Het Omgekeerde Pygmalion Effect - 2

In het eerste deel wordt de wat saaie lerares economie, Erica, onder handen genomen door haar vriendin Linda. Ze transformeert in een opwindende vrouw die zonder veel problemen haar knappe en opwindende leerlinge Valerie versiert. Valerie bekent dat ze al verliefd op Erica was toen de lerares nog haar oude uiterlijk had.

Inmiddels zijn Valerie en ik twee maanden samen. Ze is in mijn appartement getrokken en heeft haar armoedige huurkamer opgezegd. Aangezien ze mijn leerlinge is, moeten we voorzichtig zijn. Pas als Valerie is geslaagd voor haar eindexamen kunnen we in de openbaarheid treden.

Ik word wakker in de lepeltjeshouding en hoor Valerie heel zachtjes snurken. Voorzichtig om haar niet wakker te maken, kruip ik het bed uit. Vandaag heb ik vrij dus kan ik eigenlijk blijven liggen, maar ik wil Valerie verrassen. Het is immers zestig dagen geleden dat we een paartje vormen en als je de liefde nog telt in dagen zijn er veel dagen te vieren.

Naakt loop ik naar de keuken en zet koffie. Ik rooster boterhammen en pers een sinasappeltje. Met een dienblad vol lekkernijen, waaronder twee glazen champagne en een roos in een klein vaasje loop ik terug.

Valerie begint te ontwaken en kijkt me wat lodderig aan.

“Is het al tijd?”

Ik zet het dienblad op haar schoot en kruip naast haar.

“Je hebt nog een uur, maar ik wilde je verrassen.”

“Wat lief!”

Ik zoen haar wang.

“Gefeliciteerd met onze twee maanden.”

Ze giechelt en zoent me terug.

Terwijl ze eet bewonder ik haar prachtige gezicht, omkranst door die vracht aan blond haar. Ze eet beheerst, met kleine hapjes en vindt genoeg tijd om zoenen met me uit te wisselen. Nadat ze klaar is met eten, breng ik het blad terug naar de keuken.

Als ik terugkom heeft ze het dekbed teruggeslagen en ligt op haar rug op me te wachten. Ik kruip boven op haar en we beginnen met een aantal intense zoenen. Mijn hand gaat naar haar borsten en ik speel met haar hard geworden tepels. Haar kleine tietjes, stevig en rond als sinasappeltjes zijn nog niet door de zwaartekracht aangetast en staan koket omhoog. Ik lik er in korte baantjes over heen en ze kreunt zachtjes.

Langzaam glijd ik naar beneden en begin haar inmiddels natte kut te likken. Mijn tong glijd door de schaamlippen en ik proef de zilt-zoete combinatie van haar geil. Mijn lippen zuigen op haar clit en ze geeft kleine kreetjes van genot. Ik ga weer op haar liggen en duw mijn vagina tegen de hare. Enige minuten lang wrijven we onze kutten tegen elkaar en ik gloei van het opkomende genot dat door me heen stroomt.

Valerie neemt het over en likt mijn buik en mijn grote tieten. Ik ril van genot en geilheid en voel hoe ze mijn tepelhoven likt. Haar vingers strelen mijn dijen en ik begin steeds zwaarder te ademen. Haar tong glijdt in mijn mond, cirkelt er even rond en vind dan de mijne. We tongen, terwijl onze handen over onze lichamen glijden.

We komen vlak na elkaar klaar en blijven minutenlang uithijgen. Pas nadat Valerie de wekker heeft geïnspecteerd k0mt er weer beweging in onze lijven.

“Shit, het is al tijd,” zegt ze, “ik kom nog te laat.”

Ze staat op, geeft me nog een kus en rent naar de badkamer. Ik blijf liggen en voel me zeldzaam gelukkig. Hoe ben ik toch al die saaie jaren doorgekomen zonder mijn godin?

Gekleed komt Valerie uit de badkamer, pakt haar laptop en doet die in haar tas. Ik sta ook op en loop in mijn blootje met haar mee naar de deur. Daar kreeg ik nog een kus en ik kijk hoe ze naar de lift rent.

Terug in het appartement, trek ik mijn kleren aan en loop naar de keuken. Ik heb vrij genomen om vandaag allerlei klusjes te doen, die ik al te lang heb uitgesteld. Ik laat op het gemeentehuis mijn paspoort verlengen, bezoek de Universiteitsbibliotheek om eindelijk een paar boeken terug te brengen en koop een flesje Chanel no. 5 voor Valerie.

Weer thuis krul ik op de bank met een boek dat ook al maanden op me wacht en een mok thee. Een uur later wordt mijn gelukzaligheid ruw verstoord door mijn mobiel. Op de display zie ik de naam van Valerie. Ik neem op en word overvallen door een geweldige huilbui van mijn geliefde. Het duurt even voor ze weer in staat is om te praten.

“Wat is er, schatje?” vraag ik.

“Het is zo verschrikkelijk,” huilt ze, “godverdomme, ik wil dit niet!”

“Rustig nou, wat is er?”

Haperend komt het er uit. Onderbroken door gierende uithalen en veel gesnik. Haar moeder heeft haar opgewacht bij de HEAO en meegenomen naar een koffieshop in de buurt. Dat verbaast me. Valerie en haar moeder hebben al jaren geen contact meer, zeker niet nadat haar moeder haar de deur had uitgegooid omdat ze lesbisch was.

