Verhalen Van Little College Street - 14

Misschien ken je ze wel
Misschien ken je ze niet
Maar dit zijn de verhalen
Van Little College Street
En mag dit vogeltje
Ooit gevangen zijn
Dan behoedt dit boekje
Hem voor pijn

1/2 april 1893

Wie ik ben maakt niet zoveel uit. Als je dit boek hebt gevonden weet je het waarschijnlijk wel. Zo niet... Dan zweer ik met mijn hand op mijn nobele hart dat alles wat hierin beschreven is waar is. Blader gerust wat rond, perverseling! Lees een verhaal en ruk jezelf van hoogtepunt naar hoogtepunt. Naar zowel dat van jou, als alle andere die jou voorgingen met mij.

Hoe ik eruit zie? De man waar ik het eerste verhaal over schreef beschreef mij als ‘een wonder’. Als ik mij een dag of twee niet zou scheren dan zou ik als een echte vent door kunnen gaan, maar ben ik wel geschoren en geef je mij de juist schmink, dan ben ik je nichtje, zus of lang verloren vriendin. Zolang ik mijn mond maar houd.
Mijn ouders waren Italiaanse straatmuzikanten. Variété. Ik zit niet heel ver weg van wat zij deden, alleen is mijn gunst niet alleen voor het oor. Dat ik uit het zuiden van Europa kom zie je aan mijn vollere lippen, mijn ogen, mijn licht krullende haar en mijn licht getinte huid. Maar genoeg over mij. Laten we het over hen hebben Robert, Victor en Vladimir.

De deur werd achter mij dicht gedaan. Ik was een kantoor ingelopen met een bureau en meerdere stoelen. De man wees mij een stoel aan en Victor nam plaats naast mij.
‘Oh, mijn excuses. Ik vergeet mij helemaal voor te stellen. Robert. Robert Sagar.’
Hij stak zijn hand uit en ik schudde hem.
‘Mateo.’
De man knikte en ging in zijn stoel achter het bureau zitten. Hij keek mij indringend aan.
‘Victor vertelt mij dat jij toegang hebt tot de levens van, laten we zeggen, hooggeplaatste mannen binnen Londen.’
Ik keek Victor aan en toen naar Robert.
‘Ik begrijp het niet helemaal.’
‘Jij bent de eerste die heeft kunnen bevestigen dat Homes er meer hobby’s op nahoudt dan cocaine en vioolspelen.’
Ineens voelde ik mij in de hoek gedreven.
‘Dat heb ik in vertrouwen verteld.’
Ik keek Victor aan.
‘Het blijft ook onder ons. Tussen deze vier muren.’
‘En het levert je wat op.’
Robert pakte een zakje en zette het voor mij neer op het bureau.
‘Pak maak. Het is voor jou. Voor jouw kennis.’
Ik pakte het leren zakje en opende het. Er zat geld in. Meer dan ik in een week zou krijgen door mij te verkopen.
‘Voor ik je verder inlichtingen geef wil ik zelf eens zien hoe goed je bent.’
Ik keek niet begrijpend tot dat ie ging staan, Victor wegstuurde en zijn - vrij kleine - pik uit z’n broek haalde.
‘Wat wil je met mij doen, meester?’
Robert ging op z’n knieën zitten. Ik liep naar hem toe en bedacht mij wat ik zou willen wat iemand bij mij zou doen. Ik pakte Robert bij zijn gezicht en kneep zijn mond open.
‘Open.’
Hij luisterde en ik spuugde in zijn mond.
‘Goedzo.’
Ik gaf hem een klap in z’n gezicht. En nog eentje en nog eentje. Ik opende mijn broek en haalde mijn pik uit mijn broek en bedacht mij geen moment. De pis die ik tot nu toe in had gehouden moest eruit.
‘Mond open en slikken.’
Hij deed het en ik piste in zijn mond. Hij slikte. Ook al liep het deels langs zijn mondhoeken.
‘Nu zuigen.’
Ik drukte mijn nog slappe pik in zijn mond. Hij deed zijn werk. Zoog mijn pik hard en begon mij te pijpen. Ik pakte zijn hoofd met natte haren van pis en begon zijn mond te neuken. Hij likte en zoog goed. Ik kon diep bij hem binnen. Ik hield het niet meer en ik spoot m’n zaad. Hij nam het in z’n mond en stond toen op. Pakte mij ineens beet en drukte mij met mijn op het bureaublad. M’n kontje stak omhoog en hij spuugde het zaad op m’n aars. Hij drukte een vinger bij mij naar binnen en daarop zijn kleine stijve pik. Hij neukte hard en wist met zijn pik mij best goed te raken. Ik werd weer hard. Hij neukte door en door. Ik voelde mij niet gevuld, maar iets van binnen werd goed geraakt. Dermate goed dat ik mijn zaad weer op voelde borrelen en het over het bureaublad heen spoot. Dat ik mijn billen daarbij samentrok zorgde ervoor dat hij ook z’n zaad in mij spoot.

