Max En Jos - 13

Ik liet me op een knie zakken en toverde een ring uit mijn broekszak en hou die onder zijn neus en vervolgens zeg ik “wil jij met mij trouwen schat”?
“Ja natuurlijk lieverd, waar en wanneer is het zover, maar moet je niet eerst om de hand vragen bij mijn vader”?
“Nee dommie, wat heb ik aan jou hand ik wil je helemaal hebben, ik heb zelf twee handen om me te behelpen” zeg ik lachend terwijl Jos in mijn armen lag.
Van de groep mensen waren er niet veel die geen natte ogen hadden, zelfs de stoere Wim hield het niet helemaal droog.
“Trouwens waar we trouwen hoef je niet te vragen, natuurlijk op Elsendorp
“ waar anders, om iedereen uit te nodigen om naar Corsica te komen is me toch echt te duur hoor”.

Iedereen kwam naar ons toe gelopen en feliciteerde ons met het voorgenomen huwelijk, ook Claus en Remco het eerste wat hij vroeg was “mogen wij straks ook in de sauna, of is die niet groot genoeg”?
“Natuurlijk, onze nieuwe overburen zijn altijd welkom en niet alleen voor de sauna maar ook om te komen zwemmen en als we de BBQ aansteken”.
Hij vliegt ons als het ware om de hals en bedankt zich bij Jos en mij.
“Ho, ho vriendje daar staat wel iets tegenover hoor, als we straks een kindje hebben en een oppas nodig hebben zijn jullie twee de sigaar hoor”.
“Jullie een baby”? stamelde Claus verbaasd.
“Ja natuurlijk kunnen we zelf geen kinderen krijgen, maar we hebben al een draagmoeder voor de toekomst”.
Opgelucht zegt hij “oef ik was even bang dat een van jullie je lieten ombouwen of hoe heet dat”?
“Nee jonge, dat derde iets kortere beentje willen we niet van elkaar missen, anders hadden we gelijk een vrouw kunnen nemen je weet we zijn homo’s en dat is goed zo”.
“Ja we zijn wat we zijn en dat is goed zo” zeggen wij beiden lachend in koor.
Bern en José weten niet wat ze horen en luisteren samen met rooien oortjes toe wat er werd besproken.
Ineens komt José uit de hoek en zegt “als jullie iemand nodig hebben voor het verzorgen van waterrat en zijn moeder als jullie op vakantie gaan hou ik me aanbevolen, ik vind het zo schattig dat hij met ons onder de douche gaat”.
“Bedankt meid, we weten je te vinden maar jullie komen toch wel op ons huwelijksfeest hé”?
Ze keek hierop haar moedervragend aan, die knikte geruststellend van ja we zullen er allemaal zijn.
Glunderend zegt ze “ja volgens Mamma zullen we er met zijn alle zijn op die heugelijke dag, ik kijk er al naar uit en zeker omdat het op een heuse naaktcamping is daar ben ik nog nooit geweest”.
“Ik ga het jullie nog sterker vertellen, wij willen jou en Bern als bloemenmeisje / jongen hebben wat vinden jullie daarvan”?
Ze beginnen een waarlijk ronddansje te maken van blijdschap, maar kijken toch even naar hun ouders om te vragen of het wel mag?
“Natuurlijk mogen jullie dat, dat is gewoon een eer voor ons maar zeker voor jullie tweetjes” zegt Yvonne.
“En aan jou wil ik vragen of jij Yvonne mijn getuigen wil zijn en jij Wim mag als je dat wil de getuigen van Jos zijn’.
Opnieuw volgt er een groepsknuffel en ze stemmen er mee in om te getuigen, ik kijk naar Claus en Remco die staan er wat sip bij te kijken want zij hebben geen taak op het huwelijksfeest. Jos ziet het ook en heeft medelijden met hun, opeens krijgt hij een idee.
“Zeg jullie twee, willen jullie voor de muziek zorgen maar het moet dan natuurlijk wel varia zijn voor de jeugd en voor de oudjes of iets ouderen, jij was toch een jeugd DJ Claus of heb ik je Pa verkeerd begrepen”?
