De Fysiofomaan - 65

Vrijdag

Scott en Ron zijn al op tijd naar de zaal gegaan. Ik doe de gebruikelijke SOS met de blazers en Barry. Hij is als laatste aan de beurt. Ik merk een bepaalde emotie bij hem.

“Is er iets”, vraag ik hem.

“Neuh”, ontwijkt hij mijn antwoord.

“Is er gisteren iets gebeurd?” Hij slaakt een zucht.

“Nee, dat niet, wat ga je na Londen doen?”

“Dan ga ik terug naar Rotterdam”, zeg ik, terwijl ik hem vragend aankijk.

“Heb je geen zin om bij ons te blijven?”

“Oef, ik heb het erg naar mijn zin bij jullie, maar ik heb mijn eigen bedrijf samen met een paar collega’s. Die kan ik niet in de steek laten. Dit was een leuk uitstapje voor mij en het paste toevallig goed in onze planning. Maar permanent is op dit moment niet mogelijk.”

“Jammer…”, zegt hij. Ik zie dat hij verdrietig is. Dan valt bij mij het kwartje. Ik pak zijn hoofd in mijn handen en kijk hem diep in zijn ogen.

“Je bent toch niet verliefd?” Ik zie aan zijn ogen dat dit wel het geval is. Ik druk hem tegen mijn aan.

“Jongen, ik ben toch helemaal niets voor jou. Ik gun geen man een meid met zo’n losbandig leven als ik leid.”

“Ik weet het, maar toch…”

“Zet het uit je hoofd! Okay? Sla vanavond maar een Française aan de haak. Er is vast wel een mooie dame die in is voor een onenightstand. Als gitarist van de band kan je toch iedere dame aan de haak slaan?” Barry moet lachen.

“Op het podium voel ik mij prima, maar daarbuiten ben ik best verlegen”, bekend hij. “Daarbij komt dat we nu zo bekend zijn dat we niet echt meer tussen het publiek spelen. Vroeger speelden we in clubs en dan dronk je gewoon een biertje tussen de mensen waar je daarvoor voor gespeeld had. Dat mis ik nu wel een beetje.”

“Ik snap het…”

Na de lunch gaan we naar de zaal. Als de mannen gaan soundchecken ga ik op onderzoek uit. De zaal is onderdeel van een groter complex met meerdere zalen. Als ik de zaal uit loop waar de mannen aan het oefenen zijn kom ik in een grote hal. Aan de zijkant van de hal is een klein terras. Als ik erheen loop zie ik dat dit onderdeel is van een soort bruine kroeg. Ik loop hier even naar binnen. Een ober ziet mijn rondkijken en komt naar mij toe.

”Kan ik wat voor u betekenen?” vraagt hij in het Frans.

Ik antwoord in het Engels: “Zijn jullie vanavond ook open? Na het concert bedoel ik?”

“Jazeker”, antwoord hij, “we zijn altijd open na concerten, dat zijn de meest lucratieve avonden voor ons.”

“Ah prima, bedankt, waarschijnlijk dat ik dan vanavond terugkom.”

“U bent van harte welkom”, glimlacht hij terug. Top, denk ik bij mijzelf. Er ontstaat een plannetje in mijn hoofd.

Als ik weer terugkom in de zaal is de soundcheck net klaar. Ik zie Scott en Ron mij verwachtingsvol aankijken. Ik moet lachen.

“Hebben jullie weer last van een overvolle zak?”, grap ik. De mannen knikken heftig van ‘ja’. “Dat kunnen we niet hebben”, zeg ik. “Zullen we de bus even inspecteren?”

“Yes”, zegt Scott. We verlaten de zaal en zoeken de bus op terwijl de band begint aan hun gebruikelijke repetitie. Als we richting de bus lopen heb ik een vraag.

“Gaan jullie wel eens stappen na een optreden? Tot nu toe heb ik het nog niet gemerkt.”

