“Heb je het niet warm?”.

Natuurlijk heb ik het warm! Het is buiten 30 graden en ik zit hier op mijn werk in een zwarte leren broek en onder mijn blouse draag ik ook nog een lederen bustier. Mijn benen zweten, mijn billen zweten, mijn tieten zweten, mijn kut is klam van het zweet. En dit is al de derde die het vraagt vandaag.

“Nee hoor valt mee, ik heb me een beetje verkeken op het weer” zei ik. Het klonk niet heel geloofwaardig. Gelukkig was er nog niemand begonnen over die maandag in maart dat het best fris was en ik een kort rokje droeg. Ik had kippenvel op mijn benen. Toen vroegen ze of ik het niet koud had.

Ik wist zeker dat sommigen daar nu aan dachten.

Het waren nou eenmaal zijn regels. Dit was het spel dat we speelden. Iedere ochtend stuurde hij mij de dresscode. Vaak best gewoontjes, soms een slip achterwege, maar soms ging hij ver. Vanuit het niets. Zoals vandaag.

Ik merkte hoe nat mijn kut was. Een beetje van het zweet, maar vooral van de opwinding.

Toen we hiermee begonnen had ik nooit kunnen bedenken dat hij op zo’n manier sadistisch kon zijn. En dat vernedering op zo’n subtiele manier kon. Want ja, het voelde vernederend om telkens excuusjes te moeten verzinnen waarom ik me anders kleedde dan de rest.

Ik voelde het zweet in mijn knieholtes. Eerst nog maar eens wat water drinken.

Bij iedere stap voel ik het leer kleven aan mijn huid. Dat deed het al voordat ik vanochtend in de auto zat.

“Heb jij het niet warm?” vroeg weer iemand. Het was Lisa, haar wenkbrauwen opgetrokken, glimlachjes die ergens tussen medelijden en verbazing zweven.

“Ach,” zei ik luchtig, “de airco is mijn beste vriend”.

Snel een glas water. Wat krijg je hier dorst van. Mijn benen zweetten. De binnenkant van mijn dijen waren vochtig, plakkerig. Elke beweging herinnerde mij eraan dat ik warm ingepakt zit. Het broeit, letterlijk en figuurlijk.

Mijn glas leeg. Geen schaamte, geen spijt en ik voelde me weer een beetje opgewekt toen ik merkte dat een oudere mannelijke collega naar mijn billen in de strakke broek gluurde.

Ik dacht weer aan die koude dag in maart. Een kniekort rokje. Blote benen.

Ik stond bibberend op het perron, de kou beet in mijn huid, het kippenvel stond als een reliëf op mijn dijen. En ik stond daar. Trots. Klein rillend, maar gehoorzaam. Wat had ik er nu veel voor over om zo luchtig gekleed te zijn.

Ik streelde over het leer van mijn benen. Ik werd hier zo geil van.

Mijn telefoon trilde. Ik merkte dat ik nog een paar graden warmer werd toen ik zijn naam zag staan.

“Zit je er nog lekker warmpjes bij, sletje?”.

“Ja, meester”.

Hij stuurde een foto.

“Hier krijg je het vast nog warmer van”.

Ik zag zijn bed en er lagen 6 verschillende vibrators uitgestald. Een blinddoek, boeien, tepelklemmen en een zweepje.

“Alleen voor brave meisjes. Ik zie je vanavond”.

Mijn hart sloeg over. De hitte, het zweet, de druppel die langs mijn bovenbeen gleed.

Ik stuurde niets terug. Hij verwacht ook geen antwoord. Alleen gehoorzaamheid.

Ik sterkte mijn benen onder het bureau en sloot even mijn ogen. Het leer trok, spande aan. Het doet me denken aan bondage sessies. Vast en strak, maar nooit voel ik me zo vrij als dan.

Ik haalde mijn rug van de leuning. De druppels lekten over mijn ruggengraat. Zweet parelde onder mijn borsten, gleed omlaag tussen mijn ribben.

Werken lukte me slecht die dag. Het zweet kriebelend in mijn nek. Om precies 15:00 weer een berichtje op mijn telefoon.

“Wel genoeg drinken. Neem nog maar een glas voor mij. Langzaam. En stel je voor dat het nergens heen kan”.

Ik dronk, gehoorzaam in kleine slokken. Ik voelde het lekkere koude water in mijn keel glijden. Alsof het me even verfrissing gaf. Maar ik voelde hoe het nergens naartoe kon. Alsof het opgesloten zat in mijn lichaam.

