De Gloed - 4

Een bestelwagen kwam met gierende banden de parking opgereden. Hij kwam vlak voor Julia en Mats tot stilstand. De zijdeur schoof open. Ze keken recht in de loop van een pistool.

Het wapen werd vastgehouden door een grote, brede man. Hij was volledig in het zwart gekleed. Het was duidelijk dat hij zijn vrije tijd in een bodybuildersclub doorbracht. Zijn armen en benen hadden een omtrek die een grote spiermassa verraadde. Wat nog veel angstwekkender was, waren de ogen van de man. Ze waren volledig zwart.
“Stap in!” Het bevel klonk meer als een beestachtige grom dan als uitgesproken woorden.

Mats zette aarzelend een stap naar voren. Julia nam zijn arm echter vast en hield hem tegen. Hij draaide zich zenuwachtig naar haar om en keek haar vragend aan. Julia was uiterst kalm. Een raadselachtige glimlach verscheen op haar gezicht.
“Sorry! Dat kunnen we niet doen.” Van het verdriet en de ongerustheid van enkele minuten geleden was geen spoor meer. De stem van Julia klonk heel zelfzeker.
“Weet je wat jouw probleem is? Je kan je niet veroorloven om te schieten. Je hebt orders gekregen om mij levend en wel bij je bazen te bezorgen. Als je mij neerschiet, zijn er twee opties. Ofwel ben ik dood en dan ben ik er zeker van dat jouw leven geen cent meer waard is. Ofwel ben ik gewond, maar dan bijt ik de valse tand in mijn mond open, en dan zorgt het gif dat erin zit ervoor dat ik binnen de minuut dood ben. Ook dan kan je een kruis over jezelf maken. Neem maar van me aan dat ik niet wil dat een eikel zoals jij mij overlevert aan die organisatie van jou.”

Mats stond met open mond naar Julia te kijken. Hij dacht dat ze gek geworden was.
Uit de bestelwagen klonk een nieuwe grom. Hij draaide zich om en zag hoe de man die hen net nog bedreigde, bewusteloos uit het busje op de grond neerviel.

Op de plaats waar hij net nog had gestaan, stond nu Katrien. Ze had een pistool vast, de loop in haar hand geklemd.
“Sorry dat het zo lang duurde. Ik kreeg het dopje niet open.” Katrien haalde een flesje uit de handtas die aan haar schouder bengelde. Op het etiket stond “Chloroform”. “Toen de chauffeur verdoofd was, kreeg ik zijn pistool niet uit zijn holster. En toen ik over de voorzetel naar achteren wou komen, bleef mijn schoen ergens achter vasthaken. Zo te zien was ik toch nog op tijd om die arme kerel hier neer te slaan.”
Plotseling kwamen er enkele vrouwen van achter de bestelwagen vandaan. Twee van hen liepen naar de bodybuilder die net was neerslagen door Mats’ tante. Ze bonden zijn armen en benen vast met tie-wraps. Ondertussen verschenen er nog twee vrouwen met een bewusteloze chauffeur tussen hen in. De twee mannen werden in de laadruimte van de bestelwagen gelegd.

“Je had toch echt niet gedacht dat ik onvoorbereid op zoek zou gaan naar mama, he?”
Julia lachte kort om Mats die er als door de hand Gods geslagen bijstond. Ze drukte heel even haar lippen zachtjes op zijn mond. “We gingen ervan uit dat mijn gsm door hen werd getraceerd. Eigenlijk hebben we hen naar hier gelokt. Ik was bang dat je niet zou willen helpen als je dit had geweten. Je was al zo gespannen.”
Mats voelde zich een beetje in zijn mannelijkheid gepakt. Hij keek rond hem naar de vrouwen. Nog niet zo lang geleden had hij hen naar hogere sferen gevoerd, en nu hadden ze alle touwtjes in handen. Hij had machteloos toegekeken. Ze hadden dit ook verwacht. Anders hadden ze hem toch vertrouwd.
“Waar heb je mijn hulp eigenlijk voor nodig? Blijkbaar redden jullie het perfect zonder mij.” Hij klonk gekwetst.

