Niet Zonder Risico - 2

2de en laatste deel

Toen Anke de volgende ochtend met Theo aan de ontbijttafel zat, zei ze: “Theo, ik wil Frankie iets geven. Hij was gisteren de hele dag een een geweldige steun. Hij bediende, maakte schoon, waste af. Het was hartstikke fijn.”
Theo knikte en vroeg: “Wat had je in gedachten?”
“Frankie is een muziekliefhebber. Daarom dacht ik aan een cd-bon.”
“Prima. Doe maar. Maar nu even wat anders. Je had een nachtmerrie vannacht. Wat droomde je?”
“Het was inderdaad een nachtmerrie. Iemand zat me achterna in ons huis. Ik rende kamer in, kamer uit, maar uiteindelijk kreeg hij me te pakken in de keuken. Hij greep me vast en toen werd ik wakker.”
“Weet je wie het was?”
“Nee, maar ik was wel bang.” Dat het iemand was met een enorme lange pik vertelde ze er maar niet bij.

‘s Middags, toen Theo een uurtje ging rusten, belde ze Frankie. Zodra hij aannam, voelde ze een heerlijke tinteling, maar bij lange na niet zo sterk als de afgelopen nacht.
“Frankie, ik wil je nogmaals bedanken voor je hulp tijdens mijn verjaardag. Het was hartstikke fijn. Dank je wel. “
Ze hoorde hem lachen en zeggen: “Graag gedaan. En dat meen ik.”
Anke was even stil. Toen vroeg Frankie: “Heb je nog kunnen slapen?”
“Je bedoelt na ons…eh…spel?”
“Ja.”
“Ja, als een roos. Je hebt me gered. Haha. Dat dit zomaar ging gebeuren, had ik totaal niet verwacht en ik denk jij ook niet.”
“Nee, maar….”
“Wat Frankie?”
“Er gaat niets boven het eggie. Als je begrijpt wat ik bedoel!”
Anke lachte. “Ik begrijp wat je bedoelt. Wie weet!”
Ze keuvelden nog wat verder en sloten toen af. Met de mobiel in haar handen staarde Anke even voor zich uit. Ze was nu niet opgewonden. Dat was afgelopen nacht wel anders, maar ze wist dat het verlangen weer terug zou komen. Hoe lang had ze nu al niet echt meer gevreeën? Vannacht had ze ervaren hoe fijn het was om opgewonden te zijn en bijna was het gebeurd. Bijna ja, maar het gebeurde niet. Theo stond op. En dat doet-ie anders nooit. Sliep hij, dan sliep hij. Behalve afgelopen nacht dus. Nou ja. Zuchtend stond ze op. Ze had nog het een en ander te doen.

Maar de donderdag erop gebeurde er iets wat nieuwe mogelijkheden gaf!
Frans kwam langs. Frans was een goede vriend van Theo. Hij was ook op de verjaardag van Anke. Samen deelden ze een hobby: vissen. Nee, niet met een hengel langs het kanaal, maar zeevissen. Vroeger gingen ze samen geregeld naar zee en liepen dan een strekdam op. Een strekdam is een zeebreker. Zo’n stenen dam die vanaf de kust de zee in liep om de golven te breken. Dan stonden ze daar in hun gele zeiljassen in een poging vis te vangen. Maar dat was vroeger. Sinds zijn ziekte kon Theo dat niet meer. Hij was daarvoor helaas niet sterk genoeg meer. Maar goed, die Frans kwam dus langs.
Hij vroeg: “Theo, heb je zin om vannacht met een visserboot mee te gaan om de netten te controleren?”
Theo reageerde verheugd: “Ja natuurlijk. Vertel!”
“Nou,” begon Frans, “De boot vertrekt hier vanuit de haven om half 4. Ze blijft tot een uur of 8 op zee. Dan komen we terug. Dus ik denk dat we tussen 9 en 10 uur weer thuis zijn.”
“Dat maakt me niet uit! Heel leuk om mee te mogen!”
De mannen spraken enthousiast verder. Om 3 uur zou Frans Theo komen ophalen. Het was maar 10 minuten rijden tot de haven. Zeker ‘s nachts als er nauwelijks iemand op de weg is.
Anke was erbij. Ze zag hoe blij de mannen waren met dit buitenkansje. En zij was blij voor hen en het bood haar ook weer kansen, toch?

