Een voorval uit mijn jeugd dat bepalend is geweest voor mijn seksuele gevoelens voor de rest van mijn leven. Ik moet 14 of bijna 15 jaar zijn geweest toen ik bij een vriend thuis was en daar praatte over wat jongens van die leeftijd onder elkaar doen. En dat is echt niet alleen maar over seks, meiden en dat soort dingen. Nee, we hadden het over voetbal, de nieuwe lp’s van onze muziekhelden en over leraren. Dat soort dingen. Al waren we daar eigenlijk om samen huiswerk te maken, maar dat kwam er vaak nauwelijks van. Het gezin waarin mijn vriend Gerard opgroeide had duidelijk minder geld te besteden dan wij thuis. Maar dat besef je pas later. Jongens letten in het algemeen niet op de staat van het bankstel of dat het vloerkleed sleets is. Zolang de muziekinstallatie maar goed was.

Gerards’ vader werkte op een fabriek en was vaak afwezig, met zijn maten ‘effe gezellig’ doen. Dat hij dan luidruchtig binnenkwam en sarcastische opmerkingen maakte naar zijn vrouw merkte ik natuurlijk wel. Dat was ongemakkelijk. Vooral ook voor Gerard die zich schaamde voor dat gedrag. Soms was John, zo heette hij, naast verbale agressief ook fysiek bezig. Een duw, een klap op de tafel, omstoten van een glas of vaas. En dan zijn vrouw de schuld geven. John was een grote kerel met een luide stem, dus het was gelijk erg intimiderend.

‘Jij altijd met die troep, ruim toch eens op! Teringwijf!’

Dat soort gedrag.

Els, Gerards moeder, was op zich best aardig voor mij. Voorzag ons altijd van cola en chips, en maakte af en toe een grappige opmerking. Maar verder bemoeide ze zich niet met ons. Prima dus. Ze zal toen net in de 40 zijn geweest. In mijn ogen natuurlijk een vrouw uit een verleden tijdperk. Oud natuurlijk. Ouders zijn per definitie oud, toch?

Die avond, het was misschien een uur of acht ’s avonds, had ze een bord eten warm gehouden voor haar man. Zij en Gerard aten meestal rond zes uur. We hoorden al aan de manier waarop haar man binnenkwam dat hij weer eens in een slechte bui was. Gedronken, overal tegenaan stotend, bozig in zichzelf praten. En zijn vrouw moest het dan meestal ontgelden. Soms ook Gerard. Maar nu had hij het op Els voorzien.

‘Wat heb je nou weer gemaakt? Je weet toch dat ik niet van sperziebonen hou? Hij gaf een paar happen en schoof het bord met een ruk opzij. Een glas water viel om.

Niet te vreten die troep. Hoe vaak moet ik het nou nog zeggen?’

Els zweeg, ze wist dat alles wat ze zou zeggen alleen maar meer agressie zou uitlokken.

Hij verhief zijn stem: “

‘k vraag je wat, lelijk lijk dat je bent. Hoe vaak moet ik dat nog zeggen? “Moet ik het je nog een keer uitleggen?”

Schreeuwend nu.

John stond op en greep zijn vrouw beet en trok haar naar de tafel.

“Dit vreet ik niet. Jij vreet het zelf maar op”

Hij nam met een lepel een schep aardappelen en probeerde die in Els’ mond te proppen. Zij hield haar mond gesloten zodat de in jus gedrenkte aardappelen op haar witte blouse viel.

“Au, hou op, hou op John. Niet doen” Toen hij door wilde gaan.

“Wat??. Wil jij mij vertellen wat ik wel of niet mag doen??” “Ik zal je leren, vette DEL die je bent.’

Je kunt je voorstellen dat Gerard en ik dit alles met angst en afschuw bekeken. Gerard zei nog wat om zijn vader te kalmeren, maar dat werkte averechts.

John trok zijn vrouw naar zich toe, zodat ze half vallend op zijn schoot terecht kwam. Hij drukte haar hoofd naar beneden met zijn linker hand en met de andere hand sloeg hij op haar onderrug. Hij gaf nog een ruk aan haar bovenlichaam en kon toen haar achterste bereiken. Ze droeg een rode rok herinner ik me nog. Een rode rok tot op de knieën met daaronder panty's. Ik zat er eigenlijk precies naast en kon in detail zien hoe John sloeg en sloeg. Gerards’ moeder met een been op de vloer voor evenwicht en met het andere trappelend. Schreeuwend.

“Stop, stop”.

En wat daarna gebeurde is in mijn geheugen gekerfd. Met een ruk werd de rok omgeslagen zodat Gerard’s moeder op onderbroek lag. Een klassieke witte katoenen slip. John gaf nog twee klappen en pakte toen de rand van de panty en tin één beweging de zoom van het slipje vast en rukte ze naar beneden. Dat lukte niet in een keer omdat Els op haar buik lag. Hij trok en trok aan de zijkanten. En daar lag ze opeens . Op haar blote billen. En ik keek ernaar.

