Een Beeldschone Huisgenote - 46

Het was druk in de winkel. Mandy en Lotte probeerden iedereen zo goed als mogelijk te helpen, wat niet altijd even goed lukte. Daarom schoten Anna, Sylvie en Janneke te hulp. Elise en Kelly stonden achter de kassa. Buiten stonden de mannen, wachtend op hun partners. Nick, Bram en ik hadden het koffiezetapparaat buitengezet zodat de mannen een kopje koffie konden drinken. Ik kletste wat met iedereen. Intussen zag ik af en toe een dame met een tas met daarop ‘Twins’ de winkel verlaten. Dat gaf me een trots gevoel. Maar ik zag ook aantal dames met lege handen. Ze kwamen enkel om te kijken. Dat was ook goed. Zo ging het de hele dag door.

Om zes uur sloot de winkel. Mandy en Lotte ploften vermoeid neer in een stoel. Ze hadden nog nooit zo’n drukke dag gehad.
‘’Mijn god, wat was het druk vandaag!’’ kreunde Lotte.
‘’Zeg dat wel,’’ reageerde Mandy. ‘’We moeten de kassa nog sluiten.’’
‘’Pff. Dat doen we dadelijk wel. Eerst even een pauze. Ik heb de hele dag niets gegeten!’’
Ik keek Mandy en Lotte aan. ‘’Ik doe de kassa vandaag wel voor jullie.’’
Mandy keek me dankbaar aan. ‘’Dat is lief.’’
Elise kwam het kantoor binnen met sandwiches. Ze gaf er een aan Mandy en Lotte die als hongerige wolven begonnen te vreten. Ondertussen deed ik de administratie. Even later was ik klaar en bekeek ik de resultaten. Er was een flinke omzet gehaald op één dag tijd. Ik was erg trots op mijn meisjes. Ik legde de papieren op tafel. Mandy en Lotte bekeken het even.
‘’Mijn hemel, moet je dit zien, Mandy.’’
Mandy glimlachte. ‘’Ja, dat tikt wel lekker aan zo. We hebben vandaag best veel verkocht.’’
‘’Ja, zeker weten. Maar volgende week zal het waarschijnlijk wel rustiger zijn.’’
Mandy knikte. ‘’Ja, maar dit is wel een lekker begin. Zo te zien moeten we nieuwe voorraden bestellen.’’
Lotte knikte en begon druk te overleggen met Mandy. Ze waren ons alweer vergeten.
Ik keek ze glimlachend toe.

Kelly kwam binnen met een fooienpot. Het was haar eigen idee. Ze zei tegen Mandy en Lotte: ‘’Volgens mij is die goed gevuld.’’ Ze overhandigde de pot aan Lotte. Ze maakte het deksel open en draaide de pot om. Er vielen tientallen biljetten en een witte envelop uit. Ik ving een glimp op van twee biljetten van 50 euro.
‘’Wow, dat is erg veel!’’ riep Mandy geschokt.
Lotte pakte de witte envelop. ‘’En dit? Van wie is dit?’’
‘’Van Alicia. Ik zag haar de envelop in de pot stoppen,’’ zei ik.
Anna keek me fronsend aan. ‘’Nou, dan moet je die maar meteen openen. Ik heb een vermoeden over wat erin zit.’’
Lotte opende de envelop en bekeek de inhoud.
Ze slaakte een gilletje. ‘’O mijn god! Mandy, dit moet je zien.’’ Ze haalde een handvol biljetten tevoorschijn. Mandy’s ogen sperden wijd open. ‘’Mijn hemel, hoeveel is dat?’’
Anna grijnsde. ‘’Typisch mama.’’
‘’Vijfduizend euro!’’ riep Lotte geschokt. Mandy en Lotte keken elkaar aan dan keken ze plots mijn kant op. Lotte stak haar hand uit. ‘’Hier Danny. Hier heb je alvast je leengeld terug.’’
Ik hield mijn hand omhoog. ‘’Nu niet dames. Jullie hebben nog heel wat geld nodig om spullen in te kopen. Jullie hebben behoorlijk veel verkocht. Je kan dit geld goed gebruiken om nieuwe voorraden in te kopen. Mijn schuld kan wachten. Bovendien wil ik dat jullie eerst de schuld van de bank aflossen.’’
Mandy keek me twijfelend aan. ‘’Danny. Dat kan erg lang duren voordat de schuld van de bank helemaal afgelost is. We betalen maandelijks een vast bedrag terug aan de bank. Wat er over is, is voor jou.’’
Ik haalde mijn schouders op. ‘’Ik heb geen haast. Ik maak me er niet druk om. Het is fijn als je zo snel mogelijk van de schuld van de bank af bent. Dus doe gewoon eerst de bank.’’
Lotte knikte enkel. Mandy bleef twijfelen. Ik wist wel dat ze mijn schuld zo snel mogelijk terug wou betalen. Maar dat was niet nodig.