Ze kijken elkaar blij aan en Claus zegt “graag en Remco kan ook piano en gitaar spelen wij maker er wel wat van ik zal proberen om de zang voor mijn rekening te nemen”.
“Moet dat nou echt Claus, je kan helemaal niet zingen” zegt José.
“Wacht maar af je moest eens weten wat je broer allemaal kan, ik heb namelijk stiekem zangles genomen” hierop steekt hij speels zijn tong naar haar uit.
“Zo is het wel genoeg hoor, wat moeten Max en Jos wel niet van jullie denken”?
“Dat valt wel mee, we laten ons gewoon verrassen door die beide jongens ik heb er het volste vertrouwen in”.
“Maar laten we naar jullie toekomstig appartement gaan, ik krijg honger en het duurt even voor de BBQ aan is en morgen avond krijgen jullie niets bij ons op de avond want dan is het grote feest in de tent”.
Daar was iedereen voor te vinden want ook zij kregen een behoorlijke trek, want buiten het verlaat ontbijt hadden we niets meer te eten gehad. Gelukkig was er in het parkje voor ons huis een BBQ plaats ingericht en die had ik dus voor nu gereserveerd vanaf het ophang bord in de supermarkt kon men reserveren en gelukkig ging het altijd goed. Oké soms kreeg men later op de avond onverwachte gasten die ook hun stukje vlees op jou vuur wilde grillen, maar dat maakte het juist altijd weer veel gezelliger door. De burgemeester kon trots zijn, in onze wijk heerste er al volop samenhorigheid en vriendschap. Als er iemand hulp nodig had was er altijd wel iemand die hulp bood geheel belangeloos, de ene hielp de andere en dat hoort toch zo of niet dan.
Thuis stond alles gereed voor de BBQ alleen het vlees lag nog in de koelkast, Jos pakte de koelbox en legde op de bodem wat koelelementen uit de vriezer daarop kwam het vlees en de rest van de elementen werden links en rechts van het vlees gelegd. Jos keek nog even of de katten voldoende te eten hadden, dat was het geval en zo vertrok Jos als eerste naar de grillplek beneden. De andere namen ook alle wat mee naar beneden, Wim en ik zorgde voor de drank.
“Gelukkig heb je een grote diepvrieskist” zegt hij want, we hadden vanmorgen als eerste een krat bier erin gezet zodat hij mooi koud was.
Uit de feesttent leende we wat extra stoelen, want op de banken van de picknickplaats was niet voor iedereen plaats. Eerst wilde Yvonne hebben dat de jeugd gewoon in het gras gingen zitten, maar dat vond ik maar niets omdat er niemand een slipje aan had en de korte broeken waren nog echt kort. Het waren niet van die driekwarts broeken die tot aan de knieën of er zelfs overheen kwamen, ik vind dat verschrikkelijke dingen die hadden ze nooit moeten uitvinden. Dus liepen ik even met de jongens naar de feesttent, de tentbouwers die er nog waren vonden het goed dat wij er een stuk of vijf meenamen.
De bloemmist kwam naar mij toe en zei “schrik niet de verse bloemen komen morgenvroeg pas, wij beginnen morgen al om 7 uur met het decoreren dan houden ze het langer uit zeker bij deze hoge temperaturen die er voorspeld zijn”.
“Dat is een goed plan van U”.
“Zeg maar Joep hoor, wij kennen ons al ruim een dag” lacht hij.
Wij groette hem vriendelijk en gingen met de stoelen naar de rest, Jos had al het vuur aangestoken maar het was nog niet goed genoeg om te beginnen met het grillen.
“Dan maar eerst wat drinken, ik lust er wel eentje het is warm genoeg” zeg ik.
“Groot gelijk Max Jos en ik lusten er ook wel eentje” was Wim zijn reactie.
