Een Beeldschone Huisgenote - 67

De warme hand van Mandy gleed naar mijn achterhoofd en drukte mijn gezicht steviger tegen haar aan. Hierdoor was onze zoen veel intenser. Het publiek applaudisseerde en joelde luid. Langzaam verbraken we de kus en keken we elkaar gelukkig aan.
“Hallo mevrouw de Brands,” zei ik met een glimlach.
Mandy straalde. “Eindelijk is het gebeurd, mijn echtgenoot.’’ We draaiden ons om en zwaaiden naar het uitzinnige publiek.

“Gefeliciteerd, meneer en mevrouw de Brands,’’ hoorden we de ambtenaar achter ons zeggen. We draaiden ons opnieuw om.
‘’Willen jullie alstublieft het trouwboekje nog even tekenen?’’ We zetten onze handtekening neer. Daarna volgden onze getuigen ons voorbeeld. Toen dit gedaan was, feliciteerde de ambtenaar ons nogmaals en wenste ons heel veel geluk toe. Op onze beurt bedankten we haar hartelijk. Mandy en ik keken elkaar aan. ‘’Ben je er klaar voor, mijn echtgenote?’’
‘’Zeker weten, mijn mannetje!’’ We liepen hand in hand door het gangpad naar de uitgang van de zaal. We zagen Arjan en Alicia naar buiten glippen. Mandy en ik zwaaiden naar het publiek. Ik keek even naar mijn oma en zag dat ze enorm trots op me was.

Buiten wachtten Arjan en Alicia ons op bij de auto met het portier open. Elegant als ik was, hielp ik Mandy met instappen. Ik ging naast haar zitten en meteen zochten onze handen elkaar op. Ze bleef me met een stralende glimlach aankijken. Ik kon zien dat mijn kersverse vrouw gelukkig was. Dat maakte me ook heel erg gelukkig. Ineens werden we opgeschrikt door het onverwachte gebrul van de motor. Alicia gaf Arjan een flinke stomp en siste: ‘’Doe normaal!’’
Mandy en ik grinnikten zacht. “Geeft niet, Alicia. Ik vond het wel mooi klinken,’’ zei ik grijnzend. Arjan gaf me over zijn schouder een knipoog. Alicia schudde zuchtend haar hoofd.
Hij reed rustig naar het nabijgelegen bos waar we regelmatig wandelden. Achter ons volgden nog twee auto’s met onze getuigen erin. De hele autorit keken Mandy en ik elkaar aan. Soms glimlachten we tegelijkertijd. Ik merkte ook dat we nu meer ontspannen waren.
“Nu zijn we getrouwd,’’ zei ik zacht. “Hoe voelt dat?’’
“Fantastisch! En bij jou?’’
“Ook fantastisch. Nu zit ik wel aan je vast.’’
Ze keek ondeugend. ‘’Ja, je gaat het zwaar krijgen.’’
“Dat vrees ik ook,’’ mompelde ik gespeeld sip.
Ze boog voorover en gaf me een passionele kus. “Ik hou van je.’’
Ik sloeg mijn arm over haar schouders en streelde teder haar bovenarm. “Ik ook van jou, schoonheid.’’

Even later kwamen we aan op onze bestemming. We stonden op een mooie open plek in het bos. Het gras was lang en prachtig groen. Hier en daar waren er bloemetjes te zien. De zon scheen fel en de hemel was strakblauw. Marloes, de fotografe, was druk bezig met de voorbereidingen. Toen ze klaar was, kregen we aanwijzingen en zette zij ons in verschillende poses neer. Naast elkaar staan in een omhelzing, elkaar aankijkend, liggend op het gras, elkaar zoenend. Marloes zette ons ook op verschillende plekken. Op het gras, tussen de mooie lange bomen en bij de bloemetjes. Toen Mandy en ik klaar waren, was het tijd voor onze getuigen. Mandy begon eerst met haar getuigen: Kelly, Lotte en Elise. Ik bekeek hen met veel plezier. Marloes zette ze flink aan het werk. Even later was ik aan de beurt met mijn getuigen: Anna en Joost. Daarna was het tijd voor de fotoshoot met onze vriendengroep. Mandy alleen met de meiden, ik alleen met de meiden en wij allemaal samen. Daarna kwamen Nick en Bram erbij. Ook stuurde Marloes mij en Joost naar een plek voor een paar mooie foto’s. Verder werden er verschillende paren gevormd voor een foto. Mandy wilde ook graag een paar foto’s met Arjan en Alicia.

Na een anderhalf uur was Marloes tevreden en konden we vertrekken naar de feestlocatie voor de receptie. Bij het huis van Arjan en Alicia aangekomen stapten we uit de auto en liepen we om het huis heen naar de achtertuin waar ons feest plaatsvond. De hele achtertuin was prachtig versierd met veel ballonnen en slingers. Omdat het buiten nog licht was, was de verlichting nog uit. Het was aardig druk in de achtertuin. Iedereen keek naar ons toen we arriveerden. Er werd zachtjes gefloten. Mandy en ik zwaaiden en liepen glimlachend naar de boog gevormd met ballonnen, waar we de felicitaties van de gasten zouden ontvangen. Al snel werd er een lange rij van mensen gevormd. Ik schudde de handen van de gasten en bedankte ze hartelijk voor de felicitaties. Er waren veel bekende gezichten maar ook veel onbekenden voor mij. Omdat we geen kinderen hadden uitgenodigd voor het feest waren er nu wel veel kinderen op de receptie. Het waren voornamelijk onze jonge neefjes en nichtjes. Op een gegeven moment kwam het kleine en jonge nichtje van Mandy bij ons. Ze droeg een schattig roze prinsessenjurkje. Mandy hurkte voor haar. “Hee Suusje, wat zie je er leuk uit.’’ Het kleine meisje keek haar met grote ogen aan. “Jij bent ook mooi. Je bent een koningin!’’
Ze glimlachte. “Dankjewel, dat is lief. Dan ben jij mijn prinsesje.’’ Het kleine meisje keek haar blij aan en knikte driftig. Ze knuffelden elkaar. Ik keek vertederd toe.
“Mandy,’’ vroeg het kleine meisje ineens. Ze wees met haar kleine vingertje naar het zwembad. “Mag ik zwemmen?’’
Mandy knikte glimlachend. “Zie je die mensen die daar staan?’’ Het meisje knikte enthousiast.
‘’Dat zijn badmeesters. Je moet ze even vragen of je mag zwemmen. Ze gaan jou helpen,” zei ze.
Het kleine meisje keek smekend naar haar moeder die met een glimlach toestemming gaf. Het meisje sprintte ervandoor naar de badmeesters bij het zwembad. De drie badmeesters waren personeel van Arjan en Alicia: Eva, Linda en Roy. Ze waren voor vandaag ons personeel. Alle drie waren ze gekleed in zwemkleding. Ze hielden de kinderen in de gaten zodat de ouders van het feest konden genieten.
Ons andere personeel: Steven, Rens en Sylvia stonden achter de kleine bar om de gasten te voorzien van drinken.

