Een Beeldschone Huisgenote - 45

Anna en ik liepen terug de winkel in waar Mandy en Lotte druk bezig waren met uitpakken. Ze keken ons glimlachend aan.
Lotte zei: ‘’Zo te horen waren jullie er echt aan toe.’’
Anna lachte. ‘’Sorry, Lotje.’’
Mandy zei: ‘’Daar hoef je geen sorry voor te zeggen. Hebben jullie ervan genoten?’’
‘’Het was zalig,’’ kreunde Anna.
Lotte en Mandy gniffelden.
‘’Dat konden we wel horen,’’ zei Lotte terwijl ze Anna beet pakte. Mandy had me intussen naar zich toe getrokken en gaf me een zoen. ‘’Was het lekker?’’ fluisterde ze.
Ik bromde. ‘’Hoe kan seks met Anna niet lekker zijn?’’
Anna hoorde het en riep: ‘’Dank je wel, dank je wel.’’
Mandy knuffelde me stevig.

Lotte zei: ‘’Ik heb het daarnet met Mandy over jullie gehad. De komende dagen zullen druk zijn. Heel erg druk. Waarschijnlijk gaan we dan weinig energie over hebben voor seks. Vandaar dat we besloten hebben dat jullie vaker seks met elkaar mogen hebben. We hebben daar duidelijk geen probleem mee.’’
‘’Maar volgende keer moeten jullie het wel thuis doen, niet hier!’’ lachte Mandy.
Anna en ik keken verheugd op. Anna zei: ‘’Echt waar? Dat zou geweldig zijn! Ik ben nog lang niet klaar met hem!’’ Ik keek zorgelijk terug. ‘’O nee, ik ga het zwaar krijgen, vrees ik.’’ Anna grijnsde ondeugend.
Lotte lachte. ‘’Dat is jullie probleem. Maar even serieus, als jullie er weer zin in hebben. Ga jullie gang. Maar hou wel nog wat energie over voor het geval dat wij ook ineens zin hebben.’’
Anna knipoogde naar haar: ‘’Liefje, je weet toch dat ik altijd voor je klaar sta.’’
Ik keek Mandy onderzoekend aan. ‘’Weten jullie dat echt zeker?’’
Ze omhelsde me. ‘’Ja, we weten het heel zeker. Als je mij maar niet dumpt voor Anna.’’
‘’Dan vermoord ik je,’’ zei Lotte tegen me.
Ik keek Mandy recht in de ogen. ‘’Mandy, jou dumpen? Welke idioot gaat jou dumpen? Mandy, je bent voor mij de nummer één, dat zal altijd zo blijven. Anna is gewoon een gebruiksvoorwerp voor mij.’’
Anna keek verontwaardigd. ‘’Wat zeg je nou?’’

Ik rende lachend weg naar het magazijn. Anna volgde me en sprong op mijn rug. Ze kneep hard in mijn arm. ‘’Jij klootzak!’’
Ik wurmde me los van haar. ‘’Het was maar een grap, Anna.’’
‘’Dat weet ik. Kom, we gaan weer aan het werk.’’

De komende uren werd er hard gewerkt. De sfeer was opperbest. Mandy en Lotte waren dolgelukkig met de meubels. Anna en ik hadden een bevredigend gevoel door de seks. Mandy plaagde ons daar regelmatig mee. In de late namiddag kwamen Kelly en Elise ons helpen. Nick en Bram kwamen niet veel later met lekker chinees eten.
De werkzaamheden vorderden goed. Er moest nog een aantal dingen gebeuren, maar dat zouden we de dag erna wel doen. Zo moest de grote kast nog in elkaar gezet worden. Dat was een karwei voor mijn vader. Nu was het tijd om naar huis te gaan.

