Max En Jos - 47

“Claus is volgens mij wel een echte gangmaker of niet soms”?
“Ja, dat is hij, hij maakt er soms echt een gangbang van als ik hem zijn gang laat gaan”.
Hierop kreeg Milo toch even een vuurrood hoofd en stottert “is die echt zo erg of overdrijf je nu een beetje”?
“Nee joh, dat is maar een grapje, wij twee hebben genoeg aan elkaar, wij zijn trouw aan ons soms doen we wel eens aan een triootje dus als je zin heb kom deze week maar eens langs wij hebben chalet 232”.
“Nee, niet langs komen maar kom aan, als je langs komt hebben we er nog niets aan” grapt Claus.
Nu wist Milo even echt niet waar hij moest kijken, gelukkig voor hem riep een collega dat hij moest komen helpen en zo kon hij gelijk bekomen van de schrik.

Max en Jos deel 47
( Had ik trouwens al verteld dat tijdens het opdienen van het eten de bediening wel gekleed waren, ook al was het enkel een kort wit broekje wat de vrouwen en mannen droegen dit in verband met de hygiëne? )
Al met al werd het een dolle boelen en er werd echt veel gelachen vooral toen de stukjes werden voorgedragen. De jongeren hadden er echt veel werk van gemaakt, ze hadden ook flink geoefend want alles liep bijna vlekkeloos op een paar kleine versprekingen was er niets op aan te merken ze kregen dan ook een daverend applaus van de volwassenen. Vooral Max en Jos lagen zowat dubbel van het lachen en zij waren het die eigenlijk het hards applaudisseerden.
Later op de avond toen het wat rustiger werd vroeg Remco aan Max “waar gaat de huwelijksreis eigenlijk heen, of is dat een verrassing voor ons tot we een kaartje krijgen vanuit Corsica lacht hij er achter aan”?
“Nee, het wordt niet Corsica daar zijn we al zo vaak geweest, deze reis gaat naar “Cap ‘d Agde” dat is eens wat anders”.
“Hé, waar ligt dat nou weer, ik heb er nog nooit van gehoord”? zei Claus en ook de andere die er bij stonden keken verwonderd.
Ik wel zei Nicole “het schijnt het grootste naaktpark van de wereld te zijn het is een compleet dorp je kunt bijna zeggen een stad zo groot als het is. In de hele omgeving kan je in je blootje lopen, fietsen en wat je verder nog wil doen zoals kanoën, surfen, jet skiën duiken en ga zo maar door”.
“Dat klopt inderdaad Nicole, het ligt in het zuiden van Frankrijk en aan de kust” bevestigt Max.
“Ik heb een reisfolder gezien van dat dorp, daar zag je hoe mensen heerlijk naakt door de bossen aan het fietsen waren en op een andere foto zag je een groepje kinderen bloot met de fiets aan de enorme jachthaven staan”.
“Dat klopt Nicole, ik denk dat jij de zelfde folder heb gezien als waar wij de reis uit hebben geboekt” lacht Jos.
Ondertussen was Milo er ook bij komen staan, de zaal begon al wat leeg te lopen dus had hij zijn broekje uit getrokken.
“Hé Milo, ben je klaar met werken”? vraagt Claus.
“Ja, mijn baas en tevens vader zei dat ik kon stoppen ze redde het verders wel zonder mij. Ik moest maar eens wat voor gastheer gaan spelen bij mijn nieuwe vrienden, gelijk wees hij naar jullie groepje” grinnikt hij.
“Mooi zo, dan ken je als gastheer gelijk een nieuw dienblad bier gaan halen” lacht Remco en geeft hem een tik op zijn blote billen.
Hij zet de lege glazen op het dien blad en loopt naar de bar.
“Hé broertje, krijg je geen genoeg van het werken, Pa had je toch vrijaf gegeven”?
“Klopt, maar ik had beter niet kunnen zeggen dat Pa mij tot gastheer heeft gemaakt, zij hebben een andere kijk op gastheer zijn dan wij ik mocht gelijk een nieuw dienblad met bier gaan halen” grijnst Milo naar zijn broer.
Een kwartier nadat hij de opdracht had gekregen was hij terug, hij zette het blad op de tafel en nam zelf als eerste een glas bier van het blad en zegt lachend “alsjeblief, zelf bediening en proost op het bruidspaar dat heb ik nog niet gedaan vanavond”.
“Dat is goed Milo, het volgende blad haal ik wel” zegt Remco.
“Maar vertel eens Max hoelang blijven jullie weg een, twee of drie weken en wanneer vertrekken jullie”? vraagt Claus nieuwsgierig.
