Kriebels Voor Bram - 5

‘Oheeeeh dat is ijskoud!’ kloeg Bram die met zijn hand onder de douche voelde. ‘Zo hoort het ook, na een sauna hoor je ook koud te douchen.’ zei ik grinnikend. Hoewel ik het niet van plan was geweest, voelde ik plots onweerstaanbare drang om hem langs achteren onder de koude straal te drukken. Met mijn bovenarm naar voren deed ik dat ook en gierde het uit toen Bram op jongenstoon en koude gil uitte. ‘Hiiihoehihaaahww’ Best schrok ik vervolgens ook wel toen ik voelde hoe hij me vastnam en me langs opzij ook onder de koude straal heen trok. Wat toen uit mijn mond ontsnapte aan tonen is niet te omschrijven. Maar ijskoud was het zeker. Na mezelf lachte nu ook Bram luid. Net als hij deed, pakte ik hem ook met twee handen beet en probeerde hem er terug onder te duwen. Maar Bram gaf zichzelf niet zo gauw gewonnen. Hij kriebelde me stevig onder mijn armen. Door mijn geduw en getrek, raakte hij ook verschillende keren mijn borsten. Zijn bulderende gelach was intussen oorverdovend. ‘Stop stop stop!’ riep ik uit en merkte tot mijn opluchting hoe zijn armen meteen aan kracht minderden. ‘Eigen schuld!’ zei hij grinnikend en keek hoe ik in het hoekje van de inloopdouche vlak achter de straal stond. Met mijn handen maakte ik een kommetje en gooide van op afstand een flinke klats water over hem heen. ‘Oewaioehw’ bracht hij sidderend uit.

‘Moet je dat kleine ding van je nu bekijken. Net wat van een kleuter!’ zei ik terwijl ik grinnikend naar zijn kruis wees. Van zijn grote hangende balzak, die ik net in de sauna nog met grote ogen had aanschouwd, was nog amper wat over. Zijn penis was hooguit nog een klein belabberd piemeltje te noemen. Niet anders kon ik dan daar even smakelijk en luidop om te lachen. Tot mijn verbazing merkte ik hoe hij zich omdraaide en van me vandaan liep. ‘Hé Bram wat ga je…’ begon ik mijn zin tussen het giechelen door verbaasd. Tot mijn verbazing hoorde ik hem vanuit de verte roepen. ‘Douche maar alleen, ik doe het wel op kot. Wist wel dat dit geen goed idee was.’ In tegenstelling tot daarnet miste ik het lacherige in zijn stem. Hoewel het water intussen warmer werd, liep ik gauw de douche uit. Verbaasd keek ik in de andere inloopdouches waar ik telkens verwachtte hem te zien uitspringen. Toen ik uiteindelijk in de kleedkamer kwam, zag ik tot mijn verbazing hoe Bram nu een groene boxershort over zijn nog natte benen wurmde.

‘Hé joh, wat doe je nu? Ben je boos? Heb ik wat verkeerd gedaan?’ vroeg ik terwijl ik vlak voor hem op het bankje ging zitten. Nog steeds had ik het gevoel dat hij elk moment gefopt of iets in die zin zou roepen. Maar toen dat na een aantal seconden van stilte niet gebeurde en hij gewoon verder ging met aankleden, begon ik me echt zorgen te maken. ‘Hé Bram…? Het is toch niet omdat ik je onder de douche drukte, ik bedoel oké misschien ging dat te ver. Maar dat kan je toch ook gewoon tegen me zeggen. We zijn vrienden weet je wel?’ ‘Dat is het niet!!’ onderbrak Bram me. Zijn woorden bleven nog lange tijd nagalmen in de kleedkamer en moesten, geloof ik zelfs de sporthal bereikt hebben. ‘Wat dan wel?’ vroeg ik bijna smekend terwijl ik van die plotse onzekerheid wel haast kon gaan huilen.