Nadat hij zijn gezicht met een doek had schoongemaakt en mijn zaad van z’n bureau had gelikt. Namen wij weer plaats op onze stoelen.
‘Prima. Zeer goed. Jij bent erg goed inzetbaar. Wij zijn bezig met de Ripper en we hebben een aantal mannen op het oog die wij verdacht vinden.’
Hij zag nog wat zaad op z’n bureau, haalde zijn vinger erdoorheen en likte hem af.
‘Mannen die mogelijk ook geïnteresseerd in…’
Hij keek naar mij.
‘Zulke spelletjes die jij weet te spelen. Dus hierbij wil ik jou vragen om Victor op de hoogte te houden van wat je hoort en ziet. Voor iedere bruikbare informatie verdien je dat geld.’
‘Dus u wilt mij als spion?’
‘Juist. Denk er over na en laat Victor jouw besluit weten. Je mag nu gaan en vergeet je geld niet.’

In de koets terug keek ik naar buiten. Ik zag Londen aan mij voorbijtrekken.
‘Zijn er meer zoals ik?’
Ik draaide mij naar Victor. Hij knikte.
‘We hebben in elke laag van de samenleving mensen die hun ogen en oren open houden. Mensen die voor de hofhouding werken. Mensen die onder mensen van betekenis komen. Mensen zoals jij…’
‘Wat bedoel je daarmee?’
Ik zei het defensief. Victor glimlachte en kwam wat dichter naar mij toe.
‘Je liet mij niet uitspreken. Mensen zoals jij én ik. Mensen die een dubbelleven hebben. Waarbij het de tweede natuur is om een rol aan te nemen. Mensen die heel goed anderen kunnen geven wat ze willen, maar ondertussen er zaken voor terugkrijgen die de anderen niet op waarde schatten.’
‘Informatie.’
‘Juist. Daarbij zullen een hoop mensen een jongen als jij onderschatten. Je kan je voordoen als elite, maar je bent…’
Hij zocht naar woorden om mij niet te schofferen.
‘Een jongen van de straat.’
Vulde ik hem aan. Hij knikte.
‘Wat niet erg is. Ik heb veel compassie met de gewone mens. Er zijn er immers veel meer zoals jij, dan zoals ik.’
‘Blijkbaar zijn er een heleboel die van pik houden.’
‘Meer dan je denkt. Dat brengt ons bij het moeilijk van jouw klus. Uiteraard zijn er genoeg heren die gebruik maken van de jongens van Little College Street. Alleen hebben wij het nodig dat je bij bepaalde mannen binnenkomt. Nu heb ik genoeg manieren om je naar binnen te loodsen, maar je moet wel oppassen. Je werk was al gevaarlijk. Genoeg mensen geven niks om jongens zoals jij of gebruiken ze voor andere doeleinden. Kijk naar die vriend van je.’
‘Dankjewel.’
Victor keek mij niet begrijpend aan.
‘Dat je mij de kans nog hebt gegeven om hem te zien.’
‘Het was een mooie jongen. Ik had… Waar ik opgroeide was er veel bos, maar weinig mensen. Op een dag was ik in het bos aan het spelen en ineens zag ik een iemand mij van achter een boom bespieden. Ik deed net alsof ik het niet door had. Maar liep steeds iets dichterbij tot ik er op af rende. Ik overrompelde hem zo dat we achterover in het mos vielen en ik bovenop hem kwam te liggen. Hij durfde niks te zeggen. Ik vroeg hem wat ie deed? Toen hij begon te praten verstond ik hem niet. Hij sprak een taal die ik niet verstond. Maar hij was… Hij was prachtig. En terwijl ik daar bovenop hem lag, werd ik hard. En ik voelde dat hij dat ook werd. Toen zoende hij mij. Ik hem. Ik wilde zijn pik zien. Hij had eentje die groter was dan de mijne. Ik had van onze hond gezien dat ie zich likte en ik had dat altijd bij mijzelf willen doen. Maar ik was niet lenig genoeg. Maar nu kon het bij hem. Ik nam zijn pik in mijn mond en hij de van mij en het was heerlijk. Ik wist dat ik dit elke dag wilde. Zonder elkaar echt te verstaan spraken we de volgende weer af. Hoe we elkaar begrepen wist ik niet. Maar we waren elke dag op hetzelfde moment op dezelfde plek. Ik weet niet hoe lang het duurde. Op die leeftijd duurde het een seconden en het duurde voor eeuwig. De laatste keer dat ik hem zag kwam ik erachter dat ie Igor heette en alsof ie wist wat ging komen hield ie mij die laatste moment nog steviger vast bij het afscheid dan normaal. Of ik heb het mijzelf dat later wijsgemaakt.’
Victor keek naar buiten. Ik zag dat ie waterige ogen had.
‘De volgende dag kwam hij niet opdagen. Ik bleef wachten. De dag daarop weer. Ik kon niet geloven dat ie ineens weg was. Dus ik ging zoeken. Ik had voor mijn gevoel heel het bos gehad op een stuk na. Daar mocht ik nooit komen. Wolven; waarschuwde mijn vader mij altijd. Maar ik moest het weten. Ik wilde het uitsluiten. Dus ik ging die kant op en niet veel later…’
Hij beet op zijn lip, maar kon voorkomen dat twee tranen over zijn wang rolden.
‘Ik had alles in mijn leven willen doen, willen geven om die jongen weer terug te krijgen. Om hem weer heel en levend te maken. Maar dat ik hem zag, hoe afschuwelijk ook, maakte wel dat ik afscheid kon nemen. Het af kon sluiten. Dat gunde ik jou ook.’