De moeder van Suusje riep naar haar dochter dat ze terug moest komen maar het was al te laat. Het meisje had me niet gefeliciteerd. Ik wuifde lachend de verontschuldiging van de moeder weg.
Zo ging het even door. Er waren behoorlijk veel mensen. Dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht.
Ik was aan het praten met een vrouw, een collega van mijn moeder, die ik wel kende toen ik opeens een kort gilletje van Mandy hoorde. Ik keek opzij en zag een vrouw voor haar staan. Het was een mooie vrouw met lange zwarte haren. Haar rode satijnen jurk kwam me vaag bekend voor. Het gezicht van de vrouw kende ik ook ergens van.
“Danny!’’ riep Mandy verrukt uit. “Ken je deze dame nog?’’
Ik aarzelde even. “Zij komt mij wel ergens bekend voor alleen weet ik even niet meer waarvan.’’ Mijn gezicht kleurde lichtjes rood van schaamte. De vrouw kwam lachend voor me staan en keek me ondeugend aan. Ineens wist ik het. “Miyanne?’’
De glimlach op het mooie gezicht van de vrouw werd stralender. “Yes, that’s me!’’
“Oh, wat een aangename verrassing!’’
“Nou, gefeliciteerd met jullie huwelijk!’’ zei Miyanne vrolijk en ze gaf me drie zoentjes.
‘’Oh, wat leuk dat je hier bent! Hoe wist je dat we vandaag gingen trouwen?’’ Ik keek naar de lange rij van mensen. “Zullen we het daar straks over hebben? Er zijn nog veel mensen.’’
Ze knikte en stelde een man aan mij voor. “Dat is mijn vriend Akira.’’ De man was klein en was een Japanner. Ik glimlachte naar Miyanne. Ze had dus nu wel een vriendje. Ik schudde de hand van Akira en bedankte hem.

Even later waren de felicitaties afgelopen. Mandy en ik gingen aan tafel zitten waar onze ouders en onze getuigen ook zaten. Van mijn moeder hoorde ik dat mijn oma even ging slapen. Joost ging ook even een middagdutje doen. Voor hem kost het veel energie en hij had wat rust nodig voor het feest vanavond. Ons personeel zorgde goed voor de gasten met drinken en het gebak. Bij het zwembad hadden de kinderen pret met de drie badmeesters. De sfeer zat er goed in. Al snel stonden Mandy en ik op om met de gasten te kletsen. Ik maakte kennis met een paar oud klasgenoten van Mandy. Ik kreeg te horen dat Mandy in de eerste jaren een lastige puber was. Dat verraste me wel want dat had Mandy me nooit verteld. Ik vond het wel interessant om te weten.

Daarna zocht ik Miyanne en Akira op.
“Hey Miyanne, wat leuk dat jullie hier zijn. Hoe wist je eigenlijk dat we gingen trouwen?’’
“Op Facebook zag ik dat jullie gingen trouwen. Ik heb een van jullie vrienden een privé bericht gestuurd en gevraagd of jullie ook een receptie doen. Toen dat het geval was, vroeg ik haar om het adres. En nu zijn we hier!’’
Ik lachte. “Echt leuk dat jullie er zijn. Hoe is het met jullie?”
“Het gaat super. Sinds kort heb ik een leuke vriend.’’ Ze sloeg haar arm om de middel van Akira.
“Ik ben heel blij voor jullie. Hoe lang zijn jullie samen?’’
“Twee maanden.’’
“Ah, nog prille liefde dus! Ik wens jullie veel geluk toe. Maar weet Akira hoe we elkaar kennen?’’
Akira lachte. “Ja, dat weet ik. Jullie hebben een…’’ Hij viel stil en keek Miyanne aan. Ze knikte. Akira keek me aan. “Jullie hebben een trio gedaan.’’
Ik grinnikte zacht. “Dat klopt. Mijn eerste trio.’’
Miyanne knipoogde. “Maar Danny! Wat heb je behoorlijk veel meegemaakt in de afgelopen jaren. Ik zag je vaak voorbijkomen op het nieuws.’’
Ik knikte enkel. De nare herinneringen kwamen heel even naar boven.
Ze zag het en zei: “Oh sorry, dat was niet mijn bedoeling. Laten we dat maar vergeten. Maar zo te zien gaat het helemaal goed met jullie. Jullie zijn nu getrouwd!’’
Ik glimlachte. “Ja, de beste beslissing ooit van mijn leven.’’
“Dat geloof ik graag. Mandy is een geweldige vrouw voor jou. Daar weet ik intussen alles van.’’ Ze knipoogde.
Ik grinnikte zacht. ‘’Maar ik ga verder, er zijn zo veel mensen waar ik even mee wil kletsen.’’
Ik knuffelde Miyanne en schudde de hand van Akira. Ik keek Miyanne aan en fluisterde zacht: “Doen jullie nog spannende escapades?’’
Ze grijnsde ondeugend. “Zeker weten, maar nu doet mijn lieve vriend wel mee.’’
Ik grijnsde. “Binnenkort maar eens afspreken dan.’’
“Mag dat nog wel? Jullie zijn getrouwd.’’
“Volgens Mandy kan dat wel.’’
Ze lachte. “Dan gaan we in de toekomst een keer afspreken. Maar geniet eerst nog wat van je kersverse vrouw.’’
“Dat ga ik zeker doen.’’ Ik nam afscheid van hen en zocht de volgende gasten op.

De uren vlogen voorbij. Mandy en ik hadden geen enkel moment rust gehad. Iedereen wilde met ons praten. De kinderen vermaakten zich prima in het zwembad. Om half vijf was de receptie voorbij. Iedereen was vertrokken, op onze vrienden en ouders na. Ons personeel ruimde de boel op en maakte zich klaar voor het feest. We hadden nu even pauze. Het feest zou rond zeven uur beginnen met een barbecue. Bijna iedereen was naar binnen gegaan om zich even op te frissen. Mandy en ik waren even naar het achterste gedeelte van de tuin gegaan waar er een tuinbankje stond. Daar gingen we even zitten. Ik trok mijn colbert uit en drapeerde die netjes over de leuning. Mandy leunde tegen me aan en hield mijn hand vast.
“Moe?’’ vroeg ik zacht.
“Helemaal niet, jij?’’
“Ik ook nog niet. Nu even ontspannen, vanavond kan het een lange avond worden.’’
Ze knikte en legde haar hoofd op mijn schouder.
“Heb je last van je voeten?’’
“Nee, nog niet.’’
‘’Zal ik je schoenen even uitdoen?’’
Ze ging rechtop zitten. “Dat zou fijn zijn.’’
Ik ging voor haar hurken en ze trok haar jurk een stukje omhoog totdat haar mooie witte open schoenen met een hak zichtbaar werden.
“Prachtige schoenen, Mandy.’’ Ik maakte de schoen los en masseerde haar voet zacht. Ze leek te genieten. Ook de andere schoen maakte ik los. Ik zette haar schoenen naast haar neer. Ik keek haar grijnzend aan en tilde haar jurk voorzichtig omhoog. Meteen kreeg ik een harde tik op mijn hoofd. “Hey! Laat dat!’’
Ik keek beteuterd. “We zijn getrouwd en ik mag niet eens onder je jurk kijken?’’
Lachend trok ze me op de bank naast haar. “Vanavond, lieverd.’’ Ze gaf me een zoen. Ik sloeg mijn arm om haar heen. “Je bent mooi,” fluisterde ik zacht.
“Dank je wel,” zei ze zacht. “Wat een heerlijke dag.’’
Ik beaamde dit. “Goed dat we het zwembad open hadden gelaten. De kinderen hadden veel plezier.’’
“Zeker weten. En wat een aangename verrassing dat Miyanne er was. Zo leuk!’’
Ik knikte. “Ja, ik herkende haar heel even niet. Ik moet me schamen!’’
Ze lachte zachtjes. “Hoe was het om je oma te zien in het gemeentehuis?’’
Ik keek in Mandy haar ogen. “Echt fantastisch. Ik dacht even dat er iets aan mijn ogen mankeerde. Maar ze was er echt. Ik ben Anna heel erg dankbaar. Ik heb haar gezegd dat ik haar rijkelijk zal belonen.’’
Mandy gniffelde. “Met je pik zeker?’’
Ik schoot in de lach. “Dat heb ik inderdaad gezegd.’’
“Moet je zeker doen, lieverd. Ze verdient het.’’
Ik keek haar intens aan. “Ik hou van je.’’
Ze straalde. “Ik ook zielsveel van jou, lieverd.’’ We legden onze hoofden tegen elkaar aan en zwegen.