Thuis, na een snelle douche, zaten Mandy en ik heerlijk onderuitgezakt op de bank. Ze lag in mijn armen.
‘’Hoe was de seks met Anna?’’ vroeg ze plots.
Ik vertelde haar alles in detail. Ook Anna’s vraag over anale seks. Ze ging overeind zitten en keek me aan. ‘’Wil jij dat wel?’’
‘’Ik weet het niet. Maar als Anna het zo graag wil, dan wil ik het misschien wel eens een keer proberen. Maar dat wil ik wel met condoom doen.’’
Mandy knikte. ‘’Ja, dat lijkt me verstandig. Maar je hebt toch wel genoten?’’
Ik lachte. ‘’Echt wel. Wat een wijf is zij toch. En jij? Had je er geen moeite mee?’’
Ze schudde haar hoofd. ‘’Nee, helemaal niet. Lotte ook niet. Dus je mag Anna vaker neuken.’’
‘’Ja, dat lijkt me ook verstandig. Want ze doet het beter dan jij.’’
Mandy’s ogen werden meteen groot. Ik gierde het uit van het lachen. ‘’Ik plaag je maar, meisje.’’
Mandy sprong op mijn schoot en begon me te kietelen. Maar net als alle voorgaande keren, vergat ze dat ik er tegen kan. ‘’Mandy, de seks met Anna is heerlijk. Maar bij jou is het anders. Meer intiem.’’
Ze glimlachte. ‘’Ik snap wat je bedoelt.’’
Ik keek haar strak aan. ‘’Maar heb jij er dan echt geen behoefte aan? Ik kan je bijvoorbeeld even likken of vingeren. Dan hoef je alleen maar te gaan liggen, dan doe ik de rest wel.’’
Mandy giebelde. ‘’Nou, het klinkt alsof ik een gebruiksvoorwerp ben.’’
‘’Hm, je hebt gelijk,’’ lachte ik.
ze pakte mijn hand. ‘’Het is een beetje gek maar ik heb nu even geen behoefte aan seks. Het ligt niet aan jou hoor. Je doet het geweldig. Maar het is al dat werk. Ik ben continue bezig met regelen en zo. Ik heb amper rust. Ik ben gewoon niet in de stemming voor seks.’’ Ze keek me schuldbewust aan.
‘’Het is okay, Mandy. Ik snap het, echt waar. We zijn nu in de drukste periode beland. Straks zal het wel wat rustiger worden. Ik red me wel. Zeker nu ik af en toe Anna mag misbruiken. Maar ik mis je wel.’’
Mandy keek met haar bruine ogen aan. ‘’Oh, Danny, het spijt me. Als je wilt, kunnen we een vluggertje doen.’’
Ik glimlachte. ‘’Nee, liefje. Ik wil alleen met je vrijen als je ook in stemming bent. Dat weet je toch. Maar wat ik bedoel: laat me niet te lang wachten.’’
Mandy gaf me een zoen. ‘’Daar hoef je je geen zorgen over te maken. Voorlopig mag je Anna misbruiken.’’
Ik stond op met haar in mijn armen. ‘’Dat ga ik zeker doen. Kom, we gaan naar bed. Morgen is het weer een lange dag.’’
Ze streelde mijn wang zacht. ‘’Je wang is nog rood van mijn klap.’’
Ik gromde. ‘’Dat was wel een harde mep zeg. Ik moet echt oppassen de volgende keer.’’
Ze giechelde. ‘’Dat lijkt me het beste.’’ Ze kuste mijn rode wang.

24 mei: vandaag werd de nieuwe collectie van Mandy en Lotte geleverd. De winkel was zo goed als klaar. Zelfs de kleine dingetjes waren al gedaan. De helft van de showroom was al gevuld met de collectie van Sylvie en Janneke. Iedereen was vandaag aanwezig. Onze hele vriendengroep, Sylvie, Janneke en Bjorn met zijn twee collega’s Lies en Karin. Mandy en Lotte waren heel erg opgewonden. Ze waren nieuwsgierig naar hun eigen kledinglijn. Lies en Karin waren erg onder de indruk van de renovatie van het pand.

‘’Zo, jullie hebben het hier echt compleet veranderd. Ik vind het heel mooi en heel gezellig. Geweldig werk, Mandy en Lotte,’’ zei Karin.
Lies beaamde: ‘’Helemaal met je eens. Het is een leuk winkeltje. Je voelt je hier meteen thuis als je binnenkomt. Mijn complimenten.’’
Bjorn was meer onder de indruk van het atelier dat zich achter in de zaak bevond. ‘’Heel netjes en overzichtelijk. Uitstekend! Maar trouwens, jullie hebben een maand geleden een nieuw ontwerp doorgestuurd. Dat was weer geweldig. Er zat wel een klein technisch foutje in. Het was maar een klein onschuldig foutje. Dat is niet zo heel erg. Want we laten jullie ontwerpen eerst controleren door onze ervaren deskundige.’’
Mandy zei geschrokken: ‘’Oh, wat voor een foutje? We willen graag weten wat we fout gedaan hebben. Dan kunnen we daar volgende keer op letten.’’
Bjorn knikte goedkeurend. ‘’Ik zal mijn collega contacteren en haar vragen jullie de details door te mailen.’’
Mandy knikte blij. ‘’Dat is fijn. Zo leren we en kunnen we onszelf verbeteren.’’
Hij glimlachte. ‘’Ik ben echt blij met jullie als klant. Ik weet heel zeker dat jullie het heel goed gaan doen. De collectie is schitterend.’’
Lotte werd ongeduldig. ‘’Hoe laat komt die vrachtwagen nou?’’
Lies lachte. ‘’Hij is onderweg, nog even geduld.’’