In suite met 66 op de deur wachtte Vladimir op ons. Hij droeg mij op mij uit te kleden en naakt op bed te gaan liggen. Ondertussen hadden hij en Victor een gesprek dat ik niet kon horen. Uiteindelijk kwam Vladimir de slaapkamer binnen lopen. Hij was naakt. Zijn lijf was prachtig gespierd. Zijn ogen leken bijna te glimmen in al het kaarslicht.
‘Wil je vanavond mijn gast zijn die met liefde behandeld wordt of mijn slaaf die ik gebruik?’
Ik wilde niet meer nadenken en mij overgeven aan zijn wil.
‘Slaaf, meester.’
Hij lachte en kwam dichterbij.
‘Dan ga je nu op jouw buik liggen en je voeten omhoog.’
Ik deed het terwijl ik Vladimir touw en een blinddoek zag pakken. Ik gaf mij over. Ik gaf mij over aan hem. Toen werd de blinddoek voor mijn ogen gedaan en zag ik niks meer. Ik voelde alleen hoe ik vastgebonden werd. En hoe denken niet meer ging. Ik voelde hoe mijn kontje gebruikt werd en ik liet het gebeuren. Ik wilde niks liever dan nu alle macht uit handen geven. Want ik had die dag heel veel meer macht gekregen, dan ik ooit had verwacht.

Midden in de nacht werd ik wakker. Ik voelde mijn pik en billen plakken van het zaad. Vladimir lag slapend naast mij. Het was doodstil. Ineens voelde ik de drang om meer te weten te komen over de man die naast mij lag. Ik stond op en sloop de slaapkamer uit. Liep naar een kamer waar ik tot nu toe nog nooit geweest was. Er brandde nog een olielampje. Ik draaide het lont omhoog en er kwam meer licht. Ik zag papieren en kranten op een bureau. Ik las het. Een artikel over een schip genaamd Demeter dat vergaan was en waarbij alle bemanningsleden om het leven waren gekomen. Ik zag een verkoopakte van een huis met de naam Carfax. Vladimir had blijkbaar geld genoeg. Ik keek in lades en vond daar iets wat ik nog nooit gezien had van dichtbij. Foto’s van naakte jongens zoals ik. Haar rond hun pik en onder hun oksels. Zaad op hun lijf. Ik bladerde ze door en mijn pik werd harder. Toen schrok ik. Want ik zag mijzelf én Charley. Bevroren op een stuk papier. Toen voelde ik met geweld ineens een steenkoude hand om mijn keel. Ik schrok en stootte in angst de olielamp om. Deze viel stuk op de grond en voor ik het wist was ik gevangen in een zee van vuur. Ik voelde mijn adem steeds zwaarder worden. Ik voelde de hitte. Het deed pijn, maar het was ook fijn. Ik moest het omarmen bedacht ik mij. Ik moest…
Ik schrok wakker en lag in mijn bed op Little College Street. Mijn huid voelde branderig. Ik voelde waar het gloeide. Het was glad. Het leek wel of er iets op mijn huid zat. Ik krabde eraan. Het leek weg te gaan. Ik rook aan mijn vinger. Kaarsvet.
Ik liet een vinger tussen mijn benen glijden en voelde mijn natte kontje. Zaad. Hoe was ik dit keer weer thuis gekomen? En wat was er gebeurd?