Bijles - 1

Dag lieve lezers! Dit is een 'tussendoortje', bestaande uit twee delen. Eigenlijk ben ik bezig met een langer verhaal, maar zolang dat nog niet af is, kun je deze alvast lezen. Reacties zijn als altijd heel welkom, zeker ook als je (opbouwende) kritiek hebt.

Bijles - Deel 1

Pieter vertelt:

Mijn blonde halflange haar wilde maar niet goed vallen. Wat ik ook probeerde, het resultaat zag er in de spiegel nog steeds niet goed uit. Wel was ik tevreden over het nieuwe donkerblauwe overhemd dat ik droeg. Het was niet strak, maar sloot toch tamelijk nauw om mijn sportieve lichaam. Er was een beetje borsthaar zichtbaar bij het bovenste knoopje dat ik gesloten had. Ik stond voor de spiegel alsof ik naar een feestje ging. Echter, het ging om een bijles economie.

Kon ik maar teruggaan naar de tijd dat het me geen bal uitmaakte hoe ik eruit zag als ik bijles ging geven. In de twee jaar dat ik naast mijn studie deze bijbaan had gehad, waren er al vele middelbare scholieren geweest die ik had geholpen. Soms hadden ze ontzettend veel aan mijn begeleiding, dan weer minder. En met de één klikte het beter dan met de ander. Zoals altijd, als je nieuwe mensen ontmoet. Die andere leerlingen hadden verder nauwelijks een plaats in mijn gedachten, als ik niet met ze aan schoolwerk bezig was.

Maar nu was dat totaal anders. Eigenlijk moest ik er juist zo lelijk mogelijk uit zien, want eigenlijk kon het absoluut niet, wat we deden. We waren de vorige les al veel te ver gegaan. Hier moest het stoppen. Zelf zou ik in elk geval geen initiatief nemen. Maar ja, ik besteedde dus wel veel aandacht aan mijn uiterlijk. Was dat toch een soort uitnodiging voor hem?

~~

Twee maanden eerder..

Pieter vertelt:

Simpel gezegd konden er twee dingen aan de hand zijn bij middelbare scholieren die bijles nodig hadden. Ofwel ze hadden werkelijk moeite met een bepaald vak terwijl ze wél hun best deden, of ze konden het wel maar moesten een schop onder hun kont hebben. In het tweede geval was het vervelend werk voor mij als bijlesdocent. Dan was ik een soort schoolmeester. In het eerste geval kon ik veel meer genieten van mijn werk. Proberen zo'n leerling echt verder te helpen was een boeiende uitdaging, en als er vervolgens een mooi proefwerkresultaat volgde, voelde dat alsof ik had bijgedragen aan een overwinning. Bijlessen bij een nieuwe 'klant' begonnen dus steeds met uitvinden of ik te maken had met iemand die niet kon, of met iemand die niet wilde.

Alhoewel: het begon natuurlijk eigenlijk met de aanvraag, het accepteren daarvan, en het reisje naar het huis. De bijlessen vonden altijd plaats bij de scholieren thuis, en dat was dus een leuke bonus aan dit werk: het bezoeken van vele en uiteenlopende woningen. Ik vind het altijd leuk om te zien hoe mensen wonen, en nu kon ik dat dus regelmatig doen.

De 16-jarige HAVO-4 leerling Hidde woonde bij zijn ouders en jongere zus in dezelfde stad als ik, in een flink twee-onder-een-kap huis. De kennismaking met Hidde en zijn moeder was hartelijk. Hidde had donker, kortgeknipt haar, donkerbruine ogen, een iets te grote neus, en hij was lang voor zijn leeftijd: ik schatte zo'n 1,82 meter, nauwelijks kleiner dan ik. Hij had een tamelijk smalle lichaamsbouw, en bewoog zich wat slungelig.

Aan de keukentafel bespraken we wat het probleem was. In het kort: hij besteedde veel tijd aan het vak economie, maar het had bijzonder weinig resultaat. "Voor het vorige proefwerk heb ik veel langer geleerd dan mijn klasgenoten, en toch werd het een 4,6. Bij andere vakken is dat nooit zo. Eco ligt me gewoon niet, of zo," vertelde Hidde. Ik meende oprechte vertwijfeling in zijn ogen te zien. Opvallend was dat hij dit zelf aan me vertelde. Meestal waren het vooral de ouders die spraken, tijdens die eerste ontmoeting, maar in dit geval vulde zijn moeder slechts af en toe iets aan. Een goed teken, want het leek erop dat Hidde geen schop-onder-de-kont-leerling was, maar werkelijk gemotiveerd.

De ruime zonderkamer was van Hidde. Daar sliep hij, en daar deed hij ook zijn schoolwerk. Een typische jongenskamer, met bed, kast, bureau, Playstation en aan de muur posters van voetballers en auto's. Daar werkten we aan economie, en al tijdens de eerste les werd mijn vermoeden bevestigd: aan zijn motivatie lag het niet. Hij miste simpelweg een bepaalde abstracte manier van denken die bij dat vak nu eenmaal nodig is.

