Franse Vrienden - 50

Oh mijn God, rustig Bernard piepte Jean-Luc, jij bent écht groot.
En hartstikke geil, gromde hij. Chantal zag het allemaal met een glimlach aan, ergens had zij Bernard nu ook wel graag weer als eerste gehad, maar wist dat ze voor zijn vertrek naar Nederland hem zeker nog een keer alleen zou mogen verwennen en het wond haar toch ook wel op om deze twee fitte dinosaurussen zo bezig te zien.
Jean-Luc kreunde, niet alleen van geilheid, hij moest zich ook wat vermannen en ontspannen om Bernard te ontvangen, het was wel niet de eerste keer, maar als deze echt hitsig was, en dat was hij nu, was hij wat minder subtiel dan gewoonlijk.
Bernard was weer helemaal naakt, zijn pruik had hij ook opzij gelegd, weg was zijn behoefte om ook eens in lingerie seks te hebben, hij wilde Jean-Luc in zijn bodystocking die zijn bilpartij vrij gaf er flink van langs geven en die voelde zich nog steeds de onderdanige slet en zo benaderde Bernard hem ook.
"Vind je het lekker geile Jeanne, vind je het fijn dat je mijn grote lul weer in je voelt."

O ja Bernard, ga door, ik heb hier echt naar uitgekeken, ik wil dat jullie allebei gebruik van mij maken vanavond.
Chantal zag nog steeds niet wat haar rol hierin zou kunnen zijn, maar langzaam vormde zich het scenario voor de volgende stap zich in haar hoofd.
Als Bernard sneller zou komen dan Jean-Luc zou ze hem ook haar speciale behandeling geven.
En Bernard was sneller...

In een streep ging hij door voor zijn eigen genot, niet bepaald karakteristiek voor Bernard's gedrag, maar het hele voorspel had hem duidelijk flink opgewarmd en hij wilde zijn zaad in die hete onderdanige kont spuiten en nog geen tien minuten later kwam hij luidruchtig klaar en viel als een suf geneukt konijn van zijn gastheer af.

Chantal grijnsde, nu was het haar beurt, Jean-Luc was nog niet zover, hij was wel keihard en nat, maar het grote gebeuren moest zich nog aan hem voltrekken.

Ga eens op je rug liggen, beval Chantal hem, en maak je bovenlijf eerst eens even kkedingvrij.Hij ontdeed zich , zoals gevraagd van het bovenste deel van zijn sexy outfit en ging op zijn rug liggen.
Zo, dan zal ik je even van de rest bevrijden.
Hij antwoordde niet, maar onderging Chantal's werkzaamheden gelaten en wat later lag hij op zijn rug met zijn pik recht omhoog, alleen nog "gekleed" in zijn pruik.
Chantal voorzag haar kut en zijn paal flink van gel, pakte dat harde ding met beide handen beet en plaatse zijn eikel tussen haar schaamlippen, liet zich langzaam op hem zakken en begon hem te berijden. Jean-Luc had zijn ogen gesloten en genoot van die masserende kut die langzaam over zijn harde paal bewoog.
Bernard lag ernaast en keek ernaar, hij wist wat er nog zou volgen, als Chantal zo voortvarend aan de slag ging wilde ze alles, niet alleen zijn pik, maar ook zijn ballen en stapje voor stapje verdween Jean-Luc's geslacht steeds dieper in haar en plotsklaps werd zijn hele zaakje naar binnen gezogen.
Oh meisje, wat doe jij nou, hijgde hij, dit had hij nog nooit meegemaakt, het was de eerste keer dat Chantal hem plompzakte.

