On Demand (r)

De 'romantische' versie van ''On Demand''. Een verhaal wat ik heb geschreven naar de suggesties van de lezers. Hopelijk net zo leuk vanuit een ander perspectief en met wat meer opbouw.

*

1: Een Gevaarlijk Begin
-
Mijn naam is Sarah en ik ben twintig jaar oud. Mijn leven nam een andere wending dan ik gedacht had. Op zich was ik een normaal meisje. En dat ben ik nog steeds, daar is niets in veranderd. Maar waar ik gewoon naar school ging, een bijbaantje had en veel tijd met m’n vriendinnen en m’n vriendje wilde doorbrengen, bleek ik meer te willen dan dat. En daar kwam ik op een vreemde manier achter.
-
Ik hoorde hem zachtjes kreunen, maar al snel harder. Het vervulde me. Hij vervulde me, letterlijk. Ik had geluk met Jordy. Hij wilde altijd wel. Ik had er wel even van opgekeken hoe hij me deze keer toch wat ruw had vastgepakt. Want meestal liet hij me gewoon m’n ding doen. Misschien was het niet goed deze keer. Het gaf niets. Aan de andere kant was het ook fijn hoe hij me begeleidde. Hoe zijn vuist m’n lange bruine haren had gegrepen en hij me verder zijn harde lul opduwde dan ik zelf zou durven.
-
Ik moest wel m’n best blijven doen. Ik wilde ook altijd wel. Wel voor Jordy. Ik vond het ook fijn om te doen, zeker voor hem. Ik hield van hem en hij ook van mij. Dat wist ik gewoon. En dit was voor mij een manier om dat te uiten. En dat hij het wilde, was zijn manier. Vaak deed hij bij mij ook het een en ander, al is het de laatste tijd wel minder. Maar juist doordat ik meer bij hem moest doen, dacht ik er beter in zijn geworden. Maar ja, misschien kan het altijd wel nog beter. Zoals deze keer gebleken had.
-
Ik deed het liever niet op m’n kamer. Zeker niet als m’n ouders of m’n broertje thuis waren. Hij kreunt best wel hard. Maar toch was ik weer voor hem gezwicht. Ik was kansloos. Hij hoefde het maar te vragen, soms was een blik genoeg. En dan vond ik het juist wel spannend hier op m’n kamer. Zoals hij dan languit op m’n bed ging liggen en zichzelf al aanraakte door z’n broek heen. Het deed wat met me. Ik ging dan vanzelf tussen zijn benen liggen, probeerde hem nog kort gewillig aan te kijken, afvragende of ik wel sexy genoeg was, en maakte dan maar z’n broek los. Iedere keer was ik weer onder de indruk en ik vond het een geil idee dat hij zo hard werd van mij. Als ik zijn harde eikel op m’n tong voelde kloppen, sloot ik m’n ogen en vergat ik alles. Ik likte er verheerlijkt aan, mijn tong kroop langs zijn schacht. Zoals ik dit zo vaak deed. Ik vond het heerlijk. En hij ook. En het liefst deed ik er zo lang mogelijk over, net zo lang totdat hij klaarkwam in m’n mond. Iets beters bestond er gewoon niet. Zeker niet als ik hem na afloop dan zo tevreden naar me zag kijken.
-
Waarom hij het deze keer niet aan mij overliet, begreep ik niet zo goed. Ik schrok ook toen ik zijn hand plots op m’n achterhoofd voelde. Ik durfde niet te stoppen, ook niet toen hij aan m’n haren trok en er vuist aan volgreep. Misschien duurde het te lang. Het moest in ieder geval sneller. En zonder zijn hulp ging dat misschien ook wel niet. Ik liet hem maar. Het was ook niet erg. Hij drukte zijn harde dieper m’n mond in. Ik wist niet eens dat dat kon. En ook veel sneller. Ik voelde me een beetje gebruikt. Alsof hij m’n mondje gewoon wilde neuken in plaats van dat ik hem een lekkere blowjob gaf. Ik sloot m’n ogen, en het voelde toch wel goed. Ik vond dit ook fijn. Uiteindelijk. Het ging me ook veel makkelijker af dan ik dacht. Pijpen kon ik wel, het lukte me altijd Jordy klaar te krijgen. Maar zo diep en zo snel? Ik wist niet dat ik dat kon. Maar volgens mij verbaasde het hem ook. Daarom dat ik het zo vreemd vond dat hij dit deed. Maar ik vergat weer alles toen ik hem voelde schokken. Meer als anders vulde hij mijn mond en snel probeerde ik alles weg te slikken, braaf als dat ik voor hem wilde zijn. Dat ging niet makkelijk met dat ding nog in m’n mond. Maar ik had me nog nooit zo goed gevoeld na zoiets. Ik voelde iets wat op trots leek, maar ik kon m’n vinger er niet helemaal opleggen. Ik hoopte wel dat hij nog wat bij mij wilde doen, maar toen ik de vermoeidheid in zijn ogen zag, wist ik dat dat er niet meer inzat. Toch fijn.
