Moord In De Stripclub - 8

Nu kwam alles in een stroomversnelling. Kort nadat Seiko het dossier naar de onderzoeksrechter had gebracht, die toevallig een vrouw was, werd er pronto een arrestatiebevel voor Ben en een huiszoekingsbevel uitgevaardigd. Het was geen gemakkelijke arrestatie, toen ze de volgende ochtend om 6 uur bij zijn huis aankwamen en aanbelden, deed niemand open, hoewel de auto die Joe had beschreven op de oprit stond wat hen vertelde dat hij thuis moest zijn.

Zoals je je kunt voorstellen kwamen ze niet alleen, toen er niemand was die de deur opendeed brak het team de deur open en toen ze binnenkwamen vonden ze hem compleet dronken snurkend in zijn bed. Hij werd in hechtenis genomen en in afwachting van zijn verhoor in één van de cellen op het bureau opgesloten om zijn roes uit te slapen.

Jeff was opgewonden bij het vooruitzicht eindelijk een serieuze verdachte te hebben, of misschien zelfs een groep van verdachten. Eindelijk, rond tien uur, toen hij weer wat nuchter was, werd Ben naar de verhoorkamer geleid.

In de tussentijd was het team extreem druk bezig geweest, nu ze het kenteken van Bens auto wisten konden ze precies zien waar en wanneer hij was geweest tijdens de tijd van de moorden door alle verkeerscamera's te controleren en de beelden die ze hadden van de camera's van de parkeerplaats van de club. Ze vonden zelfs wanneer hij de parkeerplaats van de club was opgereden, vooral op drukke avonden en altijd samen met andere auto's, wat hen vertelde dat Ben er alles aan deed om onopgemerkt te blijven.

Ze begonnen nu ook de auto's te controleren die samen met hem waren binnengereden of net voor of nadat Ben naar binnen of buiten was gereden om te zien of het altijd dezelfde auto's waren, misschien van zijn homofobe clubleden. Hij was zelfs de parkeerplaats opgereden op de avond van de eerste moord.

Ook had het team dat de huiszoeking deed een aantal interessante voorwerpen gevonden waarmee ze Ben tijdens het verhoor zouden confronteren.

"Goedemorgen meneer Janssen, zijn we al een beetje ontnuchterd?" Geen antwoord, hij zat daar wel wat vijandig te kijken.

"U bent Ben Janssen, toch?"

"Ja, en wie wil dat weten?"

"Ik ben inspecteur Seiko Tashima en de meneer die naast me zit is hoofdinspecteur Jeff Baines en we willen graag even met u praten over uw vrouw."

"U bedoelt dat lesbische kreng dat me een paar weken geleden verliet, heeft u haar gevonden?"

"Ja meneer Janssen, en het gaat goed met haar zelfs na het pak slaag dat u haar gaf."

"Heeft ze gezegd dat ik haar geslagen heb? Ik heb haar niet geslagen, het kreng viel van de trap omdat ze had zitten zuipen met onze lesbische buurvrouw."

"Dat is niet precies wat ze ons vertelde."

"Welke leugens heeft ze je verteld? Ik hou van haar, ondanks dat ze op vrouwen valt."

"U heeft wel een wat vreemde manier om uw liefde voor haar te tonen, ik heb foto's van haar gezien toen ze in het ziekenhuis aankwam."

"Verstopt ze zich daar, om de dokters te vertellen dat ik haar geslagen heb?"

"Het maakt op dit moment niet uit waar ze is meneer Janssen en het is niet over haar dat we met u willen spreken, maar over iets heel anders."

Terwijl ze dat aan Janssen uitlegde had Seiko de foto's van beide vermoorde vrouwen voor hem op tafel gelegd en hem gevraagd of hij ze kende. Natuurlijk ontkende hij één van beide te kennen. Toen ze hem vervolgens confronteerden met hun kennis van zijn huwelijk met Rose, jaren gleden, werd hij nogal nerveus.