‘Het ging om wat je daarna zei van die kleuter en die kleine enzo…’ Even sperde ik mijn ogen open. ‘Oh was het dat?’ en ik merkte hoe Bram met strenge donkere ogen van me weg knikte. ‘Dat moet je zo toch niet opnemen, ik bedoelde het als grapje, om te lachen…’ zei ik en probeerde even over zijn arm heen te strelen. Die trok Bram meteen opzij. ‘Ik zeg toch ook niet om te lachen dat je lelijk bent en kleine tieten hebt!’ zei hij. Meteen sperde ik mijn ogen open. ‘vind je dat?’ vroeg ik meteen erg onzeker. ‘Natuurlijk niet, maar het is toch maar om te lachen?!’ zei Bram die op een erg cynische manier met zijn ogen rolde. ‘Je moet mensen niet uitlachen om hun lichaam, dat kan heel erg kwetsen!’ zei Bram die me nog steeds met een boze blik aanstaarde. Op dat moment hield ik het niet langer en voelde hoe water in mijn ogen kwam. ‘Sorry…’ bracht ik in piepmuisstem uit. Ik durfde hem niet meer aankijken en voelde oprechte spijt. Daar bovenop ook angst omdat ik hierdoor mijn beste vriend dreigde te verliezen. Een lange stilte volgde.

Naast me op het bankje voelde ik hoe Bram nu ook ging zitten. Hij staarde voor zich uit, alsof hij afwachtte tot ik wat zou zeggen. ‘Je hebt gelijk, dat had ik niet mogen zeggen. Het was zeker niet als kwetsend bedoeld. Maar je hebt zeker een punt als je zegt dat…’ begon ik voor de tweede keer aan een uitgebreider excuus. Dat brak ik abrupt af toen ik merkte hoe Bram zijn linkerhand vlak naast me als een stopteken omhoog stak. Pas toen merkte ik hoe hij met zijn rug naar me toe zat. Een beetje boog ik voorover en probeerde zijn gezicht te zien. Zijn gezicht leek wel te trillen en even twijfelde of ik hem zag knikken. ‘Hé vriend…’ zei ik zacht en streelde hem over zijn rug. Bram snoof ietwat geschrokken trok ik mijn hand terug. ‘Ik hoop niet dat hierdoor onze vriendschap op de helling komt. Want dat zou ik pas echt…’ ‘7 jaar geleden…’ Blij was ik dat Bram me onderbrak en ten minste wat zei. Zijn stem klonk behoorlijk nasaal merkte ik, alsof hij zelf ook moeite had om niet te huilen. ‘7 jaar geleden ben ik gestopt met voetballen. Ik en mijn beste vriend uit die tijd: Tim.’ ‘Ik wist niet dat je voetbalde?’ vroeg ik nieuwsgierig en merkte hoe Bram nu wel knikte.

‘We waren zelfs behoorlijk goed. Zo goed zelfs dat ik en Tim mochten overgaan naar een groep hoger. Daar zouden we een team versterken dat een minder goede teamgeest bezat. Achteraf gezien een waardeloos idee. De jongens lachten ons uit waar we bij stonden en riepen scheldwoorden naar ons als kleine ukkies. Ook woorden als kleuter kwamen voorbij. De leiding die alles zou aanpakken deed vervolgens helemaal niets. Al gauw zou Tim ermee stoppen, die heeft zelfs de eerste match niet meer meegespeeld. Hij zou het nooit zien, dat de andere jongens me, naast hun scherpe woorden uiteindelijk ook schopten en sloegen. Uiteindelijk moest ik besluiten dat het onhoudbaar was om telkens met nieuwe blauwe plekken en schrammen thuis te komen. Tim was intussen al kunnen instappen bij een andere ploeg. Helaas was daar voor mij geen plaats meer. Met veel lof vertelde hij me wel regelmatig over hun successen.’ Met grote opengesperde ogen staarde ik vooruit terwijl ik het verhaal van Bram aanhoorde. ‘Pestgedrag is echt moordend!’ fluisterde ik omdat ikzelf ook die ervaring had, maar dan wel in veel mindere mate dan Bram had gehad.

