Het Proberen Waard - 4

Voordat het verhaal begint...

Meestal als ik een zegje doe voorgaande het verhaal, is dat een voorteken dat de reeks niet langer meer doorgaat. Dat doe ik niet expres, maar het gebeurt dan gewoon.

Maar toch wilde ik de lezers even bedanken en met name degene die zo lief waren om een reactie achter te laten of te mailen. Het helpt enorm. Dan wil je wel doorschrijven.

Zoals het verdere verloop nu in m'n hoofd zit, zal het niet altijd meer even veel thuishoren binnen deze categorie, maar ik hoop dat dat te overzien valt.

Dit is weer een wat langer deel, en zo nu en dan zullen er ook kortere delen inzitten. Ik weet vaak niet hoe het verloopt als ik eenmaal ben begonnen. Ik hoop het geil te houden, maar zo nu en dan is het ook lekker om het wat minder geil te maken.

Laat van je horen als je er wat van vind! Kritiek is welkom, het liefst wel met een uitleg, en schuw zeker niet om me te blijven steunen. Met een drukke baan en een gezinsleven, bovenop een warrig hoofd, kan ik soms wel wat extra motivatie gebruiken om hiermee door te gaan!

Nogmaals; iedereen bedankt! En veel leesplezier!

Groet,

Jefferson

4.

Dit was het allemaal niet meer waard. Hoe kwam ze erbij? het duurde misschien een minuut voordat ik het echt doorhad, en daarna begon ik mijn tocht door de stromende regen. Het idee dat ze daar ook nu nog zou zijn, trok ik totaal niet. Hoe kwam ze erbij om zo tegen met te liegen, haar eigen regels te verbreken? En wie dacht Pascal wel niet dat hij was?!

Ik vermeed de lift. Ik vermeed ook de bel, ik liep niets vermoedend met een ouder stel mee naar binnen die niet beter wisten dat ik hier verwacht werd. Ik had ze wel eens een keer eerder gezien, volgens mij. En zij herkenden mij ook. Twaalf verdiepingen met de trap later bonkte m’n hart in m’n keel en stond ik niet veel later op de hal voor het desbetreffende appartement. Ik legde m’n oor nog op de deur, maar ik hoorde niets. En dus klopte ik venijnig aan. Ik hoorde iemand naderen, en zette al m’n booste blik op richting het kijkgaatje. Had hij meteen open gedaan, had ik hem al geklapt.

,,Jimmy, luister: het is niet wat je denkt.’’ hoorde ik hem moffelend door de deur heen.

,,Doe open.’’ Ik was al kwaad, maar maakte me nog veel kwader.

,,Jim, kom op. Je wist dat dit niet anders kon.’’

,,Doe open!’’ riep ik toen hard. Het kon me niet schelen wie dit hoorde en wie niet. Megan was zo bang dat het allemaal uit zou komen, nou eens zien wie het echt wat kon schelen. Zij en ik waren, wat mij apart, klaar!

,,Doe nou ‘ff’ rustig, man.’’ zei hij dan terwijl hij opendeed. Ik vatte hem meteen bij z’n keel.

,,Waar is ze!?’’ Hij sloeg me van zich af en begon zich ook kwaad te maken.

,,Ze is al weg, man.’’ zei hij hard en boos. ,,Echt net.’’ Ik herinnerde me kort dat de lift op verdieping twaalf stond beneden. Het zou toch niet zo zijn dat we elkaar zo mis hebben gelopen… maar misschien maar beter ook.

,,Wat denk je wel niet?!’’ riep ik hem nog een keer hard toe. Hij gooide de deur achter me dicht, en sloeg me op m’n borst.

,,Doe nou eens rustig.’’ probeerde hij nog duidelijk te maken. ,,Je wist toch dat je dit kon verwachten.’’

,,Wat?! Nee, waarom? Waarom zou ik van een van m’n beste vrienden en de vrouw waarvan ik dacht dat die van me hield zoiets verwachten?’’ vroeg ik hem kwaad. Een antwoord had hij niet meteen klaar liggen.

,,Nee, maar vroeg of laat, en of ik het nu zou zijn, of wie dan ook. Je kan het maar beter weten. Nu weet je hoe ze echt is. En dat je dit niet eerder doorhad…’’ Wellicht wilde hij nog meer zeggen. Maar die kans ontnam ik hem. Zijn toon stond me totaal niet aan. Mijn vuist vloog met een blinde furie door de lucht heen en kwam pas tot stilstand nadat ik zijn kaak had geraakt. Hij vloog een stukje naar achteren, keek mij op zijn beurt furieus aan, en voordat ik het wist, bloedde mijn neus nadat hij daar zijn vuist hard had opgelegd. We vlogen elkaar daarna pas echt in de haren. Ik kon hem wel vermoorden. Over en weer werd er geduwd en getrokken en hier en daar nog een tik uitgedeeld. Ik moet zeggen dat ik nog nooit gevochten had. Niet meer sinds de basisschool, waar het er nog niet toedeed. Maar dit voelde goed. Het kwam niet zover dat de een de ander zou vermoorden.

Hijgend stonden we op een punt tegenover elkaar in de gang. Een kast was gesneuveld maar meer ook niet. Wat schrammen en bloedingen op elkaars gezicht.

,,Hoe denk je dat ik me voel? Wetende dat jij met haar bent. Wij hadden ook afspraken!’’ begon hij emotioneel. Ik hoorde hem aan maar kon het niet volgen.

,,Jij hebt toch zelf een ander gekozen.’’ uitte ik me eerst, voordat ik doorkreeg dat dat het punt helemaal niet moest zijn. ,,En ik raak haar niet eens aan, man. Ik heb nooit om haar gevraagd, of haar verleid of wat dan ook.’’ reageerde ik nog wel proper met een hard opgezette stem. ,,Vertel me gewoon een ding…’’ hijgde ik moedelozer dan ooit. ,,Was dit haar idee?’’ vroeg ik hem nog, en met dat ik het vroeg, zakte ik naar de grond. Ik was zo kwaad. Maar niet op hem. Nou ja, misschien een beetje. Had hij een punt? In mijn ogen niet.

,,Nee, het was niet haar idee. Of dat van mij…’’ zuchtte hij dan moedeloos. ,,Aaf heeft het altijd over je…’’ begon hij toen.

,,Niet waar! Aaf vind mij helemaal niet aardig.’’ Ik geloofde er geen zak van.

,,Wel, en zeker nu… weet je hoe idioot het is om haar te zien kicken op de lul van je beste vriend? Ik heb dit nooit gewild, man.’’ hijgde hij door, en dat maakte het allemaal al iets anders. Dit was openhartig, en klonk gemeend.

,,Maar… maar… wat? Jullie doen dit. Jullie…’’ ik snapte er niets van.

,,Je bent m’n beste vriend, maat.’’ zei hij dan alleen nog somber. Ik keek hem aan en zag hem voor m’n ogen breken. Ik zag wat hij had beleefd. Dat wat ik wellicht wel had gevreesd.

,,Dus ga je maar met haar naar bed? Achter onze ruggen om? Serieus?’’ vroeg ik hem echter nog bikkelhard. Ik was nog niet klaar met hem.

,,Ze zei… dat je dit wilde. En ik was zo kwaad ondertussen. Ik… Je weet wel man. Zo bedoelde ik het ook niet. Ik dacht dat ik alleen Aaf zou laten schrikken… dat jij het al wist…’’ Nu wist ik niet of ik hem moest geloven. Hij deed z’n best, dat wel.

,,Dus Megan heeft gezegd dat ik dit okay zou vinden? Was jij het niet die me laatst nog zei rustig aan te doen? En heeft Megan je dan niet verteld dat we de laatste tijd hard aan onszelf bezig waren…?’’ Die laatste vraag deed mij breken. Ik snikte er van. Ik had nu het idee dat ik al jaren een relatie had met een vrouw die ik niet ken. Een vrouw die het niet interesseerde dat zij veel meer voor me was. Namelijk iemand die ik dacht te kennen. Iemand die ik vertrouwde op allerlei gebieden en dus ook het intieme. Het had als een gezamenlijke reis gevoeld, en toen ging ze opeens alleen door.

Het idee dat Pascal dit had gedaan om ‘wraak’ te nemen op Aafje maakte het niet minder erg. Maar even kwam hij niet als een complete klootzak over. Heel even. Ik kon me wel in hem verplaatsen, wat betreft de vervelende gevoelens die hij had over gehouden van de blijkbare wens die Aafje had ten opzichte van mij. Maar ik kon me niet in Megan verplaatsen. Zou ze echt zo hebben zitten te liegen? Ze wist dat ik dit niet goed zou vinden, en ik hoopte maar dat dit de eerste keer was. En al zou ze dit doen om hem te helpen Aafje terug te pakken, dan klopte dat toch ook niet voor het gevoel. Megan was zo blij met Aafje erbij. Of niet?

Waar is ze?!’’ vroeg ik hem nog een keer.

,,Ze wilde naar huis.’’ Z’n stem was plots een stuk rustiger. Die van mij nog niet. Verder werd er gezwegen. Ik strompelde overeind en rende de trappen weer af. Ik verzon al van alles wat ik tegen haar zou zeggen, zou schreeuwen. Wie dacht ze wel niet dat ze was?!

Ik drukte op de knop van de automatische deur en stormde naar buiten waar het zelf ook nog aan het stormen was. Ik rende de straat uit, en daar stond ze opeens. Onder een lantaarnpaal met de regen die haar silhouetteerde in het felle licht. Ze keek naar me. Het was misschien twintig meter. Ik vergat alles. Want daar stond ze. De vrouw waar ik van hield. De vrouw die me bedrogen had. Ik hijgde en keek met ernst haar kant op. Ik kon me niet meer bewegen.

,,Waarom?!’’ schreeuwde ik hard over een straat waar niemand meer op te vinden was. Ze bleef staan. Dit kon ze niet menen. Dit kon ze me niet aandoen. Alles wat we hadden opgebouwd, is weg. Niet alleen dit avontuurtje, maar ons huis, onze toekomst… En waarom? Waarvoor? Ik besefte het allemaal. Ik had altijd al gezegd dat alles zou veranderen, maar zag dit niet aankomen. M’n benen werden nog zwaarder en met de regen die me tegen de grond leek te drukken, legde ik m’n handen op de straat en liet ik m’n hoofd rusten op de koude stenen. Ik trok het niet meer.

