Extreem Verlegen - 19

Sarah kijkt me geschrokken aan. Ze trekt snel het schort uit en wrijft zenuwachtig over haar jurk en haren. "Hoe zie ik eruit?" vraagt ze. Ik pak haar friemelende handen vast en neem ze in de mijne. "Lieverd, haal eens diep adem. Je ziet er geweldig uit. Het komt allemaal goed. Als je me nodig hebt dan knijp je in mijn hand zoals we hebben afgesproken. En ik blijf bij je." Ik trek haar even in mijn armen en hoor hoe ze haar ademhaling probeert te kalmeren. Ik kijk haar aan en kus haar. "Ik hou van je schatje," zeg ik. Ze lacht onder een zweem van spanning door en zegt: "Ik hou ook van jou. Maar we kunnen hier nu echt niet uitgebreid gaan staan knuffelen. Straks denkt je zus nog dat we niet thuis zijn. Dan maak ik niet echt een goede eerste indruk."

Ze pakt mijn hand en trekt me naar de gang. Ik loop gewillig achter haar aan, volledig afgeleid doordat ze mijn huis net 'thuis' heeft genoemd. Ze deed het waarschijnlijk onbewust. Maar het klinkt me als muziek in de de oren. Net voordat we de deur bereiken zie ik dat Sarah haar pas vertraagd en gespannen blijft staan. "Ga jij maar voor," zegt ze zacht. Ik pak haar hand en trek de deur open. Voor ons staat een breed glimlachende Suus. Ik ken haar langer dan vandaag. Ze kijkt waarschijnlijk de hele dag al uit naar dit etentje.

"Hè Suus, kom binnen," zeg ik en ik zet een stap naar achteren. Ze stapt over de drempel en geeft me een dikke knuffel. Ik werp Sarah een blik toe die zegt "ik zei het toch, een knuffelaar". Sarah glimlacht maar de zenuwen overheersen overduidelijk. Als mijn zus me loslaat leg ik mijn hand op Sarah's rug en zeg: "Susan, mag ik je voorstellen aan Sarah?" zeg ik. Ik zie hoe Sarah's wangen rood kleuren en ik zie het typerende gefriemel van haar handen. Maar laat het maar aan Susan over om het ijs te breken. Ze lacht Sarah stralend toe en geeft ook haar een dikke knuffel die Sarah wat ongemakkelijk in ontvangst neemt. "Wat fijn om je te zien Sarah! Wouter heeft me pas gisteren over je verteld, maar voor mijn gevoel duurde het toch heel lang tot ik je eindelijk kon ontmoeten. Hij is nog nooit zo serieus over iemand geweest. Dus je moet wel heel bijzonder zijn," zegt ze.

Sarah bloost en lacht verlegen. "Ik vind het ook leuk om jou te ontmoeten," zegt ze. Ik sla mijn arm om haar heen en kus haar slaap. Susan kijkt naar ons en zegt met een ondeugende lach: "Zeg kleine broer, ik ben nooit bijzonder onder de indruk geweest van je smaak. Met name als het vrouwen betrof, die enkele keer dat je er eentje aan ons hebt voorgesteld. Maar je hebt ons blijkbaar misleid. Wat dacht je, als ik dan eindelijk een keer echt verliefd word dan maar gelijk op een bloedmooie?" Ik lach om de manier waarop Suus mijn meisje een verkapt compliment geeft en ik zie Sarah blozen.

Ik kan het natuurlijk niet laten om te reageren: "Die andere vrouwen waren slechts oefenmateriaal. Ik wachtte op Sarah. Al wist ik dat toen nog niet. En je hebt gelijk. Ze is inderdaad de allermooiste. Van binnen en van buiten." Sarah's wangen worden vuurrood. Ze vindt het niet makkelijk om complimenten te ontvangen, en zeker niet als er meerdere mensen aanwezig zijn stel ik me zo voor. Maar ik zou zo graag willen dat ze wat positiever over zichzelf denkt en ik denk dat het zeker helpt als ze anderen positieve dingen hoort zeggen. Susan glimlacht en zegt: "Oh jee, we maken je helemaal ongemakkelijk. Ik weet mezelf ook nooit goed een houding te geven in dit soort situaties." Bijna wil ik mijn zus wel weer knuffelen omdat ze zo haar best doet om Sarah op haar gemak te stellen.