Het was april, en de volgende tien weken zou ik iedere donderdagmiddag langs komen, behalve in de meivakantie.

~~

Hidde vertelt:

Els heette ze. In het vaste vriendengroepje hadden we gelachen om haar naam, toen we zelf in de derde klas zaten. Vrouwen van zestig of ouder heten Els, toch? Maar deze Els was 17, bijna klaar met de HAVO, en tijdens het schoolfeest had ik met haar gezoend. Ik was zelf 15 toen, en had al eens vaker met een meisje gezoend. Net als sommige vrienden. Maar dit was anders. Dit voelde écht. Met Els kon ik namelijk niet alleen goed zoenen, maar ook goed praten. Ik had het op dat moment niet zo in de gaten, maar achteraf bekeken was ik volwassener dan mijn jaargenoten. Of in elk geval langer.

Onze lippen en tongen speelden, ik hield haar vast. Mijn piemel werd ook stijf, en ik hoopte dat ze dat niet zou merken. Geen idee of ze het toen gevoeld heeft. Dat heeft ze me nooit verteld, want al vlug na het schoolfeest werd me duidelijk dat Els verder geen interesse had. Ze reageerde niet op berichten, groette me niet in de gang. Dat vond ik jammer, maar het raakte me ook weer niet heel diep. Ik werd pas een paar weken later emotioneel, toen ik haar zoenend aantrof in de stad, met een klasgenoot van haar. Ik wilde haar zijn. Dus niet haar zoenen, nee: haar zijn. Dat was het moment waarop ik begon te twijfelen. De lippen van die jongen, die wilde ik ook proeven.

Iedereen gluurt, volgens mij. Al die klasgenoten die zo ontspannen mogelijk zich omkleedden voor en na een gymles, of tijdens andere gelegenheden waarin je weinig kleding aan hebt. Ook die gluren. Vooral om te kijken of ze zich een beetje kunnen meten met hun leeftijdsgenoten. Nu ja, ik deed het dus in elk geval wél altijd. Toen ik 15 en 16 was, was ik aan de ene kant tevreden omdat ik vrij lang was vergeleken met mijn leeftijdsgenoten. Aan de andere kant was ik nogal dun; sommige anderen hadden veel meer 'body'.

Ik speelde in het weekend hockeywedstrijden, en op woensdag had ik gym op school. Dat waren de twee momenten in de week waarop er blote leeftijdsgenoten waren. Of nou ja, bloot.. De onderkleding ging nooit uit. De gymles was altijd aan het einde van de schooldag; daarna ging iedereen naar huis. En vraag het maar na: hockeyers douchen niet na de wedstrijd. De meesten niet althans. Ik zag dus alleen klas- en teamgenoten met ontbloot lichaam, maar mét onderbroek. Nooit zag ik een andere piemel dan die van mezelf. Daardoor wist ik toen niet wat ik nu wél weet..

Een jaar na het zoenen met Els keek ik nog steeds naar meisjes, maar niet meer op de manier zoals ik daarvoor had gedaan. Mijn interesse lag veel meer bij jongens. Echter, de meeste van mijn klas- en teamgenoten vond ik niet zo interessant. Ik zag ze als 'jochies'. Veel vaker keek ik aandachtig naar wat oudere jongens. Als bijvoorbeeld op de hockeyclub het heren-1 team een wedstrijd speelde, stond ik niet alleen aan de kant om ze aan te moedigen, maar ook om me stiekem te vergapen aan al die mannenbenen. En billen. En al het andere dat zichtbaar was. Ik viel niet op meisjes. Ook niet op jochies. Wél op mannen.

Al tijdens de tweede bijles met Pieter kreeg ik in de gaten dat het zin had. Die economische modellen duizelden me, maar hij kon ontzettend goed uitleggen, en dus kreeg ik er al snel grip op. Ook nuttig was dat hij me leerde dat het niet veel zin had om lange tijd achter elkaar te leren. "Niemand kan urenlang zonder onderbreking volledig concentreren," zei hij. We knipten de bijles op in blokjes van een klein half uur, waarna we even pauze namen. En zo werd het ook nog gezellig. ten minste, dat vond ik. We kletsten vooral veel over voetbal. Dat was grappig: Pieter en ik speelden allebei hockey (bij verschillende clubs, dat wel), maar allebei praatten we liever over voetbal.

~~

Pieter vertelt:

De bijlessen bij Hidde waren de leukste van allemaal. Niet alleen was hij een gemotiveerde leerling en maakten we al snel vooruitgang, maar het klikte verder ook goed tussen ons. Hidde had een soort kalm zelfvertrouwen dat ervoor zorgde dat onze verhouding niet zo scheef was als meestal met 'bijlesklanten'. Ik was natuurlijk nog steeds een soort leraar, maar op momenten dat we pauze namen leken we meer op vrienden, ondanks het leeftijdsverschil.