Ik keek Jos aan, want die was niet zo’n bier drinker maar Jos zei “bij de BBQ drink ik liever een biertje, anders ga ik dadelijk nog zingen”.
Claus keek Jos verbaasd aan en vroeg “kan jij dan zingen”?
“Nee Claus, hij probeert het alleen maar, maar dan moet hij wel genoeg wijn op hebben” en geef Jos snel een kus op zijn mond als goed een goedmaker.
Voor Yvonne heb ik een fles witte wijn meegenomen die ook lekker koud was, voor de kinderen Schonk ik cola in en zei tegen “Claus en Remco straks thuis krijgen jullie voor het slapen gaan een biertje, nu gaat het niet omdat jullie eigenlijk nog geen bier of alcohol mogen drinken en ik wil geen gedonder krijgen”.
Ze keken een beetje sip, maar ze knikte van oké dat ze begrepen wat ik bedoelde.
Het werd een gezellige boel rond de BBQ , er werd goed gegeten zelfs zo goed dat Jos mij nadat hij merkte dat het krap werd me nog even snel naar de supermarkt dat onder ons appartement lag om drie grote zakken met curieworsten te halen, gelukkig was hij nog open.
Terug bij de groep deed ik die snel in de koelbox, ik voelde aan de elementen maar die waren nog mooi hard ik pakte er stiekem eentje uit en liet die bij Claus achter in zijn T-shirt glijden en zeg “voel eens wat die nog hard zijn”.
Hij schrok hier zo van dat hij het uit gilde “leuk hoor nu zijn mijn tepels ook hard geworden, voel maar eens Remco”.
“Claus gedraag je, wat moeten onze gastheren wel niet van jou denken” zegt Wim gespeeld boos.
“Gewoon dat ik gelijk heb, meteen trok hij zijn T-shirt aan de voorkant omhoog en liet zijn harde tepels zien” kijk maar lacht hij”.
Iedereen lag natuurlijk in een deuk van het lachen, ondertussen was een van de tentbouwers komen aanlopen.
Hij sprak mij aan en zei “ik of eigenlijk wij zijn klaar voor vandaag, kunt U de stoelen zolang in U berging zetten, dan zien we ze morgenmiddag wel verschijnen”.
“Geen enkel probleem en bedankt dat we ze konden lenen, willen jullie misschien een biertje en een worstje erbij ze zijn net klaar”?
Hij keek op zijn horloge en zegt “graag ik ben nu toch afgewerkt en mijn collega is vandaag de chauffeur” en hij wenkte zijn collega dat die moest komen.
Hij nam wel een worstje aan maar het biertje weigerde hij met de woorden “ik moet nog rijden en als ik moet rijden dan drink ik geen druppel alcohol”.
“Heel verstandig van jouw, maar we hebben ook nog cola in de aanbieding”.
Die nam hij graag aan en ze kwamen bij ons zitten, gewoon in het gras of het de normaalste zaak was.
“Ja verklaarde hij, wij zitten wel vaker tijdens de pauze buiten op de grond dat is toch een Beetje zachter voor ons achterwerk in plaats van op de houten vloer delen te gaan zitten”.
Dat geloofde we hem graag, ik zag Claus naar Remco keek en moest glimlachen, maar de mannen vroegen ons waar de feesttent voor diende ze hadden wel iets gehoord dat het voor een soort goede doel was. In het kort vertelde we wat er gaande is, dat het een verrassing was voor een doodzieke vrouw en dat het haar laatste wens was om nog eens een gezellige BBQ mee te maken voor ze op bezoek zo gaan naar haar overleden man.
“Een mooie geste van jullie, nu weten we ook waarom de feesttent aan jullie gratis word geleend, dat had hun baas wel verteld maar niet de rede” zei de man die het eerst was gekomen.
Na het tweede worstje en pilsje / cola stonden ze op om te vertrekken “de baas heeft ons een bonus beloofd omdat we onze vakantie hebben verschoven, maar ik denk dat wij die niet aannemen wat jij Frank”?