“Als we in de US spelen doen we dat wel vaak, maar het tourschema is hier zo strak dat Fernando liever heeft dat we het niet te bond maken. Bovendien moeten wij sowieso de boel nog afbreken samen met de mannen van de zaal. Dus stappen voor ons zit er vaak niet in.”

“Nee, maar de band doet dat dus ook niet?”

“Heel af en toe”, besluit Scott. We zijn ondertussen bij de bus aangekomen en zoeken de relaxruimte op. Een half uurtje later hebben de mannen hun zak ik mij geleegd en gaan we kijken hoever de band is met de repetitie.

Na nog een half uurtje zijn de mannen klaar met oefenen en gaan we terug naar het hotel. Ik ga naast Fernando zitten.

“Ik had een vraagje, wacht dacht je ervan om na het optreden nog wat te gaan drinken? Ik heb gezien dat in het complex waar we optreden een leuk kroegje is.”

“Ik weet het niet, morgen moeten we weer vroeg op pad”, twijfelt hij. “Ach, zo erg is het toch niet?”

“Weet je, we zijn met acht grote zwarte mannen en er zijn heel wat witte vrouwen die fantaseren over zulke mannen. En je bent een knappe vent als je zulke verleidingen kunt weerstaan.”

“Daar kan ik mij wel wat bij voorstellen. Ik zou dat wel eens mee willen maken. En weet je, je hebt in Londen ook nog een nachtje om bij te slapen...”

“Okay, okay, mannen, wie heeft er zin om vanavond na het optreden nog wat te drinken? Er is een kroeg in het complex heeft Dewi ontdekt.”

“Yeah!” hoor ik een aantal enthousiast roepen.

“Ik ga met Dewi!” roept Stanley gelijk.

“Hoezo? Ben je bang dat ik een Fransman aan de haak sla?”

“Nee, jij bent mijn bescherming tegen al te opdringerige Françaises”, antwoord hij.

“En als ik nu wel een Fransman aan de haak wil slaan?”, grap ik terug.

“Dan heb je pech gehad, dan neuk ik je vannacht wel een keer extra”, krijg ik als antwoord.

“Okay, daar houd ik je aan!”, lach ik terug.

Tijdens het eten ga ik naast Stanley zitten.

“Ik wil Barry aan een meid helpen, dus wij moeten er even voor zorgen dat dat gebeurt. Als in Fernando moet geloven moeten er genoeg Françaises zijn die wel trek in hem hebben.”

“Okay, dan ben jij mijn vriendin, en is Barry de vrijgezel, dan moet het wel lukken.” Ik geef hem een high-five.

Het concert gaat perfect. Het publiek gaat weer uit zijn dak. Door de opmerkingen van Fernando kijk ik toch met andere ogen rond en het valt mij nu op dat de dames veruit in de meerderheid zijn. Zou dat komen door de uitstraling van de band? Ik heb mij nooit echt aangetrokken gevoeld tot artiesten, laat staan dat ik naar concerten zou gaan vanwege het uiterlijk van de artiesten. Afijn, we gaan niet drinken in de artiestenfoyer maar naar de kroeg.

Als we binnenkomen word ik gelijk herkent door de ober van die middag.

“Hoi welkom, ik wist niet dat je bij de band hoorde”, zegt hij met een lach. “Maar leuk dat jullie er zijn.” We krijgen een drankje van het huis. Stanley blijft vlak bij mij en gedraagt zich als mijn geliefde. Ik begrijp nu wat Fernando bedoelde want er zwermen gelijk allerlei bevallige dames rond de band. Ik zoek Barry op, Stanley volgt mij.

“Grijp je kans, Barry”, moedig ik hem aan. Ik zie dat een viertal dames ons aankijkt en knipoog naar ze terwijl ik mijn ogen draai richting Barry. De aanwijzing blijft niet onopgemerkt en ik zie één van de dames onze kant op komen.