Een klein uur later kwam de vrachtwagen aangereden. Mandy en Lotte schoten opgewonden uit hun stoelen. Het hele gezelschap moest lachen. Bjorn zei: ‘’Nou, zullen we eens gaan kijken hoe het er uit ziet?’’
Mandy en Lotte haastten zich al naar de achterkant van de winkel. We liepen grinnikend achter ze aan. Even later waren we druk bezig met uitpakken. Eerst de kleding met de goedkopere stof. Ook al was dit de gewone collectie, toch was ik al onder de indruk. Ik vond het allemaal schitterend.
Dankzij goed teamwork hingen de meeste kleren al vrij snel aan de rekken. En ook een aantal etalagepoppen werden aangekleed.

Toen was het tijd voor de mooiste kleding. Er stond midden in het atelier een grote tafel. We keken met interesse toe hoe Mandy en Lotte de kleren er op legden en de verpakkingen voorzichtig afscheurden. Mandy en Lotte hielden de kleren omhoog zodat we alles goed konden bekijken. Bij de ene jurk die Lotte vasthield, riep Kelly: ‘’Mijn god, die is mooi! Ik wil die kopen! Heb je die in mijn maat?’’
Mandy en Lotte lachten. ‘’Ja, we hebben wel eentje die jouw maat is.’’
‘’Mag ik hem meteen passen?’’
Lotte overhandigde de jurk aan Kelly die verrast was over hoe fijn de jurk aanvoelde. Ze snelde naar het pashokje en trok het gordijn dicht.
Janneke zei vrolijk. ‘’Misschien heb je al de eerste aankoop binnen. En de winkel is niet eens officieel geopend.’’
Daar moesten we allemaal om lachen.
Al snel keerde Kelly terug in de jurk.
Mijn mond viel open. Ik was niet de enige man die met open mond staarde. Nick en Bram waren ook onder de indruk. Kelly straalde. ‘’Oh mijn god. Dit is geweldig. Het zit ook heerlijk!’’
Karin en Lies glimlachten. ‘’Ja, die jurk is echt geweldig. Ik ga er ook zo eentje bestellen.’’
Lotte zei: ‘’Draai je eens om. Toon je achterkant eens.’’ Kelly deed wat ze vroeg. De jurk zat heerlijk strak om haar lichaam, net alsof het een tweede huid was. We zagen Kelly haar prachtige billen goed. Nick kreunde. ‘’O meisje, wat ben je zo sexy!’’
Een lachsalvo klonk door de winkel.
Ik kon mijn ogen niet afhouden van Kelly’s kont. Anna zat naast me en gaf me een por in mijn zij. Ze knipoogde ondeugend.
Kelly draaide zich vrolijk om en keek Mandy en Lotte aan. ‘’Hoe duur is die?’’
Lotte keek gemeen. ‘’279 euro.’’
‘’Wat?’’ riep Kelly geschokt. ‘’Nou, dat wordt hem niet.’’
‘’Ik betaal!’’ riep Nick meteen. Kelly keek hem verbaasd aan. ‘’Nee, Nick, dit is veel te duur.’’
Mandy en Lotte keken elkaar aan. Mandy zei: ‘’Kelly, je mag die wel kopen met dertig procent korting. Je bent toch een van onze beste vrienden.’’
‘’Nee,’’ zei Nick vastberaden. ‘’Ik betaal de volledige prijs. Jullie hebben het geld hard nodig.’’
Kelly keek hem vol ongeloof aan. ‘’Meen je dat?’’
Nick keek naar Mandy. ‘’Waar kan ik afrekenen?’’
Mandy en Lotte reageerden verbaasd. ‘’O, je meent het echt?’’
‘’Ja, zie ik eruit alsof ik een grapje maak? Ik vind die jurk schitterend. Ik wil hem kopen voor Kelly.’’

Even later was de eerste aankoop afgerond. Lotte keek Bjorn glimlachend aan. ‘’Nou, ik denk dat jouw personeel het straks heel druk gaan krijgen.’’
Hij grijnsde. ‘’Geen zorgen. Ik zet ze wel aan het werk.’’
Mandy en Lotte gingen met Karin en Lies verder met uitpakken van de laatste kleding. Een aantal exemplaren werden gebruikt voor het aankleden van de etalage poppen die voor het raam stonden. Met ons allen gingen we naar buiten om het resultaat te bekijken.
Elise zei: ‘’Ik vind het prachtig. Jullie hebben fantastisch werk verricht. Als ik eerlijk mag zijn, dit had ik niet verwacht. Jullie hebben het echt geweldig gedaan.’’
Janneke en Sylvie beaamden. ‘’Ze doen het geweldig. Ik wist het wel dat ze het konden. Ze zijn heel getalenteerd. Mandy en Lotte bedankten Elise met een knuffel.

