Het was een bloedhete meidag in 1998, en de lucht in het biologielokaal hing zwaar van de hitte. De laatstejaars van wiskunde-wetenschappen zaten te puffen achter hun banken, hun voorhoofden bedekt met een laagje zweet. Mevrouw Verhoeven, een strenge maar rechtvaardige lerares, stond voor de klas met een onverstoorbare blik terwijl ze het onderwerp menselijke voortplanting behandelde.

"De gemiddelde lengte van een penis in België is 14 tot 15 centimeter," zei ze, alsof ze het over de weersverwachting had. "Dus die verhalen over twintig centimeter zijn meestal overdreven. En jongens," voegde ze er droog aan toe, "komen vaak snel klaar. Meisjes daarentegen hebben wat meer tijd nodig. Als jullie ooit een meisje willen plezieren, zorg dan voor voldoende voorspel. Penetratie alleen is meestal niet genoeg."

Er schoot een gegiechel door de klas. Peter, die tussen zijn zeven klasgenoten zat—Tom, Lars, Jeroen, Iris, Sofie, Nina en Lotte— moest glimlachen toen hij aan zijn ervaring met Inge dacht. Hij wierp een snelle blik op de anderen. Tom beet op zijn onderlip om niet te lachen, terwijl Lars met zijn pen zat te friemelen. Aan de meisjeskant trok Iris een geamuseerd wenkbrauw op, terwijl Sofie haar hoofd iets wegdraaide, haar krullen wiegend. En de leerlingen van de richting Latijn-Wetenschappen keken zoals steeds zeer geïnteresseerd naar hun boeken.

Na de les, terwijl de zon genadeloos op het schoolplein brandde, stelde Iris voor om die middag naar Peter’s vijver te gaan. Ze veegde een lok haar uit haar gezicht en zuchtte: "Het is veel te warm om binnen te zitten."

De vijver lag verscholen in een bosrijk gebied, op het domein van Peters grootouders. Vroeger was het een familietraditie om er naakt te zwemmen, tot zijn vader een zwembad in de tuin had laten bouwen. Toch bleef Peter de vijver onderhouden, en inmiddels was het hun geheime ontmoetingsplek geworden—een plek waar ze ongestoord konden zijn, ver weg van nieuwsgierige blikken.

Peter aarzelde. "Ik moet nog gras maaien en onkruid wieden… Het gaat niet."

"Dan helpen we gewoon mee!" riep Sofie, haar ogen stralend van vastberadenheid.

En zo spraken ze af om om 14 uur bij de vijver te zijn.

Toen iedereen aankwam, verdeelden ze de taken. De jongens trokken meteen hun T-shirts uit, hun huid al glimmend van het zweet. De hitte drukte als een deken op hen, en zelfs de schaduw van de bomen bood weinig verkoeling. Gelukkig hadden de meisjes zonnecrème bij.

"Jullie zien eruit alsof jullie verbranden," lachte Nina terwijl ze Lars’ rug insmeerde, haar vingers lichtjes trillend van de nerveuze aanraking.

Na een uur waren de klusjes geklaard, en ze lagen uitgeput in het gras. Tom hadde stiekem koude blikjes bier tevoorschijn, en het geluid van openspringende frisdrank vulde de lucht terwijl ze lachend de drankjes deelden.

"Godverdomme, het is hier nog heter dan in de klas," zuchtte Jeroen, zijn hoofd in zijn nek gooiend. "Ik wou dat ik mijn zwembroek meegebracht had."

"Jullie moeten niet klagen," zei Nina, terwijl ze haar benen strekte. "Jullie zitten hier zonder T-shirt."

"Niemand houdt jullie tegen om ook jullie topjes uit te doen," kaatste Tom terug, een ondeugende grijns om zijn lippen.

Alleen Iris had een bikini onder haar kleren aan, maar ze bleef solidair met haar vriendinnen en trotseerde de hitte.

