Angelique Wordt Slavin - 4

Angelique vond het vreemd dat die herinnering aan de Slavin van Heer Stromboli die met de Zweep kreeg juist nu weer naar boven kwam. Ze kon dat soort herinneringen nu helemaal niet gebruiken. Ze probeerde die herinnering snel weer uit haar hoofd te zetten.

Die Seks-Slavin van Heer Stromboli droeg alleen een Halsband, Enkelbanden en Polsbanden.

Angelique had zelf ook al zo’n Halsband om en de Polsbanden lagen aan haar voeten en moest ze nu omdoen. Angelique vroeg zich angstig af of de Enkelbanden ook nog zouden volgen…

Maar waarom? Waarom moest ze al die dingen dragen? Angelique begreep echt niet waarom ze deze Polsbanden om moest doen. Ze kon zich daar helemaal niets bij voorstellen.

Ze wilde die Polsbanden ook niet omdoen, net zomin als ze die Halsband om had willen doen. Ze was geen Slavin toch…? Ze was een Dame. De dunne Gerechtsdienaar noemde haar toch nog steeds Jongedame? Nou dan… Ze wilde in elk geval geen Slavin zijn. Ze wilde het echt niet… Angelique bedekte haar borsten en haar schaamstreek nog steeds halsstarrig met haar handen. Ze verzette zich tegen het onvermijdelijke…

“Omdoen Jongedame!” had de Dunne voor de tweede keer ongeduldig gezegd.

“Omdoen! En snel een beetje, stomme Teef!” had de Dikke daar nog zeer onvriendelijk aan toegevoegd.

Angelique besefte wel dat weigeren geen optie meer was. Die Commandant zou haar weer slaan. Op haar blote billen. Hij sloeg hard. Nee… dat nooit meer…

Dus begon Angelique toch zenuwachtig de brede banden om te gespen. Ze was toch wel blij dat ze nog geen Enkelbanden had gekregen…

Elke Polsband moest bevestigd worden met twee kleine riempjes. Het was weer even prutsen want Angelique was heel zenuwachtig en ook niet echt handig. Ze had immers nog nooit iets zelf hoeven te doen. Angelique had als Dame overal Slaven en Slavinnen voor gehad.

De Mannen keken geamuseerd toe terwijl Angelique met de riempjes aan het modderen was. Ze konden nu vrijelijk haar hele lichaam bewonderen.

Eindelijk zaten de twee Polsbanden goed vast.

De Commandant kwam nu weer naast Angelique staan. Ze kromp ineen, bang dat ze iets fout had gedaan en weer klappen op haar kont zou krijgen. Maar ze kreeg geen slaag deze keer. Ze had het juist goed gedaan.

“Goed gedaan Teefje,” mompelde de Commandant gemoedelijk. Hij kon dus ook best wel aardig zijn.

De Commandant grijnsde. Hij was een Man met ervaring. Hij wist hoe je nieuwe Slavinnen moest aanpakken. Soms moest je streng zijn, dan sloeg hij de Meiden hard op hun kont. Maar soms moest je mild zijn en een complimentje uitdelen. Als de Meiden daardoor volledig in verwarring raakten werden ze vanzelf gehoorzaam.

Angelique kwam er snel achter waar de polsbanden voorlopig voor dienden. De Commandant deed Angelique’s handen op haar rug en schoof een ijzeren pin door de twee ringen. Een hele simpele handeling waardoor haar handen op haar rug geboeid waren.

Erg noodzakelijk leek dat niet, er was immers geen vluchtgevaar. Maar nu kon Angelique haar tieten en haar kutje niet meer bedekken en daar ging het de Mannen om.

Dat was van belang voor de Gerechtsdienaren. Zij moesten de Slavin taxeren. Elk onderdeel van de Slavin moest op waarde getaxeerd worden, ook haar intieme delen.

Het taxeren mocht niet belemmerd worden door de handen van Angelique die steeds hinderlijk het zicht op haar intieme delen ontnamen.

“Mooi zo,” zei de dunne Gerechtsdienaar tevreden.

“Dat ziet er goed uit, Jongedame.”

“Zo,” zei de dikke Gerechtsdienaar ook zeer tevreden.

“Dat is beter. Nu kun jij je tieten en je kut niet meer verstoppen, stomme Teef.”

