Doktertje Spelen

“Ishana van der Meer?” roept dokter Peters de wachtkamer in als hij de deur met een zwaai opent.
Moeder en dochter staan tegelijk op. Ishana frummelt zenuwachtig aan het koordje van haar hoody. Ze loopt achter haar moeder en de dokter door de gang naar de spreekkamer.
“Ga zitten,” zegt dokter Peters vriendelijk. “Wat waren de klachten? Hij kijkt vluchtig naar het beeldscherm van zijn computer. “Menstruatieklachten, is het niet?”
“Iedere keer wanneer ze haar periode heeft is het een ramp,” steekt de kogelronde mevrouw van der Meer van wal. “Helse pijnen, ze weet niet waar ze het zoeken moet. En dat wel drie dagen lang. Zo mist ze veel van haar school en…”
“Ik denk dat Ishana zelf uit kan leggen wat de klachten zijn,” onderbreekt dokter Peter haar vriendelijk maar stellig.
Mevrouw van der Meer zwijgt beledigd. Ishana kijkt nog steeds naar haar schoenen. Het liefst had ze de capuchon van haar hoody ver over haar hoofd getrokken zoals ze er meestal bij loopt. Dat mocht niet van haar moeder. Ze murmelt iets onverstaanbaars. Haar moeder geeft haar een por tegen haar schouder.
“Ga rechtop zitten jij en kijk de dokter aan als je tegen hem spreekt,” zegt ze streng.
Dokter Peters glimlacht vriendelijk naar Ishana. Wat een mooi meidje is dat geworden, denkt hij. Het moet jaren geleden geweest zijn dat ze hier samen met haar dominante moeder voor een consult kwam. Ze was toen nog een kind. Ze is uitgegroeid tot een beeldschoon meisje. Als halfbloed van een Surinaamse moeder en een Hollandse vader lijkt ze van beide kanten de mooiste trekken meegekregen te hebben. Grote bruine ogen met donkere wimpers, volle lippen en een goudbruine huid. Een donkere volle haardos, maar niet het kroezende haar van haar moeder.
“Hoe oud ben je nu ook alweer?” vraagt hij haar.
“Zestien,” antwoordt Ishana schuchter.
“Je hebt buikklachten bij de eerste dagen van je menstruatie?” wil hij weten. Hij knikt haar bemoedigend toe.
“Ja, heel erg. Ik kan er niet van slapen. En ik kan dan ook niet naar school.” Voor het eerst kijkt ze hem met haar grote bruine ogen aan.
“Ik kan je wel uitleggen hoe dit komt. Het is een regelmatig voorkomende klacht bij meisjes waarbij het maagdenvlies nog intact is. “ Dokter Peters pakt een stuk papier en tekent een ovaal rondje met een gat er in. “Normaal gesproken zit er in het maagdenvlies een ruime opening zodat het menstruatiebloed en weefsel af kan vloeien. Bij een aantal meisjes is de opening echter zo klein dat bloed en stolsels moeilijk weg kunnen vloeien. Daar komen de buikklachten van. Maar dat is met een simpele ingreep op te lossen.”
“Moet ze geopereerd worden? Verliest ze dan haar maagdelijkheid?” vraagt mevrouw van der Meer geschrokken.
“Een operatie zou ik het niet willen noemen. Ze hoeft er niet voor naar het ziekenhuis. Ik kan dit zelf doen met mijn bekwame assistente,” stelt hij haar gerust.
Ishana kijkt alweer naar de grond. Ze wringt haar handen ineen. Een ingreep? Dat wil ze helemaal niet. Zijn er geen simpele pilletjes die de buikpijn doen stoppen?
“Het is belangrijk dat je dit ongemak laat verhelpen,” gaat dokter Peters verder die haar twijfel bemerkt. “Doordat er resten weefsel achter kunnen blijven kan er gemakkelijk een ontsteking ontstaan en dan ben je veel verder van huis,” zegt hij nadrukkelijk tegen moeder en dochter.
“Dan moet het maar,” zucht mevrouw van de Meer. Moeten we gelijk een afspraak maken?” wil ze weten.
Ishana kan volgende week woensdag komen. Mijn assistente zal haar dan verder helpen.
“Maar ik moet er bij zijn, ze kan dat niet alleen,” zegt mevrouw van der Meer stellig.