Terwijl Sarah iets te drinken inschenkt voor ons allemaal en even checkt hoe het met het eten gaat kijkt Susan mijn woonkamer rond. "Zo broertje, je bent nog lekker aan het klussen geweest sinds de laatste keer dat ik hier was. Laat dat maar aan jou over. Als je hier klaar bent heb ik bij mij thuis ook nog wel wat klusjes te doen." Ze kijkt Sarah aan en zegt: "Mijn man is een computernerd met twee linkerhanden. Die kan nog geen spijker recht in de muur slaan." Er klinkt duidelijk humor door in haar toon. Sarah glimlacht en zegt: "Ik vrees dat ik er ook zo een ben." Ik zie hoe haar ogen groot worden en haar wangen krijgen een bekende rode blos. Snel voegt ze eraan toe. "Geen computernerd bedoel ik, maar iemand die niet kan klussen."

Ik loop naar haar toe om haar zogenaamd te helpen in de keuken. Dit was zichtbaar een ongemakkelijk momentje voor haar en ik wil mijn belofte nakomen om bij haar in de buurt te blijven. Om haar gerust te stellen zeg ik: "Daar ben ik heel blij mee. Want als ik het me goed herinner was dat hoe ik je heb versierd. Door klusjes voor je te doen in je huis." Ik geef haar een knipoog, kijk Susan aan en voeg toe. "Ik moest wel een beetje aandringen hoor. Want Sarah kan heel goed voor zichzelf zorgen. Maar gelukkig was ze zo lief om me toch een paar planken voor haar te laten ophangen."

We treffen nog wat voorbereidingen voor het eten en zetten dan alles op tafel neer. Susan staat net de nieuwe fotomuur te bekijken. Ze staat met haar rug naar ons toe en als er even een stilte valt hoor ik wat gesnuffel. Ik lach omdat ik al weet wat er aan de hand is. Mijn vermoeden wordt bevestigd als ze zich omdraait. Ze staat te huilen die malle meid. Ze loopt naar ons toe en zegt "Ja sorry hoor, ik ben echt een enorme softie. Ik heb me heel lang zorgen gemaakt dat Wout alleen zou blijven. Want dat kan hij goed, alleen zijn. Maar ik was toch altijd bang dat hij soms ook eenzaam was. En ik gunde hem een leuk iemand zeg maar, om samen mee te zijn. Als ik deze foto's zie dan is het duidelijk hoe gelukkig je hem maakt. En dat wil ik natuurlijk het allerliefste. Dat mijn kleine broertje gelukkig is. Dus bedankt daarvoor Sarah. Ik ben blij dat jullie elkaar hebben leren kennen." Sarah lacht verlegen en zegt: "Hij maakt mij ook gelukkig." Ze kijkt naar me en ik voel hoe mijn hart een slag overslaat.

Ik kijk mijn zus aan en zeg: "Ik was niet echt eenzaam hoor. Althans toen niet. Maar nu ik weet hoe het is om samen met Sarah te zijn zou ik echt niet meer zonder haar kunnen. Dan val ik in een heel groot zwart gat." Ik laat even een stilte vallen omdat ik precies weet hoe dat voelt, dat zwarte gat. Dat wil ik nooit meer meemaken. Ik richt me weer tot mijn zus in een poging de sfeer luchtig te houden. "Maar eh Suus, ik moet wel even iets serieus met je bespreken." Susan heeft haar tranen inmiddels opgedroogd en kijkt me argwanend aan. "Ik heb het al vaker gezegd. Maar je kan me echt niet meer je kleine broertje noemen. Zeker niet waar mijn vriendin bij is. Je zegt net nog dat je zo graag wil dat ik gelukkig ben. En een moment later zet je me keihard voor lul door tegen me te praten alsof ik een klein jongetje ben. Wanneer stop je daar nou eens mee?" vraag ik met een spottende toon zodat Sarah weet dat ik het als grapje bedoel.