“Dat kreng,” gaat Valerie verder, “ze is er achter gekomen dat ik nu met jou samenwoon en nu wil ze alles gaan vertellen aan de directrice. Dit kost je je baan, godverdomme!”

Mijn vingers omklemmen de telefoon, ik voel dat mijn handen beginnen te zweten. Even weet ik niet wat ik moest zeggen. Het enige wat te horen is, is het snikken van Valerie.

“Maak je geen zorgen,” zeg ik plotseling.

“Wat?”

“Ik zei, maak je geen zorgen. Natuurlijk ik kan mijn baan verliezen, maar dat zien we dan wel weer. Jij bent echt belangrijker dan een lullig lerarenbaantje.”

“Maar je vindt lesgeven zo fijn..”

“Ja, dat klopt, maar toch ben jij belangrijker, begrijp je dat, als ik niet van jou mag houden, spring ik nog liever van de brug.”

“Echt?”

“Ja, echt. Kom je zo naar huis?”

“Ik heb nog één lesuur, ik zie je zo. Kus.”

We hangen op en verslagen leun ik tegen de leuning van da bank waar ik vijf minuten geleden nog zo gelukkig ben geweest. Maak je geen zorgen had ik gezegd, maar alles was zorgelijk genoeg. Als de moeder van Valerie me inderdaad verlinkt aan de directrice, zal dat zeker mijn ontslag betekenen. Ik zou het lesgeven moeten opgeven, want andere scholen zouden willen weten waarom ik was ontslagen. Het is een persoonlijke ramp, maar niet zo erg als het idee dat ik Valerie kwijt zou kunnen raken.

Terwijl ik zit na te denken gaat mijn mobiel weer. De display toont een mij onbekend nummer.

“Met Erica,”

“Met Marianne van Vliet, we moeten even spreken.”

Ik verstijf, Van Vliet is de achternaam van Valerie. Dit moet haar moeder zijn.

“Ik heb uw nummer van mijn dochter,” zegt de stem, “kunnen we ergens afspreken?”

Ze heeft een harde, onaangename stem met een zwaar Amsterdams accent. We spreken af op een terras bij een snackbar in de buurt.

Een kwartier later zit ik aan tafeltje op het terras en zie een vrouw wat zoekend langs de snackbar lopen. Het is een vrouw van mijn leeftijd, behoorlijk uitgedijd en met vaalbruin haar. Ik wenk naar haar en ze komt op me toelopen. Ze geeft me een hand en noemt haar naam.

We drinken koffie en ik kijk afwachtend naar haar.

“Dus u doet het mijn Valerie?” begint ze, “ik hoorde het van een kennis, dat mijn dochter hokt met een pot.”

Ik blijf zwijgen mezelf afvragend hoe deze grove vrouw zo’n engel als Valerie heeft kunnen voortbrengen.

“Zijn dochter zit ook op die school, zodoende,” zegt ze op een toon alsof ze een staatsgeheim onthult, “nou kan ik alles aan de directrice vertellen. Die zal het niet leuk vinden dat haar personeel vrijt met de leerlingen.”

De koffie is slecht, proef ik en zet het halflege kopje weer neer.

“Maar ik kan ook me mond houden, maar dat gaat wat kosten, mooie mevrouw.”

Het hoge woord is er uit, chantage.

“Hoeveel?” zei ik achteloos.

“Vijfhonderd euro.”

Met een glimlach buig ik me naar voren. Ik weet dat dit verachtelijke wezen het nooit bij die vijfhonderd zal houden. Ze zal terug blijven komen en geld blijven vragen.

“Nu moet je even goed luisteren,” zeg ik en de glimlach blijft rond mijn lippen spelen, “als je nu echt denk dat ik me laat chanteren door zo’n zelfingenomen trut als jij, moet je vroeger opstaan. Je gaat maar naar de directrice. Ik neem nog liever zelf ontslag dan dat ik jou een cent geef.”

Verbluft zit ze op haar stoel. Ik sta met een ruk op en gooi wat geld op tafel.

“Dit zal genoeg zijn voor een kop koffie, als het teveel is, mag je er een ijsje voor kopen.”

Valerie zit in de woonkamer op me te wachten.

“Waar was jij nou weer?”

“Ik had je toch een SMS'je gestuurd?”

“Ja, je zat in de snackbar, maar waarom?”

“Ik had met je moeder afgesproken. Ze wilde me chanteren.”

Ze verbleekt en grijpt mijn arm.

“En?”

“Ik heb haar een paar euro gegeven en aangeraden er een ijsje voor te kopen. De koffie was namelijk niet te drinken.

Er verschijnt een lach op het gezicht van Valerie. Opgelucht kijkt ze me aan.

“Denk je dat ze naar de directrice gaat?”

“Kan me niet schelen,” zei ik en kus haar lippen, “je bent achttien lieverd, bijna negentien. Voor de wet ben je volwassen. Hooguit kunnen ze op school moeilijk doen over het reglement waarin het is verboden voor een leraar om seksuele contacten te onderhouden met leerlingen. Nogmaals ik neem liever ontslag dan dat ik jou kwijtraak.”

De volgende dag gaan Valerie en ik gewoon naar de HEAO en ik word niet bij de directrice geroepen. Ook de rest van de week verloopt zonder incidenten, het ziet er naar uit dat Marianne van Vliet bakzeil had gehaald.

Vier maanden later haalt Valerie haar einddiploma en kunnen we ons opmaken voor het volgende evenement, de bruiloft.