Thuis, op de bank leunde Mandy vermoeiend tegen me aan. Ik speelde met een haarlok.
‘’Hoe was het vandaag voor jou, Mandy?’’
‘’Geweldig maar zeer vermoeiend.’’
‘’Ja, de eerste dagen zullen wel druk zijn. Maar straks zal het wel wat minderen.’’
Ze knikte. ‘’Ik ben wel blij dat het morgen zondag is. Lotte en ik gaan morgen wel even naar de winkel. We willen de voorraden even checken en gelijk bijbestellen.’’
Ik glimlachte. Ze was echt een stuk volwassener geworden. Een jaar geleden nog had zij gezegd dat zondag een vrije dag was. Dat er dan niet gewerkt mocht worden. En nu ging ze morgen toch naar de winkel.
‘’Wat zit je te glimlachen?’’ vroeg ze.
Ik keek haar aan. ‘’Gewoon, je bent echt een stuk volwassener geworden. Je bent nu eigenaar van een prachtige winkel. Ik ben trots op je.’’
Mandy bleef me lang aankijken. Ze kroop op mijn schoot en krulde zich in mijn armen. ‘’Dank je wel,’’ fluisterde ze zacht. ‘’Maar over jouw schuld…’’
Ik kapte haar af. ‘’Mandy, maak je alsjeblieft niet druk over mijn schuld. Doe eerst de bank.’’
Ze aarzelde lang.
‘’Mandy, ik meen het. Ik heb momenteel dat geld niet nodig. Dus waarom zou ik het nu moeten hebben?’’
Mandy hief haar hoofd op en keek me strak aan. Ze knikte langzaam en legde haar hoofd weer op mijn borst. Ze was moe.
‘’Maar je zei dat het lang kan duren voordat de schuld van de bank helemaal afgelost is. Maar dat denk ik juist niet.’’
Ze hief haar hoofd weer op en keek verbaasd. ‘’Hoezo niet?’’
Ik grijnsde. ‘’Ik heb het gevoel dat het eerste jaar behoorlijk goed gaat zijn.’’
‘’Hoezo dan?’’
‘’Gewoon een gevoel. Jullie gaan behoorlijk veel verdienen. Die dure artikelen verkochten vandaag toch goed?’’
‘’Ja, dat verraste me wel een beetje. Lotte ook.’’
‘’Juist. En die vijfduizend euro van Alicia. Gebruik dat geld goed. Koop opnieuw dure artikelen in of laat Bjorn een paar gewone kleren produceren met dure stoffen. Je hebt het geld nu.’’
Mandy humde kort. ‘’Ja, ik heb wel een aantal jurken die ik wel met dure stof wil hebben.’’
‘’Precies. Maak goed gebruik van die vijfduizend euro. Daarom heb ik dat geld geweigerd. Op dit moment hebben jullie het zelf ook hard nodig.’’
Ze ging rechtop zitten op mijn schoot. ‘’Dank je wel voor de tip.’’ Ze gaf me een zoen. ‘’En heel lief dat je de kassa wilde tellen. Ik was het echt even zat vandaag.’’
Ik glimlachte. ‘’Geen moeite. Ik heb daarnet zitten denken. Ik zal mijn baas vragen of ik aantal dagen eerder kan beginnen met werken zodat ik eerder naar huis kan gaan. Dan kom ik gelijk naar jullie toe om jullie te helpen met de boekhouding.’’
Mandy keek verrast. ‘’Meen je dat nou?’’
Ik knikte. ‘’Drie dagen per week of zo. Het is geen moeite voor mij. Bovendien moeten jullie het zelf nog leren. Ik zal jullie helpen.’’
Ze gaf me weer een dikke zoen. ‘’Wat ben ik zo blij met je.’’
‘’Ik doe dat met liefde, omdat ik van je hou.’’
Mandy keek me met haar allerliefste blik aan. ‘’Ik hou verdomme ook veel van jou.’’
Ik lachte hardop. ‘’Gekkie, zullen we gaan slapen?’’
Ze kreunde. ‘’Dat lijkt me heerlijk. Ik ben bekaf. Gek eigenlijk. Het is pas de eerste dag en ik ben nu al doodmoe!’’
Ik grinnikte. ‘’Het komt allemaal goed. De eerste weken even doorbijten. Dan zal het vanzelf wel rustiger worden.’’

