Yasmijn zat huilend op haar bed. Een jaar al. Een volledig jaar sinds haar beste vriendin Anouk om het leven kwam in die nog steeds mysterieuze brand in de oude jaggershut. Niemand kon vatten wat daar precies gebeurd was. Brandexperts zochten zonder succes naar een mogelijke oorzaak. Maar niets werd gevonden. Enkel een uitgebrande boshut en het levenloze naakte lichaam van de 17 jarige Anouk op de tafel. Waarom? Hoe? Haar familie zat met zoveel vragen. Maar antwoorden kwamen er nooit. Yasmijn was één van de weinige vriendinnen van Anouk. Ze was een jaar jonger en nu zelf bijna 17 jaar. Ze zat een jaar lager op school, de school waar het nieuws ook als een bom ingeslagen was. De school waar ze voor het laatst levend gezien werd. Waar ze door juf Verhellingen de klas uitgezet werd. Waar haar laatste wat ze zei simpelweg “Doei” was. Toen het nieuws van Anouks dood bekend raakte bleef juf Verhellingen muisstil. Ze stapte zonder een woord te zeggen de klas, niemand had haar sinds die dag nog terug gezien of iets van haar gehoord.

Er werd op de deur geklopt. “Binnen” zei Yasmijn snikkend. Haar vader kwam de kamer binnen gewandeld met 2 pilletjes in een doosje en een glas water. “Het is tijd voor je medicatie lieverd” zei hij zachtjes. Yasmijn had de dood van haar bestie Anouk nooit kunnen verwerken. De jonge meid tuimelde regelrecht een zware depressie in. Yasmijn keek hem met waterige ogen aan. Haar vader reikte haar de medicatie aan, maar ze nam ze niet aan. “Lieverd, neem alsjeblieft je medicatie... Je weet dat je anders naar een instelling zal moeten gaan” klonk hij met trillende stem. Yasmijns vader zag er zienbaar van af dat zijn dochter zo leed onder de dood van Anouk. Yasmijn was zo'n vrolijke meid. Des te meer dat haar vriendschap met Anouk zo vreemd leek. Anouk was namelijk het “donkere” meisje, totaal het tegenovergestelde van Yasmijn. Maar de twee konden het desondanks toch fantastisch vinden met elkaar. Yasmijn stak haar hand abrupt uit en nam het gals en de pillen uit haar vaders hand. “Ok, maar laat me nu even alleen” vervolgde ze kwaad. Haar vader knikte en ging met hangend hoofd de kamer uit.

De jonge blondine keek naar de pillen en het glas water dat ze op haar bureau had gezet. Ze keek naar de kalender, opnieuw naar de pillen. “Niet vandaag!” zei ze kwaad en gooide het glas en de pillen kwaad de grond op. Ze stond op en trok haar nachtkleedje uit. Vlug nam ze een bh uit haar kast en deed die over haar stevige B-cup borsten. Yasmijn nam snel een kleedje en liet dit over haar lichaam glijden, over haar zachte billen. Ze opende haar vensterraam en sprong naar buiten op het dakje onder haar raam. Via een regenpijp klauterde ze naar de begane grond en liep weg.

Na een kwartiertje lopen kwam ze aan aan het kerkhof. Het was een mistige zaterdagochtend. Er kwam een ouder koppel van het kerkhof maar verder was er niemand te zien. Huilend stapte ze het kerkhof op richting Anouks graf. Het aantal keren dat ze hier al geweest was het afgelopen jaar was ontelbaar geworden. Meermaals kwam haar vader haar hier na uren van het graf weghalen. Yasmijn stapte snikkend verder en kwam aan bij het graf. Ze keek naar haar foto op de grafsteen, naast de gegraveerde letters “Anouk Keyaerts”. Ze kon haar tranen niet bedwingen en viel huilend op haar knieën voor het graf. Ze was hier al zo vaak geweest, maar steeds na het innemen van haar anti-depresiva pillen. Vandaag had ze deze niet ingenomen. Huilend liet ze haar gezicht in haar handen vallen. “Waarom? Waarom? WAAROM??” riep ze kwaad uit. “Ik zou verdomme ALLES doen om terug bij jou te zijn!”. Huilend bleef ze zitten. Rondom haar stak de wind op, de mist werd dikker en dikker.