"Meneer Janssen, als u geen van deze dames kent, moet er iets ernstig mis zijn met uw geheugen. Hoewel ze zwaar verminkt was, zou u de vrouw moeten herkennen met wie u een aantal jaren geleden getrouwd was."

"O, is dat Meredith?"

"Ja, dat is ze, dus kunt u ons misschien vertellen waar u in de nacht van zaterdag 1 mei was?"

"Ik weet het niet meer, maar hoogstwaarschijnlijk in bed."

"Is er iemand die dat kan bevestigen?"

"Hé, misschien moet je dat aan mijn vrouw vragen, hoewel die meestal in bed ligt met één van haar lesbische vriendinnen."

"Kan het zijn dat u haar bedroog en met een andere vrouw in bed lag?"

"Wat moet een man doen als zijn vrouw meer van vrouwen houdt dan van hun man, en bovendien houd ik geen lijst bij van alle vrouwen waar ik eens een keertje mee gevogeld heb."

"Kunt u wat beter uw best doen meneer, uw ex is die avond vermoord en we hebben reden om aan te nemen dat u, of één van uw maatjes, met wie u regelmatig de stripclub bezoekt, erbij betrokken waren, of gaat u ons vertellen dat u daar niet geweest bent?".

"Ik had daar niets mee te maken, en mijn vrienden ook niet, we houden allemaal erg veel van vrouwen, vooral als ze hun kleren uittrekken.

"Waarom werd uw auto dan gezien bij de club op de avond dat ze werd vermoord?"

"Het was waarschijnlijk iemand anders."

"Rijdend met uw auto?"

"Ik leen hem regelmatig uit aan vrienden."

'Oké, kunt u ons dan een lijst van die vrienden geven?'

“Ik houd geen lijst bij aan wie ik mijn auto uitleen.”

'Oké, geef ons dan gewoon een lijst met al uw vrienden, dan zoeken we wel uit wie uw auto heeft gebruikt en wanneer.'

“Is dat niet in strijd met de privacywet?”

‘Ik denk het niet, meneer. Kunt u ons alstublieft die namen geven?’

“Dat zal een lange lijst worden, ik heb veel vrienden.”

‘We vinden het niet erg om met ze allemaal te praten, tenzij er natuurlijk niet echt vrienden zijn aan wie u uw auto niet echt hebt uitgeleend.’

‘Oké, ik heb mijn auto aan niemand uitgeleend.’

“Kunt u ons dan misschien vertellen waarom uw auto op die bewuste datum bij de club werd opgemerkt en wat u daar deed?”

“Is het tegenwoordig al verboden om naar een stripclub te gaan?”

“Nee, maar u ziet meneer Janssen, daar is een moord gepleegd en uw auto is een aantal keren opgemerkt en u bent volgens de publiciteitstekst op uw auto een slotenmaker.”

“Is dat tegenwoordig ook al een verboden beroep?”

'Nee, zeker niet, maar iemand is, op die bewuste datum, de club binnen gedrongen door de sloten vakkundig te forceren, en we vermoeden dat u die persoon bent. Bovendien hebben we, zoals u weet, uw vingerafdrukken genomen en het lijkt erop dat ze voorkomen op sommige dingen die we in de club hebben gevonden die verband houden met de moorden daar."

"Natuurlijk heb ik daar wat gedronken en heb ik het toilet gebruikt, dus het is geen wonder dat je mijn vingerafdrukken daar op glazen en deur klinken hebt gevonden."

“We hebben het niet over glazen of deurknoppen meneer, maar over een machete die in de buik van één van de vrouwen werd geplant. En we hebben ook belastend gereedschap in uw tuinhuisje gevonden.’

“Natuurlijk, ik heb gereedschap in mijn tuinhuisje, dat is toch logisch.”

'Ja, maar het ziet er naar uit dat de dingen die we hebben gevonden rechtstreeks verband houden met de moorden en verwondingen die bij de slachtoffers werden aangetroffen. We vonden een elektrische soldeerbout die werd gebruikt om het woord hoer in het voorhoofd van het eerste slachtoffer te branden en een kunstig vervaardigde brandijzer met hetzelfde woord, plus een op gas werkende soldeerbout die waarschijnlijk werd gebruikt om het brandijzer op te warmen, dat werd gebruikt op het tweede slachtoffer, kunt u uitleggen hoe deze spullen in uw tuinhuisje terecht zijn gekomen?”