11 augustus, de trouwdag van Kelly en Nick. De ceremonie was zojuist afgelopen. Kelly en Nick waren officieel getrouwd. Ik was de getuige van Nick, de overige dames waren de getuigen van Kelly. Nu zaten we in de auto richting de feestlocatie. Het bruidspaar, de ouders van het bruidspaar en de getuigen gingen eerst naar binnen. De rest wachtten netjes buiten. Kelly zag er overigens beeldschoon uit in haar schitterende trouwjurk. Nick zag er stoer uit in zijn pak. We stonden in de rij, klaar om de gasten ontvangen. De felicitaties duurden erg lang. Er waren veel gasten. Toen het uiteindelijk voorbij was gingen we even zitten. Kelly ging even iets makkelijks aantrekken. Toen ze terug was, hieven Nick en Kelly hun glazen omhoog. Nick brulde: ‘’Laat het feest maar beginnen!’’ Muziek begon te spelen. Daarmee was het feest begonnen.

De feestzaal was prachtig versierd. Maar voor mij was het te donker. Gelukkig was er één tafel redelijk goed verlicht. Dus ik ging daarheen en was al snel in gesprek met een tante van Kelly. De meeste mensen waren op de hoogte van mijn handicap. Ze waren nieuwsgierig en stelden een hoop vragen aan mij.

Ineens gingen de lichten uit. Alleen de dansvloer werd verlicht. We keken op. Nick en Kelly stonden klaar. Ze keken elkaar glimlachend aan. Zwoele muziek begon te spelen en het bruidspaar begon sierlijk te dansen. We klapten mee in het ritme van de muziek. Kelly had een andere jurk aan maar ze zag er nog steeds adembenemend mooi uit. De tante van Kelly had me naar voren gebracht zodat ik het kersverse bruidspaar goed kan zien. Ik merkte dat Nick en Kelly dolgelukkig waren. Ze pasten gewoon perfect bij elkaar, besefte ik.

Na de openingsdans, verschenen er een paar andere stellen op de dansvloer. Nicks vader danste met zijn kersverse schoondochter. De moeder van Kelly had haar armen rond Nick zijn hals geslagen.

Het derde lied startte, ineens voelde ik een warme hand op mijn arm. Ik zat in het donker en zag niet wie het was, maar toch wist ik meteen dat het Mandy was. Ze trok me de dansvloer op. Toen we eenmaal op de dansvloer stonden, zag ik haar breed glimlachend gezicht weer. Dansen kon ik niet echt, dus volgde ik haar gewoon.
‘’Vermaak je je?’’ vroeg ze, haar mond dicht tegen mijn oor zodat ik haar verstond.
‘’Zeker weten. Het is gezellig.’’
‘’Gelukkig. Is hier niet een beetje donker voor jou?’’
‘’Een beetje wel. Maar aan die ene tafel is er genoeg licht. Ik heb me prima vermaakt daar.’’
Mandy knikte opgelucht en we zweefden over de vloer.
Het lied was afgelopen. Er werd op mijn schouder getikt en ik draaide me om. Lotte keek me glimlachend aan. Ik pakte haar en zei in haar oor: ‘’Wil de mooie dame wel met de blinde dansen?’’
Ze schaterde het uit. ‘’Gek! Kom op, dansen!’’
We schuifelden wat rond.

Bij het volgende lied keek ik even rond op zoek naar een nieuwe danspartner. Ik zag Kelly een paar meter verderop staan. Ik liep voorzichtig naar haar toe. Op dat moment draaide ze zich om en zag me naderen. Er verscheen een brede glimlach op haar gezicht. Ze stak haar hand uit. Ik zag haar hand eigenlijk niet, dus ze pakte mijn hand zelf en trok me tegen haar aan.
‘’Ah, je hebt mij gevonden!’’ zei Kelly.
‘’Ja, niet slecht voor een blinde, hé?’’
Ze lachte vrolijk. We dansten rustig.
Ik keek haar goed aan. ‘’Je bent heel gelukkig, zie ik.’’
Haar blauwe ogen straalden. ‘’Dat ben ik ook. Ik ben de gelukkigste vrouw ter wereld.’’
‘’Dat geloof ik meteen. Je ziet er trouwens schitterend uit in deze jurk.’’
Kelly keek me met een schuin hoofd aan. ‘’Dank je wel.’’
Ze trok me dichterbij tegen haar aan. ‘’Ik ben heel blij met al mijn vrienden. En ik ben heel blij dat je in onze vriendengroep terecht gekomen bent. Ik zou ook niet meer kunnen leven zonder jou.’’
‘’Oh nee, ik ga niet met je trouwen.’’
Ze lachte liefjes. ‘’Geen zorgen, want ik ben al getrouwd! Maar ik meen het echt, ik ben echt blij met jou als vriend.’’
‘’Ik ook met jou, Kelly. Je bent een lieve meid. Maar soms zo eigenwijs.’’
Ze gniffelde. ‘’Weet je nog, die kampioenswedstrijd tegen Houten?’’
Ik grijnsde. ‘’Zeker weten, dat vergeet ik nooit meer. Zo stronteigenwijs was je. ‘’