Die middag toen Theo sliep belde ze Frans. “Hou jij van vroeg opstaan?”
“Nou, niet bepaald, hoezo?” antwoordde hij.
Daarop vertelde Anke het verhaal. “En ik dacht als jij dan misschien hierheen kan komen, want weet je, ik ben bang alleen in bed.” Ze lachte. “Je weet maar nooit wat er kan gebeuren als een vrouw alleen is.”
Frankie speelde het spel direct mee. “Dan bel je precies met de juiste man als je ten minste wil dat ik kom.”
“Ja, dat wil ik, maar als je misschien liever blijft slapen…?”
“Haha, nee hoor! Ik kom naar je toe. Bij mij ben je in veilige armen.”
Ze spraken af voor half 4. Maar voor alle zekerheid zou Anke hem wel eerst even belllen. Toen ze de telefoon neerlegde, voelde ze zich toch een beetje schuldig. Een heel klein beetje maar! Maar, zo zei ze tegen zichzelf: “Theo zijn pleziertje, dan ik ook mijn pleziertje!”

Toen Frans om 3 uur kwam aanrijden, stond Theo al klaar. Hij had zowaar zijn gele zeiljas te voorschijn getoverd. Hij stapte bij Frans in de auto en weg reden ze. Anke ging terug naar binnen. Ze deed de lichten uit en liep naar boven. Er maakte zich een heerlijke opwinding van haar meester. Maar voor ze Frankie zou bellen, eerst een douche. Dat werd een snelle. Een schoon slipje en een schoon nachthemd. Ze koos voor een korte. Eén die boven de knieën eindigde. Een bh? Nee, ze sliep nooit in een bh. Toen liep ze weer naar beneden. Ze deed de gordijnen dicht en slechts een klein lampje aan. De salontafel stond te dicht bij de bank, vond ze. Die moet wat verder van de bank af. Er moet ruimte zijn! En toen belde ze Frankie: “Ik ben in 5 minuten bij je. Ben al in de buurt!” En met dit alles steeg de opwinding. Ze voelde de spanning groeien. Haar lichaam tintelde. Ongeduldig wachtte ze hem op. Na een paar minuten hoorde ze voetstappen. Ze was al in het halletje. Door het spionnetje zag ze hem. Aanbellen hoefde niet. Ze opende de deur. Snel stapte hij binnen en sloot de deur achter zich.