De hand op m’n rug was warm. De twee handen die m’n hoofd niet veel later overeind haalden waren nog veel warmer. Ik keek haar aan. Met tranen in m’n ogen zag ik haar tranen in haar ogen. Haar lip trilde. Ze zei niets. Ze was doorweekt. Ik ook. Ik had het net nog koud, maar nu ik haar aankeek niet meer. Ik begon er steeds minder van te snappen. Waren dit de ogen van iemand die mij graag had vernederd? Ik dacht van niet. Het waren wel de ogen die ik van haar herkende.

,,Hoe kon je?’’ vroeg ik haar stil. Ze begon te snikken en liet haar hoofd zakken. Ze huilde. Ik schudde even met m’n hoofd en kon niet geloven dat ik mijn boosheid voelde vertrekken met dat ik haar zo zag. Ze drukte haar voorhoofd tegen het mijne aan en haar handen trokken zenuwachtig en eindeloos over m’n wangen door, alsof ze bang was mij te verliezen.

,,Het is niet wat je denkt.’’ zei ze dan. Maar ik wist niet meer wat ik dacht. ,,Het was een fout.’’ Dat was het dus. Een ‘’fout’’. Gelukkig, dan wist ik dat ook weer. Ik pakte haar polsen en trok haar van me weg en duwde haar achterover.

,,Nee!’’ zei ik haar dan hard en kwam overeind. ,,Jij bent een fout…’’ Ik keek haar treurig maar doordringend aan en nu brak ze weer. Ik liep haar voorbij waarna ze zich angstig en wanhopig aan m’n onderbeen vastklampte, maar rukte die snel bij haar weg. ,,Ik wil je niet meer zien.’’ zei ik zonder om te kijken en liet haar daar op de straat liggen. Daar waar ze hoorde. Ik wilde het niet eens meer horen. Ik kon niet geloven dat ze een goeie reden zou kunnen verzinnen voor wat ze gedaan had.

Thuis viel ik in de armen van Aafje zoals zij eerder deze avond in mijn armen was gevallen. Ik kon me niet meer herinneren dat ik zo hard gejankt had. Maar ik schaamde me er niet voor. Ik had nog nooit zoiets meegemaakt. Er waren vast wel ergere dingen om over te janken, maar elke keer dat ik me besefte dat ik en Megan zo close waren geworden doordat we elkaar alles konden toe vertrouwen, braken de dijken weer door en voelde ik me gewoon zo waardeloos. Pascal en Aafje hadden ondertussen wel weer contact gehad, maar Megan liet niets van zich horen, en was me ook niet achterna gelopen. Heel even had ik me nog zorgen gemaakt, maar als zij de rivier in zou springen, zou ik dat alleen nog maar aanmoedigen. Niet netjes, maar zo diep zat ik die put.

Aafje was lief voor me, al was ze ook een paar keer boos naar de gang gelopen met haar telefoon in haar hand. Pascals woorden waren me bijgebleven en voor hun relatie hielp het vast niet dat ze hier bij mij bleef nu. En ik zei haar dan ook dat als ze terug wilde, dat best kon. Even vergat ik dan dat haar misschien wel hetzelfde geflikt was, al was ze er nu redelijk rustig onder. Ze was dan ook wel gewend haar mannetje met een ander te zien… En ik was al zo kwaad, zonder ook maar wat te zien te hebben. Stel je voor dat ik hun betrapt had. Dan hadden ze beiden van de twaalfde mogen opstijgen.

,,Is het waar?’’ vroeg ik haar voorzichtig. Ze keek me verrast aan en vragend wachtte ze op meer? ,,Vind je me leuk?’’ vroeg ik dan door. Ze viel even stil, glimlachte kort, en zei me hier niet druk over te maken. Maar dat deed ik al. ,,Is het waar?’’ vroeg ik haar dan, nu wat bozer. Ze schrok dan ook.

,,Weet niet.’’ zei ze dan na even kort haar schouders opgehaald te hebben. Lekker doelloos.

,,Je deed juist zo afstandelijk al die tijd. Okay, niet sinds dit alles, maar daarvoor wel. Ik denk haast dat Pascal een punt heeft. In ieder geval ten opzichte van jou. Als het jouw idee was om met ons te gaan, kwam zijn tweede vriendinnetje je niet verkeerd uit, toch? Ik snap hem wel.’’ Ik gedroeg me als een lul. Het waren frustraties. Maar ik maakte hier geen vrienden mee. De enige die me deze avond nog troost had te bieden, joeg ik van me vandaan. Ze zakte ineen, bleef even treurend in de hoek van de bank zitten als een klein propje ellende, en toen liet ik haar maar achter. Er wachtte een bankje aan het water op me.

Het bankje had ook op een ander gewacht. Waar zij rechts zat, ging ik zover mogelijk links zitten. Ik zag haar zitten en brak weer. Ik wilde haar niet kwijt, niet hier achterlaten. Maar toen ik naast haar ging zitten, het nog altijd hard regende, zweeg ze. En ik ook. De laatste keer dat we hier waren… Dat kon ik me al niet meer voorstellen. Ze keek naar haar handen op haar schoot. Haar handen waren het enige wat ze bewoog, friemelend, duidelijk gefrustreerd en van spanning. Ik keek vooruit. Naar de stad die nauwelijks nog te zien was, zo hard regende het. Ze moest het koud hebben. Zo nu en dan rilde ze en hoorde ik haar ademhaling ook huiveren. Ik had beter weg kunnen lopen, misschien. Maar ik kon nooit boos op haar zijn, laat staan blijven. Ik trok m’n shirt uit en legde die over haar schouders. Ze reageerde er niet op.

,,Laatste keer dat ik je m’n shirt gaf, was wel anders, hè…’’ gniffelde ik dan, omdat ik niet tegen die stilte kon. Haar lichaam veerde even op met haar stille grinnik die volgde. Maar ze keek me nog altijd niet aan. ,,Ik snap het gewoon niet.’’ probeerde ik nog een keer, met dat de kerkklok van de dom aan de overkant aangaf dat het een uur was. Zo verschrikkelijk laat.

,,Ik weet niet wat ik moet doen, wat ik kan doen?’’ zei ze toen plots wanhopig en ze keek me weer aan. Ook nu zag ik nog goed haar groene ogen onder de boom bij het donkere bankje. Waterig, verdronken in haar verdriet. Maar moest ik het geloven?

,,Ik zou ook echt niet weten wat je nog kan doen…’’ stelde ik wel, en gaf me niet zomaar over. ,,Maar je kan hier niet blijven. Ik breng je naar je ouders.’’ zei ik haar dan. Moedeloos sloot ze haar ogen.

,,Hoe leg ik ze dit uit…’’ morde ze stil.

,,Simpel.’’ zei ik haar dan kort, en ze keek me rustig aan. ,,Je kan toch gewoon zeggen dat je liever met een ander naar bed wilde. Liever met de beste vriend van, dan de jongen die jullie al vier of vijf jaar zien en kennen. Ze zullen je eerlijkheid best waarderen.’’ Ik was dan opeens weer die lul, en mijn woorden verlieten vurig en hard m’n mond. De trut… Ze kon er niet om lachen. In tegendeel. Ze wilde zich boos maken, duidelijk zichtbaar, maar ik had een punt en dat wist ze. En als het zo zijn dat haar redenen zo oppervlakkig zouden zijn, wist ik zeker dat het nooit meer goed tussen ons zou komen. ,,En anders bel ik ze gewoon zelf op. Want ik trek dit niet als ik niet weet waar je bent.’’ gaf ik nog wel toe. Ik was al blij dat ze niet terug naar Pascal was gegaan.

Haar ouders woonden twee dorpjes verder. Ik bracht haar. We zeiden niets, en nadat ik haar had afgezet, reed ik ook snel weer naar huis. Haar ouders waren niet blij met haar komst op dit uur. Maar vooral toen duidelijk werd, wat er was gebeurd. Daar had ik verder lak aan. Ik zou die mensen niet meer gaan zien.

,,Het spijt me. Ik laat je met rust. Zo heb ik het nooit gewild.’’ Ik hoorde haar de woorden zeggen. Het briefje lag op tafel. ,,Liefs, Aafje.’’ sloot ze dan nog af. Liefs?!, dacht ik dan. Ik verfrommelde het en gooide het weg. Heel m’n leven had ik vergooid. Of hadden hun het vergooid? Nee, ik was verantwoordelijk voor m’n eigen leven. Ik had gekozen om met dit soort personen om te gaan en daar mee zelfs veel verder in zee te gaan dan misschien verstandig was. Het vuur was me te heet geworden. Ik wist niet wat ik kon verwachten, en alles wat ik verwachtte waren maar fantasieën. Ik had me gebrand, en moest nu op de blaren zitten. En blaren hadden nog nooit zo zeer gedaan. Ik probeerde ergens positief te blijven. Dit kon ook een les zijn. Dat niemand te vertrouwen is. Dat klinkt dan toch niet zo positief meer. Alles was dan ook gewoon… kut.

Dagen vlogen voorbij. Vliegend als een luchtballon. Tergend langzaam. Ze had me wel gevraagd of het goed was dat we contact zouden houden. Ik haar gezegd van niet. Ze vroeg of ze nog wat spullen op mocht halen. Dat mocht. Ik zei haar wanneer ik niet thuis was, en dat het dan kon. Ze had die ene keer op me gewacht, maar toen ik haar voor het raam zag staan wachten, was ik even blij, maar liep ik daarna door. Niet naar het bankje. Ik wilde niet dat ze me zou vinden. En natuurlijk was ik nieuwsgierig naar wat ze had te vertellen. Of ze misschien een reden had kunnen verzinnen voor haar fout, of dat ze gewoon wilde zeggen dat ze het goed vond zo, en het klaar zou zijn. Beide wilde ik niet van haar horen. Ik zag dat ze begon te huilen, met dat ik doorliep, en dat deed zeer. Want ik hield van haar. Dat had ik al zo lang gedaan. Jaren voordat we ook maar een relatie kregen, hield ik al van haar. En toen moest ik ook steeds mee maken dat ze voor een ander koos… En ik dacht dat die tijd ver achter me lag. Maar met m’n beste vriend nog wel… Ik was nog nooit zo kwaad geweest op iemand, op haar.