“Tja, weet je een week is te kort, twee weken gaat zo, zo drie weken is prima maar wij gaan er voor vier weken heen en vertrekken morgenmiddag” lacht Max en kijkt daarbij Jos aan.
“En zolang moet ik wachten op mijn huwelijkscadeautje”? vraagt Jos.
“Tja, of je moet genoegen nemen met een paar foto’s, ik zou het je liever in het echt laten zien maar de keuze is aan jou Schattebout” is Max zijn antwoord.
“Is het dan zo groot dat je het niet hebt kunnen meenemen? dan zou ik toch graag eerst de foto’s willen zien want vierweken ken ik echt niet wachten hoor” zegt Jos een beetje verlegen.
Iedereen ligt natuurlijk in een deuk van het lachen door de opmerking van Jos en natuurlijk door zijn rood hoofd.
Max kijkt Rafael vragend aan. Deze knikt met zijn hoofd en wijst op zijn buiktasje waar de foto’s in zitten en zegt “zeg het maar, ik heb ze bij me hoor”.
Max kijkt Jos aan en vraagt “is dit werkelijk wat je wilt schattebout”?
“Alleen als jij het niet erg vind, het was eerst de bedoeling dat we nog langs huis zouden gaan voordat we op huwelijksreis zouden gaan maar alles loopt een beetje anders dan het zou moeten gaan”.
“Oké Rafael, geef mijn de foto’s dan maar en zoek ik uit welke het mooiste zijn om aan mijn schattebout te laten zien” glundert Max trots.
Allemaal staan we te wachten hoe Jos zal reageren op de foto’s, de meeste wisten natuurlijk al wat er te zien was op de foto’s.
“Wacht eventjes Max, ik ben zo terug” en Milo haast zich naar de bar.
“Wat gaat hij nou doen? nu hij toch naar de bar gaat had hij net zo goed het dienblad mee kunnen nemen” lacht Remco als hij ziet dat Milo richting bar loopt.
“Ja, daar heb je gelijk in, dat zou jou weer en weg hebben bespaart. Je weet de weg toch nog naar de bar hé, wij wachten wel met het laten zien van de foto’s tot je terug bent” lacht Claus en knijpt Remco eens speels in zijn tepel.
Met tegenzin loopt Remco naar de bar om een nieuwe lading te halen.
“Zeg Claus, vertel eens ben je er niet goed aan vandaag”? vraagt Max
“Hoe kom je daar nou bij Max, ik voel me kip lekker hoor”.
“Nou jij drinkt zo rustig tegenover anders, daarom stel ik jou die vraag” grinnikt Max.
“Niet verder vertellen hoor, maar wij willen straks nog even gezellig samen iets gaan doe. Misschien komt Milo er gezellig bij zitten, volgens mij is hij er ook niet vies van om wat te leren van Remco en mij”? maar mondje dicht hé.
Ondertussen is Milo weer terug en drukt Max een licht blauwe enveloppe in de hand en tevens een roze lintje en zegt “zo kan je er nog een cadeautje van maken” en werkt Jos even wat verder weg van de groep zodat Max de ruimte krijgt voor het inpakken en Jos niets kan zien.
Ook Remco komt terug met een nieuw vol dienblad wat hij weer op de tafel zet maar nu wel met de woorden “Voor Claus en mij is dit het laatste wat we hier drinken, jullie mogen gerust verder gaan maar wij hebben nog wat in petto met elkaar. En als we door blijven drinken krijgen we het speeltje niet meer omhoog” grinnikt hij met een licht kleurtje op zijn wangen.
“En wat voor spelletje gaan jullie dan doen”? vraagt Milo onnozel en niet begrijpend.
“Dan moet je dadelijk maar meekomen, wie weet wil je wel meedoen met het spel”? zegt Claus geheimzinnig tegen hem.
“Dat kon ik wel eens doen, ik heb toch pas vanaf 15 uur weer dienst” jij heb me namelijk nieuwsgierig gemaakt naar dat spel van jullie.
Ondertussen heeft Max de enveloppe klaar gemaakt en kijkt zijn schattebout aan terwijl hij de enveloppe voor zijn neus houdt vraagt hij “en Jos weet je het nog zeker dat je het nu wil zien in plaats van over vier weken”?
Hij huppelt als een klein kindje op en neer en graait naar de enveloppe die Max vast heeft.
“Dan kijk maar eens wat voor foto’s er in die enveloppe zitten ik hoop dat je het mooi vind”?