Susan lacht en geeft me een duwtje tegen mijn arm. "Zo lang jij er zo leuk op blijft reageren, blijf ik je mijn kleine broertje noemen. Je weet toch hoe leuk ik het vind om je op de kast te jagen? Zo uit ik mijn zusterlijke liefde." Ik kijk haar vermanend aan en zucht overdreven diep. Dan hoor ik opeens een ingehouden proest naast me en als ik me omdraai zie ik dat Sarah haar hand voor haar mond geslagen heeft in een poging haar lach in te houden. Maar haar ogen glinsteren. Ik lach en voel een warm gevoel door mijn aderen stromen van trots maar ook van opluchting. Misschien was ik zelf ongemerkt ook wel een beetje gespannen voor deze ontmoeting.

Als Susan ziet dat Sarah moet lachen gaat ze verder: "Hij vond het vroeger al vreselijk als ik hem zo noemde. Ik kan me nog herinneren dat ik een keer op mijn kamer zat en dat Wout opeens binnenstormde. Hij was een jaar of vijf, zes denk ik. Hij gooide een papiertje naar binnen en stormde toen weer naar buiten. Op het papiertje stond geschreven: 'Ik ben nie klijn!' Dat vond ik zo grappig dat het me alleen maar aanmoedigde om het te blijven zeggen. Maar hij weet best wel dat ik eigenlijk gek op hem ben hoor."

Ik brom bevestigend. "Dat weet ik en meestal vind ik het eigenlijk ook niet zo erg als ik doe lijken. Maar ik wil natuurlijk veel liever dat Sarah iets anders in me ziet dan een klein jongetje. Dus dat je me zo noemt in haar bijzijn is gênant." Sarah stoot me aan en zegt: "Te laat, ik moet nu toch aan dat kleine jongetje denken als ik naar je kijk." Ik kijk haar betekenisvol aan. "Dan zal ik extra hard mijn best moeten doen om dat beeld weer te veranderen." In gedachten zie ik voor me hoe ik haar naakt op het bed gooi, bovenop haar kruip en hard bij haar naar binnen stoot. Ik durf te wedden dat ze me dan niet meer als een klein jongetje ziet. Het is duidelijk dat Sarah de gedachten van mijn gezicht af kan lezen als ik zie hoe er lust in haar ogen verschijnt.

Susan onderbreekt onze staarwedstrijd vol van erotische beloftes. "Okéeee, kan er een raampje open? Er hangt opeens wat spanning in de lucht. Ik krijg het er plaatsvervangend warm van." Ze schraapt haar keel en voegt lachend toe: "Maar fijn om te weten dat jullie op dat vlak ook een goede match zijn." Het is heerlijk verfrissend dat Suus geen blad voor de mond neemt. Dan weet je maar gelijk waar je aan toe bent. Sarah's wangen worden vuurrood en ze kijkt naar de grond. Maar om haar lippen speelt ook een glimlach. Dan haalt ze diep adem en kijkt me onverwacht ondeugend aan. "Kom op klein jongetje van me, tijd om het eten op tafel te zetten."

Ze draait zich om en loopt richting de keuken. Ik kijk mijn zus aan die ons belangstellend observeert. "Mijn meisje heeft humor," zeg ik trots terwijl de vlinders door mijn lichaam fladderen. "Maar ik hoop niet dat jullie vanaf nu de handen ineenslaan om me te plagen." Susan lacht: "Breng ons nou maar niet op ideeën. Ik heb zo'n vermoeden dat Sarah en ik best een goed team zouden kunnen zijn." Hoofdschuddend loop ik naar de keuken om Sarah te helpen.

Tijdens het eten kan Susan haar nieuwsgierigheid maar moeilijk onderdrukken. Ze stelt de ene na de andere vraag waar Sarah deugdzaam antwoord op geeft. Ik heb het idee dat Susan bewust het woord neemt om ervoor te zorgen dat er geen ongemakkelijke stiltes vallen. Ze wil dat het voor Sarah ook een fijne ervaring is en daardoor hou ik nog een beetje meer van haar. Maar ik zie ook dat het Sarah veel energie kost. Ze is niet gewend om zoveel te praten en zo in de aandacht te staan. Om haar even een adempauze te geven vraag ik Susan naar Bram en Tess, mijn neefje en nichtje. Ze begint enthousiast te vertellen en laat Sarah foto's zien op haar telefoon.