Pascal had nog een poging gedaan. Iemand moest naar me omkijken. De vrienden wisten het ondertussen ook wel en zelfs de schoonfamilie had gevraagd of het goed ging, duidelijk in opdracht van. Dat gold ook voor Pascal. M’n eigen familie had ik nog even in het duister gehouden. Ik was niet iemand die het gelijk kwijt moest. En ergens hoopte ik ook nog wel dat het goed zou komen, en dan hoeven ze ook niets te weten. Maarten vertelde me dat Aafje het hun verteld had. Ze waren er kapot van. Hun zagen het net zo min aankomen. Voor hun moet de schok nog groter geweest zijn, dacht ik. Echt alles was veranderd. Ik leefde opeens in een groot huis alleen, vrienden zag ik niet meer, en als ze me zag of spraken, spatte het medelijden er zo duidelijk van af, dat ik ze al snel zat was. Megan kon nog altijd stikken, en tegelijkertijd miste ik haar zo erg. Ik probeerde m’n focus maar op m’n werk te leggen en zo min mogelijk vrijetijd over te houden.

Ik werk als fysiotherapeut op een praktijk in het naburige dorpje. Het is niet mijn praktijk. De dame in kwestie, mijn baas te noemen, runde die zaak. En samen met een stagiair zo nu en dan, deden we ons werk. Het was geen grote praktijk, en vaak was ik daar ook alleen. De wisselende cliënten hielden m’n gedachten weg bij mijn eigen problemen. Ook hier kwamen ze er op den duur wel achter. Die stagiair liet me even koud, maar als ik eerlijk ben, heb ik altijd wel een oogje gehad op mijn collega. En nu met alles wat Megan me geflikt had, zou ik zo graag een keertje wraak willen nemen. Al was het maar om te bewijzen dat ik haar niet nodig had. Want om het allemaal nog zieliger te maken, was Megan m’n eerste vriendinnetje, en ook m’n allereerste op seksuele… Ik voelde me niet bepaal zelfverzekerd. Maar ik wilde me niet verlagen tot dat niveau.

Haar naam was Linde, ze is twee jaar jonger. Ze had iets wat ik niet had. Namelijk; rijke ouders. En dus had ze nog iets wat ik niet had. Namelijk; een eigen praktijkje. Ik kende Linde al van de opleiding. Een hele rustige ingetogen meid, die haar koppie er altijd bijhield. We konden het goed met elkaar vinden, en ze kwam oorspronkelijk van de andere kant van de rivier. Ik zat een jaar hoger in de opleiding en heb haar twee jaar lang bijles gegeven. Ze had wat moeite met wat theorie. Ze kwam toevallig uit de buurt, en toen ik werkzoekende was, en hoorde dat er een nieuwe praktijk in de buurt geopend werd, was ik verrast te zien dat zij nog op zoek was. Als twee jonge onervaren therapeuten hadden we het in het begin erg zwaar, maar door ons kunnen, kregen we de boel uiteindelijk best wel op de rit. Het was zwaar, zo nu en dan, maar ik had het niet anders willen hebben. Met een goede bekende zoiets op starten is een voorrecht. En dat krijg je niet zomaar. Linde had echter een groot nadeel. En je moest er wel een beetje naar op zoek gaan, maar ze had wel wat weg van Megan. Zeker dat lieve, en zachte. En zelfs de ogen, wellicht? Maar daarnaast waren er ook zat dingen aan haar die me niet aan Megan lieten denken. Zoals haar aanwezigheid.

Even voelde het of ik alleen haar nog had. Maar ze was m’n baas. En daar kon je geen vrienden mee zijn. Ook al was ze twee jaar jonger en had ik soms het gevoel dat ik haar alles had geleerd. Dat laatste was natuurlijk niet zo. We zaten in een rustig straatje in een wat ouder pand en het was hier heerlijk stil, hier in het rustige en oudere deel van het buurdorp. Het kon hier heerlijk stil zijn. De meeste cliënten hielden zich vaak ook aan de stille kant, en het werk bracht dan ook zeker wat rust. Af en toe die huidige stagiaire erbij, een leuke en vlotte jonge meid, genaamd; Silje, waar ik ook graag naar keek. En zo kwam ik m’n dagen wel door. Waar ik kon, nam ik Linde over, al ging dat niet altijd even makkelijk, en ik was ook al op zoek naar een bijbaantje. We hadden nog niet echt afspraken gemaakt wat betreft het huis, maar ik wilde daar wel blijven wonen. En desnoods zou ik haar uitkopen. De hypotheek was laag, doordat we er zelf een hoop eigen geld in hadden gestoken, en in m’n eentje zou ik het ook wel redden. En eerlijk gezegd, denk ik niet dat Megan veel weerstand op zou kunnen brengen aangezien het haar schuld is.

Linde, en ook Silje, waren meiden die ik mijn hoofd al had gecategoriseerd als toevoeging aan het ‘to-do’ lijstje. In de tijd dat we open stonden naar eventuele bedpartners. Mijn lijstje was dit. Hier had Megan verder geen weet van. Linde was een mooie en slanke jonge vrouw, en Silje was die student die bijna net zoveel tijd in de sportschool doorbracht, als hier of op de opleiding. En net als ik, verkozen we dan toch makkelijke kleding om in te werken. Een trainingsbroek was vaak de basis. Maar als het warmer was, wat het vaak was, en zeker hier in dit pand, verkozen de dames ook wel eens, vaak dus, een korter en luchtiger sportbroekje boven hun trainingsbroek, of iets van een jumpsuit of rokje, wat beiden zeker niet misstond. Even had Linde gek opgekeken en Silje er zelfs op aangesproken toen ze een wat oudere cliënt naar haar had zien staren, maar niet veel later gaf ze dan zelf ook toe aan de warmte. En sindsdien was werken weer iets leuker voor me geworden. En het werkte ook zeker als afleiding. Een pluspunt van het vrijgezelle leven, zal ik maar zeggen…

Maar ik was Megan natuurlijk niet zomaar vergeten. Zij mij ook niet. En daar was ik blij mee. Ik zou het kapot erg vinden als ze zo maar zou doorgaan na dit alles. Dan zou ik echt niets voor haar betekenen. Vaak belde ze me op. En vaak nam ik niet op. Als ik opnam zei ik niets, en hoorde ik haar na een paar tellen huilen. Dan hing ik weer op. Het was wreed. Van mij en van haar. Soms dacht ik haar wel eens te zien staan op straat, als het donker was. Maar als ik dan beter keek, was ze al weg. Of ze er echt stond, betwijfelde ik dan. Ook ik zocht haar op. De sportschool aan de rand van het dorp langs de A16 lichtte op in het donker. Van een afstandje kon je de mensen tellen die bezig waren. Meestal zag ik haar niet. En de mensen die ik wel zag, zouden geen rol spelen in de fantasieën die ik had. Ik was nooit mee geweest naar de sportschool en had geen idee hoe het er daar aan toe ging. Maar het waren met name mensen met een buikje die daar naartoe leken te gaan, en niet de afgetrainde goden en godinnen die ik graag voor een orgie had gestrikt. Alleen als zij er wel was, droeg de plek wat goddelijks uit. Een tempel voor haar lichaam. Het lichaam wat ik miste. Het lieve gezicht wat voor dat lichaam sprak, was wat ik miste. En als ze net toevallig op de loopband voor het raam stond, en ik kreeg al snel door dat ze een vaste had, dan bleef ik net zo lang kijken totdat ze naar buiten kwam. Zou ik dan op haar af lopen, konden we misschien nog ergens komen. Maar dan fietste ik snel de andere kant op in de duisternis, en ging het pijnlijke leven nog een nachtje door. Ik vroeg me af of ze het nog wel goed wilde maken dan. Ze zag er toch vrij gelukkig uit. Al had ze daar wel een uur voor moeten rennen. Wellicht ook last van frustraties. En dat hoopte ik maar.

Ik had even een uurtje niets, op een dag dat ik in de ochtend al was begonnen, waar ik eigenlijk avonddienst had. Silje was er ook, en waar ze voorzichtig gevraagd had, of ik haar met een schoolopdracht kon helpen, was ik lomp genoeg om haar even de deur te wijzen. Aan m’n bureau zat ik met m’n telefoon in m’n handen en keek ik ongepland naar oude foto’s van mij en Megan. Het waren er zo veel. Ze appte me nooit meer, en ik haar ook niet. Ik had een hekel aan appen, en dat wist ze. Ook weer een manier van haar om te laten zien dat ze aan me dacht, dacht ik dan. Het leidde er toe dat ik haar bijna had opgebeld, was het niet dat Linde wat boos m’n kamer kwam ingelopen.

,,Hey, wat is dit nou? Ik heb gewoon een cliënt, je kan haar toch wel even helpen?’’ zei ze dan wat verontwaardigd. Ik keek haar pas een paar tellen later aan, en merkte aan haar reactie dat ik tranen in m’n ogen had staan. ,,Nee, gaat het wel?’’ zei ze dan lief, vertroetelend voor m’n gevoel. Alsof een klein kind van z’n fiets gevallen was. En ik moest er dan ook om grinniken.

,,Geef me even een minuutje. Ik help haar zo.’’ zei ik dan rustig en met m’n onderarm veegde ik alle nattigheid meteen weer weg. Linde bleef even staan. Ze keek me onderzoekend aan. Daarna deed ze een stapje dichterbij, zodat ze de deur achter zich kon sluiten. Ik was graag met haar samen op mijn behandelkamer.

,,Ik weet dat het mijn zaken niet zijn, maar als je meer dan alleen een minuutje nodig hebt, dan kan je dat best aangeven hoor. Je werkt zoveel de laatste tijd… Dit is voor het eerst dat ik iemand heb, en jij niet deze week.’’ lachte ze dan lief, en echt lief. Ik glimlachte naar haar, maar keek toen weer weg.

,,Het is goed.’’ mompelde ik dan. ,,Ik bied Silje zo m’n excuses aan, maak je geen zorgen. Ik heb nog nooit een stagiair laten zakken.’’ Ik keek haar even stil aan en knipoogde toen maar. De knipoog betekende meer. Ik wist dat iemand als Linde er voor me zou zijn. En zij wist nu dat ik dat waardeerde.

Er volgde een één op één sessie met Silje waarbij ze wat vragen had over het palperen van bepaalde botstukken. Ik tastte mezelf dan af, waarna ik haar liet voelen, en daarna mocht ik aan haar zitten, en moest zij zichzelf aftasten. Dit klonk al onsmakelijk genoeg, misschien, maar even los van het fysieke deed ik dit het liefst. Iemand wat leren. Ik had niet voor niets al bijles gegeven aan haar andere mentor hier. Silje was leuk en spontaan, en nog jong. Altijd met een stralende lach, en ze liep al marathons, zo sportief was ze. En begrijp me niet verkeerd, want het was zeker niet vervelend om even aan haar te zitten, maar er was niet bepaald een ‘click’ verder. Ik was bijna tien jaar ouder, en niet meer dan gewoon weer een leraar voor haar. En zij was niet meer dan weer een stagiair. We hadden wel eens vaker lekkere studentes gehad, zowel voor mij als voor Linde. Voor haar dan studenten, geen studentes. In mijn wereld was niet iedere lekkere vrouw bi… helaas niet.