De sensatie van de vacuüm zuigend kut, zijn opgebouwde geilheid, de voyeursblik van Bernard.
Bernard die dit al vele malen had ervaren, grijnsde, een beetje spottend zelfs.
De arme Jean-Luc vroeg zich bijna af of ze dit afgesproken hadden, maar ja, hij had zelf aangegeven dat hij zonder limits gebruikt wilde worden.
Hij stopte met denken en liet zich meevoeren door Chantal's neukbeurt, want dat was dit toch eigenlijk wel. Hij zat behoorlijk vast in haar, elke keer dat zij omhoog bewoog werd hij een stukje meegetrokken, zijn pik was keihard en mede omdat hij geen lichaamshaar had was het vacuüm volledig.
Chantal was net als Bernard flink opgewarmd door de voorafgaande capriolen van de heren en ging zonder remmingen los op haar gastheer, het zuigend effect maakte haar alleen maar geiler, Jean-Luc's onderlichaam kleefde min of meer aan haar kut en ze zaten aan elkaar geklonken als twee neukende honden.
Gelukkig had geen van beiden last van een angstgevoel, Chantal die door ervaring wist dat zij sowieso op eigen kracht de ketens kon verbreken en Jean-Luc was zo opgewonden door het gevoel, dat hij helemaal nog niet aan stoppen dacht. Hij stootte ritmisch mee op de groove van Chantal en voelde dat hij langzaam op weg was naar een enorm orgasme en gromde als een wild dier.
Drijfnat en glibberig was zij van binnen, als zij op hem neerdaalde perste zij elke keer een straal lichaamssap uit haar kut, had al een paar flinke orgasmes gehad, maar het het meeste vocht bleef binnenboord en er bouwde zich een druk op, die er voor zou zorgen dat als hij gekomen was en ook nog zijn goudenregenstroom in haar zou lozen, dat zij met een enorme ontlading zijn pik min of meer uit zou kotsen en ja, ook ervoor zou zorgen dat het bed een waterbed zou worden en de lakens rijp voor de wasmachine.

Jean-Luc's grommen werd bijna schreeuwen toen hij zijn fermate aankondigde.
Chantal bewoog nog sneller op en neer en kwam ook luidruchtig klaar.
Bijna tegelijk dumpten ze allebei alles, de druk bouwde zich in haar op, ze lanceerde zijn pik als een champagnekurk en hun sappen stroomden rijkelijk op het bed.
Jean-Luc schokte en kreunde nog een poosje na. Toen werd het stil.
Bernard had zichzelf nog een keer manueel aan zijn gerief geholpen en zo lagen ze samen totaal uitgeblust na te puffen.

Jean-Luc slaakte een diepe zucht.
Dit was ongekend lekker, jammer van het natte bed, maar ik had dit niet willen missen, wat een ervaring.

Een paar deuren verder op de gang werd Pascale beurtelings door Xavier en mij bedient, zij liet het allemaal over haar heen komen. Twee mannen totaal anders dan haar geliefde man.
Twee harige beren, die beiden hun topdag hadden en unaniem gekozen hadden voor een intieme verwenbeurt voor Pascale.
Zij had net als haar man geen haartje op haar lijf. Deze twee vriendjes waren eenn welkome afwisseling op haar regulier bedmenu, wel geen supercocks, maar wel ervaren verwenners, die ondanks hun primaire voorkeur voor het mannelijk schoon heel goed wisten hoe ze een vrouw moesten verwennen.

Wat zijn jullie lief voor mij, met Jean-Luc heb ik ook geen klagen hoor, maar hij is wel eens wat onzeker en zijn verkleedpartijtjes vind ik nou niet echt mijn smaak. Ik tolereer het en weet dat hij ervan geniet, het windt hem op en ik krijg meestal daarna ook een goede beurt van hem, maar ik moet zeggen dat ik het nu best fijn vind om door twee knuffelberen volgepompt te worden. Trouwens Bernard is ook een topper, eigenlijk hebben we het met ons zessen meestal niet slecht tijdens de zomers op de camping.
En jouw broertje vind ik ook een lekkertje Xavier, hij had best mee mogen komen hoor.

Nou, dat was eerst wel het plan, maar na die mislukte vakantie in Cap d'Agde door die overstromingen wilden ze toch het liefst naar huis, ook omdat er nog werk op hen wachtte.
Tja en ik begrijp na het telefoontje van vanmorgen van Veronique, dat er ook nog meer aan de hand is.
Vertel, vroeg Pascale nieuwsgierig.