“Nu ik weet waarom ga ik die bonus ook echt niet meer aannemen en als de baas er toch op bestaat, dan zeg ik dat hij het maar moet overmaken naar de Kankerstichting voor onderzoek”.
“Nou moet ik wel zeggen dat ik toch niet op vakantie kon gaan, ik ben een tijdje werkeloos geweest en van die paar euro’s kan je toch niet op vakantie gaan ja misschien naar een naaktstrand want een zwembroek kost te veel voor iemand in die in de W.W. zit”
Om het eerste wat hij zei werden wij allemaal al stil, maar toen hij zei dat hij toch niet op vakantie kon omdat hij geld gebrek had waren we echt helemaal stil.
Een paar dagen een kamer huren in de buurt van en naaktstrand is toch ook niet verkeerd, je bent er ten minste wel even uit en kunt relaxen” zei Wim.
“Maar of je dit onder relaxen kunt schalen weet ik niet, ik denk dat ik de hele dag op mijn buik moet blijven liggen om te voorkomen dat ik met een stijve loop te pareren” lacht hij.
“Och dat zal wel niet zo’n vaartje lopen, misschien de eerste paar uren maar dan ben je daar ook aan gewend hoor en als je een stijven krijgt wat dan nog denk jij dat je de enige bent”?
“Het lijkt wel of jij uit ervaring spreekt” Wim.
“Klopt inderdaad, als je het goed bekijkt zit je nu met allemaal naturisten buiten je collega dan” lacht hij naar hem.
Hierop kijkt hij het rondje af, iedereen knikt zelfs zijn eigen collega knikt.
“Wat jij ook”? vraagt hij zijn collega.
“Het blijft wel tussen ons hé, de andere collega’s hoeven het niet perse te weten, maar inderdaad als het even lukt loop ik thuis in mijn nakie”.
“O, dan moet ik eens langs komen als je vrouw en de kinderen er niet zijn, ik wil er ook wel aan wennen en om te voelen hoe het is om zonder kleren rond te lopen”.
“Ik zal je op de hoogte houden wanneer ik alleen thuis ben, dan ben je altijd welkom dat is voor mij ook leuker dan allen naakt rond te lopen”.
Een van de tentenbouwers kijkt op zijn horloge en zegt “nu word het wel echt tijd om naar de zaak te gaan, anders geeft de baas nog een vermiste melding op bij de politie” zegt hij met een glimlachje.
“Wat is het al zo laat”? dan moeten we echt opschieten zeker omdat we de chef nog even willen spreken over onze plannen betreffende onze loon en bonus gelden.
“Wat bedoel je met jullie lonen, dat van die bonus weten maar lonen dat is iets nieuws voor ons” dus verklaar jullie nader zeg ik hun verbaasd.
“Oké, even in het kort want we moeten echt weg hoor, onze chef was zo blij dat we onze vakantie wilde verzetten dat hij heeft besloten om ons loon te verdubbelen voor deze klus en nu willen wij dat het geld naar de stichting gaat jullie weten wel die met de grote k van die vreselijke ziekte”.
Nog voor we wat konden zeggen waren ze al onderweg naar hun bedrijfsbusje, ze keken nog even en zwaaide naar ons en weg waren ze. Ik dacht bij me zelf daar wil ik iets mee gaan doen, zoiets moet in de krant komen dat is een goede reclame voor hun werk maar ook als een voorbeeld voor andere zodat ze dat ene woord niet meer gebruiken als scheldwoord.
Jos keek me verbaasd aan en vroeg “Max wat heb je waar zit je mee, ik kan zien dat je iets dwars zit”?
“Nee er zit me niets dwars, ik wil die twee mannen in het zonlicht zetten en dan ook meteen de bloemist, wat die alles doen om de arme patiënten met die K ziekte zo belangeloos te willen helpen, dat moet gewoon in de krant en ik ga er maandag gelijk werk van maken”.
“Laat me raden ook daar heb jij je connecties, zo ver ken ik je ondertussen wel Max jij hebt overal wel iemand zitten die je kan helpen”.