15:05. Een audiobericht. Hij wist dat ik daar een hekel aan had. Snel mijn oortjes in en dan op play. Ik hoorde zijn lage stem. Ik merkte hoe mijn lichaam daar weer direct op reageerde.

“Je gaat naar het toilet. In een hokje kleed je je helemaal uit.. Je gaat plassen. Dan vinger je je kutje precies 30 seconden. Daarna zeg je hardop: Dank u meester. Je mag jezelf even opfrissen met wat deodorant en dan gaat je kleding weer aan”.

Mijn maag trok samen. Ik moest het bericht nog eens lezen om alle stappen te kunnen onthouden.

Ik stond op. Liep beheerst de gang over. Mijn benen vochtig. Het leer vastgezogen aan mijn huid. Gelukkig was er niemand in het damestoilet.

Ik keek in de spiegel. Mijn gezicht rood, mijn haren licht vochtig. Ik glim er helemaal van in mijn nek.

Snel ging ik het hokje in. Eindelijk de kleding uit. Eerst de blouse. Die hing ik haar het haakje aan de deur. Daarna die vieze plakkende BH. Ik streelde even onder mijn borsten. Die voelden als oksels na het sporten.

Mijn tepels reageerden direct op de kou van de ventilatie. Het voelde raar om hier zo te staan.

Mijn suede enkellaarsjes uit. Mijn broek moest ik gewoon van me af rollen. Eindelijk was die uit. Mijn katoenen string leek wel een bikinibroekje zo nat.

Naakt ging ik op de bril zitten en begon te plassen. Alsof de warmte uit mij vloeide. Daarna pakte ik mijn telefoon en zette ik de timer.

30 seconden. Ik begon mijn clitje te strelen. Het was zo nat en slijmerig van de geile dag. Zo lekker, maar ik merk dat ik er nog harder van ga zweten. De ventilatie is eigenlijk best koud op de vochtige huid.

Toen ging het licht uit. Die stomme automatische sensors. Ik vingerde door, nog een paar seconden en toen ging de timer af. Snel zette ik het geluid uit en begon te zwaaien om de lamp weer aan te krijgen. Het was zo gênant.

Ik pakte mijn telefoon en begon te filmen.

“Dank u meester” zei ik zo zacht mogelijk, maar hard genoeg zodat hij het duidelijk zou horen.

Ik stuurde het. Bah, mijn telefoon plakte helemaal van mijn eigen geil. Snel wat deo uit mijn tas. Ik spoot het onder mijn armen, onder mijn borsten, tussen mijn benen. Eigenlijk overal.

Toen weer aankleden. Eerst die natte string. Dat voelde echt vies. Toen die klamme bustier.

De broek kostte me de nodige moeit. Hij plakte zo en toen ging die verrekte lamp weer uit. Weer stond ik daar te zwaaien, terwijl ik bijna over mijn schoenen struikelde.

Met moeite trok ik de broek over mijn billen. Blouse aan. Diep in en uitademen.

De deur open, naar de wasbak. Ik waste mijn handen met zeep, daarna mijn telefoon onder de kraan.

Toen kwam ineens Lisa uit het andere hokje. Ik werd vuurrood. Via de spiegel keek ze me onderzoekend aan. Wat had ze allemaal gehoord? Hoe lang was ze daar geweest?

Had ik veel lawaai gemaakt? Kon je van buiten zien dat 2 keer het licht was uitgegaan? Had ze haar horen praten.

Ze zei niks en ik kon niets zeggen. Vuurrood liep ik met een stevige snelheid terug naar mijn bureau.

Ik voelde mijn hart tekeer gaan. Mijn lichaam was al snel weer net zo warm als net. Had Lisa haar door?

Ik bleef daar maar zitten, een beetje kijken naar mijn scherm tot het uiteindelijk 5 uur was.

Ik pakte mijn spullen om naar de parkeerplaats te gaan.

“Maandag iets luchtigers aan” klonk het. Het was Lisa die daar ook liep. Ze glimlachte geheimzinnig.

“Ja” zei ik. “Fijn weekend!”.

“Fijn weekend!” zei ze, terwijl ze mij onderzoekend aankeek.

Ik stapte in de auto en pakte mijn telefoon.

“Ik kom eraan, meester. 15 minuten”.

Hij stuurde een foto terug van een badkuip met kaarsen op de rand.

“Ik laat een verkoelend bad voor je vollopen. Je hebt het goed gedaan vandaag”.

Ik glunderde van trots.