“Ooohhh… nee… nee… dat euuhhh… ehm… nee… Eeuuhh… nee… dat…Eeuuhh… dat… dat gaat nu niet meer…Eeuuhh… meneer…,” bevestigde Angelique stotterend.

De dunne Gerechtsdienaar bleef vriendelijk en diplomatiek.

“U moet het niet persoonlijk opvatten Juffrouw. U hebt de neiging om uw lichaam steeds voor ons te verbergen, maar u mag ons werk niet belemmeren. Dat is een vorm van obstructie en daarmee bezorgt u zichzelf problemen. Dan krijgt u klapjes van de Heer Commandant. We nemen uzelf dus eigenlijk tegen uzelf in bescherming met deze wat ongemakkelijke, tijdelijke maatregel. Allemaal voor uw eigen bestwil… Juffrouw.”

Angelique begreep niet precies wat hij zei, maar ze vond die Dunne wel een sympathieke man. De maatregel was inderdaad ongemakkelijk. Het was voor haar eigen bestwil zei de Dunne en het was gelukkig maar tijdelijk.

Angelique moest de Mannen ook wel gelijk geven. Ze kwam inderdaad steeds in de verleiding om haar borsten en haar kruis met haar handen te verbergen. Een soort natuurlijke reflex. Iedere normale jonge Meid zou dat doen…

Natuurlijk mocht zij het werk van de Gerechtsdienaren niet belemmeren. Ze begreep dat wel. Die verleiding was nu in elk geval weg. Daar hoefde Angelique niet meer over na te denken.

Er was nog een voordeel. Doordat haar handen op haar rug gefixeerd waren werd haar hele houding als het ware gecorrigeerd. Angelique stond nu nog meer rechtop. Schouders noodgedwongen naar achteren. Daardoor kwamen haar grote, stevige borsten nu nog uitdagender naar voren. En haar mooie ronde billen waren nog prominenter naar achteren gericht. Dat was allemaal heel mooi om te zien voor de Mannen. Het was dus eigenlijk een win win situatie.

De Commandant grijnsde. Hij stond achter Angelique en bekeek haar ronde billen eens goed en gromde tevreden. De verleiding was te groot. Hij kon er echt niet vanaf blijven.

De Commandant vond het best lekker om een Slavin te slaan, maar liefkozen vond hij ook leuk.

Hij streelde eerst Angelique’s schouders en haar rug. Langzaam gleed zijn hand verder naar beneden en streelde hij haar lekkere ronde billen. Angelique beet op haar onderlip.

“Goed zo Teefje,” gromde de Commandant zachtjes dicht bij Angelique’s oor.

“Als je zo braaf blijft hoef ik je misschien niet meer te slaan.”

Het woordje ‘misschien’ drong niet tot Angelique door. Ze was de Man dankbaar.

“Ooohhh… Ooohhhh…” kreunde Angelique zachtjes.

“Ooohhh… Meneer… fijn Meneer… niet meer slaan… Dank u wel Meneer…”

Angelique trilde helemaal onder de strelende hand van de Commandant. Het was eigenlijk best lekker wat hij nu deed. Misschien was die grote sterke Man toch niet zo’n bruut als ze eerst dacht. Je moest mensen ook niet te snel beoordelen…

De Commandant liet zijn hand even achterlangs tussen Angelique’s benen verdwalen en betaste terloops haar kutje en haar kontgaatje. Er ging een siddering van genot door Angelique’s lichaam.

“Oooohhh… Oohhh… Meneer… Alstublieft…. Meneer…. Ooooohhh…” kreunde ze.

De andere Mannen bezagen het met instemming.

De Commandant wilde wel meer. Natuurlijk. Hij wilde véél meer. Hij wilde neuken, maar hij moest zich inhouden. Hij verwachtte wel dat hij deze Meid uiteindelijk zou neuken, maar hij mocht dat niet zelf beslissen. Hij moest op orders wachten van de Gerechtsdienaren. Hij gromde wellustig. Hij bleef naast Angelique staan en hield haar bovenarm vast.

