Papa Toch! - 9

Erica aan de telefoon:

'Tja, Evert, je hebt je vergist in Kaatje. Had jij nu echt gedacht dat ze een tweede Klara zou zijn? Dat heb je jezelf toch niet wijsgemaakt? Kaatje heeft altijd een vurig temperament gehad, dat weet je toch? Toen ik hoorde dat jullie het met elkaar zouden doen, heb ik echt wel mijn wenkbrauwen gefronst, maar ja, ik dacht dat je wist hoe Kaatje in elkaar zat, na al die jaren die je quasi alleen met haar had doorgebracht. En nu ga je klagen dat ze te heet staat!'

--- --- ---

Kaatje had zich van de hele namiddag en avond nog niet laten zien Ze had zich in haar kamer opgesloten en hoe Evert ook had geprobeerd haar te overtuigen dat hij niet anders kon dan naar Frankfurt te rijden en dat hij daarna alles goed zou maken met haar, dat hij haar echt zijn laatste druppeltje zaad zou geven, diep in haar kutje - het maakte allemaal niet uit. Kaat bleef op haar kamer, koppig en boos op die stomme Evert. Maar ondertussen las ze wel gretig in haar nieuwe boeken over seks en relaties. De hele namiddag was ze bezig in een boek over de psychologie van man en vrouw. Daarna nam ze een van de twee boeken over incest in de hand. Ze leerde al gauw dat zo'n relatie maar zelden gemakkelijk verliep en las tientallen getuigenissen van vrouwen die in hun kinderjaren, in hun jeugd of nog later met hun vader een seksuele relatie hadden gehad. Er stonden weinig echt verheffende verhalen in. De uitzonderingen bevestigden hier ook de regel. In de meeste gevallen liep het niet goed af met die vrouwen, voelden ze zich misbruikt of beschadigd.

Maar dat het ook mogelijk was, dat het kon lukken, dat stond ook buiten kijf Er waren echt wel meisjes zoals zij die erin geslaagd waren een lange en mooie relatie met hun vader aan te gaan. Waarom zou dat met Evert en haar niet kunnen? Waarom begreep Evert niet dat hij op dit ogenblik bij haar moest blijven, haar neuken tot het eind, in plaats van naar zo'n stom wetenschappelijk symposium te gaan? Die Nobelprijswinnaars zouden heus nog wel eens lezingen geven, al was het in Amerika. Nee, ze voelde zich afgewezen. Hij liet haar in de steek op een moment dat ze hem niet kon missen. Het zalige moment waarop hij zich helemaal leeg maakte in haar buik..

--- --- ---.

Om zeven uur had Erika Evert opgebeld vanuit Rome, zoals ze had beloofd. Evert had haar de hele zaak uitgelegd en hoopte dat Erika hem zou begrijpen, met hem zou meeleven, hem gelijk geven. Maar dat deed ze niet. Ze ging eindeloos door over zijn gebrek aan inzicht in over hoe Kaatje in elkaar zat, dat ze uiterlijk wel heel erg op Klara leek maar dat ze al twee jaar ouder was als Klara destijds was geweest; dat haar temperament veel vuriger was, dat Kaatje - in tegenstelling tot Klara - ook veeleisend, koppig en ongeduldig was.

'Net als jij, Evert,' zei Erika, 'jij bent een even grote keikop als Kaat. Als jullie iets willen, moet het er van komen, zo gauw mogelijk en op de manier die jij je voorstelt.'

'Nou, dan lijkt ze ook op jou, hoor,' probeerde Evert zwakjes.

'Natuurlijk, Evert, ze lijkt ook op mij. En dat zal je geweten hebben. Volgens mij is Kaatje een Erica in het lijfje van een Klara. Wat een prachtige combinatie! Dat zou voor jou toch het beste van twee werelden moeten zijn? Goed, ik heb alle schuld aan de vervreemding tussen ons, dat geef ik toe. Maar je weet toch ook dat ik in de tijd dat we nog volop met elkaar seksten, ik ook op mijn strepen stond, zelfs wanneer jij voor Meester speelde. Zelfs als je subje kreeg ik je toch ook altijd wel op een of andere manier zo ver dat je deed waar ik zelf zin in had, ook al bedierf dat soms de pret voor jou? Ach, Evert, als ik aan die tijd denk... Echt, ik wil weer worden wie ik toen was en je als een klein meisje in alles ter wille zijn. Mijn billen passen echt nog wel in een meisjesonderbroekje, hoor. Ik ben nog zo slank als toen, geen kilo aangekomen. En ik verlang ook weer naar hoe ik je liet bedelen om mijn kutje uit te likken of om eindelijk in mijn darm te mogen klaarkomen. Ja, jij mocht mij zalig lang pijn doen en ik had er plezier in jou te plagen en je zo lang mogelijk te laten wachten... Daar gaan we terug mee beginnen, Evert, als het kan met Kaatje erbij.'

