Jeanet, De Buurvrouw - 6

Na een periode van regelmatig lekkere sex met haar buurman, was het nu stil geworden. Jeanet zag haar buurman maar zo af en toe. Dan zwaaiden ze naar elkaar, maar meer ook niet. Dat kwam omdat Ton, de man van Jeanet was thuisgekomen. Hij was ruim 6 weken vrij. Daarna moet hij zich weer melden en is dan weer voor vele maanden afwezig. Ton werkte in de Grote Vaart. Hij was werkzaam op een olie tanker. Jeanet had zich verheugd op zijn thuiskomst, maar naarmate de weken voorbij gingen, namen gevoelens van ontevredenheid toe. Daarvoor waren eigenlijk 2 redenen. De eerste was dat ze haar buurman miste. Sex met hem was zo spannend , terwijl sex met haar eigen man veel van hetzelfde was. Daar zat zo weinig spanning in. ten minste zij merkte er niks van. Het was d’r op en d’r over. De tweede reden was dat hij veel meer alcohol dronk dan vroeger. Elke dag dronk hij wel een aantal flesjes bier leeg. Zo was hij vroeger niet. Een paar maal was hij zelfs dronken geworden en dat had afschuw bij Jeanet opgewekt. God zij dank werd hij niet agressief als hij dronken was. Ze merkte direct aan zijn lodderige manier van kijken als hij te veel gedronken had. Dan was het wachten tot hij slaperig werd. Kwestie van tijd. Hij deed zijn ogen dicht en weg was-ie. Ze vond het eigenlijk niet zo erg toen er bericht van de Maatschappij kwam. Ton moet zich melden op Schiphol. Daar ligt een ticket klaar om hem naar Venezuela te brengen. De olietanker was op dat moment daar. Ton moet op een zaterdagmorgen vroeg naar Schiphol, daarom stelde hij Jeanet voor om de buren op de donderdag daarvoor uit te nodigen om bij hen te komen eten. Jeanet vond dat uiteraard een uitstekend plan. Ton zou het regelen.

‘s Avonds liep hij naar het huis van de buren. Het duurde uren voor hij terugkwam. Eenmaal weer thuis rook Jeanet direct de alcohol. Hij had al een stuk in zijn kraag gedronken, maar dronken was hij gelukkig niet. Hij vertelde dat de buurman heel positief had gereageerd – Jeanet had ook niet anders verwacht! – maar Anja, zijn vrouw deed moeilijk. Ze had het druk op haar werk, zei ze. Uiteindelijk stemde ze toe om wel te komen eten, maar daarna ging ze weg. Druk, druk, druk! Jeanet wist dat ze een workaholic was, het verbaasde haar daarom ook niet.

Toen de dag van het etentje aanbrak, was ze best gespannen. Ton merkte het niet op. Hij had ‘s middags al wat biertjes genuttigd. Vόόr drinken, noemde hij het. Rond 6 uur kwamen ze. Anja gekleed in, jawel, een mantelpakje kwam als eerste binnen, daarna volgde de buurman. Toen Jeanet hem ineens weer van zo dichtbij zag, schoten er vonken door haar lichaam. God, wat ziet-ie er weer goed uit. Een overhemd, half geopend en een strakke spijkerbroek. Ze zag zijn gebruinde gezicht en borst. Hij had zich niet geschoren en dat maakte hem alleen nog maar aantrekkelijker. Jeanet moest zich echt beheersen om niet in zijn armen te springen. Neutraal groette ze hen, maar haar stem trilde. Een drankje voor het eten? Maar Anja antwoordde: “Waarom geen drankje bij het eten? Of is het eten nog niet klaar?” Het eten was klaar, daarom maar gelijk aan tafel. Anja zat tegenover Ton en tegenover Jeanet zat de buurman. Haar buurman! Jeanet had haar best gedaan om een heerlijke maaltijd klaar te maken. Ton zorgde voor de drankjes. De buurman nam een glas wijn, zijn vrouw hield het bij een frisje. Jeanet trouwens ook, maar Ton ging vrolijk door met bier. De gesprekken tijdens de maaltijd gingen alleen maar over koetjes en kalfjes. Jeanet moest haar best doen om niet voordurend haar buurman in de ogen te kijken, maar haar gedachten waren wel constant bij hem.