Het vaakst ging het daarbij over voetbal, maar tijdens de vierde les besloot ik wat verder te vragen. Hij leek me er volwassen genoeg voor. Ik vroeg bijvoorbeeld hij een vriendinnetje had. Dat had hij niet. Nog nooit gehad ook. Hij zei: "en dat hoef ik ook niet echt hoor. Ben er niet zo in geïnteresseerd." Ik zei: "Oké.. Dat hoeft natuurlijk ook niet. Ik was op jouw leeftijd daar de hele tijd mee bezig, weet ik nog wel. Nouja, met jongens dan in mijn geval, want ik val niet op meisjes. Maar er ging geen dag voorbij waarop ik niet verlangend dacht aan de leuke jongens in mijn klas. Maar is voor iedereen anders natuurlijk."

Hidde keek me peinzend aan, en zei: "Denk er wel eens aan hoor. Maar hoef gewoon niet echt een vriendin."

Dus, om een lang verhaal kort te maken: het was altijd leuk met Hidde. Zó leuk, dat ik ervoor moest waken dat ik geen gevoelens voor hem zou ontwikkelen. Dat zou ten slotte absoluut niet de bedoeling zijn. Ik was zeven jaar ouder, en ondanks dat onze verhouding gelijkwaardig leek, was die dat natuurlijk niet echt: ik was daar om hem les te geven.

Tijdens de vijfde les maakte Hidde het me moeilijk om me goed te concentreren. Juist nu ik de week daarvoor mezelf vermanend had toegesproken ("doe normaal, Pieter! Het is gewoon een leuke jongen. Concentreer je de volgende keer op je werk!), werd ik afgeleid. Hidde droeg een dunne beige broek die hem vast een tijdje geleden prima had gepast, maar nu was het ding eigenlijk wat te klein voor hem geworden. Zijn benen waren te lang geworden; aan de onderkant raakte de broek als hij stond niet zijn schoenen. Toen hij ging zitten werd nog duidelijker dat het tijd werd deze broek niet meer te dragen. Niet alleen door de lengte: het zat van onder tot boven nogal strak. Als vanzelf werden mijn ogen naar zijn kruis getrokken. Op die plaats knelde de broek waarschijnlijk het ergste; er was precies te onderscheiden hoe zijn piemel er eigenlijk niet meer in paste. Het ding lag naar links tegen zijn lies. Wow, dat was niet niks! Er was geen twijfel mogelijk: Hidde was nogal groot geschapen. Niet groot 'voor een 16-jarige' of zoiets, maar gewoon écht groot. Ik slikte even wat weg. De rest van de les deed ik mijn uiterste best om er niet aan te denken. Dat lukte grotendeels, behalve op een paar momenten waarom Hidde zich wat naar me toe draaide, en zijn dikke bobbel me onverbiddelijk afleidde.

Bij het afscheid maakte ik er nog een opmerking over: "Leuke broek heb je aan trouwens. Maar hij is wel een beetje krap geworden he?"

"Ja, ik weet het, je ziet alles zitten haha, sorry. Hij is een beetje oud. Zal 'm na vandaag maar niet meer dragen he."

"Moet je zelf weten. Als je wil dat iedereen je ding ziet zitten blijf je 'm toch lekker dragen. Als je moeder het goed vindt dan."

Ik daalde de trap af en vertelde zoals altijd aan zijn moeder hoe de les was gegaan. Zij werkte op donderdagmiddag altijd thuis, met de laptop op de keukentafel. Ze kwam nooit naar boven; als Hidde en ik bijvoorbeeld een glas drinken wilde, moesten we dat zelf komen halen in de keuken. Nu, na de vijfde les, zei ze nog eens dat ze heel blij was dat het haar zoon's begrip van economie zo goed vooruit ging. "Ik voel ook helemaal niet de neiging om jullie te 'controleren' of zo. Heb veel vertrouwen in je, Pieter." Lief van haar.

~~

Hidde vertelt:

Eigenlijk had ik het al voelen aankomen sinds de eerste keer dat Pieter me een hand had gegeven. Hij was exact het soort jongen waar ik op viel. Ouder dan ik, een mooi scherp gezicht, halflang blond haar, een beetje donkerblond borsthaar dat goed te zien was als hij een poloshirt of overhemd droeg. De lessen economie hielpen me, tussendoor was het gezellig, maar steeds meer drong zich dat derde punt op: ik vond Pieter ongelooflijk aantrekkelijk. En nu had hij óók nog terloops verteld dat hij homo was, toen het ging over 'vriendinnetje'. Nadat ik had verteld dat ik niet zo nodig een vriendin hoefde, lag het op mijn lippen om erachteraan te vertellen dat ik ook een jongen wilde. Een jongen zoals hij! Maar ik vertelde niets. Had sowieso nog nooit aan iemand iets gezegd over mijn seksuele voorkeur.