-
Ik kende Jordy al een tijdje maar had pas sinds een halfjaar een relatie met hem. Ik had lang gewacht, en nooit eerder een vriendje gehad. Ik was altijd al nieuwsgierig geweest en nu kon ik er aan beginnen. Jordy wilde al snel heel veel meer en hij leerde me van alles. Hij was m’n eerste. In alles. Ik heb er twintig jaar over gedaan om een vriendje te krijgen. Niet dat ik niet een andere jongen had kunnen krijgen, maar ik wilde Jordy heel graag. Ik was wellicht wat preuts. Nog steeds wel. Maar niet voor Jordy. Soms dacht ik wel eens waarom het zo lang geduurd heeft voordat ik hem ben tegengekomen. Ik vind dit alles zo leuk en heb in dit laatste halfjaar zoveel geleerd en gedaan, dat had ook eerder gekund, denk ik soms wel eens.
-
Jordy zei me vaak dat hij het niet kon geloven dat hij mijn eerste was. Ik vond het nog wel vleiend, en kon er ook niets anders van maken. Hij waande zich zo vaak gelukkig met me, dat ik wel verliefd moest blijven op die jongen. Aanvankelijk vond hij het helemaal niet fijn dat ik nog maagd was, en dat maakte me erg onzeker. Toch wilde ik er graag vanaf. En al snel werd het leuk. Ik vond het helemaal niet vervelend m’n maagdelijkheid te verliezen. Je hoort wel eens van die vervelende verhalen over de eerste keer, maar ik ervaarde enkel plezier. Ik vond het ook echt leuk. En vanaf dat moment werd het alleen maar leuker. Hij begon me ook steeds meer uit te dagen meer te doen, en vaker. Ik deed toch alles voor hem. Dat moest hij ook wel weten. Hij noemde me ‘’perfect’’ en ‘’prachtig’’ en zijn ‘’babe’’. Ik waande me zo gelukkig. Hij kwam altijd wel met iets nieuws. Soms maar een variatie op iets bekends. Dat was dit met zijn hand op m’n hoofd misschien ook wel.
-
Onze relatie veranderde wel na verloop van tijd. Hij werd ietsjes minder lief. Hij leek ook nooit genoeg te hebben en steeds vaker zag ik venijn in zijn blik, vaak na zoiets als vanavond. Ook na onze eerste keer al, toen hij voor niets zenuwachtig bleek te zijn geweest. Ik vond het niet erg en snapte het ook niet zo. Maar soms morde hij, en steeds vaker. Alsof hij het niet geloofde. Hij had al iemand voor mij gehad, en ook al wilde ik het niet horen, zei hij me wel dat het me wel erg makkelijk af ging soms. Ik zag er geen problemen in. Al vond ik het wel vervelend omdat het vaak de sfeer verpestte. En dat leek hij niet door te hebben. Ook nu weer…
-
,,Je oefent toch niet stiekem, hè?’’ vroeg hij me. Dit vroeg hij vaker. Altijd met een flauwe lach en het moest een grapje zijn. Maar zo zag ik het niet. Hij deed dit vaker, te vaak. Uit ongeloof, bedoelde hij dan. Maar ik vond het niet meer grappig. Ik werd er onzeker van. Alsof hij het echt dacht. Maar ik zou hem nooit kunnen bedriegen.
-
,,Nee, natuurlijk niet.’’ zei ik hem dan snel, en voelde me toch wat ontdaan. ,,Jij bent de enige. Je weet toch dat ik zo niet ben.’’ Ik werd er stil van. En dan lachte hij iets meer gemeend en gaf hij me gelijk. Zoals ik al zei, was ik vrij preuts. Nog steeds als je het mij vraagt. En ik ga zeker niet vreemd. Alleen met hem durfde ik iets meer los te gaan.
-
,,Maar het kan haast niet anders.’’ Hij ging toch door. Ook dit was dan weer zogenaamd grappig. Maar ik lachte er niet om. Hij vertrouwde me niet. ,,Ik snap gewoon niet dat iemand zo lekker als jij nog nooit een vriendje hebt gehad.’’ Het was ergens ook wel lief en een compliment. ,,En al heb je geen vriendje gehad, moet er toch een jongen zijn geweest die wat van je wilde?’’ En weg was het lieve. ,,Lars zei het laats ook nog. Hij gelooft het ook niet. Hij zag je laatst ook flirten tijdens het stappen toen ik er niet was.’’ Nu brak m’n klomp.
-
,,Maar dat is al lang geleden, hoor.’’ schoot ik eerst nog in de verdediging. Want Jordy liet mij niet alleen uit gaan.
,,Ja, dat was nog voor mij.’’ gaf hij meteen toe. ,,Maar toch. Je snapt me toch wel?’’ Voor hem ging ik vaker uit. En natuurlijk hield ik van een drankje en een dansje. En aan aandacht kwam ik geen tekort. Een beetje flirten heb ik wel gedaan. Maar nooit, en dan echt nooit ben ik met iemand naar huis gegaan, of iets dergelijks. Hij was echt m’n eerste. En ik vond het vervelend dat hij zo over me dacht. Ik werd er nu een keertje boos om.
-
,,Maar waarom bespreek je dit soort zaken met Lars? Dat hoeft hij niet te weten. Bespreek je dit met al je vrienden, of zo?’’ vroeg ik hem kwaad, zelfs wat bevlogen. Snel kwam ik overeind. Dit voelde niet goed. Alsof ik een fout gemaakt heb.
-
,,Ja, duh. Natuurlijk doe ik dat.’’ Hij zag er geen probleem in. ,,Met hun allemaal. Waarom niet?’’ ging hij door. ,,Zou zonde zijn als ik dat niet deed. Je bent ook zo geil…’’ lachte hij er gemeen om. ,,En trouwens; doe jij dat dan niet met jou vriendinnen?’’