Nou, jullie kennen Daniël ?
Ja, die gepensioneerde oudere trucker met die flinke camper toch ?
Ja die, Philippe heeft hem, nadat hij wat op de camping wat met hem gehad had, na thuiskomst in Parijs, nog een paar keer alleen bezocht in zijn huis in de Doubs.
Veronique was daar van op de hoogte en had geen bezwaar gemaakt, thuis had zij ook wel eens wat affaires met vriendinnen en soms met een man, maar dat die twee veel meer voor elkaar voelden dan seks alleen had zij onderschat.
Daniel en Philippe waren meer dan gewone vakantievriendjes geworden en na zijn laatste bezoek aan hem, net voor de vakantie naar Agde had hij dat haar verteld. Hij wilde eigenlijk wel bij Daniël intrekken en die mededeling had de normaal tolerante onderlinge verhouding flink verstoord.

Pft, wat een verhaal, verzuchtte Pascale.
Ik snap het wel, ik weet dat Jean-Luc ook mannen op zijn menu heeft staan, maar puur voor de seks, verder is onze verhouding prima, hoop ik, grinnikte ze.

Dat geldt voor ons vieren ook, antwoordde ik, in het begin hebben we ook wel eens wat perikelen gehad, maar we hebben dat uitgesproken en geconcludeerd dat we daar niet mee op zouden schieten en vinden het wel goed zoals het nu gaat, maar Daniël is een man alleen, met net zo weinig ervaring op mannengebied als Philippe en het lijkt erop dat ze in de zevende hemel zijn samen.
Wat ik begrepen heb is dat Veronique behoorlijk van slag is en dat Philippe voorlopig daar in de Doubs blijft bij Daniël.

Philippe had het meer dan naar zijn zin daar, hij ervoer dat hij tot over zijn oren verliefd was op deze vrij stoere man, alhoewel dat meer zijn uiterlijk was dan dat hij zo'n ruige macho was. Daniël was dan misschien wel geen weledel geleerde heer en had zijn geld verdiend als trucker, hij was ook een zeer sensitief mens, die door zijn werkomgeving nooit echt uit de kast was gekomen. Hij had menige nacht mee een kompaan doorgebracht in de cabine van zijn wagen, maar dat was uit "nood", "wij zijn niet zo hoor, we moeten gewoon even stoom afblazen hè".

Maar zijn laatste werkzame jaren besefte hij dat vrouwen niet echt een optie voor hem waren, echte mannelijke mannen zorgden voor opwinding bij hem, vooral berige, behaarde types, zoals Xavier en Philippe, maar toch ook weer niet bebaarde en besnorde ruigpoten.

Ik houd van jou, had hij bij het het vertrek van het vorige bezoek van Philippe aan hem medegedeeld.
Philippe had een groot deel van de terugweg naar huis in zijn auto zitten janken en vloeken.
Verdomd wat moet ik nou dreunde het in zijn hoofd, ik ben stapel op die man, meer dan ik ooit voor een vrouw heb gevoeld. Flitsen van zijn jeugd kwamen voorbij, de escapades met zijn broer, de incestueuze periode met zijn vader, het huwelijk met Veronique, de familie affaire met Xavier en Chantal, hij wist het niet meer. Ze waren ni g maar net thuisgekomen van de fiascovakantie in Agde, toen hij aankondigde dat hij even naar Daniël wilde.
Veronique had gedacht, laat hem maar, stoom afblazen, dan is hij weer een tijdje rustig, maar was toch wel onaangenaam verrast dat Philippe na twee dagen haar opbelde en domweg haar mededeelde dat hij voorlopig bij Daniël bleef en misschien wel voor altijd, hij vond bij hem wat hij zijn hele leven al had gezocht.
Daarna had hij ook zijn broertje gebeld en meer wisten we ook niet.

De beide heren waren echter vrij zeker van hun zaak en Philippe leek een definitieve beslissing genomen te hebben. Na een eerste, zeer emotionele dag samen, waarbij veel gesproken werd en weinig geweest waren ze samen doodmoe in elkaars armen in slaap gevallen.
Ik houd ook van jou Daniël, had hij gezegd en vroeg in de morgen hadden ze lang en ongeremd gevreeën en had Philippe Veronique gebeld.