'Dat zullen we, Erica. Maar wat nu? Hoe krijg ik Kaat weer op mijn hand? Want echt, ik verlang naar haar, ik sta echt heet naar haar. Maar ik kan niet anders dan vanavond en morgenvoormiddag studeren, anders zal ik van die professoren te weinig begrijpen. Ik moet me daar nu echt op focussen.'

'Zeg haar dat ze naar beneden kan komen en dat jij op je bureau zult blijven. Dat ze je niet te zien zal krijgen. Ook morgen niet. Sta daar vooral niet te jeremiëren of te bedelen aan haar deur. Jouw besluit staat vast, jij gaat naar Frankfurt. Ik begrijp je daarin. Maar ik begrijp Kaatje ook, ze lijkt in zoveel al op een vrouw, maar uiteindelijk is ze, psychologisch gezien, nog een kind dat niet kan begrijpen dat haar papa weggaat op het moment dat ze hem het meest nodig heeft. Niet om gewone dingen, maar in dit geval om de seks waar ze zo naar uitgekeken had. Ik denk echt dat je dat aspect hebt onderschat. Je hebt haar verleid en nu wil ze zo snel mogelijk alles van jou. Ik zou hetzelfde gewild hebben als ik haar was. En ook boos zijn en met in de steek gelaten voelen.'

Evert was het gesprek al lang beu, hij maakte er dan ook vlug een eind aan en gooide zijn smartphone naast zich op de sofa. Hij beende de trap op, klopte op Kaatjes kamerdeur en zei: 'Kaatje, ik begrijp dat je boos bent. Ik zou dat ook zijn als ik jou was. Je wilt me niet zien, dat begrijp ik ook. Wel, ik blijf vanavond op mijn bureau. En morgenvoormiddag ook. Je hoeft me niet te zien. Maar kom wel eten, zorg goed voor jezelf.'

Hij wachtte niet op een antwoord. Dat zou er toch niet komen. Hij was nog niet lang op zijn bureau toen hij haar in de keuken hoorde stommelen.

'Het zal wel goedkomen,' dacht hij, 'met Klara en met Erica waren ruzies ook altijd bijgelegd, al duurde het soms lang. Hij kon zich moeilijk concentreren terwijl hij al die aartsmoeilijke wiskundige theorieën overlas. Zijn gedachten gingen naar de tijd met Klara, hoe zij zich ook vaak in haar kamer opgesloten had, hem een tijdlang niet meer wilde zien. Maar er was een hemelsbreed verschil tussen Klara en Kaat: Klara wilde minder en Kaat wilde meer. Hij had verwacht dat het met Kaat ergens in het midden zou zijn, dat ze tevreden zou zijn met wat hij deed - of niet deed - met haar. Hij had nooit kunnen denken dat ze dit niet zou begrijpen, dat hij dit absoluut moest doen. Ja, hij had echt gedacht dat Kaat het zou toegejuicht hebben dat hij voor zo'n belangrijke bijeenkomst enkele dagen van haar zou weggaan... dat ze fier zou zijn op hem.

--- --- ---

Net als Evert sloot ik me op. Hij op zijn bureau, ik op mijn kamer. Ik had een pizza opgewarmd en die zonder veel smaak opgegeten. Ik nam een fles fruitsap mee naar mijn kamer en ging weer aan het lezen terwijl mijn gedachten ondertussen bleven buitelen en me doodmoe maakten.

Oh, wat haatte ik de vier meiden die in het boek over incest getuigden over hun fantastische tijd met hun vader. Vooral die vrouw die zich Francine noemde, ondertussen was ze al bijna vijftig.

Haar vader had haar al van haar prille kindertijd voorzichtig, stapje voor stapje, voorbereid op lichamelijke nabijheid. Knuffelen, aaien, strelen, gaandeweg ook haar bovenbenen en dijen, zonder ooit een aanraking op het plekje waar ze het na verloop van tijd voelde kriebelen. Toen ze tien was, schreef ze, kon ze al niet meer zonder die speciale aandacht van haar vader. Een dag zonder knuffelen en kusjes op haar wangen was een verdrietige, verloren dag geweest voor haar.

