Moord In De Stripclub - 7

Na een paar weken werd Seiko echt wanhopig, hoe was het mogelijk dat ze haar eerste moord niet kon oplossen? Ze had talloze ontmoetingen met Jeff, maar ook hij kon haar niet helpen. Hij zei alleen dat ze rustig aan moest doen, dat er waarschijnlijk wel eens iets onverwachts zou opduiken wanneer ze het, het minst verwachtten. Seiko kreeg een aantal andere kleinere, minder spectaculaire zaken toegewezen, waarbij iemand geslagen werd en zelfs een aantal over moord pogingen, vaak als gevolg van huiselijk geweld.

Ze bleef maar denken en denken en besloot dat ze terug naar de basis moest gaan, opnieuw praten met alle mensen die betrokken waren bij deze gruwelijke misdaden, misschien proberen meer te weten te komen over het waarom in plaats van het hoe.

Hoewel er één ding was dat haar enorm stoorde, het brandmerken van het woord hoer op het voorhoofd van beide slachtoffers. Bij Rose was het duidelijk letter voor letter met een elektrische soldeerbout in haar voorhoofd gebrand, maar op Kelly's voorhoofd zag het er heel anders uit, alsof het gebrandmerkt was met een echte brandijzer, zoals ze die bij vee gebruiken, maar dan eentje met het woord in metaal en dan verhit, maar waarmee? Ze hadden niets gevonden waarmee het brandijzer verhit kon zijn, en het brandijzer zelf was ook niet gevonden.

De theorie van de patholoog was dat de moordenaar een gas gestookte soldeerbout had gebruikt, die vaak door loodgieters wordt gebruikt om koperen buizen met elkaar te verbinden. Het was ook duidelijk dat de moordenaar iets tegen lesbiennes had, de vraag bleef of het iemand was die een persoonlijke relatie met hen had of dat het iemand was die gewoon iets tegen vrouwelijke minnaars had.

Ze besloot terug te gaan naar het bejaardentehuis waar Kelly's oma Dita was en nog een praatje te maken met verpleegster Braxton die haar had geholpen om Kelly's echte naam te achterhalen. Misschien kon zij wat meer licht werpen op Kelly's achtergrond. In plaats van er gewoon naartoe te rijden, belde ze eerst om er zeker van te zijn dat verpleegster Braxton er zou zijn en met haar überhaupt nog wilde praten.

"Hallo, kan ik zuster Braxton spreken?"

"Dit is verpleegster Braxton, wie is dit?"

"Oh het spijt me zo, zuster Braxton dat ik uw stem niet meteen herkende, ik ben het, Seiko, Seiko Tashima, ik hoop dat je nog weet wie ik ben?"

"Ja natuurlijk herinner ik me jou, liefje, jij was die politieagente die onze lieve Dita kwam bezoeken, was er nog iets dat je wilde weten?"

"Ik vroeg me af of ik nog eens kon langskomen en we een praatje konden maken?"

"Maar natuurlijk lieverd, we hebben Kelly al een aantal weken niet gezien, dus misschien kun je me vertellen waarom, zie je, ook al herkent ze haar meestal niet, Dita mist de bezoekjes wel."

"Dank u zuster Braxton, komt deze namiddag u goed uit?"

"Ja, ik heb dienst tot zes uur, dus voel je vrij om eerder te komen."

"Uitstekend, ik ben er rond dertien uur, als dat past?"

"Ja, de meeste bewoners hebben dan geluncht en doen dan hun middag dutje, ik heb tijd tot minstens vijftien uur wanneer we ze een kopje thee geven."

"Dank je, zuster Braxton."

"Alice lieverd, noem me alsjeblieft Alice, ik ben niet zo'n fan van al die formele begroetingen en als je het niet erg vindt, spreek ik je aan met Seiko?"

"OK, Alice, en doe dat alsjeblieft, dank je, ik zie je om dertien uur."

Toen Seiko aankwam bij het bejaardentehuis stond Alice Braxton haar al op te wachten bij de receptie.