-
,,Nee, natuurlijk niet!’’ maakte ik hem meteen duidelijk. Niet in detail ten minste. Maar als ik hem moest geloven, gooide hij alle pikante details van onze relatie zo op tafel voor ze.
-
,,Wat zeg je dan tegen ze?’’ wilde ik wel weten. Ik keek hem nog altijd boos aan.
,,Nou, alles.’’ Dat vermoedde ik dus al. Hij haalde z’n schouders er nog eens bij op. Sukkel...
,,Alles? Zomaar alles?’’ vroeg ik hem nog en keek hem aan dat hij wel moest inzien dat dat niet normaal was.
-
,,Ja, alles ja.’’ zei he me toen heel duidelijk. ,,Gewoon alles.’’ Hij grijnsde erbij. ,,Dat je waanzinnig lekker pijpt. En dat je daar ook altijd zin in hebt. Dat ik maar hoef te knippen met m’n vingers, en jij opent je mondje wel.’’ De nasmaak die ik al had, werd alleen maar erger. ,,Dat je kreunt op m’n harde als de geile teef die je bent. En je hoeft echt niet te doen alsof dit je choqueert.’’ Want zo keek ik hem wel aan. Ik kon gewoon niet geloven dat hij zo tegen me praatte, zo over me dacht. En dat deed de rest dus ook. ,,Dit weet je heus wel. Je weet hoe je kan zijn.’’ Maar nooit was het me verteld.
-
,,Daarom kijken ze altijd zo naar me…’’ liet ik me verslagen uit. Al zijn vrienden keken altijd op een bepaalde manier naar me. Alsof ze meer wisten, en ook meer wilden. Dit verklaarde wel het een en ander.
,,Kijken ze zoveel naar je, dan? Valt wel mee, toch?’’ Hij wist het niet eens. Maar weer haalde hij z’n schouders op. ,,Logisch. Ik denk dat ze allemaal wel een keertje over je heen willen.’’ Toen was het genoeg geweest.
-
,,Misschien moet je maar gewoon gaan.’’ zei ik hem zachtjes, geschrokken van wat hij allemaal te vertellen had. Ik stapte van het bed af en deed het licht aan. Meteen ergerde het hem.
,,Hoezo?’’ vroeg hij me nog dom.
,,Ik kan je even niet zien. Niet na wat je net gezegd hebt.’’
,,Doe niet zo raar. Is toch logisch allemaal. Je bent fucking lekker, dat wisten ze heus wel. Of ik nou wat bloot geef of niet. Jij geeft vaak genoeg al zelf wat bloot met hoe je erbij loopt. Natuurlijk willen ze je. En dat is goed. Als je lelijk was, had ik je ook niet gedaan.’’ Was hij nou echt zo dom of deed hij nu expres zo gemeen tegen me? In ieder geval was hij niet meer welkom. ,,Doe niet zo moeilijk! Volgens mij weet je niet eens half hoe lekker je bent, en hoe goed.’’ Het frustreerde Jordy duidelijk dat ik hem een keer niet z’n zin gaf. Maar als ik zo goed en zo lekker was, waarom deed hij dan niet wat meer z’n best mij te behouden.
-
,,Ga eruit!’’ snauwde ik nu met een fluisterende stem. Ik was er zo klaar mee.
,,Jezus, doe gewoon normaal.’’ Ik was bang dat hij niet weg zou gaan. Ik wilde m’n ouders er niet bij betrekken. Morrend stond hij op en verliet hij m’n kamer. Ik wilde blijven staan. ,,Loop je niet eens meer mee?’’ vroeg hij me ontdaan. Ik schudde m’n hoofd en bleef in de deur staan en keek hem toch wat treurig na. Dat het zo moest gaan…
-
,,Je zoekt het maar uit. Acht uur morgen krijg je een nieuwe kans.’’ Het verbaasde me echt enorm. Wat een lef had deze jongen. Al was ik vergeten dat we morgen nog naar het feestje van de hockey zouden gaan. En hij was mijn plus één.
-
,,Nee, ik ga wel met iemand anders. Of alleen. Jij gaat niet mee.’’ hield ik vol. Het kon niet zo zijn dat we na dit morgen even gezellig naar een feestje gaan. Hij geloofde me niet.
,,Pff, ja hoor. Met welke auto dan? Je kent helemaal geen anderen met een auto.’’ spotte hij nog na.
,,Ik rij zelf wel. Met de auto van m’n vader.’’ liet ik me uitlokken. ,,En desnoods een taxi.’’ Hij schoot in de lach.
,,Alsof je die meekrijgt… Maar weet je? Je zoekt het maar lekker uit. Je bent maar een verwend meisje. En als je weer normaal kan doen, hoor ik het wel.’’ Ik liep niet meer mee naar beneden. Ik was er nu echt klaar mee. Wat dacht hij nou te bereiken met dit gedrag? Hij bereikte er helemaal niets mee.