Een ruim uur later was iedereen vertrokken behalve de vriendengroep. Alles was uitgepakt. Alles stond klaar. Alleen moesten Mandy en Lotte nog de prijs- en maatkaarten plaatsen. Daar hadden ze nog wel een week de tijd voor. Maar voor de rest was echt alles klaar.
We zaten in het kantoor om wat te drinken.
Kelly zei: ‘’ik ben echt trots op jullie, Mandy en Lotte. De winkel is prachtig!’’
Elise knikte gretig. ‘’Helemaal met je eens. Ik ga zeker hier wat kleren kopen.’’
Ik zei grijnzend tegen Elise: ‘’Je gaat zeker Bram lief aankijken?’’
‘’Sstt, verklap dat nou niet,’’ lachte ze.
Bram stak zijn middelvinger op. ‘’Vergeet dat maar.’’
We schoten in de lach.
Lotte zei: ‘’Maar even serieus, Mandy en ik hadden afgesproken dat jullie dertig procent korting krijgen op alle artikelen. Jullie zijn onze vrienden. Maar we vragen jullie wel om nu nog niet van de korting te profiteren. We hebben ons eerste geld hard nodig.’’
Iedereen knikte begrijpend.

1 juni… De grote dag voor Mandy en Lotte: de opening van hun zaak. Mandy was gekleed in een elegante maar bescheiden jurkje. Ik droeg een nette spijkerbroek en een shirt. We zaten vroeg aan het ontbijt. Ze zat onrustig op haar stoel van de zenuwen. Ik keek haar glimlachend aan. ‘’Nerveus?’’
Ze knikte. ‘’Ja, een beetje wel.’’
‘’Het komt allemaal goed, meid.’’
Toen ons ontbijt op was, wilde Mandy opstaan. Ik hield haar tegen. ‘’Blijf nog even zitten.’’ Ze keek me verrast aan. Ik liep naar mijn kamer en kwam terug met een grote bos bloemen. Ze keek me verbaasd aan. Ik ging naast haar zitten en overhandigde de bos bloemen aan haar. Ze rook er even aan en keek me vragend aan.
‘’Lieve Mandy, ik wil even zeggen hoe trots ik op je ben. Je hebt de laatste maanden keihard gewerkt samen met Lotte. Jullie hebben een prachtige zaak opgezet. Een half jaar geleden had ik nog twijfels. Maar als ik nu kijk, moet ik me daarover schamen. Jullie hebben fantastisch werk geleverd. Ik was echt onder de indruk toen ik jullie mooie kledingcollectie zag. Toen begreep ik pas echt waarom Janneke en Sylvie zoveel vertrouwen in jullie hebben. Jullie zijn heel getalenteerd. Ik wil je even zeggen dat ik ongelooflijk trots op je bent. En die bos bloemen is voor jou, lieve Mandy.’’

