Onvoorziene Gevaren - 1

De barman zag haar binnenkomen. Hij keek op de klok. Negen uur, zoals gewoonlijk. Ze kwam naar de bar gelopen en zocht haar plekje aan de korte kant. Altijd aan dezelfde kant. Bijna altijd op dezelfde kruk. En altijd met haar gezicht richting de deur. De barman kende haar inmiddels. Ze kwam nu al ruim 2 weken hier. Elke avond rond dezelfde tijd.
"Dag Isabel."
"Goedenavond, Frits."
"Hetzelfde?"
"Doe maar."

Terwijl Frits haar drankje klaar maakte, pakte Isabel haar sigaretten. Dat mocht toen nog. Ze stak er eentje op. Frits zette het drankje voor haar neer en gaf haar een schone asbak. Isabel was, zoals altijd sexy gekleed, maar niet te! Ze droeg, zoals altijd een truitje, waarin haar stevige borsten zich duidelijk aftekenden. Soms een rok, maar meestal een broek. Waarom ze elke avond kwam, had Frits niet kunnen achterhalen. Hij had het haar wel eens gevraagd, maar haar antwoord was ontwijkend geweest. Ze had gezegd: "Ik vind het hier rustig en gezellig." Dat was alles, maar Frits voelde dat er meer aan de hand was. Mannen? Was ze een hoer?
Nee, want soms kwam er iemand naar haar toe en bood een drankje aan, maar altijd wimpelde ze het af. Niemand kreeg ook maar de geringste kans om haar te benaderen, laat staan te versieren. Meestal bleef ze tot tegen het nachtelijk uur. Dan betaalde ze en vertrok. Ze kwam alleen en ze ging alleen. En zo ging het nu al ruim twee weken.

De deur van de bar ging open. Drie mannen kwamen binnen. Twee van de drie keken observerend rond. De derde man besteedde geen aandacht aan wie er waren. Hij ging aan een tafeltje zitten. De twee voegden zich bij hem. Frits had er geen goed gevoel over. Hij wist dat hij voorzichtig moest zijn. De derde man was netjes gekleed. Hij droeg een pak met overhemd en stropdas. De twee andere mannen droegen vrijetijdskleding. De man met het pak keek naar Frits en knikte. Frits liep naar hen toe. Hij bestelde wijn, de andere twee bier.
Isabel had hen natuurlijk ook zien binnenkomen. Ogenschijnlijk besteedde ze geen aandacht aan hen, maar ze hield hen vanuit haar ooghoeken wel degelijk in de gaten. Toen Frits hen de bestelling bracht, zag Isabel, dat de man in het pak iets tegen hem zei. Daarop keek Frits in haar richting. De man in pak keek niet. Toen Frits weer achter de bar stond mixte hij een drankje en bracht het naar Isabel. Hij zette het bij haar neer. "Van hem," zei hij met een hoofdknik, "Het is een vruchtencocktail." Daarop liep hij weg. Isabel pakte het glas en draaide het even tussen haar vingers, net alsof ze twijfelde of ze het wel aan zou nemen. Toen keek ze naar de man in het pak en hief het glas. De man keek haar nu aan. Ze proefde en zette het glas weer neer. Daarop nam ze haar sigaretten en stak er weer eentje op.

Door de rook keek ze opnieuw naar hem. De man in pak stond op en liep naar de bar. De twee anderen bleven zitten, maar draaiden hun stoelen zo dat ze goed zicht hadden en op de mensen in de bar en op Isabel. Hij groette niet, maar zei: "Ik waardeer het dat je mijn drankje accepteerde." Hij was 31. Dat wist Isabel. Zelf was ze 20. Hij was best aantrekkelijk zo van dichtbij. Aantrekkelijker dan op de foto’s die ze van hem had gezien. Niet knap, gewoon aantrekkelijk.
Frits ging verder met zijn werk. Hij spoelde glazen, wreef met zijn doek de bar droog en bediende de gasten. Er kwamen er steeds meer. Iedereen had blijkbaar zin om wat te drinken. Toch hield Frits Isabel in de gaten. Hij zag hoe ze praatten, maar slechts een enkele keer ving hij wat op. Dat was wanneer hij met zijn eeuwige lap over de bar in hun buurt wreef. Hij hoorde haar zeggen dat ze een vriend had. Vreemd, dacht hij. Ze is hier nu al veertien dagen, elke avond. En haar vriend vindt dat goed?