Na een klein uurtje keerden we terug naar het terras waar de rest nog zat. Mandy liep op haar blote voeten over het gras. Ik had haar schoenen bij me. Joost was inmiddels wakker geworden en zat gezellig te kletsen met Nick en Bram. Ik zag dat Joost hen gebaren leerde. Mijn oma sliep nog, die zou rond half zeven gewekt worden, hoorde ik van mijn moeder. Mandy en ik voegden ons bij hen aan tafel.

Kwart voor zes kwamen de twee grote barbecues aan. Ik begroette Peter, de neef van Arjan. Hij feliciteerde ons met het huwelijk. De drie koks waren druk bezig met de voorbereidingen. Ik was onder de indruk van wat ik allemaal zag. Het waren hele grote barbecues met alles erop en eraan. De koks zetten ze ook gelijk aan om op de juiste temperatuur te komen. Naast de minibar werden er vier lange tafels neergezet die bedoeld waren voor de hapjes en de salades. Maar het was nog te vroeg om ze op tafel te zetten. Peter liet ons het eten dat in de koelwagen zat, zien. We schrokken van wat we zagen. Het was behoorlijk veel eten! En het zag er overheerlijk uit! Peter zei met een grijns dat het beter te veel was dan te weinig. Daar konden we hem geen ongelijk in geven.

De dames gingen even naar binnen om zich op te frissen. Ik moest me ook even opfrissen maar was in enkele minuten al klaar. Ik zat op het terras toen mijn oma naar buiten kwam met Cathy en Daphne.
“Hee oma! Lekker geslapen?’’
“Ja, ik heb prima geslapen.’’
“Dat is fijn! Ben je klaar voor het feest?’’
Ze glimlachte. “Zeker weten!’’
“O oma, wat ben ik blij dat je hier bent.’’
“Ik ook jongen.’’ Ik wist dat oma niet veel wilde praten omdat het haar veel energie kostte. Daarom liet ik haar verder met rust.
Rond kwart voor zeven keken we toe hoe de koks de tafel vulden met alle lekkernijen. Mijn vader kreunde van ongeduldigheid. Ik grinnikte zacht. Ik wist dat hij trek had.

Niet veel later waren de dames terug. Ik stond op en liep naar Mandy toe. “Zullen we alvast naar de boog gaan? De gasten kunnen elk moment komen.’’ Ze knikte. Ik pakte haar hand en we liepen eerst langs de tafel voordat we naar de boog gingen.
“Goh, wat ruikt het hier lekker zeg!’’ merkte ze op.
Ik knikte. “Ja, inderdaad, ik hoop dat de gasten snel komen! Anders val ik hier zo flauw.’’

Iets voor de zevenen verschenen de eerste gasten. Mandy en ik glimlachten toen we alle leden van ons volleybalteam met hun aanhang zagen.
“Oh!’’ riep ze ineens enthousiast uit. “Danny! Goed kijken naar de jurken!’’
Ik kneep mijn ogen halfdicht om ze beter te bekijken. Sara, de trainster, liep voorop in haar elegante rode jurk. Haar partner liep naast haar in een pak met rode stropdas. Achter Sara zag ik Kelly en Nick in oranje kleding. Anna, in haar knalgele jurk, liep met een grijns achter Kelly aan. Vlak daarachter liepen Lotte, Elise en Bram. Op hun kleding was veel groen te zien. Mijn blik ging verder naar achteren. Niels had de arm van Irene vast. Beiden droegen ze lichtblauwe kleren. Daarachter zag ik een kleur die leek op donkerblauw. Toen ik goed keek, zag ik Marloes. Die was samen met haar partner. Achter Marloes zag ik Veerle vrolijk zwaaien naar ons. Ze droeg een schitterende indigo cocktailjurk. De vrouw die helemaal achteraan liep, glimlachte naar ons. Het was Vera, ze droeg een waanzinnig sexy violet jurkje. Haar partner had een violet stropdas om.

‘’Het regenboog team!’’ riep Mandy enthousiast uit. Ik beaamde het. Dat was me ook opgevallen.
‘’Jullie zien er fantastisch uit! Wat zijn jullie heerlijk creatief met de kleuren!’’
‘’Dat heb je goed gezien!’’ zei Sara glimlachend. ‘’Toen je aangaf dat we geen zwarte kleding mochten dragen, wilden we iets creatief doen. Ik kwam toevallig op het idee toen ik een regenboog zag toen ik aan het wandelen was.’’
‘’Geweldig!’’ riep Mandy blij uit. ‘’Jullie zien er zo leuk uit!’’
We kregen felicitaties en complimenten over onze trouwkleding. Mijn moeder maakte vlug een foto van ons hele team. Uiteraard stond iedereen in de goede volgorde. Ondertussen was er al een lange rij met gasten gevormd. Ze wachten geduldig op ons. Gelukkig ging het allemaal in rap tempo en binnen het half uur waren we klaar met groeten.

Mandy en ik liepen naar het podium. Ze vroeg aan een van de bandleden om een microfoon. ‘’Welkom allemaal, fijn dat jullie er zijn. Het feest kan zo dadelijk beginnen, maar we gaan eerst lekker eten. Zoals jullie al kunnen zien, is het een barbecue. Het is zelfbediening. Je kunt zelf eten en drinken halen. Voor drinken moet je bij de bar zijn. Er staan een paar van onze personeelsleden achter de bar om jullie te helpen. Voor de bierdrinkers, er zijn twee grote biervaten midden in de zaal waar jullie zelf kunnen tappen. Nou, laat het smaken! Laat het feest maar beginnen!’’
Er klonk gejuich en de muziek werd ingezet. Ik had tegen de bandleden gezegd dat ze ook mochten eten.

Even later zat iedereen te genieten van de bbq. Het vlees was heerlijk mals en smaakvol. Het bier was lekker koel. Maar Mandy en ik hadden afgesproken dat we niet veel alcohol zouden drinken. Tegenover me zat mijn vader lekker te smikkelen. Joost werd goed geholpen door onze vriendinnen. Ik zag dat ons personeel druk bezig was met iedereen. Maar ze moesten ook eten, dacht ik.