"Hallo Seiko, kom maar mee naar de verpleegsterspost, dan kan ik je een kopje thee aanbieden."

"Dat zou fijn zijn, ja, en misschien kan jij er beter ook eentje nemen."

"O, waarom is het zo erg dat ik een cupper nodig heb door wat je me gaat vragen of vertellen?"

"Ik wil er niet omheen draaien, dus ik zal het je meteen vertellen Alice, de reden dat je Kelly niet meer hebt gezien is omdat ze dood is."

"Kelly is dood, hoe kan dat, ze was een toonbeeld van gezondheid."

"Het heeft niets met haar gezondheid te maken, het is veel erger, ze is vermoord."

"Vermoord?"

"Ja en niet op een leuke manier. Ik zal je de gruwelijke details besparen, maar ze is vermoord kort na mijn bezoek aan jou, zelfs voor ik de kans had om haar te ontmoeten, en we hebben nog steeds niet gevonden wie de dader is. We hebben wel een idee waarom, maar niet nog niet compleet."

"O, mijn God, het is toch niet mijn schuld dat ze vermoord is hoop ik?"

"Nee, nee maak je geen zorgen, de moord heeft helemaal niets met jou te maken, maar het is wel de belangrijkste reden waarom ik je weer wilde zien, om te proberen wat meer te weten te komen over Kelly's achtergrond."

"Wat je ook wilt weten, ik deel het graag met je."

"Om te beginnen, Dita is Kelly's grootmoeder toch?"

"Ja, dat is ze."

"Hoe zit het met Dita's dochter, Kelly's moeder?"

“Er is ons verteld dat ze was omgekomen, samen met Kelly’s vader in een auto-ongeluk.”

"Die hebben we hier nooit gezien, ik weet zelfs niet of ze nog leeft en waar ze is."

"Dus je weet eigenlijk helemaal niets over haar?"

"Dat is niet wat ik zeg, we hebben haar nooit gezien, maar we hebben veel over haar gehoord, zowel van Dita toen ze nog oké was als van Kelly."

"Oh vertel verder alsjeblieft."

"Op een middag, toen Dita sliep, vertelde Kelly me het verhaal waarom haar moeder Dita nooit kwam bezoeken. Misbruik was hierin het sleutelwoord. Zie je Dita's man, Kelly's opa heeft zijn dochter, Kelly's moeder vanaf jonge leeftijd jarenlang misbruikt, maar Dita geloofde haar nooit, of was bang voor haar man zoals ik later hoorde, het leek erop dat hij losse handjes had en niet alleen om Dita en haar dochter aan te raken maar ook om ze te slaan. En toen Dita's dochter te oud werd naar zijn smaak bepotelde en sloeg hij eerst Lindsey, Kelly's oudere zus, en daarna haarzelf.

Kelly's moeder heeft Dita nooit vergeven dat ze er zich niet mee bemoeide, maar Kelly wel nadat ze had gehoord dat haar oma ook door haar man was mishandeld en in elkaar geslagen als ze commentaar durfde te geven op zijn gedrag, en daarom bleef Kelly haar oma bezoeken."

"Dat verklaart veel, het verklaart misschien ook waarom Kelly lesbisch is geworden."

"Is ze dat zo? Het is me nooit opgevallen, maar Kelly was toch gehuwd?"

"Ja, maar dat stelde niet veel voor, sterker nog, het resulteerde erin dat haar man ook een pedofiel werd, net als haar grootvader. Ik weet niet of Kelly dat ooit heeft geweten. Op een gegeven moment in ons onderzoek verdachten we hem er zelfs van dat hij Kelly had vermoord, maar helaas voor hem resulteerde dat in de ontdekking dat hij sugar daddy was van een vijftien-jarig meisje, een vriendin van zijn nichtje, Lindseys dochter."

"Nu je het over Kelly’s zus hebt, heeft Lindsey Dita ooit bezocht?"

"Nee, ik wist niet eens dat Kelly een zus had totdat ze me het hele verhaal vertelde."

"Heeft Kelly ooit de naam Meredith vernoemd?"