De barkrukken vulden zich. Er waren er nog twee vrij, precies naast de man in pak. Toen gebeurde er iets bijzonders. Twee mannen kwamen binnen en liepen naar de bar. Zij wilden die krukken nemen. Ineens was daar een van de...ja, wat waren ze? Bewakers? Bodyguards? Hij liep naar de mannen toe. Hij was lang, breed en gespierd. Hij zei zachtjes: “Deze krukken zijn al bezet.” De twee keken hem aan. Daarop keken ze naar Frits, draaiden zich om en liepen de zaak uit. Dat vond Frits bepaald niet leuk. “Dat kost me geld,” zei hij tegen de bodyguard. Zonder zich om te draaien antwoordde de man in pak: “Ik betaal de krukken. Maak je geen zorgen.”
Nog een poosje spraken ze verder. Toen stond de man in het pak op. Ook Isabel stond op. Uit zijn broekzak haalde hij een bundeltje bankbiljetten en nam er vier af. Vier briefjes van 50 euro.
“Dit moet voldoende zijn, niet waar?” Zonder antwoord af te wachten draaide hij zich om en liep naar de deur, die door een van de bodyguards al werd opengehouden. Isabel volgde.
Even later waren ze verdwenen. Frits keek naar de gesloten deur. Wie zijn die mannen? En waarom gaat Isabel met hen mee? Waren zij degenen op wie ze wachtte? Maar waarom? Wat gebeurt hier allemaal? De vragen vulden zijn hoofd, maar verdwenen ook weer net zo snel. Een barman hoort veel, maar weet dat-ie z’n mond moet houden. Bemoei je nooit met andermans zaken. Alleen zo blijf je uit de problemen.

De auto die voorreed was een Mercedes. Isabel herkende hem meteen. Zelf had ze maar een Toyota Aygo. Een paar maanden geleden nieuw gekocht voor nog geen 10 duizend euro. Een bodyguard hield het achterportier open. Ze ging zitten op het zachte leer. direct zag ze de wand die het achtergedeelte van het voorgedeelte scheidde.
“Wat een prachtige auto, John!”
“Dank je.”
De twee bodyguards zaten voorin. John was heel aardig, heel charmant en heel attent. Hij liet duidelijk merken dat hij in Isabel geïnteresseerd was. Ook Isabel liet haar belangstelling blijken. Ze schoof wat naar hem toe en legde haar hand even op zijn dijbeen. Ze lachte lief naar hem of is het woord verleidelijk hier beter op z’n plaats? Een beetje aftasten, uitproberen, maar verder ging het niet.
“Waar gaan we heen, John? kirde ze.
“Dat zie je zo,” antwoordde hij. Maar Isabel vermoedde al wel waar ze heen gingen. Ze was dan ook niet verrast toen de auto de ‘miljonairswijk’ indraaide. Ja, miljonairswijk! Zo noemde de gewone mensen deze wijk waarin alleen maar dure tot zeer dure huizen stonden.
Het huis van John stond achterin de wijk aan het gezicht onttrokken door een muur, bomen en hoge struiken. De poort draaide elektrisch open. De auto stopte voor het bordes. Ze stapten uit. Iemand opende de deur. John bracht Isabel rechtstreeks naar de ‘living’, zoals hij zijn huiskamer noemde. Tegen de man bij de deur zei hij dat hij vandaag niemand meer nodig had. Daarop verdween die.