Dat hoorde ook wel een beetje bij de opleiding. De meesten deden het toch met een sportieve achtergrond. Ik dan niet, en Linde ook niet echt, maar dat was een andere tijd. Nee, niet echt, maar het viel ons wel op. Hadden het ook wel eens met elkaar hier over gehad, zoals toen Silje in een kort broekje kwam aanzetten, die verschillen met een paar jaar terug. Linde was meestal eerder verlegen dan ondeugend, maar toen gaf ze zomaar toe dat onze vorige stagiair, Simon, nog wel eens door haar gedachten schoot, toen die een keer zijn shirt had uitgetrokken voor haar. Voor de opleiding natuurlijk. Al zou hij het vast niet erg gevonden hebben om zijn shirt voor zo’n oudere babe als Linde uit te trekken. Ik niet in ieder geval. En het was gewoon leuk en onschuldig. Zo bleven we nog een beetje jong.

Linde kwam die dag, aan het einde van haar dienst wel nog even naar me toe.

,,Ik heb wat geschoven met de afspraken…’’ begon ze dan voorzichtig, met een pen tikkende tegen haar schouder. Met haar armen over haar heen, stond ze me dan afwachtend… af te wachten en ik dacht dat ze het over na het weekend van morgen, of zo, had. ,,Mevrouw Den Hartogh had al aangegeven eerder te kunnen, en Mevrouw Peters heb ik zelf even opgebeld.’’ ging ze dan door. Toen pakte ik de agenda er even snel bij op m’n werk pc. Want dat waren mijn laatste afspraken voor vanavond. ,,Kunnen we daarna even praten.’’ zei ze dan stellig, glimlachte kort naar me, en voordat ik wat kon zeggen, was ze alweer weg.

Een minuutje later kwam ik m’n kamer uitgelopen, en zag ik haar achter de telefoon zitten. Onze wachtruimte, leek wel een woonkamer. Dat was het eigenlijk ook… Zij woonde hier namelijk. Beneden twee behandelkamers en een ‘wachtruimte’ en boven alles wat je in een woonhuis verwacht, maar dan wat krapper… Ik had wel eens met haar te doen. Al had ik daar geen reden voor. Het was gewoon zo krap.

,,Ik bestel pizza. Tonijn?’’ vroeg ze me dan met een vies kijkend gezicht. Dat was m’n favoriet, en ondanks dat ze het altijd vroeg, al we dit zo nu en dan deden, bestelde ze hem nooit. Ik zei haar altijd dat ze zelf moest kiezen. Ik ging nog even terug naar m’n kamer, en vond het enigszins verwarrend. Ze kwam nog even nuchter een praatje maken, en daarna aten we pizza op de behandeltafel waar ik straks nog wat mensen zou hebben liggen, en waar net ook het een en ander had gelegen. Natuurlijk had ik wel lakens, zat zelfs, maar het idee leek me toch niet fris. Ze had er geen moeite mee, en ik pakte mijn deel en at het aan m’n bureautje op. Alles chill en flex. Zo ging het vaker. Niet vaak. Maar wel vaker. We konden het ook gewoon goed vinden, en ergens dacht ik altijd dat ze een oogje op me had. Of heeft gehad. Maar ze gedroeg zich altijd. Ik had ten slotte een relatie. Dat had ik, ja. Maar nu niet meer. Maar ook nu gedroeg ze zich gewoon normaal. Volwassen. Linde had wel stijl. Denk ik. Weet ik echt niet. Zo goed ken ik haar ook weer niet. Maar wat ik van haar kende, sprak me altijd aan. Ook nu weer lief, en gewoon gezellig. En natuurlijk voelde het wel als moeten, maar ze deed het omdat ze het wilde. Ze bleef voor mij overwerken, wat makkelijk was, want ze woonde hier, maar toch. Je kan het zeggen, en je kan het doen. En je kan het met een ander ‘doen’ zonder het te zeggen… Ook dat zou nog ter spraken komen.

Linde en Megan kende elkaar eigenlijk alleen van gezicht en wat ik de een over de ander zou vertellen. Ik hield werk en privé liever gescheiden. Linde wist wel dat het uit was. Dat had ik wel droogjes kunnen brengen toen ik voor het eerst hier verscheen na alles wat gebeurt was. Maar we hadden het er verder nooit over gehad. Ze had een gesprek wel eerder aangeboden, maar ik had er geen behoefte aan, en wist haar tot vanmiddag te overtuigen dat dit ook zo was. Het was dus niet zo. Na de laatste cliënten, hadden we het er eerst nog even over op mijn kamer, daarna nog in de wachtkamer. Ik liet niet veel los.

,,Het is gewoon lastig.’’ had ik wel honderd keer gezegd. Linde liet zelf ook niet veel los, en duidelijk had ze gemaakt dat ze wilde dat ik moest praten. We waren wel gewend in ons vak om een praatje aan te knopen. Maar vragen beantwoorden, was toch anders dan vragen stellen. En iets in mijn schreeuwde het bijna uit om haar gewoon alles te vertellen. We waren nu bijna twee weken verder en ik had het er nog met niemand over kunnen hebben. Dat wilde ik ook niet, natuurlijk, maar nu leek iemand die ik ken, zich op recht zorgen te maken. En wat zorg kon ik misschien wel gebruiken, al probeerde ik me tegelijkertijd te overtuigen van niet. Ik was alleen bang dat ik te veel zou vertellen.

Het duurde op het eind nog geen halfuurtje. Erg kort dus voor een goed gesprek. Maar ze gaf de hoop op den duur ook op, al was ze nog zo lief. En toen ik in de deur stond, en ze me wilde uitlaten, koos ik er toch voor het te vertellen.

,,Zie je morgen.’’ zei ze nog lief en ze klopte me even op m’n rug. Ik grinnikte stil en zuchtte toen diep.

,,Ze is vreemdgegaan.’’ zei ik haar toen, met m’n neus nog naar buiten gericht. Ik hoorde m’n eigen woorden en vond het gek klinken. Alsof ik het verzon om een reactie uit te lokken. En ik schoot dan ook in de lach. Ik draaide me om en zag haar toch wat verschrikt kijken. Beiden had ze waarschijnlijk niet zien aankomen. ,,Ja, erg hè?’’ zuchtte ik nog gniffelend. Ik draaide me verder naar haar om en hoorde mezelf weer een fractie later. Dit kwam eerlijker over. Want ik vond het erg. Maar misschien vond ik niet erg dat ze was vreemdgegaan? Of wel, maar kwam het er gewoon raar uit. Zij schrok in ieder geval.

,,Jeetje, wat erg.’’ zei ze dan onder de indruk. Ik gniffelde er weer om, en liet m’n hoofd zakken. Ik verwachtte niets. Zeker niet haar handen in m’n nek die me tegen haar aan trokken. Ze duwde de deur weer dicht en even stonden we daar dan. Ik deed niets. Mijn armen hingen langs m’n lichaam, sloot m’n ogen, kreeg hoofdpijn, en kreeg toen pas door dat ze me nog niet had losgelaten. Maar nu kon ik m’n armen niet meer bewegen. Een hand bleef in m’n nek en duwde m’n gezicht in haar hals en haar andere arm leek zich om m’n lichaam te strekken. Haar zachte en lieve handen en armen waren wat ik nodig leek te hebben. Zo fijn. Ik ging nu niet meer huilen.

,,Het is niets… echt niet.’’ sputterde ik nog wat tegen. Maar dat geloofde ze niet. Fuck, dat geloofde ik natuurlijk zelf ook niet.

,,Je hoeft niet alles te vertellen, maar blijf nog heel even, ja?’’ vroeg ze me dan weer poeslief, en ik gaf alle weerstand op. Ik aasde liever niet van de slachtofferrol, maar wie zou dit nu niet fijn vinden. Een lieve en goede vriendin/collega/baas die ook nog eens mooi is. En ze had even oog voor mij alleen. Ik voelde me niet meer alleen.

Ik bleef even staan toen ze me losliet. Haar handen vonden die van mij en haar duimen wreven kort over m’n polsen heen.

,,Je hoeft niets te zeggen. Maar ik ken je beter dan je denkt. En je verdient dit niet.’’ fluisterde ze, nog altijd wat onder de indruk. Dit kwam een beetje gek op me over. ,,Ik gun je meer. En… al lang ook.’’ slikte ze wat nerveus. Ik probeerde haar te vatten. En dat lukte. Een paar tellen later had ze zich aan m’n handen op haar tenen getrokken en troffen haar lippen die van mij. Ik raakte verbijsterd. Zo zacht en warm. Zo bekend… Ik slikte en dreigde even misselijk te worden. Godzijdank kwam het niet zo ver. Ik keek haar aan, schudde even verward met m’n hoofd, gewoon langzaam, en keek toen nog eens goed wie er nu voor me stond.

,,Linde… Ik…’’ haar lippen pakten me weer beet en ik sloot m’n ogen en kuste vrijwel direct terug.

,,Ik weet dat het niet slim is. En ik zeg ook niet dat ik weet wat er gaat komen. Maar vanavond deert het me allemaal niet zo veel, goed?’’ fluisterde ze dan lief. Haar ogen straalden kort en toen ze mij zag glimlachen keek ze snel verlegen naar de grond.

,,Goed.’’ zei ik alleen, en net als zij had ik dus ook geen idee wat deze nog jonge avond ging brengen.

Ze had m’n hand vast, keek me met grote ogen aan, en ik voelde een ongemakkelijk maar al te bekend gevoel. Als ik mee naar boven zou gaan, zou er wellicht meer gebeuren dan een goed gesprek. Maar ik zag het in haar ogen. Ze had met me te doen. Dat was nog niet reden genoeg. Ze wist ongetwijfeld dat ik een oogje op haar had. Ik keek graag naar haar, en zo nu en dan grapte we ook flirtend tegenelkaar. Niet heel vaak, maar het gebeurde gewoon. En ik had nu meer het idee dan ooit dat zij mij ook ooit heeft zien zitten, en misschien nog steeds wel. Dat had ze wel bewezen, al leek het nog ongeloofwaardig.

