Bert & Gemma - 1

Bert & Gemma gaat over het geile verlangen om eens de vrouw van je dromen te mogen neuken.

Shakespier (bezoek zijn profiel!) heeft het plot in 6 delen, dat niet helemaal op fantasie berust, bedacht.

Ze hebben al meer dan een jaar regelmatig mailcontact via hun passie voor het schrijven van erotische verhalen. Het lijkt wel of Gemma zo ongeveer alles wat je over seks kunt bedenken al eens heeft beleefd en beschreven. Bovendien zou ze er geen enkele moeite mee hebben om met haar naakte lijfje mannen het hoofd op hol te brengen, zonder ze de kans te geven haar te bespringen. Dat laat ze alleen toe aan haar geliefde echtgenoot Wim. Bert heeft ook wel de nodige spannende ervaringen achter de rug, maar niet zo heftig als zij. In zijn verhalen durft hij van alles te schrijven, maar in werkelijkheid is hij toch wat schuchterder. ‘Zou ze echt zo zijn, of is het allemaal verzinsel?’ vraagt hij zich voortdurend af. In de loop der tijd wisselen ze terloops gedachten uit over andere onderwerpen en ook dat lijkt goed te klikken. Op papier althans, want ontmoet hebben ze elkaar nog nooit. Aanvankelijk willen ze dat eigenlijk zo houden omdat ze allebei getrouwd zijn, maar uiteindelijk hebben ze het toch een afspraak gemaakt. Aanleiding is hun gezamenlijke passie voor fotografie. Foto’s moet je nu eenmaal zien. Die kun je niet in tekst vertalen.

De ontmoeting vindt plaats op een terrasje. Hij vindt het wel spannend om haar eindelijk te zien en kijkt naar de passerende vrouwen; tracht in te schatten wie Gemma zou kunnen zijn. ‘Nee, die is te oud, en die te mager,’ flitst het constant door zijn hoofd. Hij is nog in gedachten verzonken als er een koppel voor zijn tafeltje staat. ‘Jij moet Bert zijn, is het niet?’ Een mooie vrouw van een jaar of dertig in een fleurige zomerjurkje spreekt hem aan. ‘Ik ben Gemma en dit is mijn man Wim.’ Dat had Bert niet verwacht. Hij had een ontmoeting onder vier ogen met Gemma in gedachten en nu is haar man er ook bij! Alsof Gemma zijn gedachten kan lezen voegt ze er snel aan toe: ‘Hij moet voor zijn werk hier in de buurt zijn en gaat er meteen vandoor.’ Gemma geeft Wim een kus waarna ze tegenover Bert gaat zitten.

Het gesprek gaat al snel over fotografie en verloopt soepel, al voelt Bert zich gespannen. Gemma heeft indringende bruine ogen. Ze is iemand die alles met veel gebaren uitlegt. Na enige tijd vraagt hij zich af of ze inderdaad geen beha draagt, zoals ze in haar profiel beschrijft, want ook haar borsten bewegen op die momenten enthousiast mee. Bovendien is het middelste knoopje van haar jurkje, dat door de diepe hals toch al veel inkijk biedt, losgesprongen. Vanaf het moment dat hij dat ziet, is het voor hem nog moeilijker om daar niet regelmatig stiekem naar te gluren. Plotseling voelt hij haar hand om de zijne. ‘Is er iets, je lijkt zo afwezig. Ben ik geen aangenaam gezelschap?’ ‘Oh, sorry. Jawel hoor,’ zegt hij geschrokken. ‘Heel aangenaam zelfs, maar ik dacht plotseling aan iets dat ik vandaag absoluut niet mag vergeten.’ Hij voelt dat hij een rood hoofd krijgt en hoopt maar dat ze niet heeft gezien dat hij enkel oog heeft voor haar borsten. Ze glimlacht. ‘Geeft niet hoor, ik ben wel gewend dat mannen naar mij kijken,’ vervolgt ze met de meest onschuldige glimlach, maar pretlichtjes in haar ogen.

Het gesprek gaat verder over hun visie op licht en belichting. Haar houding lijkt veranderd. Soms wrijft ze achteloos even over haar borst en kijkt hem dan recht aan om te zien of hij het wel gezien heeft. Dan maakt ze soms een plotselinge beweging tijdens het gesprek zodat het nu wel duidelijk is voor hem dat haar borsten alle vrijheid hebben. Hij meent zelfs op een bepaald ogenblik een duidelijke harde tepelafdruk in de stof van haar jurk te zien en … er is nog een knoopje eronder los gegaan. Zal ik haar waarschuwen vraagt hij zich even af, maar al snel realiseert hij zich dat Gemma hem opzettelijk plaagt. Juist als hij zich afvraagt of hij haar niet met een of andere opmerking uit de tent kan lokken, voelt hij haar been tegen de binnenkant van dat van hem. Bert kijkt haar geschrokken aan en weet niet hoe hij moet reageren. Traag voelt hij haar voet naar zijn bovenbeen glijden. Net als het spannend begint te worden, stopt ze. ‘Vond je dat vervelend?’ vraagt ze terwijl ze hem recht in de ogen blijft aankijken. ‘Nee, zeker niet, maar ik was er wel door verrast.’ ‘Ik weet niet wat voor beeld jij van mij had voor we elkaar ontmoetten,’ vervolgt Gemma, ‘maar je ziet er leuker uit dan ik had verwacht.’ Door deze directe benadering schuifelt Bert even onwennig op zijn stoel. ‘Ja, dat idee had ik ook al meteen toen ik jou zag,’ krijgt hij er uiteindelijk uit. ‘Je bent voor mij helemaal de uitdagende sensuele vrouw die je van jezelf beschrijft in je verhalen.’ Nu is het Gemma’s beurt om even te passen. ‘Ben ik te ver gegaan?’ vraagt hij zich af.

