De Sultan Van Yogya

Het leek een dag te worden als alle anderen. Gewoon de hele dag achter de balie van een groot bankfiliaal. Er kwamen steeds minder mensen, want iedereen regelt alles online. Dus de meeste mensen die ik help zijn ouderen die de pinautomaat niet snappen, mensen die vreemd geld komen halen of zakenlui.

In de middag had ik een zakelijk gesprek met een nieuwe klant. Een directeur van een restaurant wilde zijn financiën bij ons komen regelen, hij was niet zo tevreden over zijn huidige bank. Daarom kwam eerst de boekhouder bij ons praten. Exact om twee uur kwam de man het kantoor binnen. Een wat oudere aziatische man, ietwat te gezet voor aziaten en grijzig haar. Hij had echt een boekhoudersbrilletje op.

We babbelden kort wat en daarna liet hij mij de folder van het restaurant zien, zoals hij die aan alle zakenrelaties meegaf. “De sultan van yogya” heette de tent. Ik hou wel van aziatisch, maar dan vooral van aziatische jonge heren. De menukaart en de folder bladerde ik vlot door terwijl de boekhouder de papieren in orde maakte. Hij schoof ze terug over de toonbank heen. Terwijl ik ze aanpakte viel er een visitekaartje van de directeur uit. Er stond behalve het logo van het bedrijf ook een foto van de man op. Nou ja, man, het was een vlotte jonge knaap.

“t is mijn neef” zei de man terwijl ik aandachtig keek. “Vast iemand die van aanpakken weet”, zei ik.

“Dat mag je wel zeggen ja”, de man keek streng over zijn brilletje heen en keek me indringend aan. “Volgens mij moet u dringend met hem kennismaken. Komt u vanavond eten in de zaak?” Ik werd wat overvallen en deinsde iets terug. Ik knikte toch. Met die man wilde ik best een gesprekje voeren. “Mooi zo, ik zal uw komst aankondigden. Ik neem aan dat de papieren in orde zijn?”

Weer knikte ik. Door het voorkomen van de directeur was ik behoorlijk van slag geraakt, ook al was het slechts een foto. Hij stond er in een mooi blauw pak op. Toen de boekhouder de zaak uit was legde ik de foto op mijn balie. Zodat ik de foto de hele tijd kon bekijken, maar het buitenstaanders niet op viel.

Mijn dienst zat er om zes uur op. Ik woonde vlakbij en snelde naar huis om me goed te douchen en in een mooi nieuw pak te steken. Toen ik op het visitekaartje bestudeerde waar het restaurant zat vond ik het helemaal spannend. Het bleek vrijwel om de hoek te zitten, ik kon er naar toe lopen.

Rond half acht kwam ik binnen. Ik werd ontvangen door een jonge dame die mij naar een tafeltje bracht midden in de zaak. Ik zag dat de directeur ook door de zaak liep en het meisje naar zich toe wenkte. Ze bespraken wat en al snel kwam ze terug lopen. “U mag meelopen naar het vip-gedeelte meneer.” Ik liep achter haar aan en we kwamen in een kleine sfeervol ingerichte zaal. Het behang was zwart met rode chinese figuren en her en der hingen gouden kroonluchters. Er stond alleen een grote rond tafel waar plaats was voor twaalf personen. Er waren twee plaatsen gedekt. Het meisje begeleidde mij naar de plaats aan de kant die recht tegenover de deur zat. Ze nam mijn jas aan en liep weg. “Meneer komt zo.” Ze sloot de deur waar we doorheen gekomen waren en ik hoorde de deur in het slot vallen.

Er werd een rustig muziekje opgezet en ik merkte dat er ook een verwarming aanstond. Een soort van lavendellucht kwam door de roosters de ruimte in. Langzaam werd ik bedwelmd en in een soort trance gebracht. Ik voelde me erg op mijn gemak. Er stond een kan water en ik schonk mijzelf een glas in. Toen ging er achter mij een andere deur open. Ik wilde me omdraaien. “Blijf rustig zitten...” hoorde ik een man met zachte maar sturende toon zeggen. De man kwam dichterbij en begon mijn schouders te masseren. Ik rook de fijne mannelijke aziatische geur om hem heen. Ik zag de handen over mijn pak gaan en voelde ze op mijn schouders.