Julia zag hoe hoog het Mats zat en sloeg haar armen rond zijn nek. “Hiervoor!”, zei ze. Ze kuste hem liefdevol. Zijn verongelijktheid viel direct weg en hij bracht zijn handen naar haar kontje en masseerde haar billen. Zijn penis richtte zich zonder twijfel op en drukte hierbij tegen haar venusheuvel aan. Julia kreunde ongegeneerd.
Net als even daarvoor versmolt de gloed van beiden zich en groeide het aan. Diep vanbinnen broeide bij hen een hitte die langzaam uitdijde. Het nam bezit van hen.

De aanwezige vrouwen stonden met open mond naar Julia en Mats te kijken. Ze waren niet zozeer aangedaan over het beginnende liefdesspel dat zich voor hun ogen afspeelde. Wat hun aandacht het meest trok, was het feit dat de zachte gloed die ze allen hadden, bij Julia en Mats feller werd. Ze werden nu omhuld door een intense roodheid. Waar de gloed normaal gezien als een soort van zachte voile rond de huid viel, werd hij bij hen dikker. Ondertussen leek het meer een nevel die rond hen hing. Een rode nevel.

De vrouwen waren zo afgeleid dat ze niet merkten dat de bodybuilder bij bewustzijn was gekomen. Naast hem lag zijn kompaan nog steeds bewusteloos op de vloer. Hij voelde dat zijn handen gebonden waren. Zijn voeten waren echter nog vrij. Enkele meters verderop zag hij een vrouw met haar rug naar hem staan met enkele tie-wraps in haar handen. Het feit dat zijn voeten ongebonden waren, deden hem beseffen dat hij moest maken dat hij wegkwam om zijn meesters te waarschuwen.
Hij maakte zich klaar om ervandoor te rennen. Toen viel zijn blik op Julia. De stem van de rector schoot door zijn hoofd. “Wat er ook gebeurt, jullie topprioriteit is dat we Julia in handen krijgen.” Zonder nadenken stormde hij op het koppeltje af.

De vrouwen gilden toen ze de gedaante op Julia zagen afstormen. Te laat. Ze beseften dat ze hem niet meer konden tegenhouden.
Op het moment dat de man binnen de nevelachtige gloed kwam, stopte hij abrupt. Hij viel op de grond en zijn lichaam begon te schokken. Het was alsof hij een epileptische aanval kreeg.
Geschokt door wat er gebeurde, keek het gezelschap onbewogen toe. Na een minuut stopte het schokken. Enkele vrouwen haastten zich naar de man, bonden ook zijn voeten vast en sleepten hem terug naar de bestelwagen.

Julia en Mats hadden niets gemerkt. Ze waren zo op elkaar gericht dat voor hen de werkelijkheid was verdwenen. Ze waren alleen in hun bubbel.
Katrien stapte op hen toe.
“Julia”, zei ze. Er kwam geen reactie. Ditmaal iets luider. Weer kon ze haar aandacht niet trekken. Na wat ze net had gezien, durfde Katrien de gloed niet aanraken.
Ze riep nu luid. “Julia!”

Vaag hoorde Julia haar naam in de verte. Ze draaide haar hoofd in de richting van de stem. Ze zag Katrien. Een rode schijn lag over haar gezicht. Alles leek een rode schijn te hebben, alsof ze het leven door een rode bril bekeek.
Doordat de kus doorbroken was, leek de gloed ook weer tot rust te komen.
“Julia, jullie moeten maken dat jullie wegkomen. Straks komt er versterking als ze merken dat deze heren hier niet opdagen.”
“Waar moeten we naartoe?”, vroeg Julia, “Ik ben er zeker van dat al onze huizen in het oog worden gehouden.”
Mats keek haar aan. “Ik weet wel iets. Kom, ik rijd.” Op het moment dat hij deze woorden zei, besefte hij dat zijn armen onder het shirtje van Julia staken. Zijn handen lagen op haar borsten.

*****

Zijn handen lagen op haar borsten. Hij kneedde ze tot hij merkte dat haar tepels begonnen te reageren. Aamon lachte.
“Het obsidiaan begin uitgewerkt te geraken. Goed!”

Leen lag op haar rug op de matras in haar cel. Ze keek naar de naakte man die met zijn ballen op haar kut zat. Zijn handen deden van alles met haar borsten.
Hij kwam vaak bij haar langs. Telkens weer gebruikte hij haar lichaam voor zijn genot. Hij deed maar.