Mandy was even stil. Ze had een brok in haar keel. Ze legde de bloemen voorzichtig op tafel en omhelsde me stevig. Ik hoorde haar zachtjes snikken. ‘’Dank je wel, Danny. Dat betekent heel veel voor me.’’ We knuffelden nog even.
Mandy veegde haar ogen droog. ‘’Nou ja, je wordt bedankt, nu moet ik mijn make-up opnieuw bijwerken. Maar Danny. Zonder jou was het nooit gelukt. Niet alleen omwille van het geld. Maar je hebt mij altijd gesteund. Je hebt altijd in me geloofd. Je geeft mij vertrouwen. Dank je wel dat je mij gesteund hebt.’’
‘’Sja, dat moet wel als je mijn vriendin bent.’’
Mandy lachte liefjes en fluisterde zacht: ‘’Ik hou van je, meer dan je denkt.’’
Ik gaf haar een intieme zoen. ‘’Ik ook van jou, schoonheid. Nou, we gaan er vandaag een mooie dag van maken!’’
Ze stond op en pakte de bloemen. ‘’Ze zijn prachtig. Dank je wel. Ik zoek even een vaas.’’
Ik grijnsde. ‘’Mandy, besef je wel dat dit de eerste bloemen ooit zijn die je van mij gekregen hebt?’’
Mandy’s ogen werden groot. ‘’O, inderdaad. Je hebt gelijk!’’ We moesten samen hard lachen.
‘’De verkoopster zei dat ik me moest schamen.’’
Ze hield niet op met lachen. ‘’Eigenlijk wel. Maar je hebt mij al zoveel gegeven. Denk bijvoorbeeld aan de WK tickets.’’
‘’Ja, maar dat was je verjaardagscadeau. Ik heb je nooit iets gegeven omdat ik van je hou. Zoals de meeste mannen doen door bloemen te geven. Dat heb ik nooit gedaan. Dat besefte ik me ineens.’’
Mandy zette de bloemen in een vaas en liep op me af. Ze pakte mijn handen en keek me verontwaardigd aan. ‘’Je hebt mij nooit iets gegeven? Flauwekul! Je hebt mij iets heel groots gegeven. Liefde. Echte liefde die ik nog nooit gehad heb bij vorige vriendjes. Meer heb ik niet nodig. Ik heb alleen jou nodig, méér niet.’’
Ik knikte begrijpend en liep naar de vaas en pakte de bloemen beet.
Ze keek vragend. ‘’Wat doe je nou?’’
‘’Je hebt alleen mij nodig. Dus ik gooi die bloemen weg.’’
‘’Néé!’’ gilde ze en griste de bloemen uit mijn handen.
Ik lachte haar uit. Mandy zette de bloemen opnieuw in de vaas en keek me vrolijk aan. ‘’Snap je nou waarom ik alleen jou nodig hebt.’’
Ik gaf haar een dikke zoen. ‘’Ja, ik snap je, schoonheid. Maar ik ga je toch vaker bloemen geven.’’
‘’Wat jij wilt, lieverd. Als je dat maar niet elke dag doet.’’
‘’Één keer per jaar?’’
Ze haalde haar schouders op en liep naar de badkamer. ‘’Wat jij wilt. Ik zei toch dat ik alleen jou nodig heb.’’
Ik bleef achter en glimlachte gelukkig. Wat een heerlijke meid was ze toch.

Half acht, in de winkel waren we bezig met de voorbereidingen. Bram en ik maakten een klein podium voor de ingang. Nick concentreerde zich op het installeren van de microfoon en bijhorende boxen. De dames waren binnen bezig met allerlei zaken.
Een klein half uur later waren de voorbereidingen klaar. We zaten aan tafel met koffie. Ik zag Mandy nerveus met haar vingers spelen. Ik legde mijn hand op de hare. ‘’Zenuwachtig?’’
Ze knikte. ‘’Ik dacht dat het mee zou vallen maar ik sta te trillen!’’
Ik wreef over haar rug. ‘’Het komt wel goed. Jij en Lotte gaan vandaag schitteren.’’
‘’Ik hoop dat er veel mensen komen.’’
‘’Vast wel.’’

Toen de koffie op was gingen we naar de winkel voor een laatste check. Ik nam Anna apart en keek haar aan. ‘’En?’’
Ze fluisterde: ‘’Ja, het is geregeld.’’ We keken elkaar grijnzend aan.
We moesten nog een half uur wachten. We zagen onze families al voor de ingang verzamelen. Ik ging naar het raam en tuurde naar buiten. Mijn blik stopte bij een oude vrouw die op een stoel zat. ‘’Héé, mijn oma is er ook!’’ riep ik blij uit. Anna kwam naast me staan en zag haar ook. Op dat moment keek Truus naar ons en zwaaide vrolijk. Anna zwaaide lachend terug.
Buiten kwamen er steeds meer mensen bij. Het publiek werd langzaam groter en groter. Anna en ik keken grijnzend toe. Ze zwaaide vrolijk naar het publiek. Het grootste gedeelde van het publiek zwaaide terug.
Lotte zei: ‘’O my god, moet je zien, Mandy. Het is mega druk buiten! De hele straat staat volgens mij vol.’’
Mandy keek haar met grote ogen aan.
Lotte zag mij en Anna grijnzen. ‘’Wat hebben jullie gedaan?’’
Anna zei: ‘’Ik heb al mijn bekenden uitgenodigd.’’
‘’Wat?’’ riepen Mandy en Lotte in koor.
‘’Hoe meer mensen, hoe beter toch?’’ zei ik grijnzend.
‘’Nou ja, nu ben ik pas bloednerveus! Jullie worden bedankt!’’ zei Lotte.
Iedereen grinnikte.