"Oké, mannen, we gaan wat veranderen. Het stinkt hier," had onze trainer gezegd. Hij was ook de vader van één van mijn teamgenoten, en we reden met z'n vieren in zijn auto terug van een uitwedstrijd. Het was dus de gewoonte om niet te douchen na de wedstrijd, maar dat ging vanaf dan veranderen.

Twee weken later was het zover. Na een - overigens gewonnen - uitwedstrijd kwamen we tot de ontdekking dat deze club niet beschikte over aparte douchehokjes. Aangrenzend aan de mannenkleedkamer was een grote doucheruimte. Terwijl we ons hockeytenue van onze bezwete lichamen haalden, maakte ik me zorgen. Die had ik de twee weken daarvoor vaker gehad. Weliswaar was er bij mijn teamgenoten niet iemand waar ik op viel, maar het was toch spannend dat ik ze opeens allemaal naakt zou gaan zien. Ik hoopte uit alle macht dat ik er niet opgewonden van zou worden.

Ik had ook aan Pieter verteld dat ik me zorgen maakte. Over die opwinding had ik niets gezegd, maar wel dat ik het spannend vond, gewoon omdat ik daarvoor nog nooit een andere jongen van dichtbij naakt had gezien. Pieter had me gerustgesteld: "Komt vast wel goed joh. Je moet maar denken: voor die anderen is het net zo spannend als voor jou. En misschien hebben ze wel aparte douche hokjes."

Die waren er dus niet, maar de gedachte dat het voor anderen óók spannend was hielp wel, die middag in de kleedkamer. Ik had ook door dat het klopte: meerdere teamgenoten gedroegen zich ietwat schuchter, terwijl ze vlug met douche gel en een handdoek naar de doucheruimte liepen.

Met de opwinding viel het uiteindelijk erg mee, toen we met z'n allen douchten. Het was leuk om zoveel blote jongens te zien, maar er was één ontdekking die alles overschaduwde. Namelijk wat zich tussen onze benen bevond. Voor het eerst had ik 'vergelijkingsmateriaal'. En wat bleek? De mijne was veruit de grootste. Ik had wel eens gehoord dat de maat van een slappe piemel niet alles zegt over de lengte van dezelfde piemel in stijve toestand, maar dit verschil was toch wel heel duidelijk: geen van mijn teamgenoten had een piemel die qua lengte ook maar in de buurt kwam van de mijne.

Aan zelfvertrouwen had ik sowieso al niet echt een gebrek, maar deze ontdekking gaf me vreemd genoeg nog een beetje extra. Belachelijk eigenlijk: niemand kan er iets aan doen hoe zijn piemel eruit ziet. En toch.. Ik was blij dat ik blijkbaar een flinke had.

Die avond zocht ik op internet informatie over de maat van piemels. Verschillende sites gaven enigszins afwijkende antwoorden, maar de meeste kwamen erop neer dat een volwassen man met een erectie van 14 tot 16 centimeter gezien kon worden als 'gemiddeld geschapen'. Van dit gezoek had ik inmiddels een stijve gekregen. Ik had hem nog nooit gemeten. Ik pakte een liniaal, legde deze tegen de bovenkant van mijn stijve, en zag dat ik nu op mijn zestiende al 'bovengemiddeld geschapen' was. Het topje van mijn eikel zat bij 19,5 centimeter.

Het weer was heerlijk warm, maar ik moest binnen zitten. In mijn zolderkamer had ik gelukkig een grote ventilator, maar het was heet genoeg om alleen boxer, korte sportbroek, T-shirt en teenslippers te dragen. Ik keek uit het raam en zag Pieter komen aanfietsen in een korte broek. Bijles nummer acht. Na vandaag nog maar twee te gaan dus. Ik vond het nu al jammer. Het was vakantie geweest, dus Pieter was twee weken eerder voor het laatst langs geweest, en ik had hem zelfs een beetje gemist. Ik vond het stom van mezelf. Hij was mijn bijlesdocent, verder niks. Oké, we konden het heel goed vinden met elkaar, maar verder niks. Oké, ik vond hem heel aantrekkelijk, maar verder niks. Oké, ik dacht heel vaak aan het feit dat hij homo was, maar verder niks.

Verder niks? Klopte dat nog wel? Waarschijnlijk niet. Dat bleek wel uit wat ik deed: terwijl Pieter zijn fiets stalde, trok ik snel mijn sportbroek en boxershort uit. De boxer smeet ik in een hoek, de broek deed ik weer aan. Het was een opwelling van me; ik wist op dat moment niet precies waarom ik het deed.