Aamon leunde voorover en stak zijn tong uit. Leen zag dat hij zijn tong had laten splijten. Hij gleed ermee over haar linkertepel, waardoor die net tussen zijn twee tongdelen belandde. Ze zag haar tepel uitsteken. Hij drukte zijn hele mond over haar tepel en zoog er hard aan.

Aamon genoot hiervan. Toen hij de kleren van dit vrouwtje had zien wegvallen bij haar ondervraging, had hij een golf van geilheid door zijn hele wezen voelen vloeien. Ze was geen jong en strak veulentje. Dat interesseerde hem ook niet.
Leen was een vrouw met brede bekken en een stevige kont. Daar hield hij van. Als hij naar de hoeren ging, was dit het type dat hij zocht. Hij had niets met knokerige beenderen, maar wel met de malse zachtheid van een lichaam dat de hardheid waarmee hij erop inbeukt, wat kan afremmen.
Het waren vooral haar tieten, dacht hij, die de stuwing van lust in zijn neukorgaan deed toenemen.
Hij hief zijn hoofd op, keek naar de andere tepel en viel aan. De gespleten tong wurmde zich rond de tepel die als reactie nog wat groeide. Aamon voelde de zwelling tussen zijn tongpunten, trok zijn tong weg en beet in de tepel. Een paar druppels bloed verschenen, die direct werden weggezogen door Aamon.
Ergens op de achtergrond van haar bewustzijn ontwaardde Leen iets. Dit is wel ok, dacht ze.

De ijzeren smaak van haar bloed deed hem alle controle verliezen. Hij wilde nog maar 1 ding. Neuken. Hij kwam recht en keek recht tussen de benen van Leen. Hoewel het obsidiaan haar gevoel had uitgeschakeld, reageerde haar lichaam nog wel. Tussen haar kutlippen glinsterde het vocht.
Deze kut had de voorbije 24 uur al een paar keer kennisgemaakt met zijn lul. De lol was er nu wel even af. Vooral omdat Leen er telkens willoos had bijgelegen. Het was net alsof hij een sekspop neukte. Hij vond het veel leuker als zijn neukertjes wat tegenspartelden, of minstens gewillig meededen.

Zijn oog viel op de lekkere borsten van Leen. Hij legde zijn penis tussen de twee grote bollen en grijnsde.
“Duw die uiers tegen elkaar!” Leen gehoorzaamde.
De penis van Aamon schoof tegen een hels tempo tussen de zachte borsten heen. Steeds weer tikte zijn eikel tegen de kin van Leen. Dit maakte hem nog geiler. De wrijving van zijn dooraderde lid tussen het zachte weefsel bracht hem in geen tijd naar een hoogtepunt. Enkele volle stralen sperma schoten tegen het gezicht van Leen.

Op datzelfde moment ging de celdeur open. Een bewaker kuchte.
“Uw aanwezigheid in de vergaderzaal wordt gevraagd.”
Aamon vloog uit. “Nu niet! Zie je niet dat ik bezig ben, idioot?”
De bewaker liet zich niet uit het lood slaan. “De rector staat erop.”
Ogenblikkelijk stond Aamon recht. Hij veegde de spermaresten op zijn penis af aan het deken van Leen en kleedde zich aan.
Voor hij vertrok, keek hij naar het lichaam dat nog steeds onbewogen op de matras lag. Het gezicht van Leen hing vol met zijn zaad.
“Geen zorgen. Straks kom ik terug. Tegen dan zal je wel weer wat voelen. Ik beloof je dat je iets zal voelen.” Lachend verliet hij de cel.

In de ooghoeken van Leen welde een beetje vocht op.

*****

“Dank je wel voor de info. Wees voorzichtig!” Julia duwde haar wegwerpgsm uit. Ze liep naar Mats toe.

De villa in de bossen van Hoog-Linden waar Julia en Mats zich bevonden, was zeer goed beveiligd. Rond het domein was een hoge muur. De woning was van de ouders van een goede vriend van Mats die besloten hadden om een reisje rond de wereld te maken. Hij kwam er geregeld over de vloer, dus hadden ze hem gevraagd om een beetje op het huis te letten.

“Wat ben jij eigenlijk aan het doen?”, vroeg Julia.
Hij had een plastieken gietertje in zijn hand. “De planten water geven.” Hij grinnikte. “Wat denk jij dat ik aan het doen ben?”
Julia trok een wenkbrauw naar boven. “Volgens mij ben jij plastieken bloemen aan het natmaken.”
Mats bekeek de bloemen van dichtbij. Hij zag onder de pot een straal water wegvloeien en vloekte.