Yasmijn keek verbaasd op. Op de grafsteen verscheen een brandend puntje wat in een cirkel groter en groter werd. De blondine schrok op, grabbelde in paniek naar een vaas met bloemen en gooide het water op de vlammen. Maar het hielp niet. Een zachte stem was te horen; “wees niet bang Yasmijn, wees niet bang”. Yasmijn bleef stokstijf staan. “Anouk? Anouk, ben jij dat???”. De vlammen maakten een cirkel van vuur, uit de vlammen kwam langzaam een gedaante. Yasmijn wou vluchten, maar haar benen waren verkrampt van angst en konden geen kant op. Ze begon harder te huilen. Angstig keek ze toe, de gedaante stapte uit het vuur. Yasmijn herkende de gedaante al snel. “Anouk?? Hoe? Hoe... hoe kan dit???”. De grafsteen bleef branden terwijl de gedaante naar voren stapte, de gedaante van Anouk. Yasmijn keek verbaasd op. Ze was veranderd. Op haar hoofd zag ze twee duivelshoorntjes, boven haar kont vertrok een rode duivelsstaart welke zachtjes heen en weer zwiepte. Verbaasd bekeek ze haar van kop tot teen. Volledig naakt met enkel leren laarzen stond de gedaante van Anouk voor Yasmijn.

“Hallo Yasmijn, blij mij terug te zien?” klonk Anouk. De blondine was in shock en zocht naar woorden. “Hoe? Wat? Die... die... die staart en hoorntjes??? Waarom ben je naakt???” Anouk lachte. “Wat denk je zelf?” ketste ze de vraag terug. “Ik weet niet... Ben jij... ben jij de Duivel?”. Opnieuw begon ze te lachen. “Neen, niet de Duivel zelf. Wel zijn hoer”. Yasmijn keek met grote verbaasde ogen op. “Maar... jij bent dood?”. Anouk knikte. “Dat klopt, maar ik leef nu in de hel”. Yasmijn begon opnieuw te huilen terwijl ze naar de naakte Anouk keek. “Maar wees niet bang, spijt heb ik er absoluut niet van. Ik heb er alles wat ik wil”. De blondine was volledig van streek. “Maar wat is daar dan gebeurd in die jaggershut?” Anouk glimlachte. “Wel, daar kwam ik in contact met de Duivel. Ik riep in de klas dat hij me kon krijgen. En... dat gebeurde” De blondine leek haar oren niet te geloven. “Hoe dan?” ging Yasmijn zacht verder. “Wel, hij had me naar daar geleid. En eens daar begon de hut te branden en kwam hij, de Duivel.” Yasmijn had het moeilijk te geloven met wat ze hoorde. Anouk zette haar verhaal verder. “Wees niet bang van wat je hoort. Uiteindelijk wou ik het.” De blondine keek haar aan. “Wat wou je?”. Anouk keek haar glimlachend aan “de Duivel en ik hadden seks”. Yasmijns mond viel open van verbazing. “En stierf je zo?”. Anouk zweeg.

Yasmijn keek haar trillend aan, de blondine liet even bezinken wat ze net hoorde. “Weet je, Anouk... Er is iets wat ik je nooit verteld heb”. Even werd het stil. “Ik... ik heb al jaren diepe gevoelens voor jou...” Anouks ogen begonnen te branden, maar verder gaf ze geen kick. “Ik zou er alles aan doen om bij jou te zijn, jou lief te hebben”. Yasmijn begon opnieuw te huilen. Anouk keek haar aan. “Liefde bestaat niet in de hel. Ik kan je geen liefde meer geven, ik kan je enkel lust geven”. De blondine keek op. “Ik geef alles voor iets van jou, ik ben blij met wat ik ook krijg van jou”. Anouk keek haar aan. “Ben je daar zeker van meid?”. Yasmijn knikte. “Spreek het uit” ging Anouk verder. De blondine keek haar diep in haar brandende ogen. “Ik wil het, ik wil alles krijgen wat jij me nog kan geven, ik wil er alles voor geven!”

De vlammen sloegen rond het graf en werden groter. “Ok Yasmijn, ik zal je in vuur en vlam zetten. Doe je kleedje uit”. Aarzelend nam Yasmijn haar kleedje vast en trok het langzaam naar boven uit. Anouk bekeek haar goedkeurend aan en glimlachtte. “Je slipje en bh ook liefje”. De zachte toon waarmee Anouk het nu zei stelde haar gerust. Als in een trance ging ze verder. Geen besef van wat er rond haar gebeurde. Voorzichtig klikte ze haar bh open en liet deze op de grond vallen. Anouk keek vol opwinding naar haar blote borsten. Yasmijn ging verder, haakte met haar vingers haar slipje vast en liet deze langzaam omlaag glijden op de grond. Poedelnaakt stond Yasmijn voor Anouk. “Leg je neer” fluisterde ze. Yasmijn gehoorzaamde zonder enige moeite en legde zich neer op de grafsteen. Rondom hen rezen de vlammen metershoog op.