,,Het is morgen zaterdag. Je kan hier blijven, als je wilt.’’ zei ze voorzichtig met dat ze me de trap optrok. Met elke trede die we langzaam begonnen, trad het door. Toen wist ik natuurlijk al genoeg. Het geloof daalde in. Net als de opwinding. Dit voelde weer even als verliefd worden. Maar zo makkelijk zou het niet gaan. Boven schonk ze wat voor me in, belandden we op de bank en vroeg ze me toch eerst even het een en ander te vertellen. ,,Zo, vertel.’’ en ik moest weer uit die verliefde roes komen, om te realiseren welke shit we ook alweer moesten bespreken.

,,Ja, met m’n beste vriend…’’ was de regel die haar helemaal vermoeilijkt deed doen kijken.

,,Die Pascal?’’ vroeg ze nog, het al wetende. Alle vrienden van die groep waren hier al wel een keer geweest. De jongens dan. Vooral toen ik vertelde dat m’n baas dat lekkere meisje was wat ik al een keer had laten zien toen ik haar bijles begon te geven, bleek een fijne reden voor ze te zijn om me hier te treffen. En ze kende Pascal dan ook, van gezicht met name. Ze humde even kort. ,,Had ik niet achter hem gezocht.’’ zei ze dan eerst. ,,Of achter haar, hoor.’’ voegde ze er nog snel aan toe.

,,Nee, zo zie je maar. Eikeltjes.’’ lachte ik dan, maar als een boer met kiespijn. We zaten op een kleine bank, op afstand van elkaar, maar dicht genoeg zodat zij even lief haar hand op m’n knie kon leggen. ,,Het is m’n eigen schuld.’’ begon ik toen.

,,Nee, hoe dan? Je hebt het altijd over haar. Ik kan me niet voorstellen dat jij haar naar een ander gedreven hebt.’’ schoot ze direct in mijn verdediging. Laat ik dat nu juist wel gedaan hebben. En vandaar dat ik de laatste dagen een beetje begon te twijfelen of ik het wel als vreemdgaan moest zien. En in hoeverre moest ik nu open en eerlijk tegen Linde zijn? Want praten was fijn, maar hier de nacht doorbrengen, kon nog veel fijner zijn.

,,Het is niet wat je denkt, maar ik kan haar misschien niet te veel kwalijk nemen.’’ bracht ik dan nog een keer uit, in diezelfde zin van het woord. Nu sprak ze me niet gelijk tegen, maar keek ze eerder nieuwsgierig. ,,We hadden wat geprobeerd. En dat liep fout. En… misschien was dit wel het logische gevolg.’’ biechtte ik dan toch op, en met als grootste reden dat ik wel nieuwsgierig was naar stijgende intrige, wat duidelijk af te lezen was van haar gezicht.

Ik was ziek, dacht ik nog. Ik had een fout begaan in mijn vorige relatie en ik wilde dat blijkbaar dolgraag vertellen. Ik kon me nog beheersen, maar het idee dat er een zeer kleine kans was het nog eens allemaal over te doen met een net zo mooie meid als Megan, maar dan zonder dat het fout afloopt, was een idee wat mij zeer begon te smaken. En een beetje uit het niets. Zij was niet zoals Megan. We kenden elkaar wel lang, maar ik en Megan hadden jaren een vertrouwelijke relatie voordat we begonnen met van alles en nog wat. Uiteindelijk betekende dat niets, maar in het begin nog wel. En wat wilde ik graag een nieuw begin hier. Hier met Linde, door haar te vertellen wat we deden en wilden. En wat ik nog steeds ergens ben blijven willen… ook hier weer voeding voor mijn twijfel om de schuld volledig bij Megan te liggen. Dit gaf een bitter nasmaakje. Ik spoorde misschien wel helemaal niet. Niet dat ik al gedetailleerde fantasieën had over Linde, maar de prikkel was er nu al wel een beetje. Een prikkel voor de toekomst, zal ik maar zeggen. Maar de beheersing overwon nog.

,,Vertel.’’ drong ze nog voorzichtig aan. Maar ik schudde m’n hoofd.

,,Dat doet er verder niet toe. De fout was gemaakt. Mijn schuld. Haar schuld. Het is gewoon heel naar nu.’’ zei ik in plaats van alles op tafel te leggen. En ik was blij dat ik dit had gezegd. Linde bewees maar weer eens hoe perfect ze wel niet was.

,,Snap ik.’’ zei ze eerst lief. Haar hand wreef nu even over de knie die ze nooit verlaten had. ,,Ik ben al blij dat je dit met me wilt delen. Ik zeg het nooit, maar je betekent veel voor me.’’ ging ze verrassend door, en het charmeerde me.

,,Dat bleek net wel.’’ kon ik nog grappen, en alsof ze onze kus helemaal vergeten was, begon ze plots te blozen. En dit was perfect. Zij was perfect. Zo perfect als Megan ooit was. Zo perfect, dat ik hier maar al te graag wilde blijven overnachten. ,,Waar wil je me hebben?’’ stelde ik haar dan ook brutaal, en spelende met m’n wenkbrauwen zocht ik snel de ondeugende kant van deze avond weer op, met het volgende grapje.

,,Op de bank.’’ zei ze dan bijdehand. Ik mocht blijven slapen, maar dan wel hier en niet bij haar, wilde ze me duidelijk maken.

,,Lekker. Wel een beetje krap, niet?’’ Zo ver ging ons geflirt meestal niet. Verre van. Dat was altijd eerder ongelukkig, en misschien nog wel schattig van haar kant te noemen. Maar ik probeerde gewoon de spanning te breken. Alle spanning. Want hoe graag ik hier ook wilde blijven, is het wellicht beter van niet. Althans, slapen is een ding, maar al dat andere en een hoop andere dingen… Ik knipoogde dan ook rustig naar haar, toen ze nog met haar mond open zat in verbazing van mijn plotse brutaliteit. ,,Ik ga wel gewoon naar huis.’’ zei ik haar dan zacht, waarna ze even haar lippen op elkaar drukte.

,,Het is misschien wel beter.’’ zinspeelde ze dan ongelukkig.

,,Misschien wel.’’ moest ik nog zeggen. Want ik twijfelde enorm. Linde is zo lief en zo mooi, en echt ongelofelijk sexy. En ik kende haar na vanavond weer een stukje beter. Een behoorlijk stukje. Die kus zou ik zeker niet vergeten. En met dat ik opstond en haar voorbij wilde lopen, wilde ik dat haar ook laten weten. Ik boog voorover en trok haar met een hand op haar achterhoofd naar me toen, en kuste haar gewoon. Opeens leken al die grenzen niet meer te bestaan. Dit was niet mijn baas of collega meer. En misschien was ze ook al niet meer een vriend, maar meer. Ze kuste terug, en ik bedankte haar. Haar hand gleed van m’n arm af en bij m’n vingers werd ik nog even tegen gehouden.

,,Blijf…’’ sprak ze fluisterend, en de intenties werden hoorbaar in haar stem, en zichtbaar in haar ogen, die strak op mij gericht bleven staan met lichte wanhoop. Ik had een nieuw beeld van haar gekregen. Ze gaf me het gevoel alsof ze ergens ook wel stiekem gewacht had op dit moment. Een moment waarop ik en Megan elkaar niet meer zouden zien zitten. Een moment waarop zij misschien kon krijgen wat ze al een tijdje wilde. En normaal gesproken durf ik niet zo arrogant te zijn door dit soort dingen te denken, en ik merkte nog altijd de meeste signalen van vrouwen niet op. Maar na die kus, en deze kus, en haar verzoek, wat een herhaling was van een eerder verzoek vanavond, kreeg ik toch sterk de indruk dat als ik zou blijven, de bank hier niet m’n slaapplek zou worden. Als er al geslapen zou worden.

Ik bleef even staan, en keek haar strak aan. Een kleine glimlach voelde ik op m’n gezicht vormen. Ik werd ook hard. Ik bleef toch een man. En zij niet zomaar een vrouw.

,,Linde… ik wil wel. Heel graag zelfs.’’ lachte ik haar toen maar tegemoet. ,,Maar niet één, maar meerdere stemmetjes in mijn hoofd schreeuwen dit niet te doen. Voor ons. Voor dit hier wat je hebt. Ik zou het heel erg vinden als ik niet meer met jou kan samenwerken. Want je betekent ook veel voor mij. Meer dan je denkt.’’ zei ik haar voorzichtig en ingetogen, en zag haar er om glimlachen.

,,Ik denk dat ik van je ben gaan houden.’’ zei ze toen uit het niets. M’n mond zakte een stukje open. Wat een fijne woorden om op zo’n moment na de laatste weken te horen. Maar ik wist niet wat ik moest zeggen. ‘Houden van’ was in mijn wereld nog iets wat niet zomaar gezegd wordt. En dat merkte ik bij haar ook op. Ze zei dit niet zomaar. Daarom juist wist ik niet te antwoorden.

,,Linde…’’ zei ik dan weer, maar er volgde niets. Ze gniffelde toen en keek weg.

,,Ik ben stom, ik weet het.’’ zei ze dan maar snel, en probeerde het weg te zetten als niets. Als ik nu zou weglopen zou het ook niet goed gaan hier de volgende keer, bedacht ik me. Dit was ongemakkelijk, en dat gevoel zou blijven als ik nu zomaar zou weglopen. En dat wilde ik niet. Maar ik wilde met name om andere redenen blijven. Redenen waar ik me nu een beetje voor begon te schamen en daardoor dat ik het maar op iets anders probeerde te gooien zoals; een eventueel ongemak na het weekend. Ik was een loser. Ik durfde haar niet te zeggen dat ik veel meer voor haar voel dan ik durfde toe te geven. Om die reden, natuurlijk. Dus bleef ik staan. Lang genoeg dat ze op een gegeven moment weer naar me opkeek.

,,Blijf nog even…’’ zei ze dan, maar zieliger dan zojuist. Ik brak van binnen. Ik kwam naast haar te zitten op de bank. We keken elkaar even kort maar innig aan, en toen begonnen we elkaar te zoenen. Eerst nog voorzichtig en wat afstandelijk zelfs, maar wel gelijk al met tong. Onze handen vonden in de minuten die passeerden onzeker elkaars lichaam en de ruimte tussen ons in verdween op den duur helemaal. Ik liet me iets over haar heen vallen en met haar in m’n armen zetten we de zoen voor en lieten we alles gewoon even los. Alle voorzichtigheid verdween niet veel later en smullend en passievol likte wel elkaars mond en tong en smakten onze lippen alsof ze hier al jaren op gewacht hadden. En dat was misschien wel meer waar dan ik wilde toegeven. Maar toegeven deed ik. Met overtuiging.