John deed zijn colbert uit en trok zijn das wat naar beneden. Hij liep naar de bar. Met zijn rug naar Isabel toe schonk hij wat te drinken in. Toen liep hij naar Isabel liep die midden in de kamer was blijven staan. Hij had twee glazen in zijn hand. “Cognac,” zei hij. Isabel had het eerder gedronken. Ze vond het eigenlijk te sterk. Gelukkig had John het aangelengd met ijs.

Hoe zou John mij eigenlijk zien? vroeg Isabel zich af. Vermoedelijk als een jonge verveelde meid met wie hij een ‘one night stand’ wilde. Nou, prima. Als hij haar zo zag, kwam dat alleen maar beter uit. Ze proostten.
“Ik ben nog nooit in zo’n schitterend huis geweest,” zei Isabel.
John glimlachte. “Jouw aanwezigheid maakt het schitterend.”
Nu glimlachte Isabel.
Hij nam een slokje en zette het glas op een tafeltje. Hij streek met zijn vinger over haar truitje.
“Je bent een mooie, sexy, begeerlijke jonge vrouw. Daar hou ik van.”
Isabel bloosde lichtjes. Dat gebeurde niet vaak, maar nu kwam het goed van pas!
John zag het. Terwijl zijn hand haar lichaam zachtjes begon te strelen, zei hij: “Zegt je vriend dat nooit?” Isabel antwoordde niet. Alleen een glimlach sierde haar lippen.
John tilde haar gezicht naar hem toe en zei verder: “En ik denk dat je ook een hete meid bent.”
Zijn duim streelde haar lippen.
“Ik wil meer van je zien.”
Hij nam haar mee naar de bank. Isabel moest zo’n twee meter voor de bank blijven staan. Zelf ging hij zitten.

“Waarom kleed je je niet uit? Ik wil je sexy lichaam zien.” Isabel talmde. Ze wist dat je een man niet altijd direct moet geven wat hij wil. Laat hem maar even spartelen, even hunkeren!
Maar John toonde weinig geduld. Bovendien was hij niet te vergelijken met een ‘gewone’ man.
Hij reageerde: “Nou, komt er nog wat van! Of vindt je vriend het niet goed?" Kom meisje, laat me niet wachten!”
Isabel wist dat ze voorzichtig moest zijn. Ze kende immers zijn geschiedenis. Ze zette haar glas weg en zei, terwijl ze haar truitje omhoog deed en uittrok: “Wil je me dan zo graag zien?” In bh en lange broek stond ze voor hem. John wreef over zijn kruis.
Daarna maakte Isabel de knopen van haar jeans los en trok die, heupwiegend, naar beneden. Steunend op het tafeltje gingen haar schoenen en broek uit. Ze plaatste een hand op haar heup en wachtte.
Zijn ogen gingen over haar lichaam. Hij knikte tevreden. “Kom hier. Pijp me.”