“Dag Anke,” zei hij simpel. Hij trok zijn jas uit en drukte Anke direct tegen de muur. Geen kusjes op de wangen, maar direct op haar lippen. Anke sloeg haar armen om zijn nek en kuste gretig terug. Zo bleven ze even staan, elkaar vasthoudend, elkaar kussend. Toen maakte ze zich van hem los en pakte zijn hand. Ze trok hem de kamer in. Maar daar hield Frankie tegen: “Niet hier,” zei hij, “maar boven, je bed.”
“Mijn bed?” reageerde ze. Maar Frankie trok haar al mee de kamer uit, de trap op.
“Welke deur?”
“Die!”
Hij opende de slaapkamerdeur. De kamer was niet opgeruimd. Anke had aan beneden gedacht, niet aan hier. Frankie trok haar mee naar het bed. Hij rukte de dekens weg. “Hier,” zei hij. Hij duwde haar op haar rug dwars op het bed. Hij schoof haar nachthemd omhoog. Het gebeurde allemaal snel. Toen pakte hij haar slipje en trok het uit. Achteloos gooide hij het op de grond.
Toen voelde Anke zijn mond op haar kutje. Ze voelde zijn lippen, ze voelde zijn tong op haar klitje. Het zweet brak haar uit. Het vuur laaide op toen ze voelde hoe hij op haar klitje zoog. Ze duwde zijn hoofd dichter op haar kutje en bijna onmiddellijk kwam ze klaar. Een golf sloeg door haar heen. Ze hield hem vast. Zolang had ze de liefde niet meer bedreven. Nu kwamen alle onderdrukte gevoelens aan de oppervlakte. Toen ze voelde dat hij zijn hoofd wilde oprichten, haalde ze haar handen weg. Hij keek haar aan en glimlachte. Toen boog hij zich opnieuw over haar. Hun handen vonden elkaar en met hun vingers in elkaar gestrengeld begon hij haar liefdevol te beffen. Hij likte haar schaamlippen, haar klitje. Hij kuste haar schaamstreek. Frankie nam alle tijd om haar te verwennen. Toen maakte hij een hand los. Zachtjes duwde hij een vinger in haar.
Anke lag te genieten. Haar ogen gesloten. Ze was volledig geconcentreerd op wat Frankie met haar deed. Ieder kusje, elke aanraking gaf haar onnoemlijk veel plezier. O, wat had ze dit gemist! Maar Frankie bracht haar niet opnieuw naar een hoogtepunt. Hij wilde meer. Hij wilde haar. En zij hem! Na wat een eindeloze tijd leek, stond hij op. Anke opende haar ogen. Ze zag dat hij z’n overhemd uittrok. Ze zag dat hij z’n broek uittrok en nog slechts in zijn onderbroek stond. Toen strekte hij zijn hand uit. Anke kwam omhoog. Hij knikte haar bemoedigend toe. Ze wist wat ze moest doen. Ze trok zijn onderbroek naar beneden en bevrijdde daarmee zijn pik.
Met bewondering keek ze er naar. Toen keek ze omhoog en zei: “Wat groot!”
Vanaf het moment dat ze met Theo was, had ze nooit meer een andere pik gezien. Daar had ze geen behoefte aan. Theo had haar altijd alles gegeven wat ze nodig had, maar sinds zijn ziekte….. En nu keek ze naar een lange, sterke pik. “Toe maar,” hoorde ze Frankie zeggen, “pak hem vast.”
Er ging een rilling door haar heen toen haar vingers zijn pik aanraakten. Ze liet haar vingers langs zijn schacht glijden. Op en neer. Zo groot. Zo lang. Ze pakte hem voorzichtig vast en bewoog haar hand op en neer. Ineens hoorde ze zijn stem: “Hij wil zo graag een kusje van je.” O god. Voorzichtig bracht Anke haar mond naar zijn pik en gaf een kusje op het topje. Toen keek ze omhoog. Ze zag de glimlach om Frankies mond. Hij knikte haar opnieuw bemoedigend toe. Toen likte ze het topje van zijn pik. Ze rook zijn pik. De geur was heel anders dan die van Theo, maar daarom niet minder lekker. Weer keek ze op. Frankie zei: “Ik zou het zo fijn vinden als je me pijpte. Al is het maar even.”
Hoe jong Frankie ook was vergeleken met Anke, hij begreep drommels goed dat ze iets moest overwinnen. Forceren werkte niet. “Toe maar, Anke, het is goed.” Toen nam ze hem in haar mond. Ze bewoog haar hoofd op en neer. Voorzichtig eerst, maar Frankie merkte dat ze hem langzaam steeds dieper in haar mond nam. Hij liet haar gaan, gaf haar het initiatief. En Anke? Naarmate het pijpen vorderde ging ze er steeds meer van genieten. Zo lang geleden! Theo was een man die er van hield gepijpt te worden. In het begin – god, hoe lang geleden? – gebeurde het dat hij soms midden op de dag zijn broek liet zakken en moest Anke hem klaar pijpen. Anke deed dat meestal graag. Ze hield van hem, ze houdt nog van hem!
Maar nu pijpte ze een andere pik. Die van Frankie! Hij proefde anders, smaakte anders, was anders. Maar ze genoot. Ze merkte dat door haar pijpen zijn pik nog harder werd en nog langer. Eindelijk maakte Frankie zich van haar los. Hij wilde zo niet klaar komen.

