Het Blijft Verrassend - 17

Nu terug naar het verhaal met Mark, Luc en Arjan, hoewel, er was toch ook die hoogopgeleide, ietwat verlegen, maar beslist niet onaardige Jos….??

Het blijft verrassend 17

In aflevering 3 vroeg Luc aan Mark “Waar zat jij ineens met je gedachten toen ik Arjan zei? Ik zag dat jij ineens een inval kreeg en ik zou best willen weten wat dat was. ” Waarop Mark toen antwoordde “Alles op z’n tijd maatje”. Nou, na een intermezzo van acht hoofdstukken is die tijd nu wel aangebroken zou ik zo zeggen.

Door het gesprek met Erik en Thijs kwam Arjen voor het eerst bij Mark en Luc. Tot dan toe was het contact beperkt gebleven tot de maandelijkse ritten van Mark naar UBI waarbij Mark dan wel vaak en graag nog een tijdje bleef praten. Arjan was druk met zijn werk , met UBI, en met van alles en nog wat op de hoeve. En Mark en Luc waren in het weekend ook vaak druk met sociale en andere verplichtingen. Natuurlijk was er wel eens geopperd om ”Een bakkie te komen doen” maar tot een concrete afspraak was het nooit gekomen. Tot die dag waarop er zaken geregeld moesten worden rond Thijs en dat was alle drie de heren zo goed bevallen dat er, alsof het een zakelijke transactie betrof, agenda’s werden getrokken en er vier maal per jaar een meeting gepland werd.
Om beurten in Zwijdrecht of op UBI.
En nu was het de beurt voor Arjan om naar Zwijndrecht te komen. Dat deed hij graag want het was altijd heel relaxt, maar wel met en serieuze ondertoon. Het leven van Arjan speelde zich grotendeels af op de hoeve, en dan was het toch wel lekker om eens zonder verplichtingen in een andere omgeving neer te strijken. En hoewel de heren heel vertrouwelijk met elkaar omgingen en geen geheimen voor elkaar hadden kwam het nooit tot seks. Er werd wel over seks en gevoelens gesproken maar op een of andere, niet te verklaren manier had geen van drieën in dit contact behoefte om het uit te breiden tot ook een seksueel contact.

Bij dat bezoek van Jos, leek Mark bij het horen van de naam Arjan ineens elders met zijn gedachten.
Dat had Luc goed opgemerkt want de gedachten van Mark waren op dat moment ineens bij een eerdere opmerking van Arjan: “Gelet op onze zwakste punten nu, zou hij goed geschoold moeten zijn om vooral alle financiële/fiscale en juridische aangelegenheden goed en in de geest van onze stichting te kunnen afhandelen.”.
En daarna herinnerde Mark zich ook een regel uit de brief van Joris aan Arjan:
En het zal wellicht even duren maar zo’n kanjer als jij vind op een goede dag een maatje waar wij samen geestelijk, en jij ook nog fysiek helemaal blij van wordt en een mooie toekomst wacht.

En hoe meer Mark er over nadacht hoe meer hij tot de conclusie kwam dat hij hier wel eens onderdeel van een groter plan dan “puur toeval” zou kunnen zijn.
Voor Mark stond vast dat hij in elk geval moest kijken of Jos wellicht de man was waar Arjan voor UBI naar op zoek was, en of dit dat ook nog het maatje was waarover Joris al een uitspraak had gedaan dat moest dan maar blijken. Op het eerste oog waren er in elk geval voldoende parallellen om het niet bij voorbaat uit te sluiten. Toen hij hij daar later met Luc over sprak kwam die tot dezelfde conclusie: “Dit gingen ze met Arjan bespreken”.
Dat gebeurde dus die zaterdag onder het genot van een lekker glas bier. Nadat ze Arjan het levensverhaal van Jos en zijn kijk op het leven hadden verteld, werd hij toch wel heel erg nieuwsgierig naar Jos. “Ik zou hem graag eens ontmoeten om te zien of er een klik is, want dat is voor mij echt een voorwaarde om goed te kunnen samenwerken. En mocht het zo zijn dat ik het wel zie zitten met hem, dan zal hij toch ook een diepgaand gesprek met Arend de Groot moeten hebben. Voor mij is in deze mening van Arend, doorslaggevend”. “Nou ja zei Luc ik denk dat die eerste kennismaking dan het beste op een beetje neutraal terrein kan plaatsvinden. Ik stel voor dat we een avondje organiseren dat jullie beiden bij ons een happie komen eten en dat jij dan heel rustig kunt kijken of het wat is. En als je het niet zit zitten dan praten we verder nergens over en laten het er verder bij. En wanneer je denkt: “Dit is wel wat”, dan moet jij maar het initiatief nemen om Jos verder te informeren en te bevragen”. Dat leek wel een strak plan en Luc zou Luc niet zijn als hij niet direct de agenda tevoorschijn toverde om te zien op welke dag dit als eerste zou kunnen. Woensdag leek heel geschikt, het was alleen de vraag of Jos ook zou kunnen. Die vraag bleef maar heel kort een vraag want Luc belde direct naar Jos, die overigens wel heel verbaasd was om op zaterdagavond een telefoontje van Luc te krijgen. Woensdag avond bleek ook voor Jos geen enkel probleem om te komen eten, maaarrree vroeg Jos aarzelend, “Is dat in de plaats van de afspraak die we vrijdag hebben?” “Nee, nee, absoluut niet, integendeel. Maar we krijgen dan iemand te eten en met vieren aan tafel is meestal leuker dan met drie, dus je bent eigenlijk niet meer dan tafelvulling”. “Nou dank je voor je openhartigheid maar ik zou maar oppassen dat ik jou niet nog eens een keer als vulling ergens voor ga gebruiken!” “ Die zit! We staan gelijk, riep Luc, je bent een snelle leerling. We zien je heel graag woensdagavond verschijnen”. “Ay Ay sir, ik zal er zijn”.

