Door: Natascha Katja
Datum: 18-05-2025 | Cijfer: 8.8 | Gelezen: 9031
Lengte: Gemiddeld | Leestijd: 7 minuten | Lezers Online: 2
Trefwoord(en): Gevangen, Rokje, Vader, Verlangen,
Lengte: Gemiddeld | Leestijd: 7 minuten | Lezers Online: 2
Trefwoord(en): Gevangen, Rokje, Vader, Verlangen,


Mijn ouders hadden een eigen zaak en waren bijna altijd weg. Hun dagen bestonden uit lange uren werken, afspraken en zorgen om het bedrijf. Daardoor was ik eigenlijk altijd alleen thuis. De stilte was zwaar en de eenzaamheid nog zwaarder. Soms voelde ik me vergeten, alsof ik niet echt bestond voor de mensen die het dichtst bij me stonden.
Toen ik nog jong was, zeiden mijn ouders iets wat me diep raakte. Ze gaven aan dat ze liever hadden dat ik ergens anders zou gaan wonen, omdat ik ze meer tot last was dan dat ik iets toevoegde. Dat was een koude, harde waarheid om te horen, vooral van degenen die je had vertrouwd. Maar het zette me ook in beweging. Ik had geen keus, ik moest op zoek naar een ander thuis.
Gelukkig kon ik toen terecht bij een wat oudere man, iemand die wel eens wat zaken deed voor mijn vader. Hij bood me een dak boven mijn hoofd en een veilige plek om te verblijven. Dat voelde als een reddingsboei in een woelige zee. Maar het betekende ook dat ik in een nieuwe wereld stapte, eentje die ingewikkeld en soms duister was.
Na die verhuizing trokken mijn ouders zich volledig terug uit mijn leven. Hun aandacht voor mij stopte compleet, en kort daarna overleed mijn vader. Zonder zijn aanwezigheid voelde ik me nog meer verlaten, nog kwetsbaarder. Vanaf dat moment begon een periode waarin ik vaak moest verhuizen, steeds weer een nieuw onderkomen zoeken. Ik kon het me niet veroorloven om op straat te leven, dus woonde ik bij verschillende mensen, meestal oudere mannen.
Ik denk dat ik elk jaar wel twee tot drie keer verhuisde. Soms naar een vriend van een vriend, soms naar iemand die ik nauwelijks kende. Die mannen waren verschillend, maar ÊÊn ding hadden ze gemeen: ze hadden wensen. En ik wist dat mijn lichaam, mijn jeugdige verleidingskracht, iets was waar ze gebruik van maakten. Soms speelde ik dat mee, soms was het een vorm van overleven.
Mijn kutje werd een soort valuta, iets wat ik kon inzetten om te krijgen wat ik nodig had: een dak, eten, een moment van warmte. Ze wisten dat ik afhankelijk was, dat ik hun hulp nodig had. En ik wist dat ik dat ook wilde. Niet alleen uit noodzaak, maar ook uit verlangen. Want ik was van nature geil en genoot van de aandacht, de aanrakingen, het spel van lust en macht.
Het was een ingewikkelde dans tussen macht en afhankelijkheid, tussen het willen en het moeten. Soms voelde ik me gevangen, maar soms ook vrijer dan ooit. Ik ontdekte wie ik was, ook al was dat niet altijd gemakkelijk. Mijn grenzen waren soms vaag, mijn emoties ingewikkeld. Ik leerde de taal van verleiding en overgave, van zacht en hard, van nee en ja.
Die mannen en hun vrienden maakten allemaal gebruik van de situatie. Ze wisten precies hoe ze me moesten benaderen, hoe ze mijn nieuwsgierigheid konden prikkelen en mijn verlangen konden aanwakkeren. Het was soms spannend, soms bedreigend, maar altijd geladen met een sensuele spanning die ik nergens anders vond.
Ik herinner me avonden waarop ik alleen was met een man die ik nauwelijks kende. Hij keek me aan met een mengeling van verlangen en bezit, en mijn lichaam reageerde zonder dat ik er echt over nadacht. Zijn handen waren soms streng, soms teder, en ik leerde mijn eigen gevoelens daarbij te herkennen: angst, opwinding, onzekerheid en verlangen door elkaar.
Toch was ik meer dan alleen het meisje dat zij konden gebruiken. Achter mijn speelse lach en mijn ondeugende blik zat een meisje dat hunkerde naar echte verbinding, naar iemand die haar echt zag en respecteerde. Ik wilde niet alleen een lichaam zijn, ik wilde gehoord worden, voelen dat ik er toe deed.
Het was een moeilijke balans. Soms moest ik mijn eigen grenzen aangeven, moest ik vechten voor mijn eigen ruimte en waardigheid. Maar vaak liet ik me ook meevoeren, liet ik mijn verlangen spreken en mijn lichaam de leiding nemen. Ik speelde het spel mee, omdat het een deel van mijn overlevingsstrategie was en omdat het ook een deel van mijn natuur raakte.
In de loop der jaren veranderde ik. Van het kwetsbare meisje dat zomaar verhuisde en zich aanpaste aan de wensen van anderen, naar een jonge vrouw die haar seksualiteit begon te begrijpen en te omarmen. Elk nieuw adres, elke nieuwe man, bracht nieuwe ontdekkingen en uitdagingen. Soms was het spannend en sensueel, soms pijnlijk en verwarrend.
Toch is dat mijn verhaal. Niet alleen van pijn en verlies, maar ook van kracht en lust. Van een meisje dat leerde haar eigen verlangens te kennen, die ontdekte dat haar lichaam een bron van plezier en macht kon zijn. Die haar eigen pad vond, ondanks alles wat haar overkwam.
Ik ben dankbaar dat ik die kracht in mezelf gevonden heb. Dat ik heb geleerd om mijn eigen verhaal te schrijven, mijn eigen grenzen te bepalen. Mijn jeugd was misschien niet makkelijk, maar het heeft me gevormd. Het heeft me laten zien hoe complex en mooi verlangen kan zijn.
En nu, terugkijkend, besef ik dat mijn seksuele nieuwsgierigheid en mijn behoefte aan liefde en aandacht samen een rode draad zijn geweest in mijn leven. Het zijn geen geheimen waar ik me voor hoef te schamen, maar delen van mezelf die me uniek maken.
Mijn leven is een reis geweest van verlangen, ontdekking en overleving. En ik weet dat die reis nog lang niet voorbij is.
Zou je zo lief willen zijn om onder mijn geschreven verhaal jouw reactie te geven zodat ik kan lezen wat je van mijn verhaal vindt. Of mail mij: club-katja@outlook.com
Dank je wel đđđ Natascha Katja
Lees verder: Het Geheime Oppasmeisje Van Amstelveen
Geef dit verhaal een cijfer:
5
6
7
8
9
10