Ze gingen bij elkaar op bed liggen. Haar nachthemd ging uit Hij kuste haar en Anke proefde haar eigen kutvocht. Zijn handen verkenden haar lichaam. Ze voelde hoe hij onder het kussen met haar tepels speelden. Ze voelde zijn hand over haar lichaam gaan en ze rilde toen hij haar kutje streelde. Ze onderging zijn liefkozingen met volle teugen. Ze genoot van zijn mond die haar lichaam kuste, maar steeds weer terugkeerde naar haar mond. Ze voelde zich weer vrouw. Ze mocht weer lichamelijke liefde ontvangen. Ze werd weer verwend.
Eindelijk ging Frankie tussen haar benen zitten. Anke richtte haar hoofd op. Toen ze zag dat hij zijn pik naar de ingang van haar kutje bracht, steeg de spanning nog meer. Ze voelde zijn pik tegen haar lippen drukken. Met beide handen opende ze haar kutje. Ze nodigde hem zonder woorden uit. Ze voelde hem in haar gaan en sloot haar ogen. Centimeter voor centimeter ging hij dieper. Ze voelde hoe zijn pik haar vulde, volledig vulde. Ze haakte haar benen om zijn bovenbenen. Toen neukte hij haar. Soms langzaam, soms snel, maar altijd in beweging. Anke genoot met volle teugen. Orgasmes overspoelden haar. En Frankie ging maar door. Hij voelde hoe ze kwam, dan kneep ze haar spieren samen. Soms keek hij in haar gezicht en zag hoe intens ze het vrijen beleefde. Het spel mocht wel eindeloos te duren, maar uiteindelijk voelde Frankie zijn sperma opkomen. Op het laatste moment trok hij zich terug en kwam klaar op haar lichaam.

Ze lagen tegen elkaar. Anke’s arm en been over zijn lichaam. Dicht bij elkaar, intiem. Ze spraken niet. Ze genoten slechts. Anke’s gedachten dwaalden af. Ze dacht aan Theo op de vissersboot. Haar Theo! Stond hij bij de reling? Moest hij op de brug blijven? Anke wist dat hij zich nu heel gelukkig voelde. Ze keek naar Frankie, maar die lag met zijn ogen dicht. Haar gedachten keerden terug naar Theo. Ze zag de boot deinen op de golven. Ze hoorde bijna het ruisen van de zee. Ze hield van hem. Ze had altijd van hem gehouden. Langzaam doezelde ze in.

Plotseling voelde ze een hand op haar schouder. Ze opende haar ogen. Frankie zat bij haar op bed. Hij was aangekleed. “Anke, ik moet gaan!”
“Hoe laat is het?”
”Bijna kwart voor 8.”
“O, okay. Ik moet vast geslapen hebben.”
“Dat heb je zeker. Maar nu moet ik gaan. Ik kan niet blijven. Dat begrijp je. Het risico is daarvoor te groot.”
Anke stond op. Ze pakte een ochtendjas en deed die aan. “Ik loop met je mee naar beneden.” Ze deed eerst nog de ramen open voor frisse lucht. De lakens zou ze straks wel vervangen.
“Weet je zeker dat je niet eerst koffie wil?”
Maar Frankie schudde zijn hoofd. “Het is veel beter dat ik nu ga.”
Hij trok al zijn jas aan. Anke pakte hem vast en zei: “Frankie, het was geweldig. Ik heb zo genoten. Maar het kan maar eenmalig zijn. Ik hoop dat je dat begrijpt en respecteert.”
“Natuurlijk begrijp ik dat. Ik ben je vriend, niet je lover. En ik wil je vriend blijven en gewoon langs kunnnen komen, zoals ik steeds gedaan heb.”
“Ja natuurlijk wil ik dat. Ik wil jouw vriendschap niet kwijt. Kom wanneer je wil, je bent altijd welkom.”
Frankie glimlachte. “Eenmalig zei je? Tweemalig kan ook hoor!”
Anke lachte slechts.
“Ik ben je vriend,” herhaalde Frankie,”als je me nodig hebt, dan ben ik er voor je. Altijd. Waar je me ook voor nodig hebt! Daar zijn vrienden voor.”
Een kusje op de ene wang, een kusje op de andere wang. Zijn wijsvinger even tegen haar lippen. Toen verliet hij het huis.

Anke liep terug naar boven. Over een uurtje kon Theo al komen. Het bed moet eerst verschoond worden. Het was fijn. Meer dan fijn. “Eenmalig Frankie,” zei ze zachtjes voor zich uit. “Tweemalig kan ook, had hij geantwoord. “
“Ja, tweemalig kan ook.” Ze glimlachte en haalde het bed af.
Een nieuwe dag was begonnen.