Luc was woensdagmiddag al vroeg thuis en had alle tijd om het eten zover klaar te maken dat ze snel aan tafel konden als iedereen er was. Mark kwam tegen vijven, douchte zich snel en zat fris en fruitig op de bank toen Arjan arriveerde. Met en biertje als aperitief zat hij rustig op de ruime bank toen de bel ging en Jos zich aankondigde. Toch een klein beetje gespannen wachtte Arjan af wie er binnen zou komen. Luc ging even naar de keuken om daar te zien of alles in orde was, Mark liep naar de voordeur om Jos binnen te laten, en liet hem voorgaan richting woonkamer.
En toen gebeurde het…..

Arjan was juist aan het overeind komen uit de bank om de onbekende gast een hand te geven, maar op het moment dat hij Jos zag binnenkomen en in zijn ogen keek riep hij: “Neeeee, draaide met zijn ogen en zou een smak op de grond gemaakt hebben waanneer Jos hem niet had opgevangen op het moment dat zijn benen het begaven en als een zoutzak in elkaar zakte.
“Hij is toch niet dood !!??” vroeg Mark in paniek . “Nee, nee, ik denk dat dit wel mee valt” zei Jos met en hele rustige stem, terwijl hij Arjan voorzichtig op de vloer legde en er zelf naast knielde. Juist op het moment dat Jos wilde controleren of er nog een polsslag was, deed Arjan al weer z’n ogen open en keek een beetje verdwaasd om zich heen. Toen hij weer naar Jos keek slikte hij een paar keer en fluisterde: “Joris”, “Nee het is gewoon Jos hoor” zei Jos met een glimlach, “maar het feit dat je mijn naam opgepikt heb en hem ook nog kan herinneren maakt wel duidelijk dat je gewoon heel eventjes een flauwte hebt gehad en dat we ons dus geen zorgen hoeven maken”. Terwijl Arjan met z’n hoofd nee schudde probeerde hij overeind te komen om weer op de bank te gaan zitten. Met de hulp van Jos en Mark lukte dat ook, maar ze zorgden er wel voor dat hij zodanig in een hoek van de bank zat dat hij niet opnieuw om zou kunnen vallen. Het glas water dat Luc inmiddels aanreikte nam hij gretig aan, dronk een paar slokken en van lieverlede kreeg hij ook weer kleur op de wangen. Na even rustig gezeten te hebben leek alles weer gewoon. Behalve dat Arjan met verbijsterde ogen naar Jos bleef staren en constant voor zichzelf mompelde dit kan niet, dit kan niet….

Mark wist ook niet goed raad met de situatie maar vroeg toch maar of iemand wat wilde drinken.
Nadat iedereen en drankje had en Arjan nog steeds naar Jos zat te staren waagde Luc het toch om op de man af te vragen: “Mogen wij ook weten wat er niet kan?”. “Ja” zei Arjan “dat mogen jullie”. Hij pakte zijn smartfone bladerde er heel even in en liet Jos als eerste de door hem gezochte afbeelding zien. Toen was het Jos die heel erg verbaasd keek en Arjan vroeg: “Hoe kom jij aan een foto van mij? Ik ken deze foto zelf niet eens! ”. Toen keken ook Mark en Luc naar de foto en keken recht in het gezicht van een breed lachende Jos zij het dat hij op de foto duidelijk, misschien wel tien jaar jonger was.
“Dit” zei Arjan, starend naar de foto, “dit is mijn vriend, dit is mijn Joris”.
“Hoe kan dat nou?”. Was de vraag van Mark”. “Men zegt, iedereen heeft een dubbelganger, dus het kan wel ” bracht Luc in. “Ja” zei Arjan, ‘een dubbelganger oké, maar de gelijkenis met Joris is toch zo sterk dat Jos zelf niet eens in de gaten had dat hij naar een dubbelganger keek”.
“Arjan” vroeg Jos timide,”hoe oud zou Joris nu zijn?”. “Zevenentwintig”. “En welke dag is Joris geboren ?”. “ Dertig juni, hoezo”. Zwijgend pakte Jos zijn portemonnee, haalde zijn rijbewijs er uit en gaf het aan Arjan. Deze wierp een blik op het pasje, keek nog een keer heel goed, sloot zijn ogen liet zijn hoofd op de leuning van de bank rusten en mompelde: ”Onbegrijpelijk, ongeloofelijk”.
Ja en toen wist eventjes niemand meer wat te zeggen, want zonder dat Mark en Luc het gezien hadden begrepen ze wel dat Jos en Joris dus op dezelfde dag waren geboren……