Het eerste deel van de les was zoals altijd. Tijdens de tweede pauze vroeg Pieter: "Had je trouwens al gedoucht bij de hockey?" Op die vraag had ik een beetje gewacht. Ik vertelde dat het meeviel qua spanning. En ik vertelde over mijn ontdekking: dat ik blijkbaar nogal een grote had.

"Ja, dat had ik je ook wel kunnen vertellen," zei Pieter. "Het was nogal duidelijk, toen je laatst die te krappe broek aan had. En trouwens.. Op dit moment is het ook best wel te zien."Hij wees naar mijn kruis, waar de dunne stof van de sportbroek, en het feit dat er geen onderbroek onder zat, weinig aan de verbeelding over liet. Dit was waarschijnlijk waarom ik mijn boxer had uitgetrokken: ik wilde dat Pieter me echt zag. Dat hij me niet zag als 'scholiertje', maar als jonge man. En ik hoopte dat mijn flinke lul daar een beetje bij zou kunnen helpen. Geen idee of de maat van een piemel hem uitmaakte, maar als hij van groot hield, mocht hij het zien. Ik vertelde hem dat de ontdekking me meer zelfvertrouwen had gegeven. Dat ik me dáár in elk geval niet voor hoefde te schamen.

Hij zei: "Als je een kleintje zou hebben, hoefde je je ook niet te schamen hoor. Je kunt er toch niks aan doen. Maar ik begrijp wel wat je bedoelt."

Pieter vroeg niet verder. Natuurlijk niet. Maar ik wilde meer., en aan de manier waarop hij naar mijn kruis keek zag ik dat hij ook geïnteresseerd was. Ik hield me niet meer in, ging staan, en vroeg direct: "Wil je 'm zien?" Pieter keek me verschrikt aan, en opeens was hij niet meer zo kalm als altijd. Hakkelend zei hij dat het absoluut niet kon, dat het veel te ver zou gaan, en dat ik gewoon weer moest gaan zitten. Hij zei van alles, maar niet dat hij het niet wilde. Dat was blijkbaar genoeg voor me op dat moment. Ik ging niet zitten, maar liet mijn sportbroek op mijn enkels zakken. Pieter zei niets. Hij staarde naar mijn ontblote onderlijf. Toen hij zijn keel schraapte, dacht ik dat hij boos zou worden. Maar hij zei zacht: "Jezus.. Indrukwekkend hoor.. Nu, het zou oneerlijk zijn als je de mijne niet zou zien he? Krijg je misschien wel nóg meer zelfvertrouwen van, want dat is een gemiddeld maatje." Hij deed het gewoon! Stond op, knoopte zijn broek los, en duwde broek en boxershort naar beneden. Een mooie rechte piemel kwam tevoorschijn. Inderdaad een stuk kleiner dan de mijne. Maar hij was van Pieter. Die zo leuke Pieter. Het maakte me niks uit hoe groot of klein dat ding tussen zijn benen zou zijn. Ik zei: "Wow.. Mooi.. En zo weinig haar." Bij mezelf was er een flinke bos, maar Pieter had slechts een klein beetje schaamhaar boven zijn piemel.

"Ja, ik werk het bij, daar."

"Zou ik dat ook moeten doen?"

"Nee hoor, hoeft niet. Alleen als je het zelf mooi vindt."

"Vind het bij jou wel mooi staan, in ieder geval."

Zo stonden we even. Vurig hoopte ik dat Pieter verder zou gaan. Dat hij om te beginnen dichter bij kwam staan. Maar hij deed niets. In plaats daarvan vroeg hij, wijzend naar mijn kruis: "Heb je hem wel eens gemeten?"

"Ja. Stijf was het 19,5 centimeter. Zien?"

"Nee joh, ik geloof je zo ook wel."

Maar het ging tóch gebeuren. Dat voelde ik, toen ik Pieter nog eens goed bekeek. Zijn blote benen, zijn mooie piemel met het toefje haar erboven, zijn scherpe gezicht. Hoe zouden die lippen voelen? Ik probeerde het me voor te stellen, nam mijn lul in mijn hand, en voelde hoe ik hard werd. Ik keek Pieter aan, maar al snel richtte diens blik zich naar beneden. Ik grinnikte inwendig; hij kon zijn ogen er blijkbaar onmogelijk vanaf houden. En zo te zien wond het hem op. Hij likte langs zijn lippen. Al snel stonden we met harde pikken tegenover elkaar.

Ik besloot nog iets verder te gaan, met de vraag: "Wil je hem aanraken? Alsjeblieft?" Echter, Pieter herpakte zich. Hij antwoordde niet, maar trok zijn broek weer op, en propte zijn pik erin. "Klaar nu. We gaan gewoon de bijles afmaken," kondigde hij aan, opeens streng. ik durfde niets meer te zeggen, behalve over economie.