Ineens voelde ze een voet die haar been aanraakte. Er ging een schok door haar heen. De voet ging langzaam omhoog en streelde haar been. Nonchalant keek ze naar de buurman, maar aan hem was niets te merken. Hij kletste met Ton. Natuurlijk was het zijn voet. Ook zij strekte haar been en wreef met haar voet over zijn been. Toen zag ze hoe hij zijn hand onder de tafel deed en even later voelde zij zijn hand op haar voet. Hij kneep zachtjes. Daarop bracht hij zijn hand weer boven tafel, keek haar aan en zei: “Jeanet, het is zo heerlijk! De biefstuk is precies goed voor mij.” Tegen Anja zei hij: “Ik hou wel van een lekker stukje vlees,” maar zijn ogen waren op Jeanet. Zijn vrouw knikte. Jeanet kon het niet helpen, maar die dubbelzinnige opmerking, maakte dat ze vochtig werd. Ze dacht: jij hebt ook een lekker stukje vlees! Jeanet toch! corrigeerde ze zichzelf. Ze stond snel op: “Koffie?” Na de koffie wilde de Anja weg. Ze verontschuldigde zich in alle toonaarden, maar ze had werkelijk nog zo veel te doen. Hij bleef.

Ton nam hem mee naar de bank en Jeanet wist dat hij met hem wilde doorzakken. Terwijl ze opruimde en de vaat deed, kwam Ton regelmatig de keuken in voor een nieuw koud biertje. Al snel nam hij ook een tweede fles wijn mee. Heeft hij de eerste fles al leeg? vroeg Jeanet zich af. Toen Jeanet met alles klaar was, ging ze naast Ton op de bank zitten. Eindelijk tijd voor haar om een glas wijn te nemen. Ze schonk voor zichzelf in, maar merkte dat de tweede fles ook al half leeg was. Toch keek haar buurman nog even helder uit zijn ogen. Toen Ton, nu met moeite, weer eens een biertje ging halen, zag ze hoe hij zijn glas omkeerde in de plantenpot naast de bank. “Neem nog een wijntje, buurman,” brabbelde Ton toen die terug kwam. “Wel ja,” antwoordde hij, “een goed glas wijn gaat er altijd wel in.” Hij vulde opnieuw zijn glas. Ton ging steeds lodderiger kijken. Vaak vielen zijn ogen dicht. De buurman leegde zijn glas maar weer eens in de plantenpot en zei: “Ton, genoeg drank voor vandaag. Tijd om te gaan slapen.” Het kostte Ton moeite om overeind te komen. Ze hielpen hem de trap op en de slaapkamer in. Hij viel op bed neer en was vertrokken. Jeanet deed zijn schoenen en sokken uit. “Die wordt voorlopig niet wakker,” zei Jeanet. Ze liepen terug naar de deur. Maar voordat ze de kamer uitgingen, keek hij rond. Hoe vaak was hij hier al niet geweest? Hij herkende alles. Hij keerde zich naar Jeanet en zei nauwelijks hoorbaar: “Onze slaapkamer, toch?” Ze begreep hem. “Kom gauw, kom elke avond als je wilt.” Zachtjes liepen ze de trap af. Hij zei: “Sorry, dat ik je plant heb dronken gevoerd.” Hij glimlachte en voegde er aan toe: “Je krijgt 2 nieuwe flessen wijn van me.”
“Nou, die wijn interessert me niet. Ik wil wel iets anders van je. Een lekker stukje vlees?” Ze lachte en drong zich tegen hem op. De vlam sloeg in de pan! In

