Anna Op De Brug & Beloning

De ochtend was nog fris toen ik de sleutels van de tafel pakte. Anna stond al in de gang, op blote voeten, in een dun nachthemdje dat tot halverwege haar dijen reikte. Ze keek naar me op met die grote, vochtige ogen die altijd een mengeling van angst en verlangen uitstraalden. Ze wist dat ik iets van plan was. Dat voelde ze altijd.

Ik bleef even staan, liet mijn blik over haar heen glijden. Haar borsten drukten zacht tegen de stof, haar tepels al hard van de zenuwen. Ze beet op haar onderlip.

“Vandaag krijg je een opdracht,” zei ik kalm, terwijl ik mijn jas aantrok. “En je gaat hem nu uitvoeren. Precies zoals ik het zeg. Geen discussie.”

Ze knikte meteen. Een klein, bijna onzichtbaar knikje. Haar ademhaling versnelde al.

“Luister goed.” Ik stapte dichterbij, tot ik haar warmte kon voelen. “Je gaat je nú uitkleden. Helemaal. Geen slipje, geen bh, niets. Alleen je hoogste hakken. Die zwarte pumps van vorig weekend. En dan trek je je lange trenchcoat aan. Die beige. Je knoopt hem niet dicht. Je laat hem open. Begrepen?”

Haar wangen kleurden direct donkerrood. Ze slikte. “Ja… meneer.”

“Daarna pak je je fiets. Je fietst naar de brug over de snelweg. Je weet welke ik bedoel. Die grote. Je gaat op die brug staan, precies boven het middenvak richting mijn werk. En je houdt je jas open. Wijd open. Tot je mijn auto ziet. Pas als je me ziet, mag je hem dichtdoen en naar huis fietsen.”

Haar ogen werden groot. “Maar… het is ochtendspits… zoveel mensen…”

“Precies.” Ik glimlachte. “En jij staat daar bloot, op hakken, voor hen allemaal. Voor mij. Tot je míj ziet. En ik zou maar opschieten, Anna. Want ik vertrek nu, je zou niet de volle dag willen blijven staan.”

Ze trilde. Echt. Haar hele lichaam beefde.

“Fiets snel, lieverd,” fluisterde ik, terwijl ik een pluk haar achter haar oor veegde. “Want hoe langer je wacht… hoe groter de kans dat je mij mist.”

Ik kuste haar voorhoofd kort en liep naar de deur.

Achter me hoorde ik haar stem, zacht en smekend: “Alsjeblieft… wees niet te laat…”

Ik glimlachte zonder om te kijken. “Dat hangt helemaal van het verkeer af.”

En toen was ik weg.

---

Anna bleef secondelang als bevroren staan. Haar hart bonsde in haar keel. Ze wist dat ik het meende. Elke woord. Ze wist ook dat als ze nú niet begon, ze het zou voelen.

Met trillende vingers trok ze het nachthemd over haar hoofd. Haar borsten sprongen vrij, zwaar en gevoelig. De koele lucht streelde haar tepels tot ze pijn deden van opwinding. Ze stapte uit haar slipje. Nu stond ze helemaal naakt in de gang, op haar tenen, haar huid kippenvel van top tot teen.

Ze liep naar de slaapkamer. Haar blote voeten maakten geen geluid op de houten vloer. Ze pakte de hakken uit de kast. De zwarte pumps. 12 centimeter. Ze ging op de rand van het bed zitten en schoof ze aan. Haar benen zagen er meteen anders uit. Langer. Geiler. Ze stond op. Wankelde even. Ze was het niet gewend zo vroeg op hakken.

Toen de trenchcoat. Ze liet hem van haar schouders glijden, voelde de zachte stof langs haar naakte huid strijken. Ze deed hem aan, maar knoopte hem niet dicht. Zoals ik gezegd had. De jas viel open. Haar hele lichaam was zichtbaar als ze bewoog. Haar borsten, haar buik, het dunne streepje schaamhaar dat ik haar liet houden. Alles.

Ze keek in de spiegel.

Ze zag er uit als een hoer. Een dure, geile, wanhopige hoer.

En ergens diep vanbinnen… vond ze dat heerlijk.

