Te Nemen Of Te Laten - 1

De avond voordien had ik het onwaarschijnlijk laat gemaakt met studeren, maar ik was wel flink opgeschoten. Dat verdomde theoretisch examen kwam er binnen twee weken al aan! Uiteraard wist ik donders goed dat een architect niet alleen moet kunnen tekenen en een bredere basiskennis moet hebben, maar dit vak had alleen te maken met wetteksten en bouwvoorschriften. Het gaat daarbij absoluut niet om begrip, wel om puur uit het hoofd leren. Ach, ik moest gewoon op mijn tanden bijten en doorzetten.

Hoe dan ook, ik had goede vorderingen gemaakt en was pas ver na middernacht naar bed gegaan. Ik was best moe en om dat te compenseren had ik met opzet geen wekker gezet. Ik ging ervan uit dat ik uiteindelijk vanzelf wel wakker zou worden.

Maar dan schrok ik wakker van mijn telefoon. Shit… Hoe laat zou het zijn? Het voelde als midden in de nacht. Nog half slapend keek ik op de klok. Het was 8 uur 's ochtends.

“Hallo!” Mijn stem klonk behoorlijk hees.

“Slaap je nog?” vroeg Miriam.

Miriam was de baas van het escortbureau waarvoor ik sinds een week werkte. Na een aanvaring met mijn ouders moest ik mijn studie voortaan grotendeels zelf betalen. Met een job in de horeca of andere typische studentenbaantjes lukte me dat nauwelijks of niet. Ofwel verloor ik daarmee te veel tijd of ik verdiende veel te weinig. Het was een vicieuze cirkel en daarom had ik me met pijn in het hart door een medestudente laten overhalen om me aan Miriam voor te stellen. Net 21 geworden, had ik volgens Miriam de ideale leeftijd en toen ze even later ook nog eens onder de indruk bleek van mijn ‘presentatie’, voegde ze me meteen toe aan haar lijst van ‘beschikbare’ dames.

Tot dan toe had ik maar één klant gehad. Het was een man van midden vijftig, een zakenman naar eigen zeggen, maar verder ergens een beetje een onverzorgd type.

“Je kunt je klanten nu eenmaal niet zelf kiezen,” zei Miriam daarover. Daar had ze waarschijnlijk gelijk in, maar dan nog moest ik al mijn moed bij elkaar schrapen. We gingen eerst uit eten en daarna terug naar zijn hotelkamer. Op dat moment was ik single, maar in de twee jaar daarvoor had ik wel een paar vriendjes gehad. Helemaal onervaren op het gebied van seks was ik dus niet, maar nu ook weer niet echt ‘ervaringsdeskundig’, om het zo maar eens te benoemen. Toch kan ik zeggen dat ik beter had gekend dan met mijn eerste klant. Ik hoopte voor hem dat hij in zijn jongere jaren beter was in bed.

“Ik heb gisteravond heel laat gestudeerd,” beantwoordde ik Miriams vraag alsnog. Een antwoord waarmee ik mezelf verbaasde, want waarom zou ik me tegenover Miriam moeten verantwoorden? Ze was mijn moeder niet!

“Kom onmiddellijk naar hier én wel zo snel mogelijk!” snauwde ze me toe.

“Heb ik iets gemist, Miriam?” vroeg ik verward. “Hadden we een afspraak?”

“Nee… Maar ik heb je hier en nu nodig,” zuchtte ze. “Je moet hier binnen tien minuten zijn.”

“Binnen tien minuten..? Dat lukt me nooit.”

“Verspil vooral geen tijd, Tess! Kleed je aan en maak dat je hier bent!”

Ik had me echt gehaast, maar het kostte me toch zeker een kwartier. Sneller kon echt niet, en dus klopte ik maar direct op de deur van Miriams kantoor.

“Binnen,” hoorde ik haar roepen.

Ik opende langzaam de deur en stak mijn hoofd door de kier.

“Eindelijk ben je daar. Kom snel verder,” zei Miriam.

Ze zat aan haar bureau. Op de stoel tegenover haar zat een man die ik ergens begin dertig inschatte. Hij zag er heel verzorgd uit en zijn nette maatpak liet er geen twijfel over bestaan dat hij geld genoeg had.

De man draaide zich in mijn richting en bekeek me aandachtig. De tevreden glimlach op zijn gezicht suggereerde dat hij wel kon leven met mijn uiterlijk. Terwijl ik naar het bureau liep, hield hij zijn blik constant op mij gericht. Miriam gebaarde dat ik op de lege stoel naast de man moest gaan zitten, dus deed ik dat maar.