Plotseling, met een speelse blik in haar ogen, vroeg Lotte: "Waarom gaan jullie niet gewoon naakt zwemmen? Ik heb gehoord dat jullie dat al eens gedaan hebben."

"Ja, toen waren er geen meisjes bij!" protesteerde Tom, zijn ogen wijd van schrik.

Iris hield haar duim en wijsvinger een paar centimeter uit elkaar. "Wat is dit?"

"Geen idee," antwoordde Sofie, haar mondhoeken omhoog krullend.

"Volgens de jongens vijftien centimeter," giechelde Iris. "Daarom durven ze niet."

De meisjes barstten in lachen uit, terwijl de jongens rood aanliepen—Tom kneep zijn ogen even dicht, Lars beet op zijn lip, en Jeroen wreef nerveus over zijn nek.

Al snel kwamen ze terug op de biologieles. "Ik ben er zeker van dat hij langer is dan vijftien centimeter," beweerde Lars, zijn stem iets te luid.

"Ik denk dat ik zelfs zestien haal," zei Jeroen, zijn borst vooruit.

En natuurlijk wilde de ander niet onderdoen.

"Meten is weten," zei Nina plots, terwijl ze een meetlat uit haar rugzak haalde. "Ik wed dat minstens één van jullie de vijftien centimeter niet haalt."

"No way," grinnikte Jeroen. "Maar ik ga niet met een stijve voor jullie staan."

"Niet nodig," antwoordde Iris. "Jullie meten elkaar. Schrijf de lengte op, en als iedereen boven de zestien is, mogen wij een steekproef doen."

"En als de steekproef klopt, kleden wij ons voor hem uit," voegde Sofie eraan toe, haar stem speels maar met een vleugje uitdaging.

Er volgde wat onderhandeling tussen de jongens, maar uiteindelijk stemden de jongens in—deels uit nieuwsgierigheid, deels door de groepsdruk.

Met een ondeugende glimlach deed Iris haar benen iets uit elkaar en wreef over haar bikini. "Hebben jullie hulp nodig voor een goede erectie?"

De jongens trokken zich terug in het tuinhuis, hun hartslag versneld, hun handen lichtelijk trillend.

Eenmaal binnen keken ze elkaar aan.

"Dit gaat niet goed aflopen," mompelde Lars.

Ondertussen fluisterden de meisjes buiten.

"Gaan we echt topless?" vroeg Lotte zacht, haar vingers spelend met de zoom van haar shirt.

"Maak je geen zorgen," antwoordde Iris zelfverzekerd. "Ik ken hun maten al. Mijn broer heeft een papiertje achtergelaten met hun ‘prestaties’."

Even later kwamen de jongens terug, hun gezichten betrokken.

"En?" vroeg Nina, haar wenkbrauw opgetrokken.

"Wij hebben verloren," gaf Tom toe, zijn blik naar de grond gericht.

"Mogen we de metingen zien?"

"Nee," zei Lars snel. "We geven ons verlies toe."

De meisjes wisselden een triomfantelijke blik uit. "Dan weten jullie wat er nu komt."

Aarzelend trokken de jongens hun kleren uit, hun handen schichtig voor hun geslacht. Alleen Peter, die wel vaker naakt op het strand kwam, liep vrijuit, zijn schouders ontspannen.

"Mmm, lekkere kontjes," grapte Iris, haar ogen fonkelend.

Eenmaal in het water vergaten ze hun schaamte snel. Het water was verfrissend, en al snel klonken er spetterende geluiden en gelach—de spanning van daarvoor weggespoeld in de koelte van de vijver.

En terwijl ze genoten van de koelte van het water, voelde Peter iets bijzonders: dit was meer dan alleen een middag zwemmen. Dit was een moment van vrijheid, en moment waarop hij zijn naturisme kon delen met zijn vrienden.

Misschien was dit wel het begin van iets nieuws.