Kriebels Voor Bram - 1

Nooit heb ik echt gevoelens voor jongens ervaren. Al van mijn 16e was voor mezelf overtuigd dat ik vast lesbisch zou zijn. Nog goed weet ik hoe ik dat, behoorlijk stuntelig tegen mijn twee beste vriendinnen vertelde. Eén van hen heeft sindsdien zelfs nooit meer echt met me willen praten. Alsof ik een boon voor haar had. Nu ja… misschien was dat ook wel een beetje zo. Thuis was het vooral mijn vader de trachtte op me in te praten. Mijn moeder vond het voor zichzelf jammer omwille van de natuurlijke kleinkinderen. Maar had er zeker ook wel vrede mee. Als haar lieve Sylvie maar gelukkig was, dat was het belangrijkste. Mooi als moeders kunnen reageren, dat doorzie ik als dochter natuurlijk meteen. Maar dat is niet wat ik jullie, lezers wil vertellen. Dit gaat over een jongen die pas enkele jaren later zou leren kennen, wanneer ik in het hoger onderwijs ging studeren. Hij zat bij me in hetzelfde jaar en heette Bram.

Mijn vriendenkring die ik tot dan toe had opgebouwd waren vooral meiden die zichzelf heel wat vonden. Er zat zeker geen kwaad in en toch vooral veel plezier. Maar ook een behoorlijke zelfzuchtigheid en aardig wat egoïstische trekken. Het zijn karaktertrekken die ikzelf niet graag ondersteunde. Het intrigeerde me wel, waar dat vandaan kwam. Misschien kwam het ook daardoor dat ik het tot die tijd beter met hun vond. Hoewel ik zelf niet erg knap was, leerde ik wel hoe ik me kon optutten. Met mijn make-up, juwelen en kleine tattoo, een muzieknootje op mijn bovenarm, voelde ik me op zijn minst aanvaard. Maar in tegenstelling tot mijn eigen voorkomen, ook vaak erg onzeker. Dat het nota bene een jongen zou zijn die daar later verandering in zou brengen, was iets dat ik op dat moment nooit had kunnen denken.

We raakten bij toeval aan de praat op de studentenmeeting aan het begin van het jaar. Net op het moment dat mijn vriendinnen in een grote groep naar de wc was. Hij was best grappig en had al best wat bier op toen. Maar bovenal bleef hij ook heel gewoon, schepte niet op en toonde interesse. Op een middag vroeg hij me of ik met hem meeging naar de tennisles. Ik zie mezelf nog afkeurend grinniken en me met een afwijzend handgebaar naar hem wuiven. Pas toen hij zijn schouders had opgehaald, drong tot me door dat een hele namiddag van saaie studie of verveling zou volgen. Met enige tegenzin liep ik hem destijds achterna. Hoewel ik hem zwoor dat ik enkel zou toekijken, heb ik die middag mijn eerste balletje nog geslagen. Best leuk vond ik het zelfs om te doen. Uiteindelijk was ik het zelfs die hem uitnodigde om nog wat te gaan drinken. Opnieuw raakten we vlot aan de praat en ik liet hem mijn tattoo zien. Bram was anders dan andere jongens, dat viel me meteen op. Hij was beslist niet sportief en had allerminst een afgetraind lichaam.

Net toen ik hem wilde opbiechten dat hij bij mij geen kans zou maken voor een relatie, deed hij hetzelfde al voor mij. Vanaf dat moment zou ik weten dat hij homo was en behalve vriendschap geen interesse voelde voor meisjes. Ondanks dat vond hij me wel ‘een toffe’. Ik van mijn kant ervoer hem ook als ‘best lief’. Dat zou ik later ook nog merken wanneer ik samen met hem op de tennisbaan stond. Hij gaf me regelmatig complimentjes en ondanks we mekaar soms best lieten zweten, bleef hij maar glimlachen en aanmoedigen. Dat deed hij trouwens bijna altijd, want doorheen het studentenleven zag ik hem vaker met medestudenten. Zo merkte ik dat ik lang niet de enige was naar wie hij zijn vriendelijkheid uitte. Steeds meer zou ik ervaren wat de meeste studenten vast al veel eerder gevoeld hadden: kriebels voor Bram!