Isabel ging naar de bank. John had zichzelf al uit zijn broek gewurmd, die zinloos om zijn enkels hing. Isabel ging op haar knieën. Snel trok ze zijn schoenen, sokken en broek uit. John opende zijn benen. Hij had een Versace onderbroek aan. Ze zag het aan de band. Niet bepaald goedkoop, maar had ze anders verwacht? Nee toch. Ze legde haar handen op zijn dijbenen en keek naar de dikke bobbel. Even wreef ze erover en trok toen zijn slip naar beneden en uit. Geschoren, zag Isabel. Geen haartje te bekennen. Geschoren en hard. Eerst likte Isabel hem. Toen nam ze hem in haar mond. Zachtjes in het begin maar al snel pijpte ze hem harder. Ze zag hoe hij genoot. Zelf trok hij snel zijn das en overhemd uit. Naakt zat hij op de bank met Isabel pijpend tussen zijn benen. Hij dacht: Ik heb me niet vergist. Dit is precies de juiste meid. Onschuldig, maar vooral gewillig. En de pijpen kon ze als de beste.
Hij boog zich naar haar toe. Bedreven haakte hij met één hand haar bh los.
“Tussen je tieten.” Dat was voor Isabel makkelijk. Ze had immers grote borsten. Ze duwde zijn pik tussen haar borsten en bewoog zich op en neer.
Even nog liet John haar met hem spelen. Toen trok hij haar op de bank. Op haar rug moest ze gaan liggen. Snel trok hij haar slipje uit. Ook Isabel was geschoren, maar boven haar kutje was een toefje haar. Hij opende haar benen en begroef zijn gezicht in haar kutje. John rook haar en zag dat ze al nat was. Hij likte haar uitgebreid en zijn tong speelde met haar klitje. Isabel vond het heerlijk. Ze werd steeds geiler. Ze wilde geneukt worden. John merkte dat ze er klaar voor was. Hij trok haar op schoot. Ze zat op haar knieën op hem, haar gezicht naar hem toe. Ze duwde zijn pik in zich en voelde hoe diep die in haar drong. Daarop begon ze hem te berijden. Op en neer ging ze, maar wisselde het af met cirkelende bewegingen. John gromde. Die vrouw wist ook hoe ze moest neuken. Des te beter! Hij pakte haar volle borsten. Haar tepels waren gezwollen. Onvermoeibaar ging Isabel door. John voelde hoe het zaad zich verzamelde en een weg naar omhoog zocht. Op dat moment hoorde hij Isabel schreeuwen. Hij voelde haar kutspieren zich samentrekken om zijn pik. En hij wist dat ze kwam. Bijna direct daarna kwam ook hij. In dikke stralen schoot zijn sperma in haar.

Toen Isabel later naast hem zat, zei ze: “Dat was lekker.”
John antwoordde: “Doe je dit wel vaker?”
“Wat bedoel je?”
“Je hebt een vriend, vertelde je, maar je neukt met mij. Doe je dat wel vaker, neuken met een ander?”
“Soms, als ik zin heb.”
“Maar je vriend weet dat natuurlijk niet!”
“Nee, dat weet hij niet, maar ik bepaal toch echt wel zelf wat ik doe. Hij bezit me niet.”
John knikte. “Je hebt gelijk.” Maar hij dacht: nee hij bezit je niet, hij niet!
Ze bleven nog een poosje zitten. John haalde een nieuw drankje.

Ineens zei hij: “Je blijft vannacht hier slapen.”
“Hier slapen? Nou nee, ik wil gewoon naar huis.”
“Hoezo? Wacht er iemand op je?”
“Dat niet, maar….”
“Nou dan. Je blijft gewoon hier. Bovendien ontvang ik morgenavond wat mensen en ik wil dat jij er bij bent.”
“Toch geen familie, hoop ik.”
John lachte. De eerste keer dat Isabel hem hoorde lachen. “Familie? Nee, wat zakenmensen.”
Isabel dacht razendsnel na. Dat kon wel eens heel interessant worden. Wie weet kwam ze nog wat te weten!”
“Goed dan, ik blijf. Maar ik heb geen andere kleding bij me.”
“Wordt geregeld.”

Met haar kleding in haar hand liep ze achter John aan. Ze verwachtte niet naar zijn slaapkamer te gaan en dat bleek ook zo. Hij bracht haar naar een prachtige slaapkamer met eigen wc en douche. Er waren grote kasten en toen hij die open deed, zag ze dat ze vol kleding waren. “Hier is genoeg te vinden voor je. Trek maar aan wat je wil. Dan zie ik je morgen bij het ontbijt. We wekken je wel. O, ja, mocht je me nodig hebben, dan bel je me. Toets maar nummer 12 in.” Hij wees naar de huistelefoon op het nachtkastje naast haar bed.
Hij gaf haar een kusje en verliet de kamer. Isabel fronste haar wenkbrauwen toen ze het slot hoorde.