Een nieuwe slow werd gespeeld. Ik voelde hoe iemand me omdraaide. Meteen drukte er een lichaam tegen me aan. Ik voelde twee grote borsten. Anna… Er zat een ondeugende blik op haar gezicht.
‘’Hallootje Danny.’’
Ik lachte. ‘’Doe je dat bij iedereen?’’
‘’Nee, alleen bij jou,’’ knipoogde ze. ‘’Vermaak je je?’’
‘’Nu helemaal, want ik sta met een bloedmooie dame te dansen.’’
Ze gniffelde kort. ‘’Is het hier niet te donker?’’
Ik haalde mijn schouders op. ‘’Het valt wel mee. Bij die ene tafel is er genoeg licht. Daar heb ik gezeten en lekker gekletst met anderen.’’
‘’Mooi zo.’’

Het lied was afgelopen. Ik was er wel klaar mee nu en wilde terug. Anna bracht me naar mijn plek en tot mijn vreugde ging ze naast me zitten. De drank werd al snel geserveerd.
Ik stootte Anna aan. ‘’Ik hoorde van Lotte dat je morgen moet werken?’’
Ze had een pruillipje. ‘’Ja, helaas wel. Ik kon geen vervanger vinden. De meeste collega’s zijn op vakantie. Maar gelukkig hoef ik pas om tien uur beginnen.’’
‘’Dat valt het wel mee. Maar je hebt het toch naar je zin op het werk?’’
‘’Mwhoa.’’
Ik fronste. ‘’Dat klinkt niet zo enthousiast.’’
Anna keek eerst om zich heen om te kijken of ze vrijuit kon praten. ‘’Danny, Het werk is leuk maar er is een minpuntje: mijn borsten.’’
Ik keek haar vragend aan.
‘’Zoals je weet werk ik in een viersterrenhotel. Daar komen veel rijke zakenmannen. De meeste mannen kijken enkel naar mijn borsten. Ik draag dan wel een mantelpak maar dan nog kan je zien dat ik grote borsten heb.’’
Ik lachte. ‘’Ik dacht dat je het juist leuk vindt om bekeken te worden.’’
Ze knikte. ‘’Dat klopt. Maar niet tijdens mijn werk. Op mijn werk ben ik manager. Buiten het werk ben ik wat jij ‘ondeugende Anna’ noemt. In het begin vond ik het wel grappig als mannen hun ogen niet konden afhouden van mijn borsten. Maar op een gegeven moment begon ik het zat te het worden. Kijk, ik neem mijn werk serieus, ik ontvang de klanten zo vriendelijk mogelijk. Maar dan nog kijken ze gewoon brutaal mijn borsten. De meeste mannen denken dat ze macht hebben omdat ze rijk zijn en een hoge status hebben. Ze denken dat ze zich alles kunnen permitteren. Dat vind ik irritant. Ik wil gewoon mijn werk doen. Ik wil ze mij als een manager zien, niet als een lekker wijfie met een paar dikke tieten.’’
Ik humde kort. ‘’Ja, ik snap het.’’
Ze vervolgde: ‘’Ik heb een aantal gasten gehad die geld boden voor seks. Gewoon zomaar. Iemand had me zelfs vijfduizend euro aangeboden voor een nachtje tezamen. Dat is wel makkelijk verdienen maar nee, ik heb hem simpel geweigerd. Ik was toen razend op die man, maar ik moest professioneel blijven. Ik heb hem wel gezegd dat het onbeschoft gedrag was. Maar het boeide hem duidelijk niet.’’ Anna zuchtte.
‘’Jezus,’’ mompelde ik ongelovig. ‘’Ik had hem een klap gegeven hoor.’’
Ze glimlachte. ‘’Als het kon, had ik dat ook gedaan. Vijfduizend euro is wel veel. Maar ik ben niet gek. Ik mag dan wel een sletje zijn maar ik ben geen hoer. Bovendien heb ik een relatie met Lotte. Dus die mannen hebben geen schijn van kans.’’ Anna kneep in mijn been. ‘’Behalve jij,’’ zei ze met een knipoog.
Ik lachte kort en werd meteen serieus. ‘’Ik vind het vervelend voor je. Het lijkt me best frustrerend.’’
Anna knikte. ‘’In het begin had ik er geen moeite mee. Maar nu erger ik me suf. Ik heb met papa gepraat. Hij snapt het wel maar kan er niets aan doen.’’
‘’Wat nu?’’
Ze zuchtte diep. ‘’Ik weet het nog niet. Ik blijf sowieso voorlopig werken. Het verdient goed. Maar ondertussen ga ik goed nadenken.’’
Ik keek haar aan. ‘’Je gaat toch niet je borsten laten verkleinen?’’
Anna gierde het uit. ‘’Jij lijkt best veel op Lotte, wist je dat? Natuurlijk ga ik dat niet doen. Anders vermoorden jullie me.’’
Ik grijnsde. ‘’Dat je dat maar weet!’ Ze gaf me een speelse stoot.