-
Mijn vader, of beter gezegd: mijn stiefvader, was best wel rijk. Mijn eigen moeder ook. En we kregen ook nog wat van m’n echte vader. We waren best rijk. Ik was ook best wel verwend. Zeker na de scheiding. Maar ik had me altijd gedragen en vroeg nooit om te veel. Maar de auto van m’n vader was wel een vraag teveel. Hij had een hele dure witte Mercedes. Die ging ik nooit meekrijgen. En dus leende ik de volgende avond de auto zonder het te vragen. Ik was er niet trots op. De garage stond aan het begin van de oprit. Ik zei te worden opgehaald, maar sloop de garage binnen. Mijn ouders interesseerden zich toch niet zo heel erg in mij, en had ze ook nog nooit een reden gegeven mij extra in de gaten te houden. Ik deed nooit gekke dingen. En voor zover ik wist zouden ze toch niet meer weggaan. Ik was zo terug. Gewoon even een dansje wagen om m’n hoofd van Jordy af te houden. Bijna al mijn vriendinnen zaten in m’n team, dus ik ging me wel vermaken.
-
Ik baalde wel toen ik Lars zag, die vriend van Jordy die zogenaamd alles over me moest weten. Hij grijnsde gemeen naar me en hield ook nu weer niet z’n ogen van me af. Die grijns snapte ik later pas. Ook hij had iemand mogen meenemen, want ook hij zat op de vereniging. En hij had Jordy meegenomen. Wat een eikel. Allebei! Toen ik Jordy zag aan de andere kant van de dansvloer zocht hij me meteen op. Heel de dag had ik hem niet gesproken. Hij had ook niets van zich laten horen. Ik wilde niets van hem weten en het voelde goed hem op z’n plek te zetten voor het oog van de rest. Hij moest niet denken dat ik zomaar deed wat hij van me vroeg, en zijn vrienden zagen dit nu ook. Maar mijn triomf was van korte duur.
-
Ik richtte me op m’n vriendinnen en ging er zonder Jordy een gezellige avond van maken. Ik zag hem wel steeds kijken. Ik had me mooi gemaakt en her en der al wat ogen getrokken. Ik voelde me ook goed, sexy in m’n zwarte cocktailjurkje. Ik had al een tijdje een crush op een jongen uit het eerste. Ik dacht voor de ogen van Jordy met hem te flirten, maar dat ging helemaal mis. Bleek dat hij een bekende was van Jordy, en samen lachten ze me niet veel later uit. Heel vernederend. Ik zag Jordy meteen smoezen en ik wist wel zeker dat het over mij moest gaan. Nu wist hij ook dat ik die dingen graag deed… Dit was niet m’n avond. Ik zat ook al aan m’n max van twee wijntjes en het liefst wilde ik gewoon naar huis gaan. Was ik maar niet gekomen.
-
En net toen ik naar huis wilde gaan, nadat ik Jordy ook even kwijt was, zag ik hem zoenend met een jonger exemplaar van de vereniging. Dat meisje moest net zeventien zijn, wat een loser. Hij zat aan haar billen en dit was echt zo’n sletje wat er al jong bij was. Jordy was kansloos, en ik dus ook. Officieel was het niet eens uit tussen ons… Maar nu wel. Ik wilde hem schoppen, en tegen hem schreeuwen wat voor loser hij wel niet was. Maar ik kon me inhouden. Althans, dat dacht ik. Maar wat een lul. In nog geen 24uur tijd had hij bewezen dat ik hem echt niet zou missen. Hier kwam ik wel overheen. M’n vriendinnen hadden het al eerder gezegd. Jordy deugde niet. Dat wist ik nu ook.
-
Het was lief van ze om me nog wat aan te bieden, maar misschien niet zo slim. Ik was te ongelukkig om het af te slaan. En voor ik het wist zat ik al m’n vijfde. Of misschien wel m’n zesde. Het ging hard. Vijf of zes bovenop de twee die ik al op had… Nu misdroeg ik me toch een beetje. Ik had het nodig. Het werkte ook. Ik vergat de pijn en het verdriet. Sneller dan gedacht. Ik stond op een gegeven moment met een jongen te dansen. Ik kende z’n naam niet eens. Sterker nog, ik had hem nog nooit gezien. Ik dacht nog wel aan Jordy, al zag ik hem niet meer. Hij was vast mee met dat jonge sletje. Laat dan maar. Wat hij kon, kon ik ook. Die jongen kon namelijk best goed dansen. En ik was vergeten hoe spannend het was om met een vreemde jongen te schuren. Ik voelde me een keer vrij. Dat was lang geleden. En dit was precies wat ik nu nodig had, hoe onschuldig het misschien mocht klinken.
-
Maar zo onschuldig was het niet. Ik vond hem knap. Had ik z’n naam maar gevraagd. Of in ieder geval z’n nummer. Het deed er verder niet toe. De drank leidde mijn lichaam en geest. Ik had een vrij strak jurkje aan getrokken en danste heel dicht op hem. Meestal met schuren. Ik zag aan hem dat hij wel meer wilde. Dat voelde ik ook op den duur. Ik schrok er niet van. Dat had ik nooit gedaan. Ook al was ik nog nooit met een jongen mee naar huis gegaan, was dit zeker niet de eerste keer dat ik een harde voelde door de broek van m’n danspartner heen. We dansten steeds dichter op elkaar en mijn buik wreef op den duur gemeend tegen de bobbel in zijn broek. Zo intiem had ik nog nooit gedanst. Jammer dat er zoveel mensen waren, want allerlei gedachten speelden door m’n hoofd heen. Maar ik zoende hem niet eens. Ik wilde wel, maar deed het niet. Het waren vijf wijntjes en geen zes. Ik kon nog nadenken. Het was gewoon leuk en spannend. Ik kreeg het er warm van en vergat Jordy. Meer hoefde het ook niet te zijn. Hij vroeg me wel of ik thuisgebracht moest worden, maar buiten wimpelde ik hem toch snel af. Ik was bang een fout te begaan. En dus klom ik met m’n dronken koppie in de dure auto van m’n vader… Maar gelukkig maakte ik geen fout op dat moment…
-
,,Oh, pas op!’’ Maar ik was te laat. ,,Godverdomme…’’ hoorde ik niet veel later en zag de pijnlijke grimas op zijn gezicht in de achteruitkijkspiegel. Oeps. Ik wachtte heel even. Misschien moest ik snel doorrijden. Maar daar was het eigenlijk al te laat voor. Hij had de auto gezien en mij misschien ook wel. Ik stapte maar snel uit en zag een jongen voorover gebogen naast z’n fiets staan. Het was maar een tikje. Maar voor mij makkelijk praten.