Ik stond op, riep alle personeelsleden bij elkaar bij de bar. ‘’Hey, jullie moeten ook eten! De gasten kunnen zelf wel hun plan trekken. Ik stel voor dat jullie drie, Linda, Steven en Roy eerst gaan eten. Als jullie klaar zijn, dan mogen jullie, Eva, Sylvia en Rens.’’
Ze knikten blij. ‘’Dank je wel,’’ zei Linda.
‘’Maar even serieus mensen, jullie hoeven je vandaag niet te pletter werken. Als jullie pauze willen nemen, of wat drinken, gewoon doen. Maar het is wel handig dat er iemand altijd achter de bar staat. Jullie kunnen samen overleggen en taken verdelen. Goed?’’
Ze knikten.
‘’Geniet van het eten. Denk eraan: pak zoveel je wilt. Zit je te vol? Ga gewoon lekker op een stoel uitbuiken.’’
Eva glimlachte. ‘’Je bent aardig.’’
Ik knipoogde. ‘’Het is vandaag mijn bruiloft, hé. Ik ben vandaag in mijn beste stemming. Geniet gewoon van het feest.’’

Terug aan tafel keek Mandy me vragend aan. Ik vertelde haar wat ik gedaan had. Ze legde haar hand op mijn been. ‘’Goed gedaan.’’
Een ruim uur later was iedereen klaar met eten en zat iedereen heerlijk uit te buiken. Peter en zijn drie koks kwamen naar ons toe.
Peter vroeg: ‘’Nou, heeft het jullie gesmaakt?’’
Mijn vader kreunde. ‘’Het was heerlijk! Vooral die spareribs!’’
Hij lachte. ‘’Dat is fijn om te horen. Hier heeft u het visitekaartje van mijn restaurant.’’ Hij deelde de kaartjes uit aan iedereen.
Mandy keek Peter aan. ‘’Is er wat eten over?’’
‘’Er is niet veel meer over.’’
Ze knikte en keek naar de koks. ‘’Hebben jouw koks nog trek?’’
Peter fronste.
‘’Misschien willen ze nog wat eten na het harde werk,’’ legde ze hem uit.
Hij vroeg aan de koks of ze trek hadden. Een van de koks stapte naar voren. ‘’Nou als ik eerlijk mag zijn. Na al die heerlijke geuren heb ik inderdaad een beetje trek gekregen, ook al had ik thuis al gegeten.’’
Mandy glimlachte breed. ‘’Nou, ik zou zeggen: jullie mogen de rest lekker opeten als Peter dat goed vindt, natuurlijk.’’
Hij was heel even verrast maar glimlachte al snel. ‘’Ach, waarom ook niet. Jullie hebben vandaag goed werk verricht. Jullie mogen de rest lekker opeten.’’
De koks waren verrast. ‘’Weet u het zeker?’’
‘’Ja, natuurlijk! Tast toe! Jullie hebben het verdiend.’’ Peter wendde zich tot ons. ‘’Hartelijk bedankt dat wij het eten en drinken voor jullie feest mochten verzorgen.’’
‘’Jij ook heel erg bedankt. Het was echt verrukkelijk!’’
Hij boog. ‘’Dank u wel. Ik ga even bij iedereen langs om mijn visitekaartje uit te delen.’’
‘’Ga je gang.’’

Toen Peter weg was, keek Mandy me aan. ‘’Danny, zullen we de verlichting aan doen? Het is weliswaar nog licht, maar ik denk dat het toch veel gezelliger zou zijn als we het licht aan doen.’’
Ik humde. ‘’Misschien heb je gelijk. Laten we dat maar doen.’’ We stonden op en zochten Lisa en Chris op. We liepen naar de dansvloer en Mandy pakte de microfoon. ‘’Hallo lieve mensen, ik hoop dat het jullie heeft gesmaakt. Nu is het even lekker uitbuiken. Maar zoals jullie al opgemerkt hebben, is het hier behoorlijk veel versierd met verlichting.’’ Er klonken instemmende geluiden vanuit het publiek. ‘’Jullie kunnen wel raden waarom dat we gedaan hebben. Maar we gaan het nu alvast aanzetten. Schrik dus niet,’’ lachte Mandy. Ze knikte naar Chris. Hij zette de verlichting aan. Duizenden kleine lampjes gingen aan in de achtertuin. En honderden gekleurde lampjes schitterden rondom de dansvloer. Er klonken enthousiaste geluiden in het publiek. Ik keek om me heen. Het was nog wel licht, maar ik merkte dat het een stuk gezelliger was met het licht aan. Straks wordt het nog mooier, dacht ik. Mandy pakte mijn hand en we liepen terug naar onze tafel.

‘’Wauw, het is echt prachtig geworden, Danny en Mandy!’’ zei Anna.
‘’Ja, je tante heeft ons geholpen.’’
‘’Ach, Heeft Lisa jullie geholpen? Dat hebben jullie goed gedaan, ik weet hoe goed ze in haar werk is. Het is echt prachtig geworden! Ik ben benieuwd voor als het donker wordt.’’
Ik ging naast Joost zitten. ‘’Wat vind je ervan?’’
‘’Nou, ik zie eigenlijk nog niet zoveel, omdat het nog licht is. Maar ik merkte wel dat het iets lichter geworden is. Wat hebben jullie gedaan?’’
Ik legde hem uit hoe de verlichting eruitzag.

Ondertussen verzamelden onze ouders op de dansvloer. Frank, Anita, Lotte, Remco, Rick, Els, Max en Lianne stonden naast elkaar. Onze moeders stonden midden in de rij en hadden de microfoon bij zich.
‘’Hallo lieve mensen,’’ begon Els. ‘’Mag ik even jullie aandacht?’’ Het werd plots stil in de achtertuin. ‘’Dank jullie wel. Aangezien we nu aan het uitbuiken zijn van dat heerlijke eten, vinden we het nu een geschikt moment voor onze verrassing.’’ Els overhandigde de microfoon aan mijn moeder.
‘’Lieve Danny en Mandy, we hebben voor jullie twee stoelen neergezet. Willen jullie alsjeblieft op deze stoelen plaatsnemen?’’
Glimlachend stond ik op en hielp Mandy overeind te komen. Hand in hand liepen we naar de stoelen en gingen zitten zonder elkaars handen los te laten. We zaten vrij dicht bij onze ouders.

Mijn moeder keek even rond zich. ‘’Voordat we gaan beginnen, wil ik even zeggen dat we langzaam zullen praten voor Danny, zodat hij ons kan verstaan.’’ Mijn moeder keek me aan. ‘’Danny, als je iets niet begrepen hebt, steek je je hand omhoog, goed?’’ Ik knikte begrijpend.
.
Mijn moeder zweeg even en vervolgde daarna weer: ’’Lief mooi bruidspaar, namens mijn hele gezin, willen we zeggen dat we ongelooflijk blij zijn dat jullie getrouwd zijn. Frank en ik maakten ons zorgen om jou, Danny. We waren bang dat je nooit een leuke vriendin zou ontmoeten. Je was vaak thuis en ging bijna nooit uit. We begrijpen je heel goed dat het moeilijk voor je is vanwege je beperkingen. Gelukkig was je positief en je accepteerde het. Maar toch hoopten wij dat je een leuke vrouw tegenkwam. Toen je aan ons vertelde dat jullie een stel werden, kon ons geluk niet meer stuk. We wisten dat Mandy de perfecte vrouw voor jou was. En nu zijn jullie gewoon getrouwd!’’
Mijn moeder keek me gelukkig aan. ‘’Danny, wij zijn allemaal trots op je, lieverd. Je bent een man geworden. En jij Mandy, we zijn heel erg blij dat je een deel van onze familie geworden bent. We houden allemaal van jullie.’’