~~

Pieter vertelt:

Veel sneller dan normaal fietste ik na de achtste bijles terug naar huis. Daar aangekomen smeet ik mijn tas op de vloer, en kleedde me haastig uit. Toen Hidde en ik met harde erecties tegenover elkaar hadden gestaan, had het me alle zelfbeheersing die ik in me had gekost, om mijn broek weer aan te trekken en door te gaan met de les. Mijn pik was weer rustig geworden, en ook dat was moeilijk geweest, aangezien Hidde's piemel de hele tijd ontzettend zichtbaar bleef in die dunne sportbroek van hem. Het was dus gelukt: we hadden de les 'gewoon' afgemaakt, en ik was naar huis gegaan.

Maar nu moest ik er heel snel iets aan ging doen. Zodra ik naakt op mijn rug op bed lag, nam ik mijn kloppende erectie in mijn hand, en sloot mijn ogen. Eigenlijk had Hidde er verhoudingsgewijs een beetje apart uitgezien. Zijn lijf was dun; het lichaam van een jongen die een flinke groeispurt in de lengte had doorgemaakt, maar de breedte deed nog niet echt mee. Uit dat dunne lijf stak een paal die niet echt paste bij een jongen met zijn postuur, maar eerder bij een grote volwassen man. Het lange en dikke ding had me botergeil en gulzig gemaakt, totdat ik dus die berg zelfbeheersing had ingezet.

Nu, in de beslotenheid van mijn studentenkamer, hoefde ik me niet meer te beheersen. Ik dacht aan de zelfverzekerde Hidde. Die onbeschaamde houding, waardoor ik hem sowieso al leuk vond. En dus aan die prachtige penis van hem. En aan de - ook al bijzonder grote - ballen die eronder hingen. Ik wilde die volle ballen likken. Wilde zijn paal proeven. Wilde nog veel meer dingen doen. Maar erover nadenken gebeurde niet meer. Binnen een minuut of twee kwam ik al kreunend klaar. Een flinke hoeveelheid zaad spoot met kracht op mijn borst en buik.

Wat was dit in godsnaam?!? Nog nooit eerder was mijn hoofd zo op hol gebracht door een jongen die veel jonger was dan ik. Ik viel niet op jongens; ik viel op mannen. Maar bij Hidde was het anders.

Maar het kon niet. Dat was overduidelijk. We waren nu al veel te ver gegaan. Misschien was het beter als ik zou stoppen met de bijlessen aan Hidde. Alleen: hoe ging ik dat aan zijn moeder uitleggen? Daar moest een heel goede smoes voor worden verzonnen, maar eigenlijk was er verder geen reden om ermee op te houden. Bovendien: we hadden nu nog maar twee lessen te gaan. Dat moest ik toch kunnen volhouden.

~~

Hidde vertelt:

Tijdens het laatste lesuur op school zat ik een beetje te dromen. Over twee uur zou ik Pieter weer zien. Ik wilde hem. Naakt. Wist niet precies wat ik dan zou doen, onervaren als ik was. Ik kon daar ook maar beter niet over nadenken. Pieter was de laatste keer opeens weer zo streng en afstandelijk geworden, nadat we elkaars piemel hadden gezien. Hij zou het niet doen; dat was duidelijk.

Onderweg naar huis reed ik langs de drogisterij voor een zakje snoep. In een opwelling hoorde ik mezelf quasi-nonchalant tegen de caissière zeggen: "Oh, en glijmiddel graag." Ik was verbaasd over mezelf dat ik dit durfde. Wist ook eigenlijk niet waarom ik het spul zo nodig wilde hebben. Maar je kunt maar beter op alles voorbereid zijn. De caissière vroeg welke ik wilde hebben. Ik had geen idee. Ze legde me wat verschillen uit, en uiteindelijk kocht ik een 'standaard' type glijmiddel, op waterbasis. Er waren geen andere klanten in de winkel en de caissière was aardig en rustig. Daardoor voelde de aankoop niet eens als iets engs om te doen.

In mijn kamer deed ik een beetje van het spul op mijn hand, rook eraan. Verder deed ik er niks mee. Ik stopte het flesje in een bureaula.