,,Gaat het?’’ vroeg ik hem bezorgd. Echt weer typisch, dacht ik nog wel. Op m’n laarsjes in m’n zwarte galajurkje in zo’n auto…
-
Ik had natuurlijk nooit achter het stuur moeten kruipen. Maar het was niet ver van huis. En op de wegen die ik moest nemen, kwam op dit uur haast nooit meer iemand. Ik woonde afgelegen tussen het dorp en de duinen in. De landweggetjes waren overdag al zo goed als uitgestorven. Maar die pech had ik weer. Ik was er met m’n hoofd ook niet bij. Ik was boos en verdrietig en tegelijkertijd gefrustreerd van opwinding. Ik had die jongen mij gewoon thuis moeten laten brengen en wie weet had ik dan nog een leuke avond gehad. In ieder geval was dit dan niet gebeurd. Nu moest ik misschien wel iemand thuisbrengen. Ik was over z’n achterwiel gereden. En de jongen zag er vrij gehavend uit, maar die fiets kon echt niet meer. Dat wiel was helemaal dubbel geslagen.
-
,,Fuck, ah verdomme.’’ hoorde ik hem nog zachtjes vloeken toen ik naderde. Hij richtte zich verder op en keek me toen niet eens zo heel boos aan.
,,Gaat het met je?’’ vroeg ik hem nog een keer.
,,Ja, ach. Het gaat.’’ Dat had ik niet verwacht. Hij was ook helemaal niet boos. Ik was echt bang dat ik hing. Ik was dan wel dronken, maar kreeg al snel door waarom hij misschien niet zo boos was. Hij staarde namelijk al snel naar m’n decolleté. En best lang ook. Ik had best grote borsten en wist dat heus wel. M’n jurkje accentueerde dit ook. Met opzet. Maar het was bijna beschamend zoals hij er nu gebruik van maakte. Toch kon ik er weinig van zeggen na wat ik gedaan had.
-
,,Hey, jij bent toch Sarah?’’ vroeg hij me plots. Dat had hij vast niet aan m’n borsten kunnen zien.
,,Ja, dat klopt. Hoezo?’’ reageerde ik wat verdacht. Ik dacht deze jongen niet te kennen.
,,Bas.’’ zei hij toen. Het deed geen belletje doen rinkelen. Hij lachte er ook wat dom bij. ,,Ik heb je broertje nog bijles gegeven. Een paar jaar terug.’’ Ik wist het nog steeds niet. Zo imponerend was de jongen niet.
-
,,Oh, hoi, hey, hoe gaat het?’’ acteerde ik dan maar, al was het nog zo doorzichtig. Hij complimenteerde me nog even kort met de auto, maar gezellig wilde hij het verder niet maken.
,,Zullen we de papieren er even bij pakken?’’ begon hij namelijk meteen al. Ik wist niet waarvoor en keek hem vragend aan. ,,Voor de verzekering.’’ legde hij vervolgens uit.
,,Oh! Uhm, nee, dat hoeft niet, hoor.’’ lachte ik maar naar hem. ,,Het is de auto van m’n vader. En hij weet niet dat ik hem heb gepakt.’’ biechtte ik maar snel op. Misschien kreeg hij wel medelijden met mij in deze situatie. Maar dat was te ver gezocht.
-
,,Nee, ho even. En m’n fiets dan? Kijk.’’ wees hij me op de duidelijke schade. En vervolgens wees hij me op de krassen op de auto. Die had ik nog niet eens gezien.
,,Chips…’’ liet ik me bedenkelijk uit. Hoe kwam ik hier onderuit?
,,Dus, kom. Het moet maar.’’ ging hij door. Ik slikte even. M’n stiefvader was best streng. Als hij hierachter kwam, was het klaar. Dan mocht ik nooit meer weg van huis.
,,Nee, het gaat echt niet.’’ hield ik dan ook vol. Nu zag ik hem snel boos worden.
,,Maar dan moet ik de politie bellen.’’
,,De politie?’’
,,Ja, wat dan? Je hebt een aanrijding veroorzaakt met schade en letsel.’’ kwam hij meteen dreigender over. Toen slikte ik meteen nog een keer. Ik kon niet meer op enige sympathie rekenen, als ik die al kreeg. Al bleef hij me zo nu en dan wel bekijken. Ik had wel door dat ik flink in de nesten zat.
-
,,Nee, niet doen. Alsjeblieft? Ik kan je schade wel betalen. Ik heb zelf ook geld.’’ Ik hoorde mezelf en kreeg nu pas goed door hoe verwaand ik overkwam. ,,Je mag de politie echt niet bellen. Echt niet. Deze dag verloopt al zo rot.’’ Niet dat hem het wat kon schelen. Toch pakte ik z’n hand. Ik moest m’n charmes maar in de strijd gooien. Het was duidelijk dat hij een oogje op me had en wie weet lukte dit wel.