Reikend onder de tafel zoek ik Sarah's hand en vlecht mijn vingers door de hare. Het is of mijn lichaam overspoeld wordt met een vertrouwde kalmte wanneer ik haar huid tegen de mijne voel. Ze beantwoordt mijn aanraking door haar onderarm tegen de mijne te leggen en kijkt me aan. Ik bestudeer haar gezicht naar een aanwijzing over hoe ze zich voelt. Haar ogen boren zich in de mijne en een stroomstoot schiet naar mijn hart. Ze glimlacht geruststellend en haar duim wrijft over de huid van mijn hand. Ik zie nog wat spanning, wat niet gek is aangezien het lang geleden is dat ze zich in een sociale situatie heeft begeven. Maar ze heeft het ook naar haar zin denk ik.

Opgelucht richt ik me weer op Susan die als een trotse moeder over haar kinderen zit te vertellen. Haar woorden dringen niet helemaal tot me door als plotseling de gedachte aan kinderen krijgen met Sarah zich aandringt. De warme gevoelens die dat beeld bij me oproept bevestigen voor mij wat ik eigenlijk al wist. Sarah is het voor mij. Ik zou me geen toekomst met iemand anders kunnen voorstellen. Ik weet dat we nog niet heel lang samen zijn. Maar er zijn geen rationele gedachten nodig om me te overtuigen van de diepte van mijn gevoelens voor haar. Ik voel het in iedere cel van mijn lichaam.

Toch realiseer ik me ook dat er nog veel is dat we niet van elkaar weten. Wil Sarah eigenlijk kinderen? Heb ik zelf eigenlijk al besloten of ik kinderen wil? Sinds ik haar heb ontmoet en ik voor haar gevallen ben kijk ik anders naar het leven. Vroeger vond ik het prima om alleen te zijn en ik denk dat ik er ook goed mee had kunnen leven als dat zo was gebleven. Maar nu ik met Sarah ben wil ik misschien wel meer. De gedachten duizelen me een beetje en ik besluit ze te parkeren en er op een ander moment eens dieper over na te denken.

Susan vertelt hoe Tess, haar vijf jarige dochter, iedere ochtend zelf wil bepalen wat voor kleren ze aantrekt en soms de meest onsamenhangende combinaties uitkiest. "Ik heb als moeder gewoon niets te zeggen. Ze heeft zo'n sterke wil als het om kleding gaat. Als ze het niet met me eens is dan gaat ze zitten met haar armen over elkaar en zegt niets. Net zo lang tot ik het opgeef. Volgens mij zit er een volwassene in haar verstopt. Beginnen andere vijfjarigen niet te schreeuwen als ze hun zin niet krijgen? Het enige waar ik totale vrijheid in krijg is haar haar. Gelukkig heeft ze wel een iets vollere bos dan ik met mijn dunne sprieten. Anders zou vlechten een behoorlijke uitdaging zijn."

Ze kijkt Sarah aan en wijst naar de foto op het strand waar Sarah haar haren los in de wind wapperen. "Jij hebt volgens mij ook echt geweldig haar. Als ik het zo lang zou laten groeien dan wordt het aan de uiteinden heel dun en zakt als het volume eruit. Maar jij hebt echt een mooie volle bos. Als ik jouw haar had zou ik het altijd los dragen." Ik knik en zeg: "Volgens mij heb ik het ook wel eens tegen je gezegd. Dat je het vaker los zou moeten dragen. Je hebt echt prachtig haar." Ik voel Sarah een beetje verstarren maar het is te subtiel om er zeker van te zijn. Wellicht vindt ze het lastig om het compliment in ontvangst te nemen? Ze bestudeert het tafelblad en friemelt met haar hand aan het servet dat op tafel ligt. Dat bevestigt voor mij dat er iets aan de hand is. Dan voel ik een kneepje in mijn hand. Het signaal dat we hebben afgesproken als ze vastloopt, in paniek raakt en mijn hulp nodig heeft.

"Lieverd?" zeg ik zachtjes. "Is er een reden dat je je haar niet graag los draagt?" Ik schuif wat dichter naar haar toe zodat mijn lichaam dat van haar raakt over de hele lengte. Mijn been, heup, arm en schouder tegen de hare aan. Ik wil haar laten weten dat ik er ben, dat ze niet alleen is. Ze knikt zachtjes. "Heeft iemand je er ooit mee gepest?" vraag ik. Ze schudt haar hoofd en kijkt dan even vanonder haar wimpers naar Susan. Die lacht haar geruststellend toe en moedigt haar in stilte aan om te vertellen waarom dit gevoelig ligt.