“Ik wil jullie bedanken voor het concert”, zegt ze tegen ons. “Ik heb echte genoten.”

“Kende je ons?”, vraagt Stanley. “Ja, maar dit was wel mijn eerste keer dat ik jullie live zie”, zegt ze met een grappig Frans accent.

“Vooral jou Barry vond ik erg goed”, zegt ze tegen hem.

“Dankjewel”, zegt hij, toch wat verlegen. Ze kent de namen zelfs, bedenk ik me.

“Je komt uit de buurt?”, vraag ik om het gesprek gaande te houden.

“Ja, ik woon ik Parijs. Ik wilde jullie zo graag zien. Ik heb mijn vriendinnen meegelokt, ze zijn niet zo van de Jazz maar ik moest jullie zien.”

“Dat is erg aardig van je”, zegt Barry nu. Hèhè, denk ik, eindelijk komt er wat uit zijn mond. “Het ging ook erg lekker vandaag. Hoe heet je?”

“Lisa”, zegt ze. Barry komt wat los en ze beginnen te praten over het concert. Stanley en ik bemoeien ons er niet meer mee en zien dat Lisa Barry meeneemt naar haar vriendinnen. Fernando komt bij ons staan.

“Zie je wat ik bedoel?”, zegt hij tegen mij.

Ik glimlach naar hem: “Dit maak ik nu continu mee. Ik heb nooit te klagen over mannelijke aandacht. Maar ik moet zeggen dat ik weinig uitga. Niet dat ik het niet leuk vind maar ik vermaak gewoon prima met de mannen om mij heen.” Stanley moet nu luid lachen.

“Dat hebben we inmiddels wel gezien!” We lopen naar de bar en bestellen nog wat.

Als we een uurtje later de groep verzamelen zie ik dat Barry en Lisa elkaar gevonden hebben. Lisa stapt mee de bus in en ook Oscar en Ray hebben gezelschap.

Stanley kijkt mij aan: “Je plannetje is geslaagd.”

“Nou, ik heb niets gedaan, het enige is dat ik jullie de kroeg heb ingelokt”, zeg ik verongelijkt. Ik ga naast Stanley in de bus zitten en ga lekker tegen hem aan hangen.

“Maar ik houd je aan onze afspraak”, zeg ik terwijl ik in zijn kruis knijp.

Anderhalf uur later val ik met volgespoten kut in de armen van Stanley in slaap.

Zaterdag

De afspraak is dat ik nog meega naar Londen en dat daarna het avontuur voor mij over is. Zondagochtend kan ik dan nog een massage doen, ’s avonds het laatste concert in Europa meemaken en maandagochtend vlieg ik dan terug naar Rotterdam. Bij het ontbijt is het een gezellige boel. Lisa en de twee andere dames zijn er ook nog. Barry heeft geregeld dat ze mee mag naar Londen, zo te zien blijft het niet bij een onenightstand. De twee andere dames gaan niet mee. Ik ga naast Lisa zitten en we kletsen wat.

“Leuk dat je nog meegaat.”

“Ja, ik hoef dinsdag pas weer te werken dus dit paste nog precies in mijn planning. En de kans een weekend door te brengen met zo’n mooie man mag ik niet laten glippen.”

“Kan ik mij voorstellen, Barry is de liefste van het hele clubje, die moet je niet laten gaan!”

“Je bent de vriendin van Stanley?”

“Nee, ik werk gewoon voor de band, ik zorg dat ze ontspannen hun tour door Europa kunnen volbrengen. Maandag vlieg ik weer naar Nederland waar ik vandaan kom.”

“Oh!”, zegt ze verbaasd, “je zat gisteravond in de bus zo tegen Stanley aan dat ik dacht dat jullie een stelletje waren.” Ik moet lachen.

“Zo ben ik met alle mannen uit de band. Ik masseer de mannen om de dag dus ze zijn gewend aan wat intimiteit van mijn zijde.”