-
,,En de emotionele schade dan?’’ verraste hij me vervolgens. Ik wist niet eens dat zoiets bestond. ,,Hoe ga je dat betalen?’’ Ik snapte zijn vraag ook niet. Hoe kan je zoiets betalen? Hij keek me gemeen aan. Het had niet gewerkt. Ik kreeg er ook een beetje een naar gevoel bij. Hij zag er nog best sympathiek uit, maar dat beeld verdween nu heel snel. Hier klopte iets niet.
-
,,Weet je wat? Ik bel de politie gewoon. Zo hoort dat nu eenmaal.’’ Alles voor niets. Ik sloot m’n ogen en wilde me al bij zijn besluit neerleggen. Het was gewoon klaar. Papa vermoord me! En toen rende ik toch snel naar de auto toe om te vluchten. Het kon gewoon niet zo gaan. Ik wilde de sleutel weer in het contact steken, maar m’n handen bibberden van ellende en het lukte niet. Ook dit lukte al niet eens meer. Ik hoorde hem zuchten en naderen. Ik deed snel de deur dicht en kreeg de sleutel er toch in. Maar in m’n haast liet ik de motor afslaan en vervolgens deed dat rotding het niet meer. Ik zag het niet meer zitten. Ik had het alleen nog maar erger gemaakt.
-
Opeens zag ik zijn gezicht weer in m’n ooghoek. Aan de andere kant van het glas. Hij tikte op het raam. Mijn voorhoofd leunde toen nog op het stuur. Verslagen. Ik gaf het op. Ik drukte het raampje naar beneden en keek hem aan. Zij ogen zakte echter meteen af naar beneden en ik kon niet geloven wat voor type ik nu weer was tegengekomen. De schade liet hem volgens mij koud.
-
,,Er is misschien ook wel een andere oplossing.’’ kwam hij toen mee aan. Zijn ogen gluurden nog steeds naar m’n borst met dat hij dorstig die zin uitsprak. Het werd nog erger, dacht ik. Dit was een creep. Dat kon niet anders.
,,Hoe bedoel je?’’ vroeg ik hem maar toen hij vervolgens stil bleef. Hij begon te grijnzen. Ik kon geen kant meer op.
,,Je maakt me hard. Dat deed je altijd al.’’ liet hij opeens los. Ik schrok ervan. Ik kon deze jongen niet eens herinneren. ,,Als jij je mond nou even voor me opent, dan kan ik dit hele gedoe wel vergeten.’’ Het klonk zo simpel. Maar ik schrok me rot. Ik voelde me belazerd en belabberd. En toch kriebelde er ook iets in m’n onderbuik. Ik dacht dat ik misselijk werd. Maar dat was niet eens zo.
-
,,Nee, dat kan niet. Ik heb een…’’
,,Een vriendje?’’ maakte hij m’n zin af. Alsof hij het wist. Maar dat kon niet. Het deed er ook niet toe. Ik had ook geen vriendje meer… Hij bespotte het. ,,Daar ben je veel te knap voor. Elke man zou jou moeten nemen. Waar en wanneer die maar wilt. Zo lekker…’’ Het voelde niet bepaald als een compliment, en toch deed het me wel wat. Zoiets had Jordy kunnen zeggen. Was dat nog toeval? Hij oogde wel iets ouder. Maar het bleef een jongen om te zien, geen man. Ik zweeg. ,,Je hoeft maar één keer te zuigen, één keer je mondje te gebruiken, en ik stap niet naar de politie.’’ ging hij door. Maar nog steeds zweeg ik. Doods keek ik voor me uit. Ik hoorde hem zuchtten en niet veel later stond hij weer op. Dan maar naar de politie.
-
Het was zo’n mooie dag vandaag. Zo lekker weer. Alles ging goed tot deze avond. En zelfs op deze aangename avond kon ik geen lichtpuntje meer zien. Wel een ander puntje. Zeg maar gerust een punt. Hij was gaan staan en hij was inderdaad hard. Dat zag ik meteen. Hij droeg een luchtige korte broek en een tent was goed zichtbaar. Dit deed hij vast expres. Alsof ik zo’n sletje was die dat wel even zou doen. Hij bleef zo staan. Dat ding kwam best een eind naar binnen. Op zich was het natuurlijk niet zo veel om te doen om me uit de problemen te halen. Maar het kon echt niet. Ik hoorde het niet eens te overwegen. Maar dat deed ik wel. Ik slikte en merkte dat ik er naar bleef kijken. Hij was best groot. Nu al. Ik was wel nieuwsgierig. Het was de zoveelste jongen die ik betrapt had op staren. Zouden ze allemaal zo hard van mij worden? Volgens Jordy wel. En die jongen waar ik mee danste was ok al zo hard. Die gevoelens in m’n onderbuik werden steeds heviger. En nog altijd was ik niet misselijk. Nee, dat was het niet. Daar kwam ik snel achter toen ik merkte dat ik toch een beetje begon te soppen. Maar dit was te fout, dit kon echt niet.
-
Toen hoorde ik hoe hij drie toetsen intikte. Dat kon niet missen.