De kleren kwamen morgen wel. Eerst een douche. De badkamer was, zoals alles in dit huis, ruim. Na de douche, slechts in een baddoek gewikkeld, liep ze naar de deur. Inderdaad, op slot. Daar hield ze niet van. Ze verschoof het schuifje aan haar kant. Nu kon niemand binnenkomen. Onmiddellijk belde ze John. Die zei: “Alle deuren in dit huis zijn ‘s nachts op slot. Voor onze veiligheid. Maak je geen zorgen.”
Isabel ging op bed zitten en pakte haar broek. Nu eerst wat mensen bellen. Maar toen ze de telefoon uit haar zak te voorschijn haalde, zag ze het direct. Het sleetje, waarin de simkaart ligt, stond open. “Hè, hoe kan dit?” zei ze hardop. De simkaart zat er niet meer in. Ze zocht in haar broekzakken. Nee, de simkaart was verdwenen. Dan moet-ie wel beneden in de kamer zijn. Misschien ging het sleetje open toen zij haar broek uitdeed en ligt-ie nu ergens op de grond. Wat vervelend!
Ze pakte de telefoon. “John, ik moet echt even naar de kamer. Ik denk dat mijn simkaart ergens op de grond ligt.”
“Dat kan niet. De deuren zijn en blijven op slot. Zoek morgen maar.” Toen was het stil op de lijn. Hij had de telefoon neergelegd. Isabel zuchtte. Terugbellen? Niet verstandig. Misschien ging hij vragen stellen. Morgen dan maar!
Ze stond op en liep naar het raam. Ze zag dat het raam geopend kon worden en deed het ook. De nachtelijke koelte drong haar kamer in. Ze keek in de spaarzaam verlichte tuin en zag twee mannen. Ze stonden niet ver van haar vandaan te praten. Eén van hen rookte. Goed idee, vond Isabel. Ook zij nam een sigaret en leunend uit het raam rookte ze. De mannen in de tuin besteedden nauwelijks aandacht aan haar. Wel zag Isabel dat ze af en toe in haar richting keken. Ze glimlachte. Wat zouden die twee nu denken? Dat ik het liefje van de baas ben? Of zien ze me gewoon als een avontuurtje van de baas?
Ze gooide haar peuk in de tuin en sloot het raam. Beter dat het dicht is, stel dat de mannen een verkeerd idee krijgen!
Daarop deed ze het licht uit, wierp de banddoek op een stoel en kroop naakt in bed. Isabel sliep vaak naakt als het weer het toeliet. Het bed was zacht. Ze ging op haar zij liggen en viel snel in slaap. Het was al 2 uur.

