De Vriendengroep - 17

De hele groep, voor zover die nog heel was, was compleet bij het avondeten. Jeff en Nathalie waren er ook weer helemaal bij, en kort leek het alsof die twee nooit ruzie hebben gehad. Hetzelfde kon over mij en Elise zeggen. Bij thuiskomst had ze me opgezocht, zelfs zich verontschuldigd en hadden we kort maar hartstochtelijk gezoend, voordat we weer met z’n allen de stad ingingen om te eten en te drinken. Bijna een kopie van gisteren. Maar dan met minder personen. Het was zo wel iets overzichtelijker. Elise bleef weer dicht bij mij en gaf ook vooral mij haar aandacht. Fijn en opvallend tegelijk. Want ik zag Mussa wel kijken. Eerder wat verbeten. Hij was jaloers. En ik had niet het idee dat er wat gebeurd was tussen die twee dit weekend. Dat zou ze toch echt niet doen. En de rest kon ik ook goed in de gaten houden. Ik vond het wel leuk om te zien hoe iedereen zich gedroeg en had ontwikkeld ten opzichte van gisteren, waar verder geen woord over gesproken werd. Zeker de personen die al wegwaren, leken niet meer te bestaan. Ik hield ook maar wijselijk m’n mond. Jeff had los, Nathalie kletste met de andere dames. Net als gisteren. Hyun had het ook echt naar haar zin. Alsof er een last van haar schouders was gevallen, zo was ze veranderd. Vraag me niet hoe of wat of waarom. Sophia had wel een paar keer mijn kant opgekeken, wat ik wel ongemakkelijk vond. Dan bloosde ze ook een beetje. Bijna vergeten dat wij kort gezoend hadden vanochtend… Wat dat betreft was ik degene waarvan ik zeker wist dat die de fout in was gegaan, en Elise dus niet. Voor zover ik wist, natuurlijk. Kamila en ik hadden eerder een vriendschappelijke band ontwikkeld en zij mengde zich ook heel natuurlijk in het gesprek tussen mij en Elise en lachte vrolijk mee, terwijl ik haar grote, groene ogen heus wel wat bewonderend naar mij zag kijken. En dat was Elise ook niet helemaal ontgaan. Ook Kamila gaf nu wel wat wisselende signalen. We hadden samen al flink ingedronken, zou je kunnen zeggen, maar nu voor, tijdens en na het eten, had iedereen nog een stuk meer genuttigd dan misschien wel goed voor ze was. Ook ik was wel een beetje teut nu.

-

En daardoor leek het mij een goed idee Mussa te confronteren, toen ik hem een tijdje buiten had zien staan voor het restaurant aan een gracht. Hij belde en rookte een sigaret. Meneer de topsporter… Ik wist niet wat ik tegen hem ging zeggen, maar toen hij mij zag, versteende ik en bleef ik voor hem staan. Hij bekeek me kort alsof hij aan het inschatten was of hij me kon hebben of niet. Zo dronken was ik ook weer niet. Ik was geen partij voor hem. Ik ging ook zeker niet vechten.

‘Weet je wel wat je hebt?’ vroeg hij mij echter, en confronteerde hij mij juist. ‘Huh?’ was hij ongeduldig. ‘Dat zij genoegen neemt met iemand zoals jij. Dat begrijp ik echt niet.’ probeerde hij me te beschimpen. De sfeer was zo opeens omgeslagen. Binnen alles leuk en gezellig, hierbuiten kil en hard. Ik slikte dan ook.

‘Ik weet wat jullie gedaan hebben. Toen.’ zei ik er expres bij, zodat hij misschien meer zou opbiechten.

‘O ja? Dus? Wees blij dat het daarbij gebleven was.’ dreigde hij een beetje, maar zei hij dus ook dat er verder niks gebeurd was in de tussentijd. En ik geloofde hem ook wel. Want hij leek dat zeer spijtig te vinden. Hij kwam oprecht over. ‘Al wilde ze wel.’ zei hij daarna, wat mij verbaasde.