Mandy en ik keken mijn moeder aan. ‘’Dank je wel, mama,’’ zeiden we in koor.

Els had de microfoon in haar hand. ‘’Lieve Mandy, ons kleine meisje, dat nu niet meer een klein meisje is. Want je bent getrouwd met een knappe vent. Wij, ik en jouw vader maakten ons ook zorgen over je, want je viel vaak op de verkeerde mannen. Jouw broer moest vaak ingrijpen. Toen we je hielpen met verhuizen, leerden we Danny kennen. In mijn hoofd dacht ik gelijk dat hij jouw vriendje moest zijn. Dat dacht jouw vader ook. Want we hadden gelijk een goed gevoel bij hem. Hij was aardig, beleefd en vooral grappig. Maar… als we eerlijk mochten zijn, dachten we dat Danny geen enkele kans maakte bij jou, Mandy. Want we kennen jou. Maar toen ik gebeld werd door jou en je vertelde dat je verliefd op Danny was, dacht ik dat ik ging flauwvallen.’’
Het bleef even stil, want Els moest even glimlachen. ‘’Ik zal je iets vertellen. Toen ons gesprek afgelopen was en je opgehangen had, stond ik letterlijk te springen van blijdschap in de keuken. Jouw vader stormde geschrokken de keuken binnen omdat hij dacht dat ik een aanval kreeg.’’

Er klonk luid gelach in het publiek. Mandy en ik moesten ook lachen.

Els keek ons vrolijk aan. ‘’Wij, allemaal, zijn ontzettend blij dat jullie bij elkaar zijn. Jullie zijn een prachtig stel. Wij wensen jullie heel veel geluk en vooral veel liefde toe.’’
Mandy en ik keken elkaar verliefd aan en gaven elkaar een vluchtige kus.

‘’Maar het is tijd voor de pret!’’ zei mijn moeder plots. ‘’Wij gaan een aantal leuke en vooral gênante momenten van Danny en Mandy vertellen!’’
Mandy en ik keken geschrokken. ‘’Oh nee, dat gaan jullie toch niet doen?’’ vroeg Mandy.
De grijnzende gezichten van onze ouders waren goed af te lezen. Mijn moeder gaf de microfoon aan Remco. ‘’De jongste mag beginnen.’’
‘’Zo,’’ zei hij. Hij schraapte even zijn keel. ‘’Ik heb helaas geen gênante momenten van Danny mogen meemaken, máár ik heb wel de verhalen gehoord. Oké, dit verhaal gaat over plassen in bed. Iedereen plast wel eens in bed, toch? Alleen toen we jong waren, natuurlijk. Maar zou iemand van 18 jaar, nog in zijn bed plassen? Jawel, dat heeft Danny gedaan! Hij was een keer met zijn vriend naar de bios gegaan om de eerste film in 3D te gaan bekijken. Helaas kon Danny de film niet volgen met een 3D bril. Toen de pauze kwam, besloot hij naar de bar te gaan terwijl zijn vriend de film verder afkeek. Danny bestelde een lekker biertje en kletste gezellig met de barman. Het tweede glas bier kwam niet veel later. Een derde en een vierde volgden ook snel. Toen de film afgelopen was, namen Danny en zijn vriend nog een biertje voordat ze naar huis gingen. Het was al na twaalven. Zijn vriend bracht Danny naar huis. Door het bier was hij moe en ging rechtstreeks naar bed. Ja, ik zei ‘rechtstreeks’. Want hij was te moe om eerst zijn blaas te legen voordat hij ging slapen.
Ergens in de nacht werd hij wakker omdat hij iets nat voelde in zijn bed. Het bleek dat hij het hele bed vol heeft gezeikt. Het shirt dat hij aanhad, was van onder helemaal nat. Danny was te dronken om iets te doen. Dus hij trok zijn natte shirt over zijn hoofd en gooide dat op de grond. Het natte shirt gleed letterlijk over zijn gezicht heen en hij sliep gewoon verder in zijn natte bed! De volgende dag was alles opgedroogd. Wat zouden jullie als eerst doen als jullie na zo’n nacht wakker werden?’’

‘’Douchen!’’ klonk het luid vanuit het publiek.

‘’Precies!’’ zei Remco. ‘’Maar weet je wat Danny deed? Hij kleedde zich gewoon aan en liep naar beneden. Hij merkte niet eens dat zijn kamer stonk naar de pis. Toen zijn moeder hem vroeg waarom hij stonk, realiseerde hij pas dat hij moest gaan douchen. En die avond kreeg hij een cadeau van zijn vader. Namelijk een groot pak luiers.’’

Er klonk luid gelach. Ik kreunde. Ik kreeg een por in mijn zij en ik keek opzij. Mandy keek me lachend aan. ‘’Zeikerd.’’ Ze kende dat verhaal natuurlijk al. Ik stak mijn tong uit.

Ondertussen had Remco de microfoon aan Lianne gegeven. ‘’Zo zo, een ding weet ik in ieder geval zeker. Danny mag nooit in mijn bed slapen!’’ Ze moest even wachten omdat er weer gelachen werd. ‘’Nou, we gaan nu naar Mandy. Ze heeft een gênante blunder gemaakt op mijn verjaardag van vorige jaar.’’

‘’Oh nee,’’ hoorde ik Mandy naast me kreunen.

‘’Ik had voor mijn verjaardag mijn familie en vrienden uitgenodigd. Uiteraard waren Danny en Mandy van de partij. Mandy zat te kletsen met een van mijn vriendinnen die ze niet kende. Ze had opgemerkt dat mijn vriendin een dikke buik had. Dus ze vroeg aan haar hoe lang ze zwanger was. Het bleek dat mijn vriendin helemaal niet zwanger was.’’

Een gierende lach galmde door de achtertuin. Ik keek opzij en zag Mandy krimpen van schaamte op haar stoel.

‘’Ja, ik had iemand nog nooit zo veel ‘sorry’ horen zeggen in een minuut. Arme Mandy, die schaamde zich kapot. Gelukkig kon mijn vriendin er wel om lachen. Maar voor Mandy was het vreselijk. Ze heeft besloten om die vraag nooit meer te stellen. Ze wacht gewoon tot iemand er zelf erover begint,’’ lachte Lianne. ‘’En het was een van mijn leukste verjaardagen ooit.’’ Ze knipoogde naar Mandy.