Ik moet lachen en vraag “nog iemand een worstje, anders gaan we ze verdelen onder de mensen hier in het park”.
“Dat is een goed idee” zegt een onbekende man ik lust er wel eentje.
Ik herkende hem meteen, dus zo onbekend was hij niet, het was gewoon de wijk zwerver en ik zeg “kom er gezellig bij zitten, ik kan je zelfs een biertje aanbieden”.
“Nee bedankt een worstje of zo is voldoende ik drink al zeker tien jaar geen druppel meer na mijn ontwenningskuur ik weet waar het toe kan leiden dus voor mij geen alcohol meer”.
“De frisdrank is op, maar zeg maar wat U lekker vindt ik loop wel even naar boven en haal wat U wilt hebben” zegt Claus.
Hij kijkt blij naar Claus en zegt “weet jij hoe lang geleden het is dat iemand U tegen mij heeft gezegd”?
“Dat interesseert mij niet, binnenkort kom ik hier samen met mijn vriendje te wonen en als U wat nodig heeft klop gerust aan of het nu om eten gaat of U wilt zich eens heerlijk douchen U bent altijd welkom als we thuis zijn”.
De zwerver staat op en grijpt Claus stevig vast en geeft hem een knuffel en terwijl hij dat doet fluistert hij vragend “en als ik nu eens zou vragen om drugs of alcohol, wat zou je dan doen”?
“Daar ben ik zeer duidelijk in, ik zou zeggen daar is de deur en bekijk het verders maar je heb je kans gehad en verspeeld”.
“Dat wilde ik horen want ik heb het ook niet op die troep, zelf heb ik de hel van het afkikken doorstaan van zowel alcohol als drugs” nu voel ik me gelukkig en zeker met jullie hulp hier in de beurt en opnieuw knuffelde hij Claus en geeft hem zelfs een kus op zijn wang. Graag zou ik een Fanta of iets anders als het maar gezond is en zonder alcohol.
Claus staat op en vraagt “ en heeft de zwerver ook een naam en wil die zelfde goede kerel nu een douche nemen dan kan hij gelijk mee lopen”.
Hij kijkt Claus verbaasd aan en vraagt “ruik ik alweer zo naar zweet, ik heb me eergisteren nog gewassen in het dorpsfonteintje”?
“Nee beste man er is niets mis met je maar als je morgen bij het feestje wil zijn moet er toch het een en ander aan je veranderen trouwens aan eten zal je niets te kort komen” knipoogt hij naar de zwerver.
“Kom laat me jullie je toekomstige douche eens zien, misschien vind ik ook nog iets passend om aan te trekken” glimlacht hij naar Claus.
Claus kijkt naar Max en die knikt met zijn hoofd dat het goed is maar zegt wel “dat hij Remco mee moet nemen, die heeft een veel betere kijk op kleding dan jij” en kan het niet laten om de tong naar Claus uit te steken.
Samen lopen ze met hun drieën naar het appartement, maar nu weten we nog niet jouw naam is dat zo moeilijk voor jou?
“Nee hoor ik heet Rafael, maar omdat het zo’n vreemde naam is zeg ik dat liever niet”.
“Wat is daar vreemds aan, je heet gewoon naar een of anders engel en volgens mij ook nog eens een goede engel ook”.
Kom zegt Max “op naar het appartement en de douche terwijl jij daar een heerlijke douche neemt gaan wij ondertussen kijken of we wat sjeiks voor je vinden voor het feest van morgen”.
Gezamenlijk liepen we naar het appartement, daar werden we gelijk door familie poes ontvangen toen we de deur opende. Het vreemde was dat alle katten meteen naar Rafael gingen ofschoon ze hem niet kende.
“Ben jij een katten fluisteraar was mijn eerste reactie” toen ik dat zag.
“Nee ik ben gewoon een dieren vriend dat is alles”.
“Dan krijg je zo een verrassing te verwerken” lachen we beiden naar Rafael.