"Nee, die naam heb ik nooit gehoord, op een dag toen ik de middagthee bracht terwijl ze op bezoek was, hoorde ik haar wel bezig over iemand die Rose heet."

"Dat was de artiestennaam van Meredith."

"O, en wie was die Meredith of Rose dan wel?"

"Ze was een zeer goede vriendin van Kelly, voor zover wij weten was ze in feite Kelly's lesbische minnares."

"Nu je het zegt, kort nadat ik die naam Rose hoorde, werd Kelly vergezeld door een andere vrouw om Dita te bezoeken, maar dat gebeurde maar één keer."

“Is dit de vrouw die Kelly vergezelde”, vroeg Seiko terwijl ze Alice een foto van Rose, op haar telefoon, toonde.

“Voor zover ik het me herinner denk van wel, ja”

"Was er nog iets anders dat je over Kelly weet dat ons zou kunnen helpen?"

"Nee, ik vrees dat me niets anders meer te binnen schiet, het was alleen die ene keer dat Kelly me in vertrouwen nam. Zelfs in haar toestand is het zo triest voor Dita, dat ze geen bezoek meer zal krijgen, tenzij Kelly's zus natuurlijk besluit om haar ook te vergeven nadat ik haar het hele verhaal heb verteld. Nu ik weet dat er nog een familielid is, moet ik haar misschien eens bellen als ik haar nummer kan krijgen?" Zei ze terwijl ze hoopvol naar Seiko keek.

"Ja, dat is misschien een idee, ik heb medelijden met die arme vrouw. Als ik Lindsey kan vinden en ze is akkoord om met me te praten zal ik haar vragen of ik jou haar nummer mag geven, maar vertel alsjeblieft aan niemand anders dat je het van mij hebt gekregen."

"Nee, je kunt er zeker van zijn dat dit ons geheimpje blijft, ik zal heel discreet zijn."

"Bedankt, Alice voor je hulp en openhartigheid om me te vertellen over dit duistere familiegeheim, ik weet zeker dat het ons verder zal kunnen helpen."

"Wil je me op de hoogte houden als je de moordenaar te pakken hebt?"

"Ik denk niet dat ik je dat zal hoeven te vertellen, ik weet zeker dat het in alle kranten breed zal uitgesmeerd staan als we hem pakken."

"Alleen voor één moord? Moorden gebeuren bijna dagelijks."

"Nee Alice het is niet één maar twee moorden en geloof me ze waren spectaculair."

Seiko begreep nu beter waarom Kelly lesbisch was geworden, maar het zou haar niet in staat stellen om de moorden meteen op te lossen. Tenzij er een wonder zou gebeuren of een onbekende getuige plotseling uit de lucht zou vallen en in zekere zin gebeurde dat een paar dagen later, toen Alice haar belde.

"Hallo, Seiko?"

"Hallo Alice is er nog iets waar je aan dacht dat me zou kunnen helpen?"

"Nee, ik wil je om een gunst vragen."

"Oké, zolang je maar geen informatie over het onderzoek vraagt."

"Nee, nee, het heeft niets met het onderzoek te maken, weet je, ik ben soms vrijwilliger in een opvangtehuis voor vrouwen en we krijgen daar een aantal vrouwen die zwaar mishandeld zijn, onder andere door hun man, en ik vroeg me af of jij daar iets aan zou kunnen doen."

"Als ze naar het bureau komen en een klacht indienen kunnen we er iets aan doen, maar als ze dat niet doen, vreesik dat we niets kunnen doen."

"Die vrouwen zijn altijd heel erg angstig, zelfs als ze veilig zijn in de opvang."

"Dat begrijp ik, maar toch..."

"Kun je niet een keertje naar de opvang komen in plaats van dat ze naar het bureau moeten komen? Ik denk dat dat veel zou helpen om ze te overtuigen een klacht in te dienen."

"Over hoeveel vrouwen heb je het?"

"Nou, er zijn er minstens twee die heel erg in elkaar geslagen zijn, je weet wel, gebroken botten en zo."