Deze onstuimige ontwikkelingen hadden ook zijn invloed op het samenzijn van ons zessen in huize Jean-Luc en Pascale. Na nog twee dagen vertrokken Bernard en ik richting Nederland, maar niet na nog een afscheidsnacht met Xavier en Chantal te hebben doorgebracht en daarna nog een knuffel middag met ons zessen als afsluiting van deze zomer in de Provence.

Woensdagmorgen gingen we om een uur of 10 op pad, het zou in ieder geval minstens een tweedaagse terugreis worden. Terwijl we na lunchtijd nog even uitbuikten in de zon op een ruime parkeerplaats net onder Lyon rinkelde mijn telefoon.
Daniel...

Hallo Dick, ik heb net je Franse vriendje gebeld en ik hoorde van Xavier dat jullie al vertrokken waren, hebben jullie zin om bij mij, of moet ik zeggen ons, langs te komen ?
Ik keek Bernard aan, die ook gehoord had dat het Daniël was die belde en al snel begreep dat hij ons uitgenodigd had.
Hij knikte bevestigend. Ok, laten we maar eens poolshoogte nemen, het is nog wel een uur of twee rijden denk ik, hij woont ergens tussen Dole en Besançon heb ik begrepen.

Zo verliep onze terugreis even wat anders dan gepland.
Moeten we dit wel doen, vroeg ik Bernard.
Ik vind van wel, vergeet niet dat wij elkaar in een soortgelijke situatie hebben ontmoet, maar dat Philippe de broer van jouw maakt is maakt het wat tricky, want hoe gaat dit verder, houdt Vero contact , speelt er nog meer, zij had per slot van rekening ook andere contacten in hun swingerskring. We weten te weinig om conclusies te trekken en te oordelen, juist daarom is dit bezoek misschien wel waardevol.
Seksuele hoogstandjes verwacht ik nu niet, wel gesprekken. Ik denk ook dat zij, net als wij toen helemaal in honeymoonsfeer zijn en de hele dag hitsig omdat de kogel nu door de kerk is.

Na inderdaad goed twee uur rijden kwamen ze tegen vijven aan bij het adres wat Daniël opgegeven had. Zo, dat had ik niet verwacht, zei Bernard. Een korte oprijlaan met bomen leidde naar een soort van verbouwde boerderij, de omgeving was prachtig, een riviertje leek langs zijn terrein te stromen, we zagen zijn camper al staan.
Hij had ons zeker al aan zien komen, want het hek zwaaide open en Daniël stond in de deuropening en zwaaide. We zetten de auto op de parkeerplaats opzij van het huis en lieten Shiva ook uit de auto springen, die blij was dat ze haar pootjes weer kon strekken.
En wat schetste onze verbazing dat er achter Daniël vandaan een zwart-witte puppy het huis uit kwam huppelen.
Dus toch gezwicht, grijnsde Bernard.
Op de camping speelde hij altijd met Shiva, maar geen hond meer had hij gezegd.
Maar ja...
Ook Philippe verscheen in de deuropening en hij had tranen in zijn ogen.
Och jongen, zei Bernard, het is ook niet niks, ik weet hoe je voelt.

Dat wisten we en daarom hebben we jullie ook uitgenodigd.
Een gesprek over onze situatie leek ons het best met ervaringsdeskundigen, maar willen jullie eerst niet wat drinken, Philippe neemt jullie wel mee naar het terras, dan haal ik wat consumpties.
Vruchtensap, bier,wijn, zegt u het maar.

