De Wedergeboorte Van De Lust - 8

Het dagboek, het huis en de verbouwing, ze houden mij dagelijks bezig. Gaandeweg leer ik Charlotte en ook Simon, zei het via haar pen, beter kennen. Hun zomer trekt voorbij waardoor de bezoeken aan de kastanjeboom afnemen. Er wordt een huwelijksdatum vastgesteld en tussendoor lees ik flarden van hun innerlijke en seksuele ontdekkingsreis zonder verder veel details mee te krijgen. Niet dat ze veel gelegenheid hebben of krijgen om samen te zijn. Het is ook in dat eerste jaar dat Simon het idee om drie huizen op de plek bij de kastanjeboom te bouwen. Dit is iets wat hij met zijn vader bespreekt en daarna met Charlotte deelt. Zij is nauwkeurig in haar beschrijving. Het plan krijgt steeds meer vorm zeker omdat hij twee hele goede vrienden heeft die ieder meedoen aan de ontwikkeling en bouw van de woningen.

Dit alles loopt samen met mijn plannen die ik met de woningen heb. Samen met Sjoerd maak ik een uitgebreid voorstel dat ik met de ambtenaren en de betreffende wethouder bespreek. Omdat de meest ingrijpende veranderingen aan de achterkant plaatsvinden en de voorkant van de woning niet of nauwelijks wordt aangepast krijg ik met een paar kleine wijzigingen het voorstel vrij eenvoudig door de ambtelijke organisatie en plannen wij de volgende stappen die we daarna kunnen uitvoeren. Het plaatsen van de kelder onder de uitbouw van de middelste woning vormt een grote uitdaging, maar met de huidige moderne bouwtechnieken is er gelukkig heel veel mogelijk.

Een week na het verkrijgen van de vergunningen ontvang ik een appje van Monique. “Ik neem aan dat alles gelukt is met de ambtelijke organisatie: gevolgd door een knipoog smiley. Ik voel me gelijk schuldig, ben te veel met de verbouwing bezig. Monique heeft ongetwijfeld achter de schermen haar invloed aangewend want normaal neemt een dergelijk besluit in de ambtelijke organisatie veel meer tijd. Nu kan ik ten minste doorpakken en dat wil ik ook. Ik stuur haar een appje terug, “Ja ben blij dat het zo snel gegaan is. Heb je vrijdagavond tijd en zin voor een dinertje en zo ja kies jij dan de locatie oké?”

De rest van de dag vliegt voorbij en we hebben het druk met het inregelen van de afspraken en bestellingen van de verschillende materialen. Het is pas na zes uur wanneer ik een reactie van haar krijg, “dat lijkt me heel gezellig Bart. Als u mij om 5 uur komt afhalen dan vertel ik u dan pas waar we naar toegaan. Een smoking of pak wordt door mij zeer op prijs gesteld. Ik woon aan de achterkant van het notariskantoor, maar je kan gewoon bij de receptie aanbellen.” Fuck, ik moet nog op chic ook maar als je A zegt dan moet je ook B zeggen. Bovendien wil ik Monique Bremmelmans wel beter leren kennen.

Nu de aannemers aan de slag gaan met het uitvoeren van de plannen hoef ik niet meer de hele dag op locatie te zijn en zo heb ik meer tijd om na te denken over het volgende deel van de woningen en hun inrichting. De week nadert zijn einde en wanneer het vrijdag is moet ik mij voorbereiden op mijn avondje uit met Monique. Ik zit met het dagboek op schoot en lees net het eerste vertaalde gedicht die door Charlotte netjes in het boek staan geschreven. Op de linker pagina de originele tekst en op de rechterpagina de vertaling van Charlotte;

Wat ik voel, vloeit uit mijn pen hier op papier

O, mooie rijpe volle kastanjeboom

Wat geef jij mij een apart gevoel.

In het hier van deze mooie zomeravond, warm en zwoel,

terwijl ik constant over hele mooie vrouwen droom

Vandaag strelen mijn handen haast onzichtbaar,

de huid van onbekend vrouwelijk schoon.

Ik kroel met mijn vingers door haar haar

Raak met mijn hand haar huid aan, traag en sloom.

Ik voel de huid van deze warme opwindende vrouw

Zij spint genietend van de beweging van mijn hand

ligt zij haast naakt aan mijn zijde terwijl ik haar lichaam aanschouw

Zo te voelen staan wij beiden in brand.