Nu moet Lisa lachen: “zo te horen heb je een droombaan, vierentwintig uur per dag tussen zulke mooie mannen… En er ook nog aan mogen zitten…”

“En meer…” zeg ik met een geheimzinnige glimlach.

“Hoe bedoel je?”

“Je denkt toch niet dat het bij masseren alleen blijft als ik ze onderhanden neem…”, knipoog ik. Ik zie dat Lisa grote ogen opzet.

“Je doet het ook met ze?”

“Yep” bevestig ik.

“Met wie?”, vraagt ze.

“Sommige…”, zeg ik, terwijl ik voel dat ik rood kleur. Lisa dringt niet verder aan. Ze knijpt er even tussenuit om haar spullen van huis te halen en zodra ze terug is gaan we op pad.

Als we onderweg zijn begin ik gelijk aan de SOS met Fernando. We hebben ongeveer vier uur voordat we de boot oprijden, dus ruim voldoende om mijn vier SOS te doen. De bootreis op zich gaat vrij snel en ook in Engeland hoeven we maar een uurtje of twee te reizen.

“Geen gangbang meer?”, vraagt Fernando bij binnenkomst.

“Niet nu, dat lijkt mij niet handig gezien de planning”, knipoog ik terug. Ik begin met de massage maar merk al snel dat Fernando meer belangstelling heeft voor het sensuele gedeelte, dus na tien minuten zit hij al in mij. Met hele langzame stoten rekt hij de aanloop naar ons hoogtepunt zo lang mogelijk op.

“Ga je ons niet missen?”, vraagt hij tussen zijn stoten door.

“Zeker wel”, kreun ik, “vooral in een bus door acht man vol gepompt worden tijdens een ‘Cum Dump In Dewi’ sessie zal ik missen.”

“Je mag blijven…” probeert hij nog.

“Dank voor je aanbod, maar dat kan ik niet doen. Ik heb veel afspraken lopen en ik denk dat ik snel uitgekeken ben op een continu onderweg leventje.”

“Jammer, maar ik begrijp het.”

“Misschien kun je Lisa overhalen…” Fernando reageert niet echt maar voert zijn tempo wat op. Ik voel dat we richting een hoogtepunt gaan. “Oh yes, dump me maar vol. Laat je zaad in mijn baarmoeder zwemmen.” Veel meer stimulatie heeft hij niet meer nodig en met nog een flink aantal ferme stoten voel ik zijn warme sappen mijn kut instromen. Oh, wat geniet ik hiervan. Ik kreun luid terwijl ik het orgasme door mijn lijf voel stromen.

Een klein uurtje later steekt Stanley zijn dikke staaf van achteren in mij. We ronden zijn sessie ‘op zijn hondjes’ af. Ik kreun zachtjes als hij begint met stoten. Stanley begint mij ondertussen goed te kennen en hij heeft mij in binnen de kortste keren op een hoogtepunt. Als hij door heeft dat ik al klaarkom begint hij gelijk krachtig te stoten. Vol extase ontvang ik zijn staaf keer op keer in mij terwijl mijn orgasme maar blijft voortduren. Eindelijk loost hij zijn levenssappen in mij met een luide kreun. Hij heeft nog een stoot of acht nodig voor hij helemaal leeg en zich langzaam terugtrekt. Ik draai mij om en geef hem een gepassioneerde tongzoen om hem te bedanken.

Daarna is het de beurt aan Charles om gemasseerd te worden en zijn stick in mij te steken.

“Is dit de laatste keer?”, vraagt hij.

“Klopt, overmorgen vlieg ik terug naar Nederland, dus voor jou is vandaag de laatste sessie.”

“Jammer, ik heb nog nooit zo’n leuke tour gedaan.”