Gaandeweg had die nabijheid met haar vader ertoe geleid dat ze er al heel vroeg klaar voor was geweest. Het had haar zo natuurlijk geleken dat hij op een keer zijn hand op haar blote buik had gelegd en een tijd later op haar billen, op haar buik, met haar onderbroekje nog aan. Op een keer, toen hij haar aanhaalde en knuffelde, had hij zijn hand weer op haar onderbroekje gelegd en ze had het zelf naar beneden gestroopt, zodat ze hem op haar huid kon voelen, op haar warme buik. En ook toen was hij niet naar beneden gegaan met zijn hand, maar naar boven, naar haar borst. Hij had haar tepels gestreeld, heel zacht en heel lang, meer niet. '

Achteraf gezien,' schreef ze, 'was dit precies wat ik aankon, wat ik op die momenten nodig had. Mijn vader begreep, met alle liefde die in hem was, dat hij me niet eerder echt kon nemen dan op het juiste ogenblik. Daar bracht hij geduld voor op, de schat. Hij heeft me nooit aangezet tot iets wat ik nog niet kon of nog niet wilde. Het was in mijn geval natuurlijk een meevaller dat mijn moeder hiervan wist Ze hield van mijn vader en van mij en deed alles om ons gelukkig te maken, niets was haar te veel. Vader heeft me nooit achter hoek of kant geknuffeld. Het gebeurde gewoon in de huiskamer, in de fauteuil. Of buiten in de tuin, of in de slaapkamer wanneer ik 's ochtends tussen mijn ouders in ging liggen om geknuffeld te worden. Dat waren de allermooiste momenten voor mij. En mijn moeder gaf mij altijd voorlichting op het moment dat ik het aankon en begreep.

Op een dag vroeg ze me hoe het nu precies zat met mij, of ik het fijn vond dat papa me op een heel andere manier knuffelde dan vroeger. Dat ze zag hoe ik er nu een ander soort plezier in aan het krijgen was. 'Je bloost zo mooi als je tussen ons in ligt en papa je verwent,' lachte ze. Ik antwoordde gewoon dat ik het heel fijn vond, altijd. Mama vroeg me toen of ik papa ook aan mijn spleetje zou laten komen. Hij had haar gezegd dat hij voelde dat ik er klaar voor was.

'Zou je dat fijn vinden, lieverdje? Papa zou graag met je muisje spelen. Maar alleen als jij dat ook wil. Als je kriebeltjes in je buikje voelt als papa je streelt of zoent, dan mag het van mij.'

'O ja, mama,' antwoordde ik spontaan, 'dat zou ik heel leuk vinden. Papa is zo lief voor mij. Ik krijg altijd kriebels in mijn buik als hij me streelt en kust. En ik zou al lang willen dat hij me daar ook streelt.'

Doordat alles zo langzaam gebeurde, over vele jaren gespreid, was het voor mij de normaalste zaak van de wereld dat papa op een ochtend in mij kwam, terwijl ik tussen hem en mama in hun grote bed lag. Ik lag lepeltje-lepeltje met hem, veilig en warm in zijn schoot. Nu was het niet zijn hand die tussen mijn benen schoof, maar zijn ding, zijn harde penis die ik enkele dagen daarvoor voor het eerst had mogen zien en strelen. Hij had me toen al gezegd dat hij die in mijn spleetje zou steken als ik dat wilde. Natuurlijk had ik ja gezegd. Mama fluisterde me in mijn oor dat het eventjes pijn zou doen, hele erge pijn misschien. Dat er binnen in mijn muisje een hard vliesje zat waar de penis van papa echt wel door moest, het kon niet anders. Ze streelde met een hand door mijn haar en met de andere hand hield ze me stevig vast zodat ik niet kon bewegen. Ze drukte zich tegen me aan en fluisterde tegen papa dat het in orde was: 'Doe maar, vader.' En ja, het deed pijn, heel erg zelfs, maar mama kuste me de hele tijd en papa bleef stil in mij zitten en na een tijdje ging de pijn weg. Mama fluisterde in mijn oor: 'Je weet nog wat ik je verteld heb, liefje? Papa heeft een penis en een zakje waar balletjes inzitten. In die balletjes zitten allemaal zaadjes. Hij ziet jou zo graag dat hij die zaadjes aan jou wil geven. Als hij jou graag ziet, wordt zijn penis groot en hard, anders kunnen de zaadjes er niet uit. En nu zit zijn penis in je muisje en papa moet nu in je muisje gaan bewegen om zijn zaadjes in jou te laten komen. Is dat goed? Zou je dat fijn vinden.' 'Ja, mama.'