Anouk stapte tussen Yasmijns benen en ging op haar knieën zitten. Zachtjes duwde ze haar benen open en keek ze naar het glinsterende geschoren kutje van Yasmijn. Haar eigen blote kont met daarboven haar duivelsstaart wezen prompt omhoog. Anouk dirigeerde haar mond richting het jonge maagdelijke kutje van Yasmijn. Ze was al een hele poos verliefd op Anouk en had geen enkele relatie met een jongen gehad, laat staan penetratie door een penis. De tong van Anouk gleed tergend traag over de schaamlippen van Yasmijn. Een vurige gloed trok door haar lijf. “AAARGH” kreunde ze het luid uit. Anouk ging verder. Opnieuw naar onder, over haar perineum vol naar boven over haar natte kutje. “Oooh Anouk, dit wil ik al zolang!” kreunde de jonge meid het uit. De vlammen rondom hen flakkerden torenhoog op. Maar het deed haar niets, dit is wat ze al zolang wou. Vurig begon Anouk haar vriendin uitgebreid te beffen. Likkend ging ze op en neer. Het puntje van haar tong likte uitgebreid haar clitoris. Ritmisch, sneller. Yasmijn kreunde de ziel uit haar lijf. “Oooh, OOOh, OOOH!!!” Schokkend kwam de blondine op de grafsteen klaar.

Uitgeput bleef ze liggen. Anouk liet haar duivelsstaart glijden over Yasmijns naakte lichaam. Zachtjes glijdend over haar blote borsten. Langzaam over haar stijve tepels. Anouk kwam over Yasmijn heen liggen, ze begon haar innig te tongen. Hun tongen dansten met elkaar minutenlang. Yasmijn voelde iets tegen haar schaamlippen drukken. Het was Anouks staart. Yasmijn keek Anouk beetje bang aan. “Anouk... voorzichtig... ik ben nog maagd”. Anouk keek haar stout aan. “Wees niet bang, de duivelsstaart voelt heter dan een penis”. Haar woorden net uitgesproken duwde ze haar staart diep Yasmijns maagdelijke kutje in. Yasmijn schreeuwde het uit, een hete gloed trok door haar naakte lichaam. Ritmisch begon Anouk Yasmijn te neuken met de staart. Sneller en sneller gleed het ding in en uit haar jonge vagina. Dieper en dieper ging hij. Yasmijn begon luid te kreunen van genot. “Ooooh Anouk, dit voelt zo heerlijk” kreunde ze het uit. Anouk lachtte stout en begon haar vriendin opnieuw zwaar te tongzoenen. Yasmijn kneed uit volle macht in de blote billen van Anouk, haar dichter tegen haar aan trekkend. Sneller en sneller neukte de staart het kutje van Yasmijn. Anouk wreef haar eigen clitoris tegen dat van de blondine aan. Wilder en sneller schuurden de twee tegen elkaar aan. Hun orgasmes borrelden op. Yasmijn hield het niet meer en met een luide kreun kwam ze samen met Anouk voor de tweede keer klaar. Anouks staart gleed zachtjes uit haar vagina. Uitgeput bleef Yasmijn met gesloten ogen liggen. Anouk stond langzaam op en stapte naar de cirkel van vuur en verdween. De vlammen rondom Yasmijn verdwenen.

Yasmijn opende haar ogen en keek verbaasd rond zich. Ze had een zwart slodderig kleed aan, amper haar intieme delen bedekende. “Sta op” hoorde ze een vage stem. De mist op het kerkhof trok langzaam op. Ze had een kil vreemd gevoel. Voorzichtig stond ze op. Ze zag haar smartphone op de grond liggen. Snel grabbelde ze het ding van de grond en ontgrendelde het scherm. Tot haar verbazing stond er een nieuwsartikel van een nieuwssite open. Snel las ze de titel. “Wanhoopsdaad van meisje (17) op grafzerk?” Nieuwsgierig ging ze verder. “... de zeventienjarige werd levenloos verkoold aangetroffen op het graf van haar vriendin”. In shock liet de blondine de smartphone vallen. Haar aandacht werd getrokken door een doodswagen die een rij verder op het kerkhof stond, daarbij een groep mensen. Ze stapte wat dichter en keek naar de mensen. Ze herkende enkele vriendinnen, leraars, familie, … haar ouders. Huilend keken ze naar een kist. Yasmijn liep naar hen toe, maar ze zagen haar niet. De jonge meid schrok van de vlammen die uit de put achter haar kwamen. Anouk stapte opnieuw uit de vlammen. “Kom” sprak Anouk Yasmijn aan. “Je wou bij mij zijn en wou daar alles voor geven”. Yasmijn keek haar bang en angstig aan. “Maar, maar,... mijn familie dan?? Wil ik dit wel?” Anouk keek haar nu streng aan. “Er is geen keuze meer Yasmijn”. Yasmijn keek haar verbaasd aan “Hoezo???”. Anouk keek haar opnieuw aan, deze keer wat minder streng. “Lieve Yasmijn, je wou me, je wou er alles voor geven. En alles geven betekent ook jouw leven. Met andere woorden jij bent nu... dood”. Yasmijn liet een traan rollen over haar wang. Anouk ging verder “Geen verdriet, de hel is een fantastische plek. Je bent nu bij mij. Je zal blij zijn. En de Duivel ook...” Yasmijn voelde een krachtige duw in haar rug en viel in de vlammen. Langzaam verdwenen de vlammen...