Die keek ons een beetje vreemd aan en trok zijn schouder op “en wat voor een verrassing bedoelen jullie, dat waterrat graag met ons onder de douche gaat, dat heeft hij me allang verteld”.
“Dus toch wel een beetje een fluisteraar, maar dat geeft niets hoor alle kitten zijn besproken en waterrat en de mama houden we zelf”.
“Dat is een heel goed idee, waterrat en moeder horen bij elkaar”.
Ondertussen waren wij bij de douche aangekomen, hier ontdeed Rafael zich meteen van zijn kleding en in een mum van tijd stond hij in zijn blootje “hoe werkt zo’n moderne douche, ik heb van die dingen totaal geen verstand, ik was me normaal bij het fonteintje als er niemand meer is”.
“Hoe bedoel je bij het fonteintje, daar kan jij je toch niet fatsoenlijk wassen”.
“O ja hoor, dat gaat gemakkelijk Claus, ik spring altijd als er niemand meer in de buurt is in mijn nakie in het waterbassin bij de fontein en was me dan daar het sop verdwijnt toch meteen naar het riool”.
“Dat is toch geen doen man, ik stel voor dat jij voortaan op zijn minst 1 x per week bij ons komt douchen en als het extreem heet weer is kom je gerust vaker” zegt Remco en kijkt daarbij naar Claus.
“Dat is van zelfsprekend voor ons, ik wil zelfs nog verder gaan, wij zullen dan ook de was voor je doen en als onze ouders het goed vinden kan je in de wintermaanden bij ons in huis slapen”.
Hierop komt Rafael van onder de douche vandaan en geeft ons beide een dikke knuffel, gewoon zo naakt als hij is. Wij hadden het hem namelijk tijdens het douche verteld, ik gaf hem een handdoek aan zodat hij zich kon afdrogen ook nam ik een zithanddoekje mee voor hem naar onze slaapkamer.
Hij kijkt ons verbaasd aan en vraagt “wat moet ik met die uit de klauwen gewassen zakdoek”?
“Wij zijn niet alleen een homo stel, maar de hele familie en kennissen zijn ook nog eens allemaal naturisten en die zijn nu eenmaal gewoond om op een zitdoekje te gaan zitten”.
“Oké, dat snap ik maar ik kom net uit de douche vandaan dus ben ik overal schoon” toch?
“Dat klopt wel Rafael, maar als je langer ergens gaat zitten begin je automatisch te zweten en misschien laat je ook nog eens een windje of zelfs een nat windje, dus doen wij naturisten altijd een handdoek / zitdoekje onder ons achterwerk” lacht Remco.
Ondertussen had Claus de spullen van Rafael in de wasmachine gedaan, ik liep met Rafael naar de kamer waar onze tassen stonden en begon tussen de kleren van mij te zoeken ook Claus deed dat met zijn kleren.
Bij ons beiden liep het zweet langs ons gezicht en Rafael vroeg “is het niet tijd dat jullie twee ook eens wat uit doen, het is net een waterval wat over jullie gezichten naar beneden loopt”?
Wij keken elkaar aan en tegelijk beginnen we onze kleren uit te doen, Rafael had gezien waar de zitdoekjes lagen en ging er twee voor ons halen.
Terug in de kamer stonden wij beiden in ons adamskostuum en wij gingen naast hem zitten op het bed braaf op de doekjes “zoek maar uit wat je mooi vind en wat je past, wij zelf hebben onze kleren al klaar hangen in de logeerkamer dus ga je gang” zegt Claus.
Hij stond op en opnieuw trok hij ons naar zich toe en knuffelde ons opnieuw “zo iemand als jullie heb ik nog nooit ontmoet, jullie zijn te goed voor deze wereld’.
Mijn piemel begon iets te groeien door de naakte huid die tijdens het knuffelen mijn lichaam aanraakte, ook bij Claus zag ik leven in zijn pik komen.
“Sorry jongens dat was niet de bedoeling, jullie beiden zijn een stel en daar wil ik niet tussen komen”.