Het werd een gezellige lange nacht. Na het feest gingen we naar huis.
Twee dagen na de bruiloft vertrokken Nick en Kelly op huwelijksreis voor maar liefst twee maanden. Ze wilden rondreizen door heel Amerika. Intussen moesten wij gewoon werken. De winkel van Mandy en Lotte draaide goed, beter dan we hadden verwacht. Mandy en Lotte begonnen langzaam het ritme te pakken te krijgen. Ik kwam drie dagen per week na mijn werk langs om ze te helpen. Mandy en Lotte hadden het erg druk. Ze werkten soms door wanneer de winkel gesloten was. Ze wilden zoveel mogelijk nieuwe kleren ontwerpen. Soms werkten ze wel meer dan twaalf uur per dag. Anna en ik moesten af en toe ingrijpen.

Door het vele werk vloog de tijd. Het was inmiddels eind november. Het was zondag. Ik keek voetbal op de televisie toen Mandy de kamer in kwam en naast me ging zitten. Ze legde haar hand op mijn been. Ik keek haar vragend aan.
‘’Danny, als de voetbal afgelopen is, gaan we even naar Anna en Lotte.’’
‘’O, waarvoor?’’
‘’Dat hoor je straks wel.’’
Ik haalde mijn schouders op en hield mijn arm omhoog. Mandy kroop lachend tegen me aan.
Samen keken we naar de voetbal.
Toen de wedstrijd afgelopen was reden we naar Anna’s appartement. Lotte liet ons binnen. Anna zorgde voor koffie. Anna kwam naast me zitten en gaf me een zoen op mijn wang. Net als altijd keek ze ondeugend. ‘’Nou, wat is er dan?’’ vroeg Anna aan Lotte en Mandy. Ook ik was nieuwsgierig.
Mandy en Lotte keken elkaar aan. Lotte nam het woord: ‘’Zoals jullie weten werken we te veel. Het begint echt zwaar te worden. Dit kan niet zo langer doorgaan. We missen onze vrije tijd heel erg. Dus Mandy en ik hebben besloten om personeel aan te nemen voor onze zaak. Iemand die in de winkel de klanten kan helpen, zodat Mandy en ik meer de tijd hebben om nieuwe kleren te ontwerpen. We willen niet meer werken als de winkel gesloten is. Dus van negen uur tot vijf uur. Niet langer meer.’’
Lotte keek Anna aan. ‘’Anna, je zei dat je je werk niet zo leuk meer vindt.’’
Ik kon er niets aan doen maar ik moest gewoon gniffelen. “Door je borsten.’’
Anna gaf me een stoot. ‘’Eikel.’’
Ze keek Lotte aan. ‘’Ja, dat klopt, maar ga verder.’’
‘’Nou, je hebt al paar keer bij ons gewerkt. Je vond dat toch leuk? Dus Mandy en ik willen je vragen of je bij ons zou willen komen werken. Je zal je dan vooral bezighouden met de klanten. Maar niet alleen dat. Je krijgt de leiding over de winkel. De rekken bijvullen of sorteren, de bestellingen inplannen, enzovoort. Mandy en ik zullen ons de komende tijd vooral bezighouden met ontwerpen. We moeten nog zoveel doen. Het gaat ons zeker een paar jaar van onze tijd kosten.
Dus Anna, jij beheert de winkel, Mandy en ik ontwerpen nieuwe kleding. Natuurlijk komen we je af en toe helpen in de winkel. Wat zeg je ervan?’’

Anna keek hen met grote ogen aan. Ze begon langzaam te knikken. ‘’Ja, dat lijkt me echt heel leuk. Ik vond het inderdaad heel fijn om bij jullie te werken. Ik zie dat wel zitten.’’
Lotte sprong op en omhelsde Anna stevig. ‘’Echt waar? Ik zou dat echt geweldig vinden. Maar je krijgt wel minder betaald dan wat je verdient bij het hotel. Maar je krijgt wel een mooi salaris, daar zorgen we voor.’’
Anna schudde haar hoofd. ‘’Ik hoef niet per se veel betaald te worden. Wat ik wil, is plezier met werken. Ja, Lotte en Mandy. Ik wil bij jullie komen werken!’’
Lotte gilde van blijdschap. ‘’O, ik vind dit geweldig.’’ Ze gaf haar een dikke zoen.

