Monica Leeft Weer Op - 1

Monica is een 39 jarige vrouw en sinds kort weduwe. Ze was 21 toen ze trouwde en in hetzelfde jaar werd hun eerste en enige kind geboren. Een meisje, Mandy, inmiddels 18 jaar. Haar man heette Martin. In het begin van hun huwelijk neukten ze de mussen van het dak, maar geleidelijk aan kwam de verzadiging. In de laatste jaren heerste er een Siberische kou. Ze spraken niet meer echt met elkaar. Alleen het hoogst noodzakelijke werd gezegd. En een zoen of zelfs maar een aai? Monica was bijna vergeten hoe dat aanvoelde. De reden was eenvoudig: Monica en Martin waren op elkaar uitgekeken. Waarom ze dan niet uit elkaar gingen? Vanwege Mandy. Er heerste geen haad en nijd. Er werd niet gescholden of gevloekt. Er heerste gewoon een sfeer van desinteresse. Al jaren sliepen ze niet meer samen. Monica sliep in ‘hun’ slaapkamer, terwijl Martin in een kleinere slaapkamer was getrokken. De derde slaapkamer was voor Mandy. Mandy studeerde nog. Monica had zich voor genomen dat zodra de studie van Many afgerond was en zij een baan had, zij het huis zou verlaten.

Monica zag er goed uit. Ze was groot, ruim 1meter 70 en had een goed figuur. Grote, stevige borsten en nog een redelijk slanke taille, al hoewel er een beginnend buikje zichtbaar was. Op haar kamer kleedde ze zich vaak voor de passpiegel uit. Naakt bekeek ze dan zichzelf. Ontevreden was ze niet. Haar sexleven stond op een wel heel laag pitje. Als ze zin had, bevredigde ze zichzelf. Sex met een andere man kon ze niet over haar hart krijgen vanwege Mandy. Wat zou die wel denken als mama vrijde met een andere man? Monica offerde zich op en dat allemaal vanwege Mandy. Maar alles veranderde!

Op zekere dag stond er politie voor de deur. Martin had zich doodgereden. Onder invloed had hij een stuurfout gemaakt en was tegen een boom geknald. Monica schrok, maar was niet geschokt. Ze wist dat haar man vaker dronken achter het stuur had gezeten. Nu was het dus verkeerd afgelopen. Verdrietig was ze ook niet. Misschien was het wel beter zo. Mandy had daar meer moeite mee en als een trouwe moeder hielp ze haar dochter de voor haar moeilijke periode door.

Langzamerhand begon Monica weer zichzelf te worden. Ze ging vaker uit en vond het heerlijk om op terrasjes te zitten. Dan keek ze naar de mensen en hoe die zich gedroegen. De nare tijd kon ze al vrij snel achter zich laten. Ze had weer tijd voor zichzelf. Ze werd weer de vrouw die ze ooit was: levenslustig, vrolijk, opgewekt. Een vrouw die weer zin kreeg in het leven.

Op een dag zat Monica op een terras in het centrum van de stad waar ze woonde. Voor haar stond een kopje koffie. Er passeerde een man het terras. Hij keek naar haar, maar vertraagde zijn pas niet. Toen Monica terugkeek , verscheen er een glimlach. Leuke man, dacht Monica, ziet er goed uit. Beetje jong, dat wel! Ze nam het koffiekopje in beide handen en nipte aan de koffie. Slechts een paar minuten later zag ze hem weer. Opnieuw keek hij naar haar, opnieuw die glimlach. Nu hield hij wel in. Even leek hij te draalen, maar stapte toen het terras op. Hij kwam regelrecht naar haar toe. “Goede middag mevrouw, is deze stoel vrij? Mag ik bij u komen zitten.”
Ach, wat charmant, dacht Monica. “Gaat u gang,” antwoordde ze. Terwijl de man ging zitten, bekeek ze hem in een flits. Inderdaad: goed gekleed, netjes verzorgd, een jaar of 25 misschien?
“Mijn naam is Pascal,” stelde hij zich voor, “toen ik zojuist langs het terras liep, zag ik u direct zitten. En ik dacht, zo’n aantrekkelijke vrouw en dan helemaal alleen! Daarom kwam ik terug.”
Pascal was de eerste man na de dood van haar eigen man, die belangstelling in haar toonde. Monica voelde zich gevleid. “Dat is aardig van u om dat te zeggen. Ik heet Monica. Aangenaam kennis met u te maken.”
Pascal bleek een gemakkelijke prater. ‘U’ werd al snel ‘jij’. Monica had het naar haar zin. De man was humoristisch, charmant en wel degelijk in haar geïnteresseerd. Maar toen hij een uurtje later voorstelde om samen ergens wat te gaan eten, weigerde Monica. Dat ging haar te snel. Ze zei: “Dat kan helaas niet. Mijn man komt zo thuis en dan moet er wel eten op tafel staan.” Oei, ze schrok eigenlijk best wel van haar leugentje dat zo makkelijk uit haar mond kwam. Maar Pascal toonde alle begrip. Hij nam afscheid van haar en hoopte echt haar weer te zien. “Misschien morgen? Hier?”