Ik weet nog goed hoe het allemaal ging, eigenlijk ging het vanzelf. Ik hoefde niets te doen. Achteraf maakte mama me schoon tussen mijn benen en ik kreeg die dag alles wat ik wou. We gingen naar een pretpark, ik kreeg een ijsje met fruit en papa tilde me op en zei dat ik nu een grote meid was, zijn prinsesje. Het enige dat ik echt lastig vond was, dat ze me keer op keer op het hart drukten dat ik daar nooit - nooit! - met niemand mocht over praten. Dat begreep ik niet, dat zoiets moois geheim moest blijven. Ik dacht dat alle meisjes waren als ik, dat ze allemaal zo'n lieve papa en mama hadden.. Zelfs tegen mijn beste vriendinnetje van toen heb ik er nooit een woord over durven zeggen, al lag het dikwijls op mijn tong en wilde ik haar uitvragen over hoe haar papa het met haar deed. Gelukkig maar dat ik gezwegen heb.

Naarmate ik groter werd, liet mama ons meer en meer alleen. Ze vertrouwde mijn vader als hij bij mij was en ik vertrouwde hem natuurlijk altijd, in alles. Ik was een heel gelukkig kind - en daarna een heel gelukkige puber. Geen last van mijn puberteit gehad, later ook niet van mijn adolescentie, van mijn volwassen worden. Nooit problemen gehad. Alles was in harmonie. Ik baadde voortdurend in de liefde van mijn ouders. En dat is nog altijd zo.

Ik woon al sinds mijn twintigste apart. Mijn ouders zie ik heel dikwijls, mijn moeder is mijn beste vriendin. Mijn vader en ik hebben al vele jaren een vaste dag - zaterdag - voor ons alleen, zodat we intiem kunnen zijn met elkaar. Voor mij is dat genoeg, nee, voor mij is dat perfect. Ik heb een goede baan, geen financiële zorgen en de beste minnaar die ik me kan voorstellen. De keren dat ik me heb laten verleiden tot seks met andere mannen, waren tegenvallers. Ik kan het onmogelijk iemand anders aanraden, ik weet dat het meestal niet zo goed afloopt, maar voor mij is dit een perfect gelukkig leven.'

Wow, op die vrouw was ik jaloers! Kon het voor mij ook zo aflopen, ik zou er direct voor tekenen. Maar misschien was de papa van die vrouw ook niet elke dag met haar bezig, nee, dat zal wel niet geweest zijn. Die vrouw was anders dan ik, als kind al en als jong meisje ook. Ze had een heel ander karakter. Ze was meegaand en ik ben koppig en ongeduldig en snel boos, verongelijkt. Het zal dus wel aan mij liggen, maar ik kan niet anders. Papa heeft een vuur in mij aangestoken dat niet meer te blussen is. Mijn vriendinnen hebben gelijk: een penis in je kutje voelen, dat is het einde, daar gaat niets boven. En dat was het enige wat ik nu wilde, elke dag. Ik kon nu al niet meer zonder. Ik wilde me gevuld voelen, altijd. Dat besef deed me duizelen, maar ik wist met zekerheid dat het zo was en niet anders.

Uiteindelijk aten we 's anderendaags toch samen onze lunch in de eetplaats. Zoals gewoonlijk zat ik tegenover Evert. Ik had me expres zedig gekleed, met een trui tot in mijn hals en een jeansbroek en schoenen (gewoonlijk loop ik op blote voeten door het huis). Er werd niet veel gezegd, alleen het hoogst nodige. Na het eten maakte Evert zich klaar om af te reizen. Hij sleepte zijn koffer van de trap en zette ze in de auto. Hij kwam terug naar binnen om me een kus te geven, maar ik draaide me ostentatief om. Hij droop af en ik vond het niet eens zielig voor hem. Het kon me niet schelen, mocht hij daar in Frankfurt een of andere deelneemster mee naar zijn hotelkamer nemen en haar vier keer na elkaar neuken, elke nacht weer. Ik zou mezelf wel vingeren, net als tot ik een week geleden deed... En nu zou ik niet aan hem denken, nee, aan alles, maar niet aan hem! Ik nam me voor om aan Frederik te denken terwijl hij naar mijn kutje keek, de eendenbek erin stak en het spiraaltje plaatste. Ja, dat zou ik doen!