Mijn moeder had de microfoon in haar hand. ‘’Nou nou, dat was niet zo handig, hé schoondochter.’’ Mandy stak haar tong naar haar uit.
‘’Nou Danny,’’ zei mijn moeder. ‘’We zijn een keer samen boodschappen gaan doen. Toen we de boodschappen in de auto hadden geladen, bracht Danny de winkelkar terug. Ik stapte alvast in de auto en wachtte op hem. Hij liep terug en stapte in de auto. Hij deed gelijk zijn gordel om en keek opzij naar de bestuurder. Eerst dacht hij even dat hij niet goed zag. Maar naast hem zat een man die verbaasd naar Danny keek. Danny moest even met zijn ogen knipperen, want hij was even in de war. Hij keek naar rechts en zag mij… in een andere auto. Die sukkel heeft in de verkeerde auto ingestapt. Met schaamrood op zijn kaken verontschuldigde hij zich bij de man en ging vervolgens in de juiste auto zitten. Je kan wel begrijpen dat ik en de man erom moesten lachen. We hadden bijna dezelfde auto, alleen de mijne had een wat lichtere kleur. Maar dat zag Danny natuurlijk niet.’’

Mandy stak haar hand omhoog. Mijn moeder richtte de microfoon naar haar toe. ‘’Dan weet ik voor de volgende keer waar ik mijn auto moet parkeren als we samen boodschappen gaan doen,’’ giechelde Mandy. Als beloning kreeg ze een stevige por in haar zij van mij.

Max had de microfoon gekregen. ‘’Hey zusje, wel lief zijn voor mijn zwager, hé? Maar geen zorgen, Danny. Ik weet iets leuks over mijn zusje. Lang geleden, toen was Mandy volgens mij 17, gingen we samen als broer en zus een week op vakantie in Frankrijk. Op een avond gingen we naar een café om wat te drinken. We zaten aan de bar. We konden niemand verstaan, omdat iedereen Frans sprak. Mandy is een vrouw die graag naar knappe mannen kijkt en vertelt wat ze van die man vindt. Dus dat deed ze ook in het café. Omdat wij de enige Nederlanders waren, hoefde Mandy niet te fluisteren. Er kwam op een gegeven moment een knappe man in een net pak het café binnen. Hij ging ook aan de bar zitten. Hij was lang, breed en zag er mannelijk uit. Mandy zei tegen me: ‘’Oeh, moet je hem zien, wat een knapperd.’’
Ik moest haar gelijk geven, hij zag er inderdaad goed uit. Mandy kon haar ogen niet van hem afhouden en bleef maar ratelen over hoe knap hij was. Na een tijdje ging de man naar het toilet. Toen hij terugkwam, viel me op dat zijn kruis redelijk goed zichtbaar was in zijn pantalon. Dat was mijn zusje ook opgevallen en ze zei tegen me: ‘’Goh Max, moet je dit zien! Volgens mij heeft hij een grote!’’ Op dat moment draaide de man zich naar ons toe en zei, ik citeer zijn zin exact, want ik vergeet die zin nooit. Hij zei in het Nederlands: ‘’Mevrouw, is 21 centimeter groot voor u?’’ Hij sprak de zin kalm en zelfverzekerd uit. Ik was echt bijna van de kruk gevallen van het lachen. Ik heb mijn zusje nog nooit zo rood gezien. Al die tijd kon de man ons gesprek volgen terwijl we dachten dat de man ons niet kon verstaan. Binnen de vijf minuten hadden we het cafeetje al verlaten omdat mijn arme zusje het niet meer kon verdragen.’’

Ik gniffelde en keek plagend naar mijn bruid. ‘’Goh, ik had je gezicht wel willen zien.’’ Ze stak haar tong uit en keek Max aan. ‘’Je bent een eikel.’’ Hij knipoogde naar haar.

‘’Zo,’’ zei mijn zusje ondeugend. ‘’Nu is het mijn beurt om mijn grote broer zijn hoofd op schaamrood te brengen.’’ Ik keek waarschuwend naar mijn zusje.
‘’Nou, omdat het buiten zo heerlijk weer was, en we niets te doen hadden, besloten we met ons tweetjes naar het strand te gaan. Het was behoorlijk druk op het strand maar we konden gelukkig een plekje vinden. We gingen lekker zonnen en zwemmen. Na een tijdje hadden we zin in een ijsje, maar ik had niet zo veel zin om er eentje te halen. Dus mijn lieve broer bood aan om de ijsjes voor ons te halen. Omdat hij nog redelijk goed kon zien, kon hij dat alleen doen. Hij stond op en vroeg me welk ijsje ik wilde. Toen ik hem vertelde welk ijs ik wilde, draaide hij zich om. Ik wilde hem nog waarschuwen maar ik was te laat. Hij struikelde over de koelbox en viel op de vrouw die naast ons lag. Zijn hoofd belandde vol op het achterwerk van de vrouw.’’

‘’Oooooh,’’ klonk het uit vanuit het publiek. Hier en daar werd er gegrinnikt.

Mijn zusje lachte. ‘’Ja, het was best gênant want het was best een gezette vrouw. Haar achterwerk was behoorlijk groot. Maar dat is niet alles, de vrouw moest wel over de zestig zijn want ze had lichtgrijze haren. Ik had Danny nog nooit zo snel overeind zien krabbelen. Hij bleef zich maar verontschuldigen bij de vrouw. De kop van Danny was nog nooit zo rood geweest als toen. En nee, dat kwam niet door de zon. De vrouw was natuurlijk geschrokken maar ze glimlachte snel. Het leek alsof dat ze heel even had genoten! Ik moest mijn uiterst best doen om niet in lachen uit te barsten. Die arme Danny vluchtte weg om ijs te halen. Toen hij terug was, kreeg hij weer een rode kop toen de vrouw hem lachend aankeek. Hij wilde naar een andere plek gaan, maar er was geen plek meer vrij. Dus we moesten bijna de hele middag naast haar blijven liggen. Dat vond Danny verschrikkelijk. Ook toen de vrouw opstond om naar de zee te gaan, keken we automatisch naar haar achterwerk. Dan moest ik weer lachen met de gedachte dat zijn hoofd even tussen haar billen had gelegen.’’

Er werd luid gelachen. Ik kreunde en sloeg mijn handen voor mijn gezicht. Naast me hoorde ik vermakelijk gelach van Mandy. ‘’Oh, vieze snoeper die je bent.’’ Ondanks alles kon ik er toch wel om grinniken.

Rick keek grijnzend naar Mandy. Hij had de microfoon vast. ‘’Toen Mandy 16 jaar werd, besloten we haar verjaardag te vieren in haar favoriete restaurant. Maar die dag voelde ze zich niet helemaal lekker. Ze had last van misselijkheid. Maar ze liet haar verjaardag niet verpesten door haar buikpijn. Dus we gingen met ons gezin naar het restaurant. Omdat Mandy zich niet zo lekker voelde, bestelde ze een lichte maaltijd. Terwijl we van onze maaltijd genoten, kon ik zien dat Mandy niet lekker in haar vel zat. Ik had tegen haar gezegd dat ze moest stoppen met eten. Maar mijn dochterlief was stronteigenwijs en at gewoon verder met kleine hapjes. Maar toen ging het mis. Ineens stormde ze naar het toilet. Onderweg botste ze vol tegen de serveerster. Samen vielen ze op de grond. De vrouw had een dienblad vast met glazen rode wijn. Dat viel vol op haar witte kleding. De rode vlekken waren goed zichtbaar. Maar… het werd nog erger. Mandy kon het niet meer inhouden en kotste de vrouw helemaal onder.’’