Hij duwde haar tegen de muur. Ze grepen elkaar vast. De spanning van elkaar weken niet gezien te hebben ontlaadde zich. Hij rukte zijn broek open. Zijn lul was nog nooit zo hard geweest. Jeanet trok haar slipje opzij. Haar kutje droop. Met een machttige stoot was hij in haar. Ze paarden als beesten. Niks geen voorspel, niks geen zoenen. Hij wilde haar en zij hem. De behoefte was te groot. Hij tilde haar op. Zijn handen onder haar kont. Ze klemde hem vast met haar benen om zijn heupen en haar rug tegen de muur. Haar armen om zijn nek. Nog dieper drong hij in haar. Ze hijgden als bezetenen. De hele omgeving was vergeten. Hun lichamen hunkerden naar bevrediging. Lust, pure lust. Toen kwam hij. In stralen schoot zijn sperma in haar hete, natte kut. Ook toen er niets meer kwam, bleef hij in haar stoten. Dierlijke lust botvierde. Hrt duurde lang voor hij tot bezinning kwam. Hij voelde zijn rug, zijn armen deden pijn. Hij tilde Jeanet van zich af. Haar gezicht was nat van het zweet. Haar make-up was uitgelopen. Haar ogen waren nog vol vuur. Ze legde haar handen om zijn middel en trok hem weer tegen zich aan. Ze wilde meer, nog veel meer! Hij nam haar hoofd in haar handen en fluisterde: “God, wat heb ik je gemist.” Ook Jeanet kwam tot bezinning. Het vuur in haar ogen doofde. Ze realiseerde zich dat ze in de keuken waren. Ze besefte dat haar man boven lag te slapen. Ze zei: “Ik heb nog nooit zo verschrikkelijk naar een man verlangd.” Met zijn hand veegde hij het zweet van haar gezich en verruïneerde daarmee haar toch al uitgelopen maken-up. “Je zou jezelf eens moeten zien! Je make-up overal op je gezicht. Vies, lekker vies. God wat was dat fijn.” Ze antwoordde niet, maar trok hem mee naar de kamer. Daar was een spiegel. Ze keek er in en lachte. ‘Inderdaad een rommeltje.” Nu duwde ze hem tegen de muur naast de spiegel. Ze nam zijn gezicht in haar handen en trok hem naar zich toe. “Ik verlang nog steeds naar je. Ik zou de hele nacht met je willen neuken. En dan mag je me zo vies maken als je wil.” Ze lachte weer. “Maar het kan niet. Niet nu. Overmorgen vertrekt Ton. Dan wil ik je zien. “ Ze gaf hem snel een kusje op zijn lippen. “En dan wil ik dat je alles doet me wat je wil. Alles!”

Ze fatsoeneerden hun kleding. Jeanet ging naar boven, naar de badkamer, om zich op te frissen. Hij waste zijn gezicht in de keuken. Hij wist dat hij tot rust moest komen voor hij naar huis kon gaan en zijn vrouw zou zien. Of misschien zag hij haar ook wel niet. Anja werkte vaak lang door en sliep dan op het bed in haar ‘kantoor’. Toen Jeanet weer naar beneden kwam zag ze er ordentelijk uit. “Ton slaapt,” zei ze. Ze dronken koffie. Toen ging hij weg. “Jeanet, tekst me als Ton weg is.” Bij de deur hielden ze elkaar een poosje vast. Daarop maakte hij zich los en verliet het huis. Zachtjes sloot Jeanet de deur.

Ze ruimde de kamer op en schonk zich een groot glas cola in. Toen ging ze op de bank zitten en zette de TV aan. Slaap had ze niet en eigenlijk had ze ook geen zin om naast haar dronken echtgenoot te kruipen. Haar mobiel lichtte op. Er was een berichtje.
“Wat doe je nu?”
Jeanet glimlachte. “Ik zit op de bank. Heb geen slaap. En jij?”
“Ik sta onder de douche. Mijn vrouw is aan het werk.“
“Zal ik dan maar bij je komen? Samen douchen?”
Het antwoord duurde nu even. Toen: “Als dat zou kunnen! Ik heb alweer een stijve! Door jou!”
Als antwoord stuurde ze een smiley.
“Jeanet…” kreeg ze op haar mobiel.
Ze voelde dat hij iets serieus wilde zeggen en typte: “Vertel het maar.”
“Jeanet, ik verlang zo onzettend naar je en ik ben nog steeds verliefd.”
Ze kon er niets aan doen. Haar ogen werden vochtig. Wat zou ze hem nu graag in haar armen willen nemen. Maar hij was daar en zij hier. Een muur ertussen.
Ze antwoordde: “Ik weet het. Het is voor mij niet anders.”
Daarop tekst hij: “Dank je wel. Ik zie je over 2 dagen en vergeet je make-up niet.”
Ze lachte en antwoordde: “Tot overmorgen. Je bent de liefste buurman die ik ken.”

Er kwam geen antwoord meer.