Ik zag zijn auto de oprit afrijden en pakte loom de opgaven die hij op tafel voor mij had achtergelaten. Die moesten tegen maandagochtend opgelost zijn, of ik nu wilde of niet. Hij zou dan tegen de middag thuiskomen terwijl ik op school was. Oh, wat miste ik vandaag de school! Lusteloos bekeek ik de opgave op het bovenste blad en ik lachte bij mezelf: die leek me makkelijk. En voor ik het wist, zat ik in de cocon waar ik zo graag in verdwijn als ik studeer, nieuwe dingen leer, moeilijke problemen op te lossen heb. En ik bedacht dat een wiskundig probleem makkelijker op te lossen is dan een probleem in een relatie.

Rond een uur of zes ging de vaste telefoon over. Het was Frederik. 'Hallo, Kaatje, is je vader in de buurt? Ik bel hem al een hele tijd op zijn smartphone, maar die staat af.'

'Dat is logisch, Frederik, hij zit in de wagen, op weg naar Frankfurt. Over een uur of zo zal hij wel weer te bereiken zijn, denk ik.'

'Oh, daar heeft hij me maandag niets over verteld.'

'Dat kon ook niet, hij kreeg gisteren pas het nieuws dat hij aan dat symposium kon deelnemen.'

'Ik had hem willen vragen of hij zaterdag mee ging golfen, maar dat zal dan ook niet kunnen?'

'Nee, hij komt pas maandagmiddag terug.'

'Jammer, ik had er naar uitgekeken om er nog eens een dagje uit te zijn met hem. Soms ben ik niet graag alleen, weet je.'

'Natuurlijk weet ik dat. Wie is er nu graag alleen? Niemand toch? Ik ook niet hoor!' Mijn stem klonk bitser dan ik wilde.

'Nou, dame, jij bent er me eentje! Maandag had je niet zoveel noten op je zang, herinner ik me.'

'Sorry, Frederik, zo meende ik het niet. Maar ik ben wat in de war nu. Er komt gewoon teveel op me af. Of nee, er gaat te veel van me weg, nu.'

'Iets met je vriendje? Was het alleen voor de seks voor hem? Kaatje, je kunt me niet misleiden, hoor. Ik zag dat je stevig van bil gegaan was, het was nog zo gezwollen en rood tussen je benen. Typisch voor jouw leeftijd, trouwens, daar hoef je je geen zorgen over te maken, integendeel. Laat de natuur haar gang maar gaan.'

'Ach, wat kan ik daar op zeggen?'

'Hoeft ook niet, Kaatje, hoeft helemaal niet. Maar je moet niet denken dat ik zoiets niet herken. Dan weet ik dat zo'n meisje er helemaal voor opengestaan heeft, dat ze het goed gehad heeft en dat dat gevoel nog aan het nazinderen is. Schaam je er niet voor, ik was blij voor jou. Maar nu lijk je wel een illusie armer?'

'Ja, dat moet ik wel toegeven. Ik zie het even niet meer zitten.'

'Kaatje, ik wou maar heel eventjes bellen. Er zit nog een dame in de wachtzaal. Mijn laatste patiënte voor vandaag. Ik bel je straks terug als je dat wilt. Ben je dan thuis? Ik heb alleen jullie vaste nummer om jou te bereiken.'

'Dat is goed, Frederik, ik blijf thuis. Je mag gerust bellen straks. Misschien kan ik er dan iets over zeggen. Misschien ook niet. Ik voel me nu alleen verdrietig en alleen. In de steek gelaten.'

Ik warmde soep op en maakte een slaatje met bulgur klaar, maar het eten smaakte me niet. Papa belde op mijn gsm, maar ik nam niet op. Ik wist dat hij veilig aangekomen was, dat leek me voldoende. Na het eten vulde ik de afwasmachine en zette ik de TV aan en weer uit. Liep naar mijn kamer, zocht tussen mijn nieuwe boeken naar iets dat wat luchtiger was dan de vorige. Ah, er zaten toch twee romans bij. 'Lulu', dat leek me iets voor nu. De belevenissen van een lolita met allerhande mannen. Ik kwam direct in het verhaal. Al gauw verdween mijn hand onder mijn rokje, onder mijn slipje.

Net op het moment dat mijn vingertoppen tegen mijn klitje aanlagen, werd er aan de deur gebeld. Dat kwam bijna nooit voor, bezoek 's avonds. Zou papa teruggekomen zijn? Zou hij spijt gekregen hebben en rechtsomkeer gemaakt hebben om bij zijn prinsesje te zijn, om zijn kleine meisje te neuken? Ik liep naar de voordeur als een hazewind, maar toen ik de deur openmaakte was het niet papa die daar stond.

Het was Frederik.