@Rick

De schrik sloeg me om het hart. Had ik zo'n grote fout gemaakt?
Nee, hoor. Lees maar wat er staat:

"Denkend aan verhalen over deze fantasie zie ik je met een jurkje aan op bed liggen. Op je rug. Een blinddoek voor je ogen. Wachtend. Luisterend naar mijn binnenkomst. En dan rillend van de spanning omdat je me niet ziet en niet weet wat ik met je zal doen. Zo gaat het althans in veel andere hotelkamerverhalen."
Dit is een beschrijving van wat er in mijn door verhalen gevoede fantasie gebeurde.

Daarna stap ik echt de kamer in en ontdek ik dat de realiteit helemaal anders is. Zo willekeurig lopen fantasie en werkelijkheid toch niet door elkaar?
😊

Er zit wel een cruciale fout in het verhaal. Je stapt de kamer in en ziet haar op bed liggen. Ze ligt op haar rug met een blinddoek om haar ogen. Vervolgens stap je nog een keer de kamer in maar dan heeft ze geen blinddoek om. Fantasie en werkelijkheid lopen willekeurig door elkaar heen. Verder is het een erg opwindend verhaal.

Ik speel een kleine rol in een haast jaloersmakende permanente stroom van sletterigheid en dominantie en alles wat daar tussenin zit. In een twilight zone van Oele's appartement leven twee mensen zich uit op elkaar en leren ze van elkaar. De vraag wiens horizon zich verruimt, dringt zich op. Oele heeft geleerd wat dominantie kan betekenen en slet Julia heeft ervaren hoe is het om weggegeven te worden door haar eigen meester. Haar wil om te dienen is er alleen maar sterker door geworden zo lijkt het. Het is zo geschreven dat je bijna zeker weet dat het echt is toch?. Maar de essentie van dit verhaal wordt gevangen in het begin van het verhaal. Let is go, Oele, let it go, slet Julia, er is nog zoveel te ontdekken. De lust is in die zin oneindig. Let it go en kom maar op. Naar de opwinding, geilheid, lust, velangen en daarvoorbij!!!

Dit is een uitzonderlijk mooie serie!
Het zou jammer zijn als de band tussen sletje Julia en Oele verbroken wordt. Eigenlijk hoop ik dat Roberteros en de organisatie deze diepe genegenheid en de klik tussen hun twee opvalt en besluiten om de keuze aan Julia en Oele over te laten of zij zijn vaste sletje wordt...
Geweldig geschreven!

De verenigde pennevruchten van jullie laten soms wat op zich wachten, maar als er dan 'iets' komt, dan wordt je geduld telkens weer ruimschoots beloond. prachtig vervolg, maar... De donderdag, 'hun' donderdag is nu wel al voorbij! Wat kan een week toch kort zijn... Proficiat allebei, een prachtig staaltje schrijfkunst alweer.

Een pracht verhaal! De gevoelens en de handelingen zijn erg goed geschreven. De seksscens zijn met gevoel geschreven. Erg opwindend!
Jullie zijn een gouden duo, Oele en Julia!

Het einde is nabij. De afscheid zal moeilijk worden. Ook voor de lezers, denk ik. Maar alles komt er een einde aan he.

een 10!

Langzaam en onderhuids erotisch tot expliciet, met gedachten, gewaarwordingen, verlangens waaraan niet onmiddellijk hoeft toegegeven te worden, maar die ooit wel eens werkelijkheid zullen worden... Ik heb het zeer lange verhaal wel in drie stukken moeten lezen.

Wat een vooral grijpend verhaal hebben jullie geschreven, en met grijpend bedoel ik dat ik alle delen achter elkaar heb gelezen, het einde had ik graag anders gezien, dat had het verhaal naar mijn idee wel verdiend.

Even goed complimenten voor jullie schrijfwerk!

Detective Oele en ik hebben het zwaar. Het is moeilijk om aanwijzigingen te vinden als het hele profiel verdwenen is.
Zoals al Westy zei, wil ze misschien niet gevonden wil worden. Ook prima, ik respecteer haar keuze. Maar ik zal haar echt gaan missen. Aphrodite kan heerlijk schrijven. Persoonlijk vind ik jammer dat ze zonder gedag verdwenen is. Niet dat we recht hebben, maar we hebben wel een groot vraagteken boven het hoofd.

ik zal haar missen. Maar Aphrodite, ik heb een vraag. Waar is mijn Lisette?!?
Waar je ook bent, het ga je goed, Aphrodietje of Bamtietje. ik zal je nooit vergeten.

PS:
Misschien heeft ze even behoefte aan een Time-Out.

Er schijnen personen te zijn die na 2 jaar ineens weer opduiken, . 😎