De ochtend is nog fris wanneer we het pad volgen, weg van het resort. Het leidt door jungleachtig groen naar een afgelegen baai. Een discreet bordje met in sierlijke letters:

“Clothing Optional – Private Cove.”

Je kijkt me aan met een opgetrokken wenkbrauw. “Zullen we?”

Ik knik. Geen woorden nodig.

Een paar minuten later komen we op het strand. De zee is helderblauw, de branding zacht. Verderop ligt een ander stel onder een rieten parasol, ver genoeg om niet te storen. De rest van de baai is leeg. Beschut. Perfect.

We spreiden het laken uit, leggen de handdoeken neer. Jij trekt je zomerjurkje in één beweging over je hoofd. Je staat naakt in het ochtendlicht. Je huid is al gebruind, je tepels reageren direct op de wind. Je kijkt me aan met een speelse grijns.

“Jij ook,” zeg je.

Ik trek mijn short uit. Geen onderbroek. Je blik glijdt langzaam naar beneden. Je bijt op je lip.

We gaan liggen, eerst naast elkaar, dan tegen elkaar aan. Onze huiden raken — dij tegen dij, borst tegen borst. De zon verwarmt ons, het zand kraakt zacht onder het laken. Jij draait op je zij, legt je been over mijn heup.

Je ademt diep. “Ik wil gewoon even… alleen jij en ik. Zonder spel. Maar mét alles wat we voelen.”

Ik streel je rug, je onderrug, je billen. Jij zucht tegen mijn hals. Mijn hand glijdt langs je zij, over je buik. Je opent je iets. Geen haast. Geen doel. Alleen aanwezig zijn.

We zwemmen. Naakt. Lachen. De zee draagt ons. Onder water raken onze lichamen elkaar opnieuw, je dijen langs mijn heupen, mijn hand onder je borst. Je laat je drijven met je ogen dicht, je mond half open van zon en geluk.

Terug op het strand droog ik je langzaam af. Handdoek over je rug, dan je buik. Mijn lippen raken je navel. Jij trekt me tegen je aan.

We zoenen. Lang. Traag. Warm van binnen en van buiten. Jouw hand glijdt tussen mijn benen, zonder verder te gaan. Alleen voelen. Alleen bevestigen: jij hoort bij mij. Vandaag. Hier. Naakt. Echt.

En in die zonovergoten stilte, tussen de golven en de zandkorrels, weet ik:

De zon zakt langzaam in de zee en kleurt de hemel goud, roze en dieprood. We zitten op een houten terras aan het strand, slechts een paar meter boven het zand waar we de hele dag lagen. Een kaars flikkert tussen ons in. De lucht is zwoel, de wijn koud. Jouw schouders gloeien nog na van de zon, je haar is licht zout en warrig van de zee.

Je draagt een dun jurkje. Geen bh. Ik weet het. En jij weet dat ik het weet.

Ik kijk naar je, jij nipt van je glas, laat je tong langzaam over je onderlip glijden. Een tikkeltje speels, een beetje uitdagend. Je ogen blijven net iets te lang in de mijne hangen.

“Vandaag… was perfect,” zeg je zacht.

Je knikt. “Jij en ik. Geen afleiding. Geen anderen. Gewoon voelen wat er overblijft als de stilte komt.”

Mijn hand rust op je dij, je legt er vanzelf je hand bovenop. Warm. Licht bezweet. Zacht. Geen beweging. Alleen contact.

Een ober schuift een bord verse vis tussen ons in. We eten traag, in stilte, kijkend naar de zee. Je tenen glijden ondertussen langs mijn enkel. Je weet precies wat je doet. Je ogen glinsteren bij elke kleine aanraking.

“Wat denk je?” vraag je.

“Dat jij gevaarlijk bent met wijn en zon en geen ondergoed.”

Je lacht. Gooit je hoofd een beetje achterover. Je hand streelt mijn pols.

We lopen na het eten nog over het strand. De sterren zijn fel, de maan weerspiegelt in het water. Jij pakt mijn hand, trekt me stil. Je draait je naar me toe. Je zoent me. Langzaam. Vol.

“Vanavond niks moeten,” fluister je. “Alleen jou willen.”

Je hoofd rust tegen mijn borst als we terug naar onze kamer lopen. Je hand in de mijne. Je kont wiegt zacht bij elke stap. Je weet dat ik kijk. Je weet alles.

Maar deze avond is voor het verlangen.

En we laten het sudderen.

Tot het morgen misschien overkookt.