,,Nee, wacht. Ik doe het wel.’’ zei ik toen snel. Ik schrok er zelf van. Hij bukte meteen en keek me geniepig aan. Ik keek hem gespannen aan. ,,Eventjes maar, toch?’’ vroeg ik hem nog. Hij zweeg verder. Hij grijnsde erom, maar knikte. Ik zag dat hij de portier wilde openen. Dat vond ik geen fijn idee. Mocht er iemand langskomen, kon ik nog makkelijk wegduiken. Dus legde ik snel m’n hand op de tent van z’n broekje. En al snel de ander ook terwijl ik wat dichter bij de deur ging zitten. Hij bleef vervolgens staan en liet me.
-
Ik kon nauwelijks geloven waar ik mee bezig was. Maar ik had gedronken en al een slechte dag achter de rug. Die dag vergat ik snel toen mijn handen langzaam en met gevoel over de gespannen stof bewogen. Het was opwinding wat ik al die tijd in m’n buik had gevoeld. Dat wist ik nu zeker. Het explodeerde zowat met dat ik het harde voelde. Ik dacht dat wat ik nu voelde alleen bij Jordy kon voelen. Betekende dat dan helemaal niets of betekent dit hier juist heel veel? het verwarde me, maar ik ging gewoon door. Daar ging het nu niet om. Ik moest hier gewoon weg zien te komen, zonder inmenging van de politie. En dit was de manier om dat te doen. Of ik het nou leuk vond of niet. Maar ik vond het dus wel leuk. Zeker toen ik hem een goedkeurend kreuntje hoorde laten gaan, betrapte ik mezelf erop dat ik het echt heel leuk vond. Ook onder deze omstandigheden. Of misschien juist onder deze omstandigheden.
-
Ik hoefde hem zo ook niet aan te kijken. Dat scheelde ook wel. Mijn handen deden kort hun ding. Het was misschien wel genoeg. Ik zag een donker plekje verschijnen aan het uiteinde en als ik zo zou doorgaan, kwam die misschien al wel klaar. Ik ging er vanuit dat hij dat wilde en dan kon ik gaan.
-
Ik was wel nieuwsgierig. Ik wilde iets meer. Ik wilde gewoon even zien hoe die eruit zag. Ik had alleen die van Jordy gezien zover en was toch al twintig jaar. Met beleid pakte ik het elastiek van zijn broekje en trok ik dat over het hele eind heen. Daarbij had ik ook gelijk al z’n onderbroek gepakt en keek ik plots tegen ene ontblote en zeer harde piemel aan. Ik vond het eng. Ik had ook geen idee of ik wel het juiste deed. In de zin; of hij het wel lekker zou vinden. Misschien was Jordy wel gewoon heel makkelijk. Toch liet het me niet remmen. Ik vergreep me aan de warme staaf en begon hem voor m’n gevoel heel soepeltjes af te trekken. Dat bleek ook wel toen hij steeds vaker wat van zich liet horen in de zin van een kreuntje of wat geil gesis.
-
Hij bleef ook staan. Dichter op de auto dan voorheen. Mijn mond was al in de buurt maar ik durfde niet. En volgens mij ging hij zo ook wel komen. Ik keek zo nu en dan om me heen. Het was bijna volledig duister. Niemand kon ons zien. Dat vond ik eng en tegelijkertijd werkte dat bevrijdend. Bas kon veel meer met doen als hij kwaad in zich had. Maar tot die tijd voelde ik m’n eigen remmingen langzaam losgaan. Dit was nieuw voor me. Al voelde het ook zo bekend.
-
,,Ga je eigenlijk nog zuigen?’’ hoorde ik hem plots lomp. Hij verpeste voor mij het moment. Ik zat er net lekker in en had m’n mond al wel open om eventueel iets op te vangen. Die sloot ik meteen weer. Ik wist meteen weer wie er voor me stond, na minuten lang aan een mooie en harde pik getrokken te hebben, ervarende dat het leuk was.
-
,,Het lukt me zo ook wel.’’ liet ik wat ongeduldig uit. Hij moest niet zo zeuren.
,,Nee, dat was niet de afspraak. Je zou me pijpen.’’ Ik slikte meteen. Ik moest niet zo zeuren. Ik wist meteen weer in welke situatie ik beland was.
,,Ja. Maar…’’ zuchtte ik ontmoedigd. Plots hoorde ik een stem. Hij had de telefoon op de luidspreker gezet en had nu toch razendsnel 1-1-2 gebeld. Ik hoorde de receptioniste gewoon praten. Deze jongen had pas lef. Ik besefte me later pas dat ik om hulp had kunnen roepen, als ik maar wat nuchterder was geweest.
,,Politie graag. Ik wil een aanrijding melden.’’ Ik schrok me rot. Hij ging het nog doen ook. Als hij het nog een keer gevraagd had, had ik het misschien wel gedaan. Maar nu moest ik wel. Hij hing dan ook snel op terwijl de lijn nog aan het doorverbinden was. Nu was het de paniek die ervoor gezorgd had dat ik m’n mond weer snel opende en ik zijn warme eikel verwelkomde op m’n tong. Nu kon ik echt niet meer terug. Een harde klap volgde op het dak van de auto net nadat hij een harde kreun had uitgelaten. Dit kon ik wel, dacht ik nog. Hierna laat hij me wel met rust.