‘Met Tim kon ik er in die tijd nog vlot over praten. We waren goede vrienden en zagen elkaar op school regelmatig en we kwamen ook bij elkaar thuis. We… we experimenteerden samen ook wel eens…’ Brams stem stokte even. ‘Het was een geweldig hete zomer toen Tim me op zolder zijn eerste schaamhaartjes liet zien. Ook zijn piemel was in die tijd al een stuk groter. Maar ik voelde me best goed bij hem en had vol vertrouwen in hem. Beter dan ik daarna nog ooit in iemand heb gesteld misschien zelfs. Uiteindelijk was hij de eerste waar ik mijn geaardheid aan toevertrouwde. Hij zei dat het niet kon en niet mocht en dat ik niet moest denken dat ik met zo’n klein ding ook maar 1 jongen zou kunnen overtuigen.’ Brams lijf schokte een aantal keren terwijl hij zijn verhaal deed. Mijn mond viel een stukje open. Enerzijds omdat ik het zo erg vond voor Bram. Anderzijds ook omdat zijn ervaring wel erg dichtbij in de buurt kwam met wat ikzelf ooit meemaakte met mijn beste vriendin op puberleeftijd. ‘Hé ik vind het echt heel goed en zelfs dapper van je dat je me dit vertelt!’ zei ik en zocht langs zijn arm naar zijn hand die ik beet greep. Voor het eerst sinds lang merkte ik hoe Bram omkeek. Zijn ogen waren betraand, maar hij maakte geen geluid.

‘Sorry van daarnet, ik stelde me aan!’ zei Bram plots zacht. ‘Neejoh helemaal niet!’ zei ik gauw. ‘Ik had ook zo’n vriendin die mijn geaardheid niet wist te waarderen. Ze heeft me nadien zelfs nog een paar berichten gestuurd. Maar ik heb zelf nooit meer willen reageren. Ik begrijp precies wat je bedoeld!’ Het voelde goed om te voelen hoe Brams stevige arm me om mijn nek heen omhelsde. ‘Mag ik je kussen?’ fluisterde hij zacht in mijn oor. Waarom wist ik niet, maar ik voelde hoe mijn hoofd knikte. Superzacht, voelde ik raakte iets vochtig mijn wang. Het gaf me een warmte doorheen heel mijn lichaam die geen sauna ooit zou kunnen evenaren. Ik voelde hoe mijn ogen fonkelden terwijl Bram me weer losliet en even glimlachten we naar elkaar. ‘En wat ik daarnet zei, dat was de grootste leugen die ik ooit heb uitgesproken… want ik vind je wél heel knap en je borsten zijn echt gewoon prima!’ zei Bram op ietwat strenge toon. Zonder bij hem eerst toestemming te vragen, kuste mijn lippen nu opnieuw op zijn wang en ik was blij om hem weer te zien glimlachen.

‘Zullen we terug gaan douchen?’ vroeg Bram die weer opstond en schaamteloos zijn boxershort weer liet zakken. ‘Of wilde je nog even zweten?’ vroeg ik en grinnikte even. ‘Nog een match? Zouden we wel kunnen doen, zo naakt, die kans krijgen we nooit meer?!’ Even sperde ik mijn ogen open en lachte even luid. ‘Oh of jij bedoelde nog een sauna, nee dat heb ik genoeg gehad voor vandaag.’ sprak Bram die me voor liep naar de douches. Meteen stond ik zelf ook op en sprak met luide stem ‘2 games naakt, ik daag je uit! Maar aandacht voor ons spel en niet voor andere dingen…’ Bram bleef even in de deuropening staan en keek me gekke combinatie van fronsend en glimlachen aan. ‘Uitdaging aanvaard!’ zei hij na wat bijna een eindeloze stilte leek.