“Ben je nog iets te weten gekomen?” Hij vroeg het vooral om de aandacht van zijn miskleun af te leiden.
“Twee dingen. Ze hebben de gegevens van de gps uit de bestelwagen gedownload. Het busje staat hoofdzakelijk op de parking van het Ladeuzeplein geparkeerd. We zullen mama in het centrum van Leuven moeten zoeken, vrees ik.
Ten tweede hebben ze iets raars ontdekt. Herinner je je die man die ons onder schot hield? Was het je opgevallen dat zijn ogen volledig zwart waren? Nadat ze de gps hadden gecontroleerd, was hij wakker geworden. Volgens Katrien leek hij een heel ander mens. Zijn ogen waren gewoon grijsblauw geworden en hij was in paniek en erg in de war. Hij was in tranen uitgebarsten toen ze wilden vertrekken en had gesmeekt om hem niet achter te laten.”
“En?”, vroeg Mats. “Wat hebben ze gedaan?”
“Ze hebben hem meegenomen om hem te ondervragen.”

*****

Alle board members zaten weer verslagen op hun stoel te luisteren naar de rector. Het was de eerste keer dat ze enige vorm van emotie in haar stem ontwaarden. Die emotie was regelrechte woede. Iedereen was op zijn hoede.
Op het scherm was de wereldkaart ingezoomd op een industrieterrein. Een groene en een blauwe bol overlapten elkaar. Een tweede blauw bol stond er net naast.
“Bende incompetente debielen! We hebben onze bestelwagen teruggevonden met een van onze werknemers geboeid in de laadruimte. In zijn binnenzak stak de gsm van Julia. De andere is spoorloos. Het enige waar jullie voor moesten zorgen was het oppakken van een meisje van 19 jaar. Hoe moeilijk kan dat zijn?”

Niemand antwoordde. Het enige geluid in de ruimte was het zachte getik van de vingers van Megaera op het toetsenbord van haar laptop. Zij was naast de rector de enige die niet naar de grond staarde.
Ze stopte met typen.
“Rector, mag ik even het woord?” De board members hieven lichtjes hun hoofd en keken vanuit hun ooghoeken naar de immer aanwezige secretaresse.
“Spreek!”
“De toestand is wat ze is. De uitbreiding van de gloed is wereldwijd aan het afremmen. We hebben nog enkele projecten op stapel staan om het zelfs te laten terugdringen. Wat dat betreft, doen we wat momenteel in onze macht ligt. Julia heeft gedaan wat ze heeft gedaan, maar haar rol is nu uitgespeeld. Heeft het zin dat we onze energie in de zoektocht naar haar steken? Wat kan ze ons verder nog aandoen?”
De rector liet de woorden op haar inwerken.
“Waarom dwarsboomt ze ons dan nog?”
“Volgens mij is ze op zoek naar de vrouw die we gevangen houden. Haar aanwezigheid hier heeft geen nut meer voor ons. Als we haar laten gaan, zijn we volgens mij ook van Julia en haar coven verlost.”

“Luister niet naar haar, rector!” Aamon, die zijn speeltje dreigde te verliezen, was rechtgeschoten en sprak met luide stem. “Vergeet niet dat ze u heeft herkend. Dat hebben we allemaal gezien.”
Onder de indruk van de plotse ingeving van dit argument, keek hij naar de rector. Ze had haar ogen even gesloten en overdacht de mogelijkheden. Na een volle minuut stilte keek ze Megaera kil aan.
“Ik wil het een kans geven om Julia te vergeten. Misschien heb je gelijk. We blijven de coven wel in het oog houden. Bij het minste verdachte teken kunnen we alsnog ingrijpen.”
Megaera knikte. Een onhoorbare zucht ontsnapte langs haar lippen. De blik van de rector verschoof naar Aamon.
“Het klopt dat we onze gevangene niet kunnen laten gaan.” Een lichte grijns verscheen op zijn gezicht. “Aamon, jij mag haar elimineren. Zorg ervoor dat haar lichaam zo snel mogelijk wordt gevonden, zodat Julia haar zoektocht staakt.”
De grijns op het gezicht van Aamon bevroor.