We zijn ongeveer in de helft van dat eerste jaar. Intussen keek ik tweewekelijks erg uit naar onze trainingen. Vooral omdat ik het meestal tegen Bram mocht opnemen. Dat had ook onze coach al, terecht, opgemerkt. Mijn hele lijf leek wel te tintelen als Bram in zijn jogging het veld op kwam. Van dat tintelen was na een kwartier vaak al niet veel meer over. De coach, een stevige vrouw die ook wel ballen aan haar lijf leek te hebben, was eerder een beul. Alleen al tijdens de opwarming liep het zweet ons vaak al langs de wangen. Gek genoeg, eindigde dat als ik samen met Bram speelde, vaak ook in een stevige lachbui. Hij had veel oog voor de sport, maar speelde ook sportief en gaf me geregeld kansen. Datzelfde probeerde ik hem ook regelmatig te gunnen en kon er zijn appreciatie voor opmerken. Vaak na de training wanneer we samen nog wat dronken kwamen we daar dan op terug. Op een avond, aan het eind van de training gaf hij me aan dat hij zelf al aardig wat was vermagerd sinds het begin van het jaar en dat hij dat ook bij mij dacht te zien. Hoewel hij dat best stuntelig bracht, voelde het voor mij als een ontzettend groot compliment. Vooral omdat nu duidelijk voor me werd dat hij wel degelijk naar me keek. Nog goed weet ik hoe ik mezelf na de training in de douche stond te vingeren. Het was niet echt bewust, meer als iets dat me overkwam.

Achter me hoorde ik hoe de coach in de kleedkamer binnen kwam. Omdat ik en Bram de laatste waren, ging ze meestal nog even in de sauna. Eenmalig tot nu toe was ik met haar meegekomen. Maar ze was meer op haar eigen en zelden zeiden we meer tegen elkaar dan ‘tot de volgende!’. Nu merkte ik echter hoe ze me even gefronst aanstaarde. ‘Knappe jongen?!’ zei ze en ik dacht een fonkel in haar ogen te zien. Nog voor ik wat kon zeggen, knipoogde ze kort en draaide zichzelf naar de muur. ‘Bram bedoel je? Die maakt geen kan bij iemand als ik...’ Mijn stem klonk net zoals ik hem wilde, ongelovig en een beetje lacherig. De coach reageerde niet en leek in gedachten verzonken terwijl ze haar korte haren al spoelde. Haar zonnebank-gebruinde strakke billen, hadden geloof ik meer aandacht voor me dan zijzelf. Pas toen ze na een minuut of drie van stilte de douche uit liep fluisterde ze ‘Mij hou je niet voor de gek, jongedame! Als je dat ook maar niet met jezelf doet...’ Nog goed weet ik hoe ik verbouwereerd was door die uitspraak en geen woord meer kon uitbrengen.

Zoals gewoonlijk was het stil in de kleedkamer. In mijn hoofd was het echter een totale chaos. Dolgraag wilde ik tegen de coach vertellen dat ik eigenlijk lesbisch was, al zou dat best vreemd overkomen nu. Verderop hoorde ik de deur van de kleedkamer van de jongens klappen en iets daarna de buitendeur. Bram zou daar vast al op me staan wachten. ‘Denk je dat ik kans maak?’ vroeg ik bijna zo stil dat ik twijfelde of ik die woorden wel had uitgesproken. De eerste blik die me van haar tegemoet kwam, kwam voor mezelf als minachtend over. Maar daarna trakteerde ze me op een zeldzame glimlach, vlak voordat ze de kleedkamer verliet. ‘Doe je vlug verder? Ik moet er vandoor…’ zei ze en knipoogde gemoedelijk naar me vlak voor ze de deur achter me afsloot. ‘Zie je donderdag!’ klonk Bram zijn stem tegen de coach.