"En wanneer denk je dat we deze arme wezens kunnen zien?"

"Als jullie morgenavond kunnen komen, dan ben ik er ook en kan ik ze voorbereiden."

"Voorbereiden, wat bedoel je?"

"Die vrouwen zijn al bang voor hun eigen schaduw, dus je kunt je voorstellen dat als er een politieagent in uniform binnenkomt, ze zullen dichtklappen."

"Als ik het ben die komt, en ik denk dat het dat is wat je me vraagt te doen, ik draag geen uniform."

"Nee, maar toch, je bent wel een persoon met gezag."

"Ja, maar ik ben een vrouw, net als zij, en ik denk dat ze niet misbruikt zijn door vrouwen, maar door mannen, hun mannen of vriendjes?"

"Je hebt natuurlijk gelijk, maar toch zal ik ze een beetje moeten overtuigen om met je te praten."

"OK, hoe laat verwacht je me daar?"

"Rond zeven uur zou fijn zijn, dan is het avondeten voorbij en zijn ze een beetje ontspannen."

"Oké, ik kom morgenavond om zeven uur langs, je kunt ze net zo goed vertellen dat ik een recorder bij me heb om het gesprek op te nemen."

"Is dat echt nodig?"

"Ja, ik vrees van wel Alice, het bespaart een hoop tijd en maakt het gesprek makkelijker omdat ik ze niet steeds hoef te stoppen als ik dingen moet opschrijven als ze hun verhaal doen."

De volgende dag om zeven uur ging Seiko naar het opvanghuis om Alice en de vrouwen die daar verbleven te helpen. Toen ze er aankwam, zaghet er uit als een eenvoudig huis met maar één bel. Nog voordat ze daar de kans toe had, zwaaide de deur open en verwelkomde Alice haar binnen.

"Ik ben zo blij dat je kon komen en dit voor ons kon doen. De meisjes zijn op de hoogte gebracht en kijken ernaar uit om misschien eindelijk toch iets aan hun situatie te kunnen doen. We ontmoeten ze in hun kamer in volledige privacy. Laten we eerst naar Violet en haar kleine meisje Lilly gaan. Ze zijn nu ongeveer een week bij ons, schrik niet, want staan nog vol blauwe plekken en hebben wonden, van het misbruik, die nog duidelijk te zien zijn."

Toen Seiko de kamer binnenliep, zat er een tengere vrouw op het bed met een klein meisje van ongeveer twee jaar in haar armen, die er allebei angstig uitzagen. Seiko gaf beiden een brede glimlach en stak haar hand uit om te schudden.

"Hallo Violet, ik ben Seiko en ik ben een politieagente, en ik ben hier om jou te helpen."

Violet stak haar hand uit om die van Seiko te schudden en er verscheen een aarzelende glimlach op haar gezicht. Lilly keek Seiko met grote ogen aan.

"Hallo Seiko, Alice vertelde ons dat je ons misschien zou kunnen helpen."

"Heeft ze je verteld dat ik ons gesprek zal opnemen?"

"Ja, dat heeft ze gedaan en uitgelegd waarom dat nodig was."

"Uitstekend, dus waarom begin je niet te vertellen wat er met je gebeurd is en wat je verwacht dat we eraan gaan doen."

Violet vertelde haar verhaal aan Seiko, hoe haar man in de loop der jaren van hun huwelijk steeds gewelddadiger was geworden, tot het punt, ongeveer een week geleden, waarop ze het niet meer aankon en naar het opvanghuis vluchtte. Het was het klassieke verhaal van veel vrouwen van wie de man te veel drinkt en weinig geld heeft en ze geven de vrouw de schuld van al hun ellende.

Na een goed half uur was het verhaal verteld en werden er afspraken gemaakt over hoe het de komende weken verder zou gaan. Toen Seiko naar buiten liep, zag Violet eruit alsof er een heel groot gewicht van haar schouders was gevallen en Lilly keek nog steeds met grote vraagtekens in haar ogen naar die vreemde vrouw met schuine ogen.