Daniel was op zijn eigen terrein een stuk minder verlegen dan op de camping, maar misschien gaf de nieuwe situatie van een vriend te hebben hem ook wat meer zelfvertrouwen.
Hij woonde in ieder geval op een mooi stekkie. Hij vertelde dat hij het huis geërfd had van zijn ouders. Zijn broers en zuster waren zo genereus geweest om het huis aan hem te laten, omdat hij zijn ouders tot het eind toe verzorgd en begeleid had. Oorspronkelijk was het een veehouderij geweest, de familie had goed geboerd en omdat zijn twee broers en zzuster ook goed terecht waren gekomen, op flinke afstand woonden en geen behoefte hadden aan het huis, was dat Daniël ten deel gevallen. Hij had het grotendeels eigenhandig aan zijn eisen aangepast, overtollige grond verkocht en kon daardoor toen ook vervroegd stoppen met werken.

Het was nog stralend weer en al snel zaten we alle vier weer in ons geboortepak in de zon op het terras.


Dit was wel keihard een verrassing zei ik, en eigenlijk ook weer niet, de eerste keer dat jullie elkaar zagen was het duidelijk dat er een vonk voorsprong.
En dat is alleen nog maar erger geworden, vulde Philippe aan, zeker na een paar weekends met Daniël hier.
Hij is trouwens ook bij ons thuis geweest, Veronique was van alles op de hoogte, maar dat dit zou kunnen gebeuren, had ze denk ik niet verwacht.
Blijf jij nu hier wonen, vroeg ik.
Ik denk van wel, maar er is nog veel te regelen op allerlei gebied. Bewerk, huisvesting, scheiding...
Gelukkig zijn wij op huwelijkse voorwaarden getrouwd en kunnen wij ons financieel individueel ook goed redden. Veronique wil graag in Parijs blijven, ik voel mij meer en meer op het platteland thuis, zeker nu met dat rotvirus.
En Daniël, gaat het niet wat erg snel nu ?
Wat goed is komt snel, nou dat is wel een dooddoener, maar het is wel zo, de klik was er direct tussen ons en we zijn niet meer piepjong, als we eerst tijdenlang blijven sukkelen, terwijl wij erg graag elke dag bij elkaar zijn, is dat verloren tijd en ook Veronique aan het lijntje houden zou niet fair zijn.

Ze leken beiden overtuigd van het slagen van deze liefdesmissie, beiden waren ook niet erg ervaren nog in de mannenwereld, maar het leek erop dat ze voorlopig meer dan genoeg asn elkaar hadden, hetgeen ook gold voor Bernard en ik de eerste jaren dat wij samenwoonden. Trouwens nog steeds eigenlijk, alleen werden onze voorkeuren op seksueel gebied wel anders naarmate we ouder werden, het was voor mij ook een verrassing dat Bernard toch weer aangetrokken werd door vrouwelijk schoon, alhoewel het meestal alleen Chantal betrof, zij waren echt maatjes. Het zelfde gold voor mij ook, Xavier en ik hadden zeker voor elkaar gekozen als wij nog geen relatie hadden gehad, wij vieren aanvaarden het leven zoals het nu was, wij waren de strijd wel voorbij.
Bij Veronique en Philippe lagen de zaken wat anders.
Daniel was een echte vrijgezel geweest tot nu toe, weliswaar alleen met mannenvoorkeur, maar weinig praktiserend, maar sinds hij Philippe had ontmoet was dat sluimerende verlangen overgegaan in passioneel liefhebben.
Ook bij Philippe was alle twijfel over wat hij wilde op dit moment wel verdwenen. Zij wilden elkaar en verder niets.

Zullen we even wat gaan zwemmen voordat we aan de apéro gaan, vroeg Daniël, w e kunnen hier in het bad gaan, maar ook in het riviertje dat langs de grens van mijn tuin loopt.
Ik heb daar een privéstrandje, volledig vrij en zo go er als onbereikbaar voor nieuwsgierige passanten omdat aan beide kanten van mijn tuin de bramenstruiken weelderig groeien, k echte hij en dat wil ik maar lekker zo laten.