Ik had m’n handen beperkt tot haar buik, heupen en benen. Haar handen hield ze bij m’n borst of nek. De zoen was ongelofelijk lekker. Het was ondertussen al donker geworden buiten, en dus ook binnen waar we in het laatste vale licht van de dag elkaar nog altijd vonden op deze krappe bank. Mijn ene hand gleed langzaam over haar buik waar ik haar strakke shirtje onderging. Vandaag had ze zich gewoon simpel gekleed. Zelfs een spijkerbroek kon volstaan op de werkvloer. En zeker op haar lichaam. Met dat mijn hand haar blote buik raakte, voelde ik een lichte onzekerheid aan haar kant, die de kus net een halve tel pauzeerde. Maar we gingen door. Haar zachte en warme huid voelde heerlijk aan en ik kon m’n hand niet stil houden. Haar onzekerheid was nog niet weg met dat m’n vingertoppen zich omhoog bewogen en het randje van haar bh aantikten.

,,Nee, wacht even.’’ zei ze dan snel en abrupt werden onze tongen gescheiden. Ik schrok hier een beetje van en nam m’n hand ook gelijk terug. Ze liep rood aan en met dat ik nog over haar heen hing, kon ze geen kant op.

,,Alles goed?’’ vroeg ik haar wel bezorgd.

,,Ja, jawel. Het is niets. Sorry.’’ zei ze dan snel en ze wilde me weer kussen, maar maakte daar zelf al een voortijdig einde aan. ,,Sorry.’’ zei ze dan weer.

,,Vertel.’’ moedigde ik haar aan.

,,Ik weet het niet.’’ Ik snapte het niet. We waren juist zo lekker bezig.

,,Doe ik het niet goed?’’ vroeg ik haar dan rustig.

,,Nee! Juist wel, maar… het is het een en ander…’’ zuchtte ze dan en ik begon op haar neer te lachen. Dit was aandoenlijk.

,,Wat dan?’’ moedigde ik haar weer aan.

,,Je weet wel.’’ zei ze dan. Maar ik wist niets.

,,Nee.’’ Ze zuchtte even diep na m’n woord, liet haar ogen even wegkijken naar de andere hoek, en keek me toen nog roder weer aan.

,,Ik ben nog nooit intiem geweest met een jongen.’’ zei ze toen. Ik kon het niet geloven. Had zij het even getroffen. Zat ze hier met de grootste viespeuk, en daar had ze niet eens weet van. Ik moest m’n lach inhouden. Niet omdat ik het grappig vond. Maar het was ongemakkelijk. Dan schoot ik vaak in de lach. Maar al snel vond ik ook dit aandoenlijk.

,,Wat dacht je dat ik ging doen met die hand, wat je zo veel schrik gaf?’’ vroeg ik haar dan nuchter, en dit kwam voor haar uit het niets. Ze haalde dan ook haar schouders op. ,,Niets ergs, toch? Dacht dat je het wel fijn zou vinden.’’ en ik speelde plots de jongen die het allemaal wist. Alleen maar omdat ik nu wist dat zij niets wist op dit gebied. Dat was het mentortype in mij wat dan weer boven kwam spelen. En op dit gebied was dat een stuk leuker. Ik wilde haar wel van alles leren.

Ze begon er ook wat sullig om te lachen. Een beetje een kneusje. En laat ik me daar nu nog meer aangetrokken toe voelen.

,,Je bent geweldig. Op alle vlakken. En ondanks dat jij en je lichaam mij helemaal gek drijven en dat ik allerlei dingen met je zou willen doen, ben ik niet die persoon die jou dan vergeet.’’ probeerde ik haar duidelijk te maken. Ze was geen hoertje. ,,Je zou m’n tweede zijn.’’ gaf ik haar nog mee, niet wetende of dat zou helpen. ,,Het blijft ook dan nog spannend.’’ probeerde ik meer op haar lijn te komen. Ze lachte lief naar me.

,,Ik ben bang dat ik het fout doe.’’ zei ze dan zachtjes. Ze durfde het amper uit te spreken.

,,Wat zou je fout doen?’’ vroeg ik haar dan. ,,Wat kan je fout doen als ik je betast…’’ fluisterde ik haar zwoel toe. Ze gniffelde er zacht om. Haar ogen straalden helemaal en ik vond haar nu nog meer betoverend dan ooit te voren.

,,Jij zal niets fout doen.’’ wist ze me toe te fluisteren. ,,Maar ik heb er zelfs nog nooit eentje gezien.’’ biechtte ze op.

,,Dat komt vanzelf wel.’’ probeerde ik nuchter te blijven en duidelijk te maken dat er absoluut geen druk op zat. Bij mij wel, maar dat ligt net iets anders. Ergens was ik wel blij dat ze ons even had gestopt. In eerste instantie dacht ik dat ze me stopte omdat ze dacht aan de hele situatie die hiertoe geleid had. Maar zij was niet bezig met mij en Megan. En daar was ik echt heel blij mee juist. Maar ik was daar in m’n achterhoofd wel mee bezig. Ik zag dit absoluut niet als wraak, en wilde Linde echt wel hebben, maar toch was het allemaal al vrij snel na al die jaren met Megan. Ik bracht haar net niet voor niets op, al leek ze het niet door te hebben. Linde zou m’n tweede zijn. En Aafje liet ik dan weer even links liggen. Dat was nauwelijks noemenswaardig…

Ik had me vaak voorgesteld hoe het zou zijn om door haar gepijpt te worden. Nu wist ik dat die ervaring waarschijnlijk niet zo lekker zou zijn voor mij. Ik wil niet opscheppen, maar zelfs Megan met haar ervaring had natuurlijk altijd nog moeite gehad. Linde had een mooie slanke hals. Zeker als ze soms haar in een staartje of vlecht had zitten, verleidde het mij tot denken hoe ik haar begerige mondje lekker zou kunnen nemen. Geen blowjob maar een ‘facefuck’ zou ik er dan van maken, dominant als dat ik in m’n fantasieën soms wel durfde te zijn. Dat leek me ontzettend geil. Al zou ik het nooit durven. Dat was nog te dominant voor me. En zeker nu. Misschien kon ik haar wel beffen. Dat zou ze zeker niet erg vinden, kon ik me zo voorstellen. Als ze het zou durven, ten minste. En als ze het zou durven, zou ze het misschien ook wel durven om haar mond op die van mij te gebruiken. Ik en Megan konden echt hele sessies doorbrengen in het #69 standje. Wat een genot was dat…

Ik begon steeds meer aan Megan te denken hier op de bank, wat zeker niet de bedoeling was. En Linde merkte dat ik afwezig raakte.

,,Sorry, ik moest aan Megan denken.’’ zei ik haar dan ook gewoon eerlijk, of eerder lomp. Wat een moodkiller.

,,Snap ik.’’ zei ze dan ook nog. Zo onzeker.

,,Net niet hoor.’’ gniffelde ik haar nog toe. ,,Je had me helemaal.’’ lachte ik voorzichtig. Ze zuchtte en lachte niet.

,,Het spijt me dat ik het verpest heb.’’ zei ze daar direct op.

,,Er is niets verpest.’’ zei ik haar dan snel. ,,Ik wil je nu nog meer dan zojuist. Zeker als je tegen me blijft praten.’’ probeerde ik nog, en ik meende dit. ,,Het zou een eer zijn je eerst te zijn.’’ glimlachte ik liefdevol naar haar. ,,Ik heb er al vaak over gedacht hoe het zou zijn met jou, en daar veranderd dit niets aan.’’ Ik drukte m’n lippen even op elkaar en keek haar serieus aan. Dit was ook zeker geen grapje meer. Ze moest er van glimlachen en keek snel even blozend weg. Fuck, ik was verliefd op haar aan het worden. ,,Zeg me wat je wil, en ik geef het je. Of stop me gewoon, als ik te veel van je pak.’’ fluisterde ik haar nog toe, en drukte mezelf weer wat meer tegen haar aan, waarbij m’n hand haar hals vond en ik haar lippen zocht met die van mij. Onze ogen waren op elkaar gericht en ik sloot de mijne pas nadat zij die van haar had gesloten met dat onze lippen elkaar weer begonnen te plezieren. Dit maakte haar in een klap totaal verschillend van Megan. Op dit gebied wel.

Ik wilde haar. Ik wilde alles van haar. Mijn hand gleed over haar borst naar beneden. Ik ging het shirtje niet onder en met dat mijn hand even haar borst vatte, liet ze het gebeuren. Haar handen bevonden zich op mijn borst en buik en haar vingers hadden al even onder het shirtje verkend. Heel kort maar. Ze durfde niet. Ik stopte de zoen even en keek haar aan. Ze glimlachte verlegen naar me en toen trok ik m’n shirt maar gewoon snel uit. Ik was zeker geen bodybuilder maar met mijn opleiding wist ik wel hoe ik fit moest blijven. Je kon het nauwelijks een sixpack noemen, maar haar handen vonden het. Als je vetpercentage maar laag genoeg is worden je spieren vanzelf zichtbaar, dacht ik altijd maar. En met dat haar handen mijn nu blote buik en borst begonnen af te tasten en te grijpen, zoenden we weer passievol verder en trok ik ook snel haar shirtje wat omhoog. Maar niet helemaal uit. Haar buik lag bloot en m’n grote hand wreef er liefdevol over heen. Dan weer over haar heup en over haar dij. Even binnendoor terug met de vingers over haar kruis liet haar zachtjes zuchten van opwinding. Ik wilde haar zo graag. En zij mij ook.

Uiteindelijk trok ze zelf haar shirt uit. Haar borsten, niet bepaald groot, maar wel mooi en rond gevormd vulden nog maar net haar grijze bh, die misschien een maatje te groot was voor haar. Ik kon m’n ogen er niet vanaf houden, en mijn hand vond vrijwel direct een van haar borsten en ik begon die langzaam te kneden. Ze keek met me mee. Ik had nu m’n andere hand achter haar liggen en wreef in haar nek en hals en door haar lange donkerblonde haren heen. Mijn duim lepelde haar tepel tevoorschijn en met dat ik die begon te aaien, keek ze me plots begeert aan en duwde ze niet veel later haar tong weer soepel m’n mond in, en mijn hand gleed nu onder haar bh door en was vrijgesteld om haar daar te blijven betasten.