Het was bijna zover. Nick zei: ‘’Ik ga alvast naar buiten. Kijken of de microfoon goed werkt.’’ Bram volgde hem.
‘’Ja, ik ga ook naar buiten. Even mijn ouders begroeten. Nou, Mandy en Lotte. Zet hem op, hé, jullie kunnen het.’’
Elise en Kelly verdwenen. Ik omhelsde Mandy en gaf haar een dikke zoen. ‘’Het is bijna zover, schoonheid.’’ Haar handen trilden.
‘’Hey, het komt allemaal goed. Gewoon jezelf zijn en dan komt het allemaal wel goed.’’
Ze lachte een beetje. ‘’Ik probeer het.’’
Opnieuw gaven we elkaar een zoen. Anna en ik liepen ook naar buiten. Ik begroette mijn ouders en hurkte naast mijn oma. ‘’Wat een verrassing dat je hier bent. Ik wist helemaal niet dat je zou komen.’’
‘’Ja, jongen. Ik wil dit toch niet missen! De winkel is echt prachtig geworden.’’
‘’Ik ga even vooraan staan, oma. Ik zie je straks.’’ Ze knikte.

Het was aardig rumoerig hier op straat. Ik wurmde me naar voren. Daar stond de vriendengroep al te wachten. Ik ging tussen Anna en Kelly staan. Exact om negen uur stapten Mandy en Lotte naar buiten. Het publiek applaudisseerde en joelde luid. Mandy en Lotte zwaaiden verlegen naar ze terwijl ze op het podium klommen. Lotte pakte de microfoon en keek Nick aan die knikte. Ik kon goed zien dat ze nerveus waren. Het publiek viel stil en Lotte schraapte haar keel.
‘’Zo…’’ Ze haalde diep adem. ‘’Sorry, ik ben een beetje nerveus.’’ Het publiek lachte zachtjes. Mandy en Lotte lachten nerveus mee. Dit was precies wat ze nodig hadden. De spanning was meteen verdwenen.
Lotte vervolgde: ‘’Nou, allereerst willen we jullie van harte welkom heten voor de opening van onze nieuwe winkel. Voordat we onze zaak officieel openen en de naam bekendmaken, willen we eerst onszelf even voorstellen.’’

Lotte gaf de microfoon aan Mandy.
‘’Hallo, ik ben Mandy Hogedijk. Ik ben vorig jaar afgestudeerd als kledingontwerpster. Al sinds mijn jeugd was ik gek op mode. Ik keek vroeger vaak naar modeshows op de televisie. Ik had altijd geweten dat ik kledingontwerper wou worden. Ik merkte ook dat ik er goed in was. Samen met Lotte hebben we talloze kleren ontworpen, puur als hobby. Maar al snel verbeterden we onze technieken. Het resultaat werd steeds beter en mooier. En ik had er zoveel plezier in, samen met Lotte. Het verhaal gaat verder bij Lotte.’’

Mandy gaf de microfoon terug aan Lotte.
“Hier ben ik weer. Mijn naam is Lotte Wevers. Het verhaal wat Mandy verteld heeft, is bijna hetzelfde als die van mijne. Mandy en ik zaten in de dezelfde klas. We hebben altijd samengewerkt. Daardoor zijn we elkaars beste vriendin geworden.’’ Lotte wees naar de winkel.
‘’Onze eigen zaak opstarten was een spontaan idee. Het was onze stiekeme wens. Alleen hadden we niet verwacht dat we die zo snel zouden kunnen realiseren.’’

Mandy nam het weer over: ‘’In de vorige winkel hier, Belle, de winkel van Sylvie de Mol en Janneke Ricksen, heb ik twee jaar stage gelopen en ruim een half jaar gewerkt. Zoals de meeste al weten gaan Sylvie en Janneke verhuizen naar Eindhoven. Sylvie en Janneke waren gecharmeerd door onze talenten en ideeën.
Daarom brachten ze ons, Lotte en ik, op het idee om een eigen zaak te starten en dit pand over te nemen.’’

Lotte vervolgde: ‘’Eerst schrokken we natuurlijk daarvan. Want we zijn pas afgestudeerd. Maar Sylvie en Janneke hadden het volste vertrouwen in ons. Ze geloven in ons. Ze waren bereid om ons te helpen met het opzetten van een nieuwe zaak. Mandy en ik wilden die kans niet laten schieten.
Er waren natuurlijk ups en downs. Maar tot en nu is het allemaal goed verlopen.’’

Er werd luid geapplaudisseerd. Ik keek om me heen. Iedereen luisterde heel aandachtig. Dat was een goed teken.