Deze gebeurtenis, hoe onbeduidend ook, had best wel impact op Monica. Toen ze ‘s avonds op haar kamer was, besefte ze dat ze ondanks haar 39 jaren nog steeds aantrekkelijk was voor mannen, zelfs jonge mannen. Ze realiseerde zich dat ze had genoten van zijn aandacht. Ze hoefde niet de ‘zielige’ weduwe te zijn. Waarom ook? Zo gelukkig waren haar laatste jaren nu ook weer niet! Ze masturbeerde zich in slaap terwijl ze fantaseerde dat een jonge man haar nam.

Monica was al begonnen zichzelf te worden, maar nu nam ze de laatste beslissende stap. Het begon de volgende dag. Kritisch ging zo door haar kledingkast heen. Alles wat maar enigszins conservatief was, haalde ze uit de kast en verdween in een plastic zak. ‘s Middags ging ze inkopen doen. Nieuwe, moderne kleding. Nieuwe lingerie. Strings zelfs! Ze ging naar de kapper : een nieuwe look. Ze wilde de buitenwereld tonen dat er een nieuwe Monica was geboren. Mandy zag hoe haar moeder in een paar dagen tijd zo veranderde en ze was trots: “Wow, mama, je ziet er echt geweldig uit.” Ze gaf haar moeder ongevraagd advies over kledingcombinaties en het gebruik van make-up. En Monica? Ze genoot met volle teugen. Wat geweest was, was geweest! Een nieuwe fase in haar leven was begonnen!

De proef op de som kwam op een zaterdagavond. Een vriendin van haar, Clara, gaf een tuinfeest. Clara en haar man Sjoerd wilde haar verjaardag uitgebreid vieren. Clara werd 40! Er waren vele mensen uitgenodigd. Ook Monica en Mandy. Maar Mandy kon niet. Zij had juist in dat weekend met haar vriendinnen een uitje in Antwerpen gepland. Monica bereidde zich terdege voor. Ze zag er uit als een plaatje.
Clara en Sjoerd hadden jaren geleden een oude boerderij gekocht met een flinke lap grond er om heen. Veel struiken met daar tussen door smalle paadjes. Een ouderwetse waterput en een ruim terras. De boerderij was van binnen gemoderniseerd, maar de buitenkant hadden ze in de originele staat gelaten. Toen Monica de tuin in kwam, voelde ze direct de blikken van de mensen op haar. Goedkeurende blikken! Ze kreeg complimentjes en wist nu zeker dat ze de juiste keuze had gemaakt. Clara was dolenthousiast. Monica kende veel mensen niet, maar degenen die ze kende, daarmee had ze leuk contact. Maar het gaat zoals het zo vaak gaat: veel kletsen, de muziek en net iets te veel wijn. Ze had even behoefte aan frisse lucht en stilte. Ze verontschuldigde zich en liep, met een glas wijn in haar hand, dieper de tuin in. Ergens stond een bankje. De geluiden waren nog wel te horen, maar op afstand. Monica wilde gewoon even alleen zijn.