*****

In de villa keken Julia en Mats naar tv. Ze wachtten op een telefoontje van Katrien. Die zou iets laten weten na de ondervraging van de gevangengenomen man.
Julia lag voluit in de zetel, met haar voeten op de schoot van Mats. Hij zat recht en streelde haar voeten met de tederste zachtheid die hij in zich had.

Julia had even ervoor een bad genomen. Ze had de gebeurtenissen van de voorbije weken overlopen en haar conclusies getrokken. Ze had altijd gedacht dat haar gave haar enkel had voorbestemd om de ceremonie te leiden en de Godin te wekken. Zo kon ze de Moeder de kans te geven haar gloed te verspreiden. Ze had gedacht dat haar taak was volbracht.
Ze besefte nu dat dit slechts het begin was. De Moeder had andere plannen met haar. Ze diende een groter offer te brengen. De toekomst van de mensheid stond immers op het spel. Haar besluit stond vast. Ze zou zich helemaal geven.
Mats zou ze nog niet op de hoogte brengen. Ze voelde dat hij nog niet klaar was voor de waarheid.

“Mats?”
Hij keek haar aan. Ze herkende de blik in zijn ogen. Ze zag een mengelmoes van verliefdheid, gelukzaligheid en lust. Het was niet de eerste keer dat ze dit zag. Het was wel de eerste keer dat ze er niet van zou weglopen.
Omdat Julia niets meer zei en plots een beetje afwezig leek, gaf hij een kneepje in haar voet.
“Wilde je iets zeggen?”
“Wat vind je van mij?”

Nu was het Mats die in gedachten verzonk. Wat moest hij zeggen? De waarheid? Hij was een hopeloze romanticus die op zijn dertigste nog bij zijn moeder woonde. Talloze keren was hij al verliefd geweest. Hij werd telkens zo passioneel dat hij de meisjes afschrikte.
Het was weer zover. Hij was tot over zijn oren hoteldebotel. De vraag die ze hem net had gesteld, had hij nog gehoord. De eerste keren was hij eerlijk geweest. Hij had de meisjes nooit meer teruggezien. Later loog hij en zwakte hij zijn gevoelens af. Toch voelde hij toen telkens aan dat hij niet was wat ze zochten. Hij was niet die bad boy. Het was pas nadat hij Julia had ontmoet dat de meisjes zich aanboden. Was dit omdat ze zijn desinteresse voelden? Hij snapte het vrouwenras niet. Dat was zeker.

“Mats?”
Mats keek Julia aan. Haar ogen wierpen hem terug in de tijd. Hij stond in de stadsbibliotheek aan te schuiven voor zijn gereserveerde boeken. Hij verdronk toen in de ogen van Julia. Nu wachtten diezelfde ogen op een antwoord van hem.
Fuck it, dacht hij. Carpe diem!
“Julia, sinds de eerste keer dat ik je zag, ben je niet meer uit mijn gedachten weggeweest. Overal waar ik kijk, zie ik je lieve gezichtje. Ik droom van jou. Elk woord dat je zegt, nestelt zich in mijn hoofd. Je geur blijft in mijn neus hangen. Ik ben met andere woorden stapelverliefd op je.”
Het werd stil. 10 seconde lang gebeurde er niets.

Toen stond Julia recht en stortte ze zich op Mats. Haar mond drukte zich op zijn lippen, haar tong gretig in zijn mond duwend. Mats gaf zich over aan haar passie. Hij voelde een hand tegen zijn achterhoofd drukken alsof Julia bang was dat zijn achterhoofd eraf zou vallen. Haar andere hand schoof tussen zijn benen en kneedde zijn opzwellende lid doorheen zijn broek. Zijn eigen handen lagen aan de zijkant van haar hoofd, genesteld in de lange blonde krullen van Julia.

Julia liet Mats los, stond recht en deed haastig haar kleren uit. Ze keek Mats aan. Hij had op dat moment nog maar net zijn t-shirt over zijn hoofd getrokken. Ze pakte met twee handen zijn broek en onderbroek aan de bovenkant vast en met een harde ruk trok zij ze naar beneden. Hierdoor verloor Mats zijn evenwicht. Hij viel zittend in de zetel. Zijn penis wees als een scheepsmast recht de lucht in.
Julia twijfelde niet. Met haar gezicht naar Mats toe, hing ze boven zijn schoot en liet zich in één enkele beweging over zijn erectie zakken. Zijn penis gleed soepel door haar vagina die door de passionele kus nat was geworden.