Daarna gingen ze naar Clara Cook, die al een paar weken in de opvang zat. Ze zag er niet zo bang uit als Violet en ze was alleen, zonder kind.

"Hallo, mevrouw Cook, leuk u te ontmoeten, mijn naam is Seiko Tashima, maar u mag me Seiko noemen."

"Hoi Seiko, noem me alsjeblieft Clara, ik begrijp dat je hier bent om ons te helpen een klacht in te dienen tegen onze echtgenoot?"

"Ik ben hier om jou te helpen een klacht in te dienen tegen de persoon of personen die jou slecht behandeld of schade berokkend heeft, en als dat toevallig jouw echtgenoot is, heb je 100% gelijk. Je weet dat ik ons gesprek zal opnemen?"

"Ja, Alice heeft het ons verteld en dat waardeer ik, want ik wil geen rapport dat maar de halve waarheid vertelt."

"Is dat bij jou gebeurd?"

"Oh ja, dit is niet de eerste keer dat ik de klootzak op afstand probeer te houden, maar meestal eindig je op het politiebureau al pratend met een man die je niet echt gelooft en die ervan overtuigd is dat je overdrijft."

"Daar hoef jij, je geen zorgen over te maken Clara, ik neem wat je me gaat vertellen heel serieus."

"Uitstekend."

"Waarom begin je niet bij het begin, wanneer begon het misbruik en wat was de aanleiding?"

"Het begon al vrij vroeg in ons huwelijk, mijn man is namelijk extreem jaloers, iets waar ik helaas pas achter kwam nadat ik met die klootzak getrouwd was. Niet dat ik hem ooit bedrogen heb, iets wat ik denk ik niet van hem zal kunnen zeggen."

"Waarom denk je dat hij vreemd is gegaan?"

"DENK, ik weet dat hij vreemdging, ik doe, of beter nog ik deed zijn was, ik moet alle kleuren van lippenstift voorbij hebben zien komen op zijn overhemdkragen. Om nog maar te zwijgen van de sperma resten die ik in zijn ondergoed vond of gebruikte condooms in zijn zakken."

"Ik begrijp het, dus je hebt bewijs van zijn ontrouw?"

"Ja en nee, ik ben niet bepaald begonnen een verzameling gebruikte condooms aan te leggen, zoals je je kunt voorstellen."

"Natuurlijk niet, maar ga alsjeblieft verder wanneer is het misbruik of de mishandeling begonnen?"

"In ons tweede jaar huwelijk had hij het in zijn hoofd gehaald dat ik met iemand omging, en het ergste was nog dat hij zich inbeeldde dat ik het met een vrouw had aangelegd."

"Een vrouw, dus hij dacht dat je lesbisch was geworden?"

"Ja, waarschijnlijk hebben zijn vrienden hem dat in z’n oor gefluisterd."

"Waarom verdenk je zijn vrienden hiervan?"

"Hij is lid van zo’n club van jongens die homo's haten, zowel mannen, als vrouwen, ze beweren dat het tegen de natuur is, volgens hen zijn lesbiennes, homo's, transgenders, en iedereen die niet volgens hun normen is helemaal gek, totaal tegen de natuur en moeten eigenlijk heropgevoed of uit hun lijden verlost worden."

"Je bedoelt vermoord worden?"

"Absoluut, ze houden van onderdanige vrouwen. Volgens hen is de vrouwelijke soort op aarde gezet om mannen te dienen op wat voor manier dan ook. Ik heb geluk gehad dat ik nooit zwanger ben geworden, hoewel hij zich nooit druk maakte over bescherming, dat is volgens hem de verantwoordelijkheid van een vrouw. Ik weet zeker dat als ik zwanger zou zijn geworden, hij me verlaten zou hebben. Misschien was ik dan beter af geweest en had ik niet zo vaak klappen gekregen."

"Is er nog iets anders dat je tot de conclusie brengt dat deze mannen ervan overtuigd zijn dat vrouwen op aarde zijn gezet om hen te dienen en te gehoorzamen?"