Dat IK de huid, het vlees van deze opwindende dame

Mag strelen en kan voelen

Zou ik mij eigenlijk niet moeten schamen

Of wil men hier ook De LUST mee bedoelen

Inwendig lach ik een beetje van de tekst en de vertaling, maar het gedicht heeft het maar over een ding en dat is het strelen van de huid. Strelen en voelen lijkt het thema van deze poëtische uitspatting te zijn. Ik sta op en berg mijn boeken op en loop de badkamer in. Ik moet mij douchen en scheren en mij klaarmaken voor het diner met Monique. Terwijl ik onder de douche sta en de woorden van het gedicht in mij hersens herhaal, laat ik mijn handen over mijn eigen lichaam gaan. Ik voel mijn eigen huid beter of anders dan dat ik mij bewust ben. Ik raak opgewonden en heb geen idee wat de avond gaat brengen. Mijn pik steigert bijvoorbeeld al, niet als protest, maar gevoed door de strelingen van mijn handen en de beelden van de eerdere ontmoeting met Monique. Voorzichtig scheer ik mijn ballen en schaamstreek glad en geniet dan nog even van het water dat op mij valt, alsof ik hiermee iedere geile gedachten van mij af wil spoelen.

Wanneer ik voor de spiegel sta en naar mijzelf kijk besluit ik om mij deze keer maar eens niet te scheren. De stoppels van een paar dagen staan wel leuk voor een keer. Rustig kleed ik mij aan in mijn gelegenheidssmoking voor vandaag en gaandeweg verander ik van een naakte man in een hunk, althans dat vind ik van mijzelf. Of Monique dat ook vindt, merk ik straks wel. Ik verwacht niets eigenlijk, maar hoop op veel, hierbij toch terugdenkend aan de eerste ontmoeting. “Rustig Bart”, zo spreek ik mijzelf toe, “wees geduldig en geniet van de avond en kijk wat er gebeurt oké?”

Met die woorden in mijn achterhoofd verlaat ik mij woning en stap ik in de auto de weg volgend naar notariskantoor Bremmelmans in Oudewater. Ik kom daar netjes op tijd aan en wanneer ik het kantoor weer betreed worden mijn gedachten toch weer teruggetrokken naar de datum waarop ik hier een serie hele dure handtekeningen kwam zetten. Het voelt alleen een beetje anders. Ik word met lachende ogen van de mooie secretaresse ontvangen die iets staat te bepraten met Eliza. Beide dames zijn weer netjes zakelijk gekleed en met elkaar in gesprek. Van de erotisch spanning van hun eerste ontmoeting bij de Lusthof is niets te merken of te voelen, maar er hangt wel een licht geladen spanning in de lucht.

Het is de secretaresse die zich los maakt uit het gesprek met Eliza en lachend naar mij toe komt lopen. “Ah, meneer Meesters, wat aardig van u dat u mevrouw Bremmelmans hier komt ophalen. Ze heeft mij zojuist gevraagd of u nog heel even geduld heeft want ze is nog niet helemaal klaar. Ik heb het idee dat er een spel gespeeld wordt, een erotisch spel want de wulpsheid en opwinding spat van haar lichaam af. Ze boeit mij ook op een opwindende manier. Natuurlijk moet ik wachten want dat helpt mij om mij voor te bereiden op de hernieuwde kennismaking met Monique. De beelden van het lichaam van de secretaresse en Eliza liggen nog te wachten in het actieve deel van mijn hersenen en mijn lichaam reageert op alle signalen die zij afgeeft. Dat Eliza weer als een bescheiden muisje bij de balie staat te kijken, past bij haar introverte persoonlijkheid. Ik knik slechts en ga op een stoel zitten hopende dat ik niet te lang moet wachten. Die hoop geldt niet zozeer alleen voor mij maar meer voor mijn met bloed gevulde pik. Al zittend probeer ik mijn harde lul voor hun te verbergen, iets waarvan ik twijfel of dit wel lukt.

Dan gaat er ergens een deur open en stapt Monique naar buiten. Mijn mond valt open van verbazing want ze ziet er verbluffend mooi en aantrekkelijk uit. Ze heeft haar haren opgestoken en draagt een lange jurk met een split. Haar vrouwelijke figuur geeft alles, maar ook niets prijs. Gracieus komt zij naar mij toelopen. Ze straalt en glimlacht terwijl drie paar ogen haar scannen. Ze maakt kleine stapjes en bij ieder stap voel ik de verpakte spanning van haar vrouwelijkheid dichterbij komen. Ze lacht verleidelijk. Ik weet dat ik moet opstaan om haar te begroeten en met de beweging van het opstaan weet ik mijn zichtbare opwinding met moeite te verbergen.