Ineens hoorde ze een stem achter zich: “Dag Monica.”
Snel draaide ze zich om: “Pascal? Jij hier? Ik had je niet gezien.”
In een nette combinatie stond hij achter haar. Zijn das had hij losgemaakt, het bovenste knoopje open. In zijn handen had hij een fles wijn en een half vol glas.
“Ik jou wel! Maar je was zo aan het kletsen dat ik dacht: laat maar even. Ik zie haar straks nog wel.”
Pascal ging naast haar zitten. Ongevraagd vulde hij haar glas bij. “Cheers,” zei hij, “op een hernieuwde ontmoeting.”
“Leuke party?”
“Hartstikke leuk!”
“Je ziet er geweldig uit! Anders dan de laatste keer op het terras. Je haar zit anders en je hebt een prachtige jurk aan.”
Monica voelde zich wederom gevleid. Pascal vertelde dat hij hier wel vaker kwam. Sjoerd was zijn baas.
“Ik wil je een mooi uitzicht laten zien. Kom je mee?” Zonder haar antwoord af te wachten trok hij Monica overeind. Hij hield haar hand vast toen hij een van de paadjes inliep. Het pad was misschien 10 meter lang, meer niet. Waar het pad ophield, hielden ook de struiken op. Monica had nu een vrij uitzicht. Ze keek uit over uitgestrekte weilanden waar ze her en der koeien zag staan. “Is het niet weids?” vroeg Pascal. Hij had haar hand losgelaten en was achter haar gaan staan. Ongemerkt leunde Monica tegen hem aan. Ze zei niets, ze keek slechts. Af en toe nam ze een klein slokje wijn. Aanvankelijk wreef Pascal over haar bovenarmen, maar sloeg later zijn armen om haar heen. Monica was zich erg bewust van wat Pascal deed. Ze vond het prettig zo in zijn armen te staan. Ze voelde hoe ze een kusje op haar hoofd kreeg. Ze voelde zijn lippen in haar hals. Nooit had een andere man dan haar eigen overleden man dit gedaan, maar toch…ze vond het prettig. Ze liet zich gewillig door hem omdraaien. Hij nam haar gezicht tussen zijn handen en kuste heel lichtjes haar lippen. Monica liet hem begaan. Kwam het door de wijn? Wilde ze? Ze voelde zijn handen op haar rug. Ze voelde zijn handen op haar billen. Ze was zich bewust van zijn pik die ze tegen zich aan voelde. En toen hij haar harder tegen zich aandrukte en zijn handen strelend over haar rug gingen, toen ontwaakte haar seksualiteit. Het was een uiterst aangename verrassing. Ze was nog nooit opgewonden geraakt door een andere man, maar Pascal lukte het. “Ik wil met je vrijen,” zei hij. Monica lachte, maar antwoordde niet. “Kom!” Hij nam haar bij de hand en trok haar mee. De glazen en de fles bleven achter. Via de kleine paadjes bracht hij haar naar wat ooit een schuur was, maar net als het woonhuis verbouwd. Eenmaal binnen zag Monica een open ruimte met links en rechts een paar deuren. Pascal opende en deur en trok Monica mee naar binnen. Het was een slaapkamer. “Als ik hier ben,” zei hij, “dan slaap ik altijd hier.” Er viel wat maanlicht door het raam naar binnen. Het licht liet Pascal uit.
In het donker nam hij haar opnieuw in zijn armen. En weer voelde Monica zijn pik tegen zich aan. Ze voelde zijn hand op haar rug die de ritssluiting van haar jurk naar beneden trok. Monica was zich heel bewust van wat hij deed. Zo bewust dat ze zich niet kon geven, al hoewel ze genoot van zijn aanrakingen. In bh en slip stond ze bij hem. Pascal trok snel zijn eigen kleding uit. Afwachtend keek Monica toe. Toen ze zijn stijve pik zag, ging er een schok door haar heen. De eerste pik die ze in jaren gezien had. Ze zag hoe Pascal friemelde met een condoom en deze over zijn pik trok. Een glimlach kwam op haar gezicht. Toen nam hij haar opnieuw in zijn armen en maakte haar bh los. Daarop duwde hij haar op het bed. Hij pakte haar slipje vast. Monica hield haar adem in. Een mis van gevoelens trok door haar heen. Het was ongelooflijk spannend. Ze wist dat hij haar zou nemen, en ze wilde het ook, maar toch…maar toch! Een ‘onbekende’ man. Een ‘vreemde’ pik. Monica was nat, zeker. Fysiek was ze opgewonden, maar haar geest was er niet opgericht. Of Pascal dat door had? Waarschijnlijk niet. Hij zag alleen een mooie naakte vrouw, die met hem wilde neuken.
Toen voelde Monica hem in zich komen. Vreemd, maar lekker. Ze voelde hem in zich stoten. Ineens zei hij: “Ik ga klaar komen.” Monica genoot van het gevoel, maar klaar komen was er voor haar totaal niet bij. Daarvoor was haar hoofd veel te onrustig. Maar dat gaf niets. Ze ervaarde na lange tijd hoe het was om genomen te worden. Een gevoel dat ze bijna vergeten had.

In de maanden die volgden veranderde Monica compleet. Ze ontmoette andere mannen met wie ze sex had. Ze werd steeds vrijer, elke vorm van aarzeling verdween. Nog nooit had ze zoveel gemasturbeerd. Monica was met een inhaalslag bezig. Jaren kwam ze tekort en dat haalde ze nu in. Jarenlang zat ze gevangen in een kooi, maar ze had zich bevrijd. Het leven lachte haar weer tegemoet. Ze deed ook een belangrijke ontdekking. Ze vond het heerlijk om gecommandeerd te worden. “Doe dit” en “doe dat.” Mandy merkte in alles op hoe haar moeder veranderde. Niet alleen in kleding, maar ook in gedrag en taalgebruik. Zorgen maakte ze zich niet, integendeel, Mandy vond het geweldig om te zien hoe haar moeder opnieuw van het leven en de sex genoot.

En toen….toen ontmoette Monica Marcel. En door hem kwam ze in een opwindend, ja, bijna bizar avontuur terecht.

(wordt natuurlijk vervolgd)