Runo - 1

Disclaimer:

In dit verhaal komt mentale gezondheid naar boven. Als dit iets is waar je het moeilijk mee hebt of liever niet over leest dan is dit verhaal niet voor jou. Weet als je dealt met depressieve gevoelens er altijd iemand is met wie je kan praten.

Ook komt er dwang in voor. Als dat niet je ding is dan raad ik je aan dit verhaal ook over te slaan. Dit is mijn eerste keer in het kopje Fantasie dus ik hoop dat het een beetje bevalt. Veel leesplezier!

-Runo-

Hoi, mijn naam is Runo. Ik ben 16 jaar oud en ben een beetje een gothic girl.ik heb zwart haar met rood en blauwe highlights. Het liefst draag ik rokje met panties en crop tops, zeker nu het zomer is. Ik ben 1.60 lang, ben behoorlijk slank en ben gezegd met een cup D borsten.

Laat ik maar eerlijk zijn, na de scheiding van mijn ouders ging het niet zo lekker. Ik raakte behoorlijk in een depri periode na hun (v)echtscheiding. Ik ben nogal een binnenvetter dus praten deed ik niet. Ik begon me af te sluiten van familie en vrienden en kwam nog maar weinig van mijn kamer. Het met niemand praten in combinatie met mijn steeds slechter wordende schoolprestaties maakt een negatieve vicieuze cirkel waar ik niet uit kwam. Dit zorgde ervoor dat mijn moeder opperde ( lees dwong) met een psycholoog te gaan praten…..nou daar gaan we dan.

33 graden buiten en van mij werd verwacht dat ik met een of andere psych ging zitten lullen. Ik stap van mijn fiets af en gooi mijn koptelefoon in mijn nek. Ik draag vandaag en crop top zonder mouwen en een kleine, zwarte spijkerstof broek. Ik had geen zin gehad in het doen van mijn make-up. Mijn haar droeg ik in een paardenstaart die de rode en blauwe highlights goed verdeelde. Toen ik het gebouw binnen stapte baande ik mij een weg naar de balie. “ Uw naam” zei een zeer ongeïnteresseerd uitziende ouwe tang. “ Runo Jansen“

“Neem plaats” kwam er uit haar mond en ze wees me een stoel zonder van het scherm op te kijken. Ik zette mij in het oncomfortabele plastic geval en pakte mijn telefoon. Wachtend tot ik aan de beurt was begon ik door Instagram te scrollen.

-Dr. Leenheer-

“Jonge dame van 16…depressieve gevoelens……sociaal teruggetrokken…. zelfbeschadiging….. gescheiden ouders……” ik zat een beetje in mijzelf te mompelen terwijl ik het dossier van mevrouw Jansen door keek. Heel benieuwd wat ik zo meteen aan de tafel krijg. Ik sloot mijn laptop en zetten mijn glas drinken op de lage tafel. Mijn kantoor bestond uit een klein bureau in de verre linker hoek en een mooie ruime zit hoek tegen de achterste en rechter muur. Daar stonden een comfortabele bank en 2 stoelen. Ook had ik een kast met materiaal voor de gene die voor speltherapie kwamen maar dat was hier nog niet van toepassing.

Ik opende even het afgesloten laatje in mijn bureau. Daarin stond een kleine, zwarte lichtbalk. “Zou ik al?” Nee nog niet bij de eerste sessie dacht ik bij mezelf. Eerst maar eens kijken hoe beïnvloedbaar deze dame is en ik sloot het laatje weer af. “ Nou…laten we er maar eens aan beginnen” zei ik hardop tegen mijzelf. Ik opende de deur van het kantoor, liep de gang over en opende daarna de deur van de wachtruimte…..”Runo Jansen!?”

-Runo-

Als de deur open gaat en mijn naam omgeroepen word schrik ik op uit mijn telefoon. Ik stop hem snel weg en sta op. De man stelt zich voor als Robert Leenheer en we gaan snel door naar zijn kantoor. Daar vraagt hij mij plaats te nemen in een stoel. Kijk, dacht ik bij mezelf. Ik kan 2 dingen doen. Ik kan liegen en dan zitten we hier alleen maar nog langer want deze mensen geloven je toch nooit, of ik zeg waar het op staat, krijg misschien een beetje stres bij hem los, en we kijken we kijken wel wat we er aan doen als het niet 1000 graden buiten is. Ik verkoos optie 2.