-
,,Fuck. Jezus, ik wist wel dat je een slet was.’’ hoorde ik hem nog. Ik kneep m’n ogen maar gewoon dicht en bewoog vanuit m’n nek op een stevig tempo door. Ik wilde niet aan hem denken, slechts aan zijn lul. Natuurlijk had ik mezelf nooit zo zien zitten. Dit was hartstikke triest, als je er over nadenkt. Maar dat deed ik niet. Ik had te lang te veel nagedacht. Over hoe ik en Jordy altijd samen zouden zijn en dat hij de enige voor me was. En zie nu. Dat bleek dus niet waar te zijn. Ik kende deze jongen niet eens. En toch ging ik door. Met één hand hield ik hem stevig vast en ik liet m’n lippen steeds verder over zijn harde schacht glijden. Ik gebruikte m’n tong om er tegelijktijdig aan te likken en hoorde nu bijna continu de goedkeuring van buiten komen. Z’n pik begon goed te smaken.
-
Het was net als met Jordy. Dat was dus niet bijzonder. Wel was het bijzonder lekker. Net als met Jordy. Het smaakte gewoon goed. Ik vond het heerlijk. Hoe harder ik er op zoog hoe meer er vrij leek te komen. Zeker toen de minuten langzaam voorbij gingen, smaakte ik steeds meer. En het beviel me allemaal. Ik werd er wild van en verloor me in het moment. Weer draaide het maar om één ding, en dat was zijn ding. Zijn piemel was misschien wel groter dan die van Jordy. En ik nam hem gewillig diep in m’n mond. Het was gewoon lekker. En zonder dat ik het wist, liet ik zelf ook een kreuntje uit. Echt puur van genot. En dat deed ik vaker. Van verplicht pijpen, begon ik er meer een echte blowjob van te maken. Ik likte aan zijn lul, aan zijn eikel en langs zijn schacht. Toen ik merkte dat hij begon te komen, deed ik dit steeds smakelijker met gehijg en gekreun. Ik likte van onder naar boven en nam hem dan weer diep in m’n mond. Ik keek er nu ook naar en zag de pik glimmen van mijn speeksel. Mijn hand wist daar wel wat mee te doen.
-
Uit het niets kwam hij klaar. Ik hoorde hem wel, maar kon zijn gezicht niet aflezen. Mijn ogen werden groot en ik probeerde gewoon door te gaan. Hij sloeg weer op het dak en een enorme hoeveelheid zaad vulde m’n mond tot de nok toe. Ik wilde niet morsen en probeerde snel alles weg te slikken om meer schade aan de auto te voorkomen. Hijgend liet ik de pik uit m’n mond glijden nadat ik er nog even op was blijven zuigen zodat ik zeker wist dat hij niets zou morsen. Hij was nu ook wat zachter geworden en al die tijd had hij daar maar tegen de portier aangestaan. Puffend en hijgend liet ik me weer in de stoel vallen. Ik had een buik vol. M’n wangen waren rood en ik zag er moe uit. Maar ook voldaan. Het was best leuk, hoe fout het ook mag klinken.
-
Hij liet zich weer zakken en keek me gemeen aan. Die grijns stond nog steeds op z’n gezicht. Dit was niet goed. Ik had iets gemist. Maar ik besefte nu ook des te meer hoe fout ik was geweest.
,,Daar zit nog wat.’’ wees hij naar m’n mondhoek. Hij plaagde me. Snel veegde ik het weg met m’n arm. ,,Tjonge, jij moet echt dronken zijn, niet? Zeg is; hoeveel heb jij er op?’’ Chips! dacht ik. Ik dacht dat hij het niet doorhad dat ik gedronken had. Zo dronken was ik. ,,Domme meid.’’ noemde hij mij daarna. ,,Maar ik zeg niets. Zoals afgesproken.’’ Dat vond ik toch fijn om te horen.
-
,,Ik hou m’n mond wel…’’
,,Dit was allemaal niet m’n bedoeling.’’ zei ik hem nog. ,,Dit wilde ik natuurlijk niet. Het spijt me.’’ begon ik te razen. Maar hij praatte gewoon door.
,,- Mits je me je nummer geeft.’’ lispelde hij gemeen door. Ik sloot m’n ogen en zuchtte meteen weer ontmoedigd. Wat wilde hij nou van me?
,,M’n nummer?’’ vroeg ik hem nog wel.
,,Ja.’’ Hij speelde met me.
,,Waarvoor?’’
,,Hoe kan ik je anders vinden?’’ zei hij alleen en dat was niet genoeg. ,,Als ik hard ben, dan kom je.’’ sprak hij vervolgens streng. ,,Afgesproken? Dan komt niemand hierachter.’’
-
Ik schrok maar liet het gaan. Ik wist waar ik in beland was, als hij echt zo zou zijn. Zeker toen hij met z’n telefoon foto’s van de situatie begon te maken. Van de fiets en de auto, maar ook van mij. Je kon zien dat ik niet helder uit m’n ogen keek. Ik gaf hem dan ook nu weer wat hij wilde: m’n nummer, en dus zijn zin. Ook toen hij me vroeg op te schuiven, luisterde ik naar hem. Hij verwachtte een lift naar z’n huis. Hij bleek in hetzelfde dorp te wonen maar wilde perse zelf rijden. Ik voelde me vernederd en gebruikt. En daarnaast voelde ik nog veel meer. Een hoop verwarring en opwinding. Ik hoopte maar dat het aan de drank lag. Het belangrijkste was dat ik de auto weer terug in de garage had zonder dat m’n vader erachter was gekomen. In bed besefte ik me dat het veel erger had kunnen aflopen als die Bas echt een foute jongen was geweest.
-