“Iemand moet die dingen daar hebben gelegd, ik weet er niets van.”

“Het is dan vreemd dat we alleen uw vingerafdrukken op al deze voorwerpen hebben aangetroffen en niet die van iemand anders”, zei Seiko.

Jeff vervolgde: “De woorden LESBO die je in hun beide lichamen hebt gekerfd, vertelden ons dat de misdaden verband hielden en dat de moordenaar een groot probleem had met vrouwen die lesbisch waren zoals jij en je vriendjes.”

“De teef scheidde van mij om rond te lopen met andere vrouwen die mij uitdaagden en beweerden dat ik een waardeloze minnaar was die haar niet kon bevredigen.”

“Bekend u nu dat u beide vrouwen vermoord hebt?”

“Vrouwen, het zijn geen vrouwen, het zijn hoeren, waardoor wij mannen ons minderwaardig voelen en ik denk dat jij er ook een bent en een spleetoog op de koop toe.”

Jeff kwam tussenbeide en sloeg met zijn vuist op tafel: “Ik denk niet dat uw uitbarsting u veel goeds zal opleveren tijdens uw proces en de daaruit voortvloeiende straf, meneer Janssen, dus als ik u was, zou ik nu mijn mond houden, tenzij u het beledigen van een politieagent wilt toevoegen aan de aanklacht wegens moord.”

Daarna werd Ben Janssen heel kalm, zich realiserend dat ze genoeg bewijs hadden om hem voor heel lang naar de gevangenis te sturen voor twee moorden met voorbedachte rade, en het toevoegen van beledigingen daaraan zou zijn zaak voor de rechtbank zeker niet helpen. Op advies van Tashima en Jeff bekende hij beide moorden.

De rest van zijn homofobe vrienden werden ook ondervraagd, maar er kon niets worden gevonden dat hen in verband bracht met de moorden. Het waren gewoon een stel idioten die ervan overtuigd waren dat de wereld puur om mannen draaide en dat vrouwen inferieure wezens waren die alleen maar op aarde waren gezet om mannen te dienen en te vermaken.

Ben werd uiteindelijk tot levenslang veroordeeld, ondanks de pogingen van zijn advocaat om hem vrij te pleiten, op basis van een moeilijke jeugd en een paar andere verhaaltjes over de lesbische relatie en het beroep van zijn eerste vrouw. De getuigenis van zijn huidige vrouw nam ook elke mogelijkheid om verzachtende omstandigheden te pleiten weg.

Epiloog

Een paar maanden na het proces kwam George Seiko tegen in een plaatselijke supermarkt. Ze vertelt hem dat ze nu naar de buurt was verhuisd. George was blij haar te kunnen vertellen dat hij en Julia met Julia's familie hebben gesproken en hen hadden kunnen van hun diepe gevoelens voor elkaar, wat ertoe ging leiden dat ze gaan trouwen.

Uiteindelijk was Julia’s familie niet zo fanatiek als zij allebei dachten.

Twee nieuwe meisjes vervingen Rose in de club en ze willen samen met alle anderen graag fungeren als Julia's bruidsmeisjes.

Nadat George Seiko had uitgenodigd voor het feest, vertelde ze hem verlegen dat ze ervan op de hoogte was en erbij zou zijn. Ze bekende ook dat ze een relatie met Joe was begonnen en daardoor alles wist over George’s verloving met Julia en hun trouwplannen.

Ze vertelde George ook dat, Jeff Baines, haar partner tijdens het onderzoek, nu eindelijk met pensioen was gegaan en dat ze gepromoveerd was tot rechercheur nummer één op het bureau.

Ik dank alle lezers die mij reacties stuurden, zowel voor het detective verhaal als voor de serie van de Photo Studio. Dat geeft mij een extra duwtje om verder te schrijven.