Sarah haalt diep adem en zegt: "Wouter heeft je verteld dat ik contact met mensen soms lastig vind toch?" Zonder op een antwoord te wachten gaat ze verder. "Vroeger kwam er iemand bij ons thuis om mijn haar te knippen. Mijn moeder vond het gênant om me mee te nemen naar een kapsalon omdat ik zo onhandig was met mensen. Ze schaamde zich voor me. Toen mijn ouders overleden ben ik niet veel meer buiten geweest. En naar de kapper durfde ik al helemaal niet omdat je daar dan een hele tijd zit en ik ben er helemaal niet goed in om dan een praatje te maken of zo. Dus de laatste keer dat iemand mijn haar knipte was ik een jaar of zeventien. Ik heb wel eens geprobeerd om het zelf een beetje bij te knippen. Op internet kan je daar allerlei filmpjes over vinden. Maar het lukte me nooit heel goed. Daarom draag ik het eigenlijk nooit los. Zodat niemand door heeft dat het niet recht is geknipt."

Ze laat haar hoofd vallen en voegt er zachtjes aan toe: "Bij Wouter heb ik het ook maar een enkele keer los gedaan omdat hij zei dat hij het mooi vond." Ik sla mijn arm om haar heen, kus haar slaap en trek haar tegen me aan. Ik weet waarschijnlijk nog maar een fractie van de impact die haar jeugd en haar verlegenheid op haar hebben gehad. Gelukkig is er voor dit probleem een makkelijke oplossing en Susan heeft duidelijk dezelfde gedachte.

"Wouter heeft me inderdaad verteld dat je vreselijk gepest bent vroeger en dat dat je heel onzeker heeft gemaakt in contact met andere mensen. Waarschijnlijk was het bij mij niet zo erg als bij jou, maar ik ben ook wel eens gepest op school. Dus ik kan me er een voorstelling van maken hoe rot het voelt. En hoeveel invloed dat op je zelfbeeld kan hebben. Ik vind het knap hoe je je al die jaren in je eentje hebt weten te redden. Dat maakt je een heel sterk mens. Ik hoop dat je daar trots op kunt zijn en blij met jezelf kunt zijn. Pesters hebben wat mij betreft niet de beste papieren om anderen op waarde te schatten. Dus ik gun het je dat je die stemmen uit het verleden tot zwijgen kunt brengen en zelf kunt bepalen wat je waard bent. Want wat weten zij er nou van?"

Er ontsnappen wat tranen uit Sarah's ogen en ze veegt ze gefrustreerd weg met haar mouw. "Sorry, ik wil hier niet gaan zitten janken," zegt ze verontschuldigend. Voordat ik haar kan vertellen dat dat niet erg is reageert mijn zorgzame zus al. "Ik ben eigenlijk wel blij dat jij ook een paar traantjes laat zodat ik niet de enige ben die het niet droog heeft gehouden vanavond. En ik ben blij dat je Wouter hebt leren kennen. Want ik zie hoe leuk jullie het met elkaar hebben. Je maakt hem gelukkig en hij jou. En met dat probleem met je haar kan ik je helpen als je dat wilt."

Sarah kijkt haar niet begrijpend aan. "Ik ben kapster," zegt Susan met een lach. "Dus als je wilt kan ik hier je haar een keer knippen. Of je kunt na sluitingstijd een keer naar de salon komen waar ik werk en dan geef ik je een VIP behandeling. En je hoeft dan echt niet met me te praten als je dat niet wilt. Hoewel ik je natuurlijk wel allemaal gênante details over Wouters jeugd kan vertellen." Ze knipoogt. "Oh jee," zeg ik. "Ik weet niet of het wel zo'n goed idee was om jullie aan elkaar voor te stellen. Straks zorg je er nog voor dat Sarah volledig op me afknapt."