Het publiek kreunde. Ik kon het niet laten om zachtjes te grinniken.

Rick lachte met zijn tanden bloot. ‘’Het was niet zomaar kots. Mandy had de vrouw echt helemaal ondergekotst. En… alsof het niet genoeg was, moest ze nog een keer overgeven. Iedereen keek naar haar. Maar mijn arme meid was van schaamte in huilen uitgebarsten. Mijn vrouw en ik hebben het personeel geholpen met opruimen. De vrouw die ondergekotst was, was gelukkig niet boos. Maar Mandy vond het vreselijk en wilde zo snel mogelijk naar huis. De week daarop had Mandy nog steeds last van schaamte. Ze durfde niet meer naar het restaurant te gaan. Mijn vrouw vond het niet leuk dat ze nog steeds niet lekker in haar vel zat en besloot om naar het restaurant te gaan om met de vrouw te gaan praten. Mijn vrouw had afgesproken dat de vrouw bij ons op bezoek zou komen. Mandy wist er niets van en schrok zich dood toen ze haar zag. Ze bleef zich bij de vrouw maar verontschuldigen. Maar de lieve vrouw wuifde alle verontschuldigingen weg en knuffelde mijn dochterlief stevig. Dat deed Mandy duidelijk goed. De vrouw bleef de hele avond gezellig bij ons. Uiteindelijk is de vrouw een van de beste vriendinnen geworden van mijn vrouw.’’

Els had de microfoon van haar man ingepikt. ‘’Ik moet mijn dochter wel bedanken. Door haar incident ben ik een vriendin rijker geworden.’’ Er werd gegrinnikt vanuit het publiek. Mandy keek quasi-boos naar haar moeder.

Nu was het de beurt van mijn vader om breed naar mij te grijnzen. Ik dacht even snel na over wat hij zou vertellen, maar ik kwam er niet uit.
‘’Zo,’’ zei mijn vader nog met een grote grijns. ‘’Dit gaat leuk worden, mensen! Dit is een tijdje geleden gebeurd. Volgens mij was Danny twaalf of dertien. Op een avond zaten we met het hele gezin op de bank naar de televisie te kijken. Mijn vrouwlief en dochterlief wilden graag naar een stom zangprogramma kijken. Dus zaten Danny en ik mokkend mee naar het saaie programma te kijken. In dat programma zat Patricia Paay in de jury. Toen ze vol in beeld kwam, zei Danny tegen me: ‘’Hmm, dat is een knappe vrouw.’’ Ik kon mijn oren niet geloven wat hij zei. Dus ik vroeg hem of hij dat meende. “Ja, waarom niet?’’ was zijn antwoord. Ik ging rechtop zitten en zei tegen mijn zoon: ‘’Jongen, weet je dat zeker? Die vrouw is al zestig gepasseerd.’’
De mond van Danny viel wagenwijd open. Hij geloofde me eerst niet. Ik zei dat hij dat maar eens op moest zoeken. Danny pakte zijn telefoon en zocht het op. Een tiental tellen later zat hij daar met een rode kop.’’
Mijn vader lachte luidkeels. ’’Ik vergeet dat gezicht nooit! Nu hij wist dat Patricia Paay een oude dame was, vroeg ik hem opnieuw of hij haar nog knap vond. ‘Nee’ was zijn resolute antwoord.’’

Het publiek applaudisseerde en joelde luid. Ik kreunde zacht en keek voorzichtig naar Mandy. Ze keek me breed grijnzend aan.

Mijn vader vervolgde met een grote grijns: “Met kerst doen we altijd lootjes trekken voor de cadeaus. Ik trok een lootje voor Danny. Het eerste wat ik kocht was een playboy. Ja, dames en heren, jullie kunnen wel raden wie op de cover van de playboy stond!’’

Er klonk opnieuw luid gelach en applaus. Mijn vader keek grijnzend naar me. ‘’Ik haat je, pa,’’ gromde ik waardoor zijn grijns alleen maar groter werd.

Els keek plagerig naar Mandy. Ik keek naar Mandy en zag haar hoofd een beetje hangen. Ze wist wat haar moeder ging vertellen. Ik had ook een vermoeden.
‘’Toen Mandy zestien was, beging ze een best gênante blunder. Op een dag was ik aan het schoonmaken toen mijn dochter zenuwachtig naar me toe kwam. Als moeder zag ik gelijk dat er iets was. Ze durfde het alleen niet te vertellen. Na lang aandringen van mij begon ze uiteindelijk te praten. Ze vertelde dat haar kruis behoorlijk stonk. Ik keek eerst vreemd op maar herpakte me snel en vroeg haar of ze zich daarbeneden wel goed gewassen had. Mandy zei dat ze haar kruis soms minutenlang stond te schrobben. Maar de stank bleef. Dat klopte niet, dacht ik en vroeg aan Mandy of ze haar broek uit wilde doen zodat ik kon kijken wat er mis was. Natuurlijk wilde ze dat niet. Ik bleef aandringen tot ze het uiteindelijk deed. Toen ze haar slip uitdeed, dacht ik dat ik flauwviel.’’

Els moest even stoppen met vertellen omdat er luid gelachen werd. ‘’Het klopte inderdaad dat haar kruis behoorlijk stonk. Maar dat was niet goed. Dus heb ik snel een afspraak gemaakt met een huisarts. Arme Mandy wilde helemaal niet naar de huisarts. Ze schaamde zich, maar het moest van mij. Bij de huisarts vertelde ik wat er gaande was. De arts begon Mandy te onderzoeken. Hij had al snel door wat er mis was. Niet veel later verwijderde hij een tampon uit haar. Mandy was helemaal verbijsterd toen zij de tampon zag. Ze zwoor dat ze die verwijderd had. De arts geloofde haar en zei dat deze tampon waarschijnlijk al maandenlang in haar zat. Dat betekende dat de ene tampon maandenlang in haar zat terwijl ze de andere tampon keurig regelmatig verving.’’

Het publiek kreunde lang. Mandy had haar ogen gesloten. Ik kietelde zacht haar zij. Ze opende haar ogen en zag mijn grijnzende blik. Er gleed een kleine glimlach rond haar lippen.

Ineens hoorden we veel herrie. We draaiden ons om en zagen dat mijn oma, op haar bed met wielen naar de dansvloer werd geleid door Cathy en Daphne. Onze ouders maakten snel ruimte voor mijn oma. Mijn moeder had de microfoon gepakt en liep naar mijn oma. ‘’Hee ma, wat is er?’’
‘’Mag ik de microfoon?’’ vroeg mijn oma lief.

‘’Zo,’’ klonk mijn oma rustig, maar met een glimlach. ‘’Ik weet wel een leuk moment over mijn kleinzoon, willen jullie het horen?’’
Er werd luid ‘ja’ geroepen vanuit het publiek.
‘’Oké, toen Danny jong was, ging hij weinig op stap omdat hij niet veel kon zien in het donker. Dan bleef hij liever thuis. Maar zijn zusje Lotte vond het hoog tijd dat hij een keer lekker op stap moest gaan.’’