"O ja, ze gaan graag naar striptease bars waar vrouwen zich uitkleden voor hun plezier. Hij gaf veel geld uit in die gelegenheden en kwam altijd dronken thuis, klaar om me te beschuldigen van wat zijn vrienden hem vertelden dat ik aan het doen was, wat zijn jaloezie voedde. Hoewel ik geen idee heb waar hij het idee vandaan haalde dat ik lesbisch was."

"Heb je misschien vriendinnen?"

"Ik drink wel eens een kopje koffie met mijn buurvrouw, je weet hoe dat gaat als je niet werkt en thuis blijft, een praatje is altijd een welkome afleiding, vooral als de vrouw met wie je praat in dezelfde shit zit als jijzelf."

"Vertel je me nu dat de man van je buurvrouw lid is van diezelfde club?"

"Ja, en ook zij krijgt veel klappen."

"Een verwante ziel dus?"

"Ja."

"Waarom is zij hier dan ook niet?"

"Ik denk dat ze nog meer schrik voor haar bastaard heeft dan ik, of ze wil waarschijnlijk zien hoe het mij vergaat, nu ik de beslissing heb genomen om hier naar toe te komen."

"Dus je man en zijn maatjes bezochten stripclubs, een bepaalde club in het bijzonder?"

"Ik denk dat hij het een paar keer had over een plek die George's hideout heet."

"Rijdt jouw man in een donkergrijze BMW 3?"

"Ja, dat is zijn schatje, het heeft hem jaren gekost om er een te kunnen kopen en dat ding wordt veel beter behandeld dan ik. Waarom wil je dat weten?"

"Oké, ik zal eerlijk tegen je zijn Clara, ik heb ermee ingestemd Alice te helpen met deze klachten omdat ze een grote hulp was in een dubbel moordonderzoek dat ik momenteel voer."

"Oké, en wat heeft dat met Ben te maken?"

"Er zijn twee moorden gepleegd in de club waar je het net over had; " Seiko hoorde Alice diep ademhalen, nu waarschijnlijk beseffend hoe serieus dit moordonderzoek was.

"Waw, en jij denkt dat Ben er iets mee te maken heeft?"

"Ik weet het niet zeker van Ben, maar misschien zijn kleine clubje homofobe vrienden wel."

"O, mijn God, een moord!"

"Denk je dat hij tot moord in staat zou zijn?"

"Wie Ben?"

"Ja."

"De manier waarop hij me behandeld heeft ja, ik denk dat als hij op de juiste manier getriggerd wordt hij daar wel toe in staat zou zijn, ja."

"Iets heel anders misschien, is Ben getrouwd geweest voordat je hem ontmoette?"

"Niet dat ik weet, hij heeft nooit iets in die richting gezegd, voor zover ik weet was hij vrijgezel toen ik hem ontmoette, denk je dat ik iets zou beginnen met een getrouwde man?"

"Nee, nee, begrijp me alsjeblieft niet verkeerd, ik impliceer niet dat je zoiets zou doen, maar we zijn op zoek naar redenen waarom deze dubbele moord is gepleegd. We weten dat het mogelijkst te maken heeft met homofoob gedrag en dan staat na jouw verklaring de schijnwerper nu vol op deze club homofoben waar jouw man blijkbaar lid van is."

"Misschien nog een laatste vraag, heb je fysiek bewijs van de verwondingen die je hebt opgelopen?"

Hier nam Alice het woord, "Ja, dat hebben we Seiko, als een vrouw hier aankomt maken we meteen foto's en we laten een dokter de vrouw in kwestie onderzoeken om alles vast te stellen, als je wil heb ik hier een kopie van Clara's medisch rapport voor je."

"Uitstekend, ik denk dat ik genoeg heb om naar een onderzoeksrechter te stappen. Hij of zij zal een arrestatiebevel voor Ben uitvaardigen om hem te arresteren. We zullen hem dan serieus op de rooster leggen, want ik denk dat hij misschien wel eens betrokken zou kunnen zijn bij de moorden die ik onderzoek."