Bijles nummer negen. Pieter en ik zeiden later die middag niets meer over piemels. We deden ons best op een moeilijke economie-opgave, maar mijn concentratie was ver te zoeken. 'Ik wil hem', flitste er steeds door mijn hoofd. Maar ook 'hij gaat niks doen'. Dus als ik het zo graag wilde, moest ik zelf initiatief nemen. Pff, wat wilde ik het graag.. Ik keek naar zijn mooie lippen, terwijl hij me iets probeerde uit te leggen. Ik moest het doen. En ik deed het. Pieter keek me vragend aan toen ik mijn pen weg legde. Snel handelen nu.. Ik boog naar hem toe, en zoende. Onmiddellijk duwde hij me weg, enigszins ruw, en keek me zwijgend aan. 'Dit was het dan', dacht ik. Echter, Pieter legde een hand in mijn hals, en trok me weer naar zich toe. Voor de eerste keer zoende ik mannenlippen. Voelde ik ook al snel een mannentong. Pieter ademde zwaar door zijn neus, terwijl hij opstond en mij ook omhoog trok aan mijn schouders. We gingen dicht tegen elkaar staan. Vanbinnen juichte ik. Yes! Hij ging mee! Nu écht! Ik legde mijn handen op zijn onderrug, hij bleef mijn schouders vasthouden. De zoen was rustig begonnen, maar werd heftiger nu. Pieter duwde de onderkant van mijn shirt omhoog. Ik begreep het meteen, en hielp met het uittrekken van dat ding. Ook zijn overhemd ging vlug uit. Wat een mooi sportief lichaam had hij. Eindelijk kon ik dat eens goed bekijken. Ik dacht verder niet al te veel na; deed gewoon waar ik zin in had. Het ging snel nu. Ik kuste zijn licht behaarde borstkas, toen zijn gespierde buik. Broeksknoop los, broek naar beneden, boxer ook. Zijn stijve sloeg tegen mijn kin. Ik wist niet zo goed hoe dit moest; had het weliswaar al vaak in porno films gezien, maar zelf doen is toch weer heel anders. Maar 'doen waar ik zin in had' bleek een prima methode. Ik liet zijn pik een stukje in mijn mond glijden, likte eraan, zoog een beetje. Ging toen op en neer. Het smaakte een beetje vreemd, zoutig, niet per se heel lekker, maar ik werd er toch geiler en geiler van. En aan het gekreun boven me te horen deed ik dus iets goed. Ook voelde ik hoe zijn benen wat trilden.

Totdat Pieter me omhoog trok. Ging hij toch weer stoppen? Het antwoord op die vraag bleek gelukkig 'nee'. Hij schopte de broek uit die nog om zijn enkels had gezeten, en ging op de rand van mijn bed zitten, iets achterover leunend. Opnieuw viel ik aan, zittend tussen zijn benen. Tijdens het bewerken van zijn pik ging ik met mijn handen ook over zijn sixpack, bovenbenen, lies.. Ik voelde wat aan zijn ballen, drukte toen daaronder tegen zijn perineum (al kende ik op dat moment die term nog niet). Dat laatste had meteen veel effect. Pieter kreunde flink, en liet zich verder achterover vallen.

Ik had een idee. Maar zou hij dat wel willen? Terwijl ik opstond wachtte Pieter rustig af, en zei: "Is het niet ontzettend oncomfortabel met je stijve in die broek?" Ik zorgde er onmiddellijk voor dat ik helemaal naakt was. Net als de eerste keer dat hij mijn piemel had gezien, likte hij langs zijn lippen. ik had een ander plan gehad, maar wijzigde dat nu: ik ging op hem zitten, knieën aan weerszijden van zijn bovenlichaam, duwde mijn paal naar beneden. Pieter likte gulzig aan mijn eikel. Wow, voor het eerst een mond om mijn lul! Warm, nat. Het voelde fantastisch. Helemaal toen hij begon te zuigen. Zijn ogen vol lust dwongen me als het ware om méér te geven. Ik duwde mijn paal dieper in zijn mond. Pieter leek heel even moeite te hebben, maar slokte het ding toen met graagte een heel eind naar binnen. Ik stootte zachtjes, terwijl hij flink zoog. Hij kon trouwens ook nauwelijks anders. Op deze manier bepaalde ik wat er gebeurde; ik voelde een soort dominantie over me komen. Dominantie over een zeven jaar oudere, en veel meer ervaren, jongen. Blijkbaar kon dat dus. Het was ontzettend geil om hem zo mijn paal op te dringen. Toch duurde het niet lang, want ik voelde dat ik al bijna klaarkwam.

Ik trok me terug, en keerde terug naar het plan dat ik even daarvoor had gehad. Uit mijn bureaula pakte ik het flesje glijmiddel. Pieter zei: "Zozo, je bent goed voorbereid!" Ja, dat wel, maar ik wist niet goed wat ik nu het beste kon doen. Ik hakkelde: "Uhm, ik weet niet.. Wat wil jij? Toen ik daar onder je ballen drukte, vond je dat nogal lekker blijkbaar.. Dus ik dacht.. Maar weet dus niet.."

Opeens waren de rollen weer omgedraaid: hij nam de leiding, en vertelde dat hij graag zou willen dat ik hem vingerde. Hij gaf me instructies. Uiteindelijk zat ik opnieuw bovenop hem, maar nu andersom; met mijn gezicht naar zijn kruis dus. Achter me praatte hij me door het proces heen. Glijmiddel op een vinger, tussen zijn wat opgetrokken benen masseren, meer glijmiddel, en toen alles goed nat was, mocht ik er met een vinger in. Zijn anus trok steeds samen, wat me ertoe bracht te stoppen. Maar Pieter verzekerde me: "Nee, ga door! Dat is juist een goed teken."