Angelique zette haar benen nog wel zodanig strak voor elkaar dat haar gleufje vrijwel onzichtbaar werd voor de Mannen die voor haar stonden. Ook zonder handen kon ze zo haar meest intieme deel nog wel redelijk verbergen. Zo probeerde Angelique intuïtief toch nog iets van haar waardigheid te behouden. Maar dat was natuurlijk niet de bedoeling. Ook haar kutje moest immers beoordeeld en getaxeerd worden door de Gerechtsdienaren.

“Nee nee. Benen een beetje uit elkaar Teefje,” gromde de Commandant zachtjes.

“Ontspan je maar Meid. Werk goed mee en laat jezelf helemaal zien. Hélemaal! Dat is echt het beste, Teefje. Laat ook je mooie kutje zien aan de Heren.“

De Commandant was beslist niet onaardig nu. Zelfs de benaming ’Teefje’ kwam bijna over als een soort koosnaampje. Angelique vond het niet eens erg dat hij haar zo noemde.

En zoals hij ‘kutje’ zei. Het klonk eigenlijk best lief. Angelique werd een beetje licht in haar hoofd.

“Als je je benen niet uit jezelf iets uit elkaar zet dan krijg je Enkelbanden om, met een Spreidstang ertussen,” zei de Commandant er nog bij.

Angelique wist niet precies wat dat betekende. Een Spreidstang? Maar het leek haar vrij onaangenaam en ze begreep dat ze de aanwijzingen van de Commandant maar beter op kon volgen…

——————————————

De Commandant deed nu wel aardig, maar hij duldde absoluut geen tegenstand. Als Angelique niet mee zou werken zou de Commandant zeker maatregelen nemen. Een Spreidstang tussen haar benen. Lastige en onwillige Slavinnen kregen vaak een Spreid-Stang tussen hun benen zodat ze hun benen niet meer tegen elkaar konden klemmen. Zo konden ze goed bekeken worden en ook konden ze zo onbelemmerd geneukt worden.

Angelique wist dat niet, maar ze besefte wel dat zo’n ding haar bewegingsvrijheid nog meer zou beperken. En bovendien was ze ook bang om weer klappen te krijgen.

Die klappen van de Commandant kwamen hard aan. En ze was ook een beetje bang dat hij weer haar schaamlippen zou bevoelen en een vinger in haar kut zou steken. Dat was zó vernederend…. Angelique kreunde zachtjes bij die gedachte en schaamde zich voor haar eigen gedachten. Het was zeer vernederend… maar eigenlijk ook wel een beetje lekker…

Angelique wilde geen Spreidstang. Ze wilde geen klappen meer op gaarkookt en geen vingers in haar kut. Ze wilde geen Seks-Slavin zijn. Ze wilde niks van dat al. Nee… ze wilde het niet. Echt niet…

Angelique bedacht dat meewerken dan toch het beste was. Misschien mochten haar handen dan snel weer los. Het was een tijdelijke maatregel had die aardige dunne Gerechtsdienaar gezegd.

Misschien zou ze dan ook iets krijgen om haar lichaam mee te bedekken. Met een simpele Slavinnen-tuniek zou ze al dolblij zijn. Meewerken dus was haar credo. Gewillig meewerken.

Angelique gehoorzaamde daarom en zette haar benen iets uit elkaar. Ze liet vrijwillig haar kutje zien aan de Heren, precies zoals de Commandant zei. En ze duwde haar pronte borsten nog iets verder vooruit. Ze deed echt haar best om zichzelf goed in de etalage te zetten.

Angelique wist van zichzelf best dat ze een mooie Meid was. Ze deed haar ogen dicht, ze schudde haar blonde lokken naar achteren en deed haar hoofd iets achterover. Zo konden de Heren alles goed zien… Haar grote stevige borsten, haar mooie kutje. Alles.

De Soldaten en de Gerechtsdienaren bekeken Angelique eerst van voren. Daarna moest ze zich omdraaien en bekeken ze haar uitgebreid van achteren. Ze moest ook even bukken zodat haar neuk-gleuf vanuit dat perspectief ook goed in beeld kwam. Slavinnen werden altijd in deze positie geneukt, dus het was belangrijk om Angelique zo te bekijken.