Ze pakte haar sleutels. Liep naar de schuur. De hakken tikten hard op de tegels. Elke stap herinnerde haar eraan hoe hoog, hoe kwetsbaar, hoe bloot ze was.

De fiets stond klaar. Een gewone damesfiets. Ze tilde haar been eroverheen. De jas gleed open. Een vlaag koude ochtendlucht raakte haar kutje. Ze was nat. Al nat. God, wat haatte ze zichzelf soms.

Ze begon te trappen.

De eerste meters waren nog rustig. De woonwijk. Gordijnen dicht. Maar hoe dichter ze bij de hoofdweg kwam, hoe meer mensen. Een man met een hond keek op. Zag haar benen. De hakken. De open jas die wapperde bij elke trapbeweging. Hij bleef staan. Keek. Ze voelde zijn ogen branden.

Ze trapte harder.

Haar dijen brandden al na vijfhonderd meter. De hakken maakten het moeilijk. Ze kon niet goed doortrappen. Haar billen bewogen op en neer op het zadel, de jas gleed steeds verder open. Ze durfde hem niet dicht te houden met één hand; ze had beide handen nodig om niet te vallen.

Een auto toeterde. Een buschauffeur keek naar beneden vanaf zijn hoge stoel. Zag alles. Ze zag zijn mond openvallen.

Ze sloeg linksaf. Nog een kilometer.

De brug kwam in zicht.

Ze voelde de tranen prikken. Niet van verdriet. Van pure, rauwe spanning. Haar hele lichaam stond in brand. Haar kutje klopte. Haar tepels waren zo hard dat ze pijn deden bij elke hobbel.

Ze bereikte de brug.

Het was er druk. Niet alleen auto’s beneden, maar ook fietsers en voetgangers boven. Een vrouw met een kinderwagen keek haar aan. Keek omlaag. Zag de open jas. De naakte borsten. De hakken. Zei niets. Liep door. Maar Anna zag de afschuw. En de fascinatie.

Ze zette haar fiets tegen de reling. Precies in het midden. Boven het middelste vak.

En toen deed ze het.

Ze greep de randen van haar jas en trok ze wijd open.

Helemaal.

Haar naakte lichaam stond nu bloot aan de wereld. De wind blies koud tussen haar benen. Ze voelde een druppel vocht langs haar binnenbeen glijden. Ze stond te druipen.

Beneden raasde het verkeer. Nee, niet raasde. Kroop. Stapvoets. Een lange slang van auto’s, vrachtwagens, bussen. Duizenden ogen. Ze keken omhoog. Sommigen zagen haar meteen. Anderen werden gewezen door buren in de file.

Een vrachtwagenchauffeur claxonneerde. Lang en luid. Anderen volgden.

Ze stond daar. Trillend. Hakken wijd uit elkaar voor balans. Jas open. Borsten vooruit. Kutje bloot.

Ze zocht. Koortsachtig. Tussen al die auto’s. Waar was hij? Waar was die muntgroene Audi?

Minuten verstreken.

Vijf minuten. Tien.

Een groepje jongens op scooters stopte op de brug. Keken hun ogen uit. Floten. Maakten foto’s. Ze wist het. Ze zag de telefoons. Maar ze kon niet weg. Niet voordat ze míj gezien had.

Haar benen trilden nu echt. De hakken sneden in haar voeten. De wind was koud op haar natte kutje. Ze voelde zich een object. Een ding. Een speeltje dat daar stond uitgestald omdat ik dat wilde.

Ze huilde bijna.

En toch… toch was ze nog nooit zo geil geweest.

Toen. Eindelijk.

Daar. In het middelste vak. Stapvoets.

De muntgroene Audi.

Ze zag hem.

Hij zag haar.

Hij glimlachte. Hief zijn hand op. Wuifde langzaam.

Haar knieën knikten.

Hij was weg.

Ze liet de jas dichtvallen. Greep de reling vast. Haar hele lichaam beefde van opluchting, schaamte, en een orgasme dat bijna kwam zonder dat ze zichzelf aanraakte.

Ze pakte haar fiets. Wankelde. Viel bijna. Maar ze stapte op. Begon te trappen.

Terug.

