband om doen en de riem goed en kort vasthouden” merkt Remco op.
Yvonne en Wim vertrekken ook naar de tijdelijke slaapkamer, bij de deur wensen ze ons een goede nachtrust toe.
“O ja, vinden jullie het erg om de slaapkamerdeur dicht te houden”? vraag ik.
Wim kijkt Max verbaasd aan en zegt “wij zijn altijd stil hoor, en daarbij ligt José bij ons op de kamer”.
“Dat begrijp ik wel, maar waterrat is gewend om op mijn bed te slapen hij zoekt altijd mijn hoofdkussen op om te slapen”.
“He, wie is nou weer waterrat”?
“Dat is een van de jonkies, die houden we samen met de moeder in huis”.
“Maar waterrat is toch geen naam voor een kitten” lacht hij.
“Dan moet je morgenvroeg maar eens de deur van de badkamer open laten staan als jullie gaan douche, o ja de handdoeken liggen in de wandkast op de badkamer, dat was ik even vergeten te zeggen”.
Wim trekt zijn schouders op en steekt een duim in de lucht om te laten zien dat hij het van de handdoeken begrepen. Ook wij beginnen met het opruimen van de lege glazen en blikjes, Claus en Remco zijn bezig met het luchtbed op te pompen. Zelf hadden wij ondertussen ook al een tweepersoons luchtbed aangeschaft wat dat lag toch wel gemakkelijker dan de ligstoelen, die stonden nu onder in de berging opgeslagen. Bern was aan het woelen geweest en lag nu helemaal bloot op de bank, Jos zag dat en legde weer het laken over hem heen. Daarna liepen we het balkon op en zagen dat Claus en Remco op hun luchtbed zaten en ons aankeken.
”Wat is er jongens zitten jullie ergens mee”? vraagt Jos hun.
“Ja zouden wij ook een laken kunnen krijgen? dat voelt toch wel ergens beter aan” zei Claus.
“Natuurlijk, had ik niet gezegd dat ze samen met de kussens op de stoel lagen”?
“Nee Max dat had je nog niet gezegd, dat ben je vast vergeten in de drukte”.
“Dat heeft Max wel vaker als hij twee mooie en lekkere knapen zit, dan is hij meteen van de wap”.
Remco liep lachend naar binnen om de spullen te halen, ook nam hij de spullen voor ons mee. Jos en ik waren al gaan liggen, maar niet zomaar nee wij hadden stiekem afgesproken om in standje 69 te gaan liggen.
“Hé wat doen jullie nou, zo kunnen jullie toch niet slapen”? stamelde Remco.
“Nee zo gaan we ook niet slapen, maar wij willen ons nog een beetje verwennen in standje 69 jullie weten toch wel wat dat is hè” zegt Jos .
Beide jongens knikken van nee.
“kijk zo kan ik Max zijn pik in mijn mond nemen en hij die van mij, zo kunnen we elkaar heerlijk pijpen, zeg nu niet dat jullie niet weten wat dat is” zegt Jos.
Opnieuw schudden ze hun hoofden “we hebben er wel eens van gehoord, maar niet hoe het gaat”.
Ik kijk Jos even aan en zeg dan “kom Claus jij gaat bij mij liggen en Remco gaat even bij Max liggen, dan zullen we jullie dat even leren maar wel stil zijn hoor iedereen slaapt bij deze temperaturen met de deuren open”.
Zo ruilde de jongens van partner, Claus lag bij Jos en Remco bij mij, ondertussen waren onze piemels allemaal al stijf geworden. Wij gaven aan dat zij het zelfde bij ons moesten doen als wat wij bij hun deden. We namen elkaars pikken in de mond en begonnen er mee te spelen, dan likte we eerst de eikel van de andere en daarna gingen onze tongen over de hele schacht ook de ballen werden niet vergeten.
Na ongeveer een kwartiertje stopte Jos en ik met het pijpen “zo nu weten jullie wat pijpen is, wij wensen jullie veel plezier hierbij”.
“Ja maar wat moeten we doen met het sperma, kunnen we dat gewoon slikken of worden we daar ziek van”? vraagt Remco.
“Als jullie een vaste partner hebben die echt trouw is en nog nooit een andere heeft gepijpt wat in jullie geval zo is kunnen jullie het gerust doorslikken zwanger kunnen jullie er niet van worden” lacht Jos.
“Het voordeel is als jullie je mond vol hebben kunne jullie ook niet te veel geluid maken en hebben de buren er geen last van” zeg ik met een grote glimlach.
Iedereen zocht zijn eigen maatje op en zoals verwacht ging ook ieder bij elkaar verder met wat we de knapen geleerd hadden, zachte gekreun wees erop dat ze er ook volop van genoten de volgende morgen waren er trouwens nergens sporen te zien. Ook de twee jongens waren wakker geworden en rekte zich heerlijk uit, daarbij hadden wij natuurlijk een mooi zicht op hun odol wat die hadden ze zeker.
Nadat wij hun een goedemorgen hadden gewenst vroeg ik meteen fluisterend “en jongens hoe was het gisteravond”?
“Het is met een woord te beschrijven, het was gewoon te gek, jij hebt Remco al veel bijgebracht”.
“Maar dat geld ook voor jou Jos, ik had dit nooit achter Claus gezocht maar nu moet ik maken dat ik in de badkamer kom ik sta op knappen”.