De andere hand nam de ene over en vanaf achterlangs liet ik haar zo niet met rust. De een gleed dan weer over haar platte buik naar beneden met een nieuwe missie; het volgende kledingstuk uit zien te krijgen. Ik legde die hand zo op haar kruis en drukte met m’n vingers haar smalle benen uit elkaar. Ze hijgde er meteen op en ze zakte wat meer onderuit. Ze gaf me ruimte. M’n hand duwde op de stof en wreef langzaam op en neer. Ik kwam steeds meer op haar te liggen. Haar handen hadden mijn hoofd gevonden en ze liet me niet meer los, wat me een onsterfelijk gevoel gaf. Haar riem bood geen weerstand en de knoop was ook zo gelost. Ik trok haar ritsje open met dat ik m’n hand naar binnen werkte en toen lagen m’n vingers plots op haar slipje. Nu stopte ze de kus wel. Ze hield me echter vast en keek me dromerig en zwoel aan. Ze was opgewonden. Ik zag het eerst voordat ik het voelde. M’n vingers streken over de zachte vochtige stof heen en werden langzaam glibberig. Haar mond kwam open te staan en met mijn aanrakingen mee begon ze te hijgen. En ze hield me steeds steviger vast. Mijn hele hand kwam in haar broek te liggen en het grootste deel van haar bekken was al bevrijd van de spijkerstof. Ze lag op haar rug op de zitting, en haar benen gespreid staande ervoor. Ik kuste haar en keek toen toch even langs dat goddelijke lichaam van haar en zag mijn hand in haar broek.

,,Je maakt me zo geil.’’ fluisterde ik haar dan toe. ,,Je bent veel te mooi voor me…’’ en ik kuste haar. Zij zoende terug, wild tongend. Mijn hand gleed niet veel later vanaf haar buik onder haar slipje en met een kreuntje haalde ze haar tong weer uit m’n mond. Ik voelde wat korte haartjes als een zacht tapijtje en haar gezwollen nog maagdelijke lipjes die mijn vingers ontvingen in een warm bad van haar geile vocht. Eerst alleen mijn middelvinger, maar al snel wisselden de drie langste vingers elkaar af en drukten ze allen haar schaamlipjes uit elkaar en vergaten ze ook zeker niet haar klitje. Ze had het steeds minder, maar stond het nu toch allemaal gewoon toe. Maar ik had ook niet verwacht dat ze dit niet fijn zou vinden. En dus ging ik door. Ik vingerde haar oppervlakkig door, kuste haar in haar nek die ze strekte net als de rest van haar lichaam en fluisterde haar zo nu en dan iets liefs op een zwoele manier toe. Met dat ze zei dat ze maagd was, zag ik haar weer als een stuk jonger. En het idee dat hier nu een mooi jong en maagdelijk meisje zich zat klaar te schokken op mijn vingers was een ervaring die ik nog niet eerder had gehad. Al was Megan jonger dan Linde, was ze zeker geen maagd toen wij het voor het eerst deden. Toen waren de rollen omgedraaid.

Ik kon m’n ogen niet van haar hijgende halfnaakte lichaam afhouden. Ik kuste haar sleutelbeen terwijl mijn vingers nog langzaam sopten in haar natte onderbroekje. Haar armen hadden m’n nek en hals gevonden en liefdevol bleef ze zich tegen me aan klemmen. Ik kon het niet laten om de vingers naar mijn mond te brengen. Ik worstelde mezelf wel eerst bewust los en liet haar naar haar zelf kijken. Mijn natte vingers kropen over haar bewegende platte buik heen, en toen zoog ik er op voor haar ogen. Ik kreunde er zelfs even stil op. En ik had echt geen idee of ze dit wel wat vond, maar ik proefde haar nu en dat zorgde er meteen voor dat ik de behoefte had m’n tong tussen haar schaamlippen te drukken. Langzaam verlieten ze weer m’n mond waarna ik haar intiem probeerde aan te kijken. Haar ogen waren voor de helft gesloten en ze leek nog in dromenland te zijn. Ik bood haar daarna een vinger aan, waar ze alleen even zwoel naar keek. Ik bracht de vinger dan zelf naar haar mond en met dat m’n natte vingertop haar de onderkant van haar zachte en vochtige bovenlip aantikte, trok er een geile rilling door m’n lijf heen. Haar mond stond nog open en dus was de weg naar binnen snel gevonden. Haar tong leek even een tel nodig te hebben, maar toen ze haar lippen sloot, kolkte die al snel om de vingertop heen en zoog ze hem even kort af. Ik keek met genoegdoening op haar neer en kon niet geloven dat deze dame hier al die tijd al zo dicht in de buurt was geweest. En ik kon me ook niet onttrekken aan het idee dat ze wellicht wel gewacht had op mij. Ze was mooi genoeg om dagelijks begeert te worden door iedere man die ze zag. Maar toch te verlegen.

Het voelde als m’n plicht om de leiding op me te nemen. En toen ik even later m’n broek losmaakte, keek ze even op.

,,Ik weet niet…’’ maar ik drukte m’n vinger zachtjes op haar mond.

,,Ik ga niets doen wat je niet wilt.’’ zei ik haar dan. Niet dat ik alles was wat ze wilde, maar ze hoefde maar ‘’stop’’ te zeggen en ik zou stoppen. Ik kuste haar en bracht haar hand naar m’n lul die ik nog even in m’n boxer hield maar die al wel een flinke tent had opgezet. Haar hand schrok even. Maar samen met de mijne wreef ze al snel over het lid heen, en kon ik haar daar ook achter laten, waarna mijn hand haar broek weer introk. Ik begon haar weer langzaam en voorzichtig te vingeren en we zoenden ongenadig hard door. Haar hand lag meer stil dan ze er wat mee deed, en toen ik me nog meer over haar heen bewoog en eigenlijk al tussen haar benen kwam te liggen, liet ze me daar helemaal met rust. Ik trok m’n boxershorts weg en met m’n broek nog wel op m’n heupen begon ik me tegen haar aan te bewegen. Mijn hand lag nog in haar broekje en mijn eikel wreef dan ook over haar onderbuik, en dus nog op een veilige afstand. Ook nu voelde haar warme buik weer heerlijk zacht aan.

,,Mag ik hem zien?’’ fluisterde ze toen tussen het kussen door. Ik moest er om glimlachen, knikte dan ook snel, en steunde al snel op m’n handen en gestrekte armen zodat zij tussen ons kon zien wat ik tegen haar aandrukte. Ze keer er even naar, en dan weer naar mij. ,,Hij is groot.’’ fluisterde ze, zichtbaar onder de indruk, maar niet alleen onder de indruk van mijn lid. Het bleef toch lekker om dat te horen. Ik glimlachte dan ook naar haar.

,,Hij is van jou.’’ speelde ik haar dan toe. Verlegen keek ze me aan en haar blik week af. Zonder hand in haar broekje had ze wellicht wat meer concentratie en nu ook de durf om vervolgens beide handen vanaf haar flanken over haar buik te laten glijden totdat ze de pik van twee kanten troffen. Ik kreunde zachtjes. Haar handen trokken omhoog ver voorbij haar navel, en vonden de eikel.

,,Past dit?’’ vroeg ze toen. Ik knikte geruststellend en van opwinding spond dat ding zich dan juist aan, waardoor die nog even wat dikker werd. Haar lippen trokken toch even weg in de hoeken van haar mond. Ze betwijfelde dit.

,,Hoeft niet nu, hoor.’’ zei ik haar dan rustig. ,,Dit is ook lekker.’’ grinnikte ik van spanning en keek met haar mee naar haar kleine en zachte handen die dat grote en harde nog aan het aaien waren.

,,Het voelt gek.’’ zei ze alleen. ,,Zacht en hard tegelijk.’’ grinnikte ze zelf nu verlegen, met dat de vingertop van haar linker wijsvinger over de glanzende en droge eikel gleed. Ik vond dit leuk om te zien. Bijzonder. We namen gewoon onze tijd. En het zachte gefriemel en gewrijf zorgde er vanzelf wel voor dat het een keer genoeg was, al zou mijn climax zo nog wel even op zich laten wachten.

,,Ik heb geen glijmiddel.’’ zei ze toen plots. Ik keek haar ook wat verward aan. ,,Ik wil je wel aftrekken, of zo, maar ik heb niets. En ik wil je geen pijn doen.’’ Ik schoot in de lach. Ook nu was ze weer zo onzeker. Ze ging er al vanuit dat ik wilde dat ze me zou aftrekken. Dat wilde ik ook wel, maar hoefde niet. We konden zat andere dingen doen…

,,Je wilt me aftrekken?’’ vroeg ik haar eerst, eerder grappig bedoeld. Ze stelde het zo knullig, en tegelijkertijd kon het niet geiler uit haar lieve mondje klinken. Maar ik maakte haar duidelijk dat glijmiddel dan niet perse hoeft.

,,Maar ze zeggen van wel, toch?’’ kwam ze dan mee aan. Snel legde ze uit dat ze vaak genoeg gelezen had over het onderwerp zelf. Megan trok mij meestal zonder glijmiddel af. Vaak zat er dan wel speeksel op wat dezelfde functie had, natuurlijk, maar ook zonder kwamen we altijd bij het juiste eindpunt uit.

,,Het is lekkerder, dat wel.’’ gaf ik dan wel toe.

,,Nou, dat bedoel ik. Ik wil wel dat het lekker voor je is.’’ zei ze dan heel lief en onschuldig. En dit alles was ondertussen alles behalve onschuldig meer.

,,Je kan er ook op spugen.’’ stelde ik nog voor. ,,Of pijpen…’’ Ze trok haar neus even vies op, en dat was minder.

,,Nee, ik weet wel iets.’’ zei ze dan vlug. Ze duwde me speels van haar af, stond op, hees haar broek alweer op, en liep toen zo naar beneden. Ik was een beetje beduusd. Maar ze kwam al snel terug met een knijpfles vol met witte vloeistof. ,,Dit kan geen kwaad, toch. Dit is neutraal, volgens mij.’’ zei ze dan, en ze kende de eigenschappen dondersgoed. Het was haar vak. De olie in de fles was dezelfde olie die we thuis ook wel eens deden gebruiken voor seks of het voorspel. En dat kon zeker geen kwaad. ,,Okay!’’ zei ze dan enthousiast en ze kwam weer naast me zitten en alsof ze examen moest gaan doen, keek ze me gespannen aan en begon ze haar handen in te smeren en dus glad te maken met die olie.

,,Ik kom misschien wel sneller, nu, dan je wilt.’’ zei ik haar nog. Ze haalde enkel lief haar schouders op.

,,Ik wil je geven wat je mij net gegeven hebt.’’ zei ze dan weer stil maar lief, en ze kuste me even. Het was bijna onrealistisch, zo lief en gewillig gedroeg ze zich. Alsof ze dankbaar was?