Susan proest spottend: "Nou dat zie ik niet zo snel gebeuren. Het is wel duidelijk dat zij net als jij hartstikke verliefd is. Eigenlijk moet je het zo zien, ik kan haar beter al die gênante details vertellen nu ze haar roze bril nog op heeft. De kans is groter dat ze op je afknapt als ze er in een later stadium achter komt dat jij altijd in je blote kont door het huis rende omdat je niet in bad wilde." Ik lach: "Dat was alleen omdat ik me dan moest wassen met van die meisjesachtige shampoo. Ik wilde niet naar een meisje ruiken. Dan stonk ik nog liever." Sarah kijkt ons verbaasd maar geamuseerd aan en zegt: "Wouter kan vervelende situaties altijd heel goed luchtiger maken, maar blijkbaar is dat een familietrekje."

De rest van de avond verloopt zonder al te veel ongemakkelijke momenten. Ik kan merken dat het Sarah heeft opgelucht nu ze weet dat ze ook met Susan kan praten over haar pestverleden en onzekerheden. Ze is minder op haar hoede en stemt er zelfs mee in om binnenkort haar haar bij Susan te laten knippen in de salon. Ik kijk in stilte toe hoe ze met elkaar kletsen en mijn hart stroomt over van trots.

Het is duidelijk dat ze elkaar aardig vinden en Sarah kan al helemaal niet meer stuk bij mijn zus als ze ontdekt dat ze vertaler is. Susan is net als ik een fervent lezer. "Dus het kan zijn dat ik een boek heb gelezen dat door jou is geschreven?" vraagt ze verwonderd. Sarah lacht: "Nou ik schrijf die boeken zelf niet, ik vertaal ze alleen." Susan dient haar gelijk van repliek: "Ja maar dan kies jij de woorden uit die je bij die vertaling gebruikt. Dat kan een boek maken of breken. Dus in mijn ogen ben je toch een beetje een schrijfster." Ik zie dat Sarah nadenkt over die woorden. Ze heeft zichzelf waarschijnlijk nog nooit zo gezien.

Als we een paar uur later afscheid nemen van mijn zus geef ik haar een dikke knuffel. "Bedankt Suus, voor de gezellige avond" zeg ik en aan haar blik zie ik dat ze precies weet dat ik haar bedankt voor meer dan alleen gezelligheid. "Jullie ook bedankt voor de gezelligheid klein broertje van me." Ik veins wat frustratie bij het horen van die benaming en Sarah proest het uit. Ik besluit bij deze dat mijn zus me voor altijd zo mag blijven noemen als het mijn meisje aan het lachen maakt. Susan slaat haar armen ook om Sarah heen en dit keer zie ik hoe Sarah haar voorzichtig terug knuffelt.

Wanneer ik de voordeur achter mijn zus dicht doe en me omdraai naar Sarah, staat ze me breed lachend aan te kijken. De opluchting dat het goed is gegaan is van haar gezicht af te lezen. Ze vliegt mijn armen in en ik pak haar stevig vast. "Zie je wel," zeg ik tegen haar. "Ze hadden het allemaal mis vroeger. Jij kan dit gewoon. Een gezellige avond met andere mensen hebben. Ik ben zo trots op je schatje. Dat je het durfde te proberen. Je hebt het geweldig gedaan. En mijn zus is helemaal weg van je. Ik zei een tijdje geleden toch al dat jullie vast vriendinnen zouden worden en ik met haar zou moeten vechten om jouw aandacht."

Sarah lacht en haalt diep adem. Ze laat me een beetje los zodat ze me aan kan kijken. "Ik ben zo opgelucht. Ik vond haar echt heel aardig. Dat momentje over mijn haar was even lastig maar het was eigenlijk juist fijn dat we daarna ook hadden gepraat over vroeger en over hoe verlegen ik me kan voelen. Op een gegeven moment dacht ik er niet meer bij na en ging het vanzelf. Maar ik beloof je dat ik jou altijd het grootste deel van mijn aandacht zal geven. Want dankzij jou gebeurt dit. Als ik jou niet had leren kennen had ik nog alleen thuisgezeten. Jij hebt mijn hele leven veranderd. Alles is beter met jou. Ik hou van je Wouter" Ze drukt haar lippen op de mijne. Ik mompel tegen haar mond dat ik ook van haar hou en kus haar met hetzelfde enthousiasme terug.