De terugrit was een waas. Ze voelde alles. Elk oog dat nog steeds op haar gericht was. Elk gefluit. Elke claxon. Ze trapte zo hard ze kon. De jas wapperde weer open, maar het kon haar niet meer schelen. Ze had het gedaan. Ze had het volbracht.

Thuis aangekomen gooide ze de fiets neer. Rende naar binnen. Smeette de deur dicht. Liet zich op de grond vallen, nog steeds in alleen die jas en hakken.

Op haar gsm.

Een bericht.

Van mij.

Goed zo, meisje.

Ik ben trots op je.

Vanavond krijg je je beloning.

En die wordt onvergetelijk.

Ze begon te huilen.

Van geluk.

--- 2. ---

Hij kwam precies om 19:47 binnen. Ik hoorde de sleutel in het slot, het zachte klikje van zijn aktetas die op de grond werd gezet. Geen woord. Alleen zijn voetstappen, langzaam, op het ritme van mijn hartslag die al sinds de middag in mijn keel klopte.

Ik zat op mijn knieën in het midden van de woonkamer. Precies zoals hij had bevolen. Naakt. Alleen de zwarte pumps nog aan, diezelfde die ik op de brug had gedragen. Mijn handen rustten op mijn dijen, palmen naar boven, precies zoals hij het graag ziet. Mijn borsten rezen en daalden snel. Tussen mijn benen voelde ik nog steeds de lichte zwelling van de ochtend, de herinnering aan al die ogen, aan de wind, aan mijn eigen schaamte die me bijna had laten klaarkomen op die brug.

Hij liep om me heen. Inspecteerde me. Ik hoorde zijn ademhaling, rustig, beheerst. Hij zei nog steeds niets.

Toen bleef hij voor me staan. Ik keek niet op. Dat mocht ik pas als hij het zei.

“Sta.”

Zijn stem was laag, kalm, maar er zat iets in dat mijn onderbuik deed samentrekken. Ik stond op. Wankelde even op de hakken, maar hield mezelf recht. Mijn benen trilden nog na van de fietstocht, van de zenuwen, van alles.

Hij tilde mijn kin op met twee vingers. Dwong me hem aan te kijken.

“Je was flink vanochtend.”

Ik knikte. Kon geen woord uitbrengen.

“Je hebt gehuild.”

“Ja, meneer.”

“Waarom?”

“Omdat… omdat ik het gedaan heb. Voor u. En omdat ik het… wilde.”

Zijn mondhoek trok een klein beetje omhoog. Geen glimlach. Iets veel gevaarlijkers.

“Je bent nat geweest.”

Ik bloosde tot in mijn haargrens. “Ja.”

“Laat zien.”

Hij deed een stap achteruit. Ik wist wat hij wilde. Langzaam spreidde ik mijn benen. Hield mijn handen achter mijn rug. Liet hem kijken. Tussen mijn schaamlippen glom het nog. Ik was al uren nat, alleen al van de herinnering.

Hij knikte. “Goed zo.”

Hij liep naar de bank, ging zitten, benen wijd. Maakte zijn riem los. Langzaam. De gesp klikte. Toen zijn broek. Hij trok zichzelf eruit. Al half hard. Dik. Ik voelde mijn mond meteen volstromen.

“Kom hier.”

Ik liep naar hem toe. Op hakken. Mijn borsten deinden bij elke stap. Toen ik voor hem stond, greep hij mijn polsen vast, trok me hard naar beneden. Ik viel op mijn knieën tussen zijn benen.

“Je weet wat je verdiend hebt.”

Ik knikte. Mijn mond was al open.

Hij greep mijn haar vast, niet zachtzinnig, en duwde me omlaag. Ik nam hem diep. Tot achter in mijn keel. Hij kreunde zacht. Zijn heupen bewogen langzaam, dwingend. Ik kokhalsde, maar hield vol. Tranen sprongen in mijn ogen. Dit was mijn beloning. Dit was wat ik wilde.

Hij hield me daar. Minutenlang. Gebruikte mijn mond zoals hij wilde. Toen trok hij me plots omhoog, aan mijn haar. Mijn lippen glansden van speeksel en voorvocht.

“Op de bank. Op handen en knieën. Gezicht naar de muur.”