Dr Leenheer, of Rob zoals hij me vraagt hem te noemen, begint met een lijst met vragen waarvan ik me voor kan stellen dat elke zielenknijper er zo een heeft. Na ongeveer 20 minuten springt hij op uit zijn stoel. “ Ik denk dat ik wel weet wat het beste plan van aanpak is” zegt hij. Hij loopt naar zijn bureau en pakt iets uit een la. Het is een soort balk waar een stekker aan hangt of zo. Hij plugged hem in. Ik sla mijn benen over elkaar en luister naar zijn uitleg

-Dr. leenheer-

Ik moest me echt inhouden. Dit meisje was een geweldige kandidaat voor mijn hypno lichten. Ik kon niet wachten tot ik ze erbij kon pakken. Met trillende handen opende ik de la en sloot de lamp aan. Ik begon aan mijn , voor het grootste deel bullshit, uitleg over trauma verwerking en de effecten die de lamp zou hebben. Ze lijkt het allemaal te accepteren en erin mee te gaan. Nog even en ik kon mijn gang met haar gaan.

-Runo-

Oke, dus ik hoefde alleen maar met mijn ogen de lichtjes te volgen die heen en weer zouden gaan bewegen en dat zou dan een bepaalde reactie in mijn brein geven die het trauma van de scheiding makkelijker te verwerken zou maken…… oke als hij het zegt. Ik zette mij comfortabel neer en keek naar de lamp. De dokter zetten de lamp aan en ik volgde de lichtjes met mijn ogen.

Ik zal niet liegen, het was best ontspannend. Het gaf een soort van rust in mijn hoofd die ik niet kenden. Na ik denk 5 minuten werd het concentreren makkelijker en sloot ik me af van de wereld om mij heen. Daarna werd alles zwart.

-Dr Leenheer-

De lamp had het gewenst effect. Het duurde niet lang voor het meisje in trans was gebracht en nu alleen maar voor haar uit zat te staren. Ik noemde een paar keer haar naam naar geen reactie. Ook als ik haar schouders aanraakte heen reactie. De trans was compleet. Ik stond op en kwam voor haar staan.

De lamp werke gewoon! Ik had haar volledig in mijn macht. Voorzichtig teste ik de grens en legde een hand op haar borsten…..geen reactie…. En op haar kruis….geen reactie! Ik kwam voor haar staan en duwde op haar kin. Haar mond viel open. Toen…. Knoopte ik mijn broek los. Mijn pik was ondertussen kei hard. Ik legde de eikel op haar lippen en duwde hem naar binnen. Wat voelde dat warm en smal, zoon tiener mondje. Ik duwde haar kin iets omhoog zodat ze haar lippen sloot. Toen begon ik heen en weer te bewegen.

Dit was geweldig. Ik had haar hele lichaam gewoon tot mijn beschikking en ze kon er niets aan doen dacht ik terwijl ik het tienertje haar mondje nam. Af en toe als ik verder door duwde hoorde ik haar kokhalzen maar dit veranderde voor Runo niks. Ze bleef zitten en voor zich uit staren.

Ik pakte nu haar wangen vast om een beetje kracht bij te zetten. De zorgen over of ze wakker zou worden uit de trans waren nu langzaam aan het weg ebben. Ik wilde meer, meer van haar lichaam, meer van haar voelen. Ik verloor me in de gedachten. Ik liet een hand in haar kleine shirtje geleiden naar haar tieten. De stof stond zo strak dat het bijna niet leek te passen. Toen ik haar tepels voelde was het me teveel en spoot ik mijn lading in haar mondje. Ze slikte gewoon nog ook.

Ik deed gaar gezicht af, stopte mijn pik weg en ging weer zitten. Daarna brak ik de trans.

-Runo-

Ineens was ik er weer. Ik had een soort van gat in mijn geheugen maar ook en soort van rust. Ik kan het niet goed uitleggen. Er was een soort van wolk uit mijn hoofd. Dat ging ik de doc. natuurlijk niet toegeven. Ik bedankte hem voor de sessie en we plande een nieuwe voor over een week. Daarna verliet ik , met een rare smaak in mijn mond, het gebouw.