“Ishana kan dit heel goed alleen,” antwoordt dokter Peter minstens zo stellig. “Bij dergelijke ingrepen willen we geen overbodige toeschouwers. En daar was de kous mee af.

Die woensdag is eigenlijk zijn vrij dag. Deze dag reserveert hij voor zijn speciale patiënten. Jonge meisjes met dergelijke klachten. Hij spelt hen dan het verhaaltje van een maagdenvlies met te nauwe opening op de mouw. Ze trappen er allemaal in. Het is ook niet helemaal gelogen. Feit is namelijk dat ze allemaal zo goed als genezen zijn na zijn speciale behandeling. De buikklachten zijn ten minste aanzienlijk verminderd. Het gebeurt regelmatig dat een patiënte om een nabehandeling vraagt. Die wil hij met alle liefde geven maar dan is het ook afgelopen. Een mens kan niet voorzichtig genoeg zijn. Een arts al helemaal niet.
Dokter Peters glimlacht bij het vooruitzicht Ishana te behandelen. Een mooi en onschuldig maagdje dat hij met alle liefde van haar klachten af wil helpen.

Als woensdag de 16e is aangebroken heeft dokter Peters zich goed voorbereid. Even is hij bang dat Ishana’s dominante moeder toch mee zal komen. Hij kan echter gerust ademhalen. Ishana is alleen. Dokter Peters haalt zijn enige patiënt voor vandaag uit de wachtruimte. Duidelijk zenuwachtig loopt ze de behandelkamer binnen. Dokter Peters probeert haar gerust te stellen als hij haar geschrokken blik vangt wanneer ze de behandeltafel met beenbeugels ontwaart.
“Je hoeft je alleen maar van onderen uit te kleden,” zegt hij met zalvende stem. “Ik kan je de keuze uit twee behandelingen geven. Een snelle maar toch wel pijnlijke behandeling of een zachte behandeling die langer duurt maar aangenaam zal zijn.” Hij kijkt haar verwachtingvol aan.
“Ik wil geen pijn,” aarzelt Ishana. Mooi zo, denkt dokter Peters. Daar kiezen ze allemaal voor.
Als Ishana haar jeans en slip heeft uitgetrokken mag ze op de bank plaatsnemen.
“Leg je voeten maar in de beugels,” gebiedt hij haar vriendelijk doch beslist. Ishana gehoorzaamt hem netjes maar enigszins onwillig merkt dokter Peters. Ze zal snel genoeg bijdraaien weet hij uit ervaring.
“Waar is de assistente,” vraagt Ishana vanuit haar ongemakkelijke positie met een piepstemmetje.
Dokter Peters rommelt in een van de lades en antwoordt terloops “Ze kan vandaag niet komen, maar dat is geen probleem. Ik kan het prima alleen aan.” Hij komt met een rond staafje in zijn hand terug.
“Het is belangrijk dat je vochtig wordt,” legt hij haar uit. “Hoe vochtiger hoe aangenamer de behandeling zal verlopen. Daarvoor gebruik ik dit apparaatje. Hij toont haar de zwarte mini vibrator. Aan de uitdrukking op haar gezicht kan hij zien dat ze geen flauw idee heeft waar het apparaat toe dient. Is ze dan zo onervaren? denkt dokter Peters verbaasd. Het idee van zoveel onnozelheid windt hem op. Hij loopt nu al met een bult in zijn broek.
Hij zet de vibrator aan en houdt het zacht zoemende apparaatje tegen de binnenkant van haar dijen. Zachtjes beweegt hij de vibrator langs haar liezen. Hij controleert de reactie van het meisje. Ze ligt onrustig heen en weer te schuiven. Hij ziet dat ze haar spieren spant.
Hij legt de vibrator terzijde. “Ontspan je nu maar,” zegt hij. Hij stroopt haar trui op en wijst naar haar stijve tepels. “Kijk, je reageert goed,” zegt hij terwijl hij haar borsten zachtjes kneed. Laat je gaan. Sluit je ogen en laat je meevoeren met het heerlijke gevoel dat je zal ervaren. Je hebt toch wel vaker een orgasme gehad?” wil hij weten. Ishana kijkt hem verward aan.
“Laat maar, het zal goedkomen, dat beloof ik je,” besluit hij.