Jos neemt de enveloppe in ontvangst en met trillende handen frunnikt hij het lintje los wat Max extra strak heeft aangetrokken om het extra moeilijk te maken.
Als hij de foto’s ziet vliegt hij Max om de hals en zegt “Max is dat werkelijk waar, is dat een heuse sauna wat jij voor mij / ons hebt laten bouwen”?
“Nee, wat dacht je dan schattebout, dat ik Rafael opdracht geef om het weer te slopen tijdens ons huwelijksreis. Het is inderdaad een ruime sauna waar zeker een stuk of acht mensen tegelijk gebruik van kunnen maken” lacht Max.
Dirk en Danny hebben de foto’s nu ook in de handen en samen met Nicole bekijken ze die, want Nicole wist natuurlijk ook nog van niets net als de twee jongen. op de foto’s zien ze hoe Rafael in zijn blootje aan hat werken is terwijl de monteurs ( eveneens naakt ) de zonnepanelen aan het plaatsen zijn.
“Zo dat zal wel een aardige duit gekost hebben met die zonnepanelen en zo” lacht Danny.
“Dat valt reuze mee, de sauna was het duurste want de panelen zijn door de gemeente gesponsord omdat de beurtjeugd ook van het zwembad gebruik maken” grinnikt Max.
“Hoe bedoel je dat, de buurtjeugd maakt gebruik van jullie zwembad”? vraagt Danny verbaasd.
In het kort vertelde Max over het stiekem naakt zwemmen van de jeugd en dat hij had voorgesteld dat de jeugd na overleg voortaan mochten blijven zwemmen maar enkel naakt en ondertoezicht van een ouderpaar.
“Dus met andere woorden hebben jullie een eigen naaktpark”? grinnikt Dirk.
“Ja, zo ongeveer wel enkel kunnen ze niet blijven overnachten”.
“Nou als jullie weer terug zijn moeten Danny en ik maar eens een weekendje komen logeren” lacht Dirk.
“Bel maar als het zover is en jullie je boerderij beheerd kunnen achterlaten, want de dieren zullen toch verzorgd moeten worden”?
“Daar hebben we een goede oppas voor, de vorige eigenaar help nog geregeld mee omdat wij nog maar kort geleden de handel hebben overgenomen”.
“Mag ik even onderbreken mensen, Remco en ik gaan naar ons chalet terug zoals al eerder gezegd zijn we nog wat van plan. Loop jij met ons mee Milo”?
“Ja, dat is goed, maar ga het eerst even tegen mij vader zeggen”.
“Dat is goed, wij wachten hier wel eventjes op jou Milo”.
We zien hem naar zijn vader lopen en met hem praten, die schudt met zijn hoofd en zegt er nog wat bij. Dat laatste konden we natuurlijk niet horen door de afstand en het feest geluid heen. Toen hij weer terug was namen we afscheid van iedereen en we bedankten ons bij Max en Jos voor alles, teven wenste we hun een mooie vakantie voor het geval we elkaar niet meer zouden zien.
“Kom op Milo, dan gaan we je eens wat leren” zei Claus en kneep hem hierbij in zijn lekkere billen.
“Wat wil jij me gaan leren”? vraagt Milo verrast.
“Jij wilde toch weten wat wij met elkaar doen als wij ons terugtrekken om met elkaar te spelen” lacht Remco en kneep hem in de andere bil.
Wij liepen rustig naar ons chalet, maar het viel ons wel op dat Milo een roodhoofd had gekregen en dat hij een stuk stiller was dan voorheen.
Remco was ondertussen naast Claus gaan lopen en vroeg “wat ben je stil Milo, het is toch wel alles goed met jou hoop ik”?
“Ja hoor, ik ben alleen een beetje bang voor wat ik dadelijk te zien krijg in het chalet”.
“jij hoeft je niet druk te maken, wij zeggen altijd maar zo niets moet alles nou ja bijna alles mag bij ons als het maar veilig gebeurt”.
“Dat zij mijn vader ook toen ik vertelde dat ik nog met jullie mee ging het is goed jongen als je maar voorzichtig bent en wat je doet het ook veilig doet en gaf mij een knipoogje, wat hij daarmee bedoelde weet ik ook niet”.
“Dus als ik het goed begrijp weet nog niemand dat jij ook met andere ogen naar jongens kijkt”? vraagt Claus.
“Klopt jongens, niemand weet het van mij ik zelf ben me er ook nog niet eens zeker van of dat het is wat ik zoek”.
“Nou ben daar maar niet zo zeker van, ouders hebben een zevendezintuig wat hun
kinderen aan gaat dat vertelde Wilfred vanmiddag ons ook al”.