Julia was volledig losgeslagen. Ze sloot haar ogen en met alle energie en frustratie die in haar zat, bewoog ze haar lichaam op en neer. Mats hield Julia’s heupen vast en begeleidde haar in haar beweging. Dit was geen liefde bedrijven. Het was neuken.
Julia neukte Mats. Niet andersom. Ze kneep alle spieren van haar geslacht samen rond de penis van Mats. Na enkele minuten al voelde ze haar kutje samenkrampen. Op het moment dat ze de ontlading in haar schoot voelde, stopte ze met bewegen. Haar ogen waren nog steeds gesloten.

Naarmate haar spieren ontspanden, begonnen de tranen over haar wangen te stromen. Het waren geen tranen van geluk. Een diepe triestheid bepaalde het gemoed van Julia. Ze sloeg haar ogen open en keek naar boven.
“Waarom ik? Ik ben er niet klaar voor. Ik heb hier niet om gevraagd. Moeder, waarom hebt ge mij verlaten? Verlaat me niet!”
Schokkend van het wenen liet ze haar bovenlichaam op Mats neervallen, haar hoofd op zijn schouder.

Mats legde zijn armen rond haar. Hij kuste de tranen van haar gezicht weg. Hoewel zijn penis nog steeds in haar zat, was alle lust weggevloeid. Mats begreep totaal niet wat er aan de hand was. Hij voelde echter hoe zijn verliefdheid voor dit meisje dat net haar ultieme kwetsbaarheid aan hem had getoond, werd aangevuld met een warme tederheid en zorgzaamheid.
“Julia. Lieve Julia.” De lippen van Mats hadden hun weg gezocht naar haar oor. Elk woord werd zacht gefluisterd. “Wat er vanaf nu ook gebeurt, ik zal er voor je zijn. Mijn hele leven was ik op zoek naar een haven om aan te meren. Waar ik rust kon vinden. Ik begrijp nu waarom ik dit nooit gevonden heb. Ik ben zelf de haven. Het is mijn doel om rust te brengen.

Julia hief haar hoofd op. Ze keek Mats diep in de ogen. Ook zij fluisterde. “Beloof je mij te beschermen?”
“Met mijn leven.”
Ze boog voorover en kuste Mats. Met de grootste tederheid beroerden hun lippen elkaar. Langzaam maar zeker vonden hun monden aansluiting. Mats bracht zijn handen naar haar borsten en liet zijn vingertoppen over de zachte heuveltjes glijden. Her veroorzaakte bij Julia een rilling die door haar hele lichaam trok.
De penis van Mats begon weer te groeien in haar poesje. Ze voelde het en draaide zachtjes met haar bekken zodat Mats’ liefdespaal een masserend effect in haar veroorzaakte.

Op het moment dat Mats de liefdevolle warmte voelde opkomen die hij eerder op de parking ook had ervaren, besefte hij dat dit niet was gebeurd toen Julia hem aan het neuken was.
Mats liet een hand zakken en duwde zijn duim zachtjes tegen het begin van Julia’s spleetje, waar hij haar klitje vermoedde. Toen hij het zachtjes aanraakte, begon Julia haar heupen weer te bewegen om Mats’ penis in en uit haar genotsgang te laten gaan. Ditmaal gebeurde dit uiterst traag. Bij elke neerkomen wreef Julia’s klitje tegen Mats’ duim. Hun genot steeg. Hun liefdesspel verliep in één gelijkmatige beweging.
De gloed nam weer toe in warmte, kleur en volume. De woonkamer werd een vage herinnering. Al wat overbleef waren twee geliefden die met elkaar versmolten.

Toen de allesoverheersende warmte hen volledig had overspoeld, voelden ze vanuit de kern van hun eenheid een energiestoot. Mats’ penis werkte als geleider van de energie en hij voelde zijn hete zaad onder hoge druk diep in de schoot van Julia schieten. Zij kreunde luid. Hij voelde dat haar spieren zijn lid masseerden om elke druppel van zijn levende vocht uit hem te melken.
Zo bleven ze nog een tijdje in een innige omhelzing zitten. Hun kus bleef nog even doorgaan.

Slechts één gedachte ging door Julia’s hoofd voor ze op Mats in slaap viel: De profetie is voltooid.