“Mijn naam is René”, hoe heet jij?

“Arjan”, stamelde ik.

Rene stopte met masseren en liep langs me. Het was een lange jonge indische man met lang zwart haar. Hij was gekleed in een soort gouden omslagdoek en zijn voeten in mooie sandalen. Hij had een dunne gouden ketting om die prachtig kleurde bij zijn ranke lijf.

“Jij bent vandaag mijn gast. Ik val op ietwat stevige blanke mannen zoals jij. Dat vind je toch niet erg?”

“Nee hoor, je bent een mooie man.” antwoordde ik naar eer en geweten.

“Zo mag ik het graag horen. Maar je mag mij u noemen. Ik ben een sultan, tenminste in het oosten dan. Hier ben ik slechts zakenman. Ik wens door jou met respect behandeld te worden.”

Ik knikte, “ja meneer, dat is goed.”

René knipte in zijn vingers en er kwamen twee jongens binnen met twee kommen soep. Ze werden neergezet aan de overkant van de tafel. Voor René. De jongens liepen in traditionele kledij en waren net zo snel weer weg als dat ze gekomen waren.

“We eten in deze zaal alleen in traditionele kleding. Ik ben al gekleed zoals het behoort. Jij loopt in een westers pak. Dat kan natuurlijk niet. Sta eens op.”

Ik stond op van mijn stoel.

“Je luistert goed. Die kleding moet uit en dan heb ik wel wat moois voor je. Kom op...” René keek me aan alsof het menens was. Ik keek om me heen waar ik me kon uitkleden en wat er voor andere kleding lag. Ik zag niets.

“Gewoon op je plaats alles uitdoen!”, klonk het en René begon met het eten uit één van de kommen soep. Ik kleedde me uit en voelde me gespannen. Van de spanning kreeg ik wel een stijve. Toen mijn pak al zo'n beetje uit was had ik alleen mijn strakke boxer nog aan. Een zwarte waarin mijn dikke kont goed uitkwam. Ik hoorde René goedkeurende geluiden maken terwijl hij zijn soep bijna op had.

“Ook dat broekje uit. Je gaat in de outfit die ik wil.”

Enigzins beschaamd ging ook mijn boxer op de grond.

René knipte weer in zijn vingers en één van de jongens kwam de zaal weer in. Knielde voor mij neer en begon me te pijpen. Ik was geschokt en keek naar beneden. Hij deed het heel lekker.

“Kijk me aan,” bitste René.

Ik keek naar mij gastheer terwijl mijn stijve zo hard mogelijk werd. Toen hij op volle sterkte was stond de jongen op pakte mijn kleren en wenste ons een mooie avond. Hij verdween door de deur achter me.

“Kom maar eens hier, Arjan”, commandeerde René. Zijn toon werd langzaam dwingender. “Ik ben blij dat jij mijn contactpersoon bent bij de bank. Jij zult doen wat ik van je vraag. Dit hele schouwspel is net opgenomen op camera's in de muren. Die liggen binnen de kortste keren bij je baas op het bureau. Tenzij je natuurlijk gehoorzaamd.Begrijp je dat?”

“Ja meneer”, ik was te geil om ook maar iets te weigeren.

“Als je mee wilt eten kom je nu naar mij toe en knielt voor me neer. Ik wil de je mijn voeten likt.”

Zo geil als ik was liep ik naar René toe en knielde. Zijn voeten waren prachtig getint en hij haalde ze uit zijn sandalen. Ik begon ze erotisch te likken. Stiekem was dit één van mijn fantasieën.

Toen ik een tijdje bezig was vroeg René met om te stoppen. Hij had inmiddels een hap uit de andere soepkom genomen en wenkte me om hem te kussen. Ik kreeg bij de tongzoen die ik hem gaf, de soep uit zijn mond. Ik slikte het door en onderwijl pakte hij mijn stijve pik vast.

“Het wordt een lange maaltijd... en daarna ben jij de slaaf van de sultan.”

René lachte.

Ik keek naar de grond en zijn voeten. “Ja meneer, dat zal ik zijn.”