Pats, pats pats!

“Hier, en hier en hier, op je dikke reet. Dat zal je leren met je smerige eten”

John bleef tieren en telkens slaan. Maar alsof dat niet genoeg was choof hij het broekje en wat er over was van de panty verder naar beneden, tot onder haar knieën. Nu zaten haar benen als het ware aan elkaar gebonden .

Hij zette zijn vrouw rechtop en schreeuwde: UIT, UIT. Trek die vodden uit, ik zal je op je blote reet een lesje leren!!”

Gehoorzaam ontdeed Els zich nu van haar panty.

Ik keek met open mond naar het naakte onderlichaam. De ontblote benen, de naakte billen. Els hield haar hand voor haar kruis, maar ik kon toch alleen haar achterkant zien. Haar wat vlezige rug. De billen.

“En nu HIERRR!!”.

Hij wees naar zijn schoot en trok Els weer naar voren, over zijn schoot. Ik zag de best wel gevulde billen trillen bij elke slag. Ze hield haar benen stevig tegen elkaar, maar John wrong zijn hand ertussen en dwong haar om die benen te spreiden.

Nu had ik zicht op de intiemste delen. Ik, die nooit eerder een blote vrouw gezien had anders dan op foto’s in een stiekem gevonden seksblaadje, zag nu een spleet. Een harige spleet. Een KUT, besefte ik. Met zijn vingers drong John bij zijn vrouw naar binnen. Met twee vingers. En met de andere hand af en toe een klap als ze spartelbewegingen maakte. . Ze liet het snikkend, gedwee over zich komen, Ik hoorde haar kreunen.

"Vind je dat lekker? Dat vindt ze lekker hè, jij geile teef ".

Plots had John er genoeg van. Stond op en pakt Els’ hand beet. Hij trok haar naar de deur die naar de trap van de bovenverdieping leidde. Els er half struikelend achteraan.

“Nee, nee” Kermde ze. Maar wij hoorden John alleen maar grommen. De trapdeur sloeg met een harde klap dicht. We hoorden hun de trap opgaan en een slaapkamerdeur openen. Daarna was het stil.

Gerard huilde. Bevend stond ik op. Achteraf, ja achteraf hadden we moeten ingrijpen. Had ik een arm om Gerard heen moeten slaan. Had ik de politie moeten bellen. Allemaal achteraf natuurlijk

Ik ben nooit meer bij Gerard in dat huis geweest. Niet lang daarna begreep ik dat zijn moeder ergens in de stad in een flat was gaan wonen en later gescheiden was. Gerard woonde toen bij haar en daar ben ik nog wel vaker geweest. Gerards’ moeder had de eerste keren wel blosjes van schaamte op haar wangen. Maar we hadden het er nooit over. Niet met haar, niet met Gerard. Net doen alsof het niet gebeurd was.

Het erge van dit alles is dat ik me daarna nog ontelbaar keer heb afgetrokken op het tafereel dat zich elke avond voor mijn geestesoog afspeelde. In mijn gedachten zag ik telkens weer die blote billen, die harige kut, het hulpeloos spartelen. Later fantaseerde ik in allerlei varianten dat ik meedeed met John. Dat hij me vroeg om ook klappen te geven. Ook die arme vrouw te vernederen. De billen te kneden, haar te vingeren totdat ze klaarkwam.

Ik schaamde me voor die gedachten. En toch kon ik het niet laten. Nu nog schaam ik me ervoor. Hoewel ik nog weer later probeerde te bedenken dat het voor een jongen van 15, 16 jaar misschien niet abnormaal was om opgewonden te raken als je voor het eerst seks ziet, voor het eerst de naaktheid van een hulpeloze vrouw.

De perverse, want dat zijn het, de perverse gedachtes zijn nooit echt overgegaan. In mijn huwelijk probeer ik tevergeefs mijn vrouw zover te krijgen om in een rollenspel zich te laten overweldigen. Als bang schoolmeisje, als betrapte dievegge, als chantabele vrouw. Dat zie je ook terug in mijn verhalen die ik op deze site achterlaat.

Ook al zo’n uitlaatklep, verhalen schrijven.

Dat zou je terug kunnen zien in mijn kijkhistorie van XHamster waar ik veel te vaak naar porno kijk. Veel te vaak zoek op de trefwoorden mature spanking, domination, billenkoek, rijpe vrouwen onderwerping .

De gebeurtenis van toen heeft een tot op de dag van vandaag voortdurende impact op mijn leven. In ieder geval op mijn seksleven. Ik ben er niet trots op.

Het is mijn geheim.