Door: Appolonia
Datum: 28-08-2024 | Cijfer: 8.4 | Gelezen: 680
Lengte: Kort | Leestijd: 2 minuten | Lezers Online: 1
Trefwoord(en): Kort,
Lengte: Kort | Leestijd: 2 minuten | Lezers Online: 1
Trefwoord(en): Kort,
Vervolg op: Melk - 31: Avond En Nacht
Weggevoerd
Beatrice opende haar ogen en keek knipperend rond. Ze zat op de achterbank van een ruime comfortabele bestelwagen. Ze zag de verlichting van de autosnelweg voorbijflitsen
“Gaat het wat, lieve dochter?”
“Mmmm… Ik ben moe en ik heb overal pijn.”
“Tja, die handboeien. Maar seffens mag je in een lekker bedje, dat is alles wat je nodig hebt heé. En een ontbijtje met een spiegeleitje van mama, een croissantje…”
“Waar ben ik? Waarom ben ik geboeid? Waar is Emma? Mijn kindjes! Waar heb je ze gelaten?”
“Je kindjes? Bij Emma.”
“… Wat was dat allemaal? Weet je wat Deborah allemaal met ons gedaan heeft? Je hebt ze toch niet laten ontsnappen?”
“Ssss…. Tututut… Ik moet je iets vertellen…”
“Ja! En dringend!” jammerde ze.
“Ik spreek nu tot jou als hoofd van het C.E.C., is dat duidelijk.”
“Ja mama, zeker…”
“Je spreekt me aan met Mevrouw A, of Mevrouw de directeur…”
“Mama?” zei ze verbouwereerd.
“Kijk agente, de missie van het C.E.C. is recent veranderd. Verfijnd.”
Beatrice merkte Deborah op, die aan de andere kant van haar moeder zat.
“Mama, ik snap er niets van. Ik moet naar huis! Naar mijn baby’tje! En naar Pebbles! Waar is zij? Waar is mijn mobieltje?”
“Dàt heb je voorlopig niet nodig, beste agente.”
“Jawèèèl! Waar zijn ze? Je kan me niet vasthouden! Waar is Pebbles?”
“Dat heeft geen belang.”
“Thuis?”
“Ze gaat naar het Centrum. Samen met ons. En nu terzake.”
“Nee!”
Alix gaf Beatrice een klap in het gezicht
“Zwijg als ik spreek!”
Beatrice zweeg verschrikt en betastte haar wang.
“Mama? Wat doe je nu?”
Deborah kwam tussenbeide.
“Zeg, geef jij nog borstvoeding?”
“J… ja…”
“Perfect,” antwoordde Deborah.
“Waarom vraag je dat?” vroeg Alix.
“O, zomaar.”
“Gaat het wat, lieve dochter?”
“Mmmm… Ik ben moe en ik heb overal pijn.”
“Tja, die handboeien. Maar seffens mag je in een lekker bedje, dat is alles wat je nodig hebt heé. En een ontbijtje met een spiegeleitje van mama, een croissantje…”
“Waar ben ik? Waarom ben ik geboeid? Waar is Emma? Mijn kindjes! Waar heb je ze gelaten?”
“Je kindjes? Bij Emma.”
“… Wat was dat allemaal? Weet je wat Deborah allemaal met ons gedaan heeft? Je hebt ze toch niet laten ontsnappen?”
“Ssss…. Tututut… Ik moet je iets vertellen…”
“Ja! En dringend!” jammerde ze.
“Ik spreek nu tot jou als hoofd van het C.E.C., is dat duidelijk.”
“Ja mama, zeker…”
“Je spreekt me aan met Mevrouw A, of Mevrouw de directeur…”
“Mama?” zei ze verbouwereerd.
“Kijk agente, de missie van het C.E.C. is recent veranderd. Verfijnd.”
Beatrice merkte Deborah op, die aan de andere kant van haar moeder zat.
“Mama, ik snap er niets van. Ik moet naar huis! Naar mijn baby’tje! En naar Pebbles! Waar is zij? Waar is mijn mobieltje?”
“Dàt heb je voorlopig niet nodig, beste agente.”
“Jawèèèl! Waar zijn ze? Je kan me niet vasthouden! Waar is Pebbles?”
“Dat heeft geen belang.”
“Thuis?”
“Ze gaat naar het Centrum. Samen met ons. En nu terzake.”
“Nee!”
Alix gaf Beatrice een klap in het gezicht
“Zwijg als ik spreek!”
Beatrice zweeg verschrikt en betastte haar wang.
“Mama? Wat doe je nu?”
Deborah kwam tussenbeide.
“Zeg, geef jij nog borstvoeding?”
“J… ja…”
“Perfect,” antwoordde Deborah.
“Waarom vraag je dat?” vroeg Alix.
“O, zomaar.”
Lees verder: Melk - 33: Nacht, Ochtend
Bezoek ook eens mijn profiel pagina om meer over mij te weten te komen, een overzicht te zien van mijn verhalen of om een berichtje achter te laten! Ook kun je jezelf aanmelden om een mail te ontvangen als ik een nieuw verhaal heb geplaatst!
Samen Fantaseren: Hoi, ik ben Kantjeboor, 29 jaar. Heb je genoten van dit verhaal? Dan nodig ik je uit op mijn prive pagina, waar de spanning verdergaat, onze fantasie vrij spel krijgt en we samen ontdekken hoe ver we durven gaan...Trefwoord(en): Kort, Suggestie?
Geef dit verhaal een cijfer:
5
6
7
8
9
10