Voorzichtig stak ik mijn hoofd om het hoekje. Hoewel er niemand bij de ingang van de sporthal te zien was, dekte ik voor de zekerheid mijn bilspleet en borsten af terwijl ik door het halletje in de richting van de sporthal liep. Toen ik achter me keek merkte ik dat Bram hetzelfde deed met zijn kruis. ‘Dit is echt gekkenwerk!’ zei hij maar giechelde nu al half buiten adem en sloot gauw de deur die anders nooit dicht ging. ‘Goed jij een keer opslag en ik een keer opslag!’ zei ik en merkte hoe Bram zijn wenkbrauwen fronste. Het voelde plots opvallend fris in de sporthal, zo merkte ik. Al tijdens naar elk onze kant van het veld lopen, zouden we merken waarvoor sportkleren goed waren. De stickers van de lijnen voelde ik onder mijn blote voeten. Niet dat het pijn deed of zo, maar het voelde gewoon helemaal anders dan met een comfortabele sportschoen, bedacht ik. Bram miste zijn eerste vier opslagen en zo kwam ik al gauw op 0 – 30. ‘Kom op jongen, laat zien wat je waard bent!’ riep ik op motiverende toon. ‘Ik heb steeds het gevoel dat ik wat vergeten ben!’ riep Bram terug die om zichzelf grinnikte.

Deze opslag verliep gelukkig wel uitstekend. Zelfs zo goed dat hij op een haar na geen ace bij me scoorde. Meteen voelde ik hoe mijn borsten op en neer flapperde. Ook Bram moest dat gezien hebben want plots was de 0 – 40 een feit. ‘Kom op jongen, niet laten afleiden!’ zei ik en hoorde hoe Bram even giechelde. ‘Maar alles leid me hier af, ik kan misschien beter mijn ogen dicht doen.’ zei hij grinnikend. ‘Denk aan je spel, neem je tijd en concentreer je…!!’ zei ik op ietwat strenge toon terwijl ik mijn vinger opstak, net zoals de coach dat zou doen. ‘Ik denk altijd aan mijn spel!’ hoorde ik Bram nog net luid genoeg mopperen. Meteen giechelde ik het uit, waarna ik net zijn opslag miste. ‘Ace!’ zei hij grinnikend. ‘Verdorie…’ mompelde ik nu zelf. ‘Waarvoor spelen we eigenlijk of doen we het gewoon alleen maar voor de eer?!’ riep Bram die met de volgende bal al stond te dribbelen.

‘De winnaar wordt door de verliezer met een zachte hand gewassen onder de douche…’ zei ik giechelend. Even viel Brams mond open van verbazing, waarna hij meteen glimlachte en even nadacht. Zijn volgende opslag was een stuk zachter waardoor ik die wel kon nemen, maar de bal vervolgens toch onhandig buiten de lijn sloeg. ‘40 – 30’ zei Bram en ik merkte hoe op zijn gezicht een glimlach ontstond. Hij focuste nu echt een tijdje op de bal voordat die hoog de lucht in vloog en van hem een stevige mep kreeg. ‘Fuck hard!’ zei ik zacht voor mezelf, maar wist de bal te positioneren dat die net niet uit was. Tot mijn verbazing hoorde ik hoe Brams opgewekte stem er al op reageerde ‘Wilde je dat ook nog?’ zei hij vlak voordat hij terug sloeg. ‘Jij met mij? Ik laat je alle hoeken van de zaal zien!’ zei ik terwijl ik dichter naar het net kwam en Bram nu van links naar rechts liet lopen tot hij uiteindelijk een bal miste.