Waarschijnlijk komt het door een combinatie van adrenaline en opluchting maar voordat we er erg in hebben slaat de vlam in de pan. We kussen elkaar vol overgave en grijpen elkaar vast in een poging om dichterbij te komen. Ik til haar van de grond en druk haar met haar rug tegen de muur. Ze klemt haar benen om mijn middel en opeens verlang ik zo ontzettend naar haar. Ik voel mijn lul verstijven en druk mijn kruis tegen haar aan. Ze kreunt als ze voelt dat ik opgewonden ben en duwt haar heupen naar voren. Ik wil bij haar naar binnen en wel nu.

Onze tongen dansen een natte en erotische dans en ik druk haar steviger tegen de muur zodat ik een hand vrij kan maken om mijn harde erectie uit mijn broek te bevrijden. Haar jurk is inmiddels al opgekropen tot om haar middel. Ik reik tussen haar benen, duw slipje opzij en met een diepe stoot penetreer ik haar. Haar kreun is voelbaar tegen mijn mond en hijgend zegt ze: "Jaaahh, nog een keer." Ik trek mijn heupen naar achteren om weer diep en hard bij haar naar binnen te stoten. Ze laat haar hoofd naar achteren vallen tegen de muur waardoor haar nek bloot komt te liggen. Ik proef haar huid met mijn tong en voel haar hartslag tegen mijn lippen. Ondertussen begin ik ritmisch in haar te stoten en voel hoe haar nauwe kut zich om mijn pik spant. Het is heerlijk en gekmakend tegelijk. Deze vrouw zorgt ervoor dat ik alle controle verlies.

Ze klampt zich aan mijn schouders vast en kreunt als ik sneller bij haar binnendring. Het is voor ons beide een manier om ontlading te zoeken na een dag vol spanning. We hebben het nodig om onszelf even te verliezen in elkaar en het zet de opluchting extra kracht bij. "Je bent zo strak schatje," grom ik terwijl ik haar in hoog tempo blijf neuken. "Het is zo lekker om je te neuken." Ik voel Sarah knikken en ze zegt: "Het is zo geil hoe je me tegen de muur drukt. Neuk me maar lekker. Oooooohhhhhh ja neuk me. Ik heb het nodig Wouter." Haar woorden sporen me aan om haar nog dieper te nemen. Ik neuk haar vol overgave gevoed door de stroom van kreuntjes die haar ontsnappen.

"Kom voor me klaar Sarah. Ik wil je kutje voelen verkrampen om mijn pik. Ik wil mijn meisje belonen met een orgasme na alle spanning van vandaag. En dan wil ik mijn zaad diep in je spuiten. Godver wat ben je lekker." Ik neuk haar met lange halen, de ene keer snel en dan weer langzamer. Het is allebei even lekker. Ze laat haar hoofd weer naar voren vallen en ik voel haar adem tegen mijn oor als ze zegt: "Ja laat me komen. Ooohh, ohhh, ohhhhh ja ga door. Ik ga komen. Ooohhh ik kom, oooohhhh."

Haar spieren spannen zich aan als ze komt en grijpen mijn lul stevig vast. Het is het laatste zetje dat ik nodig heb om ook klaar te komen. "Arrgggghhhhhh ja ik kom ook. Oohhh Sarah!" Ik spuit straal na straal diep bij haar naar binnen. Mijn heupen blijven tegen haar aan stoten en ik heb het gevoel dat ik ze niet meer onder controle heb. Als ik me helemaal heb leeggespoten val ik hijgend tegen haar aan. "Jezus Sarah, dat was onverwacht maar zo geil. Ik hoop dat mijn zus al door was gelopen naar haar auto voordat we elkaar besprongen." Sarah hangt slap in mijn armen en ik hoor een zachte meisjesachtige giechel. Ik zet haar met haar voeten op de grond en kijk haar aan. Ze ziet er heerlijk pas geneukt uit maar ook moe.

"Ben je moe lief?" vraag ik ter bevestiging. Ze knikt, haar blik is zacht en ontspannen. Ik druk mijn lippen even op de hare en zeg: "Ga jij maar vast naar boven. Dan ruim ik even op, sluit alles af en dan kom ik ook." Ze knikt, loopt richting de trap maar kijkt nog even achterom met een ondeugende blik. "Ik dacht dat je net al gekomen was. Ik voel het bewijs langs mijn benen druppelen." Ik kijk haar met open mond na.