Ik gehoorzaamde meteen. Mijn knieën zonken in de kussens. Mijn kont stak omhoog. Ik voelde me volledig blootgesteld. Kwetsbaar. Precies zoals hij het wilde.

Hij stond achter me. Ik hoorde zijn broek volledig op de grond vallen. Toen zijn handen op mijn heupen. Hard. Hij kneep tot ik een kreun liet ontsnappen.

“Je hebt jezelf niet aangeraakt vandaag, hè?”

“Nee, meneer.”

“Zelfs niet één keer?”

“Nee. Dat mocht niet.”

“Goed meisje.”

Zijn vingers gleden tussen mijn benen. Twee meteen diep naar binnen. Ik was zo nat dat het klonk. Hij bewoog ze langzaam, plagend, terwijl zijn duim over mijn klit cirkelde. Ik begon te hijgen. Mijn armen trilden.

“Je mag nog niet komen.”

Ik kreunde van frustratie.

Hij trok zijn vingers terug. Plotseling. Ik voelde me leeg. Toen voelde ik iets anders. Zijn tong. Hij boog zich voorover en likte me in één lange, trage beweging van mijn klit tot mijn kontgaatje. Ik schreeuwde het bijna uit.

Hij deed het nog een keer. En nog een keer. Toen stond hij op.

Ik hoorde het scheuren van een pakje. Een condoom. Hij deed het altijd aan als hij me “kapot” wilde neuken, zoals hij het noemde. Want dan hield hij zich niet in.

Hij zette zich tegen me aan. De kop van zijn pik drukte tegen mijn ingang. Hij wachtte. Secondenlang. Ik duwde naar achteren, smekend, maar hij greep mijn heupen vast en hield me stil.

“Vraag het.”

“Alsjeblieft… meneer… neuk me.”

“Luider.”

“Neuk me alsjeblieft! Ik heb het verdiend! Ik heb op die brug gestaan voor u, bloot, voor iedereen, ik heb alles gedaan wat u wilde, alsjeblieft…”

Hij stootte.

In één keer. Diep. Hard. Tot aan het einde.

Ik gilde.

Hij begon te bewegen. Niet zacht. Niet teder. Dit was geen liefde. Dit was lust. Dit was bezit. Hij nam me zoals een man een vrouw neemt die volledig van hem is.

Zijn handen grepen mijn borsten van achteren. Knepen in mijn tepels tot ik huilde. Zijn heupen sloegen tegen mijn kont. Het geluid vulde de kamer. Nat. Hard. Ritmisch.

Ik voelde het komen. Diepe, golvende orgasmes die ik niet meer kon tegenhouden.

“Kom voor me,” gromde hij. “Nu.”

Ik kwam. Hard. Mijn hele lichaam schokte. Mijn kutje kneep om hem heen. Ik schreeuwde zijn naam, keer op keer.

Hij stopte niet. Neukte me door mijn orgasme heen. Harder. Dieper. Tot ik weer begon te trillen, tot ik smeekte, tot ik niet meer wist waar ik was.

Toen trok hij zich terug. Trok het condoom eraf. Draaide me om. Ik viel op mijn rug, benen wijd, omhoog, hijgend.

Hij klom over me heen. Zette zijn pik tegen mijn lippen.

“Open.”

Ik opende mijn mond. Hij duwde naar binnen. Diep. Tot in mijn keel. En kwam.

Warm. Dik. Ik slikte alles. Tot de laatste druppel.

Hij bleef even zo zitten. Ademend zwaar. Toen trok hij zich terug, veegde mijn mond schoon met zijn duim, en stopte die in mijn mond. Ik zoog eraan. Dankbaar.

Hij ging naast me liggen. Trok me tegen zich aan. Mijn hoofd op zijn borst. Zijn hand streelde mijn haar.

“Je was perfect vanochtend,” fluisterde hij.

Ik glimlachte tegen zijn huid. Voelde zijn hartslag onder mijn wang.

“En dit,” zei hij, terwijl hij mijn kont zacht kneep, “was nog maar het begin van je beloning.”

Ik sloot mijn ogen.

Ik was van hem.

Volledig.

En ik had nog nooit zo gelukkig gevoeld.