Haar mooie ronde billen lokten veel waarderende opmerkingen uit. En haar glinsterende, natte kutje daartussen maakte nog meer los. De Soldaten wilden die Meid meteen neuken. Ook de Commandant wilde haar neuken. Hij zou haar ook wel neuken. Dat wist hij zeker, maar het was nog niet zo ver. Hij moest wachten op orders van de Gerechtsdienaren.

Toen de Mannen genoeg gezien hadden moest Angelique zich weer terugdraaien. De Mannen bestudeerden weer haar voorkant en becommentarieerden haar uitvoerig.

Haar grote tieten met de harde tepels oogsten veel bewondering.

Angelique was een hele mooie vrouw, daarover waren alle Mannen het wel eens al formuleerden de Soldaten het net iets anders.

“Een lekker geil wijf,” was unaniem het oordeel.

Angelique gaf zich over. Ze moest haar lichaam exposeren. Dat was de bedoeling, dus deed ze dat ook. Ze begreep het nu echt wel. Hier moest ze eventjes doorheen en daarna zouden ze haar handen los maken en kreeg ze weer kleding om aan te trekken.

Angelique voelde zich nu een object. Een seksobject. Dat klopte ook. Dat was ze en het was de bedoeling dat ze zich zo voelde.

Slavinnen waren seksobjecten en Handelswaar. Zo moeten de Slavinnen van Heer Garibaldi zich dus op de Slavinnen-Markt gevoeld hebben toen ze door haar Vader bekeken werden, besefte Angelique nu.

Er gebeurde iets met Angelique. Iets dat ze nog niet kende… Ze voelde zich ineens heel erg week worden… Alle weerstand verdween uit haar lijf.

Angelique was altijd een sterke dominante Meid geweest. Daar was nu ineens niets meer van over. Ze voelde zich nu ineens zwak en gewillig worden… Onderdanig. Ze voelde zich… een echte Slavin. Ze wilde het niet zijn, maar… ze voelde zich ineens wel een Sex-Slavin…

———————————————

De Mannen zagen natuurlijk ook wat er gebeurde. Het recalcitrante Dametje had zich zo te zien overgegeven.

“Goed zo Teefje,” zei de Commandant zachtjes. “Je doet het best goed, Meid.”

“Mooi zo,” zei de dikke Gerechtsdienaar ook tevreden.

"DieTeef gaat eindelijk gehoorzamen. Nu zien we pas een echte Slavin.”

“Ja Juffrouw,” beaamde ook de Dunne.

“Nu bent u echt een Slavin. U moet ons vanaf nu ook met ‘Meester’ aanspreken.”

“Oohhh… Euuhhh… Ja Meneer… Eeuuhh… Ja… eeuhhh… ja Meester… bedoel ik…”

De Mannen lachten. De Dame was getemd. Althans voor dat moment. Angelique begreep zelf eigenlijk ook niet goed wat er gebeurde. De Mannen genoten van haar verwarring.

Angelique accepteerde dat al deze Mannen nu haar Meester waren. Ze accepteerde haar lot. Ze was nu een Slavin. Ze huilde ook niet meer. Ze moest zich gewoon overgeven aan de situatie, dat was alles, besefte ze.

————————————

Angelique was altijd al een prachtige jonge vrouw om te zien. Al was het maar om haar schattige, meisjesachtige, onschuldige, zachte, lieve, engelachtige gezichtje.

Maar de Mannen hadden nu toch meer belangstelling voor haar fysiek. De Mannen focusten natuurlijk vooral op Angelique’s grote, stevige tieten waarvan de tepels nu echt recht overeind stonden en op haar mooi gevormde kutje, dat zo langzaam aan steeds natter en natter werd. Het kut-vocht liep zelfs langzaam langs haar benen omlaag.

De Mannen zagen dat en maakten allerlei opmerkingen, zoals alleen Mannen dat doen. Ze boden tegen elkaar op. Ze wilden zuigen aan die harde tepels. Ze wilden dat lekkere natte kutje uitlikken en nog liever wilden ze hun pik erin steken.

Zulk soort dingen. Ruwe opmerkingen. Zo zijn Mannen. Maar het waren eigenlijk ook een soort van complimenten als je er goed naar luisterde.

Angelique schaamde zich dood. Zo was er nog nooit over haar lichaam gesproken, maar het was ergens toch ook wel lekker hoe die mannen over haar praatten. Angelique realiseerde zich daardoor nog meer dat ze een zeer aantrekkelijke jonge vrouw was.