‘’Maar dat is nog niet alles,’’ zei Mandy. Anna keek haar vragend aan. ‘’Je zal niet alles alleen moeten doen in de winkel, Anna.’’ Mandy keek me glimlachend aan.
‘’Lieve Danny, je komt nu al drie keer per week bij ons. Maar Lotte en ik willen dat je elke dag bij ons bent. Als ik eerlijk mag zijn, vind ik boekhouding vreselijk werk.’’
Daar moesten we om lachen. Lotte beaamde dat: ‘’Hier ook eentje.’’
Mandy vervolgde: ‘’Maar goed, de administratie hoort er nu eenmaal bij. Danny, je zei een keer dat wij makkelijk twee werknemers konden aannemen. Dus naast Anna willen we je ook vragen of je bij ons wilt komen werken. Niet alleen voor de administratie. Daar hoef je niet hele vijf dagen voor te werken. Je mag samen met Anna in de winkel staan. Anna krijgt wel de leiding. Als je geen administratief werk hebt, kan je je bezig houden in de winkel samen met Anna.’’
Anna slaakte een opgewonden gil. ‘’O, dat vind ik nou echt leuk! Danny, doen! Samen werken met je lekker wijfie met dikke tieten! Beter kan het toch niet?’’

We barstten in lachen uit. Mandy schudde haar hoofd. ‘’Anna, in de winkel houden we het wel netjes, hé? De zitbank is inmiddels al weg.’’
‘’We hebben de pashokjes nog,’’ grijnsde Anna ondeugend.
Mandy grinnikte. ‘’Er wordt niet geneukt in de winkel!’’
Anna lachte. ‘’Ik weet het. Het was maar een grapje. Ik kon het niet laten.’’
Mandy keek me serieus aan. ‘’Wat vind je ervan?’’

Ik aarzelde. ‘’Ik weet het niet, Mandy. Het lijkt me wel heel leuk en gezellig. Maar mode en ik… gaan niet samen. Dat weten jullie wel.’’
Mandy boog voorover. ‘’Ja, dat weten we, Danny. Daarom heb ik contact opgenomen met een oude leraar van ons. Hij geeft namelijk ook cursussen. Toeval of niet, begin januari geeft hij een cursus voor beginnelingen. Het zal over de basis gaan. Alles wat je moet weten als je in een kledingzaak wil werken. Mijn leraar zal ook de trainingen geven over hoe je moet omgaan met de klanten. Hij zal je leren waar je op moet letten, welke vragen je moet stellen aan de klanten. Al dat soort dingen. De cursus duurt vijf hele dagen. Lotte en ik betalen dat uiteraard. Wat zeg je daarvan?’’
Ik dacht even na. ‘’Het lijkt me wel leuk. Maar ik kan soms de klanten niet verstaan omdat ze geen heldere stem hebben.’’
‘’Dan vraag je mij toch voor hulp. Als het echt niet lukt, neem ik het wel over,’’ zei Anna.
‘’Of anders wij wel,’’ zei Lotte.
‘’Maar ik kan de prijs- en maatkaarten ook niet lezen.’’
Mandy zei: ‘’Dan ga je die toch veranderen samen met Anna. Wees creatief. Maar Lotte en ik moeten het natuurlijk eerst goedkeuren.’’ Mandy pakte mijn handen. ‘’Danny, ik weet dat je bang bent omdat je niet goed kan communiceren. Maar zie dit als een leuke uitdaging. Vertel aan de klanten dat je slechthorend bent. Dan zullen ze er wel rekening mee houden. Of probeer het gewoon op een andere manier. Kijk maar wat je het meest fijn vindt. Het kan heel leuk zijn.’’

Ik haalde diep adem. Ik moest hier eerst even over nadenken. Als ik eerlijk was, leek het me wel leuk. Helemaal omdat ik dan samen mocht werken met de meiden. Maar ik had echt belachelijk weinig verstand van mode.