Lotte zei: ‘’Nu gaan we wat meer over onze winkel en kledinglijn vertellen. Mandy en ik hadden al aardig wat ontwerpen klaarstaan. We hebben in onze vrije tijd behoorlijk veel nieuwe ontwerpen gemaakt. Natuurlijk was niet alles bruikbaar, vooral de kleren die we in onze begin periode hebben ontworpen. Maar langzaamaan verbeterden we onszelf. Daardoor werd het resultaat ook beter en beter. Omdat Mandy en ik zoveel plezier hebben, gingen we vrolijk door. Voordat we het wisten, hadden we een aantal rekken vol met kleren. Natuurlijk allemaal gemaakt met goedkope stoffen en minder goed afgewerkt.’’

Mandy nam weer over. ‘’We hadden dus aardig wat ontwerpen klaarstaan voor onze winkel. Maar het was nog niet voldoende. We moesten nog veel meer maken. Maar daar hoeven we ons geen zorgen over te maken. We barsten van de ideeën. Ons enige probleem is tijd. Dus moesten we iets anders verzinnen voor onze winkel. Maar gelukkig schoten Janneke en Sylvie ons te hulp. Onze winkel is in twee delen verdeeld. In het achterste gedeelde van onze winkel vindt u de collectie van Belle, de kledinglijn van Sylvie en Janneke.’’

Er klonk wat vreugde vanuit het publiek.

Mandy glimlachte. ‘’Ja, jullie horen het goed. Goed nieuws dus voor Belle-fans. De kleding van het merk Belle kunt u voorlopig ook bij ons kopen. Maar dan uiteraard in een kleinere collectie. Voor de volledige collectie moet u naar Eindhoven gaan. U kan die ook online bestellen.’’

Lotte glimlachte. ‘’De collectie van Belle zal langzaam verdwijnen uit onze zaak. Mandy en ik gaan keihard werken om onze eigen kledinglijn uit te breiden. Maar daarvoor hebben we tijd nodig. Ik hoop dat jullie daar begrip voor hebben.
Onze collectie is voorlopig alleen bestemd voor dames. Maar later in de toekomst zullen Mandy en ik ook aandacht besteden aan mannenkleding. In onze winkel, vinden jullie kleding van prima kwaliteit aan een mooie prijs. We willen rustig beginnen. Daarnaast hebben we ook een aantal dure artikelen van hoge kwaliteit. Maar dat kunnen jullie allemaal zelf bekijken in ons winkeltje.’’

Mandy pakte de microfoon weer en wees naar het bord dat boven de deur hing. Het bord was bedekt met een groot wit doek.
‘’Voordat we de naam van onze winkel bekend gaan maken, willen we eerst een aantal personen bedanken. Allereerst willen we onze ouders en de ouders van onze vrienden hartelijk bedanken voor de hulp.’’
Mandy en Lotte applaudisseerden, het publiek volgde hun voorbeeld.
‘’Nu willen we Sylvie en Janneke op het podium roepen.’’
Onder luid applaus liepen Sylvie en Janneke het podium op. Mandy keek ze glimlachend aan.
Elise, die achter het podium stond, overhandigde een bos bloemen aan Lotte.
Mandy zei: ‘’Lieve Sylvie en Janneke, Lotte en ik willen jullie heel erg bedanken voor jullie hulp. Zonder jullie was deze zaak er waarschijnlijk nooit gekomen. We zijn jullie dan ook heel erg dankbaar.’’ Lotte overhandigde de bloemen aan Sylvie en Janneke. Mandy en Lotte gaven hun daarna drie zoenen. Er werd ondertussen luid gejoeld en geapplaudisseerd.

Janneke had de microfoon gepakt. ‘’Lieve Mandy en Lotte, bedankt voor de prachtige bloemen. Sylvie en ik willen nog even zeggen dat we enorm trots op jullie zijn. We wisten al dat jullie erg getalenteerd zijn. We weten zeker dat jullie een mooie toekomst tegemoet gaan met deze prachtige winkel. Sylvie en ik wensen jullie heel veel succes en vooral heel veel plezier toe!’’

Sylvie en Janneke stapten het podium weer af. Lotte nam opnieuw het woord. ‘’Nu willen we onze goede vrienden bedanken. Nick Mansdijk, Bram van Halst, Anna van der Weijden, Kelly Veldhuis en Elise de Jong, willen jullie op het podium komen, alsjeblieft?’’

Ik dacht dat ik ook geroepen werd en liep automatisch mee met Anna en Kelly. Anna draaide zich om en hield me tegen. ‘’Danny, ze hebben jouw naam niet genoemd.’’ Ik keek verbaasd en stapte achteruit.
waren ze mij vergeten? vroeg ik me af.