Gelijk nemen de jongens een spurt naar de badkamer, ons glimlachend achter latend. De jongens hadden geluk want het hele huis was nog in diepe rust.
Als de jongens terug waren vroeg ik aan Claus “wat drinken jullie normaal thuis, we zetten sowieso Koffie en thee maar wat eten en drinken jullie normaal”?
“Eigenlijk eten wij s’ morgens altijd boterhammen met Nutella en zeker Cornflix want José die is daar gek op” zegt Claus.
Ik kijk Jos aan en vraag “jij of ik, wie gaat er naar onder om dat te halen, melk hebben we sowieso in huis”?
“Ga jij maar, ik krijg toch altijd te horen dat mijn boodschappen te duur zijn” lacht Jos.
Jos maakt zich snel uit de voeten en rent naar de badkamer, maar die was ondertussen bezet door José.
Ik greep hem in zijn nek en vroeg “heb ik je dat ooit voorgehouden makker, je weet dat je vrij over mijn portemonnee kunt beschikken” en gelijk krijgt hij een paar flinke tikken op zijn kont.
Uiteraard moesten de jongens lachen, het was zelfs zo luid dat ook Wim en Yvonne uit hun kamer kwamen en vroegen “wat is hier aan de hand, heeft er iemand hulp nodig”.
“Nee hoor, alles is onder controle, maar deze meneer zei dat ik op mijn centen zat en nu moet ik naar onderen, om Nutella en Cornflixs of zoiets te kopen voor de kinderen van jullie”.
“Wacht maar, ik wist dat jullie daar niet aan zouden denken en heb alles bij me” zegt Yvonne met een lachje.
Ik keek Wim aan en vroeg “weet je dat je met een schat bent getrouwd”?
Altijd al geweten was Wim ’s antwoord hierop.
Ondertussen was de badkamer weer vrij en Yvonne en Wim gingen douchen.
“Denk aan de deur, of je moet hopen op onverwacht bezoek” lacht Claus.
Wim wijst met zijn vinger naar zijn voorhoofd en zegt “begin jij nu ook al, nog wonen jullie hier niet er kan nog van alles gebeuren hoor vriendje”.
“Oké, U moet het zelf weten Pap ik heb je gewaarschuwd”.
Nog voordat Yvonne en Wim in de badkamer was glipte waterrat tussen hun door en ging al in de douche zitten “pas op beestje er komt zo water aan hoor” zegt Yvonne nog maar hij bleef zitten waar hij zat.
“Dan moet je het zelf maar weten” is het antwoord van Wim en hij draait de kraan open Wim denkt natuurlijk dat hij als een gek onder de douchestraal vandaan zou vluchten maar het tegendeel was waar. Hij bleef rustig om de benen van Yvonne en Wim rond draaien, zelfs voor de schuim van de doucheshampoo ging hij niet opzij.
Lachend kwamen ze de keuken binnen gelopen nadat ze zich hadden afgedroogd “zoiets heb ik nog nooit meegemaakt” zegt Yvonne verbaasd.
“Ik dacht dat katten bang waren voor water, ten minste dat hebben ze me vroeger altijd verteld” was Wim zijn verhaal.
“Nee dat ze je verkeerd verteld, katten zijn niet bang maar ze houden niet van water, met uitzondering dan van Waterrat” lacht Remco.
Ondertussen waren Bern en José gaan douchen ze vonden het schitterend dat ze gezelschap hadden tijdens het douchen. Nadat iedereen klaar was heeft Max dan eindelijk de kater droog gemaakt, hij denkt die zal nu wel schoon genoeg zij.
“Zullen we even gaan kijken bij ons nieuw huis, ik heb gisteren de sleutels gekregen” zeg ik.
Iedereen was er voor te vinden, en zo liepen we met zijn alle naar onze nieuwe woning, ik gaf een uitgebreide rondleiding, pas op het laatst liet ik hun de tuin zien.
“Wauw wat is die groot en moet je dat zwembad eens zien, dat is gewoon niet normaal” riep Bern enthousiast.
Bij het zwembad aangekomen zeg ik “hier komt straks de sauna te staan hij is al besteld ik hoef maar te zeggen wanneer er geleverd moet worden”.
“Doe maar ruig, een heuse sauna heb jij gekocht daar wist ik niets van Max”? zegt Jos verbaasd.
“Beschouw het als een vervroegd huwelijksgeschenk van mij voor de liefst man die ik kan” en ik geef Jos een vette knuffel.
“Is dit een huwelijksaanzoek lieverd”?
“Wat denk je zelf schat, we hebben het er toch al vaak overgehad”.
Ik liet me op een knie zakken en toverde een ring uit mijn broekszak en hou die onder zijn neus en vervolgens zeg ik “wil jij met mij trouwen schat”?
“Ja natuurlijk lieverd, waar en wanneer is het zover, maar moet je niet eerst om de hand vragen bij mijn vader”?
“Nee dommie, wat heb ik aan jou hand ik wil je helemaal hebben, ik heb zelf twee handen om me te behelpen” zeg ik lachend terwijl Jos in mijn armen lag.
Van de groep mensen waren er niet veel die geen natte ogen hadden, zelfs de stoere Wim hield het niet helemaal droog.
“Trouwens waar we trouwen hoef je niet te vragen, natuurlijk op ‘Elsendorp’ waar anders, om iedereen uit te nodigen om naar Corsica te komen is me toch echt te duur hoor”.