“Is ze écht nieuw?” vroeg hij, zodra ik zat.

"Bijna… Ze heeft nog maar één klant gehad,” legde Miriam uit.

“Dat bevalt me wel,” zei de man, waarna hij zich tot mij richtte. “Sta op en draai je om. Ik wil je goed kunnen bekijken.”

Gehoorzaam stond ik op en draaide langzaam rond mijn as. Toen hij na mijn eerste rondje niet aangaf dat ik mocht stoppen, draaide ik gewoon nog een pirouette.

“Stop!” commandeerde hij luid, op het moment dat ik met mijn rug naar hem toe stond. Twee seconden later pakte hij mijn billen stevig vast en kneep er ongegeneerd in. Ik voelde me alsof ik een vleeskeuring moest doorstaan.

Met een arrogant klinkend lachje stond hij op en greep me schaamteloos bij mijn kont. Een paar flinke kneepjes later lag zijn hand plots op mijn linkerborst. Waarschijnlijk controleerde hij mijn borst op grootte en stevigheid. Helemaal tevreden leek hij niet, afgaande op zijn woorden tegen Miriam.

“Haar borsten zijn een beetje klein,” zei hij.

“Kan wel zijn,” antwoordde Miriam, “maar ze zijn stevig en mooi van vorm.”

“Mag ik ze zien?” vroeg hij.

Ik wilde protesteren maar net dan stuurde Miriam de man glimlachend een knikje toe. De blik die ze daarna op mij richtte, deed me bevriezen.

“Natuurlijk!... Tess, trek je shirt uit!” In haar blik las ik overduidelijk dat een ‘nee’ geen optie was.

Met tegenzin gaf ik toe, dus tilde ik mijn shirt maar net genoeg op om mijn borsten te laten zien. Ze waren en zijn niet groot, maar wel lekker stevig. Een bh droeg ik dan ook bijna nooit.

“Wel kleine tietjes, maar het zijn wel mooie kleine tietjes. Daar moet ik je gelijk in geven,” merkte de man op. Terwijl hij het zei, legde hij zijn hand opnieuw op mijn linkerborst en masseerde die. Terwijl hij mijn tepel tussen duim en wijsvinger rolde, trok hij die tegelijkertijd ook een beetje op. Hij glimlachte naar me, wat ik ondanks alles niet als een blijk van vriendelijkheid kon opvatten.

“Zij is precies de vrouw waar ik naar op zoek ben,” zei hij tegen Miriam. “Wat is haar prijs?”

“Tienduizend euro… Plus onkosten,” antwoordde die prompt. “Te nemen of te laten.”

“Wat..!?” reageerde ik verbaasd. “Probeer je mij te verkopen of zo..?”

“Stil maar, Tess!” snauwde Miriam. “Ik leg je later alles wel uit."

“Wat bedoel je met onkosten?” vroeg de man, mijn reactie compleet negerend. "Ik ben ten slotte een zakenman en hou niet van financiële verrassingen.”

“Daarmee bedoel ik reiskosten, eten en vooral ook kleding, voor het geval u speciale wensen zou hebben,” legde Miriam uit.

“Dat lijkt me nogal logisch. Geen probleem wat mij betreft,” gaf hij aan.

“Oké dan… Hebben we een deal?” vroeg Miriam.

“Zeker wel!” grinnikte de man. “Ik haal haar hier morgen om 17 uur stipt op. Het verschuldigde bedrag laat ik vandaag nog overmaken.”

Mij werd niks gevraagd, maar dan nog was het duidelijk dat Miriam meer dan tevreden was met de zojuist afgesloten deal. Zelf begon ik me echter steeds ongemakkelijker te voelen. Miriam en haar klant hadden de beslissing, figuurlijk dan toch, achter mijn rug genomen. Ik mocht immers geen woord zeggen. Ik voelde me als een kind dat moest zwijgen als de volwassenen aan het woord waren. Ik maakte me echt zorgen. Wat zou ik allemaal niet moeten doen voor die tienduizend euro? Dit ging absoluut geen ‘normale’ escortopdracht worden, dat was me hoe dan ook duidelijk.

‘Te nemen of te laten,’ had Myriam de klant voor het blok gezet. Die keuze had ik niet eens, want een contract was voor Miriam een contract. Ik kon hier niet onderuit komen zonder dat ik er een financiële kater aan over zou houden. Dat kon ik me allesbehalve permitteren, dus had ik geen andere keuze dan meegaan met die man, wat voor plannen die ook met me had…