Angelique raakte waanzinnig opgewonden door de blikken en de opmerkingen van de Mannen. Ze schaamde zich daarvoor.

Ze raakte steeds meer in de war. Het klopte niet… Zo was ze helemaal niet… dacht ze…

Maar misschien kende Angelique zichzelf wel helemaal niet. Ze was pas achttien jaar oud, wat weet je dan helemaal van jezelf? Misschien was ze wel heel iemand anders dan ze dacht.

De Commandant had haar eerder al een Hoer genoemd. Misschien had hij wel gelijk en wás ze ook een Hoer, bedacht Angelique met schrik.

Angelique voelde dat ze gekeurd werd. Ze begreep dat het bij het werk van de Gerechtsdienaren hoorde. Maar ze hadden haar nu wel genoeg bekeken, dacht ze.

Dat was waar. De Mannen hadden zeer uitgebreid de tijd genomen om Angelique’s naakte lichaam te bestuderen.

Angelique verwachtte dat het nu wel klaar was. Dan mochten haar handen nu vast wel weer los en zou ze eindelijk ook weer kleding krijgen. Dat dacht de naïeve Angelique…

———————————————

Waren de Gerechtsdienaren echt wel klaar met hun onderzoek? Oppervlakkig gezien wel.

De optische keuring door de Gerechtsdienaren was inderdaad voltooid.

Optisch gezien zag de Slavin er dus prima uit, maar zou ze ook goed aanvoelen? De stevigheid en vormvastheid? En de openingen? Hoe voelden die? Was de Slavin echt zo strak als ze eruit zag? De Commandant had dat al een beetje gevoeld, maar de Gerechtsdienaren moesten dat natuurlijk ook zelf nog wel even controleren.

Ze moesten de Slavin goed taxeren, dat hoorde bij hun werk. Het was echt noodzakelijk dat ze daarvoor ook een kort fysiek onderzoekje uitvoerden bij de Slavin. Dus behalve de optische keuring moesten de Gerechtsdienaren ook nog een korte manuele keuring uitvoeren. Eenvoudig handwerk dus. Deze Mannen hadden een verantwoordelijke taak en ze namen hun werk serieus.

“Het Teefje ziet er inderdaad stevig en strak uit,” zei de dikke Gerechtsdienaar.

“Maar zou ze ook zo aanvoelen. Dat moeten we wel even controleren natuurlijk.”

De Commandant wist al wat de bedoeling was. Hij ging achter Angelique staan en pakte nu allebei haar bovenarmen vast. Nu kon ze echt geen kant meer op.

De Dikke liep naar Angelique toe en pakte met zijn grote knuisten meteen allebei haar borsten vast. Hij kneep er stevig in en masseerde ze alsof hij haar ging melken.

“Inderdaad. Lekkere stevige tieten,” stelde hij tevreden vast.

“Ooohhh… Oooeeiii… Neeehhhh… Neehhh… Niet doen… Alstublieft… Meneer…”

“Je moet mij Meester noemen, stomme Teef!” beet de Dikke haar toe.

“Ooohhh… Oooeehhh… Alstublieft… Meester… Niet doen Meester… Alstublieft…?”

“Zwijg stomme Teef. Je bent een brutale Meid. Je moet zwijgen als je niets gevraagd wordt. Pas op Teef! Brutale Slavinnen krijgen met de Zweep!”

Angelique had nog niemand gezien met een Zweep, maar ze schrok toch hevig. Ze wist ondertussen wel dat deze Mannen tot alles in staat waren. Misschien had de Commandant wel een Zweep…

“Ooohhh… Ooohhh… Neeehhh… Meester… Vergeef me… Meester… Niet… Niet met de Zweep… Meester…” smeekte Angelique.

Angelique besefte nog steeds niet dat ze beter kon zwijgen.

De Dikke Gerechtsdienaar schudde meewarig zijn hoofd, maar hij liet zich verder niet afleiden door het gemekker van Angelique. Hij deed gewoon zijn werk en ging dus onverstoorbaar door met zijn eenvoudige fysieke onderzoekje.

Hij liet Angelique’s borsten verder met rust en zijn handen dwaalden nu verder af naar beneden. Hij streelde met beide handen Angelique’s kont.