Ik zat gewoon naast haar op de bank met de lul op m’n buik. Haar handen vonden hem en meteen glibberde het geslacht al bijna uit haar handen, en kreunde ik verlekkerd. Ja, glijmiddel maakte het honderd keer beter. Dat wist ik ook wel. Maar ook zonder was het goed genoeg. M’n punt is wel duidelijk, denk ik. Nadat ze niet echt een manier vond om goed te zitten, en er goed aan te zitten, nam ik het weer van haar over. Ik kuste haar achterover en klom weer over haar heen, maar nu met m’n knieën naast haar. Zo kwam ik op haar schoot te zitten, en hing de nu glimmende en alles behalve droge eikel voor haar te bungelen. Even pakte ik hem over en trok ik er een paar keer lekker aan, omdat ik gewoon zo verdomd geil was. En dan kwam ik al bijna. Dat spul is echt magisch.

,,Moet ik waarschuwen als ik kom?’’ vroeg ik haar, er volledig van uitgaande dat dit zo ging eindigen. Ze knikte zenuwachtig.

,,Maar ik weet niet of ik dit kan hoor. Je moet niet te veel verwachten.’’ sputterde ze nog even tegen.

,,Dit gaat helemaal goed komen.’’ Daar was ik van overtuigd en keek een beetje geniepig op haar neer. Ze werd er weer verlegen van.

,,Wat wil je dat ik doe, als je klaarkomt?’’ vroeg ze me nog. Was dit een willekeurig sletje geweest, dan had ik niets gezegd en gewoon gespoten. Dat wilde ik altijd al eens doen. Maar dat ze van te voren het een en ander wilde weten, bevond ik alleen maar als positief. Ik en Megan hadden zo ook onze afspraken om dit gebeid gemaakt in het begin. Dat hoorde er wel een beetje bij.

,,Slikken?’’ vroeg ik haar toen wat meer beducht.

,,Okay.’’ zei ze dan maar niet bepaald overtuigend. ,,En als ik het vies vind?’’ vroeg ze dan nog wel. Ze was zeker geen Megan.

,,Dan spuug je het uit. Ik denk ook niet dat je het lekker vind.’’ Haar handen bevonden zich overigens al die tijd al rondom m’n lul, en ze had ook al even naar m’n zak gekeken die er fier onder hing, met dat we mijn toekomstige climax nog aan het bespreken waren. Linde was perfect, en dit lieve en onschuldige gedoe droeg daar alleen maar aan bij.

,,Waar dan?’’ vroeg ze dan weer. Ik schudde met m’n hoofd en lachte er om.

,,Zo duurt het wel heel lang.’’ stelde ik dan toch wel. Ze bood dan direct haar excuses aan, wat al helemaal niet hoefde en zocht met haar handen de juiste manier om me af te trekken. Daar hielp ik haar graag bij en geen vragen werden ook meer gesteld.

Haar handen vormden uiteindelijk als het ware een kommetje. Door de dikte van m’n lul stond de voorhuid al strak gesponnen om de schacht. Ik had haar gezegd daar gewoon overheen te glijden. Zonder glijmiddel werd die meestal gebruikt, maar met deze heerlijke olie hoefde dat zeker niet. En beiden handen gleden dan langzaam op en af en onderwijl zag ik haar onzekere en ongemakkelijke blik naar mij en naar hem kijken. Ze wist niet waar ze moest kijken. Dat zei ze me ook. Ook dit was weer lief.

,,Je mag je ogen ook dicht doen.’’ stelde ik nog luchtig voor, maar daar voelde ze gelukkig niets voor. Ik keek graag in die mooie onzekere ogen van haar. Het duurde nog best wel even, maar toen ik voorstelde haar ene hand bij m’n zak te houden en de ander snel over m’n eikel te bewegen was het eigenlijk zo gebeurd. Ik had dit eerder kunnen voorstellen, maar ik wilde nog even genieten van die mooie meid daar onder me. Jammer dat ze haar bh nog aan had, anders had ik wel op haar mooie borsten willen komen…

Ik hijgde al snel en kon nauwelijks meer stilzitten. Dit leek haar te fascineren en haar blik week nu niet meer van mij of hem af, en stond alles behalve onzeker of ongemakkelijk. Zwoel zelfs.

,,Ah.. Ja… Ja, ik kom…’’ sputterde ik dan zachtjes. Ze schrok opeens wakker, maar het was niet meer tegen te houden. Haar eerste reactie was het loslaten van de lul. Haar mond was nog niet in de buurt en het sperma vloog al op haar af. Ik sloot aanvankelijk nog m’n ogen maar besefte al snel dat ze voor het tweede schot ook niet op tijd zou zijn en ik wilde het eigenlijk niet missen. Ik wilde niet missen hoe die lieve en beeldschone Linde hier zomaar een lading van me opvangt met haar gezicht. Ik kreunde nog eens geil toen ik het al zag glimmen rond haar mond en op haar rechterwang waar een dikke sliert was geland. Ze pakte hem weer snel beet, kwam overeind en tuitte haar lippen op het puntje van de eikel. De olie smaakte niet perse vies, maar was neutraal, dus ook niet lekker… dat had ik zelf al een keer ondervonden met het beffen. Ik viel voorover met dat ik haar lippen voelde en legde ook een hand op haar kruin. Zonder druk ving ze het nu keurig op in haar lekkere mondje.

Met een hand onder haar mond, hield ze haar mond nog even open en keek ze me radeloos aan. In haar mondhoek droop het al wat naar buiten. M’n lul verloor hierdoor zeker geen kracht en toen ik zuchtende weer wat terugveerde en ik dit zag, kon ik het niet laten.

,,Slikken…’’ zei ik haar zachtjes maar toch ook wat streng. Onbeholpen kwam ze iets overeind en probeerde ze het weg te slikken, wat lukte, maar wat ook leidde tot wat geproest en een negatief verdict over het goedje.

,,Bitter.’’ was het eerste wat ze na dit alles zei. Ik lachte er om en liet me op haar vallen en zoende haar weer fel. Ze keek daarna weer geïnteresseerd naar dat ding, wat met een boogje hing nu het wel kracht aan het verliezen was. ,,Okay, dat was raar.’’ zei ze toen. Dit bedoelde ze minder negatief. ,,Leuk, bedoel ik dan, maar ook raar.’’ legde ze zich nog uit. Aandoenlijk was ze zelfs nu nog.

,,Dit was geil.’’ zei ik haar dan alleen. ,,Had ik niet meer verwacht.’’ gaf ik ook toe. Ik verloor een hoop kracht na alle inspanningen, maar naderde nog een keer haar mond. Niet met de mijne, maar met m’n lul die ik haar nog even voorhield. ,,wil je er een kus opgeven?’’ vroeg ik haar dan zachtjes en hoopvol. Wellicht vond ze mij nu een keer aandoenlijk, ondanks het voorstel. Ze glimlachte en kuste de eikel vrijwel meteen. ,,En een lik?’’

,,Weet niet.’’ zei ze toen toch moeilijk. ,,Ik vind het toch een beetje vies.’’ legde ze uit. Even leek ik weer hard te worden maar door deze laatste woorden zwakte hij toch weer meteen verder af. Ik moest ook niet te veel willen op zo’n eerste keer. Want bij een lik wilde ik het zeker niet laten… Dus zakte ik nu wel vermoeid van haar af, keek ik haar even verwonderlijk aan en kuste ik haar een laatste keer. We konden niet verder van elkaar af zitten op het seksuele. Maar het was toch gelukt, al stelde het wellicht niet zo heel veel voor. Ik kwam uit een relatie waarbij we verder gingen dan nodig was, en Linde had nog nooit een relatie gehad. Zo ver ik weet. Geen seksuele relatie in ieder geval.

Even bleven we daar tevreden liggen, en was ze zelfs vergeten dat een klein gedeelte van haar gezicht nog besmeurd was. Zelfs mij was het even ontgaan. Ze friste zich op in de badkamer, vroeg mij hetzelfde te doen als ik dat wilde, wat ik ook deed, en stond dan naast haar m’n pik nog even schoon te wassen wat ze giechelend ervoer. Ik vond haar leuk, dat was zeker. Ik werd geil van haar, dat had ze ondervonden. En ik werd verliefd op haar… dat wist ze misschien nog niet. Maar zoals ze ook verliefd naar mij keek, gaf dat me niet perse dat gelukkige gevoel wat ik wel wilde ervaren. Want ergens wist ik dat ik haar nog pijn ging doen. Er ging een moment komen waarop zij m’n baas moest zijn, en ik haar werknemer, al zag ik haar nooit als baas, maar goed. En er kwam een moment waarop ik Megan weer zou spreken. Vroeg of laat, dat moment zou komen. En nog steeds, elke keer als ik aan haar denk, verlang ik naar haar terug. Deze avond met Linde kwam voort uit een moment waarop ik juist aan Megan dacht…

En misschien niet geheel onverwachts, luchtte deze avond enorm op. Op meerdere vlakken. Even dacht ik dat ik en Megan nu gelijk stonden qua vreemdgaan. Maar ik had de relatie al opgezegd. Het was geen vreemdgaan, maar leuk zou ze het niet gaan vinden. Ik wilde het haar ook zo graag vertellen. In eerste instantie omdat ik ook maar zielig was. Ik wilde het inwrijven, haar choqueren. Haar laten zien dat ik haar niet meer nodig had… Maar ik had haar nog wel nodig. Ik kuste Linde een fijne nacht toe en vroeg haar of ze het erg vond, als ik even niets van me zou laten horen de rest van het weekend. Dat vond ze, lief als dat ze ook nu nog was, totaal niet erg. Dat zei ze in ieder geval, maar kon me ook wel voorstellen dat ze het leuker zou vinden als ik niet meteen weg was gegaan nadat het gebeurd was. Ze had immers gevraagd of ik wilde blijven slapen. Ook nu stelde ze het weer voor. Maar ik had tijd nodig om na te denken.

Ik had al een stap gezet, waarbij ik even niet had nagedacht. Een berichtje met de vraag om af te spreken was al verstuurd en gezien gelezen. Ze reageerde die nacht nog niet, want het was ondertussen al erg laat. Maar morgen zou ik dan toch oog in oog komen te staan met Megan. Slapen deed ik nauwelijks. M’n hoofd zat aan de ene kant nog vol met wat was gebeurd met Linde, wat ronduit fantastisch was. En aan de andere kant zat ik hele lijsten te maken met alles wat ik Megan nog wilde vragen en vertellen. Ik dacht er goed aan te doen de confrontatie op te zoeken in plaats van door te blijven lijden in het ongelukkige en onzekere.