Ik pak haar hand en buig een beetje voorover om een kleine zoen op haar handpalm te plaatsen. Ik ruik de parfum die ze opheeft. Nieuwe verleidingen dringen mijn lichaam binnen. Dan trek ik haar hand omhoog, een beweging waarbij ze iets meer naar mij toekomt, en ik draai haar voorzichtig om haar as. Mijn ogen genieten van de vrouw die voor mij draait. Het is alsof ik met haar pronk of haar keur. Dat de secretaresse en haar dochter deze beweging met net zoveel interesse volgen is van hun gezichten af te lezen. Dit is dus wat vrouwen doen. Ze begluren elkaar alsof het concurrenten van elkaar zijn. Mijn draaiende beweging maakt duidelijk dat Monique gezien wordt en wanneer ze na de draai min of meer in mijn armen beland maakt het duidelijk dat zij van mij is vanavond. Of ben ik van haar? Haar lichaam voelt heerlijk aan nu ze zo in mijn armen gedraaid staat. Zo staan we een kleine minuut tegen elkaar aan, alsof de wereld om ons heen niet bestaat.

We worden teruggehaald uit de intimiteit van onze omhelzing omdat de secretaresse op ons afkomt lopen. Ze draagt een kleine weekendtas die ze mij overhandigt. Zonder een woord te zeggen neem ik de tas aan. Ze glimlacht verleidelijk, alsof zij iets weet wat ik niet weet. Dan maakt Monique zich los en loopt naar de deur. “Prettig weekend dames en tot maandag. Vergeet niet te genieten oké?” Het klinkt duidelijk, maar het heeft ook een bepaalde ondertoon van; Deze man is vanavond van mij!  Ik voel mij een speelbal in een spel tussen vrouwen waarvan ik de spelregels niet ken.

Galant doe ik de deur voor haar open terwijl ik twee paar ogen in mijn rug voel prikken. Buiten geeft Monique mij een arm en zo lopen we naar mijn auto waar het ritueel zich herhaalt. Ik help haar bij het instappen en bij de beweging wordt een groot deel van een van haar benen zichtbaar. De randen van haar zwarte kousen die door een gordel worden vastgehouden verraden een deel van haar lingerie. Ik geniet van wat ik zie en voel mij een gelukkige man. Gehaast zet ik de tas op de achterbank en stap aan de bestuurderszijde in en kijk haar vragend aan.

“O, je wilt natuurlijk weten waar we naar toe gaan” zegt ze plagend. Ze geeft mij het adres van een bestemming in ergens in Utrecht. Voor mij is dit een omgeving die ik niet ken dus type ik het adres in op mijn boordcomputer in en zet mijn auto in beweging. Het is een klein half uurtje rijden en we moeten beiden wennen aan de situatie waarin wij verkeren. Op het moment dat ik de snelweg opdraai legt ze haar hand, ter hoogte van mijn knie op mijn been en fluistert, “Gezellig en dank voor de uitnodiging. Ik heb er zin in.” Plagend kruipt haar hand omhoog en ik moet mijn adem inhouden van de oplopende spanning die gepaard gaat met deze plagende beweging. Gelukkig rijd ik een automaat en op het moment dat ik haar hand te hoog voel kruipen plaats ik mijn hand op die van haar om hem tegen te houden.

Dan duwt ze haar hand omhoog en vervolgen onze handen een weg naar haar benen. Ze is zo gaan verzitten dat de split veel meer been blootgeeft. Daar waar de rand van haar zwarte kous ophoudt en overgaat in het blanke vlees van haar dijbeen legt zij mijn hand neer. Ik voel de warmte en hitte van haar opwinding en haar licht gloeiende huid. Even kijk ik naar de houding van mijn hand en dan kijk ik weet strak vooruit want ik moet mij op het verkeer concentreren. Haar hand ligt op de mijne en haar vingers strelen de adders boven op mijn hand. Ik word er alleen meer geiler van en geiler door.

Zo vervolgen wij onze weg en duw ik de auto in de richting van het opgegeven adres. Wanneer ik de parkeerplaats opdraai blijkt het een hotel te zijn. Ik ben verbaasd, zij vooral niet. Ik parkeer de auto en stap uit, een beweging waarbij de bolling in mijn broek alleen maar groter geworden lijkt. Hierna loop ik om de auto heen en help ik Monique met uitstappen.  Ze meet zich weer een nette houding aan en van de opwindingen tijdens het autorijden is niet veel meer over. Ik pak de tas van de achterbank, waarna we gearmd het hotel in lopen. Daar worden we opgewacht door een keurige geklede jonge vrouw. “Welkom mevrouw Bremmelmans, meneer Meesters, wat een eer om u weer te mogen ontvangen. Zal ik uw tas alvast naar de kamer laten brengen want ik heb begrepen dat u direct aan tafel wilt. U heeft zoals gebruikelijk de stille tafel achter in ons restaurant. Wilt u mij volgen.”