Bernard en ik waren wel benieuwd naar dat strandje en Daniël had niets teveel gezegd, een klein, maar intiem zandstrand aan een helder stromend riviertje.
Mooi hoor, zei Bernard, een soort klein paradijsje hier.
Met allemaal Adams, lachte Philippe.
Er stonden vier zitbanken en ed n paar parasols.
Zoeken jullie maar een plas tasje, dan haal ik wel de apéro drankjes en hapjes op.
Voor vanavond serveer ik ravioli met errn groetenmix erbij.
Een kwartiertje later werd er getast.
Op een vreedzame vriendschap en een gelukkige toekomst voor iedereen.
De twee tortelduifjes gingen samen op een bank zitten en konden niet echt van elkaar afblijven en kusten hartstochtelijk.
Kijk Dick, zo waren wij ook de eerste jaren.
Nou niet zo cynisch, ik vind jou nog steeds een zeer aantrekkelijke man, alleen zijn we niet meer zo eenkennig.
Nou kom dan ook m assr weer ergens naast mij zitten en kus mij ook maar weer eens met passie.
De hele situatie, het mooie weer en de aanblik van de andere twee heren, die hun geilheid niet meer konden verbloemen deden bij ons ook weer lentegevoelens in de herfst ontluiken en snel werd er flink gestreeld en meer.

Jullie prille liefde doet ons ook herinneren dat wij het ook wel met elkaar getroffen hebben.
Ja, dat zien we lachte Daniël, jullie gevrij stimuleert ons ook, wij willen geen kwartet of zo, maar jullie zo bezig te zien werkt als het kijken naar een goede pornofilm.
Ik kon niet ontkennen dat Daniël, ondanks deze opmerking toch ook duidelijk geprikkeld werd door de nu in volle glorie aanwezige erectie van Bernard. Mijn wettige echtgenoot was inderdaad voorzien van een tamelijk groot uitgevallen, onbesneden mannendeel en zijn eikel was helemaal uit zijn schulp gekropen en ik meende dat ik het eerste voorvocht al zag verschijnen.
Ik ben zo geil, kreunde hij zacht, maar hard genoeg dat iedereen het kon horen.
Als jullie zin hebben, ga je gang, wij vinden dat niet erg hoor, grijnsde Philippe, dan doen wij jullie kunstjes wel na.
En zo lagen er er al gauw twee stellen te vrijen op de banken, terwijl ze behalve van hun partners ook van de buren genoten. Ach ja, in bijna iedereen schuilde wel een voyeur en meestal ook een exhibitionist, hoe zou je anders de drukbezochte chatsites verklaren... Philippe en ik moesten het onderspit delven terwijl Bernard en Daniël ons in no time volpompten.
Goed zo jongen, hoorden we Philippe zeggen toen hij het warme zaad in zich voelde stromen, Bernard's portie volgde niet veel later in mij en beiden werden daarna getrakteerd op een flink shot van hun partners op hun bovenlijf.

Het blijft spannend om een ander te zien vrijen, zuchtte Philippe en wij hebben alle vier samen een verleden, dat was best prettig, maar ik voel nu wat dat stukje extra is als het meer is dan seks alleen.
We weten allemaal dat de verleiding overal op de loer ligt, maar voorlopig wl ik alleen Daniël, zei Philippe, terwijl hij verliefd naar zijn maatje keek.

Bernard en ik keken elkaar ook aan en je kon onze gedachten bijna lezen. Ook wij hadden een monogame relatie gekozen, maar na verloop van tijd was dat toch wel,anders geworden, alhoewel de coronatijd onze hitsigheid wel wat getemperd had. Ja, met Chantal en Xavier en soms met Jean-Luc en Pascale, maar de echte wilde parties waren even op een zijspoor gezet.

Deze twee hevig verliefde heren wisten dat misschien ook wel, maar op dit moment leefden ze op een roze wolk, sommige mensen blijven dat hun hele leven doen, maar ddd gemiddelde ervaring was toch wel anders.
Na deze "strandpret" liepen we richting huis en dronken nog wat en Daniël verdween in de keuken om wat voedzaam, smakelijk en gezonds op tafel te zetten.
Philippe was niet zo'n kok, Daniël was natuurlijk zijn hele leven alleen geweest en had als routier natuurlijk veel in restaurants gegeten, maar had ook regelmatig zelf zijn potje klaargemaakt en daarbij geleerd hoe je met eenvoudige middelen toch wat goeds opm tafel te zetten en als hij thuis was had hij het nooit erg gevonden om een potje te koken, het was zelfs een beetje zijn hobby. Deze avond werd het "gewoon" pasta met een salade, maar er viel weinig negatiefs te vermelden, hoogstens dat het wat veel was.
Samen deden we de afwas en het opruimwerk en ploften we met goed gevulde magen in de zithoek op de veranda neer.