Gebons op de deur wekte haar. Isabel opende haar ogen. Het was al licht. De zon scheen.
“Ja,” riep ze hardop.
“Ontbijt over een half uur.” Het was een onbekende stem.
Isabel stod op, ging naar de wc en waste zich. Ze bekeek de kleding in de kasten. Prachtige avondjurken, die niets aan de verbeelding over lieten. Talloze jeans, bloesjes en truitjes. Ze koos iets simpels. In de laden lag lingerie. Ze nam een slipje. Snel kleedde ze zich aan. Ze schoof het schuifje weg en ging haar kamer uit. De deur was niet langer meer op slot van de buitenkant. Een man wachtte haar op en bracht haar naar de eetkamer. John was er niet. Er was slechts gedekt voor één persoon. “De baas werkt. Hij komt later in de middag.” Het ontbijt was, hoe kan het ook anders, overvloedig. Na het ontbijt ging Isabel naar de ‘living’, maar hoe ze ook zocht, haar simkaart was onvindbaar. Veel nummers waren wel te achterhalen, maar dan moest ze wel een simkaart hebben. Ze probeerde het via een bodyguard. “Ik moet een simkaart hebben en daarom moet ik zo naar de stad.”
“Niet mogelijk mevrouw, de baas staat niet toe dat u het huis verlaat.”
Isabel begreep dat er niets anders op zat dan om te wachten totdat John thuis kwam.
De dag bracht ze door in en rond het huis. Ze pluisde de kasten in haar kamer uit. Veel sexy jurken in alle maten, veel sexy lingerie. Ze vond het best opwindend en paste een paar jurken. Veel bloot, maar net niet vulgair. Waar komt die kleding eigenlijk vandaan en waarom is er zo veel vrouwenkleding? Ze wandelde door de tuin. De tuin was omringd met een hoge muur. In een hoek tegen de muur stond een groot hondenhok. Toch had Isabel geen hond gezien. Misschien leefde het dier niet meer. Er was ook een zwembad met helder schoon water. Er stonden ligstoelen en tafeltjes. Aan de achterkant van het huis zag ze een ijzeren deur. Het viel haar op dat er geen klink was. Ook geen sleutelgat. De deur kon blijkbaar alleen van binnenuit geopend worden. Isabel wandelde ook door het huis. Ze zag een trap naar beneden. Er stond een bodyguard. “Wat is daar?” vroeg ze.
Hij antwoordde vriendeljk: “Veel mensen hebben een huis met 2 verdiepingen. Mijn baas heeft dat ook. Alleen de 2de verdieping is ondergronds. Er is daar een 2de kantoor, een fitness ruimte, opslagruimte en nog een paar kamers. Loop maar even mee.” De man toonde haar de fitnessruimte, maar de andere deuren bleven dicht. Wel wees hij er naar. “Achter die deur is het tweede kantoor. En achter die twee deuren zijn kamers die je met de living boven kunt vergelijken. Daar is een massagekamer. En ga je door die deur dan kom je in de opslagruimte.”
Wat een huis, dacht Isabel. Zo groot en met zoveel erin.

De dag verstreek langzaam. Tegen vijven kwam John thuis. Isabel begon direct over haar verloren simkaart, maar John wimpelde het af. “Morgen ga je weer naar huis en dan kan je een nieuwe kaart regelen. Tot dan maar even geen telefoon.” Het klonk geruststellend. Samen liepen ze naar Isabel’s kamer. John zei: “Straks komen er een paar gasten. Ik wil dat je na het avondeten naar boven gaat, je verzorgt en – hij zocht even in de kast – deze jurk aantrekt.” Hij trok een la open. “Geen bh, maar wel een slipje. Dit slipje!” Hij gooide het op bed. “Blijf op je kamer tot je geroepen wordt. Eerst zaken en daar heb je niets mee te maken. Daarna gaan we ons ontspannen. En, Isabel, wees lief en gehoorzaam. Mijn gasten zijn heel belangrijk voor me.”
Hij gaf haar een kusje op haar voorhoofd. “Kom! We gaan eten.”

Na het eten keerde Isabel terug naar haar kamer. Toen ze de jurk op het bed zag liggen, kwam er een vreemde spanning in haar op. Opwinding nam bezit van haar. Natuurlijk wist ze wat er ging komen. John had het over ‘ontspanning’. Dat betekende vermoedelijk drank en seks. Nog een keer seks met John zag ze wel zitten. Zouden er trouwens nog andere vrouwen komen? Ze waste zich grondig in de douche. Haar kutje tintelde. Het beloofde een spannende avond te worden. Toen ze het slipje pakte, zag ze dat er een gat van voren in zat. Ze trok het aan en keek in de spiegel. Haar kutje was duidelijk te zien. Zou John mijn slipje uittrekken of steekt hij zijn pik door het gat? Ze glimlachte om haar eigen gedachte. Het idee! De opwinding nam toe. Nu de jurk. Een lange split tot aan haar heupen. Veel bloot. Heel gewaagd. Ze maakte zich op en deed haar haren. Isabel was er klaar voor. Nu moest ze wachten!


Isabel had geen idee wat haar te wachten stond. Het zou een bijzondere avond worden. Een avond die ze niet snel zal vergeten.


(wordt snel vervolgd)