De Opgroeiende Jongeman - 2

Ik opende enigszins nerveus het hek van de fraaie voortuin en volgde het ietwat kronkelende pad naar de voordeur.
Ik checkte nog even het bescheiden bosje bloemen en drukte op de deurbel.
Ik hoorde de bel niet rinkelen en net toen ik nog een keer wilde drukken, zwaaide de voordeur open.
Daar stond ze in al haar elegantie en schoonheid!
De jaren leken geen vat op haar te hebben gehad.
Grote ogen van verbazing straalden me toe.
“Stephan!! Ben jij dat, jongen?”, bracht ze uit met haar karakteristieke stemgeluid.
“Je bent zo groot geworden, al een hele man” voegde ze er aan toe
Ik was sprakeloos, maar toverde het bosje bloemen tevoorschijn ter compensatie.
“Oh, wat een prachtige bos bloemen, jongen.”
Vrijwel tegelijkertijd sloeg ze haar armen om me heen en zoende ze me stevig.
Haar geur bedwelmde me bijkans.
“Kom toch binnen, Stephan”
Ik volgde haar door de hal naar de in mijn ogen reusachtige woonkamer.
Ze droeg een vrolijk gekleurd zomerjurkje tot net boven de knieën, hetgeen mij de mogelijkheid bood haar fraaie gladde kuiten te bewonderen. Ze liep op blote voeten met mooie rode teennagels.
Ik had nog nooit zulke mooie benen en voeten gezien!

In de woonkamer nodigde ze me uit om ergens te gaan zitten en verzekerde ze me nogmaals dat ze het zo leuk vond mij weer te zien.
Ik koos voor een rode kuipstoel en vertelde haar dat ik haar zo gemist had en al geruime tijd met het idee had gespeeld haar te bezoeken.
Dat verraste haar duidelijk en weer kreeg ik een warme knuffel.
Wat rook ze heerlijk!
Je weet van de onenigheid tussen je ouders en mij, vroeg ze me.
Na mijn bevestiging en op haar vraag duidelijk gemaakt te hebben dat m’n ouders geen bezwaar hadden dat ik haar zou zien, was dit onderwerp uit de weg.
Ook nu weer zonder op de details in te gaan die ik maar al te goed kende.

Ze had haar donkerbruine haar opgestoken in een knot en haar gezicht vertoonde geen spoor van make-up.
De afwezigheid van haar lange haar en make-up deed niets af aan haar betoverende schoonheid, ondanks haar leeftijd. Op dat moment was ze begin 50.
Ik kom mijn ogen niet van haar af houden.
Haar handen waren als altijd prachtig gemanicuurd en haar blote voeten met lange slanke tenen leken me te betoveren.
Zoals altijd droeg ze lange goudkleurige oorhangers.
Mijn jongenspik was inmiddels tot m’n schrik knetterhard in m’n spijkerbroek en ik wist dat ik na mijn vertrek daar wat aan zou doen fantaserend over tante Ronnie.

De rest van mijn bezoek bespraken we onder het genot van een kopje thee allerlei dagelijkse dingen, zoals mijn schoolprestaties op het Atheneum.
Oom Guus was op zakenreis naar Nigeria en zou het weekend weer thuis komen en die avond zou ze weer gaan bridgen met vrienden.
Bij het aanstalten maken van mijn vertrek vroeg ik haar of ik vaker langs mocht komen.
“Natuurlijk jongen, je bent altijd welkom, behalve op vrijdag tot 5 uur i.v.m. mijn werkzaamheden bij het theater”, antwoordde ze.
“Ben zo blij dat we elkaar weer kunnen zien” voegde ze er aan toe.
Dat kon ik alleen maar beamen en vertelde haar ik heel blij was.
Bij het afscheid kreeg ik weer een heerlijke knuffel en een zoen die ik beantwoorde met een zoen op haar mond.