Mijn zusje schrok zichtbaar en had haar handen voor haar mond. Mijn oma zag het. ‘’Ja, liefje, het verbaast me dat je dat niet verteld had. Wil je het verhaal liever zelf vertellen, liefje?’’
Lotte schudde haar hoofd. ‘’Nee oma, je mag het zeggen. Maar hoe kan ik dat nou vergeten! Wat dom van mij.’’
Oma glimlachte. ‘’Oké, na lang zeuren van Lotte stemde Danny eindelijk in om een keertje met haar en haar vriendinnen mee te gaan naar een café. Bij het café aangekomen kon Danny al merken dat het café veel te donker was voor hem. Maar hij liet zich niet tegenhouden en had wel zin in een pilsje. De gesprekken kon hij nauwelijks volgen. Na een tijdje ging Danny en zijn zusje nieuw drinken halen bij de bar. Omdat ze moesten wachten op de bestelling, ging Lotte even snel naar het toilet. Danny nam plaats op een kruk. Terwijl hij wachtte, kwam een dame naast hem zitten. Omdat Danny niet veel kon zien, kon hij alleen zien dat de dame mooie fel blonde haren had. Dat vond hij wel mooi. Hij probeerde met haar te praten. De vrouw had een verrassend heldere stem waardoor hij haar goed kon verstaan. Niet veel later zat hij lekker te kletsen met de blonde dame. Lotte had gezien dat haar broer het gezellig had met de vrouw en besloot hem niet te storen. Het was zo gezellig dat Danny de hele avond met de vrouw bleef kletsen. Toen het tijd was voor de vrouw om naar huis te gaan, had mijn dappere kleinzoon al zijn moed bij elkaar geraapt om haar telefoonnummer te vragen. De blonde vrouw moest lachen en zei tegen hem of dat hij echt wilde. Danny vond het vreemd en vroeg waarom niet. De vrouw zei dat ze niet meer zo jong was. Daar schrok hij heel even van en vroeg aan haar hoe oud ze was. Het bleek dat de dame zestig was!’’

Een oorverdovend gelach galmde door de achtertuin. Ik kromp ineen van schaamte. Mandy zat naast me met open mond naar me staren. ‘’Danny, dat wist ik helemaal niet! Dat heb je me nooit verteld!’’
‘’Ik was het allang vergeten,’’ lachte ik schaapachtig.
‘’Danny, hoe kan je dat zoiets vergeten! Oh, mijn lieve Danny, je bent een vieze snoeper!’’ Ze giechelde hard.

‘’Maar…’’ zei mijn oma. Het publiek viel stil. ‘’Hij heeft haar wel om een telefoonnummer gevraagd. Ik ben trots op hem. Hij verdient een applaus, nietwaar?’’
Er werd luid geapplaudisseerd. Mandy klapte haar handen bijna blauw en keek me ondeugend aan. Ik stak mijn tong uit.

Mijn vader had de microfoon gepakt. ‘’Maar mensen, de verhalen van zijn oma, zusje en die van mij hebben overeenkomst. Bij alle blunders van Danny waren er oude vrouwen bij betrokken. Dat kan toch geen toeval zijn? Misschien is Danny stiekem gek op oude vrouwen.’’
Hij keek me grijnzend aan. Naast me gierde Mandy het helemaal uit van het lachen. ‘’Oh Danny, weet je wat je moet doen. Bij Anna uit de buurt blijven. Ik weet heel zeker dat ze niet kan wachten om jou te pesten,’’ hikte ze nog na. Ik zuchtte maar eens diep. Ze had inderdaad gelijk. Ik kon zowat de ondeugende ogen van Anna op mijn rug voelen branden.

Els had de microfoon van mijn vader gepikt. ‘’Maar we zijn nog niet klaar.’’ Mandy en ik zuchten demonstratief waardoor Els in de lach schoot. ‘’Nee lieverds, we zijn wel klaar om jullie schaamrood op jullie kaken te bezorgen. Maar even serieus. We hoorden dat jullie voorlopig geen huwelijksreis gingen nemen. Daar zijn we het allemaal niet mee eens met jullie. We vinden dat jullie een mooie huwelijksreis verdiend hebben. Want jullie hebben samen een behoorlijk leven achter de rug. Jullie hebben ultieme rust verdiend. Daarom hebben we een perfecte plek gevonden voor jullie: ‘A secret Island’.’’

Mandy en ik bogen voorover en keken hun even niet begrijpend aan. Ik hief mijn hand omhoog. ‘’Wat zei je net bij het laatste?’’
Els glimlachte. ‘’A secret Island, ofwel, een geheim eiland. Dit eiland bestaat niet zo heel lang en is eigendom van een miljonair. Het is een van de eilanden voor de kust van Indonesië. Het is een heel erg klein eilandje. Als je om het eiland wandelt, is het ongeveer zeven kilometer lang. Erg klein dus. Het eiland is een van de verst weg gelegen van de eilandengroep. Op het eiland is er een houten hutje met een dak van palmboombladeren. Jullie mogen daar voor tien dagen verblijven. Jullie twee helemaal alleen op het eiland. Er is een prachtig wit strand, een helderblauwe zee, en altijd heerlijk weer. Jullie twee helemaal alleen op het eiland, ver weg van iedereen. Jullie gaan eerst met het vliegtuig naar de hoofdstad van Indonesië Jakarta. Daarna gaan jullie naar het huis van het stel dat eigenaren zijn van het eiland. Daar krijg je alle informatie en uitleg. Dan worden jullie per watervliegtuig naar het eiland gebracht waar de vakantie voor jullie echt zal gaan beginnen. Jullie vertrekken aanstaande dinsdagochtend al. Deze huwelijksreis is ons cadeau, een cadeau dat wij, onze hele familie, aan jullie willen geven voor jullie huwelijk.’’

Het was even stil. Mandy en ik staarden ze met open mond aan. Mandy vroeg met een brok in haar keel: ‘’Dus een heel eiland voor onszelf?’’
‘’Ja, dat klopt. Helemaal voor jullie alleen, tien dagen lang.’’
‘’En we vertrekken dinsdag al?’’ vroeg ik ongelovig.
‘’Ja, we gaan jullie om zes uur in de ochtend Nederland uit schoppen. Het is wel lang vliegen, ongeveer achttien uur. Vanwege het tijdverschil zouden jullie woensdag rond zes uur in de ochtend in Jakarta moeten zijn. Rond half tien worden jullie naar het eiland gebracht. Het is een half uurtje vliegen naar het eiland. Dan begint de vakantie pas echt voor jullie.’’

Mandy en ik keken elkaar nog steeds geschokt aan.
‘’Wauw, dat lijkt me echt fantastisch! Ik wist het niet dat zoiets bestaat,’’ zei Mandy enthousiast.
Els glimlachte. ‘’A secret island bestaat ook nog niet zo lang. Het is wel een hele dure vakantie. Maar jullie hebben het meer dan verdiend. Wij, namens onze families, wensen jullie heel veel plezier toe.’’ Mandy en ik stonden op om iedereen te omhelzen. Daarna pakte Mandy de microfoon en samen met mij bedankten we de overige leden van onze familie zeer hartelijk voor het fantastisch cadeau.

Onze ouders verlieten de dansvloer. Een van de bandleden kwam naar ons toe. ‘’Tijd voor de openingsdans?’’
Mandy en ik keken elkaar glimlachend aan. ‘’Laat het feest maar beginnen!’’