“Lekker kontje,” gromde hij. “Mooie stevige, ronde billen.”

Daarna streelde hij haar venusheuvel. Vervolgens zakte z’n hand nog iets verder naar beneden en zaten zijn vingers tussen haar schaamlippen.

Daar bleef het niet bij. Hij stak resoluut één vlezige, dikke vinger diep in Angelique’s natte doosje. Haar kutje was ondertussen drijfnat, dus de dikke vinger gleed probleemloos en soepel naar binnen. Angelique veerde schielijk omhoog en slaakte een hoog gilletje.

“Iiiiieeeeehhhh…! Ooooeeeiiii…! Neeehhhh… Ooohhhh… Iiiiieeeewwwhhh…!”

De Dunne kwam er bij. Hij pakte nu Angeliques borsten vast terwijl de Dikke nog steeds met zijn vingers in haar kut zat.

De Dunne masseerde ook Angelique’s borsten en kneep in haar harde tepels.

“Aaauuwww… Oooeeiiii… Ooeehhh…” jodelde Angelique.

De Dikke liet zijn vinger ritmisch bewegen diep in Angelique’s kut. Angelique kronkelde met haar onderlichaam en zakte bijna door haar knieën.

De Commandant voorkwam dat Angelique haar evenwicht verloor door haar met één hand aan haar arm stevig vast te houden. Met zijn andere hand corrigeerde hij haar met drie harde kletsen op haar billen.

“Kkkllllaaaatttsssccchhhh…!! Kkkllllaaaatttsssccchhhh..!! Kkkllllaaaatttsssccchhhh..!!”

“Aaaauuuwwwww…. Aaaauuuuwww…!! Aaaauuuwwww…!” Schreeuwde Angelique

“Concentreer je Teef!” brieste de Commandant in Angelique’s oor.

“Blijf netjes rechtop staan en laat de Heren hun werk doen!”

Ooohhh… Oooohhhhh…. Oooeeehhhh… Jaaaahhhhh…. Ja Meneer… Ja Meester…”

De Dikke ging onverstoorbaar door met zijn vingeroefening en voelde tot zijn genoegen dat Angelique’s inwendige seksspieren zijn vinger stevig vastgrepen. Hij trok zijn vinger even terug en duwde hem er daarna nogmaals in.

Angelique kronkelde weer hevig met haar onderlijf en maakte allerlei ondefinieerbare geluiden maar ze zorgde er nu wel voor dat ze rechtop bleef staan. Ze was bang voor de hardhandige correcties van de Commandant.

“Het Teefje heeft inderdaad een lekkere strakke kut,” zei de Dikke. “Voel maar collega.”

De Dikke haalde zijn dikke vinger uit Angelique. De Dunne had veel slankere vingers, dus hij stak er meteen maar twee in.

“Ooooeeehhhh… Neeehhhh… Neeehhh… Neeehhh…” kermde Angelique.

De Dunne bewoog zijn vingers ook een aantal keren in en uit… in en uit… in en uit…haar kut. Daarbij keek hij Angelique strak in de ogen. Angelique loenste een beetje.

“Oooohhhhhhh…. Ooooooooohhhh…! Oooooooooohhh…!!” kreunde ze.

“Inderdaad collega,” bevestigde de Dunne daarna.

“De Juffrouw heeft inderdaad een lekker strak kutje. Niet veel gebruikt nog. Een maagdelijk kutje.”

“Ooohhhh…. Oooohhhh… Oooeeehhh…! Alstublieft… Meester… Alstublieft…” smeekte Angelique. Het was onduidelijk wat ze daar nu precies mee bedoelde…

Een maagdelijk kutje had de dunne Gerechtsdienaar het genoemd. Lekker natuurlijk. Maar was dat wel waar? Had Angelique wel écht nog een maagdelijk kutje? Was Angelique wel écht dat onschuldige lieve Meisje wat iedereen in haar zag? Of bedriegt ook hier de schijn?

Er was er maar één die dat wist en dat was Angelique zelf. Zij alleen kende de waarheid.

Maar de Gerechtsdienaren waren nog niet klaar met haar. De waarheid zou hoe dan ook aan het licht komen… Dat leest u in het volgende deel van dit verhaal.