Ja en wat nu, dacht ik, voordat er van deze veranderde situatie sprake was geweest waren we waarschijnlijk nu al aan het rollebollen geweest, maar die tijd leek voorbij.
Ik dacht vooral aan mijn uitspattingen met Daniël, die toch echt wel mijn type was. Nou ja, jammer dan, de tijd zou wel leren of deze heren altijd braaf bleven.
Daniėl keek mij zo nu en dan wel aan, maar maakte geen aanstalten om iets te ondernemen. Philippe was vanaf het eerste moment dat ze elkaar ontmoeten zijn droomman geweest en ik gunde hem alle goeds. Misschien omdat zij niet meer de jongsten waren zou het best zo kunnen zijn dat hun verliefdheid stand zou houden.
Ik bekeek hen nu met andere ogen en zou geen aanleiding geven tot ongewenste intimiteiten. Er werd heel wat af gesproken over hoe dit zo snel gegroeid was, ook dat de verhouding tussen Philippe en Veronique al jaren er een van wederzijds tolerantie was, maar van echte lielfde was niet zo veel n eer sprake. Zij hadden beiden hun vriendjes en vriendinnetjes, soms samen, maar ook individueel.
Het was Veronique wel zwaar op de maag gevallen dat Philippe's vriendschap met Daniël een andere was dan de gemiddelde one-nightstand dan die ze van haar man gewend was.
Het zij zo...zij zou haar weg gaan en hij ook, hoe dat met zijn broer en Chantal verder zou gaan ?
Geen idee.
Het zag er naar uit dat de twee heren zich wel bij onze camping commune aan zouden sluiten maar of Veronique nog die kant op zou komen?
Tegen een uur of elf zochten we onze slaapplekken op, we gaven elkaar een nachtzoen, dat wel, maar verder geen hanky-panky.

Kijken hoe lang zij het volhouden, grijnsde Bernard.
Ach, gun die jongens op zijn minst hun wittebroodsweken, wij waren ook vrij lang monogaam per slot van rekening. De nacht verliep dus verder rustig en de volgendd morgen werd eir samen ontbeten en nog wat gekwebbeld en Shiva en Diva, zo heette de nieuwe Borderpup van Daniël renden en heetten op het grasveld voor het terras., tegen een uur of elf namen we afscheid, startten we de auto en herinnerden hen eraan dat ze net zo welkom waren in Nederland als wij hier. Wij hebben vier extra slappplekjen, dus zelfs als Xavier en Chantal tegelijkertijd er zouden zijn was dat geen probleem.
En, herinnerde Daniël ons eraan, ik heb een camper, dus zelfs als er geen slaapplek zou zijn, we hebben ons bed bij ons. Ik ken Nederland al wel een beetje, maar ik geloof dat Philippe hoogstens Amsterdam heeft gezien.

Philippe grinnikte, zelfs dat niet, alleen Schiphol, tijdens een overstap, dus het lijkt mij wel leukmom jullie land ook eens beter te leren kennen, Xavier en Chantal hebben er in ieder geval genoten.
Er werd nog even geknuffeld en Sheila vond het maar niets dat we al vertrokken, maar waarschijnlijk zou ze haar nieuwe vriendinnetje vast wel weer terugzien, misschien zelfs wel snel als de Coronazooi weer niet alles in de war gooide en helaas leek het daar wel weer op.

Hoe alles verder zou verlopen is nog een verrassing.

Zo gauw er verdere ontwikkelingen waren zal dat wel hier verschijnen in
Franse Vrienden 51.

Verder door omstandigheden even minder tijd en inspiratie om te schrijven. Nee, zelf niet ziek, maar om mij heen mensen die aandacht nodig hebben.