Ik geef het koffertje aan de dame in kwestie die hem vervolgens aan een piccolo geeft. Vervolgens loopt ze voor ons uit in de richting van het restaurant waar, achterin, een kleine ronde tafel staat. Galant laat ik Monique plaats nemen op een stoel die zij heeft uitgekozen waarna de dame in kwestie mij laat plaatsnemen op een stoel recht tegenover haar. Ik heb alleen maar vragen en kijk Monique aan. Ze kijkt wel terug maar heeft een geheimzinnige glimlach rond haar mooie lippen. “Eerst wat drinken, Bart en dan gaan we eten en praten, veel praten.”

Een jonge vrouwelijke ober verschijnt en vraagt of wij wat willen drinken. Ik twijfel of ik nu al aan de drank ga en besluit om eerst, een watertje te nemen. Monique besteld een witte wijn en vraagt om een broodplankje. Dus ze wil praten. Ik weet niet of ik dit in een teleurstelling moet vertalen of waren mijn verwachtingen te hoog gespannen of gewoon anders. De drankjes worden bezorgd samen met de broodjes. Monique kijkt mij aan. “Kijk Bart, dat ik met je wil praten wil niet zeggen dat het niet gezellig wordt, of vind je mij niet interessant genoeg voor een goed gesprek.” Haar woorden klinken hard en direct, zeker voor een vrouw en ik voel me schuldig. Ben ik dan zo’n open boek, is mijn teleurstelling dan zo van mijn gezicht te lezen. “Nee absoluut niet maar om eerlijk te zijn heb ik geen idee welke kant dit dinertje opgaat. Ik ben verrast om het zo te zeggen, gewoon verrast Monique.” 

Ik zie dat mijn woorden haar bereiken en ze antwoordt. “Het doel van dit diner is om elkaar eerst, maar eens wat beter te leren kennen, Bart. Wat ik daar mee bedoel, wordt tijdens de avond wel duidelijk, of niet. De tijd zal het leren zeg maar. Vertel mij eerst eens hoe het met je gaat en natuurlijk ben ik heel erg nieuwsgierig naar de inhoud van de enveloppe natuurlijk en de plannen met de huizen de he gekocht hebt.” Aha, daar komt een stukje van de aap uit de mouw. Ze is nieuwsgierig en ik besluit tot een wedervraag. “Waarom ben jij nieuwsgierig naar de inhoud van iets wat aan mij is overgedragen Monique?”

Ik zie een fonkeling in haar ogen en dan antwoord ze, “Opgewonden spanning als ik het netjes zeg, gewoon platvloerse geilheid als ik het wat directer zeg. Er hing of hangt iets over die enveloppe dat mij een gevoel van vrouwelijke opwinding gaf die ik in tijden niet ervaren had. Misschien kwam dit omdat ik al een hele tijd droog stond, maar op het moment dat ik de kamer in kwam lopen en je zag zitten wilde ik dat jij mij zou nemen en neuken, gewoon omdat ik zin in je had en ernaar verlangde. Dus begrijp mij goed Bart, ik ben geen kut op twee benen die zich opent voor iedere harde pik die in mijn buurt komt. Ik wilde me je vrijen en neuken omdat IK het wilde en als ik dat niet had gewild dan was het ook niet gebeurt. Ik hoop niet dat je dat erg vindt en dat ik je het gevoel heb gegeven dat ik je gebruikt heb. Het hele dossier van de Lusthof barst van de erotiek en ademt lust. Ik heb het idee dat dit bij jou of voor jou niet anders is. Vertel mij eens Bart, wat was je eerste gedachte toen je mij zag binnenkomen, gewoon eerlijk zeggen.”

Gewoon eerlijk zeggen, zegt ze. Ik heb niet zulke prettige ervaringen met vrouwen die vragen of ik eerlijk wil zijn. Daar zijn al wat eerdere relaties op stukgelopen. Aan de andere kant wat heb ik te verliezen. Ik ben haar niets verplicht dus vooruit met de eerlijkheid. “Ik zag je op dat eerste moment als een echte hautaine kakmadam en ik had zin om je te nemen of om die hautaine houding uit je lijf te neuken. Wist je trouwens dat je dochter in de deuropening heeft staan kijken of wist je dat niet.” Als ik dan toch eerlijk moet zijn dan kan ze hem krijgen ook. Fuck wat maakt dit gesprek mij weer geil. Als ik maar enig idee had dat ik haar hiermee zou raken dan kwam ik bedrogen uit want ze glimlacht weer naar mij alsof ik haar niets nieuws vertel.