Daarna richtte hij zich tot mij. ‘Hé Syl, ik heb nog wat af te werken. Vind je het goed als ik donderdag na de training wat meer tijd maak?’ Mijn mond die bijna was opengevallen, ging nu spontaan glimlachen en ik knikte. ‘Ga je toch geen gewoonte van maken?’ Bram schudde zijn hoofd. ‘Morgen nog even shoppen, er zit een gat in mijn training aan de achterkant en ik heb al zo weinig tijd…’ sprak hij. Mocht ik zoiets moeten zeggen, zou ik me er behoorlijk voor schamen. Maar Bram vertelde het, alsof het iets doodgewoon was. ‘Zal ik met je meekomen? Ik kan zelf ook wel een nieuwe sportoutfit gebruiken…’ Mezelf goed bewust dat ik helemaal geen geld had voor een nieuwe sportoutfit, loog ik er dat laatste vlot achteraan. ‘Prima, kan je mij helpen kiezen. Zelf ben ik er geen held in en jij hebt goede smaak en kennis als het op kleren en mode aankomt.’ zei Bram die met zijn hand naar mijn outfit toe wees. ‘Zal je jezelf nog beklagen…’ zei ik grinnikend en voelde mezelf lichtelijk blozen terwijl we naar binnen gingen.

Hoewel ik zelf ook aardig in de papieren zat, kon ik mijn gedachten er moeilijk bijhouden. Steeds opnieuw betrapte ik mezelf erop dat ik aan Bram zat te denken. Mijn buik kriebelde bij het idee dat hij me mee vroeg te gaan shoppen. Op het internet zocht ik naar sportoutfits voor jongens zoals Bram. Maar de meeste modellen die de outfits droegen, leken helemaal niet op hem. Niet dat hij dan zo knap was bedacht ik me. Even bekeek ik met een kritische blik zijn sociale media foto’s. Als vanzelf fronste mijn wenkbrauwen en ik voelde hoe ik een neusvleugel optrok. Mijn vriendinnen van school hadden vast de grootste roddelpret als ik hiermee zou afkomen. Al wist ik voor mezelf natuurlijk ook dat het dan meer aan hun karakter lag. Iets wat ik in Bram nooit zou terugvinden. Ondanks dat ik mijn lippen strak op elkaar kneep, voelde ik hoe mijn tong zich er toch tussendoor wurmde. Intussen bedacht ik aan de subtiele, fijne en lieve complimentjes die ik al van Bram had gekregen. Het was alsof mijn tieten er meteen op reageerden en ik voelde mijn tepels kriebelen. Dat was me wel vaker overkomen als ik aan de meidengroep van de klas dacht. Ze zagen er dan ook zo sexy uit. Alleen was het nu anders, want nog voor ik mijn shirt goed en wel uit had, betrapte ik mezelf weer met Bram in mijn gedachten. Niet de foto’s die nog steeds op mijn laptop afgebeeld stonden, maar gewoon hoe ik hem kende.

Het voelde best goed om in mijn blote borsten op bed te liggen en me door zijn foto te laten bekijken, bedacht ik me. Met mijn ogen dicht streelde ik mezelf over mijn borsten. Zowat de eerste keer echt, moest het zijn, dat ik fantaseerde over een jongen. Nog wel een heel speciale dan… De foto op het scherm was een selfie en het kon wel zo zijn dat hij me echt bekeek. Hij glimlachte lichtelijk en ik moest me erg vergissen of zijn mondhoeken op het scherm leken zich nog verder te verbreden. Alsof hij samen met me mee genoot.

Niets ziende haalde ik met mijn linkerhand, mijn vibrator uit mijn nachtkastje. Deze schakelde ik alvast in en drukte hem precies tussen de elastiek van mijn slip en mijn schaamlippen. Zoals ik al eerder had ondervonden zat die daar precies goed. Een eerste kreun van diepe opwinding rolde me uit de mond. Ietwat verbaasd keek ik naar mijn scherm terwijl ik opmerkte dat Bram daar verdwenen was. Het was de slaapstand van mijn laptop die roet in het eten strooide. Een voor een vielen de lampjes uit, zo merkte ik. Even zuchtte ik diep en besloot ook mijn vibrator weer uit te schakelen. Een vermoeidheid streek op me neer en ik bedacht dat het beter was om het er bij die dag voor te laten. Na mezelf gedraaid te hebben, schakelde ook mijn persoonlijke slaapstand in...