Lotte zei tegen Anna: ‘’Het leek ons ook handig dat je ook de cursus gaat volgen. Je kan goed met de klanten omgaan maar het is misschien wel handig als je de basis van de mode kent.’’
Anna knikte. ‘’Ja, dat wilde ik vragen of ik die cursus ook kreeg.’’
Mandy keek me aan. ‘’En?’’
Ik glimlachte. ‘’Ik geef toe dat ik het een heel leuk idee vind. Maar ik ben een beetje bang voor de communicatie met de klanten. En ik heb echt nul komma nul verstand van de mode.’’
Mandy zei: ‘’Die cursus gaat je echt goed doen. Geloof me, ik ken mijn leraar goed. Hij zal rekening houden met jou. Maar je moet wel een tolk regelen. En die communicatie met de klanten, we verzinnen wel iets.’’
Ik knikte langzaam. ‘’En wat als het een mooie klant is?’’
Alle dames schoten in de lach. ‘’Dan gedraag je je!’’ hikte Mandy.
Anna reageerde: ‘’Ik ben er ook. Dus ze zal onmogelijk knapper zijn dan ik.’’
Ik lachte schaapachtig. ‘’Ik zal me ook gedragen. Maar ik bedoel, stel je voor dat die klant grote borsten heeft. En die wil een jurk passen en ze heeft een groot decolleté. Wat moet ik dan doen?’’
De dames schoten weer in de lach. Mandy had het niet meer. ‘’O, Danny toch. Gewoon naar de klant luisteren. Als ze jouw mening wil, dan geef jet toch een eerlijk antwoord. Je hebt één voordeel. Je bent een man. Sommige klanten willen sexy kleren voor hun partner kopen. Daarbij kan jouw mening goed van pas komen.’’

Ineens schoot Anna hard in de lach. Ik keek haar geërgerd aan.
Ze zei: ‘’Oh, ik zie het al voor me. Jij daar met een rode kop, niet wetend wat je moet zeggen.’’
Ik greep haar vast en werkte haar op de grond. Ik zat boven op haar en had haar polsen vast. Anna keek me ondeugend aan.
Ik zei grommend: ‘’Je gaat er spijt van krijgen.’’
Ze werd serieus. ‘’Danny, het lijkt me echt heel leuk met jou samen werken.’’
Ik keek opzij naar Mandy. ‘’Ik ook, liefje. Ik hoop echt dat je bij ons wil komen werken.’’
Ik keek de andere kant op naar Lotte. ‘’Ik hoop het ook. Kom alsjeblieft bij ons werken. Je hoeft ook niet al het administratief werk te doen. Mandy en ik gaan natuurlijk helpen. Maar het is wel fijn als je er bent. Je bent tien keer beter dan wij.’’
Ik keek terug naar Anna die nog steeds onder mij lag. Haar blik was ondeugend. Ik boog voorover en gaf haar plagerig een heel licht kusje. Mandy en Lotte keken geamuseerd toe.
‘’Ik doe het.’’ Mandy en Lotte sprongen van bank af en knuffelden me. Anna kwam met veel moeite overeind en zo knuffelden we allen tezamen.
‘’Oh, ik vind dit echt leuk! Een vriendenbedrijf!’’ zei Lotte vrolijk.
Ik zei: ‘’Maar ik kan wel pas over twee maanden bij jullie komen werken. Ik wil eerst mijn projecten op mijn werk afmaken. Dat lijkt me wel netjes.’’
Anna knikte. ‘’Dat geldt ook voor mij. Ik moet een vervanger regelen en zo.’’
‘’Ik stel voor dat jullie per 1 februari bij ons gaan werken,’’ zei Lotte. Iedereen stemde ermee in.

Thuis gekomen kroop Mandy op mijn schoot en sloeg haar armen om mijn nek. ‘’Wat leuk dat je bij ons wilt werken, Danny.’’
Ik glimlachte.
‘’Maar Danny, je hoeft je echt geen zorgen te maken over communicatie. Het komt vast goed. We helpen je. Bovendien kennen veel mensen je. Want je bent redelijk beroemd door het nieuws. Ze weten dat je slechthorend bent. Dat scheelt. En als je aanpassingen nodig hebt, bijvoorbeeld meer verlichting, of een laptop met hulpprogramma’s, dan regelen we het voor je.’’
Ik schudde mijn hoofd. ‘’Verlichting is geen probleem. En die laptop. Ik kan mijn eigen laptop wel meenemen.’’
Ze schudde haar hoofd. ‘’Nee, die is al oud. Ik ga een nieuwe voor je kopen. En ik wil geen gemaar horen.’’
‘’Ja, mijn bazin.’’
Ze straalde. ‘’O, ik vind het echt leuk dat je komt! We hebben gewoon extra personeel nodig. Het kan echt niet meer zo doorgaan.’’
Ik knikte. ‘’Ik ben het met je eens. Je werkt belachelijk veel. Ik snap het wel. Maar dit was niet gezond. Je moet ook van je leven genieten, net als mij.’’ Ik grijnsde, Mandy giechelde. ‘’Kom, naar de slaapkamer, ik heb zin in je.’’