Lotte vervolgde: ‘’Lieve vrienden. Ook jullie hebben ons enorm geholpen. Niet alleen met de verbouwing maar ook door ons te steunen. Heel erg bedankt daarvoor. Mandy en ik zijn heel erg blij met jullie. Jullie zijn fijne vrienden.’’
Mandy en Lotte gaven elk van de vriendinnen een bos bloemen en er werden handen geschud en gezoend.

Mandy pakte de microfoon en glimlachte breed. ‘’Nou, nu gaan we nog één persoon bedanken. Een hele belangrijke persoon. Zonder hem was dit allemaal nooit gelukt. Hij was de grootste steun voor ons. En hij zal ons de komende jaren nog helpen. Lieve Danny de Brands, kan je even hier komen?’’
Mandy had de hele speech langzaam gesproken zodat ik alles kon verstaan.
Er werd flink geapplaudisseerd en gejoeld.
Ik liep het podium op, Mandy hielp me daar liefdevol mee. Ik zwaaide verlegen naar het publiek dat bleef joelen.

Ze pakte mijn hand en keek me glimlachend aan. Lotte stond naast haar met een flinke bos bloemen.
‘’Lieve Danny, ook jou willen we heel erg bedanken voor al je hulp. Zonder jou was deze zaak er echt nooit gekomen. Zonder jou waren we nooit zo ver gekomen. Je hebt ons met alles geholpen. Je was overal. Als we jou nodig hadden, stond jij klaar. Er waren een aantal moeilijkheden, maar je loste het allemaal op voor ons. Maar dat was niet alles. Je hebt ons ook zelfvertrouwen gegeven, het gevoel alles aan te kunnen. Je gaf ons het gevoel dat we niet bang moesten zijn. Je hebt ons sterk en volwassenen gemaakt.’’

Ik stond daar met een brok in mijn keel.
Mandy keek glimlachend naar het publiek. ‘’Even voor de goede orde, Danny is mijn vriendje.’’ Mandy keek weer terug naar mij. ‘’Lieve Danny, heel erg bedankt. Ik weet echt niet wat ik moet doen zonder jou.’’ Mandy kuste mij vol op de mond. Ik beantwoordde haar kus niet echt, ik was te verrast. Na de kus overhandigde Lotte de bos bloemen aan mij en gaf me drie dikke zoenen. ‘’Ook ik ben je zeer dankbaar, lieve Danny.’’
Mandy vervolgde: ‘’Daarom krijgt Danny de eer om het doek van het bord te halen.’’
Ik keek verrast en wist niet wat ik moet zeggen.
Mandy gaf de microfoon aan Lotte en pakte mijn hand. We liepen naar de ingang waar het touw hing.

Lotte zei vrolijk: ‘’Dit is het moment om de naam van onze winkel en ons merk bekend te maken! Trek het laken er maar af, Danny!’’
Ik keek Mandy aan die bemoedigend knikte.
Ik trok het touw stevig naar beneden waardoor de doek van het bord afgleed. Met grote blokletters stond er op het bord: ‘TWINS’.
Er werd geschreeuwd, gejoeld, gejuicht en geapplaudisseerd.
Lotte stak haar hand omhoog waardoor het publiek stilviel. Mandy kwam naast Lotte staan.
Lotte zei: ‘’Jullie vragen je vast af waarom we die naam gekozen hebben. Zoals jullie waarschijnlijk kunnen zien, zijn we geen tweeling. En dat zijn we ook niet. Maar Mandy en ik lijken meer op elkaar dan jullie zullen denken. Onze manier van denken, onze ideeën, onze stijl, onze smaak zijn bijna precies hetzelfde, net alsof we een tweeling zijn. We kunnen goed samenwerken. We vullen elkaar feilloos aan. We begrijpen elkaar goed. Zelfs zonder iets te zeggen snappen we elkaar meteen. Volgens onze leraar op school waren we een gouden duo. Hij had al een keer aan ons gevraagd of we geen tweelingzussen zijn. Daarom hebben we die naam gekozen. Het leek voor ons wel een toepasselijk naam en het is geen ingewikkelde naam. Dus onze winkel heet ‘TWINS’.’’

Weer werd er flink geapplaudisseerd.
Mandy zei: ‘’Nou, genoeg gekletst. Nu openen we onze winkel officieel. Wees welkom en neem een kijkje in ons winkel. Maar we willen jullie wel vragen om er rekening mee te houden dat het vandaag erg druk kan worden als ik naar jullie zie. Hartelijk dank voor jullie begrip.’’

Mandy en Lotte liepen naar de deur en draaiden zich naar het publiek toe. Ze glimlachten en gooiden de deuren open. Er klonk gejuich in het publiek. De eerste nieuwsgierige mensen liepen al naar voren richting de winkel…