“Weet je Bart, ik heb de indruk dat je weinig weet van de vrouw in zijn algemeenheid. In mijn ogen ben jij gewoon de zoveelste man die zijn lul achternaloopt, zoals vrijwel alle mannen. De meeste vrouwen kunnen zo goed acteren of zich een rol aanmeten als ze daarmee hun doel nastreven of bereiken. Ik ben, zoals de Engelsen dat zo mooi zeggen; ‘four seasons in one day’. Op het kantoor ben ik vaak de kakmadam omdat dit van mij verwacht wordt. Ik heb hard moeten werken om dit kantoor op te bouwen. Mijn moeder is op jonge leeftijd uit mijn leven verdwenen en mijn vader overleed veel te vroeg terwijl ik nog bezig was om als notaris af te gaan studeren en in de voetsporen van mijn vader te treden. Dit heb gelijktijdig moeten doen terwijl ik mijn dochter op moest voeden. Ik ben in mij jeugd hopeloos verliefd geweest op een man die mij bij de eerste keer dat wij met elkaar naar bed gingen zwanger maakte van Eliza. Daar waar ik hoopte om met hem gelukkig te worden bleek hij een slapjanus te zijn die behalve die ene keer in bed zijn lul niet hard genoeg kon krijgen om mij als vrouw het gevoel te geven dat ik leef. Maar misschien ligt dit ergens ook een beetje aan mij.”

Ze zegt het rustig en zonder stemverheffing. Het klinkt niet boos maar gewoon feitelijk. Ik wil wat zeggen, maar ze houdt haar hand op. “Ik ben nog niet klaar Bart. Eliza is introvert of extreem introvert. Sinds de secretaresse op kantoor werkt, komt ze langzaam los en zie ik dat ze geniet en dankzij haar leert Eliza hoe het is om genot te ervaren. Natuurlijk wist ik, nee hoopte ik dat ze stond te kijken. Ik schaam mij niet voor mijn dochter en ik wil haar laten zien dat ze kan en mag genieten. Inmiddels weet ik dat ze dit met of door jou ook ervaren heeft en dat jij de eerste man bent geweest die haar genomen heeft. Maar ik weet ook dat zij een dominante man nodig heeft, een man die haar op een andere manier behandeld als dat ik mij kan voorstellen. Daarvoor ken ik haar te goed.” Dus Bart, daarom doe ik de dingen die ik doe en doe ik ze op mijn manier, als kakmadam of als opwindende vrouw zoals vanavond. Ik behoor tot de categorie vrouwen die vindt dat ze recht op genot heeft en recht om mijn gevoelens te volgen. Dit is niet iets wat alleen aan mannen is voorbehouden. De enveloppe en het dossier De Lusthof heeft alles alleen maar in de war gegooid. Ik voel een opwinding die ik in jaren niet gevoeld heb en ja ik verlang naar jou vanavond maar dan ook op mijn manier. Zo, nu genoeg over mij, wat is jouw verhaal.”

Ik laat de woorden op mij inwerken en zie de opwinding alleen maar toenemen, net zoals bij mij. Ze verlangt naar mij, maar dan ook op haar manier. Ik heb geen idee wat ze daarmee bedoelt. Het komt oprecht en eerlijk over en er zit een parallel in haar verhaal dat ook in de mijne zit dus als ik haar wil dan moet ik mij ook bloot durven geven, iets waar ik eigenlijk moeite mee heb.

“Ik kom uit een gewoon gezin, vader en moeder, enig kind. Ik was redelijk goed in wiskunde en kon goed tekenen. Architectuur of bouwkunde leek mij wel wat dus dat ben ik gaan studeren en daarin heb ik een redelijke naam opgebouwd dan wel ben ik succesvol. Ik ben niet honkvast, nooit getrouwd geweest, nooit samengewoond. Ik heb wel een zoon van 23 die nu als een globetrotter de wereld over reist op zoek naar zijn geluk of zijn bestemming. Zo af en toe hebben we contact en het contact tussen ons is goed. Hij is het resultaat van een kortstondige relatie die voorbestemd was te mislukken. Ik heb geen idee waar zijn moeder uithangt, maar heb haar en hem altijd gesteund tijdens de opvoeding en zo goed als dat ik kon totdat hij als volwassen man zijn eigen keuzes is gaan maken. We respecteren elkaar. Ik ben niet honkvast en verhuis eigenlijk van project naar project om het zo maar de zeggen.”