‘Ach, ik heb er niet zo’n probleem mee om iemand aan te raken, maar jij hebt daar wat meer moeite mee, merk ik,’ hervat Gemma. ‘Hoe doe je dat als je met een model werkt? Dat moet je af en toe toch ook aanraken?’ ‘Aanraken heb ik nooit gedaan, daar heb ik inderdaad moeite mee. Uiteindelijk ben ik met modelfotografie gestopt,’ zegt Bert. ‘Het is niet mijn ding gebleken. Van al die sessies heb ik maar één foto overgehouden waar ik blij mee ben. Het heeft me overigens wel verbaasd hoe makkelijk vrouwen in een studio uit de kleren gaan. Een vrouw vroeg me eens of ik foto’s van haar wilde maken voor de verjaardag van haar man. Voor haar leeftijd; inmiddels de vijftig al een tijdje gepasseerd, zag ze er nog best aantrekkelijk uit. Bij de voorbespreking liet ze een boudoir foto voor een spiegel zien van twintig jaar eerder. Zoiets wilde ze opnieuw. Als anekdote bij die sessie destijds vertelt ze dat die jonge fotograaf ook wat foto’s met naakte borsten wilde maken. Toen ze klaar zat zei hij; “Kun je je tepels even hard maken? Wacht maar, dat zal ik wel even doen.’ Ze vertelde dat ze toen is opgestaan en boos de studio uitgelopen. Wat dacht die blaag wel!’

‘Voor die foto-shoot ben ik een dag lang bezig geweest om een spiegel-setting op te bouwen. Dat is best lastig want je wilt geen reflectie van flitsers in het beeld. Eigenlijk zag ik helemaal niets in dat gedoe voor een spiegel. Tenzij je een professioneel model hebt ziet het er bijna altijd “gemaakt” uit. Misschien kan ik haar nog in een andere pose krijgen, dacht ik en bouwde een tweede set op waar ze languit op haar rug zou liggen met haar hoofd enigszins naar achteren gebogen, in de nek ondersteund met haar linkerhand en haar rechterknie een beetje opgetrokken. Gelukkig verliep de spiegel sessie redelijk vlot en vond ze mijn tweede idee ook heel interessant. Tijdens de proef zag ik dat de rechterhand op haar buik nog net halverwege in beeld kwam, dus vroeg ik haar die nog wat verder naar beneden te doen zodat die helemaal achter het been verdween.’ ‘Lig je goed?’ vroeg ik’. ‘Bijna, even wachten.’ Na het gebruikelijke: hoofd een beetje naar rechts, nog een beetje, kun je je arm iets laten zakken, etc,’ zag het er goed uit. In haar gezicht een perfecte uitdrukking van extase die paste bij de scene. Snel de serie gemaakt en meteen naar het computerbeeldscherm om het resultaat te zien. Zowel zij als ik waren enthousiast over het resultaat. Mooie contouren in zacht strijklicht tegen een zwarte achtergrond. Of ik wel haar borsten die plat waren ingezakt een beetje kon liften. ‘Ja hoor, met Photoshop kun je ze net zo groot krijgen als je ze hebben wil.’ Bij het opleveren van de foto wees ik nog naar de uitdrukking op haar gezicht. ‘Prachtig, het lijkt wel bijna echt,’ zei ik. ‘Hoezo bijna echt – met de nadruk op bijna,’ zei ze. ‘Oh, stom schaap,’ dacht ik bij mijzelf. Die lag zich op een meter bij mij vandaan gewoon te vingeren en stilletjes klaar te komen.

‘Dat is toch een geweldige belevenis geweest?’ roept Gemma enthousiast. ‘Je moet die schroom ten opzichte van vrouwen toch een beetje leren overwinnen. Waarom kom je niet eens naar mijn studio, dan kunnen we over en weer een beetje oefenen. Ik heb nog nooit een mannelijk model gehad.’ Terwijl ze dat zegt maakt ze het laatste knoopje los en krijgt Bert het volle zicht op haar borsten en bovendien een rode kop van opwinding. ‘Jij bent echt een borstenman, hè?’ grijnst Gemma. Ze kijkt op haar horloge en zegt: ‘Oh jee, ik moet weg. Sorry. Nog even naar het toilet.’ Berts hartslag is heftig, zijn handen trillen van opwinding.

Als ze terugkomt aan het tafeltje geeft ze Bert een kus op de wang. Dan pakt ze zijn hand, duwt er een doekje in en sluit hem weer. ‘Geef het maar terug als we elkaar volgende keer ontmoeten, want dat gaan we zeker doen’. Ze knipoogt naar hem en verdwijnt snel in de menigte. Bert is even uit het lood geslagen door het plotselinge en snelle afscheid. Hij opent zijn hand en ziet een groen kanten slipje. Hij kan de verleiding niet weerstaan, brengt het naar zijn neus en ademt diep in. De geur en de gedachten zorgen onmiddellijk voor een snoeiharde erectie.