‘O ja?’ vroeg ik wat angstig terug. En hij knikte rustig.

‘Jaartje later. Maar ik wees haar af omdat ze nog steeds een vriend had, stom dat ik was.’ Hij keek me scherp aan en ook dit leek hij te menen. Meende hij dit? Ik voelde me dommer en kleiner worden met de minuut. Hij bleef er een beetje lacherig over doen en wilde me duidelijk vernederen, wat deels lukte, maar zeker niet helemaal. ‘En als ze het nu zou vragen, zou ik het wel weten.’ zei hij ook gewoon tegen haar vriendje… ‘Man, je weet niet hoe ze is. Zij is echt veel te goed voor je.’ zei hij nog een keer, en deed een stapje dichterbij. ‘Misschien wacht ik het wel niet eens af.’ drukte hij een vinger tegen mijn borst.

-

Ik schraapte mijn keel en zag zijn donkere ogen hard naar me loeren. Er was nog die kant in mij die dat misschien wel wilde zien…

‘En als ik je nou zeg, dat ik het misschien wel zou toelaten, als jij…’ Hij begon meteen te lachen.

‘Je bent nog zieliger dan ik dacht.’ maakte hij het nog erger. Ik schaamde me ook. ‘En wat denk je nou? Dat ik jouw toestemming nodig heb? Vanavond? Dan zal ik maar uitkijken als ik jou was.’ werd zijn boodschap nu steeds duidelijker. Ik slikte. ‘Alsof jij me kan tegenhouden? Alsof zij dat zou willen? Uh-uh. Ik dacht het niet.’ leek hij de situatie te schetsen zoals die misschien wel was. Elise had het dus nog een keer met hem willen doen in de tussentijd, als ik hem moest geloven. Dat kwam best hard aan. Maar nu zou ik dat misschien wel willen. Ik kon haar niet stoppen, en wilde dat ook niet. Maar toch wilde ik dat nu niet toegeven tegen Mussa.

‘Ik ben niet bang voor je.’ zei ik nog, zogenaamd dapper. Hij schudde z’n hoofd en nam me niet serieus. Dit was klote. Had ik maar niks gezegd.

-

Even later staan we weer binnen. Ik ben duidelijk wat aangedaan door zijn woorden en het feit dat Elise, die nu enkel aandacht voor mij leek te hebben, hem zou hebben benaderd voor meer een jaar na dat feestje. Ik zou niet weten wanneer. Waarschijnlijk tijdens een van die spaarzame bijeenkomsten waar ze dan Ameland voor verliet, en waar ik dan vaak achterbleef. Ik schrok hier best wel van. Was dat toen, of is ze nog steeds zo? Was er toen ook weer drank in het spel, of groepsdruk? Geen idee. Hier waren geen beelden van. Hier was niks gebeurd. Maar het had wel kunnen gebeuren. Moest ik Mussa dankbaar zijn dat hij er toen niet in mee was gegaan? En wat bedoelde hij nou eigenlijk? Hij spreekt over haar alsof het de liefde van zijn leven is, maar tegelijkertijd alsof het niet meer was dan een object voor de seks. En gek genoeg herkende ik dat nu. Zij was mijn liefde van het leven, en nu steeds meer slechts een seksobject aan het worden. Toch geloofde ik dat ze het niet zou doen. Nu niet meer, nu ik al gedeeltelijk op de hoogte was, en ze wist dat ik misschien wel toestemming zou geven ook. Ze wist nu wel beter. En ik ook. Maar was het ook aan de orde?


*
*
Beste Lezers,

Alhoewel ik begrijp dat het 'cuckold' thema duidelijk aanwezig is, hoop ik dat jullie inzien dat er meer achter dit verhaal schuilt en dat de relatie en de verhouding tussen de personen centraal staat, in alle vormen met alle lastigheden die erbij komen kijken.

Ik schrijf wel vaker wat chaotisch. Ik hoop dat jullie dat van me gewend zijn, ondertussen. ;)

Groet,
Jefferson