Dokter Peters laat het apparaatje opnieuw langs haar buik, dijen en liezen gaan. Vervolgens langs het naadje van haar billen en rond haar reeds gezwollen clit. Wanneer hij de trillende punt op haar clit zet werpt ze haar billen omhoog. Ze slaakt een kreet van verrassing.
“Iets te heftig, ik zal mijn vingers gebruiken,” mompelt dokter Peters met hoorbare opwinding in zijn stem. Hij voelt met zijn vingers voorzichtig of haar kutje al vochtig is. Niet te diep vingeren, denkt hij. Ze mag haar maagdelijkheid nog niet verliezen.
Ze is reeds nat, constateert hij tot zijn voldoening. Ishana ligt nog steeds met haar sweater opgestroopt op de bank. Met de ene hand beroert hij haar borsten, met de ander hand streelt hij haar kutje. Zijn vinger vind haar clitoris. Rustig masseert hij deze terwijl hij naar de uitwerking kijkt.
“Laat je maar helemaal gaan, geniet van het gevoel,” spreekt hij zacht tegen haar. Ishana kreunt. Ze wiegt met haar hoofd heen en weer. Dokter Peters laat zijn vinger sneller rond haar clitoris gaan. Hij doopt zijn vingers in haar natte kutje om vervolgens haar clit te masseren met snelle bewegingen. Ishana wipt met haar billen op en neer. Ze bereikt bijna haar hoogtepunt.
Ze heeft haar ogen gesloten. Plotseling kijkt ze hem aan. Ze spert haar ogen wijd open, haar neusvleugels trillen en met een luide kreun komt ze klaar. Haar heupen schokken ongecontroleerd op en neer.
“Goed zo meisje, dat was lekker nietwaar?’ glimlacht dokter Peters. Hij gooit een laken over haar benen zodat haar zicht onttrokken wordt van zich daarachter afspeelt.
Dokter Peters knoopt snel zijn broek los. Zijn lul springt bevrijdend tevoorschijn wanneer hij zijn boxershort naar beneden stroopt.
Hij spreidt haar schaamlipjes zodat haar roze vochtige kutje volledig zichtbaar is.
“Nu zullen we je van je klachten afhelpen,” zucht hij opgewonden.
Zachtjes beroert hij zijn eikel tegen de nog steeds gezwollen clitoris. Ishana lijkt te zijn vertrokken in een andere wereld. Ze kreunt en hijgt ongegeneerd.
“Je zal het even voelen, maar het is in een tel voorbij,” waarschuwt hij haar terwijl hij naar binnen stoot. Ishana slaakt een kreet. Dokter Peters blijft even staan alvorens hij zijn heupen met kleine schokjes naar voren beweegt. Hij omvat haar billen en stoot iets krachtiger toe. Ishana ligt onder hem te kronkelen en te kreunen. Haar reactie stimuleert hem om door te stoten. Sneller, harder. Dit houdt hij niet lang vol. Hij wil er nog even van genieten. Toch komt het na een paar stoten tot een ontlading. Hij spuit haar maagdelijke kutje vol.
Als ik niet steriel was geweest waren er heel wat jonge meisjes zwanger geworden, bedenkt hij met een glimlach.
“Zo, je bent geen meisje meer, maar een vrouw,” zegt dokter Peters tevreden. “De operatie is geslaagd,” grijnst hij.
Hij veegt zijn wippende penis schoon en trekt zijn broek omhoog. Daarna verwijdert hij het laken en veegt het bloed en sperma van haar kutje zorgvuldig weg. Hij overhandigt haar een maandverband.
“Draag deze maar in je slip want het zal nog een poos blijven lekken.”
Ishana staat verward op. Ze wankelt op haar benden en valt bijna. Dokter Peters weet haar nog net op te vangen.
“Gaat het meisje?” vraagt hij bezorgd.
Ishana knikt stilletjes. Al die tijd heeft ze geen woord gezegd. Alleen gekreund. Van genot, daar is dokter Peters zeker van. De meeste meisjes zijn verlegen na zijn behandeling. Ishana lijkt verward. Ze lijkt niet goed door te hebben wat er met haar gebeurd is.
“Moet ik nog terugkomen,” vraagt ze ten slotte voor ze de deur uitgaat.
“Wil je dat?” vraagt dokter Peters.
Ishana knikt glimlachend.
“Dan doen we dat,” antwoordt dokter Peters opgelucht. “Kom volgende week woensdag maar om dezelfde tijd langs.”