Ik stop even om een slok van mijn drinken te nemen en vervolg.

“De Lusthof houdt ook mij bezig Monique. Ik voel en ervaar dingen anders en ben op zoek naar iets waarvan ik niet weet wat het is. Mijn gevoel zegt alleen DAT er iets is. Misschien wordt de Lusthof mijn eerste echte plek, een plek waar ik mij thuis ga voelen, echt thuis ga voelen. In de enveloppe zitten een paar dagboeken die vertellen over de mensen die daar zijn opgegroeid en hoe de Lusthof is ontstaan. Er zit zelfs een schrift bij met gedichten uit de 18e eeuw die allemaal een romantische of erotische lading hebben en dit alles heeft met die plek te maken. Meer weet ik niet, of nog niet of wil ik nog niet aan je kwijt omdat ik dat nog aan het verwerken ben. Misschien ben ik al wel mijn hele leven op zoek naar mijzelf en heb ik deze gebeurtenis nodig om mijzelf te vinden. Dat ik met jou, je dochter en je secretaresse gevreeën heb was voor mij ook voor het eerst sinds een lange tijd. Je hebt wellicht gelijk dat ik mijn lul achternaloop en ja ik de vrouw of vrouwen nog onvoldoende, maar ik vind vrouwen de meest waardevolle creatie van de schepping.”

Ik schrik van de laatste zinnen. Ik heb mijzelf nog nooit zo blootgegeven. Ik zie dat zij mijn schrikreactie ziet en ze legt haar hand op de tafel op zoek naar de mijne. Ik kan niet anders dan de mijne op die van haar leggen. “Dank je Bart, dank dat je jezelf voor een stukje aan mij hebt laten zien. Dat heb ik echt nodig voor vanavond. Kom we gaan wat eten en ze maakt een knikkende beweging. Een ober verschijnt aan tafel met de kaarten en zwijgend maken we een keuze voor de hoofdmaaltijd en Monique kiest de wijn uit, iets waar ik geen verstand van heb. Nadat de ober met de bestelling naar de keuken is gegaan staat Monique op. “Even mijn neus poederen zegt ze en ze loopt in de richting van het damestoilet. Voor mij een moment van reflectie.

Ik laat het gesprek op mijn inwerken en voel een ongekende spanning. Wat wil Monique van mij vanavond en hoe heeft zij het voor elkaar gekregen dat ik mijzelf zo blootgegeven heb. Zij is voor mij één blok geheimzinnigheid. Ook het koffertje speelt daarin een rol. Waarom heeft ze hier afgesproken en waarom in een hotel. Ik voel mij opgewonden onzeker en mijn geslacht is ergens halverwege half hard en gewoon bikkelhard. Ik moet toegeven dat het een gezonde en heerlijk opwindende spanning is. Ik sta op om mijn jasje uit te trekken en ga vervolgens weer zitten. Ik zit in gedachten in mijn eigen wereld alleen aan een tafel te wachten op mijn tafeldame.

Onopgemerkt is Monique teruggekomen van het toilet. Even staat ze achter mij en dan fluistert ze iets in mijn oor. “Je moet gewoon meer je gevoel volgen Bart en misschien wat meer durven.” Dan laat ze mij los en terwijl ze langs de tafel loopt legt ze iets op tafel. Ik moet mij even focussen op wat ze neerlegt. Ik zie een lichte glinstering en dan maakt mijn hart een sprongetje. Monique heeft bij het toiletbezoek haar zwarte slipje uitgetrokken en die ligt nu uitnodigend voor mij op tafel. Ik word zo hard en geil als wat en wiebel op mijn stoel waarmee ik mijn opwinding aan haar verraad. Ik kijk haar aan en zie een mengeling van opwinding met een geheimzinnig lachje. “Ik wil dat je dat slipje op tafel laat liggen Bart. Het is een uitnodiging om na het eten met mij naar de al geboekte hotelkamer te gaan, maar je gaat mee onder mijn voorwaarden en ik heb een zekere leiding over wat daar kan gebeuren. Meer heb ik daar nu niets over te zeggen en de keus is aan jou maar tot die tijd blijft mijn slipje op tafel liggen.”

Het eten wordt gebracht door de vrouwelijke ober. Ze ziet het slipje liggen en zegt niets terwijl Monique haar strak aankijkt en ik haar niet durf aan te kijken. Wat voor spel speelt zij en wat is het opwindend en…….geil. Nadat de maaltijd is uitgeserveerd ontstaat er een gezellig gesprek tussen ons, maar het aanwezige slipje blijft op mij werken als een rode lap op een stier. We praten over van alles en nog wat en mijden de route naar de mogelijke afloop. Is dit nu geplande seks of spelen we een spel. Al die tijd ligt het slipje op tafel en bij ieder bezoek van de ober zie ik dat haar ogen steeds afdwalen naar het voorwerp. Wat gaat er door haar heen, vraag ik mij af. Wat zou zij van Monique vinden en hoe denkt ze over mij, wat voor gevoelens maakt dit in haar los. Ze blijft professioneel, de rode konen in haar gezicht verraden wel het een en ander.