Ik vond uiteindelijk zijn G-spot, deed het ook even met twee vingers.. Het was fantastisch, vooral om te merken hoe hij ervan genoot. Tussen de 'instructies' door kreunde hij zachtjes, zijn pik wipte op en neer, en er zat voorvocht op zijn eikel.

Toen ik met mijn ene hand het vingeren goed onder de knie begon te krijgen, pakte ik met de andere zijn pik vast. Kneep erin, rukte eraan. Achter me hoorde ik opeens: "O shit, ja, ik kom!" En zo was het. Voor het eerst zag ik in het echt een andere jongen dan ikzelf een orgasme beleven. Zijn keiharde pik spoot krachtig; de eerste stralen kwamen tegen mijn buik terecht.

Op dat moment hoorde ik de eerste voetstappen op de trap. "Shit, mijn moeder! Snel!" zei ik, terwijl ik razendsnel van Pieter af klom en kleding begon aan te trekken. Ook Pieter stond op, zo te zien nog een beetje dizzy van zijn orgasme, en greep naar zijn korte broek. De voetstappen kwamen dichterbij, nu op de verdieping onder de mijne. Misschien zou ze daar blijven. Shit, nee, nu klonken haar voetstappen op de volgende trap. Steeds dichterbij. We hadden onze broeken bijna aan. Geen tijd voor boxershorts. Pieter was zo handig om die van de grond te grissen en onder mijn hoofdkussen te verbergen. Toen mijn moeder bijna boven was, had ik mijn handen vliegensvlug afgespoeld onder de kraan van het kleine wastafeltje, dat godzijdank ook hier was. Ik propte mijn nog steeds half harde piemel in mijn broek, en knoopte die dicht. T-shirt aan. Het plakte tegen me aan; o nee, er verscheen een donkere plek aan de voorkant, veroorzaakt door Pieter's zaad. Hij knoopte zo snel mogelijk zijn overhemd dicht, terwijl mijn moeder aan de andere kant van de deur zei: "Hidde? Gaat het goed? Ik ga even naar de supermarkt."

Ik antwoordde: "Jahoor, gaat goed. We hebben even pauze nu." Dat was geen handige opmerking, want voor mijn moeder was het een signaal om binnen te komen. Ik zat inmiddels op mijn bureaustoel, mijn bobbel verbergend onder het bureau. Pieter zat ernaast, als altijd. Het economieboek lag ook nog open. Ik keek naar onze blote voeten. Dat Pieter zijn schoenen en sokken had uitgetrokken was wel te verklaren; het was ten slotte behoorlijk warm. Hoe rook het hier eigenlijk? Zou je kunnen ruiken dat we heel andere dingen hadden gedaan dan economie? In elk geval stonden alle ramen al open.

"Ah, maar verder wel hard aan het werk, zie ik. Goed zo," zei mijn moeder toen ze binnen stapte. Ik draaide me iets in haar richting. Dom natuurlijk, want zo werd de vlek in mijn T-shirt zichtbaar.

Ze vroeg, ernaar wijzend: "Hee, wat is dat?" Pieter reageerde snel: "Ik stootte een glas half om. Beetje gemorst dus." Mijn moeder zei: "Oké, kan gebeuren, nou, ik ga toch nog een kleurenwas doen, dus geef maar even mee dan." Nee he, dit was niet de bedoeling. Pieter had gelukkig alweer een adequate reactie: "Het is maar water. Dat droogt wel."

Mijn moeder was tevreden, en vertrok weer, met de mededeling: "Ik denk dat je al weg bent als ik er weer ben. Dus tot volgende keer!"

Terwijl de voetstappen op de trap verder weg klonken, keken Pieter en ik elkaar aan, en slaakten tegelijk een diepe zucht. Dit was maar nét goed gegaan. We waren dan ook allebei te erg geschrokken om zelfs maar te overwegen om meer van dat soort dingen te doen. Zelfs nu het huis verder verlaten was; en zelfs nu ik nog niet eens was klaar gekomen. We wilden even niet meer. Het lukte echter ook niet om nog echt wat aan economie te doen. Bij het afscheid gaven we elkaar nog wel een kort kusje. Toen ik hem zag weg fietsen voelde ik de stof van mijn broek direct tegen mijn piemel, en realiseerde me: zijn boxershort ligt nog onder mijn kussen. Ik pakte het ding, voelde er aan. Dit was vreemd. Ik zou hem de volgende keer teruggeven. De volgende keer, die ook de laatste zou zijn. En mijn moeder zou natuurlijk ook weer thuis zijn. Dit betekende dat Pieter en ik nooit meer seks zouden hebben, want deze ervaring was veel te eng geweest. Ik voelde me verdrietig.