De volgende dag, zat ik op mijn werk te wachten op mijn baas. Ik had hem een berichtje gestuurd dat ik hem wou spreken. Een kwartier later kwam hij het kantoor binnen.
‘’Danny, je moet mij hebben?’’
Ik knikte. ‘’Ga even zitten, Jan.’’
Ik keek iedereen aan. Jeffrey, Arno, Leo, Chantal en Jan.
‘’Oh, nee hé, het is al zover, hè?’’ zei Chantal.
Jan knikte. ‘’Ik heb ook een vermoeden.’’
Ik keek verbaasd. ‘’Wat?’’
‘’Nee, niets. Zeg jij het maar,’’ zei hij.
‘’Ik neem binnenkort ontslag.’’
Jan knikte langzaam. Chantal kreunde teleurgesteld. ‘’Daar waren we al bang voor.’’
‘’Huh, hoe wisten jullie dat?’’ vroeg ik.
Leo zei: ‘’Je gaat in je vriendin haar winkel werken, hé?’’
Ik knikte. ‘’Dat klopt inderdaad.’’
Jan zei: ‘’Heel jammer, Danny. Maar het was te verwachten. Je bent heel vaak daar de laatste tijd. Dus we wisten dat het niet zo lang zou duren dat je ons hier zou verlaten. Ik begrijp je, beste kerel. Maar ik vind het heel jammer. Je was goed voor ons.’’
Chantal zei beteuterd: ‘’Ik ga je missen, Danny. Het is altijd zo gezellig met jou.’’
De rest beaamden dat.
Ik was even stil. ‘’Hey, ik ga jullie ook missen hoor. Jullie waren fijne collega’s voor me. Jullie accepteren wie ik ben, jullie behandelen me als een normaal persoon. Dat vond ik fijn. Het was altijd lachen met jullie. Maar ik ga mijn vriendin helpen. Het lijkt me een leuke uitdaging voor mij.’’ Ik keek Jan aan. ‘’Jan, ik ga pas in februari weg. Ik wil mijn projecten eerst afmaken. 31 januari is mijn laatste dag hier.’’
Jan knikte blij. ‘’Fijn dat je je projecten eerst wil afmaken. Dat vind ik tof van je.’’ Hij stond op en legde zijn hand op mijn schouder. ‘’Heel jammer, makker. Maar het is jouw beslissing. Als ik in jouw schoenen stond, had ik waarschijnlijk hetzelfde gedaan. Binnenkort regelen we de papieren wel. Ik moet ervandoor. Ik heb een afspraak zo meteen.’’ Hij verdween.
Mijn collega’s hadden nog wat vragen die ik allemaal beantwoordde.

De tweede week van januari was aangebroken. De cursusweek ging vandaag beginnen. Ik was een beetje nerveus aan tafel voor het ontbijt. Ik hield niet zo van school. Maar gelukkig ging ik met Anna. Ze had beloofd dat het leuk ging worden. Anna kennende, geloofde ik haar wel.
Mandy glimlachte toen ze me zag. ‘’Zenuwen?’’
‘’Eigenlijk wel, ik hou gewoon niet van school.’’
‘’Het zal meevallen. Bovendien gaat Anna met je mee.’’ Ze gaf een ondeugende knipoog.
‘’Maar gedraag je wel tijdens de les. Ik wil geen opmerkingen van mijn oude leraar horen.’’
Ik grinnikte. ‘’Geen zorgen. Ik ga de hele week mijn best doen.’’

Dat meende ik ook. Ik wou meer over mode weten. Dat zou voor mij alles makkelijker maken. Ook zeker voor de administratie. Want in december moest ik alle artikelen tellen voor de belasting. Maar het waren er zoveel verschillende dat ik even in de war raakte. Dus die cursusweek zou handig zijn voor mij.

Ik hoorde de deur open en dicht gaan. Anna en Lotte kwamen binnen. Anna had een dikke winterjas aan. Ze keek me ondeugend aan. Ze had haar gezicht licht opgemaakt. Ze zag er uitdagend uit. Haar haren had ze los gedaan. Zelfs met de dikke winterjas aan zag ze er sexy uit. Ze deed haar jas open en ik zag een strak shirt met een lange mouwen en een redelijk lage ronde hals. Maar het was bescheiden genoeg. ‘’Dit is voor tijdens de les en dit is voor tijdens de pauze.’’ Ze duwde haar borsten wat omhoog zodat ze ineens een groot decolleté had. Anna grijnsde ondeugend. ‘’Ben je er klaar voor, mijn klasgenoot?’’