“Vind je haar aantrekkelijk", vraagt Monique wanneer ze voor de zoveelste keer onze glazen met wijn heeft bijgevuld. Bij het stellen van de vraag voel ik een voet tegen mijn benen en doelgericht duwt ze haar voet tegen mijn kruis. “Ik vraag mij af wat er door haar heen gaat en wat zij hiervan vindt", antwoord ik haar. “Dat is nu precies wat ik bedoel met meer durven. Als jij je dit afvraagt dan vraag je het toch aan haar als ze zo met de kaart van het dessert langskomt. Je beantwoordt de vraag echter niet. Vind je haar aantrekkelijk en zou je met haar naar bed willen. Kom op Bart, dat is de vraag die ik op je voorhoofd kan lezen dus herhaal ik de vraag, vind je haar aantrekkelijk?” Weer heeft Monique me klem en ik bewonder haar directheid. “Natuurlijk vind ik haar aantrekkelijk, het probleem is juist dat ik zoveel vrouwen aantrekkelijk vind. Ik bedoel ze is jong en oogt nog zo onervaren in het leven. Is het leven niet een aaneenschakeling van leermomenten. Wij hebben beiden het nodige meegemaakt en daar hebben wij van geleerd. Sommige dingen moet je eerst een of meerdere keren ervaren hebben voordat je er iets van kan leren.”

Monique knikt instemmend terwijl ze plagend haar voet tegen mijn kruis heeft geduwd en de druk opvoert of is het de hardheid van mijn lul die steeds verder lijkt toe te nemen. De ober komt terug met de dessert kaarten en legt deze aan haar voor. Het is Monique die de ober aanspreekt. “Ik vind dat je ons prima bediend hebt vanavond. Hoe heet je als ik vragen mag”. De ober schrikt zichtbaar, alsof ze ineens uit een onzichtbare wereld en zichtbare wereld is ingestapt. Ze antwoordt zachtjes dat de Anke heet. “Wel Anke, ik zal de manager van dit restaurant een berichtje sturen dat je het heel erg goed gedaan heeft. Maar weet je lieverd, meneer en ik hadden zojuist een gesprek over een nogal spannend onderwerp en daarbij vroeg hij zich af wat jij vindt van het feit dat mijn slipje al vrijwel de hele avond open en bloot op tafel ligt.”

Ik zie dat Anke haar hoofd nog roder wordt en ze lijkt uit het veld geslagen. Komt het door het compliment dat Monique maakte of komt het door de directe vraag die ze stelt. Ze wiebelt een beetje op haar benen en antwoord dan. “Ik word geacht geen acht te slaan op dingen die er tijdens een diner gebeuren of het zich onder of boven de tafel afspeelt. U bent de klant en ik ben ervoor om u zo goed mogelijk te bedienen en het u naar de zin te maken. Ik dank u voor het compliment. Weet u wat u voor het dessert wilt?” 

Mijn ogen flitsen van de Monique naar Anke en van Anke weer naar Monique. “Dat heb je keurig en professioneel beantwoord Anke en voor nu accepteer ik deze reactie. Dat neemt niet weg dat je er innerlijk wel een mening over hebt, vermoed ik, dan wel dat je iets wel of niet voelt. Je hebt gelijk dat je geen acht hoeft te slaan op dingen die zich onder of boven de tafel afspelen. Onder de tafel, moet je weten Anke, drukt de bal van mijn voet tegen het kruis in de broek van meneer en ik kan je vertellen dat wat ik onder de tafel voel heel erg goed voelt. Ik denk dat meneer en ik genoeg hebben aan een kopje koffie en dan wil hij graag afrekenen want we hebben nog iets anders te doen vermoed ik.”

Even lijkt het erop dat Anke nog wat wil zeggen, maar ze noteert de bestelling en draait zich om. Mijn ogen volgen haar dansende billen en worden dan weer als een magneet naar de ogen van Monique getrokken die mijn ogen heeft gevolgd. “Ik zei het toch, je geilt ook op haar. Weet je Bart dit meisje is natuurlijk nog jong en onervaren en ik herken een en al onderdanigheid in haar. Net mijn dochter. Daar is niets fout mee, hoor. Ik weet inmiddels ook dat er vrouwen zijn die seksueel gezien naar verlangen om gebruikt en vernederd te worden en zelfs daar heb je nog veel variatie en gradaties in. Ik geniet van het feit dat je op haar geilt. Heb je wel eens een meisje of vrouw ‘gespankt’ Bart?”