‘Verdient gewonnen die laatste, knap spel!’ zei hij knipogend terwijl hij me een balletje van zijn kant toewierp. Meteen zou ik al ondervinden dat opslaan zonder kleren net even wat anders was. Mijn borsten wiegelden wild alle kanten op als ik mijn gewoonlijke sprongetje wilde maken. Net zoals het Bram was vergaan, verloor ik hierdoor ook meteen mijn eerste twee punten. Ik kreunde nu zelf luid. ‘Concentreer je, dan zal het wel lukken!’ moedigde Bram me aan. Dat sportieve karakter kende ik van hem wel en even glimlachte ik. Zijn woorden hadden effect want de volgende opslag was eindelijk correct uitgevoerd. Meteen zou ik echter ook beseffen dat Bram niet met zich liet sollen. Gelukkig sloeg hij zijn laatste bal te hard weg, waardoor die uit ging. ‘Je tieten bewegen wel leuk als je opslaat!’ zei Bram die even grinnikte. Zelf besloot ik daar niet op in te gaan en het over een andere boeg te gooien. ‘Hé Bram, heb jij nu een stijve?’ riep ik vlak voor mijn opslag en sloeg hem vervolgens soepel een ace. Luid lachte ik nu terwijl ik riep ‘Moet je je maar niet laten afleiden!!’ ‘Wat gemeen van je… wacht maar…’ zei Bram die me met zijn ogen even boos aanstaarde. ‘Klopt wel, we zullen dat punt opnieuw spelen, goed?’ zei ik toegefelijk, maar Bram schudde zijn hoofd. ‘Ik wil eerlijk winnen of verliezen… Het is nu 30 – 30.’ zei hij en boog een beetje voorover zoals hij gewoonlijk deed.

Het werd meteen duidelijk dat Bart zich nu goed op de bal concentreerde. Want hij zei niets meer. Zelfs niet toen ik giechelig ‘je piemel slingert alle kanten uit’ riep. Door dat zinnetje miste ikzelf zijn terugslag en kwam het op 40 – 30. Omdat ik de bui al voelde hangen, besloot ik al mijn energie en kracht die ik nog had in de opslag te steken, zodat ik niet zou verliezen. Tot mijn verbazing lukte me wat me haast nooit lukte en sloeg ik een geldige ace naar Bram die me met grote ogen aankeek. ‘40 – 40, je weet het wel spannend te maken!’ zei die en even giechelde ik van opwinding. ‘Kom op concentratie!’ zei ik en probeerde opnieuw te focussen. Mijn opslag verliep goed en ik probeerde hem te laten lopen. In plaats daarvan merkte ik hoe ik zelf steeds meer ging lopen. Net op het moment dat hij eigenlijk kon winnen, sloeg hij de bal wel heel erg onhandig uit. Ik kon mijn oren niet geloven toen ik hem ‘Ja hoor, jij hebt gewonnen!’ hoorde zeggen. Met grote ogen en open mond zag ik hoe hij zijn duimen opstak. ‘Hoe komt het dat jij die laatste miste?’ vroeg ik verbaasd. Bram haalde alleen zijn schouders op en liep toen naar zijn rugzak waar hij opnieuw van zijn sportdrank dronk. Hetzelfde deed ik ook en dronk gulzig mijn flesje helemaal leeg.

‘Dus douchen dan maar?’ zei Bram die plots achter me stond. Kort gniffelde ik terwijl ik mijn lege fles in de vuilbak gooide. ‘Hé Bram, maar die prijs… ik bedoel ik heb wel gewonnen. Maar ik zou goed begrijpen als je dat liever niet…’ Maar Bram schudde zijn hoofd meteen. ‘Jij hebt gewonnen dus jij mag genieten.’ zei hij. Voor mezelf moest ik toegeven dat ik, toen ik de prijs had vernoemd er eigenlijk helemaal vanuit ging dat ik zou winnen. Als goedmakertje had het voor me wel kunnen tellen om zijn rug eens lekker te masseren of iets in die richting. Aan de andere kant merkte ik dat Bram vastbesloten was om voor mij hetzelfde te willen doen. Dus volgde ik hem opnieuw naar de kleedkamers en douches.

‘Toch even anders zo in ons blootje!’ zei Bram die zichzelf in de gang zelfs niet meer bedekte. Hij leek alle schaamte verloren, merkte ik. ‘Ja klopt, uniek ook. Dit vergeet ik nooit meer!’