“Ah, dat vind ik fijn om te horen!” Ik bedank hem met een stevige tongzoen. Ik eindig zijn massage door via zijn hoofdeinde over zijn borst naar beneden te glijden naar zijn kruis en zijn lul en ballen te masseren. Mijn dikke tieten glijden over gezicht en zijn handen en mond zoeken gretig mijn tepels. Ik laat hem even spelen met mijn tepels en kruip dan over hem heen. Ik neem nu zijn pik in Mijn mond en pijp hem zachtjes. Mijn kut hangt boven zijn gezicht. Hij trekt mij naar zich toe en begint mij begeerlijk te likken. Verraste door zoveel hartstocht ontsnapt er een lange kreun uit mijn mond. Ik beloon hem door hem stevig re pijpen. Met lange halen laat ik mijn lippen rond zijn lul op en neer gaan. Ik proef dat er steeds meer voorvocht uit zijn eikel komt. Het duurt dat ook niet lang tot ik voel dat de stimulatie van mijn klit onregelmatiger wordt. Dit wind mij ook op en als ik merk dat ik een orgasme krijg verslik ik mij bijna in het zaad dat mijn mond ingespoten wordt. Ik slik de energiedrank door en draai mij dan om.

“Dat was lekker", complimenteer ik hem met zijn tongkunsten.

Als ik een halfuurtje later Oscar aan het masseren ben kan hij het niet laten zijn hand tussen mijn benen te laten verdwijnen. Tot mijn genoegen constateer ik dat de mannen al geen enkele schroom meer hebben om zichzelf en mij een plezier te doen. Als percussionist heeft hij grote stevige handen die ruw aanvoelen door mijn klit. Als hij een vinder in mij laat verdwijnen kan een kreun niet onderdrukken.

“Krijg ik de kans nog je te masseren of moeten we die fase maar overslaan?”, vraag ik hem met een lach terwijl mijn handen over zijn rug gaan.

“Nee masseer door, ik vind het gewoon opwindend je nat te maken terwijl je mij masseert.”

“Dat mag altijd.” Hij vingert mij zo goed en zo kwaad als het gaat door tijdens mijn massagewerkzaamheden. Als ik hem omdraai naar zijn rug ga ik op hem zitten met mijn kont naar hem toe om zijn benen te masseren. Hij kan zo goed zijn vingers in mij steken en het zijn er gelijk twee. Zijn sterke percussiehanden vullen mij goed op, ik krijg het er warm van. Zijn drumstick groeit ondertussen flink en duwt tegen mijn borsten terwijl ik nog met zijn benen bezig ben. Mijn tepels waarderen deze aanraking door gelijk stijf te worden. We zijn genoeg opgewarmd dus ik draai mij om zodat ik met mijn gezicht weer naar hem toe zit en stop zijn knuppel in mij. Ik buig mij naar voren zodat hij ruimte heeft om in mij te stoten en laat hem lekker zijn gang gaan, terwijl ik ondertussen met mijn massieve voorgevel over zijn borst beweeg, geile woordjes in zijn oor fluisterend. Oscar stoot stevig door.

“Harder, harder, neuk me helemaal kapot. Zet die leiding maar open, laat je maar helemaal leegstromen in mij”, kreun ik in zijn oor. Weinig tellen later voel ik dat hij zijn zak leegt. Dit gevoel laat mij ook klaarkomen. “Ga door, ga door” moedig ik hem aan totdat ik ook mijn orgasme weer veel wegtrekken.

Als ik mij even later weer opgefrist voorin de bus meld zitten de mannen en Lisa daar. We zijn bijna in Calais waar we de boot op zullen gaan. Als we een half uurtje later op de boot zijn mogen we niet in de bus blijven. We maken van de gelegenheid gebruik om wat te eten in het restaurant. De reis duurt maar anderhalf uur dus dat is precies genoeg om even rustig te eten. Daarna is het nog een kleine twee uur rijden naar ons hotel in Londen, waar we tegen halverwege de avond arriveren. We eten wat en gaan dan snel naar bed. De hele dag rondhangen is toch vermoeiend en ik slaap gelijk.