Heb je wel eens een meisje of vrouw gespankt. Fuck wat is dit nu weer voor vraag. Ik besluit om daar niet direct antwoord op te geven en stel een tegenvraag. “Ben je nu jaloers?”, vraag ik haar? “Nee hoor, absoluut niet. Ik bedoel Anke is een hele mooie aantrekkelijke jonge vrouw en ik zou haar beslist wat beter leren kennen. Ze is geen concurrente voor mij, gewoon een leuke jonge meid voor een avond om lekker van te genieten. Dus van jaloezie is geen sprake in tegendeel; ik ben blij dat het zo loopt en bovendien ben jij aan mij niets verplicht en ik niets aan jou of niet soms Bart,”

Anke komt terug met de koffie en de rekening die ze netje op tafel legt waarna ze, zonder verder iets te zeggen terugloopt. Wanneer ze weer van mij wegloopt, kijk ik opnieuw naar haar billen en ik krijg een beeld binnen dat ze over mijn benen ligt en ik mijn handen op haar billen rood mep. Fuck ik word geiler en geiler. 

Het etentje loopt ten einde en de spanning over wat er hierna kan gaan gebeuren hangt als een zwangere warme deken boven de tafel. Ik heb mij nog nooit zo onzeker gevoeld. Ben ik dan zo onzeker van mijzelf. Zo zitten we beiden aan tafel, zwijgend nippend aan een kopje koffie, ieder met of in zijn eigen gedachten, Het is Monique die de stilte verbreekt. “Kom, we gaan afrekenen en naar boven. Ik heb echt zin in het vervolg Bart, ik heb echt zin in je.” Mijn lul klopt als een trilboor in mijn broek van deze woorden. Ik bedoel hoe vaak heeft een vrouw dit zo openlijk tegen mij gezegd. Ik pak mijn creditcard en leg die op de rekening. “Ik wil graag de fooi aan Anke geven als je dat niet erg vindt Bart.” 

Monique wacht mijn reactie niet af en pakt haar tasje. Ze tovert een biljet van vijftig Euro uit haar tas samen met een pen. Ze schrijft iets op het biljet zonder dat ik kan zien wat ze erop schrijft. Hierna bergt ze de pen op en vouwt ze het briefje zo dat het in haar hand past. Anke is inmiddels aan de tafel verschenen samen met een pinapparaat. Ik vind dat ik het niet kan maken om zelf geen fooi te geven, zeker na de opwindende gedachte van zoeven. Bovendien is mijn fooi voor iedereen en niet voor de ober van de avond. Ik fluister en bedrag en hoor een zachtjes dank je wel, waarna ze de getallen in het pinapparaat zet en ik mijn pincode mag gebruiken om de elektronische transactie die daaruit volgt te valideren. Ze overhandigt mij nog het pinbonnetje, een handeling waarbij onze vingers elkaar kortstondig aanraken. Daarna bedankt zij ons en loopt ze terug naar het bargedeelte waarvan zij overzicht houdt op het restaurant.

Ik sta op om Monique haar stoel naar achter te schuiven, een handeling waar de dankbaar gebruikt van maakt door op te staan. Opgewonden pak ik het slipje van Monique van tafel en ik stop hem in de zak van mijn jasje die ik losjes over mijn schouder heg gegooid. Gearmd lopen we het restaurant uit op weg naar de lift. Ineens staat ze stil en zegt, “loop jij vast naar de lift, dan loop ik nog even naar Anke om de fooi te geven”. Ze wacht mijn antwoord niet af en draait zich om in de richting van het restaurant. Ik kan niet anders dan de contouren van haar lichaam voor even volgen en dan vervolg ik mijn weg naar de lift. Geduldig wacht ik totdat ik Monique weer aan zie komen lopen en dan druk ik op het knopje van de lift. De deuren openen zich als een hongerig monster en vraagt om gasten in te laten stappen om vervolgens een paar etages omhooggetrokken te worden. Ik houd de deur open en laat Monique eerst instappen. Ze neuriet vrolijk en zo staan we samen, hand in hand in de lift. “De veertiende verdieping graag Bart.” Ik druk op het knopje van de gevraagde etage en de deuren sluiten zich waarna de lift zich in beweging zet op weg naar een voor mij nog onbekende bestemming.